Solórzano P...: De Indiarum Iure

 Legal

| |
PROTESTATIO.

p. 1076
PROTESTATIO.

SI quidpiam uſspiam hoc in Libro, aut alibi, me ignaro, elapſsum, quod Catholicæ Fidei, aut Chriſstianæ Religioni aliquatenus adverſsari; vel ignavo, quod Doctioribus minus probari cõtingatcontingat. Id omne indictum, inſscriptum, & ſsacroſsanctæ Romanæ Eccleſsiæ cenſsuræ, ac cuiuslibet melius ſsentientis correctioni ſsubiectum ex debito voveo, ex animo volo.

p. [1077]
INDEX LEGVM, ET CAPITVM vtrivsqve ivris, et regii, et locorum S. Concilij Tridentini, & Sacræ Scripturæ, quæ in hoc libro peculiariter exponuntur, expenduntur, vel illuſstrantur.

Prior numerus, paginam, ſsequens paginæ numerum ſsignat.

  • Ex Digeſsto Veteri.

    • L. Ex hoc iure, D. de iuſst. & iure. 208. 8.
    • L. ſsi de interpretatione, D. de legib. 475. 24.
    • L. minimè, D. eod. 607. 99.
    • L. in rebus, D. de conſst. Princip. 607. 99
    • L. in urbe 17. D. de ſstat. homin. 256. 7.
    • L. libertas 4. D. eod. 24. 5.
    • L. unic. D. de offic. Prætect. Auguſstal. 1035. 17.
    • L. 1 §. cura carnis, D. de offic. Præf. urb. 64. 14. & §. quies. 236. 6.
    • L. Barbariùs, D. de offic. Prætor. 305. 25.
    • L. 2. D. de offic. Proconſs. 304. 85.
    • L. 3. §. ingreſsſsus, & l. ſsi in aliquam, D. eod. 1016. 34.
    • L. necquicquam, D. eod. 1023. 2.
    • L. obſservare, §. poſst hæc, & §. rectè, & §. ingreſsſsum, & lex aliquando, D. eod. 1033. 2. & 10. & pag. 1037. n. 33.
    • L. Præſses 3. D. de offic. Præſsulis. 932. 23.
    • L. 1. & Rub. de offic. Proconſsul. & de offic. Præſsid. 1012. 6.
    • L. congruit, D. eod. 929. 10.
    • L. meminiſsſse, D. eod. 667. & latius. 1033. 3. & 1035. 18. & ſseqq.
    • L. illicitas, §. qui univerſsas, D. eod. 328. 75.
    • L. legatus penult. D. eod. 920. 70
    • L. ult. D. de offic. Proc. Cæſsar. 932. 22.
    • L. ſsi eadem, D. de offic. aſsſseſsſs. 202. 29. & 663. 2.
    • L. diem funct. D. eod. 890. 22.
    • L. ſsi quis id quod, §. doli, D. de iuriſsd. omn iud. 247. 41.
    • L. fin. D. eod. 304. 85.
    • L. 2. D. de in ius vocand. 45. 21.
    • L. ſsi fideiuſsſsor, §. ſsi neceſsſsaria, D. quiſsatiſsd. cog. 532. 70.
    • L. 2. §. ſsi quis tamen, D. ſsi quis caut. ibid.
    • L. cum hi, §. ſsi Prætor, D. de tranſsact 335. 20.
    • L. ſsed & hæ, §. non ſsolùm, de procurat. 50. 64.
    • L. 2. §. ignominiæ, D. de his qui not. inſsam. 940. 79.
    • L. ſsed etſsi ad verſsus, l. necnon, D. in quib. cauſs. maior. & l. ſsi longior, §. ſsi filius fam. de iud. 536. 109. & 537. 115.
    • L. Papinianus 21. D. de minor. 535. 103.
    • L. verùm 12. §. ſsciendum, D. eodem. 152. 34.
    • L. denique 3. in princip. D. eod. 1031. 82.
    • L. merum 9. §. ſsed licet, D. quod met. cauſs. 511. 18.
    • L. ult. §. fin. D. eod. 342. 100. & 375. 22.
    • L. 1. §. dolum, D. de dolo. 276. 1.
    • L. Nam is nullam, D. eod. 174. 30.
    • L. cum Prætor, §. moribus, D. de iudicijs. 238. 27
    • L. & ex diverſso, §. 1. D. de rei vind. 590. 42. & 72.
    • L. item 15. §. item ſsi fortè, D. de rei vind. 270. 49.
    • L. non ſsolùm, D. eod. 591. 48.
    • L. utique, & l. ſsi hominem, D. eod. 593. 74.
    • L. ſsolum, §. in eum, D. eod. 594. 75.
    • L. ſsed ſsi lege, §. conſsulvit, D. de pet. hæred. 271. 59. & 370. 62.
    • L. item veniunt, §. fructus, D. eod. 589. 34.
    • L. hæreditas 53. §. quodam, D. eod. 650. 64. & 521. 121.
    • L. ſsi à domino, §. fructus, D. eod. 364. 6.
    • L. 4. D. de uſsufruct. 278. 21.
    • L. locum 27. §. ex eo, D. eod. 45. 16.
    • L. Titio cum morietur, D. eod. 463. 25.
    • L. Arboribus, §. uſsufructuarius, D. eod. 286. 15.
    • L. an uſsufructus 63. D. eod. 308. 10.
    • L. Dominus 64 §. per fideicommiſs. 767. 70. & §. fin. 389. 69.
    • L. 1. 4. & penult de uſsuſsruct. acreſscend. 387. 48. & 389. 68.
    • L. ſsi quis Attio, D. de uſsuſsruct acreſscend. 385. 51.
    • L. plenum. 12. §. ſsi uſsus, D. de uſsu, & habitat. 150. 15.
    • L. 1. §. qui in perpetuum, D. ſsi ager. vect. 277. 13.
    • L. altius, D. ſsi ſservit. vind. 516. 73.
    • L. fin. D. commun. prædior. 944. 96.
    • L. fundus qui, D. fam. herciſscund. 364. 7.
    • L. cum putatem, D. eod. 384. 28.
    • L. eius qui in provincia. §. quis verò, D. ſsi cert. pet. 302. 69.
    • L. ſsi me, & Titium, D. eod. 415. 49.
    • L. nam hoc natura, D. de condit. indeb. 27. 26.
    • L. fin. §. fin. D. eod. 591. 48.
    • L. ſsi fullo, D. de condict. ſsine cauſs. 588. 18.
    • L. fin. D. de condict. obturp. cauſs. 504. 107.
    • L. cẽtũ Capuæ, D. de co, quod certo loco. 590. 42. & 52
    • L. ſsi negotia 31. D. mandar. 516. 73.
    • L. ſsocietas, §. 1. & l. ſsi non ſsuerint, D. pro ſsocio. 204. 49
    • L. ſsi non fuerint, §. Ariſst. D. eod, 127. 22.
    • L. verum, §. ſsi cum tres. 615. 31.
    • L. peculium, §. ſsi ab ære alieno. D. de pecul. 568. 104.
    • L. bona fides, D. depoſsiti 535. 102.
    • L. qui fundũfundum, §. qui agrũagrum, D. de cõtrah. empt. 380. 65.
    • L. 2. D. de hæred. vel act. vend. 543. 18.
    • L. in operis 26. D. locat. 357. 13.
    • L. ſsed etſsi 15. §. 1. D. de evict. 14. 28.
    • L. Lutius 11. D eod. 279. 49.
    • L. ad res donatas, de ędil. edict. 745. 68.
    • L. ſsi pactum 9. D. de probat. 377. 42.
    • L. regula, §. ſsed facti, D. de iur. & fact. ign. 337. 46.
    • p. [1078]
      C. qui cleric? ſsi de feud. defunct. fuerit cõtrovcontrov 556. 18.
    • C. 1. §. quicunq;quicunque advocatiãadvocatiam, de pace tenenda. 516. 64.
    • C. 1. de conſsuet. recti feudi. 392. 13

  • Ex Decreto Gratiani.

    • C. 1. 18. quæſst. 1. 726. 51.
    • C. inter cæte a, 10. q. 3. 871. 19.
    • C. fin. 7. q. 1. 101. 9.
    • C. Neophitos 6 diſstinct. 260. 48.
    • C. nullus 63. diſst. 848. 40.
    • C. quod pro neceſssitate 1. quæſst. 1. & cap. quod pro remedio 1. q. 7. 152. 39.
    • C. Eccleſsias 13 q. 1. 161. 29.
    • C. illud 12. q. 2. 738. 7.
    • C. manifeſsta 12. q. 1. 746. 78.
    • C. decimis 16. q. 7. 615. 32.
    • C. ſsi Papa 40. diſstinct. 498. 41.
    • C. cum longè 25. diſstinct. 63. 656. 28.
    • C. in nova, & cap. quoniam 16. quæſst. 7. 813. 43. & 738. 8.
    • C. volumus 89. diſstinct. ibid.
    • C. reſsecandæ 24. q. 3. 935. 50.
    • C. placuit el 1. 2. q. 16. 713. 35.
    • C. eſsto ſsubiectus 91 diſstinct. 1017. 45.
    • C. optatum diſstinct. 10. 673. 9.
    • C. erit autem 4. diſstinct. 35. 98.
    • C. in memoriam diſstinct. 19. 566. 94.
    • C. Placuit, & cap. priſscis cum alijs 10. q. 3. 871. 16.
    • C. iam verò 23. q. 6. 160. 21.
    • C. in fideles 24. q. 1. 219. 24.
    • C. ad menſsam 11. q. 3. ibid.
    • C. conſsideranda, & cap. paſsce 86. diſst. 339. 65.
    • C. faciat 22. q. 2. 131. 35.
    • C. diſspenſsatam, c. cum initiatur 22. q. 2. 465. 43.
    • C. ſsicut 47. diſst. 147. 86.
    • C. ſsi ea 25. q. 2. & cap. iuſstitiæ 25. q. 1. 1016. 35.
    • C. decimæ, & cap. revertin ini 16. q. 1. 192. 17.
    • C. non ſsaue 14. q. 5. 162. 48.

  • Ex Decretalibus.

    • C. 2. de Iudęis, verſs, quod ſsi quiſsquam 51. 68.
    • C. Iudęi, verſs. ſsi qui prætoteà eod. tit. 161. 41.
    • C. ſsicut 9. verſs. nullus eod. tit. 219. 24.
    • C. quàm ſsit, verſs. inſsuper, eod tit. 836. 16.
    • C. nobiliſssimus 97. diſst. c. lectis 63. diſst. 136. 23.
    • C. dilecti filij, de maior. & obed. 687. 31.
    • C. 2. eod. 501. 80.
    • C. fin de conceſs. præb. 647. 41.
    • C. de decorẽ 5. de inſstit. c. eam te 7. de reſscript. 843. 2.
    • C. ſsi diligenti, defor. compet. 624.
    • C. ex parte 12. de offic. delegat. 357. 15.
    • C. 1. de Capell. Monach. 812. 36.
    • C. 1. de renuntiat. 325. 48.
    • C. inter quatuor, &c. fin. de Cler. nõnon reſsidẽt. 531. 63.
    • C. dilecti cap. nuper, de decim. 803. 23.
    • C. quoniam, de vita, & honeſst. Cleric. cap. cum M. de conſstit. 665. 31.
    • C. vlt. de filijs præsbyt. 853. 3.
    • C. cum Capella 16. de privileg. 829. 49.
    • C. 1. & per tot. ne Cler. vel Monach. 309. 17.
    • C. 1. &c. in offit. de teſstam. 739. 9.
    • C. cum ſsit Romana, §. fin de appellat. 566. 90.
    • C. in aliquibus, de decimis. 196. 47.
    • C. licet vnicuique, de offic. de leg. 919. 58.
    • C. ad hæc, &c. relatum de teſstam. 734. 131.
    • C. cum incunctis, de elect 447. 12.
    • C. quod autem, de Iur. Patr. 322. 25.
    • C. cum omnes, de conſstit. 615. 30.
    • C. cum veniſstent, de Iudicijs 624. 34.
    • C. ex parte, c. qualiter, c. inter quatuor, & cap. fin. de Cler. non reſsid. 529.
    • C. ſsignificaſsti, de offic. deleg. 594. 83.
    • C cum non ſsis, de decim. 203. 36. & 862. 9.
    • C. inter corporalia, de tranſs. Epiſsc. 746. 83.
    • C. illud, de Iure Patron. 799. 56.
    • C. cum olim, de privileg. 725. 42. & in §. præterea. 7067. 56.
    • C. ſsuper quibuſsdam, §. penult. de verb. ſsign. 162. 48.
    • C. ego N. de iure iurand. 671. 2.
    • C. ſsuper eo, de offic. delegat. 799. 61.
    • C. tuam, de decimis. 624. 35.
    • C. quia diverſsitatem, de conceſs præbend 534. 84.
    • C. de cœtero de ſsent. excom. 534. 84.
    • C. 2. c. accedeus, & cap. conſstit. de cõceſs. præb. 322. 29.
    • C. tanta, qui ſsilij ſsint legitimi 438. 45.
    • C. recipimus infine, de privileg. 511. 21.
    • C. dilectus de præb. c ſsi ſsoli, de conceſs. præb. 346. 11.
    • C. 2. de reſscript. cum concord. 351. 56.
    • C. ſsi quando, de reſscript. 351. 51.
    • C. vos, de offic. ordin. 728. 81.
    • C. ex publico, de concurſs. coniug. 465. 43.
    • C. dilecti filij, &c. ad Audiẽtiã, de decimis. 204. 46.
    • C. bonæ memoriæ, de poſst. præb. 844. 12.
    • C. fin. de Cler. peregr. 844. 12.
    • C. 1 de offic. cuſstod. 340. 70.
    • C. ſsæpê, de reſst. ſspol. 581. 97.
    • C. hi qui 12. de præbend 360. 35.
    • C. dudum 31. de decim. 199. 3.
    • C. Deus qui vult, de vita, & honeſst. Cler. 836. 19.
    • C. conſstitutus, de reſscript. 352. 57.
    • C. tuæ fraternitatis, &c. dilectus, de præbend. 356.
    • C. inter cætera, eod. tit 359. 32.
    • C. ad decimas, de reſstit. ſspol. & cap. ſsignificaſsti, de divort. 579. 71.
    • C. non debent, de conſsag. & affinit. 604. 65.
    • C. cum veniſsſsent, de inſstit. 577. 47.
    • C. quoſsdam, &c. quanto, de præſsunt. 349. 42.
    • C. cum olim, de offic. de legat. 96. 38.

  • Ex ſsexto Decretal.

    • C. suſsceptum, de reſscript. 745. 77.
    • C. ſsi pro te, eod. tit. 377. 37.
    • C. quodam, c. poſstquam, & cap. dudum, de præbend. 302. 69.
    • C. quia ſsæpè, de elect. & cap. præſsenti, de offic. ordin. 738. 5. 754. 2. & 874. 37.
    • C. volentes, de privileg. 303. 71.
    • C. 1. verſs. nam ſsi alicui, de conceſs. præbend. ibid.
    • C. fin. de procurat. lib. 6. 303. 72.
    • C. vt litigantes, de appellat. lib. 6. 714. 47.
    • C. ſsi à ſsede, de præbend. lib. 6. 357. 17
    • C. dudum 14. c. ſsi poſstquam, c. n à ſsede, de præbend. 361. 44. & 57.
    • C. beneficium, de reg. iur. in 6. 556. 15.
    • C. avaritiæ, de elect. 658. 38.
    • C. ſsi tibi abſsenti, de præbend. 357. 14.
    • C. ſsi electio, de elect. 488. 61.
    • C. cum de beneficio, de præbend. 807. 3.
    • C. ſsi poſstquam 3. eod. tit. 358. 24.
    • C. cũcum perſsonæ, §. frn. de privileg. 867. 51. & 577. 47.
    • C. 1. de offic. de legat. 132. 42.
    • C 1. verſs. in eis, de privileg. 832. 66.
    • C. cum vos, de offic. ordin. 753. 19.
    • C. hi qui 12. de præbend. 544. 31.
    • C. 1. §. ille verò, &c. cũcum de nõnon Sacerdotali, eod. 854. 19.
    • p. [1079]
      C. 1. de conceſs. præbend. 345. 76. & 346. 15.
    • C. vnico, §. verum, de ſstatu regul. 674. 17.
    • Clem. ſstatutum, de præbend. 874. 37.
    • Clem. execrabilis eod. tit. 447. 12.
    • Clem. ſstatutum; de elect. 753. 19.
    • Clem. dudum de ſsepult. 873. 28.

  • Ex Extravagant.

    • EXtravagans Salvator, de præbend. 663. 27.
    • Extravagans cum Matthæus, de hæret. 939. 76.
    • Extravagans iniunctæ, de elect. 667. 45.
    • Extravagans ſsuſscepti, de elect. 753. 19.

  • Ex Legibus Partitarum.

    • L. 3. tit. 1. part 1. 271. 62.
    • L. 20. verſs. Otro ſsi, tit. 7. part. 1. 939. 75.
    • L. 43. & 45. tit. 3. part. 1. 934. 75.
    • L. 7. tit. 20. part. 1. 203. 14 & 38.
    • L. 57. tit. 6. part. 1. 629. 53.
    • L. 11. tit. 18. part. 1. 973. 48.
    • L. 57. in ſsine, tit. 15 part. 1. 240. 49.
    • L. 18. tit. 5. part. 1. 752. & 741. 33. & 656. 28.
    • L. 8. tit. 21. part. 1. 729. 81. & 93.
    • L. 3. tit. 5. part. 1. 844. 14.
    • L. fin. tit. 1. part. 2. 1024. 10.
    • L. fiu tit. 27. part. 2. 600. 22. & 375. 25.
    • L. 1 & per tot. tit. 27. l. 1. & 23. tit. 21. l. 3. tit. 10. part. 2. 271. 62.
    • L. 11. & 16. tit. 13. part. 2. 501. 77.
    • L. 5. tit. 15. part. 2. 605. 72.
    • L. 3. tit. 19. part. 2. 605. 72.
    • L. 3. tit. 19. part. 2. 499. 54.
    • L. 14. tit. 4. part. 2. 603. 49.
    • L. 4. tit. 20. part. 2. 61. & 31. 581. & 30. 130.
    • L. 7. tit. 23. part. 2. 124. 106.
    • L. fin. tit. 22. part. 2. 210. 26.
    • L. 2. tit. 10. part. 2. verſs. Otro ſsi. 164. 72.
    • L. 1. &. 23. tit. 21. part. 2. 274. 84.
    • L. 51 tit. 18. part. 3. 271. 62.
    • L. 14. tit. 5. part. 2. 146. 78.
    • L. 17. tit 4. part. 3. 304. 81.
    • L. 6. tit. 18. part. 3. 434. 3.
    • L. 16. tit 23. & l. 5. tit. 26. part. 3. 566. 90.
    • L. 6. tit. 24. part. 3. 158. 5.
    • L. 6. & l. 11. tit. 28. part. 3. ibid.
    • L. 4. tit. 4. part. 3. 302. 75.
    • L. 26. tit. 2. part. 3. 395. 28.
    • L. 2. tit. 18. part. 3. 569. 98.
    • L. 5. tit. 30. part. 3. 395. 15.
    • L. 1. verſs. La otra manera, tit. 16. part. 4. 558. 31.
    • L. 3. tit. 25. part. 4. 495. 23.
    • L. 1. tit. 18. part. 4. 439. 50.
    • L. 6. tit. 26. part. 4. verſs. Eßo miſsmo. 441. 67.
    • L. 4. tit. 16. part. 4. 391. 1.
    • L. 7. tit. 16. part. 4. 420. 12.
    • L. 7. tit. 17. part. 4. 410. 5.
    • L. 2. tit. 14. part. 4. 974. 57.
    • L. 2. & 3. tit. 14. part. 4. 976. 68.
    • L. 6. tit. 4. part. 5. 280. 46. & 493. 5. & 501. 76.
    • L. 6. tit. 17 part. 6. 996. 41.
    • L. 7. tit. 18. part. 6. 478. 45.
    • L. 1. tit. 38. part. 7. 450. 38.
    • L. 15. tit. 1. part. 7. 976. 68.

  • Ex Legibus Ordinam. & novæ Recop.

    • L. 7. tit. 1. lib. 1. Recop. 1019. 69.
    • L. 3. tit. 3. lib. 1. Ordin. 679. 52. & 752. 7.
    • L. 7. tit. 9. lib. 5. Ordin. 866. 41.
    • L. 3. tit. de las trayciones, lib. 1. Ordin. 566. 90
    • L. 1. tit. 6. lib. 1. Recop. 656. 28.
    • L. 13. & 14. tit. 3. lib. 1. Recop. 938. 67.
    • L. 1. & 2. tit. 8. lib. 1. Recop. 926. 115.
    • L. 1. & vlt. cum alijs tit. 9. lib. 1. Recop. oot. 3.
    • L. 6. tit. 5. lib. 1. Recop. 190. 2.
    • L. 8. tit. 6. lib. 1. Recop. 277. 19.
    • L. 12. tit. 3. lib. 1. Recop. 628. 48 L. 14. tit. 3, lib. 1. Recop 844. 14
    • L. 14. tit. 3. & l. 3. tit. 6. lib. 1. hecop. 635. 14.
    • L. 6. tit. 5. lib. 1. Recop. 862. 7.
    • L. 5. tit. 6. lib. 1. Recop. 645. 29.
    • L. 12. & 13. tit. 8. lib. 1. 996. 41.
    • L. 34. tit. 5. lib. 2. Recop. ibid.
    • L. 41. tit. 4. lib. 2. Recop. 1008. 68.
    • L. 8. tit. 5. lib. 2. Recop. 993. 16.
    • L. 12. tit. 14. lib. 2. Recop. 347. 18.
    • L. 19 tit 5. lib. 2. Recop. 915. 34.
    • L. 49. tit. 5. lib. 2. Recop. 915. 34.
    • L. 6. tit. 9. lib. 3. Recop. 1007. 58.
    • L. 4. tit. 74. lib. 3. Recop. 766. 27.
    • L. 3 tit. 10. lib. 4. Recop 934. 36.
    • L. 13. tit. 13. lib. 4. Recop. 934. 36.
    • L. 6. tit. 1. lib. 4. Recop. 629. 53.
    • L. 10. tit. 3. lib. 4. Recop. 976, 68.
    • L. 6. tit. 15. lib. 4. Recop. 743. 56.
    • L. 14. tit. 18. lib. 4. recop. 712. 27.
    • L. 15. tit. to lib. 5. recop. 342. 97.
    • L. 7. tit. 7. lib. 5. recop. 448. 23.
    • L. 14. tit. 11. lib. 5. recop. 268. 25. & 13. 10.
    • L. 52. Tauri, quæ eſst l. 4. tit. 2. lib. 5. tecop. 467. 54.
    • L. 12. Tauri, quæ eſst lex 10. tit. 8. lib. 5. recop. 438. 45
    • L. 6. tit. 20. lib. 5. 566. 48.
    • L. 1. & 8 tit. 4. lib. 6. recop. 503. 91.
    • L. 10. tit. 3. lib. 6. recop. 277. 19.
    • L. 7. & 6. tit. 10 lib. 7. & 8. tit. 13. lib. 6. recop. 906. 39.
    • L. 2. tit. 11. lib. 8. recop. 39. 130.
    • L. 8. tit. 11. lib. 8. recop. 171. 4.
    • L. 15. tit. 2. lib. 8. recop. 232. 58.
    • L. 16. tit. 2. lib. 8. recop. 233. 67.
    • L. 1. tit. 23. lib. 9. recop. 656. 20.

  • Ex Concilio Tridentino.

    • SEſssione 5. de reformat. c. 2. §. ſsi verò. 937. 64.
    • Seſsſs. 24. c. 16. 707. 76. & 767. 29.
    • Ead. ſseſsſs. de reform. c. 18. 800. 65.
    • Ead. ſseſsſs. de reform. matrim. c. 20. 785. 48.
    • Seſsſs. 25. de reform. c. 3. & 6. 692. 76. & 785. 48.
    • Ead. ſseſsſs. c. 6. de quibus adiunctis loquatur. 787. 60. & 66.
    • Ead. ſseſsſs. de reform c. 1. 723. 23.
    • Ead. ſseſsſs. de reform. c. 6. 796. 36.
    • Ead ſseſsſs. c. 10. 348. 28.
    • Ead. ſseſsſs. de regul c. 11. 832. 63. & 824. 11.
    • Ead. ſseſsſs. de regul. c. 13. 832. 62. & 883. 52.

  • Ex Sacra Scriptura.

    • EXod. c. 22. 518. 88. &c. 32. 214. 71.
    • Levilici, cap. 19. Non attendebitisin retundum caput vestrum. 220. 44.
    • Deuteron. c. 1. 699. 12. cap. 23. verſs. 2. 853. 10. & cap. 14. 56. 102.
    • Iob. c. 2. 244. 6.
    • Proverb. 28. 56. 102.
    • Eccleſsiaſstici c. 37. verſs. 25. 56. 105. &c. 20. verſs. 21. de hæreditate feſstinata. 324. 45.
    • p. [1080]
      Iſsaiæ locus, c. 18. de gente convulſsa, & dilacerata qualiter Indis conveniat? 244. 4. &c. 21. vbi agit de anno Merecenarij. 53. 83.
    • Ieremiæ Thren. 4. verſsic. 2. qualiter ad damnatos in metallum applicetur. 114. 19.
    • Oſseæ locus, c. 4. verſs. 12. 130. 16.
    • Machabęor. locus lib. 1. c. 8. 105. 15.
    • D. Lucæ locus c. 22. de pera, & ſsacculo Apoſstolorum 840. 45.
    • Actuum Apoſst. capi. 20. de operationibus D. Pauli. 161. 32.
    • D. Paul. 1. Corinth. 8. & 9. & 1. as Theſsſsalon. & 2. 3. 161. 32. & 27. & pag. 36. 100.
    • Idem 1. corinth. 11. 220. 37. & cap. 12. 53. 30. & in ead. epiſst. c. 14. 229. 33. & interum d.c. 12. dum agit de tegendis noſstri corporis ignobilioribus partibus. 223. 68.
    • Idem epiſst. 2. ad eoſsdem Corinth. c. 12. 699. 24.
    • Idem ad Roman. 3. de non faciendis malis, ve inde eveniant bona 131. 34.
    • Alia loca ſsparſsa, & illuſstrata invenies per totum librum, quæ longum eſsſset recenſsere.

p. [1081]
INDEX ABSOLVTISSIMVS rervm, sententiarvm, et materiarum omnium, maximè memorabilium, quæ in hoc Tractatu de Gubernatione Indiarum continentur.

Prior numerus paginam: ſsecundus, paginæ marginalem numerum ſsignat.

  • A.

