SEd præter hæc incomoda, ipſsa Fidei primordia ex multa nocendi licentia non mediocre damnum accepere. Atque vt ſstirps primis initijs nata peruerſse, & inflexe non facile mox vitium deponit, cum creuerit, ſsed aut perfringi, aut natiuo ſsuo errori permitti debet, ita prorſsus cum Indorum natio bellici apparatus potius autoritate, quãquam germana prędicatione magna ex parte initio ChriſtũChriſtum acceperit, dubitare nõnon poſſumꝰpoſſumus, quin animo conceptũconceptum metũmetum, & ſseruilẽ cõditionẽconditionem nõnon in genuè in Filios Dei tranſslata per regenerationẽ, adhuc retineat, ac rebus ipſsis, vbi ſsibi impune licere putat, oſstendat. Nihil enim ita fidei ſsuſsceptioni aduerſsatur, atque vis omnis, & violentia. Non enim eſst fides niſsi volentium, vt prouerbij loco ſsit illud Auguſstini, cætera poſsſse hominem etiam nolentem, credere non niſsi volentem. Quamobrem mãſsuetudo, & ſsuauitas vel | præcipuè commendatur Euangelicis viris. Omnem, inquit, oſstendentes manſsuetudinem ad omnes homines. Et alibi, Cum modeſstia corripientem eos, qui reſsiſstunt veritati, nequando Deus det illis pœnitentiam, & reſsipiſscant. Et Iacobus Apoſstolus monet, in manſsuetudine ſsuſscipere inſsitum verbum, quod poteſst ſsaluare animas noſstras. Quoniam ergo voluntarium eſst ac liberum cuique obedire Euangelio credendo, neque fides per vim extorta aliorum poteſst eſsſse, quãquam dæmonum, ſsuauiter ac beneuole ducendus eſst, non protrudendus auditor. Hinc diuinus præceptor miſsſsurus ſsuos ad EuangelizandũEuangelizandum exorditur, Ecce ego mitto vos ſsicut agnos in medio luporum. Ac vide Domini magnificentiam, ab agnis lupi ſsuperati ſsunt, ac depoſsita feritate in eundem ſse gregem adiunxerunt. Quando obſsecro ferocia potentium minis cederet? Quando orbis doma retur vi? Tacendo, tolerando, benemerendo de inimicis, vicerunt Chriſsti milites, non cædendo, non terrendo, non minitando. Quod ſsi non receperint Euangelium, quid præcipis Domine? Iubebunt ne ignem de cœlo deſscendere? ruinæ tradent ciuitatem? Neſscitis, inquit, cuius ſspiritus eſstis. Filius hominis non venit perdere, ſsed ſsaluare. Quid ergo? ſsi non receperint vos in iſsta ciuitate, ite in aliam. Quam benigne? quam dulciter? Itaque qui ſsponte Euangelio cedunt, verè cedunt, fidem corde concipiunt, & ore confitentur, & fixi manent, & toti Dei ſsunt, non partim in Deo, partim in Baal claudicãtes, ſspecie & voce | Chriſstiani, animo, & re infideles. Id enim conſsequatur neceſsſse eſst, vbi contra naturam ſsuam, cõtra Domini voluntatem, Fides extorquetur inuitis.