HOC igitur argumento qui ſsub Æquinoctiali Paradiſsum collocant, ſsi adducerẽturadducerentur, credibile aliquid afferrent, non quod in hac media regione hortus ille voluptatis iaceat, neque enim id pro certo niſsi temere affirmare poſsſsumus, ſsed regio hæc, vbi temperies eſst maxima, tanquam voluptatis hortus atque altera tempe merito haberi poſssit. Nihil eſst enim humanæ vitæ moleſstius aëris cœlique inclementia, nihil illius benignitate iucundius. Ex omnibus elemen tis nullum neque ſsæpius neque interius accipimus aëre, hic & continens eſst humani corporis, & viſscera ipſsa atque intimum cor quouis momento inuadit, & pro ſsui qualitate afficit. Si corruptus ſsit, facilime perimit: ſsin ſsalubris, vires confirmat: denique hic vnus vita mortalium eſst. Itaque quantacumque copia ſsit rerum omniũomnium, vbi cœlum eſst inſsalubre atque inſsuaue, humana vita miſsera & afflicta ſsit, neceſsſse eſst. Contra cœli clementia aëriſs̈; ſsuauitas omnium rerũrerum inopẽ abunde locupletat & beat. Mihi in hanc tanquã veris perpetui benignitatem intuẽti, cum neque hyems premat frigore, neque æſstas caloribus co quat, adeo vt paruo ceſspite iniuriæ omnes ſsatis propulſsentur, veſstiumque viciſssitudine vix opus | ſsit profecto ſsæpe venit in mentem, ſsi homines cupiditatis prauarum̈;prauarumque opinionum vinculis expedirentur, facile hic iucundam ac beatam vitam fuiſsſse victuros. Nam quod poetę de Elyſsijs, quod de Tempe, quod Plato de ſsua illa Atlantide, vel fingit, vel narrat, id certe in his regionibus reper turi fuiſsſsent, ſsi ingenua libertate dominari potius, quàm ſseruire pecuniæ decreuiſsſsent.