    • ABIATHAR Sacerdos qualiter à Salomone de ſsuo Regno, & Sacerdotio eiectus fuerit. pag. 934. num. 45. & pag. 935. num. 47.
    • ABSENTIA ſsola non inducit veram vacationem beneficij. 530. 54.
    • Abſsentiæ neceſsſsariæ tempus pro ſservitio computatur. 52. 78.
    • Abſsentiã, qui facere vult, etiam cauſsa ſstudiorum, debet priùs gubernatorem adire. 536. 112.
    • Abſsens apud Indos non eſst citandus perſsonaliter, ſsed ſsufficit ei creari curatorem. 955. 23.
    • Abſsens cauſsa ſtudiorũſtudiorum, an excuſsetur à pœnalegis, quæ ſsucceſssionem commendarum abſsentibus denegat. 445. 99.
    • Abſsens, qui potuit procuratorem relinquere, an & quando reſstituatur, ſsi illum non reliquit? 537. 113.
    • Abſsensà Regno ex iuſsta Reipublicæ cauſsa, non debet obi id excludi à ſsucceſssione commẽdæ ſsibi dela tæ. 445. 98.
    • Abſsens extra territorium poteſst delegare ea, quæ ipſse in eo facere poſsſset. 304. 88.
    • Abſsentes non aliter communicari poſsſsunt, quàm per nuntium, aut per epiſstolam. 93. 2.
    • ABSOLVTIO hæreſsis mentalis, vel externæ, & excommunicationis, quæ obeam incurritur, quibus reſservetur? 891. 29.
    • ABSVRDVS ſsenſsus legis admitti nò debet. 485. 30.
    • ABVLENSIS inſsiguis locus in materia tributorum adduccitur, & expenditur. 160. 22.
    • ABVNDANTIA, ſsive vera ſsit, ſsive falſsa, ſsubſstantiam non tollunt. 353. 77.
    • Abundaotia eſst in omni opere bono. 140. 91.
    • ABVSVS, ſsive exceſsſsius rerum, alioqui iuſtarũiuſtarum, & utilium, ad eas tollendas, vel dammandas non ſsufficit, neque earum ſsubſstantiam mutat. 34. 88. & 517. 79.
    • Abuſsus rerum punitur earum privatione. 515. 58. ACADEMIA Limana, & Mexican habent omnia privilegia Salmantinæ 782. 25.
    • ACCEPTIO perſonatũperſonatum non eſst apud Deum. 843. 2.
    • Acceptatio quid ſsit, & operetur in expectativis? 371. 73.
    • ACCESSORIVM quãdoquando eſst inſseparabile, & dignius principali, ipſsum ſsecum trahit. 20. 39.
    • Acceſsſsoriê frequenter licet, quod principaliter non liceret. 151. 27.
    • Acceſsſsorium corruit deficiente principali, cui inni aitur. 592. 58.
    • ACCVSATOR poteſst eſsſse inimicus, ſsi ſsuam, vel ſsuorũ iniuriam proſsequitur. 989. 22.
    • ACOSTAE ſsentètia circa genus ſservitij perſsonalis, quod tributorum nomine penditur, refertur. 7. 43. & plura de dictis, & opinionibus eiuſsdem. Vide inſsra verb. P. Ioſseph. Acoſsta.
    • ACCVRSII ſentẽtiaſententia damnatur, dum vini uſsum probat, & bonum appellat. 67. 68.
    • ACTA apud iudicem ſsecuiarem in cauſsa petitionis hæreditatis, ubi non opponitur declinatoria ſsuper exceptione matrimonij vel illegitimitatis, an & quando valeant? 574. 19. & 23.
    • Actio malè iudicati contra minores iudices, frequentiſssima eſst, & an detur contra eorum hæredes? remiſssivè. 1007. 57.
    • Actione nulla tenetur, qui ſsibi proſspicit, etiam cum damno alterius. 48. 39.
    • Actiones pœnales, quæ, & quando ſsint tranſsitoriæ ad hæredes, vel fideiuſsſsores iudicum, qui pendẽtependente iudicatione, vel viſsitatione decedunt? & quomodo cum cis proceſsſsus formari debeant? quædam Regia ſschedula noviſssimè declaravit, quæ refertur. 1007. 63.
    • Actionẽ realem intentans obtinebit, etiam ſsi utile tantùm dominium probaverit. 278. 26.
    • Actus nullus, nullum producit effectum. 204. 81.
    • Actus omnis debet interpretari, & regulari iuxta finem, qui in eo prætenditur. 405. 65.
    • Actus tribuitur mandanti, non exequenti, 919. 60. & 758. 56.
    • Actus, per quem alter excluditur, ubi fit in articulo mortis, præſsemitur fraudulentus. 463. 21.
    • Actus ſsemel à Principe conſsirmatus, non eget alia confirmatione. 550. 77.
    • Auctus quod habeat ſsilum effectum, ſsemper iura intendunt, quamvis aliqualiter forma recedatur. 677. 42.
    • Actus non ſsuſstinetur ex poteſstate, ex qua non eſst factus, & qualiter ex delectu formæ, vel intentionis nullus reddatur. 818. 45.
    • Actus omnis in dubio intelligidebet, potius valeat, quàm pereat. 859. 59.
    • Actus cùm de ſse eſst reiterabilis, ſsermo, etiam ſsimpliciter, de eo prolatus, non intelligitur ſsolùm pro prima vice. 921. 81.
    • Actum invalidum, vel aliàs vitioſsum, ubi Princeps ex certa ſscientia conſsirmat, videtur dare, & diſspenſsare. 546. 44.
    • Actum facere per ſseipſsum, ſsi alicui mandatur, non poterit per ſsubſstitutum 528. 26.
    • p. [1082]
      Actus plures referuntur, qui ubi in aliquo valere non poſsſsunt, ſsuſstinentur tamen in eo, quod licitum eſst. 293. 87.
    • Actus ultra agentium intentionẽ operari non debent, & principalis eorum cauſsa attendenda eſst, 412. 28.
    • Actus ficti adquirẽdiadquirendi dominij, vel poſsſseſssionis, nullum effectum operantur, quando vera, & actualis traditio deſsideratur. 730. 91.
    • Actus celebrati à doctis, & gravibus perſsonis, etſsi prima facie appareant iniuſsti, adhuc iuſsti præſsumi debent. 854. 25.
    • ADAGIVM Phryx verberatus melior, & alia ſsimilia, exponuntur. 56. 166.
    • ADAM Contzẽ verba referuntur de laudibus, & bonis effectibus Conſsilij Indiarum. 1042. 5.
    • ADIVNCTORVM uſsus in Eccleſsijs IndiarũIndiarum, quibus ex cauſsis aliquibus denegandus videatur? 787. 67.
    • Adiunctorũ introductio favorabilis potius, quàm odioſsa cenſsenda eſst, & quare? 787. 59.
    • Adiunctorum uſsus, ut tanquam pernicioſsus tollatur, in multis Eccleſsijs Hiſspanię actum eſst. 788. 70.
    • Adiunctos, licèt in ſseſssione 6. cap. 4. videatur admittere Tridentinum tantùm in Eccleſsijs exemtis, ſseſssione tamen 25. cap. 6. ſsine hac diſstinctione eos admiſsit, & ita tenendum eſst. 788. 79.
    • Adiuncti ſsi inſsufficiẽtes ſsunt, recuſsari poſsſsunt, 789. 81.
    • Adiuncti quà ratione dati ſsuerint Epiſscopis in cognitione cauſsarum criminalium ſsuorum capitularium? 787. 58.
    • Adiunctis an gaudeat Eccleſsia poſst Tridentinum exempta? 788. 74.
    • Adiunctis etiam introductis, non plenè ſsuccurſsum videtur præbendarijs, contra tyrannidem aliquorum Prælatorũ, ex ſsententia Navarri, & aliorũaliorum, 789. 83.
    • Adiunctorum poteſstas, & iuriſsdictio an ceſsſset eo ipſso, quòd ſsententiam pronuntiant? & aliæ quæſstiones de ijs, 789. 84. & 87.
    • ADMINISTRATORES generales ſsunt loco Prælatorum, & poſsſsunt omnia, quæ ipſsi Prælati, 659. 52.
    • Adminiſstrator omnis debet habere librum rationis. 874. 35.
    • ADOPTIVI regulariter excluduntur à ſsucceſssione feudorum. 436. 32.
    • Adoptivi an excludiſsoleant à commendis, fideicommiſssis, & maioratibus? 436. 31.
    • Adoptivi, vel adrogati filij in commendis Indorum non ſsuccedunt, ut neque in fideicommiſssis, vel maioratibus. 436. 27.
    • Adoptivus non eſst proprius filius, ſsed fictus, vel imaginarius. 436. 29.
    • ADORIAE nomen, cur pro laude, ſsive gloria uſsurpa tur? 62. 14.
    • ADRIANI Imperatoris feſstivum factum, & dictum refertur. 10. 19.
    • ADSCRIPTITII, qui eſsſsent, & quo facto fierent? & qui de eis agant? 14. 20.
    • Adſscriptitij vocabantur aliquando cenſsiti, tributarij, & quare? 14. 22.
    • Adſscriptij habebãthabebant libertatem conditionatam, aut conductionatam. 15. 29.
    • Adſscriptitij inde dicebantur, quôd fundo, quem colebant, adſscriberentur, & quo facto id fieret? 14. 23.
    • Adſscriptitij dicuntur pars fundi, & glebæ adhærere. 14. 27.
    • Adſscriptitij, ſsi ſsugiant à fundo, cui adſscripti ſsunt, ſsui furtum facere dicuntur. 14. 28.
    • Adſscriptitij, quo iure introduci, & defendi cęperint. 18. 64.
    • Adſscriptitij, etiam per abſsentiam, vel militiam trigin annorum, liberari non Poterant à cultura terræ, cui ad ſscripti eſsſsent. 14. 24.
    • Adſscriptitij, vel colonarij ab exactoribus tributorum graviter inquietandi non ſsunt, & quare? 21. 84.
    • Adſscriptitij poſsſsunt vendi cum fundo, & veniunt in eius acceſssionem, & fugientes ab illo, undecunque revocantur, & quare? 151. 21.
    • Adſseriptitios, ſsi quis ſsimpliciter donet, fundum quoque, cui ſserviunt, donaſsſse cenſsetur. 20. 78.
    • Adſscriptitiorum exemplum ad Yanaconas applicari non poſsſse oſstenditur. 18. 63.
    • Adſscriptitiorum uſsus in Hiſspania non eſst receptus, 19. 65.
    • Adſscriptitius an propter neceſssitatem domini vendi poſssit? remiſssivè. 100. 18.
    • ADVANAE ubi merces recõdunturreconduntur, quare inſstitutæ ſsint, & unde dicantur? 1067. 69.
    • ADVENAS in terra noſstra nos præcedere, vel nobis præeſsſse, eſst gravis maledictio. 847. 34.
    • ADVERSA ſsæpè veniunt, & contingunt propter peccata. 144. 64.
    • ADVLATIO in Conſsiliarijs Principum eſst ſspecies proditionis, detractionis, & calumniæ 1046. 41.
    • ADVOCATIAE feudales, reſspectu Epiſscoporum, & Eccleſsiatum, unde ortum habuerunt? 741. 32.
    • Advocati, & procuratores cauſsarum in Indijs olim interdicti, & quando permiſssi? 953. 2.
    • Advocato debetur ſsalarium, etiam non conventum. 512. 26.
    • AEDIFICANDI in ſsolo publico licentiãlicentiam ſsolus Princeps ſsupremus concedere poteſst. 1031. 76.
    • D. AEGIDIVS Ramirez de Arellano ſsupremi Conſsilij Senator laudatur 409. 3.
    • AEGYPTII qualiters damnare ſsolerent delinquentes, ad metalla, & eos ſservare, ex Diodoro Siculo. 142. 37.
    • AEQVALES in ſsucceſssione, debent eſsſse æquales in diſstributione 615. 33.
    • AEQVIPARATORVM idem eſst iudicium, & ius ubi eadem militat ratio. 312. 45. 823. 64.
    • AEQVIPOLLENTIS admiſssio ſsemper debet permitti, ubi intentio legis per eam non violatur, ſsed melioratur. 13. 13.
    • AEQVITATIS ratione, utlites brevientur, ſsæpè prorogatur iuriſsdictio 594. 82.
    • AEquitas cerebrina, & eius damna. 340. 74.
    • AEquitatis definitio, & quatenus, & quando ea legum præſscripta temperatre poſssimus. 339. 67.
    • AEquum eſst, ut ſsi tu habes bonum propter me, ego habeam propter te 511. 20.
    • AEquum ſsæpe ſsumitur pro iuſsto. 120. 76.
    • AESTIMATIO facultatum, & reddituũreddituum à viris ſsenſsatis ſsemper ſsit habite ratione impenſsarũ. 368. 37.
    • AETATIS privilegium in feudis, & maioratibus regulariter prælationem inducit. 487. 48.
    • AEtatis venia eſst de reſservatis Principi. 1031. 81.
    • AETHIOPVM tot millia milliũmillium in Provincijs IndiarũIndiarum permittere, ita ut lõgè plures ſsint, quãquam Hiſspani, Athenienſsium exemplo reprehenditur. 48. 114.
    • AGENTIVM fiſscalium munus, & honos, & quid de eis agant? 990. 30.
    • Agenti interdicto recuperandæ in profanis, ſsufficit probare poſsſseſssionem, & ſspolium abſsque ulla tituli oſstenſsione. 579. 65.
    • AGRICOLAE magnis favoribus, & privilegis proſsequendi ſsunt. 62. 18.
    • Agricolæ ſsunt iecur Reipublicæ, ſseu pedes ſsecun|
      p. [1083]
      dùm Plutarchum, & quare? 62. 17.
    • Agricolæ, nec Reg na, nec Reges curare debent, ſse cundùm Ariſstot. 63. 30.
    • Agricolæ magis indigent frumento, quàm alijs fructibus liquidis. 67. 64.
    • Agricolæ etiam ſse mota pragmatica Regia, feriarũ rempore executari non poterant. 63. 28.
    • Agricolationi inſseruientes, â fundis exire non poterant. 63. 29.
    • Agricolarum boues, aratra, & alia inſstrumenta pignorari non poſsſsunt, ob fauorem agriculturæ, 63. 21.
    • Agriculturæ laus, & commendatio ex Cicerone, & alijs. 61. 11.
    • Agriculturam per Indos exerceri oportere, & quare? ex doct. Ariſst. 61. 7.
    • Agricultura ferè omnis, per ſseruos vinctos Romæ exercei cæpit. 64. 32.
    • Agricultura magni habita à priſscis, & nobiliſssimis Romanis. 62. 12.
    • Agricultura eſst iuſstior modus acquirendi, & naturæ conformior, quàm extractio metallorum, & quare? 128. 7.
    • Agriculturæ neceſssitatem, & dignitatem qui extollant, & illuſstrent. 62. 16.
    • Agriculturæ, & rei pecuariæ in Indis faueri iuſsſsum eſst. 64. 37.
    • Agri publici an ſsub ea conditione laicis privatis cõcediconcedi poſssint, vt in Eccleſsiam, vel Eccleſsiaſsticos nõ alienentur? 1070. 97.
    • Agrorumm, montium, paſscuorum, & aquarum dominium qualiter in corona Regia incorporatum ſsit in Provincijs Indiarum. 1069. 86.
    • Agros Provinciarum ſsubactarum, quomodo Romani olim ſsubhaſstare, vel aſssignare ſsolerent? 1069. 89.
    • Agrorum Indiarum conceſssiones gratuito ſsive ambitiosè à Proregibus factæ, irritari poſsſsent. 1070. 91.
    • Agrorum communium poſssidendorum, vel rumpendorum, & colẽdorũ licentias, ſsolus ſsupremus Princeps eon cedere poteſst. 1070. 92.
    • Agrorum & paſscuorum quadragenarij, vel aliàs antiqui poſsſseſsſsores, ſsuper illis facile inquietari non debent, & Epiſst. Traiani ad hoc. 1070. 94.
    • ALABARDERI dicuntur ab Alabardis, quibus utuntur, & de eius nominis ſsignificatione, & etymologia. 613. 19.
    • ALARDES militares quãquam ſsint neceſsſsarij ante bellũbellum, ſsiue ad bella futura, ex Caſssiod & alijs. 494. 12.
    • ALBINAGII iura an oporteret in Prouincijs India rum introduci? 313. 55.
    • ALCABALAE vectigal, quo iure, & qualiter ad Indias extẽſsum, & in eis exigi iuſsſsum. 1064. 48. & 50.
    • ALCALDES ordinarij in Hiſspaniæ, quãdoquando, & qualis eorum iuriſsdictio? 942. 3.
    • Alcaldes ordinarij ſsunt, & debent eſsſse annales, & ſsuccedũt in iuriſsdictione gubernatoris mortui, abſsentis, vel impediti. 943. 5.
    • Alcaldes ordinarij eſsſse poſsſsunt naturales, & vicini opidorum, in quibus eliguntur, & quid in eorum electione obſservari oportere cenſseat Ioann. Matienz? 943. 9.
    • Alcaldes ordinarij quam Iuriſsdictionem habeant in civilibus, & criminalibus, & an, & quando contra ſsocium procedere poſssint, vel cauſsæ coram eis cęptæ avocari? 944. 18.
    • Alcaldis ordinarijs Indiarum competit rei annonariæ viſsitatio, & proviſsio, privativè ad quęſstores criminum Regalium Chancellariarum. 944. 19.
    • Alcaldes de la Hermandad, & eorum officium, & electio lo Indijs, & de nova creatione Provincialium eiuſsdem fraternitatis 945. 21.
    • Alcaldes ordinarij Indiarum multũmultum honorari iubẽtur, & ſsuccedunt in locũlocum gubernatoris defuncti, & Mexici, & Limæ non pollunt carcerari per Regias Audientias, ſsine conſsultatione Proregum. 945. 22.
    • Alcaldes ordinarios eligi in locis vbi adſsunt Correctores, ſsiue Prætores, vtrum expediat, vel non? & ſsched. de hoc agentes.
    • Alcaldes del Crimen. ſsive quæſstores in Audiontijs Indiarum creari, & in officio vigilaro, plures ſsched. iubent, quæ referuntur. 981. 10.
    • Alcaldes del Crimen, vide alia verb. quæſstores.
    • ALCIATI Emblemma contra otioſsos, & ignavos. 40. 133.
    • ALEXANDER Seuerus Imper. quæ donare ſsoleret Proconſsulibus in Provincias euntibus, ex Lamprid. 1020. 74.
    • Alexandri Magni, Pyrrhi, & Alfonſsi Regis Aragonis cura, & liberalitas in remunerandis egregijs militum factis, refertur. 271. 73.
    • Fr. ALFONSVS à Caſstro, quid conſsuluerit circa cõmẽdas ob pretiũpretium perpetuãdas. 598. 10. & ſsuper validitate, & perpetuitate earum. 267. 22.
    • ALGACELLORVM maiorum officium, & quãdo minores nominare, & ab eis aliquid pro nominatione recipere, vel paciſsci poſssint? 946. 27.
    • ALERE ſse mutuò debent libertus, & Patronus, Dominus, & vaſsſsallus, ſsi ad inopiam devenerint. 519. 104.
    • ALIMENTA ita demum præſstare debet commendatarius fratribus, ſsororibus, & matri, ſsi commendæ reditus ſsibi, & illis ſsufficiant. 427. 78.
    • Alimenta quando aliqus tenetur pręſstare pluribus, vnum corpus repræſsentantibus, æqualiter ea diſstribuere debet. 615. 30.
    • Alimenta, quibus perſsonis præſstanda ſsint à poſsſseſsſsoribus commendarum, de ſschedulis, quæ eis hoc onus intungunt. 427. 76.
    • Alimenta non extendũturextenduntur vltra vitam alimentarij, etiam ſsi ſstatuto debeantur. 386. 40. & 756. 39.
    • Alimenta quatenus debeantur vaſsſsallo muto, aut aliàs impedito, vel imperſsecto, â domino feudi. 443. 88.
    • Alimenta initio cuiuslibet anni ſsolui debent. 890. 19.
    • Alimentorum nomine, quod præſstatur filijs illegitimis, non finitur cum perſsonis eorum, ſsed proprietatem in illis acquirunt. 758. 61.
    • Alimentorum conceſssio, ſsi perpetuam cauſsam habet, perpetua quoque cenſsetur. 758. 58.
    • ALIENIGENIS datæ commendæ, aliquando adẽtæ, aliquando conſseruatæ ſsunt, & quare? 313. 56.
    • Alienigenæ non ſsunt vocandi ad gubernationem alicuius Regni, niſsi deficientibus indigenis, ex Fr. Patricio. 850. 51.
    • Alienare prohibitus, poteſst alienare fructus pro tem pore vitæ ſsuæ. 401. 24.
    • Alenari multa per ſse ſsola non poſsſsunt, quæ tamen cum univerſsitate bonorum tranſseunt, 151. 26.
    • Alienationes Regalium, aut vaſsſsallorum, quæ continent geavem diminutionem, inhibentur, & factæ revocantur, etiam ſsi diviſsim, & minutatim fiant, 606. 83.
    • Alienatione alicuius rei prohibita, prohibetur eiuſsdem hypotheca. 288. 36.
    • p. [1084]
      Alienatione prohibita, prohibentur omnia, per quæ pervenitur ad illiam. 400. 16.
    • Alienatio facta ab ægroto in extremis laborante, pręſsumitur ſsraudulenta. 731. 99.
    • ALMOXARIFAZGO vox, quid ſsignificet, & quare hoc vectigal præſstetur, & de magnis eius reditibus in Indijs? 1065. 53. & ſseqq.
    • ALTARE vnum detegi, & ſspoliari non debet, vta liud cooperiatur. 867. 50.
    • Aleari, qui ſserui, de altarivivere debet. 164. 30.
    • ALTERNATIVAM in electionibus, quæ Religiones Indiarum obſservent, & qualitet? 924. 97.
    • Alternativarum medium non ſsuit remedium ad vitandas rixas, & diſscordias Religioſsorum. 924. 102.
    • Alternativarum reſscriptum iedicio Auctoris potius reſstringi, quàm ampliari debet. 924. 106.
    • Alternativæ introductæ fuerunt, vt pax, & tranquillitas inter Religioſsos natos in Hiſspania, & in Indijs ſseruaretur. 924. 98.
    • Alternativæ in electionibus ſsunt, & earum vſsus, & abuſsus. 923. 95.
    • Alternativæ inter Religioſsos Indiarum qualiter probatæ, & diſspoſsitæ ſsuerint per Breve D. P. Vrbani VIII. cuius tenor reſsertur. 923. 96.
    • Alternativè vbi aliquid alicui relinquitur, vel promittitur, eius eſst electio. 448. 16.
    • ALIVD eſst ſservum eſsſse, aliud ſserviteex Quintil. 39. 124.
    • Aliud eſst eſsſse tale, aliud haberi pro tali. 437. 35.
    • D. AMBROSII locus expenditur, metalli pœnam morte gravioprem eſsſsè tradentis. 114. 17.
    • D. Ambroſsius, & Auguſstinus ex Neophytis in Epiſscopos ordinati ſsunt. 260. 40.
    • D. Ambroſsius tanquâm tœminas notat, & fugillat viros, qui comamnimis curant, pexunt, & criſspãt. 221. 42.
    • AMASIAS Rex in alijs rectus, ob id tamen notatur 4. Reg. 14. quod Idòlolatriam non abſstulit. 222. 51.
    • AMERICI Veſsputij opinio circa Indorum nuditatem, taxatur. 223. 66.
    • AMERICANVM Cœlum, & ſsolum, quævitia in hominibus ibidem natis, ingeneret, ex Fr. Ioan. à Ponte. 257. 12.
    • AMOS Prophetæ verba cap. 2. de Indis loqui videntur. 244. 7.
    • ANACHARSIS dictum reſsertur, quod omnes in aliena lingua balbutiant. 228. 13.
    • ANGARI etiam dicuntur fumi, vel foci per turres diſspoſsit ad denũciandum hoſstium in curſsum. 96. 25.
    • ANIMARVM regimen eſst, ars, attium. 792. 2.
    • ANIMORVM vis hebetatur, ſsi præmia laborantibus, & bene merentibus nõnon conferuntur. 848. 41.
    • Animus læſsus vociſseratione paſscitur, ex Caſssiod. 341. 87.
    • ANNATAE dimidia hodie impoſsita eſsta eſst pro omnibus commendis, gratijs, & proviſsionibus Regijs, & quare? & quid Auctor de hoc onere ſsentiat? 543. 16.
    • Annatæ dimidia præſstatur in Novo Regno Granateneſsi ex ſsingulis commendis, quæ conferuntur. 542. 15.
    • ANNIRII folijs tinctorijs Indi ſservitiales dari prohibentur. 65. 46.
    • ANNONAE cura ſsemper maxima eſsſse debet. 64. 34.
    • ANNVOS redditus ſsimiles ætatibus hominis ſsacit Moranacius. 554. 3.
    • ANNVS bonus non tandem magnis fructitus, quã de iuſstè gubernatibus æſstimandus eſst, & inde nomen olim, & auſspicium à conſsulibus ſsumebat, ex Caſssiod. qui emendatur. 1018. 56.
    • ANTECEDENTI conceſsio, conceditur conſsequens 939. 72. & deſstructo antecedenti, deſstruitur conſsequens. 533. 76.
    • ANTECESSORIS, & ſsucceſsſsoris perſsona eadem in materijs oſsſsicij, & implementis reſscriptorum cenſsetur 1048. 68.
    • ANTIDORALIS obligatio iure naturæ nititur, & quanta ejus vis ſsit? 370. 62.
    • ANTONINVS, Pius qualiter ſse haberet in conſseruandis, & honorandis bonis præſsidibus. 1037. 44.
    • ANTONIVS de Leon Refij Indiarum Senatus Relator, ſsæpè citatur, & laudatur, ſsed notatur eius opinio, putantis legitimatos per Principem admitti ad ſsucceſssionem commendarum. 437. 36.
    • APPELLARE an & quam liceat in Indijs à decretis Proregum, vel Piæſsidum. 1028. 52.
    • Appellari poteſst ad Regias Chaãcellruas Indiarum de iniuſsta Proregum, & aliorũaliorum, Gubernatorum, commendarum proviſsione. 334. 12.
    • Appellatio ſsi ſsemel inter poſsita ſsit, & poſsteà Epiſscopatus dividatur, vel ſsuffraganeus Metropolitanus efficiatur, an ea mutanda ſsit? 715. 54.
    • Appellatio ſsententia Proregijs lata contra Auditorem reum interdicti matrimonij, quem effectum habear, & quôd ad Regium tantùm conſsilium, non ad Chancellariam Indiarum deferri debet. 979. 88.
    • Appellatio de vno ad alium denotat ſsuperioritatẽ, & nulla eſst, ſsi de maiori ad minorem, etiam ignoranter, velex partium conſsenſsu, interponatur. 711. 19.
    • Appellationem iuſstum, qui prohibent, maieſstatis crimen committunt. 1029. 57.
    • Appellationi in dubio deferendum eſst, & quare? 1029. 57.
    • Appellatio deminoni ad maiorem indicem interponenda eſst, & hoc videtur eſsſse de eius ſsubſstantia. 711. 18.
    • Appellatio ſsi ad Papam interponatur, omiſssis medijs, eo ipſso manent ligatæ manus inferiorum. 711. 17.
    • Appellatio poteſst de iure interponi de ſsuffraganco ad Papam, omiſsſso medio Metropolitani. 711. 15.
    • Appellationis interpoſsitio deſsuffraganeo ad Metropolitanum, regularis eſst in iure. 711. 14.
    • Appellationes ab Epiſscopis, ſsimul dominis temporalibus, vbi vt tales pronuntiant, ad Regia tribunalia ſsuperiora deferendæ ſsunt. 905. 32.
