PLATO vero in Timæo expreſssius hunc nouum orbem Occidentalem, & propius attigiſsſse videri poteſst. Tunc, inquit, pelagus illud nauigabile erat (loquitur autẽautem de Oceano Athlã tico) inſsulam enim ante oſstium habebat, quod vos columnas Herculis appellatis. At inſsula illa & Lybia, & Aſsia ſsimul maior erat, ex qua aſscenſsus ad alias inſsulas tunc proficiſscentibus contingebat, ex Inſsulis autem in omnem ex aduerſso continentem circum verum illum Pontum ſsitã. Hæc apud Platonem Critias. Qui vero Platonẽ, | & hiſstoriam tradere, & vera narrare ſsibi perſsuadent, ij hæc ita exponunt, vt inſsula quidem illa, Atlantis dicta, tota Aſsia & Africa maior plurimam Oceani Atlantici partem, quem modo Hiſs pani traijciunt, occuparit: inſsulas autem ad quas ex Atlantide aſscenſsus contingebat, eſsſse eas, quas noſstri nautæ appellant Barlouenti, Cubam, Hiſs panicam, S. Ioannis Boriquen, Iamaicam & reliquas eo ordine poſsitas. Ex his vero ad continentem adiri, hoc eſst, ad terram firmam à noſstris dictam termino hoc Peruenſse regnum & totam Americam. Verum autem PõtumPontum circum quem poſsita ſsit Continens, interpretantur hoc mare Auſstrale vulgo Sur appellatum, ideo vero a Platone verum Pontum nominatum, quod præ vaſstitate illius Mediterranum omne atque Atlanticum ipſsum tanquam ficta & ludrica maria vocari poſssint. Acute quidem atque concinne excogitata hæc à viris ingenioſsis & antiquitatis ſstudioſsis. Vtrum autem æquè verè ac certè, alio loco inquiremus.