    • Appellationem etſsi deneget iudex à quo, iudex ad quem poteſst iuſstitiam facere, & quid in Indijs, vbi a Prorege appellatur. 1029. 80.
    • Appellatione declarationum, quæ ſsunt ſsuper dubijs iuris Patronatus, quomodo interponendæ, & proſsequendæ ſsint? 646. 32.
    • Appellationes à decretis Proregum, vel Præſsidum, qualiter ad Audientias Indiarum deferantur, & per illas terminentur, & quid faciendum ſsi Prorex in ſsua ſsententia perſsiſstat? 958. 40. & quod tales appellationes ſsolum deſserri debent ad Audientiam Limanam, vel Mexicanam, non ad alias, etiam ſsi in diſstrictu earum reſsideant litigantes. 960. 50.
    • p. [1085]
      Appellationes à Comiſsiarijs ſsub ſselegatis ſsanctæ Cruciatę quomodo, & ad quos interponantur? 905. 27.
    • Appellationes â iudicibus, ſsive Alcaldis Ordinarijs Indiarum, ad quos deferantur, & an ad capitula ciuitatum? 946. 24.
    • APOSTOLI Provincias ad prædicandum ſsortiti ſsunt, & Eccleſsia Parrochias diuidit. 836. 15.
    • APTVS, qui olim fuit judicatus, ex multis cauſsis poteſst poſstea ineptus, & inſsufficiens reperiri. 828. 33. APVLEII locus expenditur. 64. 36.
    • AQVARVM beneficio, qui longum iter facere poteſst, pro remoto habendus non eſst. 500. 69.
    • Aquæ communes in Indijs quomodo dividantur, & quam utiles ſsint. 1070. 91.
    • ARAGONENSES haberi pro extraneis in Provincijs Indiarum, Gomara, & Hevia ſsentire videntur, & anhoc verum ſsit? 849. 49.
    • ARRHARVM computatio, & bonorũbonorum, ex quibus deducendæ ſsunt, quaè in Commendatarijs IndorũIndorum, ac in poſsſseſsſsoribus maioratuum facienda eſst. 281. 56.
    • ARBITER ſsi comdemner Titium, vt locet rem Sempronio, & hoc facto, res auſseratur, non agitur ex ſsententia, ſsed ex locatione. 583. 111.
    • ARBORES agreſstes inſsitione dulces fieri ſsolent 260. 49.
    • ARCABVSIERII dicuntur ab Arcabuſsijs, & de huius nominis etymologia. 613. 17.
    • Aracabuſsiorum, & ſsimilium tormentorum belli corũ inventum, quando cæperit? & aliqua in eius deteſstationem. 613. 18.
    • ARCHIEPISCOPVS poteſst in tota ſsua Diœceſsi pallio vti, crucem ante ſse deſserre, populum benedicere, ſsed non ordines conferre, niſsi de licentia ſsuffraganei. 690. 54.
    • Archiepiſscopali officij plenitudo confertur per re ceptionem palij, & ante illam non ſsortitur nomẽ Archiepiſscopi. 689. 51.
    • Archiepiſscopi ſsupra Epiſscopos, & quam in eis ſsuperioritatem, & iuridictionem exerceant? 686. 26.
    • Archiepiſscopus eſst Pater, & Epiſscopus animarum ſsuorum ſsuffraganeorum. 687. 32.
    • Archiepiſscopus, excetis caſsibus à iure expreſssis, nihil poteſst in Diœceſsibus ſsuffraganeorum, etiam de conſsenſsu partium. 686. 29.
    • Archiepiſscopi non poſsſsunt regulariter conſstituere officialem Metropolitanum in Diœceſsi ſsuffraganeorum, niſsi id de antiqua conſsuetudine habeant. 687. 36.
    • Archiepiſscopus in Diœceſsi ſsuffraganei, nihil, eo invito, exerccre poteſst. 714. 43.
    • Archiepiſscoporum, & Epiſscoporum Hiſspaniæ nominatio, & præſsentatio, quo iure, & ex quo tempo re noſstris Regibus competat, & alijs in ſsuis Regnis. 656. 28.
    • Archiepiſscopi, Epiſscopi, & alij Eccleſsiaſsticu, poſsſsunt vocari à Rege, & eius Vicarjs, & debent venire, & leges, ſschedulæ Regiæ, & Auctores, quide hoc agunt. 938. 67.
    • Archiepiſscopatus, & Epiſscopatus, quot in toto Orbe Chriſstiano hodie reperiantur.? 654. 12.
    • Archiepiſscopi duo Mexicani ad Regiam Curiam Matritenſsem vocati ſsunt. 938. 69.
    • Archiepiſscopus Limenſsis quid retulerit ſsuper ordinatione Mixtorum illegitimorum? 855. 26.
    • Archiepiſscopus Limauus notatus fuit, quod Papæ detulerit Epiſscopos Indiarum adminiſstrare ſsolereante Bullarum expeditionem. 659. 41.
    • ARCHIDIACONATVS dignitas, vbi habeat annexam iuriſsdictionem, requirit gradum ſsaltem licentiæ inſsacra Theologia, aliàs nulium. 769. & 780. 17.
    • Archidiaconus eſst Aſsſseſsſsor, & oculus Epiſscopi, & Ordinarius, ſsede vacante, & alia de eius dignitate, & auctoritate 769. 51.
    • Archidiaconum Vicario Epiſscopi præferre videtur, quædam ſschedula Regia, quæ cautè legenda eſst. 702. 47.
    • AREQVIPENSIS Epiſscopus recuſsavit parere litteris cuiuſsdam Vicarij generalis Thelogi â capitulo Metropolitanæ Eccleſsiæ L. menſsis nominati. 768. 40.
    • Arequipenſsis, Guamanguenſsis, & Truxillenſsis Epiſscopatus diviſsio qualiter facta, & Proregi Peruano commiſsſsa fuerit? 664. 19.
    • ARGENTVM an arte fieri poſssit? remiſssiuè. 105. 44.
    • Argenti, & aurifodinæ ſsæpè euaneſscunt on iniuſstitias, quæ in illis patrantur, & exemplum de Prythonienſsibus, & Boemmis. 140. 10.
    • Argenti vivi fodinæ cæteris nocentiores ſsunt, & quare? 117. 44. & eius foſsſsores, & artifices cito moriuntur, & quare ex Matthæolo, & Diocoride. 118. 49.
    • Argenti fodinarum odor inimicus eſst omnibus animalibus, & maximè canibus, 118. 53.
    • Argentum vivum penetrat oſsſsa excavantium, & ſsæpe in eorum tumulis conſsumtis cadaveribus reperitur. 118. 50.
    • Argentum vivum eſst venenum omnium rerum, & in quibus vaſsis ſservari poſssit. 118. 51.
    • Argenti fodinarum Vilcabambæ in Peru, & aliarum Novæ Hiſspaniæ mirabiles caſsus recenſsentur. 140. 14.
    • Argenti fodinæ Nouæ Hiſspaniæ per Indos voluntarios, vt plurimum, exercentur. 141. 25.
    • Argenti fodinis pauperibus, hoc eſst parum proficuis, Indi non ſsunt diſstribuendi, & ſschedulæ, quæ ita iubent. 152. 41.
    • Argenti nomine in Peru, & alibi aurum, & aliæ divitiæ comprehendi ſsolet. 1061. 18.
    • Argenti fodinis noviter repertis indos diſstribuere, prohibitum eſst, & reprobatur contraria opinio Patris Agiæ. 152. 36.
    • Argenti fodinas Pervanas, per Indos voluntarię conductos laborari, plures ſschedulæ iubent. 141. 26.
    • ARGVMENTVM Demilite Cœleſstis Militiæ ad terreſstris valet. 411. 13. & à ſsolitis, & conſsuetis. 413. 34. A maiori ad minus, & maximè negativè conceptum. 122. 93. & 484. 26. De rebus ad perſsonas 24. 8. De corpore humano ad myſsticum Reip. 31. 57. De legitimè natis ad legitimatos. 439. 48. De adoptivis ad legitimatos. 437. 34. Ab effectu, 144. 61. A maioritate, vel paritate rationis. 473. 8. De tempore ad Iocum. 378. 49. A contrario ſsenſsu quando valeat, vel non. 478. 53. & 734. 132. A maioratibus ad commendas Indorum. 448. 22. De tributis ad decimas. 864. 28.
    • Argumentum à maioritate rationis non procedit in diſspentatione facta ſsuper iure prohibito. 328. 76.
    • Argumentum affirmativum nunquam validê deſsumitur ex verbis negativis. 479. 54.
    • ARMA ſsua, ſsive inſsignia, nemo poteſst in Eccleſsijs Patronatus Regij, vel locis publicis ponere. 648. 55.
    • Arma, ſseu inſsignia gentilitia, inſsculpere, vel affigere in locis pijs, quæ quis ædificat, vel ornamentis, quæ |
      p. [1086]
      Eccleſsijs donat, an ſsit licitum, vel pij operis moritum minuat? 649. 57.
    • Arma, ſsive inſsignia gentilitia privatorum, ſsimul cũ Regijs, vel propè ea apponere, ſsemper minus decens epuratum eſst. 648. 56.
    • ARNALDVS Ferronus, & Rhenatus Choppinus, quid ſsentiant de multitudine vinearum in Gallia? 66. 56.
    • ARREPTIO itineris habetur pro appellatione 581. 90.
    • ASEPARATIS, non ſsit illatio. 535. 104.
    • ASSVERVS Rex Perſsarum habebat librum omniũ benemeritorum ſsuæ Monarchiæ, quamvisilla latiſssima fuit & eo mediante, habuit memoriam Mardochæi. 336. 38.
    • ASSERTIO alicuis perſsonæ probæ, & fidedignæ ſsolet ſsufficere, vt quis dicatur benè informatus 337. 48.
    • ATABALIPA ſsi nom eſsſset occiſsſsus, ſsed ad fidem perſsuaſsus, illam brevi tempore omnes Indi Pervani recepiſsſsent. 240. 52.
    • ATHENIENSES qualiter litteras ad Philippum Maccd. quamvis acerbus eorum hoſstis eſster, miſs ſsas, apererire noluerint. 98. 42.
    • Athenienſsibus ſse in clientelam dare debebant, qui cives non erant, ſsed inquilini, & iudicium de hac re. 269. 38.
    • ATTENTARE non videtur, qui pro conſservando iure ſsuo novam gratiam à Principe impetravit 549. 70.
    • Attenata, quæ incidunt appellatione pendente, iu dicat, & revocat iudex eiuſsdem appellationis. 583. 116.
    • Attentatis, non revocatis de proprietate tractari nõ poteſst. 581. 94.
    • Attentati remedium eſst magis privilegiatum, quàm reliqua poſsſseſsſsoria, & in eo celeriter procedi debet. 581. 92.
    • Attentatum locum non habere ſsolet, niſsi interpoſsita appellatione ad ſsuperiorem, vel alijs verbis, quæ eius recurſsum præſseferant. 581. 89.
    • Attentatum contra appellarionem eſst magis privilegiatum quam ſspolium. 1029. 59.
    • ATTICI Vinctis ſservorum Myriadibus metalla coluerunt, & qualiter hi ab illis de fecerint? 105. 40.
    • ATRVM ſsordidumque eſst aurum, quod ex lacrymis oritur. 164. 69.
    • AVARITIA ante omnia Proregibus, & gubernateribus fugienda eſst, & inſsignis locus Caſssiod. in eius de teſstationem. 1015. 30.
    • Avaritiæ damna ex Salluſstio. 121. 84.
    • AVCTOR reſsert qualiter ex penderit Salmanticæ Adagium ſsocietatis Leoniaæ, contra D. Ioannem Legionenſsem, quiduas primarias Cathedras habere intendebat. 27. 23.
    • Auctor ſsententiam ſsuam proponit, circa materiam tollendi ſservitij perſsonalis. 44. 1.
    • Auctor Indos Huancavelicenſses noctu in fodinas adigi non permiſssit. 47. 30.
    • Auctoris opinio, & conſsilium à Summo Pontifice, & ab alijs viris doctis probatum fuit. 677. 44.
    • Auctor fuit conſsultus à Dom. Marchione de Guadalcazar de quæſstione uſsusfructus commendæ filij ſsui, & caſsus reſsertur. 411. 15.
    • Auctor quid ſsentiar, in quæſstione de Indis ad metallorum laborem cogendis? 128. 1. & ſseqq.
    • Auctor fuit Guvernator, & Viſsitator fodinarum argentivivi Huancavelicenſsium, & quid de earum labore ſsentiat? 117. 45.
    • Auctor legit Salmanticæ ann. 1605. tractatum de evictionibus, & illum lucem edere cupir. 369. 51.
    • Auctoris, & Limanaæ Audientiæ iudicium ſsuper tollendis, vel conſseruandis Indorum doctrinis Regularibus dari ſsolitis. 817. 69.
    • Auctor, quem ordinem ſservaverit intractatu de Comeandis Indorum. 555. 4.
    • Auctor reddit rationem cur librum quartum, & quintum huius tractationis in epitomem ſsive compendiuum recuxerit? 942. 1. & 1059. 1.
    • Auctor qualiter eluſserit præſscriptionem, qua nonnulli Prælati in materia terciarum ſse rueri volebant. 680. 64.
    • Auctor ſscripſsit integrum tractatum de Syndicatu iudicum de functorum, & actionibus, & pœnis tranſsitorijs ad hæredes eorum, 1007. 61.
    • Auctor refert tractatum quem ſscripſsit, ſsuper præſstantia, & præcedentia CõſilijConſilij Indiarum. 1043. 6.
    • AVDIENTIAE, ſsive Chancellariæ Regales Indiarum, quando, & cur inſstitutæ? 953. 3.
    • Audientiæ Indiarum cognoſscunt de appellationibus interpoſsitis à decretis, vel ſsententijs Proregum, vbi datur pars, quæ ſse gravatam ſsentir. 958. 39.
    • Audientiæ Indiarum qualiter Rei dominicæ calculatoribus aſssideant pro dubijs, & litibus, quæ ſsuper ea contingunt. 959. 46.
    • Audientia Limenſsis, in vacante gubernationis, Cõmendas conferre noluit, & ob id laudata fuit. 297. 7.
    • Audientia Indiarum, quæ & qualiter ſsuccedant in locum, gubernationem Proregis, vel Præſsidis mortui, vel abſsentis? 959. 47. Et qualiter argètina, & Quitenſsis reprehenſsæ fuerint, quòd ſse in ſsuo diſstrictu gubernationi immiſsecere voluerunt, ibid. n. 48.
    • Audientiæ Regiæ Indiarum, etiam per viam violẽtiæ, non poſsſsunt ſse intromittere in concernentibus viſsitationem, & œconomicam gubernationẽ Regularium. Et quid ſsi eos notorie vexari conſstiterit? 915. 34.
    • Audientiarum Indiarum miniſstri in ſsellis ſsedent in Eccleſsijs, & in alijs actibus publicis. 960. 53.
    • Audientiæ Indiarum de cauſsis nobilitatis principaliter cognoſscere nequeunt, & debent eas remit rere ad Chancellaria Hiſspaniæ. 962. 60.
    • Audientiæ Limanæ reſseriptum fuit, vt faveret Eccleſsiæ eiuſsdem civitatis, tanquam Metropolitane. 201. 17.
    • Audientia vna in diſstrictu alterius quamo eo procedere, & quas litteras proviſsionales expedire poſsſsit? 964. 75.
    • Audientiæ Regales, non ſsolùm colligunt ſspolia Epiſscopi decedentis, verùm, & cognoſscunt de litribus, & peritionibus famulorum, & aliorum ſsuper eiſsdem bonis extortis, & quare? 741. 37.
    • Audientiæ quælilet aula quod expedit, expedini, & decidi per Præſsidem, & omnes Auditores, vulgò. Por nos el Preſsidente, y Oydores, & quare? 983. 22.
    • Audientiæ Regales benè cognoſscere poſsſsunt de dubijs ortis circa executorias, in cauſsis commendarum ſsibi commiſssis. 585. 112.
    • Audientiæ Indiarum poſsſsunt moderare, & taxare Eccleſsiaſsticis iura funeralium, matrimonialium, & ſsimilium, & procurationes, & collectas viſsitatorum. 957. 32.
    • Audientiæ Regiæ Indiarum, non ſsolùm debent ab|
      p. [1087]
      ſstinere â cauſsis commendarum; vbi expreſsse cognoſscunt, ſse inhibitas eſsſse, verùm, & vbi dubitant de ſsua iuriſsdictione, quare? 575. 24.
    • Audientiæ Indiarum declarare non poſsſsunt, an ſsit locus, vel non ſsecundæ ſsupplicationi, & quid circa eam poſssint? 1051. 84. 85.
    • Audientiæ Injdiarum cognoſscunt adinſstar ſsupremi ſsenatus, de violentijs iudicum Eccleſsiaſsticorun, & retentione Bullarum, & Patentium, & actionum Religioſsorum, Viſsitatorum, & Conſservatorum. 957. 55.
    • Audientiæ Limanæ, & Argentinæ, quid reſsponſsum fuerit circa Breve Greg. XIII de appellationibus cauſsarum Eccleſsiaſsticarum? 709. 10.
    • Audientiæ Regales Indiarum, vbi ad Eccleſsias Cathedrales accedunt, qualiter, & quot Præbendarij eas excipere teneantur. 956. 28.
    • Audientiæ Regales reprehenduntur, quæ poſst legem de Malinas ſse immiſscebant cognitioni cauſsarum de commendis Indorum. 573. 5.
    • Audientiæ Indiarum in pluribus habent maiorem poteſstatem, quãquam Audientiæ Hiſspaniæ, & vicos ſsupremi ſsenatus ſsupplent, & quare? 954. 16.
    • Audientiæ Regales Indiarum, quando, & qualiter commendandi facultatem habeant? 296. 5. Audientias novas in urbe Cuzquenſsi Cartaginenſsi, & Flumieis argentei, erigi expendire, aliqui putant, qui referuntur. 954. 9.
    • Audientias Indiarum debeat conſsulere Proreges, vel Præſsides in cauſsis gubernationem tam gentibus. 958. 38.
    • Audientijs Regalibus Indiarum in cognitione commendarum, quæinterdicta poſsſseſsſsoria relicta fuerint. 580. 74.
    • Audientiarum aulæ Mexici â Prorege diſsponuntur, & dividuntur; Limæ ſsunt fixæ, & ſseparatæ. 962. 66.
    • AVDITORES Audientiarum Indiarum præcedunt Inquiſsitores earumdem Provinciarum. 898. 64.
    • Auditores Indiarum exceptis Chancellaria Limenſsi, & Mexicana, ſsimul de civilibus, & criminalibus cauſsis cognoſscunt, & virgas portant. 980. 1.
    • Auditor quiſsententiam tuit in iudicatu De Provincia, appellatione ad Audientiam interpoſsita, de ea cum ſsocijs cognoſscere nequit, & quare? 981. 12.
    • Auditor antiquus ſsupplet vices, & officiam Præſsidis eo mortuo, vel abſsente, & quis locus, quæ ve cæremoniæ tunc ei præſstentur? 960. 52.
    • Auditores Indiarum de plurimis rebus cognoſscunt, & curant præ alijs Hiſspaniæ, quæ referuntur. 961. 55.
    • Auditores, & alij miniſstri ſsalariati, & quando habere poſssint, & ſsibi applicare tertiam patrem rerum, quas pro commiſssis, vel alijs cauſsis condemnant? 961. 56.
    • Auditores, quòd debeant præcedere Inquiſsitores, cum quibus coadvnantur ad decidendas competentias iuriſsdictionis per Regiam Epiſst. ann. 1621. declaratum ſsuit. 898. 65.
    • Auditores, & cæteri miniſstri Audientiarum Indiarum lectiſsisimi eſsſse debent, & quare? 967. 1. & 3.
    • Auditores Indiarum eligi debent non probandi, ſsed probati. 967. 4.
    • Auditores omnes, & præcipuè Indiarum virtute, & meritis, non ambitione, aut officiorum nundinatione eligi debent. 968. 2.
    • Auditores Indiarum probè ſsuo miniſsterio fungentes, multum honorandi ſsunt tum à Rege, tum à ſsubditis, & quare? 968. 21.
    • Auditores & Fiſscales Audientiarum Indiarum, togas talares induere iuſssi ſsunt, & quere? 969. 22.
    • Auditores Indiarum modeſsti eſsſse debent, non elati, aut inflati, & quid præ oculis eos ſsemper habere oporteat ex Cicer & Caſssiod. 970. 27.
    • Auditoribus Indiarum, vt continentiores in officio ſsint, de congruo ſsalario proviſsum eſst. 970. 28.
    • Auditores, & Audientiæ Indiarum, & Chancellariæ Hiſspaniæ non delegatum, ſsed ordinariam iuriſsdictionem habent, & exercent. 972. 39.
    • Auditores duo ſsi certent ſsuperantiquitate, quorum vnus in data ſsui titulo, alter inadeptione poſsſseſsſsionis prior eſst, quis cui præferri debeat? 971. 36.
    • Auditores, & ſsenatores Eccleſsiaſstici, an pro cõmiſssis in officio à poteſstare ſsæculari puniri poſssint? anceps quæſstio eſst. 973. 47.
    • Auditores, & Fiſscales Audientiarum Indiarum eligi non debent ad Audientiam eius urbis, vel Provinciæ ex qua orti ſsunt, vel oriundi, & quare? 973. 48.
    • Auditores Indiarum an magis expediat ad tempus quàm in perpetuam creari, ſsæpèdubitatum eſst, & quid tandem deciſsum fuerit. 974. 52.
    • Auditores Indiorum de quibus ſsiniſstra opinio fuerit, debent viſsitari, vel ad alias Audientias transferri. 974. 55.
    • Auditoribus Præſsidibus, & alijs miniſstris Audientiarum Indiarum magis ſstrictè, quàm alijs, non ſsolùm contractus, verùm & tractatus matrimonij intra Provinciam prohibitus eſst, ex legibus Indiarum, quarum plures referuntur, & expenduntur. 975. 60.
    • Auditores, & alij magiſstratus perpetui, durante officio civiliter, & criminaliter conveniti poſsſsunt, & quando, & qualiter. 976. 67.
    • Auditorum cauſsæ activè, & paſssivè quando habeant caſsum Curiæ. 976. 69.
    • Auditores Indiarum pro cauſsis criminalibus, quando & quomodo â Proregibus, vel Præſsidibus, ſsimul cum Alcaldis Ordinarijs iudicari, & puniri poſsſsint, pro commiſssis in officio, vel extra officium? & ſsched. de hoc agentes. 977. 70.
    • Audiorum cauſsæ criminales graves olim ad Regiũ ſsenatum deferri iubeantur, ſsimul cum ipſsis reis, vt ibi terminarentur. 977. 74. Et nova forma in procedendo in eiſsdem cauſsis data per ſsched. ann. 1620. quæ refertur. & explicatur, ibid n. 76. & qualiter in eis procedi debere, tam commiſssis in officio, quàm extra officium Auctor cenſseat, n. 78.
    • Auditores in cauſsis ſsociorum, ac collegarum ſsuorum indices eſsſse non oporter, & quare. 979. 89.
    • Auditores Indiarum qualiter ſse habere debeant in litibus audiendis, & decidendis, & de ſsilentio, ſsecreto brevitate, comitate, & alijs boni Auditoris requiſsitis, remiſssivè. 979. 90.
    • Auditores in Audientijs minoritus Indiarum, & quæſstores criminum in Limana, & Mexicana, qualiter exerceant iudicatum, quod vocant De Provincia, & ab eorum ſsententijs ad Audientias appellatur? 981. 11.
    • Auditoribus aliqua maioritas ſsuper queſstores criminũcriminum datur à legibus Regijs, quæ referũtur. 983. 23.
    • Auditores poſsſsunt iubere quæſstoribus criminum, & eos in ſsuis mandaris vocare De Vos. 983. 24.
    • Auditores Indiarum viciſssim de colrigendis, & remitendibonis deſsunctorum intendunt. 992. 1.
    • Auditores, & alij miniſstri Audientiarum Indiarum qu re, & quliter iudicatur ſsubiaceart. 1000. 1.
    • Auditores Chancellaziarum Hiſspaniæ non ſsolent |
      p. [1088]
      ſsyndicari, vbi aliud officim promoventur, in Indijs verò ſsyndicanur. 1000. 4.
    • Auditor ad aliam An lientiam promotus, an & quàdo, non expectata ſsyndicatione, ad eam iter facere poſssit. 1001. 6.
    • Auditores, & alij miniſstri, qui incipiunt eſsſse damnoſsi alicui Provinciæ, melius eſst vt mutentur, quâm vi temerè viſsitentur. 1003. 21.
    • Auditores, & alij Supremi Magiſstratus de imperitia, vel mali iudicatione facilè conveniendi non ſsunt. 1007. 56.
    • Auditorum muns eos conſstituti in magna dignitate, & quòd oportetcurare, vt à populo revereantur. 1017. 40. & quantum hoc expediat Reipnum. 41.
    • Aditores contemti à Proregibus, quid vereri poſs ſsit, quod fueiant, vel eis reſspondeant, quamvis melius ſsit ut diſssimulent. 1017. 44. & 47.
    • AVENDANNVS miratur dari proviſsiones ad excuſsanda tributa ob numerum liberorum, 178. 67.
    • AVERIAE vectigal quid ſsit, vnde dicatur, & quare inſstitntum, & ſschedulæ de eoagentes. 1065. 56.
    • AVGMENTVM alicuius rei, ipſsius primævam naturam ſsequitur. 385. 33. & regulatur ſsecundùm naturam rei cui accedit, retinetque eius qualitates. 388. 58.
    • Augmentum ſsuperveniens feudo, vel emphiteuſsi poſst contractum matrimonium, non communicatur inter coniuges 389. 62.
    • AVGVRVM Collegio Romæ iuventus educanda, & divinis inſstituenda ofſserebatur. 241. 63.
    • AVGVSTVS Cæſsar quid revponderit quærenti ſsibi dacum non fuiſsſse quod petepat. 341. 89.
    • AVLAE Chancellatiarum Hiſspaniæ mutari, nec coadunari facilê poſsſsunt, nec cauſsæ ad unam pertinentes ad aliam evocari, leges Regiæ de hoc agentes. 963. 68.
    • Aularum coadunatione facta ad negotium principale, an ad eius interlocutoria, & incidentia facta cẽſseatur, & pro omnibus inſstantijs. 963. 74.
    • Aulæ vbi dividuntur ob meliorem uſsum, ſseu exercîtium iuriſsdictionis, non videtur ipſsa dividi, autſseparari. 963. 72.
    • M. AVRELIVS, & Anton. Severus maluèrunt pretioſsa quæque, quæ habebant, vendere, quàm novis tributis vaſsſsallos gravare. 132. 44.
    • AVRI, & argenti fodinæ, omninò non deſserenrur, etiamſsi Indos ad earum laborem non compellamus. 130. 21.
    • Auri repertionem pernicioſsam fuiſsſse, ex Horatio, & Philomuſso. 129. 12.
    • Aurum poſssidentibus imperare, melius, quàm aurũ habere, 133.
    • Aurum, & res pretioſsæ à Barbaris nationibus erui debent, non ad illos exportari ex Cicer, & alijs. 1066. 65.
    • AVSTRIACA Familia Auguſstiſssima, vltra omnes alias ſsemper emicuit in cumulata remuneratione ſservitiorum. 600. 28.
    • AZEVEDVS notatur, dum requirit ad valorem cõſuetudinisconſuetudinis de non decimando, quòd ſsit immemorabilis. 202. 27. & dum potat in Trident. definitum eſsſse, quòd decimæ debentur iure divino. 195. 46.

  • B.

    • BALDI, & Hieron. Oſsſsorij elegantia verba de præmijs parentum in filijs continuandis, expenduntur. 602. 39.
    • Baldus graviter, & philoſsophicè loquutus fuit in materia confirmationis, & ab alijs non allegatur. 546. 46.
    • Baldus qualiter deſscribat, ſsive deſsignet pœnam damnationis in metallum. 114. 14.
    • BANNITIS, & proſscriptis ſseuda darinon poſsſsunt. 314. 65.
    • Bannitus, qui timet vim ſsibi interripoſsſse, excuſsatur à comparendo. 534. 85.
    • BANNIRE verbum, quid propriè, & improptiè ſsignificeti & qualiter hodie pro Proſscribere, vel inexilium mittere, communiter accipiatur 930. 5.
    • BAPTIZATIS olim ſsolebatdarilac, & mel, & quare? 82. 80.
    • BARBARIS prius, vitia & feritas detrahi, deinde virtutes, & Evangelij doctina ſseminari debat, ex I. actantio. 801. 73.
    • Barbari, omnes exteri, & alienigenę vocari ſsolebant. 282. 68.
    • BARONES qualiter, & quare impunè, iniutiare, & angariare ſsoleant ſsuos vaſsſsallos? 246. 27.
    • Barones, & Domini, qui vaſsſsallos malè tranctant, eis privandi ſsunt. 19. 76.
    • LICENT. BARROS de Santillan Præſses Quitenſsis non patiebatur Fiiſscalemintereſsſse ſsentẽtijs iucauſsis Fiſscalibus ferendi, & quare? 988. 15.
    • D. BASILII, & Antimij ſsuper diviſsione Diœceſsuũ diſsſsenſsie, & vtilis eius concordia, ex Nazianz, 665. 32.
    • BARTOLI Doctrina de Magiſstratus tempote prorogando, quomodo procedat, & quibus modis limitetur. 431. 105.
    • Bartolus ſsibi contraius reperitur in cadem tractatione. 168. 96.
    • Bartolus notatur, dum neminem, niſsi in Syria, prætextu ætatis, à tributo Capitationis excuſsari docuit. 172. 16.
    • BELLA per milites externos ad id conductos, quàm per cives proprios exercere, ſsatius ducebant Vtopienſses 107. 64.
    • Bella, quæ coaſsiciuntur mediantibus divitijs ex Indiarum fodinis extractis, parum ipſsis Indisprofi ciunt. 133. 60.
    • Bella etiam iuſsta in eunda non ſsunt, ſsi ſsubditi maiori malo eorum occſsione gravantur. 133. 61.
    • Belli à ſsubditis ſsuſscipiendi, & contributionis propter bellum faciendæ, difſserentia conſsideratur. 135. 75.
    • Bellatores per inoplam deficere, iracundiam movet. 603. 46.
    • Belli gravis occaſsione imminente, vaſsſsalli omnes Re gi in coſservire, & militare tenentur, ex debito vaſsſsallagij. 497. 36.
    • Belli cauſsa iuductum, ceſsſsante bello, ceſsſsare debet. 19. 68.
    • Bellis, & eorum ſsumtibus qualiter Rex noſster occurrere poſssit, etiamſsi Indi à fodinis revelentur? 146. 82.
    • Bellis intellinis urgentibus, etiam mulleres militare debent. 499. 54.
    • Bello iuſsto, non ſsolùm deſsenſsivo, verùm & offenſsivo, vaſsſsallieram inviti militare, qualiter, & quando compelli poſssint? 106. 63.
    • Bellum ſsine ſsanguine, & mineralia ſsine multorum ſstrage exerceri non poſsiunt. 117. 46.
    • Bellum etiam ubi legitimê inſsertur, non debent eius ſsumtus ab una tantùm Provincia, vel gente præſstari. 134. 63.
    • BENEDICTIONIBVS nuptialibus acceptis, ſspon|
      p. [1089]
      ſsæ, etiam ante copulam, omnia iura vxorum adipiſscuntur. 468. 67.
    • Benedictiones nuptiales, vulgò, velaciones, conſstituunt quandam veluti perfectionem matrimonij, & alia de earum ritu. 468. 66.
    • Fr. BENEDICTVS Peñaloſsa plura ſscripſsit de damnis vinearum pervanarum, & quòd valtem quinta earum pars Fiſsco addici deberet. 66. 58.
    • BENEFICIA ſsunt, quæ Regna vublimant. 272. 69.
    • Beneficia Eccleſsiaſstica vacantia in curia Romana ad ſsolam Pontificis proviſsionem ſspectant. 329. 89.
    • Beneficia Eccleſsiaſstica, & penſsiones ſsuper eis, ſsolùs Poltiſsex concedit, aut point, vel ab eo cauſsam habentes. 297. 9.
    • Beneficia Eccleſsiaſstica, qua ratione gratioſsæ conceſsſsiones dicantur? 376. 27.
    • Beneficia Eccleſsiaſstica ex veriori, & tutiori opinione, non poſsſsuntà Papa auſserri ſsine cauſsa. 563. 69.
    • Beneficia Eccleſsiaſstica refidentiam requirunt, & ea hac in parte Commendæ imitantur. 526. 9.
    • Beneficia Eccleſsiaſstica, & alia officia ſsæcularia, quod naturalibus, ſseu patrimonialibus dentu, vel ſsaltim hi exteris præſserantur, totus ferê mundus admiſsit, & exempla, & Auctores variorum Regnorum. 843. 5.
    • Beneficia Eccleſsiaſstica acceptare nemo cogitur, neque tempus præfixum reperitur, intra quod acceptari debeant, ſsed per triennij negligentiam inducitur tacita renunciatio. 393. 21.
    • Beneficia omnia Eccleſsiaſstica â Papa fluunt, & refluunt. 559. 42.
    • Beneficia Curata HiſpanorũHiſpanorum, & Indorum per ſsched. ann. 1609. dari iuſsſsa ſsunt per oppoſsitionem, & in titulum, & cum alijs requiſsitis ibidem latius expreſsſsis. 793. 14.
    • Beneficia omnia curata, etiam regularia, ex nova diſspoſsitione Frid. requirunt examinationem, & approbationem Ordinarij. 809. 15.
    • Beneficia etiam cutata, ubi ſsunt de Regio patronatu, ad præſsentationem Regis, & non aliter conferri debent. 794. 17.
    • Beneficia Curata Indorum, vel Hiſspanrum hodie non ita facilê, vt anteà removeri debent. 795. 33.
    • Beneficia Curata perpetuitatem deſsiderant, & ideò Commendarum uíus ſsub latus fuit. 795. 26.
    • Beneficia Curata Indorum eſsſse debere de patronatu Commendatariorum, Cenſset Matienz. qui reprobatur. 794. 19.
    • Beneficia Regularia unius Religionis, Religioſsis al terius conferri non debent. 807. 6.
    • Beneficia Regularia, non providentur per concurſsum, etiam ſstante deciſs, Trid. 826. 20.
    • Beneficia ſsecularia ex fundatione benè poſsſsunt eſsſse tẽporalia, & ad nutum amobilia 793. 12.
    • Beneficia ſsecularia ſsecularibus, & Regularia regularibus, conferenda ſsunt, niſsi contrarium fieri neceſssitas exigat. 807. 5.
    • Beneficia ſsecularia, vt Monachi, vel alij regulares habere poſssint, requiritur diſspenſsatio R.P. ex iuſstra, vel, utili, cauſsa. 806. 2.
    • Beneficia iuris patronatus Regij, ſsi abſsque Regis prę ſsentatione conferantur, erit collatio nulla, & ſsubreptita, & reſstitutio fiet cum fructibus. 643. 15.
    • Beneficia iuris patronatus Regij, etiam ſsi vacent in curia, non pertinent ad proviſsionem Papæ. 643. 14.
    • Beneficia Principum decet eſsſse manſsura. 758. 54.
    • Beneficia Principum, vel illorum, qui Principem repræſsentant, non debent vacuari. 303. 74.
    • Beneficia Regum, etiam filios, & poſsteros, bene meritorum derivari debent. 560. 52.
    • Beneficia Indiarum olim non concedebantur in titulum, ſsed amobiliter ad nutum, & quare? 793. 8.
    • Beneficia Indiarum, iure potiſssimo earum incolis, & naturalibus debentur, quia ſsub hac ſspeciali lege inſstituta ſsunt. 846. 23.
    • Beneficia plura in compatibilia habens, vnum quod malit, eligere, & retinere poteſst. 447. 11.
    • Beneficia omnia ſsunt manualia reſspectu Papæ 560. 44.
    • Beneficia, ab alijs iniuſstè occupata, quotidie petuntur, & impetrantur. 321. 14.
    • Beneficia omnia in dubio cenſsenda ſsunt ſseculari. 807.
    • Beneficia, qui olim habebant ex titulo Regio, vel ex pręſsentatione Proregum, in quo differrent vel nõnon? relatis ſschedulis de hoc agentibus. 793. 13.
    • Beneficia quæ habet electus in Epiſscopum, non vacant vſsque ad adeptam pacificam poſsſseſssionem Epiſscopatus. 772. 79.
    • Beneficiatus, etiam ſsua culpa incarceratus, liberatur à ſsolutione penſsionis, & à pœnis contrà non reſsidenies. 534. 83.
    • Beneficiorum collatio dicitur ſspectere ad iuriſsdictionem contentioſsam, & quare? 304. 87.
    • Beneficiorum ius acquiritur per ſsolam eorum collationem, ſsed firmatur per poſsſseſssionis apprehenſsionem. 393. 16.
    • Beneficiorum curatorum proviſsio ſsolet pertinere ad Epiſscopos, vel R.P. in menſsibus ſsibi reſservatis 794. 16.
    • Beneficiorum tituli ab eorum poſsſseſsſsoribus exhibẽ diſsunt, quoties ad id requiſsiti ſsuerint. 577. 40.
    • Beneficiorum proviſsiones rarò fieri per vocativum, ſsed per dativum, ablativum, aut alios caſsus, queritur Rebufiquia pauci viri boni vocantur, & eliguntur. 800. 67.
    • Beneficiorum reſsignationem, in favorem tertij factam, nemo præter Pontificem confirmate poteſst. 327. 70.
    • Beneficiorum Eccleſsiaſsticorum expectativas, licèt Romanus Pontifex concedere poſssit, rarò tamen id facit. 324. 44.
    • Beneficiorum acceſsſsus, & regreſsſsus, & coadiutoriæ in Romana Curia expediuntur. 323. 36.
    • Beneficium Auth. præterea, C. vnde vir, & uxor, ex multorum opinione non extenditur ad maritum. 478. 44.
    • Beneficium, quod ab alio ſsine titulo poſssidetur, benè poteſst alteri conſserri, ſsed adhuc poſsſseſsſsor citari. & audiri debet. 578. 54.
    • Beneficium quodlibet in Monacho eſst incompatibile cum primo, & quare? 819. 82.
    • Beneficium non meretur habere, qui negligit officium. 514. 53.
    • Beneficium non debet dari ei, qui non poteſst gerere officium. 311. 42.
    • Beneficium primum nunquam vacare cenſsetur, quovſsque adepta ſsit pacifica poſsſseſssio ſsecuadi. 772. 78.
    • Beneficium, qui poſssider, non prohibetur aliud etiam incompatioile aſsſse qui, & primum relinquere. 448. 15.
    • Beneficium collatum alicui, virtute expectativæ, nõ à Papa, ſsed ab Ordinario conferri dicitur. 346. 13.
    • Beneficium ſsiquis impetret à Papa tanquam valoris centum ducatorum, quamvis voleat ducentum, nõ deductis expenſsis, an valear impetratio? 367. 33.
    • p. [1090]
      Beneficium, qui ſsemel acceptat, conſsumit gratiam ſsuam, etiam ſsi malè acceptet, vel illud diminuatur 371. 72.
    • Beneficium datum alicui, cum clauſsula, vt alijs præferatus, intelligitur, niſsi eis iam fuerit ius quæſsi tum 615. 37.
    • Beneficium cur non vacat ante actualem poſsſseſssionem ſsecundi, & Epiſscopatus ſsic? 773. 83.
    • Beneficij ſsecundi affecutione, quando, & cur primum ipſso iure vacare dicatur? 447. 12.
    • Beneficij reunciatio, quando veram eius vacationẽ, ſseu amiſssionem inducat? 921. 77.
    • Beneficij perfecti, quas regulas conſstituant Seneca, & alijs. 341. 83.
    • Beneficij poſsſseſssio ſsufficit, quòd in aliqua eius re, vel parteſsumatur. 395. 37.
    • Beneficijs in Curatis Hiſspanorum, vel Indorum, etiã poſst ſsched. anni 1609. ſsolet apponi clauſsula, vt ſsint amobilia ad nutum, quod reprobatu. 795. 30.
    • Beneficij poſsſseſssio hodie capi non poſsſset ex ſsola ſsupplicatione ſsignata, licèt olim ſsecùs. 392. 5.
    • Beneficiarijs interinarijs, qualiter ſstipendium per ſschedulas Regias, & intra quatuor tantùm men ſses ſsolvi iubeatur. 798. 52.
    • Beneficiarij titulum habentes non poſsſsunt inauditi, & indemnati ſsuis beneficijs privari. 796. 36.
    • Beneficio nos oportet iuvari, non decipi. 370. 66.
    • Beneficiatos, de quorum privatione agitur, audiendoseſsſse, & habere recurſsum ad Regales Audientias perviam violentiæ, plures ſschedulæ tradunt, quæ referuntur. 769. 37.
    • Beneficiatus nõnon facitfructus ſsuos, neque adminiſstrat ante apprehenſsionem actualis poſsſseſssionis beneficij. 893. 18.
    • BENEMERITI in conquiſsitione Indiarum multis rationibus remunerari, & maioribus beneficijs au geri debent, ex Herrera, & Zapata, & Dom. Epiſscop. Chilenſsi. 560. 53.
    • Benemerentibus præmia præbere, non ſsolùm naturaliratione, verùm & inſstinctu tenemur. 271. 59.
    • Benemerentibus, quod conceditur pro voto bonis omnibus impertiri videtur. 848. 42.
    • Benemeritorum de Novo Orbe querela, ob datos alienigenis fructus Commendarum, & aliorum officiorum ſsibi debitos, & à ſse partos, non eſst inanis, nec contemnenda, ex Acoſsta. 282. 66. Et ſseditio Mexici ob hoc orta, ex Torquemada. 1018. 53.
    • Benemeritorum gradus, ſseu claſsſses Regijs ſschedulis conſstituuntur, & quo ad fieri poſssit ſservandæ ſsunt, & quæ illæ ſsint? 338. 51.
    • Benemeritorum qualitates, quomodo eorum cõcurſsu Gubernator expendere debeat? 338. 52.
    • Benemeritorum præmia in ſsimilium gaudium redũdant. 272. 66.
    • Benemeritos pleniſssimè honorandos, & remunerandos, eſsſse, nullæ leges enixius, & attentius caverunt, quàm noſstræ ſseptem partitæ. 271. 62.
    • Benemeritus quis probatur, eo ipſso quòd non probetur malêmeritus. 352. 67.
    • Benemeritus quis dici poteſst, ex ſsolo vno ſsingulari ſservitio, & in eius probatione multum deferri debet aſsſserioni Principis. 352. 69.
    • BERNARDINVS de Cardenas egregius concionator Franciſscanus, & electus Epiſscopus Paraguaienſsus laudatur. 222. 55. & eius iudicium de damnis, quæ Regulares ob Indorum doctrinas patiuntur. 813. 40.
    • D. BERNARDI Epiſst. refertur, in qua à Sãctia Regina petijt licentiam pro ædificatione Monaſsterij de Toldanos. 882. 34.
    • BITVRICENSIVM Lanionum notabilis, & Gentilica conſsuerudo refertur. 219. 29.
    • BLASIVS ROBLES de Salcedo Senator Novi Regni Granatenſsis, laudatur. 428. 87. & alibi in alijs locis.
    • BONA reorum ante confiſscationem, & rem iudicatam alijs danda non ſsunt. 565. 86.
    • Bona, qui amiſsit, vel adquirere nequit ob hoſstium incurſsiones, prodebitis civilibus incarcerandus non eſst, ſsed in id tantùm quod facere poteſst, conveniendus. 178. 72.
    • Bona Regiæ Coronæ incorporata, non poſsſsunt utiliter alienari, ſsaltim ultra vitam concedentis. 644. 23.
    • Bona Coronæ Regiæ, in quoſscunque donatarios trãſseunt cum retentione naturæ, iuriſsdictionis, & aliorum privilegiorum talium bonorum. 629. 54.
    • Bona alicui à Rega donata, ſsi continent iuriſsdictione, titulum, aut dignitatem, eo ipſso in perpetuum, & per viam maioratus dari videntur 602. 42.
    • Bona incorporata in Regia Corena, in præiudicium ſsucceſsſsorum alienari non poſsſsunt. 757. 50.
    • Bona vacantia, & De Mostrenco regulatirer pertinẽt ad Regala, & per Regios Officiales, colligenda, & adminiſstranda ſsunt. 906. 39.
    • Bona De Moſstrenco, cur dicantur, quæ certum dominum non habent? 906. 40.
    • Bona inteſstatorum tanquam vacantia, quando, & in quorum hæredum defectum fiſsco applicanda ſsint? 996. 21.
    • Bona, quæ fuerunt de Realengo, benê admittunt prohibitionem in ipſsorum conceſssione ab initio appoſsitam, ne in Eccleſsias, vel Monaſsteria alicutur, & verba Bullæ de hoc agentis. 866. 45.
    • Bona emta per Prælatum ex pecunia, vel rebus Eccleſsiæ, ipſso iure quæruntur Eccleſsiæ. 724. 34.
    • Bona dicuntur deducto ære alieno. 365. 10.
    • Bona materna, & dotalia filijs obvenientia, patribus quæruntur, quoad uſsum fructum. 411. 19.
    • Bona Epiſscoporum, & Eccleſsiarum, ſsunt bona pauperum. 722. 20.
    • Bona, & reditus ſsedis vacantis, vel quotam eorum partem, ſsi quis ſsibi deberi prętendat, debet eſsſse cõtentuscontentus his, quæ ſsolutis expenſsis ſsuperſsunt. 760. 85.
    • Bona Prælati tenentur ad ſsolutionem ſservitij, & aliarum rerum, pro quibusdatur obligatio. 729. 84.
    • Bona omnia, quæ Pręlati relinquunt, in dubio, in tuitu Eccleſsiæ, & ex reditibus Epiſscopatus quæſsita præſsumuntur. 721. 4.
    • Bona maioratus, vel feudi, ex pacto, & providentia, inter liberos nõnon diuiduntur, ſsed ad primogenitum pertinent. 405. 61.
    • Bona profectitia filiorum ad Patres pertinent in vſsufructu, & in proprietate. 411. 16.
    • Bona fides in dubio præſsumitur interveniſsſse in matrimonia putatiuo. 480. 64.
    • Bona fidei commiſsſso, aut maioratui ſsubiecta, alienari non poſsſsunt. 399. 9.
    • Bona fides ad acquiſsitionem fructuum poteſst cauſsari etiam ex titulis iniuſstis, & ex errore. 589. 30.
    • Bona hæreticorum à die patrati criminis in commiſsſsum cecidiſsſse videntur. 900. 85.
    • Bona inteſstatorum tanquam vacantia, quando & in quorum hæredum defectum fiſsco applicanda ſsint? 996. 42.
    • Bonis per Eccleſsiam, Eccleſsiaſsticis, & Religioſsis acquirendis, vbique modus, vel cautio præfigi ſsolet, |
      p. [1091]
      & quare? 865. 32.
    • Boni Regis officium quod? ex Xenophonte. 164. 67.
    • Bonorum Regni conſsumtio, parit conſsumtionem vitæ vaſsiallorum. 164. 62.
    • Bonum, quod in ſse eſst, aliquando relinqui debet, propter malum illi cohærens. 131. 36.
    • Bonorum defunctorum in Indijs collectio, & cuſstodia, qualiter diſspoſsita ſsuerit. 992. 5.
    • Bona defunctorum in Indijs ubi ad Hiſspaniam deducta ſsunt, qualiter Hiſspali inter hæredes, vel legatarios eorum diſstribuantur. 993. 10.
    • Bonorum poſsſseſssio per iudicem decreta, quid operetur, & qualiter definiatur? 392. 14.
    • Bonorum temporalium nimium augmentum in Religioſsis, & Regligionbus non ſsolùm Reſsp. verùm & ipſsis, valde nocivum eſst. 913. 14.
    • Bonum nullum eſst, in quo abutendo vitium non reperiatur, ex Cicerone. 517. 80.
    • BOVES mactari qualiter prohibuerint Athenienſses? 63. 23.
    • Boves aratorij, etiam ad curſsum publicum transferri non poterant. 63. 25.
    • BREVE Clem. VIII. reſsertur de miſssionibus Indorũ agens, & quòd intra clauſstra degere ſsunt cenſsendi. 840. 50. & aliud de Vicarijs Epiſscoporum, & quod debeant eſsſse iniciati ſsacris ordinibus, quod in Hiſspania non eſst receptum. 701. 39.
    • Breve Gregor. XIII. circa appellationes cauſsarum Eccleſsiaſsticarum in Indijs, ad litteram refertur. 710. 12. & quas difficultates habuerit quando executioni mandari iuſsſsus fuit. 709. 68. Reducitur in epitomem. 710. 13. An porrigi poſssit ad cauſsas iam appellatas ante eius promulationem, & executionem. 714. 50. & plura alia de eo, & eius praxi ex pag. 708. ad 716.
    • Breve Pij V. licèt petitum fuerit pro ordinibus mẽdicantibus, extenditur ad alios, qui de eorãeoram privilelegijs participant. 809. 20. & quatenus aliquam exemtionem doctrinarijs Regularibus dare videdatur, ab alijs Pontificibus revocatum fuit. 825. 16.
    • BREVIARI Iveteris elegàtia verba referũtur. 219. 28.
    • BVLLA Greg. XIII. refertur, quæ Indiarum Epiſscopis mixtos illegitimos ad ſsuſscipiendos Ordines diſspenſsare per mittit. 855. 27.
    • Bulla Vrbani VIII. permitit miſssionarijs Iaponiorũ exercere inter eoſsdem officiũofficium Parochiale. 838. 28.
    • Bulla Regij Patronatus Indiarum expreſssè concedit noſstris Regibus, ut licentiam ad novas Eccleſsias pro ſsuo arbitrio dare poſssint. 882. 40.
    • Bulla conceſssionis decimarum Alex. VI. ad litteram refertur. 620. 7.
    • Bulla diviſsionis, & novæ erectionis Epiſscopatus Arequipenſsis ſsummatim refertur. 664. 18.
    • Bulla in Cœna Domini qualiter prohibere videtur omnem proceſsũproceſsum, coertionem, & bannimẽtum Eccleſsiaſsticorum per iudices ſseculares. 930. 5. & 7. & quod in provincijs Indiarum ſsingulis annis publicetur, & qui de ea agant. 907. 49.
    • Bulla in Cœna Domini non procedit, ubi Eccleſsiaſstici inquieti ex pelluntur per viam œconomicæ gubernationis, & nõnon contentioſsæ iuriſsdictionis. 936. 54. Nec comprehendit retinentes Bullas Apoſsto, licas ex iuſsta cauſsa, & ad effectum ſsupplicandi de illis ad Sed. Apoſstolicam. 907. 46.
    • Bulla Adria. VI. refertur permittens fratres Mendicantes, de ſsola ſsuorum Prælatorum licentia, Indorum doctrinæ intendere poſsſse. 807. 10.
    • Bulla diviſsionis EpiſcoptũEpiſcoptum, ex die gratiæ, eorũeorum ſsepara tionẽ facit, & fructuû, & redituû ipſsorum 668. 55.
    • Bulla Alex. VI. decimas IndiarũIndiarum noſstris Regibus cõceſssit cũcum onere congruè ſsuſstẽtationis, & dotationis Eccleſsiarũ, & MiniſtrorũMiniſtrorum Eccleſsiaſsticorũ. 653. 4.
    • Bullarũ ApoſtolicarũApoſtolicarum retentio, quæ per RegiũRegium Indiarum conſsilium priùs viſsæ non tuerint, qua ratione fundetur? & ſsched. de hoc agentes. 906. 42.
    • Bulla Iulij II. conceſssionis Regij patronatus in Eccleſsijs Indiarum ad litteram refertur. 634. 10.
    • Bullarum retentio facilius debet permitti in provincijs Indiarum, quàm alibi, & quarè? 906. 44.
    • Bullarum retentionis materiam Auctores plurimi tractant, qui recenſsentur. 907. 45.
    • Bulla ad diſspentandum cum illegitimis extare non ſsufficit, nifi Prælati eis vcantur. 858. 44.
    • Bullæ Cruciatæ eleemoſynãeleemoſynam in Indijs augere, & ſsingulis annis colligere, an expediat? ſsæpê in quæſstionem vocarũvocarum eſst, & Auctoris iudiciũ. 903. 23.
    • Bullæ Cruciatæ nova prædicatio, ſsi fortè aliqua de cauſsa in Indijs ultra tempus ſsolitum differatur, adhuc fideles utuntur, & fruuntur gratijs præcedentis prædicationis. 903. 24.
    • Bullæ Cruciatæ prædicatio in Indijs qualis? 901. 1.
    • Bullæ ſsanctæ Cruciatæ de materia, & explicatione, & varijs quæſstionibus ad cam pertinentibus, qui ſscripſserint? 902. 11.
    • Bullæ impetratæ contra Regium Indiarum patro natum, vel eius præiudicium qualiter retineri ſsoleant? 646. 33.
    • Bullæ plurium gratiarum, & conceſssionum, quæ Religioſsis Ind rum converſsionem, & doctrinãdoctrinam curantibus â Sede Apoſstolica datæ ſsunt, remiſssiuê 807. 9.
    • Bullæ iuris Patronatus Indiarum, vel ex ſsola relatio ne, & effertion Regum nottrorum pluribus ſschedulis facta, probari poſsſsunt. 633. 5.
    • Bullæ ad conſsecrationem alicuius Epiſscopi, habent clauſsulam, ut fieri poſssit à quocumque maluerit Catholico Antiſste. Vnde idem permittendum videtur in receptione iuramenti, & profeſssionis Fidei. 676. 36.
    • Bullæ pro præſsentandis Epiſscopis Hiſspaniæ in l. 1. & 5. tit. 6. lib. 1. Recop. referuntur, & easſse originales vidiſsſse Greg. Lop. teſstatur. 633. 7.
    • Bullæ verba, per quam Pont ſsex ſsolet committere alicui Prælato fidei proſseſssionem ab alio faciendãfaciendam, expenduntur. 673. 15.
    • Bullæ, quæ præiudicant iuri, vel conſsuetudini beneficiorum patrimonialium, retineri poſsſsunt, & ſsolent. 844. 10.

  • C.

    • CACICATVVM cauſsæ inter Indos ſsunt valde difticiles, & intricatæ, & qualiter in illis iudicandis ſse Auctor habuerit, & plus inſstrumentis, quàm tcſstibus deſserret. 238. 31. & 34.
    • Caciques in Nova Hiſspania à Proregibus eligi ſolẽtſolent, neglecto ſsucceſssionis iure, & quare? 237. 21.
    • Caciques, & ſsecundæ perſsonæ apud Indos, nobiles eſsſse cenſsentur, & à tributis ipſsi, & eorum ſsilij excuſsantur. 177. 57. & 59. & ſseqq.
    • Caciqui, ſsi compotationes pernicioſsas, & prohibitas faciunt, vel fieri per Indos ſsibi ſsubiectos per mittunt, ſsant in culpa, & tenentur ad damna. 240. 55. & 57.
    • Caciqui ab utuntur ſsubmiſssione Indorum, & ſsæpè in eos ad modum crudeles, & tyranni ſsunt, & alia òe eorum vitijs, & ſsraudibus. 236. 12.
    • Caciqui ab aliquibus comparantur noſstris Ducibus, vel Marchionibus, & quale eſsſset eorum ofncium ſsub Imperio Incarum? 235. 3.
    • Cacicorum nomen unde originem traxerit, & Cu|
      p. [1092]
      racarum apud Peruvinos. 235. 2.
    • CACICORVM ingẽs numerus ſsunt in Imperio Pervano, & Mexicano. 236. 8.
    • Cacicorum uxores, dum viduæ manent, à tributis li berę ſsunt, & quarê? 177. 61.
    • Cacicorum benevolentiam, & converſsionem valde curari debere, ut ſsacilior ſsit ſsubditorum cõverſsio, plures ſschedulæ iubent, quæ referuntur. 239. 38.
    • Cacicorum tyrannidẽ, & fraudes erga Indos ſsibi ſsubiectos, plures ſschedulæ exprimunt, & puniri iubẽtiubent, quæ referuntur. 237. 15.
    • Cacicorum officia conſservari, & in eis iure ſsanguinis ſsuccedi debere, ad inſstar maioratus, plures ſschedu lę iubent, quæ referuntur. 237. 17.
    • Cacicorum munus quale ſsit? & quôd non poſsſsunt dici domini opidorum, quæ gubernant. 236. 10.
    • Cacicos tolli debere, tanquàm Indisvaldê pernicioſsos, ſsentit Fr. Bernard. â Cardenas. 236. 13.
    • Cacicos reſsidentiæ, & ſsyndicatui ſsubijci debere, quędam Regia ſschedula innuit. 237. 16.
    • CAESAR probis Clericis protectioni, reprobis terrori eſsſse debet. 933. 32.
    • Cæſsar Barthius plurimifacit Hiſspanam linguam, & Caſstellaniſsmum hodiernum. 231. 57.
    • CALLIDAE, & aſstutæ, vel ſstrictæ interpretatio nes à PrincipũPrincipum cõceſsionibusconceſsionibus abeſsſse debet 368. 41.
    • CALVMNIAE & ſsiniſstræ relationes contra bonos Proreges ſscriptæ, reſspui debent. 1038. 43.
    • Calumniatores, & ſsuſsurrones ſsemper in iure exoſsi ſsunt, & fugiendi aut cavendi dicuntur, & ſsub quibus cautelis eorũdelationes admittantur, & de pœnis ipſsorũ, & eorum inſtigatorũinſtigatorum, remiſssive. 1004. 35.
    • Calumniatores apud Græcos cur ſsycophantæ dicti fuerint, ibid. n. 36.
    • CAMERAE Apoſstolicæ introductio, applicando ſsibi bona, & reditus Eccleſsiæ ſsede vacante, ſsæpius, ut revocetur actum eſst, & quare? 754. 24.
    • Camera Apoſstolica, qualiter per ſsuos collectoresexer ceat applicationem ſsibi ſsactuam ſspoliorum, & vacãtium Epiſscoporum decedentium. 740. 19.
    • Camera Apoſstolica in Indijs Occidentalibus nõnon occupatſspolia, & vacantes Epiſscoporum decedentiũdecedentium, ſsed ius commune in illis obſservatur, & idem practi catur in alijs provincijs, quæ reſseruntur. 740.
    • Cameræ Apoſstolicæ introductio in ſspolijs Epiſscoporum, & Clericorum, eſst odioſsa, & quas turbas apud Græcos, & alios excitaverit. 740. 25.
    • Cameræ Apoſstolicæ collectio in reditibus ſsedis vacãtis, & ſspolijs PrælatorũPrælatorum decedentiũdecedentium, multis in locis admiſsſsa nõnon eſst, & quòd hæc cõſuetudoconſuetudo valet. 754. 25.
    • Camera Regia idem eſst, quod fiſsus. 560. 50.
    • CAMIL. Borrelli notabile axioma refertur. 213. 52.
    • CANCELLARIAE Regiæ quam iuriſsdictionem, & auctoritatem habeant, & alia plurade eis incommuni, & quot ſsint in Hiſspania remiſssivê. 954. 5.
    • Cancellariarũ Hiſspaniæ originem, & auditorũauditorum factũ qualiter deſscribat D. Didac. à Mendoza, ibid. n. 6.
    • Cancellariæ Regales Indiarum, & earumfundatio nes & diſstrictas, & miniſstri quibus conſstant, recenſsentur. 953. 7.
    • Cancellariæ Indiarum regulantur legibus & ordinationibus Hiſspaniarum, ubi alia ſspeciales nõnon habent. 954. 15.
    • CANIS ulceroſsi, & muſscis pleni fabula refertur. 603.
    • CANONICI Epiſscopo inſservientes, aut aſssiſstentes, pro præſsentibus habentur. 537. 123.
    • Canonicatus oppoſsitionis, in quibus Eccleſsijs Indiarum hodie creati ſsunt? 784. 43.
    • Canonicatus unius reditus in qualibet Cathedrali reſservari iuſssi ſsunt pro ſsalarijs InquiſitorũInquiſitorum IndiarũIndiarum, & Breve Apoſstolicum ad hoc à noſstris Regibus impetiatum, quod expenditur. 888. 12.
    • Canonicus Theologalis, ſsive Sacræ Scripturæ, quas diſstributiones lucretur, etiamſsi propter onus lecturæ non reſsideat. 783. 33.
    • Canonicus, qui ſsimul Curatum Cathedralis exercet, ſsi in hoc munere delinquat, non gaudet privilegio adiunctorum. 789. 88.
    • Canonico, ſsi tanquam tali, cauſsa committatur, & ea non ſsinita deſsinat eſsſse Canonicus, adhuc manetiudex, & quare? 715. 58.
    • Canonicatus Doctoralis, Magiſstralis, Theologals, & Pœnitentiarius, qualiter creàri iuſssifucrint in tcclelijs Cathedralibus, & quomodo practicetur in Eccleſsijs Indiarum? 784. 41.
    • Canonico Theologali, quæ diſstributiones Limædari iuſsſsæ ſsint etiam non reſsidenti? 783. 34.
    • Canonicus Novi Regni, & Portionarius Tlaxcalenſsisfuerunt excuſsati à reſsidentia ob detentionem in ſservitio Regis. 784. 38.
    • CAPELLANIA, vel beneſsicium, vt dici poſssit titulatum, & perpetuum, quæ requirantur? 857. 43.
    • Capellæ iuris RegliorũRegliorum, ubi vacvãtvacvant, Rex percipi fructusfuturos, & extantes tẽporetempore vacationis. 751. 41.
    • Capellaniæ â mobiles ad nutum, & Vicariatus temporales poſsſsunt dariillegitimis, imô, & filijs præſsbyterorum. 857. 36.
    • CAPILLORVM dignitas, & ornamentum, ex D. Ambroſs. & alijs. 220. 33.
    • Capillorum promiſssio, & nimia cura his temporibus à noſstris introducta, hoc eſst abuſsus, en criar, y rizar guedejas, y copetes reprehenditur. 220. 41.
    • Capilli molles, & nimis criſspati, & compoſsiti in viris, ſsunt luxuriæ nutrimentum, & infandæ vener spabulum. 220. 39.
    • Capillorum longitudine, & pormiſssione plures nationes uſsæ ſsunt, & hodie utuntur. 219. 32.
    • CAPITATIONIS tributum apud Romanos quale eſsſset, & quibus alijs nominibus vocatum? 166. 79.
    • CAPITA inſstructionis expẽdũtur Proregibus publicaſservitia peiſsonalia IndorũIndorum iniungentia. 40. 137.
    • CAPITVLARES Eccleſsiæ Cathedralis appellantur fratres, & collaterales Epiſscoporum, & alia de eorum honore, & dignitate. 779. 7.
    • Capitularem eſsſse aliud eſst. aliud eſsſse de corpore capituli. 780. 13.
    • Capituli ſsede vacante appellatione, quando veniant portionarij. 780. 10.
    • Capitulis in omnibus ſsunt æmuli, & capita Eteroclita ideſst factioſsa. 702. 45.
    • Capitula Eccleſsiarum Indiarum ex quibus præbendarijs conſstent. 779. 4.
    • Capituli iuriſsdictio ſsede vacante potius apud eum manere, vel ei accreſscere, quam deferrividetur. 764. 5.
    • Capitulo ſsede vacante non competent ea, quæ ſspecialiter perſsonę, vel dignitati Epiſscopi decedentis, commiſsſsa erant, vel tanquam ſsedis Apoſstolicæ delegato. 764. 5.
    • Capitulum ſsede vacante in omnibus ſsuccedit, quæ ordinariam eiuſsdem ſsedis iuriſsdictionem, & adminiſstrationem ſspectant. 764. 2.
    • Capitulum ſsede vacante benè poteſst, aut ſsyncare Vicarium à ſse nominatum, ſsine præiudicio alterius ſsyndicationis Epiſscopi ſsuccedentis. 767. 30.
    • Capitulum ſsede vacante ſsuccedit in iure intereſsſsendi, & nominandi Cauonicatus oppoſsitionis. 785. 50.
    • p. [1093]
      Capitula civitatum, & de officialibus, & electione eorum remiſssivè. 942. 4.
    • Capitulum non datur in Eccleſsia noviter erecta, in qua prius non eſst inſstallatus Epiſscopus, qui eius caput eſst, & eſsſse debet. 666. 44.
    • Capitulũ ſsine Epiſscopo, an, & quãdoquando poſssit diſsponere de bonisfabricæ, vel menſsæ capitularis? 186. 53.
    • Capitulum ſsede vacante, an procedat cum adiunctis? remiſssivê. 789. 85.
    • Capitulum ſsede vacante debet vocariad Concilium Provinciale, & habet vocem in eo, contra Quarãtam, & alios. 688. 45.
    • Capitulum ſsede vacante, an poſssit recipere iuramẽtum fidelitatis Epiſscopo commiſsſsum? 678. 46.
    • Capitulum ſsede vacante, in quibus irregularitatibus, & ſsuſspenſsionibus diſspenſsre poſssit? 765. 13.
    • Capitulum ſsede vacante, an poſssit diſspenſsare in inter ſstitijs? reſsolvitur affirmatiuẽ? 765. 11.
    • Capitulum ſsede vacante poteſst Vicarij iuriſsdictionẽ dividere, vel relltringere. 768. 46.
    • Capitulum ſsede vacante ſsuccedit in ijs, quæ iure cõ munietiam ſspecialiter Epiſscopis commiſsia, vel mã data reperiuntur. 765. 12.
    • Capitulum ſsede vacante non poteſst intra annum vocate Epiſscopum extraneum ad Ordines in ſsua diœceſsi conferendos. 765. 16.
    • Capitulum ſsede vacante, an, & quando ſsuccedat, etiã in iuriſsdictione delegata, & cõmiſssionibus Epiſscocopi decedentis. 764. 4.
    • Capitulum ſsede vacante, an, & quando poſssit facere collationem præbendarum ſsuo tempore vacan tium. 767. 31.
    • Capitulũ ſsede vacante poteſst eaſsdem diſspenſsationes regulariter facere, quas Epiſscopus. 857. 39.
    • Capitulum ſsede vacante, intra annum non poteſst concedere dimiſsſsorias ad Ordines, nec ſsuper interſstitijs diſspenſsare. 765. 14.
    • Capitulum ſsede vacante, an, & quando poſssit viſsitare ſsuam diœceſsim, tam deiure communi, quàm ſschedularum Indiarum? 765. 17.
    • Capitulum ſsede vacante regulariter non ſsuccedit in iuriſsdictione voluntaria. 766. 23.
    • Capitulum ſsede vacante, poteſst nominare Vicarium, ſsive Proviſsorem generalem. 659. 48.
    • Capitulum Eccleſsiæ Cathedralis collegialiter congregatum, eaſsdem præcedentias, & honores habet, quos Epiſscopus. 779. 3.
    • Capitulum Eccleſsiæ Metropolitanæ ſsede vacante, ſsimul cum iuriſsdictione ordinaria Metropolitanam exercetper Vicarios â ſse nominatos. 769. 53.
    • Capit. CathedraliũCathedralium eſst velut venatus Eccleſsiæ. 764. 1.
    • CAPVT 2. lib. 3. Regum reſserens hiſseriam expulſsionis Abiathar exponitur. 934. 46.
    • Caput inſstructionis Dom. Proregis D. Fr. à Toleto de tollendo ſservitio perſsonali commendatariorũcommendatariorum, perpenditur. 3. 10.
    • Caput 25. concordiæ cum Inquiſsitione an. 1610. Penderatur, & explicatur. 898. 71.
    • Caput quoddam novarum legum, commendatũdiſstributionem moder ari iuſssit, & quare? 285. 3.
    • Caput inſstructionis Pervani Proregis circa inſstructionem Indorum, expenditur. 55. 94.
    • Capitulis in omnibus ſsunt æmuli, & capita Eteroclita, ideſstafactioſsa. 702. 45.
    • Caput 40. novarum legum 1542. Indos à tributis, & alijs oneribus relevari iuſssit, vt multiplicari poſsſsent. 123. 105. & cap. 30. earundem legum agẽs de tollendis proviſsionibus Commendarum vacantiuru explicatur. 326. 61.
    • CARCERATVS vel relegatus ob delictũdelictum an co ipſso privetur Cõmẽda in qua reſsidere nõnon poteſst. 532. 68.
    • Carcerati ſsunt pauperes perſsonæ, & reſstitutioneiubantur. 534. 86.
    • Carceris deſscriptio, & pœna ex Caſssiod. & alijs. 123. 101. & quòd æquiparetur damnationi in metallũmetallum, ibid. n. 102. & quòd ſsit ſservitutis ſspecies. 17. 52.
    • CARDANVS vocat aurum Regem metallorum, & argentum vivum tyrannum. 118. 52.
    • CARDINALIS Bellarminus, quid reſsponderit Clem. VIII. eum conſsulenti de iuſsta electione Prælatorum. 684. 13.
    • CARITAS Cibarrotum, civitatos habitatoribus viduat. 64. 35.
    • CARTHAGINE quadraginta hominum millia uni argento effodiendo elaborarunt. 105. 42.
    • CAROLVS Martellus qualiter partitus decimas inter nobiles, quieum iuvarunt in bello Sarracenorum. 622. 14.
    • S. Carolus Bori omeus Archiep. Mediol. quid ſstatuerit circaſspolia Epiſscoporum. 741. 35. & 116. 40.
    • CASSIODORI loca de ſsterilitate loquẽtialoquentia, & remiſsſsione eiũs cauſsa facienda, expẽduntur, & verba Salviani. 175. 44. Eiuſsdẽ alter elegans locus. 169. 102. Alij de metallis eruendis, & metalli fodinarum deſscriptione. 104. 10. & 104. 34. & 116. 40. Alter de vin dicta divina in eos, qua pauperes vexant 55. 85. Alter quòd in tributis cõſiſtatconſiſtat robur Reip. 158. 6. Alter quód gratiæ PrincipũPrincipum debent eſsſse pleniſssimæ, vbi benemerentibus cõceduntur. 368. 41. Alter de theſsauris quærendis etiam in monumentis 1064. 43. & alia innumera per totum librum.
    • CASTITAS vidualis non minus à vitò, quàm ab uxore exigi debet. 478. 48.
    • CASVS Curiæ, an & quãdoquando detur cõtracontra iudices ordinatios, decuriones, & Tabelliones civitatũ. 945. 23. Caſsuslitis D. Ioannis Felicis de Heredia, reſsertur. 536. 107.
    • Caſsus litis inter lanceas antiquos, & neviores ſsuper gaudio conſsignationis, refertur. 615. 35.
    • Caſsus futuros, aut iniuria iudicis, emptor non præſstat, & de explicatione, legis Lutius 11. &. l. ſsi per imprudentiam, D. de evictionibus, quæ expendumtur. 151. 31.
    • Caſsus cauſsæ cuiuſdãcuiuſdam præbendarij præſsentati à Rege, cui nataliũnatalium deſsectus obijciebatur, refertur. 854. 17.
    • Caſsus litis inter Eccleſsias Cahtedrales & Religiones Indiarũ ſsuper ſsolutione decimarũdecimarum reſsertur. 624. 32.
    • Caſsus litis D. Antonij de Vroz Maniq;Manique refertur. 353. 78.
    • Caſsus litis D. Mariæ Pereira de Solorsano, ſsororis Auctoris, refertur. 543. 20.
    • Caſsus litis motæ contra D.D. Federicum à Toleto refertur. 502. 82.
    • Caſsus litis D. Ferdinandi Pizarri refertur, qui fuit frater D. Marchionis Pizarri, & maritus D Franciſscæ, Gliæ eiuſsdem Marchionis. 532. 67.
    • Caſsus litis duorum ſsratrum D. Ioannes Daualos & Ribera, & D. Ioſseph. à Ribera refertur. 444. 97.
    • Caſsus litis cuiuſsdam Coma endatarij Carthaginen ſsis refertur. 549. 68.
    • Caſsus litis cuiuſsdam Commendatarij De los Aullagas, refertur, ob iniutias Indorum graviter condemnati. 517. 87.
    • Caſsus litis ſsuper comitatu de Bailen, in qua Auctor fuit iudex, refertur. 595. 86.
    • Caſsus litis olim agitatæ inter D. Anton. Vaccam de Caſstro & milites, quos vocãtvocant Lanzas, y Arcabuzes, refertur. 301. 55.
    • p. [1094]
      Caſsus quide facto contigit refertur circa ius accreſscendi commendæ datæ ad alimenta. 390. 70.
    • Caſsus litis nunc pẽdẽtis, Excel. Ducis del Infantado, ſsuper ſsucceſssione Commendæ uxoris ſsuæ, refertur. 472. 2.
    • Caſsus quos nectit paritas rationis, non ſsunt ſseparan di in iuris diſspoſsitione. 994. 17.
    • Caſsus fortuitus eſsſse videtur, quôd Princeps revocet ea quæ dedit, vel conceſssit. 562. 62.
    • Caſsum unum qui exprimit, alium omittere, vel excludere velle quando verum ſsit? 449. 35.
    • Caſsus cuiuſsdam miſseri Commendatarij refertur, qui cum ſsuis Indis ſsodomitabatur. 514. 49.
    • Caſsus cuiuſsdam Religioſsi liberè concionantis, in quo Auctor fuit conſsultus, refertur. 932. 18.
    • Caſsus de facto pendens ſsuper renuntiatione cuiuſsdã officij facta in favorem Carmelitarum diſscalceatorum, & docat iuris allegatio in hac cauſsaſscripta à D. Ioan. Bapt. de la Rea, refertur. 1073. 116.
    • Caſsus omiſsſsus remanet in diſspoſsitione iuris commu nis, & cum eo diſsponens ſse conformare videtur. 293. 81.
    • Caſsus notabilis refertur, in quo Auctor fuit Fiſscalis, circa quaſsdam Commendas, & penſsiones proviſsas à D. Ioanne Borgia Gubernatore Novi Regni Granatenſsis. 293. 85.
    • Caſsus Limæ oblatus, & deciſsus refertur ſsuper conceſsſsione plateę publicæ à Prorege ad domum faciendam privato conceſsſsæ. 1031. 77.
    • Caſsus Limæ contingens circa reſsidentiam cuiuſsdam Præbendarij, qui ſsimul erat Cathedraticus Primarius Iuris Canonici refertur. 783. 31.
    • CATHECHISTA Indorum novem proprietates habere debet, ad lucrifaciendas animas eorum, ex P. IoãIoan. Buſsæ, & brevis illarum narratio. 840. 40.
    • CATHEDRATICVM Epiſscopis olim præſstari ſsolitum, quid ſsit, & quo iure introductum? 874. 40.
    • CATHOLICI Hiſspaniæ Reges præcipuam curam, & ſsumtus in fidei defenſsione impendur. 103. 21.
    • CATVLLI locus denatis extra legitimum Hymæ neum agens, expenditur, & exponitur. 310. 30.
    • CAVSA grauis ſspolij Epiſscopi Guadalaxarenſsis, cũ Decano, & Capitulo eiuſsdem Eccleſsiæ, refertur. 724. 37.
    • Cauſsa naturalis, & originalis cuiuslibetrei conſsiderari debet. 484. 21.
    • Cauſsa gravis, & in qua cenſsetur electa induſstria perſsonæ, non facilè delegatur, nec tranſsit ad ſsucceſsſsorem. 299. 38.
    • Cauſsa, quæ ſsit committere Epiſscopis diſspenſsationem illegitimitatis quo ad Ordines, ob titulum, & doctrinam Indorum, ſsuade etiam, ut ad Curata ipſsorum habenda cùm eiſsdem diſspenſsari poſssit. 855. 30.
    • Cauſsa quælibet iuſsta, & legitimi impedimenti excuſsat à non reſsidendo. 783. 37.
    • Cauſsa una ubi alteri præiudicat, tranſsit inſstantia. 594. 81.
    • Cauſsa cœpta ſsuper ſstatu hominis durat etiam mortuo eo, propter emolumentum ſsucceſssionis. 594. 76.
    • Cauſsa iuſsta ſsemper præſsumitur in reſscriptis, & decretis Principis. 351. 58.
    • Cauſsa ex ſsuis effectibus cognoſscitur. 385. 28.
    • Cauſsa iuſsta, ut Princeps, revocare, vel auferre poſssit perſse conceſsſsa, qualis eſsſse debeat? 563. 70.
    • Cauſsa magis propinqua debet attendi in remunerationibus. 353. 73.
    • Cauſsa cognoſscitur per effectus. 604. 38.
    • Cauſsa quælibet criminalis, maior oſst quacunque civili. 981. 5.
    • Cauſsa in propria non iudicat Epiſscorus, & id tantùm licet Frincipibus ſsuperioribus. Et Breve, quod ſsuper hoc impetravit Eccleſsia Limana. 786. 56.
    • Cauſsa finalis reſscripti ſsiſsalſsa ſsit, aut incerta, deficit eius diſspoſsitio. 352. 59.
    • Cauſsa finalis, quæ eſsſse cenſseatur? & plura de ea. 353. 71.
    • Cauſsa prima iu fluit magis in cauſsatum. 353. 72.
    • Cauſsatum non poteſst habere plus potentiæ, quàm cauſsa. 454. 11.
    • Cauſsarum uſsus longævus poteſst allegari pro iure. 371. 77.
    • Cauſsas Fiſscales, vel in Audientijs Regijs iam introductas, ad ſse attrahære, vel avocare non potetit iudex generalis bonorum defunctorum, & quare? 994. 26.
    • Cauſsa ſsemel coram Principe introducta, inferior Iudex de ca amplius cognoſscere nequit. 995. 28.
    • Cauſsæ impulſsiuæ deſsectus diſspoſsitionem, aut conceſsſsionem non infringit. 353. 79.
    • Cauſsæ Indorum, & miſserabilium perſsonaium videntur eſsſse propriæ ipſsius Regis, cum ſsup eius tutela poſsiti ſsint, & inſsignis locus Petri Gregor. ad hoc. 990. 33.
    • Cauſsæ concernentes ius patronatus Regium, ad Regios iudices, & Tribunalia ſspectant, & num. ſseqq. 645. 25.
    • Cauſsa commendarum ultra mille ducatos, eitam hodie ad Regium Senatum remittendæ ſsunt, citau tis partibus, & facta teſstium publicatione, & litis intra ſsex menſses concluſsione. 573. 7.
    • Cauſsæ etiam ſspitituales, & inter Eccleſsiaſsticos, ubi agitur de merê poſsſseſsiorijs, ſsolent à iudicibusſsecularibus, præſsertim ſsupremis, cognoſsci. 666. 38.
    • Cauſsæ etiam maiores ſspiſscoporum olim in Hiſspania coram Epiſscopis Comptovincialibus tractari, & terminari ſsolebant, nullo ad Romanam Sedem recurſsu permiſsſso. 713. 36.
    • Cauſsæ omnes fori Eccleſsiaſstici in prima inſstantia pertinent ad Epiſscopos, & Ordinarios locorum. 708. 1.
    • Cauſsæ arduæ, & magnæ, plures, & maiores iudices requirunt, & magno animo ſsunt iudicandæ. 574. 12.
    • Cauſsæ omnes, quę debent per Summum Pontificem expediri, ratione dificilis acceſsſsus, per Epiſscopos expediri permittuntur. 677. 39.
    • Cauſsæ ſsuper Commendis Indorum in non exceptis, iure communi regulantur. 586. 1. & olim indiſstinctè apud Regias Indiarum Chancellarias agitabantur, & terminabantur. 571. 1.
    • Cauſsæ, quæ Regium Fiſscum, vel patrimonium concernunt, coram ſsecularibus fiſsci iudicibus agitandæſsunt. 644. 24.
    • Cauſsæ aliquæ referuntur ſsuper donationibus Epiſscoporum ægrotanitium, & qualiter in illis definiẽdisdefiniendis variatum ſsit. 734. 134.
    • CAVTELAE quo plus, ibi plus fraudis eſsſse ſsolet. 1068. 75.
    • CELERITAS in approbatione perſsonarum reprobaturà iure. 1046. 33.
    • Celeritas, & ira impediunt recta conſsilia. 1046. 34.
    • CENSVS, ſsive annui redditus, qui in Hiſspania ſsroquentabantur, agriculturam, & commercia minuunt, & otia augent. 125. 113.
    • Cenſsus, ſsubſsidij, vel alterius præſstationis debitor, ratione aliquorum fructuum, implet cos relin|
      p. [1095]
      quendo pro penſsione. 290. 62.
    • CENSVRAS Bullæ in Cœna Domini quando incurrant iudices ſseculares, qui de cauſsis decimalibus cognoſscunt? 630. 39.
    • CESSANTE ratione legis, ceſsſsare etiam debet eius diſspoſsitio. 466. 51.
    • CESSIONARIO competere actiones, quæ cedenti competunt, quatenus verum ſsit? 950. 23.
    • CHARITAS bene ordinata petit, ut ſsibi quiſq;quisque magis quam alijs proſspicere debeat. 427. 79. & 519. 107. & ubi non eſst, non eſst iuſstitia, & debet incipere â ſse ipſso. 47. 33.
    • Charitativum ſsubſsidiuni quid ſsit? & quando, & quo iure Epiſscop sdebeatur. 874. 39.
    • CHASMA quid propriê ſsignificet? 175. 39.
    • CHASQVIS apud Indos Pervanos qui, & unde dicti, & de Mexicauis, & qualiter hodie currant. 94. 12. & ſseqq.
    • CHIAPENSIS Epiſscopus ſscripſsit tractatum contra Commendas Indorum, & de earũearum damnis. 266. 9. & quod eius obiectiones non habent locum in novis & reformatis commendis. 267. 17.
    • CHILENSI in Regno ſservitium perſsonale exercẽt Commendatatij Indorum, licet illud pluries reformari iuſsſsum fuit. 4. 15.
    • D. CHISTOPHORVS Moſscoſsus Regij Fiſsci in ſsupremo ſsenatu Patronus, & eius docta iuris allegatio laudatur. 756. 35.
    • CHRISTVS non anteà Apoſstolos miſssit ad Evangelizandum, quám eos linguarum dono illuſstraret. 801. 77.
    • Chriſstus Dominus Apoſstolis, quos ad prædicandum mittebat, omne temporale lucrũlucrum vetabat. 839. 40.
    • Chriſstus Dominus Petro, oves meas paſsce dixit, non alijs paſscendas committe. 699. 22.
    • Chriſstum tangere apud Lucam, c. 6. eſst fideliter credere. 131. 31.
    • Chriſstianus vetus, ut quis dici poſssit, quid aliqui requirant. 252. 85.
    • Chriſstianus cenſsendus non eſst, qui non ſsalva religione, & pietate Remp. adminiſstrat. 140. 6.
    • D. CHRYSOSTOMVS, quid ſsentiat de electione monachorum ad Epiſscopatus? 685. 17. Et eius verba de iuſstifictione, & utilitate præſstationis tributorum ad ſsuſstentationem Principis, & magiſstratuum, & defenſsionem Reipublicæ. 158. 80.
    • CICERO graviter Antonium accuſsat, quod eius litteras aperuiſsſset. 98. 39. Eius elegans locus contra eos, qui ex alieno damno lucrum paraut. 9. 16. Epiſstola inſsignis ad QuinctũQuinctum fratrẽfratrem Proregibus commendatur. 1015. 23. Eiuſsdem querela de Apio ob id quòd in Proconſsulatu Ciliciæ perſseveravit, poſstquam intellexit in eo à Cicerone ſsibi eſsſse ſsucceſsſsum. 1034. 8.
    • CITATIO non requiritur ad tollendos Indos, qui excedunt numerum tituli, vel matriculę. 578. 59.
    • Citatio, & condemnatio, vel ſsententia declaratoria, an requiratur in delictis notorijs, ubi conſstat reum nullam excuſsationem habere? 565. 88.
    • Citationis neceſssitatem in aliquibus cauſsis excuſsat conſsuetudo. 578. 60.
    • Citari an debeant homines de plebe, ubi inter duos magnates eſst lis ſsuper iuriſsdictione, vel ſsuper beneficio? 579. 61.
    • CIVITA, ut aliqua ſsit, quoad ſspiritalia, requiritur conſsenſsus Pontificis, quoad temporalia ſsufficit Imperatoris, vel Regis. 665. 24.
    • Civitates omnes non eſst opus, ut præcisè proprium Epiſscopum habeant, & earũearum curandarum, & hoc titulo inſigniendarũinſigniendarum poteſstas apud ſsecularẽ Principẽ independenter à Summo PõtificePontifice reſsidet. 665. 23.
    • Civilis, & ſsociabilis hominum vita eſst perfectiſssima, & Deo gratiſssima. 208. 9.
    • Civi nulla maior iniuria irrogari poteſst, quàm ſsi à civitatis honoribus, & muneribus excludatur, ex Ariſst. 258. 26.
    • Civitas ſsecundùm D. Thom. tunc eſst perfecta, cùm ſsinguli cives mutuò ſse iuvant. 31. 56.
    • Civitatis definitio, ex Ariſst. & Cicer. 208. 11.
    • Civitatis aut villæ titulum alicui oppido Proreges concedere non poſsſsunt, & quare. 1031. 80.
    • Civitas regulariter dici, & appellari non poteſst ea, quæ Epiſscopatum non habet. 665. 21.
    • Civitas, vel Eccleſsia deſstructa, non poteſst reędificari, vel reſstaurari ſsine nova licentia. 879. 17.
    • Civitas ad Epiſscopalem ſsedem erecta, an debeat palatium facere pro Epiſscopo? 665. 22.
    • Civitas quælibet habens merum Imperium, & MagiſtratuũMagiſtratuum nominatione, poteſst dici provincia. 663. 4.
    • Civitas eſst principaliſsimũprincipaliſsimum eorum, quæ humana ratio ne cõſtituiconſtitui poſsſsunt, ex D. Thom, & quare? 208. 10.
    • Civitatum Indiarum iudices ordinarij, quos Alcaldes dicimus, & decuriones, & capitula, cur, quando, & qualiter in Indijs crearicæperint? 992. 2.
    • Civis pro Rege, & Regno debet ſse ex ponere periculovitæ, ſsicut manus pro capite. 497. 38.
    • CLAVDIANI Carmina de bello Scythico ſservorũ. 38. 118.
    • CLAVSVLA, Non obſstantibus, maximè iuncta cum illa, Motu proprio, deregat diſspoſsitioni conciliari. 623. 24.
    • Clauſsula decreti irritantis ligat Papam. 636. 22.
    • Clauſsula generaliter loquens, aut diſsponens, generaliter eſst intelligenda. 922. 90.
    • Clauſsula, quòd fiat iuſstitia, nõnon tollit iuris ordinẽ. 522. 131.
    • Clauſsula teſstamenti Eliſsabethæ Reginæ Chatolicæ refertur. 620. 5.
    • Clauſsula præcedens ſsequentes explicat & modificat. 936. 55.
    • Clauſsula conſscientiæ onerativa, ſsive ſsuper quo conſsciẽtiam tuam oneramus, excludit omnem exceptionẽ ab actu in vim eius facto; & inducit liberãliberam voluntatẽ delegati, & alia plura de ea. 859. 56. & 334. 11.
    • Clauſsula in fine poſsita, debet referri ad omnia præcedentia, 451. 48.
    • Clauſsula amobilitatis ad nutum, ſsolet etiam aliquãdo apponi in beneficijs perpetuis, ad magis in officio continendos proviſsos, & verba notanda Nauarri ad hoc. 795. 32.
    • Clauſsula cum libera limitatur in permiſssis, & circa permiſsſsa, & non extenditur ad ardua, aut ſspecialiter prohibita 375. 16.
    • Clauſsula generalis in fine adiecta, ampliat, & declarat: aliàs antecedentes, magis ſstrictè loquentes. 922. 86.
    • Clauſsulæ multiplicatæ, aut in ſsolitæ, lites generant. 373. 2.
    • Clauſsulæ conſstituti, reſservationis uſsusfructus, & ſsimiles, ſsolent, operari translationem poſsſseſssionis, & deminij. 730. 84.
    • Clauſsulæ decreti irritantis quanta ſsit vis, & quód eſst ſsicut fulgur ad deſstruendum qua quid in contrariũ factum invenitur. 304. 83.
    • Clauſsulæ conſstituti, reſservationis uſsusfructus, & aliæ ſsimiles, ubi adijciuntur in donationibus Epiſscoporum, eas ſsuſspectas reddunt. 739. 90.
    • Clauſsulæ, quæ de ſstylo Notariorum adijciuntur, ſsunt damnoſsæ, & abolendæ, & non ſsupplent defectum voluntatis, obreptionis, & ſsubreptionis. 549. 64.
    • Clauſsulæ excerta ſscientia, motus proprij, & ſsimiles, |
      p. [1096]
      non ſsufficiunt ad ſsuſstinendam conſsirmationem in præjudicium tertij. 549. 63.
    • Clauſsulæ, quæ apponi ſsolent de ſstylo tabellionum, parui facindæ ſsunt 350. 46.
    • CLEMENTIS Alexandrini, & aliorum Patrum cerbareſseruntur, de modo, quo ſse debet habere Prædicator, dum meratur inter infideles 840. 47.
    • CLERICI ad ſsenetus & Cancellaries Hiſspaniæ admitti ſsolent, Indijs nunquam vel rare, & quare. 972. 42. Et aulicitum, ſsit quod his muneribus fungantur? & iura & Auctores qui de hoc agunt, ibid. num. 44.
    • Clerici actionibus ſsecularibus, & præſsertim militaribus, ſse immiſscere non poſsſsunt. 309. 16.
    • Clerici qualiter ab operatione, ſseu negotione metallorum prohibiti ſsint per ſschedulas, Regias, quæ referuntur, & quare? 154. 55. & ſseqq & quid faciẽdum, quando hæreditario iure in argenti fodinis, & earum inſstrumentis ſsuccedunt? 155. 62.
    • Clerici incorrigibiles poſsſsunt compeſsci à poteſstate ſseculari, data ſsuorum Prælatorum deſsidia, & ſschedula Regia, quæ hoc declarat. 936. 66.
    • Clerici committunt crimen læſsæ Maieſstatis, etiam contra ſsuum Principem ſsecularem, ex opinione multorum, qui referuntur. 933. 27.
    • Clerici minorum ordinumania Commendis Indorũ arceantur? 309. 20.
    • Clerici ab omnibus actibus, in quibus humanus ſsanguis effonditur, abſstinere debent. 154. 58.
    • Clerici appellatione venit Regularis Curatus 833. 69.
    • Clerici, ut removeantur à ſsucceſssioue commendæ, debent eſsſse ſsubdiaconi, & quid de conſsuratis beneficium habentibus ſsi illud dimittere velint? 412. 80.
    • Clerici minorum Ordinum beneficiati, vel habitum deferentes, & Eccleſsiæ inſservienties, fori privilegio, etiam hodie gaudent. 309. 21.
    • Clerici excluduntur à ſsucceſssione Commendarum, & frequenter à maioratibus & ſsember à ſseudis ex pacto, & providentia, & quare? 442. 73. Et quid ſsi adeſst conſsuetudo in contrarium ibid.n.74.
    • Clerici etiam valdè divites ſstiendia ſsibi ſsignata ob miniſsteria ſspiritualia, quæ exercent, percipere poſsſsunt. 871. 15.
    • Clerici divites, qui quod pauperum eſst, accipiunt, ſsacrilegium committunt. 871. 17.
    • Clerici de iure cõmunicommuni teſstari, non poterant de bonis intuitu Eccleſsiæ quæſsitis, ſsed hoc conſsuetudine abolitũ eſst, & quód valent talis cõſsuetudo. 722. 11.
    • Clerici, etiam data conſsuetudine, pro criminalibus coram laicis converini non poſsſsunt. 798. 49.
    • Clerici, ſsunt vaſsſsalli Principis ſsecularis, in cuius terris degunt, & qualiter ei fidelitatem, & obedientiã debeant? 932. 26.
    • Clerici ad doctrinas IndorũIndorum præsẽtari non debẽtdebent, qui ſsint propinqui commendatariorũcommendatariorum, & quare? 513. 40.
    • Clerici pro Magiſstratu ſseculari quem gerunt, an, & quatenus viſsitationi, & ſsyndicationi iudicum ſsecularium ſsubijciantur? 1002. 16.
    • Clericorum decedentium bona, laicis hæredibus relictis, fori privilegiũprivilegium amittunt, ſsecus ſsi Clericis, aut pijs operibus. 995. 33.
    • Clericorũ decedentium ſspolia Eccleſsiæ applicantur, ubi de eis teſstari non poſsſsunt. 738. 4.
    • Clericorum, etiam primæ tonſsuræ bona cuiuſscunq; generis pater uſsumſsructum non habet. 411. 14.
    • Clericos, etiam pro criminibus læſsæ Maieſstatis, non poſsſse puniri, periudices ſseculares, multi Auctores tradunt, qui referuntur. 930. 10.
    • Clericos ad Epiſscopatus, & quælibet alia beneficia Eccleſsiastica ex naturalibus, & provincialibus elegi debere, ius canonicum ſsępiſssimè monet. 840. 12.
    • Clericos, etiam inquietos, & ſseditioſsos per poteſstates laicas compeſsci, aut banniri non poſsſse, qui tradunt? 930. 9.
    • Clericis, Monachis aut Monialibus pro tempore, quo vixerint, benè poſsſsunt aliquæ penſsiones vel ſsubvẽtiones in Commendis Indorum aſssignari. 309. 22.
    • Clericis Monachis, & alijs perſsonis Ecceleſsiaſsticis cõmendæ dari pluribus ſschedulis prohibentur, quæ referuntur. 308. 14.
    • Clericis ſsecularibus IndiarũIndiarum nulla, vel pauca præmia manent, ſsi doctrinis IndorũIndorum non fruuntur. 812. 32.
    • CLIENTI fraudem faciens lege 12. Tabul. ſsacer, & ignominioſsus erat, & de loco Virgilij. 516. 70.
    • Clientibus, uti ſservis utebantur Theſsſsali, & Athenienſses, & de nominibus eorum, & vaſsſsallis ſservitutis Regis Aragoniæ. 269. 37.
    • Clientalæ antiquæ & hodieranæ, an ſsint utiles in dubium vocantur, ob iniurias, quas clientes a ſsuis protectoribus patiuntur. 517. 76.
    • Clientelę, vel patrocinio alterius ſse cõmittentes, nullam ei in ſse ipſsos iuriſsdictionem, vel vaſsſsallagium tribuunt. 277. 18.
    • COACTIO Indorum ad metalla gravior quàm ad bellum, & quare. 135. 77. & ſseqq.
    • COADVNATIONES Miniſstrorum diverſorãdiverſoram TribunaliũTribunalium ad negotia expedienda, plus damni, quam utilitatis afferre ſsolent, & Auctores, qui de eis agunt. 128. 52.
    • Coeli & ſsoli patrij mutatio, maximè ad loca in temperata, nocentiſssima eſst, & ècontrario repetitio ſsaluberrima. 51. 69.
    • COECHO, & Batateria quid ſsint, unde dicãturdicantur, qua liter probentur, & puniantur? remiſssimè. 1007. 59.
    • COGNITIO cauſsarum feudalium & commendarũcommendarum, etiam inter Eccleſsiaſsticos, pertinet ad Regen, vel dominum feudi, & eis iuram fidelitatem. 308. 13.
    • Cognitionẽ per viam violentiæ non dari Regalibus Audientijs in cauſsis Cruciatæ quiaſsſserant? 905. 28.
    • Cognitio, an quis ſsit iudex? debet præcedere omne exercitium iuriſsdictionis. 575. 26.
    • Cognitio cauſsarum Regij patronatus Indiarum per Regale Cancellarias, præſumtãpræſumtam quamdam approbationem Sũmi Pontificis habere videtur. 646. 34.
    • COLCHORVM in urbe tercẽtũ nationes coadunatæ ſsunt, totidem diverſsas linguas habentes. 227. 3.
    • COLLATERALES, deficientibus liberis admitti ſsolent in ſsucceſssione maioratus & emphytouſsis. 429. 95.
    • COLLATIO beneficij facta ei, qui idioma plebis ſsibi commiſsſsæ non callet, ipſso iure eſst nulla, niſsi ſstatim illud diſscere poſssit. 802. 85.
    • Collatio perpertuum titulum præbet. 795. 31.
    • Collatio facta, ſspreta expectativa, an, & quando ſsit ipſso iure nulla? 346. 11.
    • Collatio beneficiorum ſsolis Epiſscopis regulariter reſservatur, vel Vicarijs, quibus ipſsi, id ſspecialiter concellerint? 767. 32.
    • Collatio Epiſscopatuum, & aliarum Præbendarum, & beneficiorum Indiarum, qualiter fiat, & quód laici, etiam Reges ſsunt eius incapaces. 647. 39.
    • Collationem præbendarunt, vel beneficiorum, quis faciet in Eccleſsia vacante, cuius capitulum non eſst formatum, vel in uno remanſsit? 767. 35.
    • Collationes præbendarum, & beneficiorum Indiarũ non ſsunt liberę, ſsed neceſsſsariæ, & quart? 767. 33.
    • COLLECTA ſsi imponatur in locum ſservitij perſsonalis, ſsœminæ eam præſstare non debent. 49. 54.
    • p. [1097]
      Collectæ tributa, & aliæ impoſsitiones à iure gentiũ originem habuerunt. 159. 11.
    • Collectores Apoſstolici in Hiſspania non ſsolùm colligunt O ſspolia Epiſscoporum decedentium, ſsed etiam fructus ſsedis vacantis. 754. 23.
    • Collectores A poſstolici quód in ſspolijs, & vacantibus Indiarum Occidentalium, non admitterentur, qualiter cautum ſsuerit? plures ſschedulæ de hos agentes. 740. 26.
    • COLLEGIA ad educandos, & inſstruendos filios Caciorum plures ſschedulæ erigi iubent, quæ reſseruntur. 240. 66. Et qualiter ea probent Acoſsta, & alij num. 62
    • Collegialibus maioribus & Cathedrarijs univerſsitatum, ſsori minus expertis, magiſstratus decerni ſsolent, & plures ex illis brevi cempore maximos fenatores evedunt. 967. 11.
    • Collegum licèt retincatur in uno, is tamen ſsolus non poteſst obire munia toti Collegio conceſsſsa. 767. 36.
    • Collegio vel communitate aliqua deftructa, vel reformata, eius bona, tanquam, vacantia, fiſsco applicantur. 616. 40.
    • Collegialiter ubi plures coadunatur, unuſsqiufque unam tantùm vocem, ſseu votum habet, & maior pars, votorum præveler. 688. 44.
    • COLONI adſscripticij quibus modis fieri, & acquiripoſssint? 16. 37. Et qualiter eos diffiniat D. Auguſstinus. 14. 21.
    • Coloni Thracenſses, qualiter â tributis liberarentur. 142. 29.
    • Coloni, & adſscriptitij novis, & violentis ſservitijs one rari non poſsſsunt. 6. 27.
    • Coloni partiarij qui ſsint & Actores, qui de illis agunt. 13. 16.
    • Colonias plures ſsolebant Romani in Provincias debellatas mittere, & plura de eis remiſssivè. 111. 33.
    • COMAM qui delicatè nutriunt, pexunt & criſspant, effœminati cenſsentur, & femper notari ſsunt etiam à Poetis, & Ethnicis ſscriptoribus. 220. 38.
    • D. COMES de la Roca apud ſsereniff. Venetorum Remp. legatus ordinarius eitatur, & laudatur. 979. 91.
    • D. Comes de Nieva, alij Commiſsſsarij qualiter in Pervium mandati ſsuerint, ad tractandum de perpetuitate commendarum & quid egerint. 598. 8.
    • D. Comes del Villar Porrex Pervanus quid ſscripſserit circa decimas Indorum, & quod reſsponſsum accepit. 194. 32.
    • Dom. comes se Caſstrillo D. Garſsias de Haro & Avellaneda ſsupremi ſsenetus Indiarum Praſses laudatur, & qualiter capitulo Toletano Frãciſscanorũ virture Regiæ delegationis interſsuerit 913. 24.
    • COMMENDA pluribus data pro indiviſso, quo modò intereos dividenda ſsit 384. 19.
    • Cõmenda uxoris, ſsi mariti capite expedita fuerit, an cenſseatur nova, vel antiqua? lites ſsuper hoc motæ. 482. 4.
    • Commenda non poteſst darijs qui alias habent, & de ſschedulis huius prohibitionis. 315. 80.
    • Cõmẽdatarij nõnon debent reſsidere immunicipijs ſsuorũ Indorũ, ſsed in urbe proxima, quæ illius provinciæ caput ſsit. 526. 7.
    • Commendatarij perpetui potiùs officent, quàm proficient converſsioni, & reductioni Indorum, & alijs quæ reſseruntur. 607. 28.
    • Commenda alicui ob culpam ablata ſsi eidem poſsteâ reſstituartur ex indulgentia principis, an nova, vel antiqua cenſsenda ſsit? 567. 101.
    • Commenda, ut quis ob culpam privari poſssit, prius debet de ea audiri, & cinvince. 565. 84.
    • Commendatarij, an ex ſso, la couſsequutione commen dæ, nobiles efficiantur? 505. 114.
    • Commendarum antiqua forma, Indorum libertatem inſsinigebar, & alia damna eis inſserebat, & ideó prohibitafuit. 266. 8.
    • Cõmendarum edpectativæ dantur ob benemerita, & ideò facilè revocari, aut alterari nõnon debent. 357. 19.
    • Commendarum cauſsæ cur ſsup. emo Conſsilio reſservatæ fuerint? 573. 9.
    • Commendarum in conceſssione quantenus Prorexdicatur gratiam facere? 376. 26.
    • Commendas tribuens immeritis, peccat, & tenetur ad reſstitutionem. 333. 7.
    • Commendarum beneſsicialium ſsormam, & amobilitate ad nutum, plures ſschedulæ oſstendunt, quæ referuntur. 793. 12.
    • Commendarum ius & Commendati Indi, quamvis pignorari non poſssint tributa, ex illjs percipienda, poſsſsunt. 400. 19.
    • Commendare verbam interdũinterdum ſsingnificat idem, quód deponere, & fre quenrtius aliquem commendatum habere, & in ſsua, fidem, & tutelãtutelam accipere. 268. 5.
    • Commendatarij, hodiè non curant de doctrina ſspirituali Indorum, ſsed folvunt Parrocho ſstipendiſs, & ut is minus ſuũſuum benè impleat, curaredebẽt. 512. 31.
    • Commendatationem cura circa Indos ſsibi commendatos, qualiter hodiè practicetur? & de ſschedulisquæ de ea agunt. 513. 38.
    • Commendas Indorum benemeritis proviciarum Novi Orbis dari debere, plures ſschedulæ, & Auctores teſstantur, qui reſseruntur. 281. 58.
    • Commendarum natura, & bona adminiſstratio unitaten deſsiderat, & diviſsionem reſsugit. 405. 63.
    • Commendatatius, qui vocatus ad præſstandum ſservirium millitare, quod debet, illud detractat, Cõmenda privari debet. Et ſschedulæ, quæ id diſsponunt. 501. 73.
    • Commendatarij Indos ſsuos gravantes, aut vexantes, privari Commendis poſsſsunt, & ad reſstitutionem damnorum tenetur & quare? 514. 55.
    • Commendas in beneficijs ſsemper damuoſsas fuiſsſse experientia monſstravit. 795. 27.
    • Commendarũ una tantùm ſsucceſssio permiſsſsa fuit, & qualiter in Nova Hiſspania quatuor vitæ induci cœperint? 419. 8.
    • Cõmẽdatarij nihil á ſsuis Indis præter tributa taxata petere poſsſsunt, & ſsched. quæ id diſsporit. 519. 101.
    • Commenda, ubi ſsemel à Prorege aliciu confertur. iã vacare deſsinit, & expectativãexpectativam non recipit. 322. 27.
    • Commendarum diviſsio, & in exteros, & alienigenas Indiarum collatio ceſsſsabit, inducta earum perpetuitate. 605. 69.
    • Commendarum & commendatariorum nomen nõ eſst improprium, & unde orginem traxerit? 265. 3.
    • Commenda ubi alicui datur propter manta, ea præcedere debent, & non de futuro ſsperari. 341. 90.
    • Cõmendarum perpetuitatis tractio qualiter ſsuerit tempore pro Regis D. Franciſs. à Toleto & poſsteà fuſscitata & numquam reſsoluta. 358. 11.
    • Commendatarij iniurias inferentes ſsuis Indis ſsempergraviter caſstigantur in Regia Limano Conventu, & in ſsupermo India cum ſsenatu. 517. 86.
    • Cõmendatarij OrdinũOrdinum millitariũmillitarium non tenentur ſsequi Regem ad bellum euntẽ properijs expenſsis. ſsi redit tus comendarum ad non ſsufficiunt. 502. 85. Commendatarij licitè poſsſsunt perciperetibuta ab Indias procura, & tuituione eorum. 510. 13.
    • p. [1098]
      Commenda, quæ per delictum amiſsſsa prætenditur, quãdo à Prinicipe cõſerriconſerri poſssit remitsivè 321. 15.
    • Commendararijs ſsolet dariſsedes niblilium, & ut pro debitis civilibus non incarceretur. 505. 116. Commendarum largitiones gravitase eſsſse, ircereum neratorias, quædam Regia epiſstola tradit quære re fertur. 280. 44.
    • Commendas parentum morte ſsinitas, eorum liberis denwó conſserri, aliquæ ſschedulæ prohibent, quarũ durites notatur. 601. 36.
    • Cõmenda ſsi plures tributarious habere comperitur, quam tempore conceſssions expreſsdiſsunt, an poſsſsit Gubernator de illis diſsponere? 379. 63.
    • Cõmendatarij IndorũIndorum hodie titulum legitimũlegitimum habẽr, & alis titularijs perpetuis æquiparantur. 281. 54.
    • Commendatarijs ſsiiurſsdictio ſsimul cum perpetiuta te commendarum concedatur, multa bona ſsperari poſsſsunt, quæ recenſsentur. 604. 66.
    • Commendatarijs, quando ſsoleat in ſsupremo Indiarſsi conſsulio concedi, aut denegari ſupplementũſupplementum, quod petunt ratione impenſsatum, & aliarum contributionunt? 369. 49.
    • Commenda, quæ datur in remunerationem ſservitiorum, ſsit gratia, vel contracius? 376. 23.
    • Commendati, & Recõmendati, vel Affidati, qui dicãturdicantur, & quare Regno Neapolitano? 266. 7.
    • Cõmmendrũ ſsucceſssio ante Proviſsionẽ D. Imp. Caroli V. à quiſdãquiſdam Gaberationibus admitti cœpit. 410. 3.
    • Cõmendarum conceſssio, & ſsuccesio in nõnon expreſssis, iuxta earum naturam iudicari debet. 405. 64.
    • Commendatum noera, & ſservicia melius per viros, quàm per ſsœminas expediuntur. 462. 14.
    • Commendas redintegrari, & reuniri plures ſschedulę iubent, & quare? 285. 5.
    • Cõmenda ex vohuntate concedentis benè dividi poteſst, & natura ominimui reſspectu dividua eſst. 383. 9.
    • Commendatatius, ubi partem alij manu ſsua dare iubetur ad alimeaca, penſsio deſsignatur, niſsi alia verba, aut coniecturæ contrartium ſsuadent. 386. 44.
    • Cõmmendarũ ſsucceſssionẽ lex, quæ iuduxit, poteſst vide re correctoria, & extraordinaria, & quare? 477. 40.
    • Cõmẽda nullliter data, vel iuris ordine prætermillo, conſsirmari poteſst, ſsi cauſsa ſsubſsequatur per quam, etiam non data, denuo dari ceberet. 342. 100.
    • Commendarum, Ut & feudorum reſsolutio, & privatio, an & quatenus favorabiliter accipienda ſsit, & odium rationable contineat? 555. 8.
    • Commendatarij ſseculares, & Eccleſsiaſstici, temporales, & amobiles, non habent titulum. 280. 49.
    • Commendarum venditionem, & omnimodam alienationem graviter prohibent plures ſschedulæ Regiæ retertuntur. 399. 6.
    • Commenda, concedens, habito reſspectu ad quantis tatem, videtur velle, quód ea inugre præſstetur. 367. 27.
    • Cummendarum in diſstributione Proreges, & Gubernatores debent eſsſse ſsideles diſspenfatores, tan in modo quàm in tempore. 340. 76.
    • Cõmendatarij, ut tributa IndorũIndorum ſsibi commendatorum iuſste percipant quid facere debeant? 512. 27.
    • Commendarum in titulis etiam hodiè appountur clauſsulæ de turanda ſsalute ſspirituali, & temporali Indorum. 513. 39.
    • Commendarum conferendarum brevis, & ordinaria forma. 373. 1.
    • Commendarum ordinariam formam, & naturam, Rex & eius Vicarij benè poſsſsunt alterare, tempore quo eas concedunt. 374. 7.
    • Commenda, ubi conceditur pro diviſso, unſsquique habebit partem ſsibi aſssignatam, ſsed ſsine Indo un damno. 384. 21.
    • Commendatarij nulla opera ruſstica, ſservitia, vel vi ctualia à ſsuis Indis recipere poſsſsunt. 519. 103.
    • Commendata ius pro ſservitio militari, quod præitat ex natura, & obligatione feudi, non poteſst de rigore iuris aliquam mercedem, vel novam remunerationem perere. 504. 103.
    • Commendatarij poſsſsunt revocare Indos ſsibi comme datos, fugientes, aut alibi commorantes. 604. 68.
    • Commendatarij Indo um iuſstè prohibentur ſservi tia perſsonalia ab eis exigere. 5. 23.
    • Cõmẽdatario, cui de trahitur rertia parscõmẽ dę ſsibi aſssignatæ, in alia eadẽeadem paris ſsuppleri debet 542. 10.
    • Commendatarijs Indorum, quæ onera iniungantur, remiſssivè. 267. 15.
    • Cõmendas vacante per remutationem ſspontaneam, & abſsolutam poſssidentium, an Proreges conſserre poſssint? 324. 46. & ſseqq.
    • Commendaraij, ut & feudatriji, proprijs expenſsis ad iuſsſsum, & ſservitium Regis militared debent, & ſschedulæ de hoc agentes. 498. 49. & ſseq.
    • Commenda, ubi alicui cenfertur, an alter a Prorege ſsimul nominari poſssit, qui poſstillius obinm in ea ſsuccedatireſsolvitur negativè. 322. 26.
    • Commendain totum amittiture ex crimine læſsæ Maieſstatis à patre commiſsſso, etiam præiudicium hllierum, & quare? 557. 24.
    • Cõmendatarijs non eſst facilè permittendum, ut onus reſsidentiæ, quam faccre debeant, excuſsent, ponendo ſsubſstitutum, vulgô Eſscudero. 527. 17.
    • Cõmendas renunciatas non poſsſse à Proregibus provideri, quædà leges IndiarũIndiarum decidere videtur, quæ referuntur, & explicantur. 325. 53. 61. & 66.
    • Commenda quamvis filio nõnon imputetur in legilimãlegilimam, an imputari poſssit, quod pater erogavit proea cõ, ſsequenda, vel defendenda? 405. 66.
    • Commendare nihil aliud eſst, quam dare. 793. 10.
    • Cõmèda, an dari poſssit per Gubernatores ei, qui defectũdefectum meritorũmeritorum pecunia ſsupplet, Regijs atcis inſserenda? & caſsus, qui ſsuper hoc de tacto contigit. 342. 103.
    • Commendatarij, an gaudeant privilegijs nobiliuni? remiſssivè. 401. 27.
    • Commendatarij non poſsſsunt pro debitis civilibus incareeari. 401. 26.
    • Cõmendas duas, vel plures habens in diver ſsijs pro vincijs qua earum reſsidere teneatur? 537. 120.
    • Commendarum in titulis, earum onera exprimenda ſsunt, & de ſschedulis, quæ id probant. 494. 10.
    • Cõmenda, ubi dividi cœpit ex volũtatevoluntate Principis, antiquãantiquam naturãnaturam hac in parte mutare videtur. 383. 16.
    • Cõmenda ſsi ab initio duobus inſsolidum conceſsſsa ſsit, daturi inter eos ius accreſscendi. 387. 47.
    • Commendarũ, & ſsimilium reũreum ius inutile eſsiet, ſsi nõ poſsſset quis de earm fructibus, ſsaltim pro tempore vitæ ſsuæ adlibitum diſsp nere. 402. 40.
    • Cõmenda ſsi cum perſsona filij finiatur, exper ſsæ factæ pro ea conſsequenda, ei non imputantur. 406. 71.
    • Commendas filiorum inpoteſstate, in Regno Peruano, patres adminiſstrant, & earũearum uſsumiſsructum ſsibi vendicant. 413. 33.
    • Comaendatarijlndorum moderatis tributis, velſser vitijs contentieſsſse debent. 5. 19.
    • Commendarum tituli aliquando ſsub Regio nomiue, & ſsigillo expediri à Proregibus ſsolent, vulgò For Don Felipe. 300. 49.
    • Commendas in titulum maioratus conceſsſsas, aliquãdo Rex conſsirmavit, & quare? 375. 17.
    • p. [1099]
      Commenda, ubi multum creſscit propter beneficium ſspecierum, ferre debet commet, datarius eius impenſsas, & contributiones. 368. 47.
    • Commendatarius pro damnis, quæ intulit Indis, an, & quando impleat, relinquendo aliquid ad converſsionem, & doctrinam eorum: 520. 114.
    • Commenda, etſsi propter legis prohibitionẽprohibitionem non poſsſsit dividi, ubi tamen Princeps eam diviſsim concedit, diſspenſsare videtur. 383. 15.
    • Commenda, vel feudam ex providentia nullam recipit teſstamentariam diſspoſsitionem, ſsicut nec alienationem inter vivos, & quare? 422. 31.
    • Cõmendarũ, ſsuper abrogatione, vel cõtinuationecontinuatione ſsæpê, & variè actũactum & proviſsum fuit, & quarè. 266. 10.
    • Commendatarij IndorũIndorum, dicuntur vulgò Encomenderos, quare? 266. 6.
    • Commendatarijs, abſsentibus, vel impeditis, in Regno Pervano ſsemper conceditur, ut iuramentum fidelitatis poſssint facere per procuratorem. 504. 101.
    • Commenda, vel feudum ipſso iure amiſsſsum, & domino apertun, ſsi rurſsus delinquenti concedatur, novum cenſsetur, 567. 103.
    • Commenda ob delictum alicui ablata, & mox reſstituta, in dubio, ut antiqua, non ut nova reddi videtur, & quare? 568. 105.
    • Commendam inæſstimatam benè poteſst mulier nubens in dotem aſssignare, ad matrimonij onera ſsuſstentanda, & idem in feudo, & maioratu. 403. 46.
    • Commendatarij intra triennium uxores ducere debent, & domos conſstuere, & arbores plantare, & quare? & ſschedulæ, quæ id præcipiunt. 526. 4.
    • Commendarum evictarum ratione Princeps, quid præſstare debeat, & quid infeudis? 371. 68.
    • Commendarum cauſsæ, quæ reditus annous mille ducatorum non excedant, in Regijs Indiarum Cancellarijs audirei, & terminari poſsſsunt, non obſstante lege de Malinas per noviorem ſschedulam, quæ refertur. 573. 6.
    • Commendatarij ſsæpè in Provincia Pervana, & alijs vocati ſsunt ad bella hoſtiũhoſtium in terra, & in mari propulſsanda, & referuntur exempla. 500. 61.
    • Commendatarius, an poſssit à Indis vocari in ius, ſsine venia? 51. 109.
    • Commendatarijs ſstrictè prohibitum eſst, oppida Indorum ſsibi commendatorũcommendatorum incolere, imò & ingredi, & quare? & de ſschedulis, quæ de hoc agũ. 526. 8.
    • Commendandi facultatem, quòd Proreges, & alij ſsubdelegare non poſssint, aliquibus ſschedulis cavetur, quæ referuntur, & qui eorum vices hac in parte ſsuppleant. 300. 39.
    • Commenda, ſsi à Rege in curia alicui conſseratur, & alteri in partibus à Piorege, illius collationis ignaro quis præferri debeat? 360. 34.
    • Cõmendatarij debent regulariter per ſse ipſsos pręſstare ſservitia militaria, & non per ſsubſstitutũ. 502. 89.
    • Commendarum originem, hiſstoriam, & reformationem, quæ ſschedulæ, & Auctores referannt. 267. 16.
    • Commendatarij ſsolùm curant, ut ſsibi plurimi Indi Cõmendentur, non autẽautem de coiũcoium ſspirituali, & tẽporali ſsalute, & inſsignis locus Plauti contra eos. 514. 54.
    • Commendatarios bene meritos, & ob extinctionem, vel magnam diminurionem Commendarum in egeſstatem deductos, Princeps novis beneficijs iuvare debet. 371. 78.
    • Commendatarius cùm penſsionem debeat reſspectu certorum fructuum, magis ſspeciei, quàm quantitaris debitor eſsſse videtur. 290. 59.
    • Commendatarij perpetui magis pugnabunt pro ſsa lute, & conſservatione Indorum, quàm temporales, & quare? 603. 51.
    • Commendarum lex, & natura, pendet ex meravoluntare Reges. 328. 77.
    • Commednatum cauſsas, & conquiſsitorum Indiarum renumerationem plures ſschedulæ Regiæ, & plures etiam Auctores probant, qui reſseruntur. 273. 81.
    • Commendatarij factum, ſsive negligentia in non im plenda conditione poteſstativa, ſsibi tepore conceſsſsionis adiecta, an pręiudice eius ſsucceſsſsoribus à lege vocatis? 379. 54.
    • Commendarum in Miniſstros interdictio, quibus rationibus nitatur? 314. 68.
    • Commendatarij perpetuo non iurabunt, ſsed potius turbubunt ſservitia perſsonalia Indorum. 607. 96.
    • Commenda ſsi alicui detur, extracto aliquò numero Indorum, Regi, vel alteri applicando, qualiter cõ putatio ineatur? 385. 30.
    • Cõmendas Indorum, qui conferre poſssint, recenſsentur. 296. 1.
    • Cõmendatarij, & alij feudatarij an ſsolùm, intra proviuciam ad ſservitium militare teneantur, vel etiã extra provinciam? 499. 58. & ſseqq.
    • Cõmendatarij licèt hodîc ſsint relevatia cura doctrinæ ſspiritualis Indorum, debent tamen in politicis, & temporalibus eos inſstruere, & defendere, & in omnibus veluti parentum loco eſsſse. 512. 32.
    • Commendam, & fecdum poteſst filius acceptare, & patris hæreditatem repudiare. 422. 28.
    • Commendatarius, vel feudatarius, ſsi ingruente bello vellit commendam, vel feudam, reliquere, vt ab eius onere excuſsetur, audiri non debet. 502. 83.
    • Commendatarij IndorũIndorum in ſservitio perſsonali exigẽdo, præſscriptione tueri non poſsſsunt. 6. 29.
    • Cõmendarũ de extinctione, & reſsolutione qui ſsoecia liter agant? & ſsched. quæ de hoc tractant. 555. 7.
    • Commẽdam uxoris in perſsona mariti continuari, & novã non eſsſse, declaravit, quædam ſschedula Regia ann. 1552. quæ reſsertur in alia ann. 1564. 485. 34.
    • Cõmedarũ collatio gratuita eſsſse dicitur, quamvis remuneratoria, & verba ſschedul. de hoc agètis. 542. 8.
    • Commendatariorum reſsidentia pluribus ſschedulis ſstrictè cavetur, quæ referuntur. 526. 3.
    • Cõmendarũ evictionẽ contra fiſcũfiſcum petentes, rarô audiuntur in ſsupremo Indiarum Senatu. 371. 75.
    • Commenda alij Indorum ſsolent appellari feudatarij, & quare? 29. 38.
    • Commenda, cuius cõtemplationecontemplatione data ſsit non inſspicimus, ſsed in quem confertur. 409. 4.
    • Commendarum per petuitas, ſsub qua forma olim, & à quibus probata fuetit? 608. 104.
    • Cõmẽdarum perpetuitas, an pro pecunia Regioblata concedi poſsſser? fuit in quæſstionẽ vocarũ. 589. 9.
    • Commendatarijs facilè relinquendi ſsunt fructus cõmendarum, cum cedant veluti in remunerationẽ ſservitij, & pro cultura, & cura. 551. 86.
    • Commendatarij curare debent, ne adeò male audiãt apud omnes, ob iniurias Indorum. 517. 75.
    • Commendarum inveſstitura abuſsiva, eſst tituli petitio, & expeditio. 31. 2.
    • Commendatariorũ curãcuram erga ſsuos Indos, qui Auctores tractẽttractent, & verba Ioan. Matiẽz. & Acoſstæ. 509. 3.
    • Commendarum incõpatibilium optio expreſssè permittitur in proviſsione ann. 1336. ubi iunguntur per matrimonium. 449. 33.
    • Commendarum fructus ubi capiuntur propter pignus conventionale, aut iudiciale commendatarij, debet ei relinqui congrua ſsuſstentatio 401. 25.
    • Commendatarij Indorum nullum ius in illis acquirunt, ſsed tantùm gaudium, ſsive fruitionem tributorum, & ſschedulæ de hoc agentes. 277. 12.
    • p. [1100]
      Commendatarijs legitimè excuſsatis, non gravatè indulgendum eſst, ut ſservitium militare præſstent per alium æquè idoneum ad belium. 503. 96.
    • Commedatarij, ſsivê Patruoni Indoru, mòebent decimas ſsolvere de ſspeciebus, quas pro tributis Indorũ accipiunt, & de ſsched. quæ hoc præcipiunt. 202. 33.
    • Commendatarij debet relinqui libera nominatio ſsubſstituti, & ad Gubernatorem tantùm pertinet approbatio. 529. 39.
    • Commendarum perpetuitas crit inductiva ſservitij perſsonalis Indorum adeò prohibiti. 607. 90.
    • Commendatarij, quo reſspectu dicantur uſsufiuctua rij. 286. 11.
    • Commenda, ut conſserri poſssit, non ſsolum debet vacare de iure, ſsed etiam de facto. 320. 10.
    • Commendatarij Indorum non ſsunt hodiè, nec dici poſsſsunt, eorum depoſsitarij, licet olim ſsic. 280. 48. & 50.
    • Commendæ ſsucceſsſsor intra quod tempus, & ſsub qua pœra debeat comparere ad petendum, ſsivè oſstendendum titulum ſsuæ ſsucceſssionis? & ſschedulæ de hoc agentes. 426. 65.
    • Commendatarij Indorum in multis ſschedulis vocan tur fendatarij, & alij, qui commendas non habent, domiciliarij, & quare? 496. 28.
    • Commendarum actualis apprehenſsio poſsſseſssionis cũ titulo, eſst veluti propria earum inveſstitura. 392. 10.
    • Commendatarijs magis optabile eſsſset in ſsuis cõmẽ dis reſsidere, quàm in carcere, aut exilio. 535. 98.
    • Commenda ubi duobus, vel pluribus datur, an ſsit in ter eos locus iuri accreſscendi? 386. 45. & ſseqq.
    • Cõmmendarum aliquarũaliquarum perpetuitatem Auctor olim probatvit, nunc iudiciũiudicium ſsuſspendit, & quare? 804. 103.
    • Cõmendatarij tenentur non ſolũſolum præliari proterræ defenſsione, & pacificatione, ſsed etiãetiam ſse ad ſsoc exercere, & luſstrare, & ſschedula de hoc agens. 494. 11.
    • Commendarum fructus, an ſsint diccendi induſstriales, vel naturales, & quid in feudis? 588. 22.
    • Commenda, quam maritus eligit, cum ſsua qualitate ad eum tranſsit, vel apud eum manet, & ſschedula de hoc agens. 485. 35.
    • Commendas noſstras feudis rectis ſsimiles facit Matienz. & irrevocabiles eſsſse concludit, & quid ſsentiat de feudis Cameræ? 560. 49.
    • Commendatarij reſspectu utilis dominij, quod apud eos eſst poſssident civiliter, & naturaliter. 396. 47.
    • Commendas plures habere dici non poteſst, qui paratus eſst, unam eligere, & retinere. 447. 10.
    • Commendas plures non dicitur habere pater, ubi filius ſsuccedit in ea, quam ipſse pater ob incompatibilitatem reliquit. 458. 46.
    • Commendatarij Pervani notantur, qui ob quam libet bellicam expeditionem, cui inte ſsunt, novas remunerationes prætendunt. 505. 112.
    • Commendã uxoris licèt marito expediri lex iubeat, ius eius in uxoris capite perſseverat. 484. 24.
    • Comẽdarũ plurium cumulatio prohibita eſst. 488. 53.
    • Commendarum proviſsio, quia oppoſsitionẽ requirit, non videtur ad volutariam iuriſsdictionem, omnino pertinere. 304. 86.
    • Commendatarij Indorum ad inſstar dominorũdominorum vaſsſsallorum Hiſspaniæ creati ſsunt, ex Acoſsta. 273. 79.
    • Commendam à Rege ſsibi conceſsſsam habens, præſserridebet alij, qui virtute alterius reſscripti, prius eiuſsdem poſsſseſssionem apprehendit. 357. 11.
    • Commendarum in proviſsione, omnium oppoſsitorum merita exactè trutinari, difficile eſst. 336. 32.
    • Commendatarius ſsatisfacio, ſsiſstructus, quos collegerit, relinquat penſsionatio. 290. 58.
    • Commendatariorũ curæ ſsalus Indorum iniuagitur, & hoc ipſsi alijs demandare non poſsſsunt. 399. 4.
    • Commendatarij implent ſsolvendo teſstian partem in Regia arca diſstricius commendæ, & ſschedula, quæ id declaravit. 542. 11.
    • Commendas Indorum qualiter olim Religioſsi conferrent? 296. 4.
    • Commendatariorum præcipuum munus eſst, Regi fidelitatem iurare, & pro eius, & Regni defenſsione militare. 493. 8.
    • Commendatariorum luxus, ſsuperbia, & in obedientia timeri poteſst, ſsi perpetui efficiantur. 607. 93.
    • Commenda, vel feudum conſstante matrimonio quæſsitum ex ſsucceſssione, vel ex donatione Principis, non communicatur inter coniuges, & quare? 414. 43.
    • Cõmendatarij rẽporalesremporales ſsunt valdẽ damnoſsi Indis, & idem multò magis timeri poteſst de perpetuis, & iuriſsdictionem in eos habentibus. 606. 87.
    • Commendas IndorũIndorum ex conſsuetudine etiam Indices Ordinarij concedere alicubi poſsſsunt. 300. 43.
    • Commendatarij Indorum, & Barones vaſsſsalio um, appellari poſsſsunt Patroni, vel ſsuſsceptores eotum, ſsecundùm Acoſst. & Calliſst. Remir. 270. 41.
    • Cõmendatarius abſsens ſsine licentià vel non rediens tranſsacto tẽporetempore licentiæ, an ſsinc alia monitione, vel proceſssu Commenda privari poſssit? 539. 43.
    • Commendam concedens, ſsemper creditur ſse conſsormare cum legibus, quæ de eis diſsponunt, & maximê cum ſstatutarijs, ac municipalibus. 374. 6.
    • Commendarum ſsucceſssio licêt in pluribus conveniat cum ſsucceſssione maioratuum, differt tamen in alijs. 429. 92.
    • Cõmendas vacantes, cum Proreges virtute ſsuiman dati conſserre poſssint, poterunt etiam, quæ per renuntiationem vacant. 326. 55.
    • Commendatarij arma, & equos habere, & alere, & ad militare ſservitium ſsemper prõtipronti eſsſse debent. 500. 70.
    • Commenda, quæ renunciatur ob incompatibilitatẽ cum altera, non acquiritur ſsecundo vocato, ſsed reve titur ad Regiam Coronam, & in hoc differtà maioratu. 449. 28.
    • Commenda ubi aſsſsignatur cum onere dandi tertiãtertiam, vel quartùm partem fratti, vel matri, aut etiam extraneo, an videatur induci diviſsio Commendæ, vel pẽſsio aſssignari, & effectus huius quæſstionis? 385. 34.
    • Commendatarius eſst veluti proprietarius Indorum, Penſsionarius veluti uſsus fructuarius. 286. 9.
    • Commenda, ſsi alicui adimatur, ob rebellionem, & de tur à literi ob benemerita, et ſsi ceſsſset cauſsare bellionis, ab hoc benemerito auſserri non debet. 59. 100.
    • Commendas in beneficijs Indorum tollo, & ea perpeiuaſsieri, iam dudum deſsideravit Matienz. & quare? 795. 29.
    • Commendatarij multum debent attendere curæ Indorum ſsibi commiſsſsæ. 514. 52.
    • Commenda ſsim pliciter conceſsſsa, omnes eius qualitates activè, & paſssivè expreſsſsæ videntur. 374. 4.
    • Commenda, ut & feudo, quis privariſsolet ob ingreſsſsum religionis. 556. 13.
    • Commendarum, & feudorum ratione cõpetunt omnia remedia poſsſseſsſsoria. 586. 5.
    • Commendatarijs iniunger curam Neophytorum honeſstum, & conveniens ſsuit. 509. 4.
    • Commendam per lyncopem dici, quaſsi comedendam facetè dixit Rebuff. 795. 28.
    • Commendatariorum ius perſsonale eſst, & ideo iinalienabile. 398. 1.
    • p. [1101]
      Commendarum evictio ſsolum præſstari debet à Rege, ubi ex ſsacto ipſsi ius evincuntur. 370. 65.
    • Commendatarios officio ſsuo in protegendis Indis nõ de futuros, Dei ope ſsperandum eſst. 517. 84.
    • Commendæ, & feuda, & beneficia admittunt ob dubium litis a micabilem compoſsitionem? 404. 58.
    • Commendæ datæ in remunerationem ſservitiorum, etiam cum iuriſsdictione, non poſsſsunt tolli, nec revocari. 605. 74.
    • Commendæ, expectatives litteras habens, & eas præſsentare differeus, vel negligens, ſsibi præiudicat, & quomodo? 359. 28.
    • Commendæ Indorum magis ſsimiles ſsunt donationi bus, quæ ſsub modo, & quare? 280. 42.
    • Commendæ, an in perpetuum concedi debeant, vel debuerint? antiqua eſst quæſstio. 597. 1.
    • Commendæ Indorum, cum pręcipuê dentur prepter ſservitia militaria, videtur commendatarius ad hæc ſsuas operas locare. 504. 102.
    • Commendæ licèt conſserantur in remunerationem ſseruiciorum, non ideò magis ſsavendum eſst patruo, quàm nepoti 458. 45.
    • Commendæ vacaturæ, ſsi alicui dari iubeantur, poteſst etiam provideride actualiter vacantibus tempore reſscripti. 349. 38.
    • Commendæ quibus modis finiantur, & ad Regem devoluantur. 555. 5.
    • Commendæ Indorum dari poſsſsunt Equitibus Ieroſsolymitanis, & de exemplo ſstrenui equitis. D. Raphael Orticij sotomayor, qui l2udatur. 309. 19.
    • Commendæ aliquoties ex Indulgentia Principis Mo naſsterijs, & Hiſspitalibus conceduntur. 308. 11.
    • Commendæ Indorum feudis ſsimiles ſsunt, & uſsufructui, & emphyteuſsi, & qualiter inter hæc valeat argumentum. 29. 37.
    • Commẽdæ ſsucceſssionem, ſsi Princeps natu minorẽ vocet, ignarus alium maiorem eſsſse, de ceptus videtur, & cauſss, qui ſsuper hoc de facto contigit. 423. 38.
    • Commendæ, appellatæ ſsuerunt olim beneficia Indiarum, & de ſsimilibus commendis à iure Canonico cognitis, & earum iure. 793. 9.
    • Commendæ etiam proſservitijs futur is dari poſsſsunt, ſsecundùm Matienz. quod declaratur. 342. 98.
    • Commendæ ortum habueruntà Regis inſstitutione, & conceſssione, & ita ex eius voluntate abſsoluta pendere videntur. 559. 36.
    • Commendæ Indorum ſsœminas ad ſsucceſssionem admittunt. 461. 2.
    • Commendæ ſsucceſssionis declarationem intra ſsex menſses non petens, illius ſsrectious privatur, & quę cauſsæ eum excuſsent? 426. 68.
    • Commendæ conceſssio ſsimpliciter facta, intelligitur iuxta ſsormam legis ſsucceſssionis. 419. 10.
    • Commendæ titulo ultra duo millia argenti pondera cuiquam dari prohibitum fuit, & reliquum in penſsiones diſstribui. 285. 6.
    • Commendæ omnes, quæ vacaſsſsent, iuſsſsæ ſsuerunt in Regi coronam incorporari ann. 1542. ſsed hoc nõ duravit. 419. 5.
    • Commendæ novus titulus non eſst neceſsſsarius ei, qui in illa ſsuccedit, & ſschedulę quæ de hoc agunt. 424. 53.
    • Commendæ plures, & quidem pinguiores, hodie dari ſsolent Magnatibus, & alijs Nobilibus Hiſspaniæ, & quod hoc eſst iniuſtũiniuſtum, & dãnosũ, & quare? 282. 61.
    • Commendæ ad certum tempus, vel ad vitam datæ, ſsine cauſsa etiam per Romanum Pontificem revocari non poſsſsunt. 797. 41.
    • Commendę quam filius habet uſsusfructus, an ad eius patrem pertineat? 409. 1.
    • Commendæ à Clericis, & Eccleſsiaſstis is poſsſseſsſsæ, etia à leicis ſsine titulo, per Aueientias Indiarum tolũ iubentur, in quibuſsuam ſschedulis, quæ reteruntur, & expenduntur. 576. 29. & 35.
    • Commendæ, & ſseuciprivatio, vel amiſssio ob delict ũ partis, regulariter non nocet filijs, vel cætei is à lege vocatis. 557. 21.
    • Commandæ non debent provideri antequam con ſstet de legitima earum vacatione. 320. 1.
    • Commendæ titulus, & poſsſseſssio, vt intia certum tem pus petatur, & apprehendatur, in eius conceſssione caveri oportet. 394. 27.
    • Commendæ non poſstunt dari Hybridis, quos, Mestizes, aut mulatos vocatos, ſsi illegitimi ſsiant, & ſschedulæ de hoc agentes. 310. 24.
    • Commendiæ, & commendarum reditus, & emolumẽta, an inter coniuges communicentur. 414. 37.
    • Commendæ concedi ſsolitæ, in perpetum conceſssi biles, & alien nabiles maoſsiſsic videntur. 605. 73.
    • Commendæ ius cognoſsci debet, ut ſsciamus ad quem eius tractus pertineant, & hoc melius expeditur per ſsupremum ſsenatum. 594. 80.
    • Commendæ Indorum ad Indiarum tutelam ordinatæ ſsunt, & hæc meliùs fiet per naturales, quàm per extraneos. 312. 51.
    • Commendæ Indiarum, qua forma & fine à Columbo, & alijs gubernatoribus antiquitus beri cœperint? 265. 4.
    • Commendæ ſsunt quædem veluti ſseuda militaria. 410. 12.
    • Commendæ Indorum à maioratibus in pluribus dif ferunt. 279. 36.
    • Commendæ, vel ſseudi pretio comparati litteras ha bens, alteri præſsertur, cui gratuito conceſsſsum ſsit, etiam ſsi hic prius poſsſseſssionem apprehenderit. 359. 27.
    • Commendæ in curia vacantes, an poſssint â Proregi bus, vel gubernatoribus provideri? 329. 88. & ſseqq.
    • Commendæ conceſssio facta de Indis, quos aliquiefato ſsunctus poisidebat, non aliter valebit, niſsi novus commendatarius probat, ilium poſsſsediſsſse. 380. 68.
    • Commendæ collatio ſsacta à Vicario Regis, nõnon potes eſsſse maioris valoris, quam ſsacto ab ipſso Rege. 360. 42.
    • Commendæ ob curam ſsalutis ſspiritualis, & temporalis Indorum præcipuè iuſstitutæ, & ſschedulæ de hoc agentes. 509. 1.
    • Commendæ poſsſseſssio in uno Indo nomine cætero rum ſsumta, an utilis ſsit? 395. 33.
    • Commendæ quam ob cauſsam dividi cœperunt? & de damnis huius diviſsionis. 285. 4.
    • Commendæ Ordinum militarium, vel catum redi tus, on, & qualiter inter coniuges commnnicentur? 414. 40.
    • Commendæ uxorum, olim in perſsonis mari orum conſstitui iubebantur, & proviſsio antiqua de hoc agens. 482. 2.
    • Commendæ aſssignationem effectivam, non eſsſse neceſsſsariam a computandas vitasſsuccuſssionis, ſsed ſsuſsficere ſsolùm gratiæ conceſssionem aliqui putarunt, qui reprobantur. 430. 99.
    • Commendæ, & alia præmia IndiarũIndiarum, an benemeritis debcantur ex iuſstitia cõmutativa, vel diſstriburiva? 333. 6.
    • Commendæ ceſssio, facta inſscio, velinvito Rege, non |
      p. [1102]
      valet. 401. 32.
    • Commendæ exteris, & alienigenis dari non poſsſsunt, & ſschedalæ, quæ de hoc tractant. 312. 49.
    • Commendæ ubi cœperunt fœminis dari, & earum ſsucceſssio prorogari, viri, & uxores promiſscuè admittendi videntur. 474. 19.
    • Cõmendæ Indorum, quæ onera contineant? & quôd ſsint veluti donationes modales. 493. 1. & 7.
    • Commendæ ius radicatur in perſsona vocati abſsque nova titulo, acceptatine, vel apprehenſsione poſsſseſssionis, & ſschedulæ quæ hoc diſsponunt. 425. 56.
    • Cõmendæ ſsucceſssione, an præferatur filius natus poſst illius acquiſsitionẽ ei, qui anteà natusfuit? 440. 61.
    • Commendæ multoties ex varijs cauſsis inter plures diuidi ſsolent, & deformulis, quibus diviſsio inducitur. 383. 8.
    • Commendæ ſsucceſsſsor, an teneatur alere novercam? & quid in ſsucceſsſsore maioratus? 427. 81.
    • Commendæ Indorum maioratibus aſssimilantur, & de his ad illas valet argumentum, & quare? 279. 31.
    • Commendæ unius admiſssio, alterius excluſsiouem inducit. 488. 55.
    • Commendæ, & Rectoriæ non cadunt ſsub nomine beneficij, & illegitimis, etiam abſsque diſspenſsatione, conferri poſsſsunt. 856. 35.
    • Cõmendæ quotæ partis conceſssio alicui facta ad ali menta magis penſsionem, quâm proprietantem reſs picit. 385. 39.
    • Commendæ uxoris titulus novus hodie non expedi tur in perſsona mariti, & folùm eſst eius adminiſstrator. 485. 33.
    • Commendæ in dotem dari non poſsſsunt. 402. 43.
    • Commendæ inter liberos non partiuntur, neque in legitim am imputantur. 405. 62.
    • Commendæ non ſsunt propriæ, & vere donationes, ſsed potiûs remuneratoriæ, & cauſsales. 369. 54.
    • Commendæ, quæ benemeritis non conferuntur, pluribus ſschedulis irritari iubentur. 335. 22.
    • Cõmẽdæ IndorũIndorum nõnon habent annexam dignitatẽ, nec iuriſsdictionem, ſsed ſsunt feuda ſsimplicia. 383. 11.
    • Commendarum præſsens ſstatus non admittit earum ablationem, velextinctionem. 560. 46.
    • Commendæ hodiè ita extenuatæ, & alienigenis, & immeritis collatę reperiuntnr, ut nullatenus de eis perpetuandis tractari conueniat. 608. 106.
    • Commendarum in cauſsis, quod tempus det ur ad probandum, & an requiratur citatio, publicatio, & concluſsio? 586. 3.
    • Commendæ Indorum non poſsſsunt dici feudum rectũrectum, ſsed degenerãs, & de differẽtijs inter hæc. 280. 40.
    • Cõmẽdæ proviſsę per abſolutãabſolutam renuntiationẽ, ſsemper confirmantur in ſsupremo IndiarũIndiarum Senatu. 326. 60.
    • Commendæ, quæ dantur in remuneratione ſservitiorum, debent ſsortiri naturam bonorum maioraruum Regiorum, & quare? 603. 43.
    • Commandæ IndorũIndorum maximæ feudis aſssimilatæ ſsunt. 312. 41.
    • Commendæ olim indepoſsitum dabantur, & in eis nõ ſsuccedebatur. 418. 1.
    • Cõmẽdæ diviſsio, & partitio ſsuper terminis, aut Indis fieri poteſst, & qualiter obligetſsucceſsſsores? 405. 59.
    • Commendæ utulus intra quod tempus ex pediri, & eiuſsdem poſsſseſssio apprehendi debeat, nulla lege cautum invenitur. 393. 20.
    • Commendæ diviſsio tacta inter privatos, Regi, & Regijs ordinationibus præiudicare nõnon debet. 384. 22.
    • Commendæ privationem ob ſsævitiam erga Indos, & malam tractationem, iuſstiſssimam eſsſse, agnoſscit Acoſsta, cuius verba referuntur. 515. 62.
    • Commendæ reſspectus ubi habetur, ineunda eſst æſstimatio iuxta communem eius valorem. 366. 20.
    • Commendæ licèt olim darentur sine onere tertiæ partis, & confirmationis, poſsteà hoc iuſstê eis, adijci potuit. 504. 3.
    • Commendæ antiquæ poſsſseſssio in ſsucceſsſsorem tranſsit ex legis miniſsſserio, noviter conceſstæ non ita, niſsi corporaliter apprehendatur. 392. 11.
    • Commendæ ubiſsub certa quantitate dari iubentur, quæ dubia moveri ſsoleant? 364. 2.
    • Commendæ titulo exhibito, & incepto, eius poſsſsetſsio iuſstificatur. 577. 42.
    • Commendæ ex Regis liberalitate, & diſspenſsatione ſsæpè dantur CõſiliarijsConſiliarijs, & alijs Miniſstris aliâs prohibitis. 315. 72.
    • Commendæ, & ſseudi ſsucceſssio, vel recognitio poteſst peti per procuratorem. 426. 67.
    • Commendæ reformatæ, ex tribus cauſsis, & rationi bus iuſstificantur, & quæ ille? 268.
    • Commendæ, vel feudi reditus, ſsi non ſsufficiant ad ſsumtum militaris ſservitij, præſstandum, non eſst to gendus commendataribus, vel ſseudatarius ſsuis expenſsis militare. 502. 84.
    • Commendæ ſsemel datæ, & acceptæ diminutionem, vel interitum ex poſst facto contingentem, fiſscus præſstare, vel ſsarcire non tenetur. 371. 70.
    • Commendæ, & feuda de rigore non poſstunt dari infantibus, aut pupillis, ſsecus de æquitate, & quomodo iurent, & ſserviant. 311. 34.
    • Commendæ ſsucceſssionem ſsimalitus prætendat, ob id, quòd titulus in eius capite expeditus fuerit, quid ſsaciendum? 462. 1. & n. 20. & ſseqq.
    • Commendæ Indorum in quo conſsiſstant, & quod ius in Commendamiostransferant, recte expreſsſserunt Accſsta, & Matienzus, quorum verbareferuntur. 277. 16.
    • Commendæ Indorum ubi providentur, multum curari, & attendendi debet integritas vitæ, & prudentia cligendi, & quare? 513. 41.
    • Commendæ Novæ Hiſspaniæ, cur ad tertiam, & quartamvitam prorogatæ ſsuerint? 486. 40.
    • Commendæ in coliatione, quæ onera, vel penſsiones apponi ſsoleant? & quod debent eſsſse in ſsavorem aliorum benemeritorum. 376. 32.
    • Cõmendæ, & fruda degenerantia, quæ dicantur? 308. 12.
    • Commendæ dividi non debent. 382. 1. Commandæ Indorum diffinitio proponitur, & iluſstratur. 276. 1.
    • Commendæ ſsi perpetuæ eſsficiantur, non habebit Rex præmia, quæ in poſsterum benemeritis dare poſssit. 605. 75.
    • Cõmendæ IndorũIndorum certis caſsibus finiuntur, & ad RegiãRegiam CoronãCoronam, à qua exierant, revertuntur. 277. 11.
    • Commendæ ad ſsucceſssionem, qui primo vocatur, ſsi aliam habebat, an eam relinquere poſssit, & ſsecundam optare, velipſso iure excluſsus maneat? 447. 6. & ſseqq.
    • Commendæ Indorum ſsucceſssio, vel poſsſseſssio, rarò, vel numquãnumquam aufertur propter ſsurorem, vel aliãaliam i: n perfectionẽ, & caſsus, qui de facto contigit. 443. 86.
    • Commendæ, & ſseuda, magis gratiæ principalis, quã obligationis habere videntur. 558. 33.
    • Commendæ ſsolent concedi ob merita, & magis habent de tititulo lucrativo, quàm de Synallamagtico. 388. 55.
    • Commendæ in diſsſsinitione cur dicatur Benemerilis Novi Orbis dari ſsolere? 281. 57.
    • Commendę expectativa fruſstratus, ob eiuſsdem coi lationem alterifactam, de alia æquè idonea pro videndus eſst. 359. 31.
    • p. [1103]
      Commendæ poſsſseſsſsor ſsi in bello deceſsſserit, ſsolet impetrari reſscriptum, ut eius debita ſsucceſsſsor perſsolvat, ex Matienzo. 426. 71.
    • Commendæ lis ubi inter duos, aut plures vertitur, Indos citare non eſst neceſste. 579. 61.
    • Commendæ Indorum debent inter benemeritos diſstribui, & hoc pluribus ſschedulis enixè caveri, & ipſsorum Proregum inſstructionibus, quarum verba expenduntur. 332. 1.
    • Commendæ dari non poſsſsunt his qui abſsunt à proVincijs Indiarum, & ſschedulæ de hoc tractantes. 313. 59.
    • Commendæ ratio ſsi habeatur potius, quàm quantitatis, eius onera ſsubire debet commendatarius, 364. 3. & 20.
    • Commendæ pinguiores hodiè dantur abſsentibus, & ſserviuntur per ſsubſstitutos, & quàm hoc ſsit damnoſsum, & in iuſstum. 527. 20.
    • Commendæ æquiparantur feudis inonere præſstandi ſservitium militare, & iuramentum fidelitatis. 494. 13.
    • Commendæ olim viris tantùm, non autem fœminis dabantur, & un am ſsolam ſsucceſssionem admittebant. 474. 18.
    • Commendæ an dari poſssint Locum tenentibus Gubernatorum, Prætoribus, Alcaldis Ordinarijs, & Algacellis maioribus. 314. 70.
    • Commendæ, & Indi commendati non poſsſsunt locari, mutari, vel pignori dari, ſsicut nec feuda. 400. 15.
    • Commendæ iutra præfinitam quantitatẽ ſsæpè dari iubentur. 364. 1.
    • Commendæ ad ſsuceſssionem primò vocatus, ſsi poſst eam ſsibi delatam moriatur, non tranſsit ad ſsecundò vocatum, & quare? 425. 57.
    • Commendæ uxoris titulus licêt expediatur in perfona mariti, id uxoris nomine, & iurefactum vide tur. 484. 20.
    • Commendæ Indorum, ut plurimum feudis ſsimiles ſsunt. 307. 4.
    • Commendæ videntur precario, & veluti in depoſsitũ poſssideri, & ſsic adoutum revocabiles eſsſse. 558. 29.
    • Commendæ iude poſsitum olim dari ſsolehant. 396. 45.
    • Commendæ fructus, & cummoditas cedi poteſst pro vita poſsſseſsſsoris. 402. 35.
    • Commendæ hodiè omni reſspectu irrevocabiles ſsunt. 363. 67.
    • Commendis IndorũIndorum, nova tandem forma præſscriſspta fuit, eorum libertati, & ſsaluti in nullo contra ria, & qualis. 266. 14.
    • Commendis, quæ confert, an poſssit Prorex apponere conditines, vel gravamina nova, ultra conſsuetas, & cauta in legibus Indiarum. 375. 23.
    • Commendis ſsemel purê conceſssis, non licet ex poſst facto adijcere conditiones, vel gravamina. 379. 56.
    • Commendæ olim dari non poterant ijs, qui in Pervanis ſseditionibus reiſsuerunt, & qualiter, & quare hoc ceſsſsare iuſsſsum fuerit. 314. 62.
    • COMMERCIA Hiſspanorum cum Indis qualiter permittantur? 233. 70.
    • COMMISSARIVS generalis Indiarum, qui in curia Regis Hiſspani reſsidet, quando à Franciſscanis, qualiter, & cum qua poteſstate creati cœperit? 916. 41.
    • Commiſsſsarius unus Franciſscanorum, ſsi habeat litteras ſsui Miniſstri generalis ad officium proſsequendum, & alter litteras Commiſsſsarij generalis Indiarum, ut eius locum occupet, uter præferri debeat? 920. 61.
    • Commiſsſsariorum Cruciatæ in Indijs dignitas, honor, & præeminenetiæ, & ſschedulæ de hoc agentes. 903. 25.
    • Commiſsſsarij Cruciatæ in Indijs, ſsi velint cognoſscede bonis de Moſstrenco, debent oſstendere peculiarem delegationem ad hoc. 906. 41.
    • Commiſsſsarij S. Curciatæ an poſssint cognoſscere de bonis vacantibus, & inteſstatorum, & ea Cruciatæ iuribus applicare? 906. 37.
    • Commiſsſsariorum, & Vicariorum generalium ad Indiæ delegatorũdelegatorum auctoritas, & officium non expirat per mortem mandantis, & quare? & de bullis, ſschedulis Auctoribus, qui hoc agunt. 918. 48.
    • Commiſsſsarij generales Franciſscanorum, & qui ad Indias mittuntur, quando cœperint, quales eſsſse debeant, & quam poteſstarem habeant? 916. 40.
    • Commiſsſsariorum generalium, qui ad Indias mittuntur relectio, & prorogario ſspectat ad Miniſstrum generalem, & non Commiſstarium Indiarum. 920. 64.
    • Commiſsſsariorum, & Vicariorum generalium iuriſsdictio delegata eſsſse videtur. 917. 45.
    • Commidarij Cruciatæ procedere poſsſsunt contra eos, qui Miniſstros ſsuos turbant, vel impediunt uti ſsuis oſsticijs, vel exemtionitus, ſsed non per cenſsuras, & quare? 905. 29.
    • Commiſstariorum ſsanctæ Cruciatæ in Indijs cognitio, & iuriſsdictio & qualiter ſsit privativa & cum inhibitione Regia rum chanceliatiarũchanceliatiarum, etiam perviam violentię, & compendium ſschedularum, quę de his agunt. 903. 26.
    • Commiſsſsarij, Vicarij generales ad Religioſsos Indiarum viſsitandos mitti ſsolent, & qual ter eorum miſssio, & patentes in Regio Indiarum senatu piæſsentandę, hoc approbandę ſsint, & ſschedulæ de hoc agentes. 914. 29.
    • Commiſsſsatius generalis Indiarum poteſst ex cauſsa ſsuſspendere, & removere Commiſsſsarios generales ad Indias electos, & miſsſsosa Miniſstro generali, & ei pareretenentur. 920. 65.
    • Commiſsſsarij, & Vicarij generales Indiarum ſsolent præſstare ſsacultatem quaſsandi electiones Provincialium. 921. 79.
    • Commiſsſsarij particulares Religioſsorum, qui ad alios in provincias Indiarum ſsecum ſserendos eligũtureliguntur, qualiter eligantur, & eorum officium. 922. 92.
    • Commiſsſsarijs, & Vicarijs generalibus, quorum miſsfio probata eſst per conſsilium Indiarum, Regium auxilium præſstari iubetur. 915. 32.
    • Commiſsſsariorum ſsubdelegatorum ſsanctæ Cruciatæ in Indij inſstitutio, numerus, & officium, & de eorum Miniſstris. 903. 18.
    • Commiſsſsarij, & Vicarij generales Indiarum poſsſsunt ſsubdelegare, & quare? 918. 49.
    • Commiſsſsariorum, & Vicariorum generalium, qui ad Indis mittuntur, an & quando expirect poteſstas, mortuo Generali, qui eos nominavit? 917. 44.
    • Commiſsſsarij ſsanctæ Ciuciatæ, quando & in quibus actibus Auditores præcedant? 905. 35.
    • Commiſsſsario Franciſscano generali Indiarum cauſsæ omnes remittendæ ſsunt ad Religioſsos ſsui Ordidinis, & ſschedulæ, quæ de hoc agunt. 917. 42.
    • Commiſsſsarios generales Indiarum, adinſstat Franciſscani, in alijs Religionibus creati oportere, ſsæpè tractum eſst. 917. 43.
    • Commiſsſsarios, & Vicarios, ſseu Viſsitatores generales, quomodo, & pro quo tempore ad provincias In|
      p. [1104]
      diarum mitti ſsoleant? & de varia in hoc Religionũ conſsuetudine. 915. 35.
    • COMMISSIO alicui data, ubi continet nudum miniſsterium, per ipſsum nominatum, non per alium etiam ipſsius in officio ſsucceſsſsorem, exequenda eſst, ſsecundûm Bart. qui reprobatur. 675. 24.
    • COMMISSVM ob merces prohibitas, & ex alijs va rijs cauſssi inducitur, & eſst de Regalibus, & plura de Commiſsſsorum materia, & qui de ea agant? 1067. 72. & 73.
    • COMMODVM ex culpa directê, & principaliter procedens, nemo conſsequi poteſst, ſsecus ubi venit in conſsequentiam. 535. 96.
    • Commodum, qui ſsentit, dam num ſsentire debet, maximè vbi ex eiſsdem cauſsis dimanat. 368. 48.
    • Commodum quis ex delicto reportare non debet, nec eſsſse melioris conditionis, quàm non delinquens. 533. 73.
    • Commodum debet eſsſse cũcum modo, ex Caſssiod. 341. 85.
    • COMMVNIS uſsus verborum ſsemper debet artendi, etiam in ſstatutis, & correctorijs. 466. 46.
    • Communiter quod fit, legitimê fieri cenſsetur. 413. 35.
    • COMPEDES aureas invenit, qui beneficia invenit. 27. 31.
    • COMPETENTIAE iuriſsdictionis per Auditorem, & Inquiſsitorem antiquiores Indiarum decidi iuſstę ſsunt, ſsed ob præcedentiam in loco, & voto, quam uterque prætendebat, per plures annos indeciſsæ manſserunt. 898. 63.
    • Competentiæ iuriſsdictionis cum Inquiſsitione, quali ter in Regnis Hiſspaniæ terminentur, & qui agant de materia competentiarum. 898. 74.
    • Competentiæ iuriſsdictionis, ſsi quæ fortè oriantur Commiſsſsarljs Cruciatæ, quomodo terminandæ ſsint. 905. 34.
    • Competentiarum iuriſsdictionis cauſsæ inter Quæſstores criminum, & iudices ordinarios, an in publica aula Andientiæ, vel in ſsecretiori conſseſsu quem Acuerdo dicimus, & Prorege præſsente, videndæ, & decidendæ ſsint? 983. 19.
    • Competentiæ iuriſsdictionis, ubi formantur cum tribunali Inquiſsitionis, de cauſsa ſseculari potius, quàm Eccleſsiaſstica agitur. 898. 66.
    • COMPOTATIONES Indorum privatæ, & nõnon multum damnoſsæ, acriter puniendæ non ſsunt. 225. 79.
    • CONCESSIO decimarũdecimarum facta Eccleſsijs IndiarũIndiarum per Reges noſstros, quòd perpetua, & irretractabilis ſsit, quibus argumentis probetur? 758. 53.
    • Conceſssio ad beneplacitum, regulariter intelligitur arbitrio boni viri. 797. 42.
    • Conceſssio facta ad vitam alicuius, habetur pro perpetua. 281. 52.
    • Conceſssio Pontificis plenum dominium tribuit donatario, etiam ſsine traditione. 193. 27.
    • Conceſssio certæ quantitatis ex Regia arca ſsoluendæ, interim dum commenda aſssignatur, non eſst verè commenda, nec peculium caſstrenſse conſstituit. 412. 29.
    • Conceſssio Principis, an requirat aliquas coniecturas, ut ex ea ſsola poſsſseſssio, & dominium acquiratur. 358. 23.
    • Conceſssio ceſsſsat, conceſssionis, cauſsa ceſsſsante. 756. 37.
    • Conceſssio decimarum facta Principibus laicis, ſsub prætextu converſsionis infidelium, fortius obligat, tali converſsione ſsequuta, & peracta. 622. 15.
    • Conceſssio Principis regulariter præſsumitur facta ad ſsopplicationem partis, & non motu proprio. 388. 53.
    • Conceſssiones, etiam ex mera Principis gratia procedentes, irrevocabiles ſsunt. 563. 68.
    • Conceſssionis Commendæ verba, ſsi ambig num ſsit, an ad corpusipſsius, vel ad quantitatem ex ea deducendam reſspiciant, quid ſsequi debeamus? 367.
    • CONCILIVM Trid. in iuriſsdictione adiunctorum cavit ſse noile revocare iura, quæ antea habuerint Epiſscopi. 787. 60.
    • Concil. Trid. nihil de iure Capituli derogare voluit quatenus ad poteſstatem retocandi Vicarij à ſse nominati 770. 61.
    • Concil. Limenſsis verba de cura, & neceſssitate converſsionis, Cazicorum. 240. 50.
    • Concilium Limenſse compotationes IndorũIndorum idololatriæ fomentum appellat, & proteſstatur, eis non ſsublatis, fidem inter illos firmari non poſsſse. 224. 73.
    • Concilij Limenſsis verba referuntur, ſstrictè negotiationem, & mineralium operationem Indorum Pachis prohibentis. 155. 61.
    • Concilio Lateranenſsiderogari poteſst, & communi ter derogatur, in conceſssione decimarum, quæ laicis heriſsolet. 623. 22.
    • Concilij Lateranenſsis ſsub Alex. III. grauiſssima verba referuntur, de damnis, quæ ordines Religioſsorum accipiunt ex nimia bonorum temporalium acquiſsitione. 913. 15.
    • Concilium Limeuſse Indos in dicè doceri iubet, & aliquæ ſschedulæ antiquæ. 228. 11. Et quot Miſsſsas dici permittat, de bonis Clericlinteſstato de cedentis proeius anima. 997. 45.
    • Concilij Limenſsis deciſsio expenditur, circa bona Clericorum abinteſstatos in Indijs decendentium. 995. 34.
    • CONCILIA Provinciala Indiarum non celebrantur quolibet triennio, ſsed ſsexſsenio; autſseptenio, vel ubi neceſssitas poſstulat, & ſschedulæ de hoc agenetes. 688. 40.
    • Concilij Limenſsis Canon reſsertur circa honorem, & bonam tractarionem curacarum. 246. 33.
    • Concilij Lateranenſsis locus inſsignis expenditur, agens de quibuſsdam gentibus, quæ decimas ex more non ſsolvunt. 190. 49.
    • Concilia Provincialia Metropolitanus convocare nõ poteſst ante acceptum pallium. 689. 50.
    • Concil Trid. ſseſsſs. 25. de Regul. capit. 3. numerum Monialium præfigens, non excludit Moniales congruam ſsuſstentationem ſsecum afferentes. 883. 51.
    • Concilij VI. Carthaginenſsis locus expenditur de appellationibus tranſsmarinis non admittendis. 713. 35.
    • Concilij Aſsricani locus refertur de idololatria, quæ in Africæ abditis excercebatur. 222. 57.
    • Concilium Limenſse quid ſstatuerit circa iuramenta Indorum in teſstificando? 249. 56.
    • Concilij Lateranenſsis, & D. Clementis verba expenduntur, circa præciſsam obligationem decimarũ. 191. 5.
    • Concilij Limenſsis gravia verba reſseruntur, circa moderationem ſsumtuum Viſsitationum. 1004. 57.
    • Concilium Mexicanum, & Limanum de decimis, etiã ab Indis ſsolvendis, ſspecialem mentionem faciunt, & ſsunt approbata à Sede Apoſstolica. 193. 26.
    • Concilium Limenſse, quid definierit circa oblationes Indorum? 869. 5.
    • Concilijs in Provincialibus non prævalet ſsententia Metropolitani, ſsed maiori parti eſst ſstandũ. 688. 42.
    • p. [1105]
      Concilia Provincialia, & Synodalia non prius debet in Indijs publicari, quàm à Rege, & Supremo eius Senatu viſsa, & approbata ſsuerint. 688. 41.
    • Conciliorum Provincialium plures quæſstiones, & qui de eiu agunt, remiſssivè. 687. 38.
    • CONCIONATORES qualiter ſse in pulpitis habere debeant, ex Concil. Limenſsi. 938. 65.
    • Concionatores aliqui, & Religioſsi, qui propter ſscandala, quæ in Indijs cauſsarunt, ab eis expluſsi ſsunt, recenſsentur. 937. 61.
    • Conciontores, & alios Eccleſsiaticospiè, & probè ſsuũ munus implentes, Principes ſseculares revere ri, & libenter audire debent, & quod in hoc Regni felicitas conſsiſstit. 94. 81.
    • Concionatores qualiter ſse debeant habere in prædicando Evangelio pacis? 937. 61.
    • CONCORDIA ſsuper cõpetẽtijs iuriſsdictionis cum tribunalibus S.Inquiſsitionis refertur, & ſschedula, quæ eam in provincijs Indiarum ſservari iuſssio. 895. 60. & alia concordia an. 1610. pag. ſseqq.
    • Cõcordiam in amotione beneficij, qualiter practicare, & obſservare debeant Proreges, & Pręlati Indiarum. 797. 44. & 798. 50.
    • CONCVRSVS in doctrinis Regularium expreſsse excluditur in ſsched. an. 1609. licèt eum in reliquis beneficijs curatis ſservari iubeat Concil. Trident. 826. 22.
    • CONDEMNATVS ad rem tradendam, ſsi poſst illã traditam poſsſseſsſsorem turbet, ex illa ſsententia conveniri non poteſst. 583. 109.
    • CONDITIO ob cauſsam, vel cauſsa data, cauſsa non ſsequuta, quando locum habeat? 343. 106.
    • Conditio iuramenti, quæ per legem Iuliam Miſscellã requirebatur, tam in maſsculis, quàm in fœminis remitti debuit, & quare? 478. 47.
    • Conditione pendente, ſsi decedat is, cui Commenda ſsub ea conceſsta fuit, an hæres eius illam petere poſsſsit? 377. 38.
    • Conditionis poteſstativæ implementum, quod defunctus diſstulit, vel ſsprevit, ad hæredes eius non tranſsit, ſsecús ſsi per eum non ſstetit. 377. 39.
    • Conditionali ex cõtractucontractu, vel ſstipulatione ſspem ad hæredes tranſsmittimus. 377. 41.
    • Conditiones, quæ collationi cõmendarum adijciuntur, illas informant, & tertijs, pro quibus adiectæ ſsunt, ius quærunt, etiam ignorantibus, & abſsentibus. 376. 33.
    • Conditio cauſsalis ſsi impleatur poſst mortem perſsonę, cui adiecta fuit, hæredes eius datur, vel relictum ſsub ea peter poſsſsunt. 377. 40.
    • Conditio ſstandi in certo loco, non niſsi ſservis, vellibertis imponi ſsolebat. 17. 51.
    • Conditione pendente, nullum, ius in commenda habet commendatarius, ſsed ſspem tantúm. 377. 35.
    • Conditio Commedæ adiecta, ſsi impleatur poſst deceſsſsum Proregis, qui eam conceſssit, an ſsucceſsſsor eius conceſssioni ſstare teneatur? 378. 43.
    • Conditionalis actus nihil ponit in eſsſse, quouſsque cõditioconditio purificetur, & tunc retrotrahitur, & abinitio purus eſsſse cenſsetur. 378. 44.
    • Conditio nuptiarum non impletur ex nuptijs invalidis. 464. 33.
    • Conditio, ſsi non nupſserit, æquè in viris, ac in fœminis viduis admittitur, ibid. & n. 48. 474. 14.
    • Conditio debet impleri, vt quis emolumentum ſsub ea ſsibi darum conſsequi poſssit. 377. 36.
    • Conditionis poteſstativê ſsuſspenſsio, non excuſsat eum, per quem ſstetit, quominus illam opportuno tempore impleret. 379. 53.
    • Conditiones poteſstativæ, cauſsales, & mixtæ adijci poſsſsunt collatione commendarum. 376. 34.
    • CONFERRI non poteſst beneficium, vel quælibet alia res, quæ non eſst, vel non vacat. 320. 2.
    • CONFESSAR II Commendatariorum qualiter ſse in eorũeorum confeſssionibus habere debeant? 520. 112.
    • CONFIRMATIO etiam ab illis peti debet, qui virtute Regij reſscripti à Gubernatoribus Indiarum Commendas accipiunt, & quare? 54. 30.
    • Confirmationis pro Sacramento nihil ab Indis extorqueri debet, ex Concil. Trid. & Limenſs. 869. 6.
    • Confirmatio omnis cenſsetur facta à Principe in forma communi, ita ut nihil addat confirmato. 548. 59.
    • Confirmatio actus validi à Principe debet peti, ſsed negari ſsine iniuria non poteſst. 546. 50.
    • Confirmatio nunquam extenditur, neque operatur ultra contenta, & ſspecificata in narratione ſsupplicationis. 547. 56.
    • Confirmationem ubi Princeps concedit, dat robur actui qui aliàs ſsine ea dicitur imperfectus. 551. 93.
    • Confimans actum, poteſst illum infirmare, mutare, ſsupplere, & de omnibus neceſsſsarij inquirere, & diſsponere. 551. 94.
    • Confirmationis Sacramentum, vt conferre poſssint alij, quàm Epiſscopi permittendum videtur inter Iaponios, & alios remotos infideles. 838. 32.
    • Confirmatio in reliquis dari videtur ab eo, qui quædã revocat, & an ex curſsu temporis præſsumatur? remiſssivè. 550. 82.
    • Confirmatio commendæ ubi denegatur, quando fructus reſstitur ſsoleant, & debeant? 551. 83.
    • Confrmationis Sacramentum requirit in conferente ordinem Epiſscopalem. 838. 31.
    • Confirmatio ſstatutorum, ſseu ordi nationum civitatũ qualiter fiat, & an ante illam obſservari poſssint? 551. 92.
    • Confirmatio electionem officialium à capitulis civitatum factarum, Proregibus, & alijs Gubernatoribus competit. 943. 8.
    • Confirmatio in forma communi parum, aut nihil operatur, & quid de alia, quæ fit in forma ſspeciali? 548. 58.
    • Confirmatio incerta, vel incerti iuris, non valet, 547. 52.
    • Confirmationis Regiæ impetrandæ neceſssitas, iuſstẽ commendatarijs iniungi potuit. 545. 38.
    • Confirmatio in forma ſspecifica cum relatione iuris tertij, cui Princeps præiudicare voluit, & potuit, etiam lite pendẽtependente, imò, & iudicata opponi poteſst. 550. 74.
    • Confimationis in materia, quæ tractantur circa cõmendas, poſsſsunt deſservire ad confirmatione officiorum. 550. 81.
    • Confirmationem petere, & habere, etiam ubi neceſsſsaria non eſst, reprehendi non debet. 550. 78.
    • Confirmationem petere non debentij, quibus ſsueceſssio commendæ ex lege defertur, & quare? 550. 75.
    • Confirmationis petendæ gravamen, ſseu conditio, in ipſsis titulis Commendarum inſseri debet, & quod tempus aſssignetur ad eam petendam, & impetrandam? 544. 28.
    • Confimans, an & quando poſssit dici, quòd dat, & de diſstiuctione confirmationis actus validi, vel invalidi, & quando agi dicatur ex confimato, vel ex confimante. 545. 43.
    • Confirmatio actus aliàs validi, eum non alterat, ſsed tantùm corroborat, & ad confimatum tetrotrahi|
      p. [1106]
      tur. 546. 45.
    • Confirmatio debet inſsertum habere confirmatum, ad maiorem ſsui valorem, vel ſsaltim ſspecificam eius relationem. 548. 60.
    • Confirmatio Auctoris, prodeſst eius ſsucceſsſsoribus, 550. 76.
    • Confimationi alterius, quod accedit, eodem tempore factum videtur. 546.
    • Confirmationis petendæ neceſssitas, eſst veluti forma, & conditio conceſssionis commendarum, & debet impleri, & purificari. 545. 39.
    • Confirmationem commendæ litigioſsæ petere feſsti nantes, non ſsacta mentione litigij, nihil efficiunt. 549. 65.
    • Confimatio arguit ſsuperioritatem in confimante. 816. 66.
    • Confirmatio numquam intelligitur fieri in præiudicium tertij non citati, & auditi. 548. 61.
    • Confirmatio eſst ſsignum ſsuperioritatis. 545. 37.
    • Confirmatio tranſsactionis, in qua intervenit fraus, vel læſsio enormiſssima, nihil, operatur, & eſst nulla, ubi eſst nullum confirmabile, 547. 57.
    • Confirmationis Sacramentum, quid præſstet, & operetur? 838. 33.
    • Confirmatum quando ſsit attendendum, & quando confirmans, & ex quo illorum agatur, ad multa expendere oportet. 546. 47.
    • Confirmatio non requiritur in commenda ſspecialiter à Rege deſsignata, & per Proregem conferri iufſsa. 545. 34.
    • Confirmationis Commendarum petendæ neceſssitas, quando, & quare introducta? 334. 16.
    • CONFISCATIO Commendæ, vel feudi, quæ fit ob delictum patris, intelligitur quoad commoditatem talis feudi, vel commendæ, & pro vita delinquem tis. 557. 22.
    • Confiſscationis, ſsive pœnarum, quæ dicuntur de Ca mera, materia, & qui de ea agant? 1068. 83.
    • CONGREGATIO Cardin. per Paul. V. confimata, declaravit, fructus Epiſscopatus diviſsi, ex die fiat, ad novum Epiſscopum pertinere, quæ ad litteram refertur. 668. 56.
    • CONIVNCTORVM, ſsive unitorum idem eſst iudi cium. 325. 52.
    • CONIVGIA in fidelium, cum uterque, vel alter eorum fidelis efficitur, quo modo ratificentur, aut diſsſsolvantur? remiſssivè. 252. 90.
    • Coniugi, qui non dedit cauſsam ſseparationi, illibatum manet ius ſsucceſssionis aliàs ſsibi in bonis alterius coniugis competentis. 747. 89.
    • CONQVISITORES, & incolæ antiqui Indiarum in earum agris remunerari iuſssiſsunt. 1070. 96.
    • Conquiſsitores qualiter de commendis ſsibi dandis cũ noſstris Regibus pepigiſsſse videantur, ex Acoſsta. 281. 59.
    • Conquiſsitores, & alij, qui pacta mercede Regi aliquod ſservitium præſstiterunt, nihil amplius petere poſsſse videntur. 600. 20.
    • Conquiſsitoribus, & benemeritis Novi Orbis deben tur commendæ, non ſsolum ex iuſstitia diſstributiva, ſsed etiam ex commutativa, ex Zapata. 281. 60.
    • Conquiſsitores multum ſsentiunt, quòd præmia meritorum ſsuorum ad poſsteros non extendantur, & quòd ideò mendicare cogantur. 601. 35.
    • Conquiſsitorum, & aliorum benemeritorum remuner atio, mediantibus Indorum commendis conſsequitur. 268. 32.
    • Conquiſsitorũ Indiarum miſseram conditionem qua liter, & quare deploret Fr. Ioan. Zapata? 603. 47.
    • Conquiſsitores, & alij ſsternui milites Commendarũ titulis, & velut vinculis in Novo Orbe retinentur. 270. 47.
    • Conquiſsitores antiqui, & benemeritit Indiarum nuſsquam ſsatis remunerati videntur. 600. 23.
    • Conquiſsitores primi Novæ Hiſspaniæ qui fuerint declarat quædam ſschedula Regia, quæ reſsertur. 962. 62.
    • Conquiſsitores Indiarum, & eorum filij iuſstè queri poſsſsant, ſsi nullus præmijs, & commodis in illis remuneratentur. 271. 54.
    • CONSANGVINEIS neceſssitatem patientibus nõ ſsolùm poſsſsunt, ſsed imò debent Prælati ſsuccurrere. 727. 69.
    • CONSCIENTIA Proregum, & Gubernatorum in diſstribuendis Commendis inter benemeritos, pluribus ſscheduli oneratur. 334. 10.
    • Conſscienciæ periculum ubi vertitur, ibi in dubio, quòd ſsecuriùs, & certiùs eſst ſsequi debemus, 858. 48.
    • CONSECRATIO alicuius Epiſscopi à tribus alijs regulariter facienda eſst, ſsed in Indijs unus ſsufficit cum duabus alijs dignitatibus, vel Canonicis, ob diſstantram locorum, & Epiſscoporum paupertatẽ 676. 38.
    • Conſsecrare Epiſscopum, & ab eo recipere profeſssio nem Fidei, ſsunt veluti dependenti, & melius per unum eundemque Prælatum, quàm per diverſsos, & longè diſstantes ex pediri poſsſsunt. 676. 37.
    • CONSENSVS Epiſscopitranſstati ſsufficit, quòd præcedat, vel ſsequatur ad iuducendam veram vacationem, & renuntiationem prioris Epiſscopaturs. 774. 97.
    • Conſsenſsus Epiſscopi antiqui, pro diviſsione, & diſsmẽbrationeſsui Epiſscopatus facienda, qualiter intellegendus ſsit? 666. 41.
    • Conſsenſsus magis potenter declaratur, ex factis, quã ex verbis. 774. 91.
    • Conſserquenter, ſsive inconſsequentiam, quæ eveniunt, non ſsolent attendi. 406. 68.
    • Conſservatoris circa nominationem, & iuriſsdictionem, caſsus quidam Lionæ deciſsus refertur. 926. 116.
    • Conſservatorum iuriſsdictio non reſstringitur ad ſsolos caſsus expreſsſsos in capaſsi quis ſsuadente, aliàs nullũ peculiare privilegium haberet. 926. 121.
    • Conſservator benè procedere poteſst proniuntia ver bali Religioſsis facta, licèt aliàs Ordinarius Eccleſsiaſsticos non poſssit, & quare? 926. 120.
    • Conſservatores qualiter, & quando nominari poſssint à Religioſsis pro conſservatione ſsuorum privilegiorumi & Auctores, qui de eis agunt. 923. 111.
    • Conſservatores in Indijs à Religioſsis creati, non poſsſsunt procedere, niſsi Regales Cancellariæ priûs cognoſscant, an caſsus ſsit dignus conſservatoria? & ſschedulæ de hoc agentes. 925. 113.
    • Conſservato Apoſstolicus eſst maior quocumque delegato Eccleſsiaſstico, & ei inhibere poteſst. 925. 112.
    • Conſservatores licêt olim nominari poſsſsent ex Prælatis Religionum, hodiè debent nominari ex clericis ſsecularibus in dignitate poſssitis. 926. 123.
    • Conſservatores nominari poſsſsunt pro iniurijs manifeſstis, non ſsolum realibus, ſsed etiam verbalibus, Religioſsis, vel Religionibus factis. 926. 117.
    • Conſservatorum officium, & proceſsſsum non debent facilê impedire Regales Indiarum Cancellariæ. 926. 115.
    • Conſservatorum uſsus, & praxis in Reguis Hiſspaniæ qualis ſsit? 926. 14.
    • p. [1107]
      Conſsignatio pro militia lancerariorum facta, ſsi omnibus non ſsufficiat, qualiter eis prorata ſsolvendę ſsit? 615. 29.
    • CONSILIVMO. Ioan. Bapt. Valenzuela referturquo probare intendit, excloſsionem ſsucceſssionis commendæ ob alterius concurſsum, ipſso iure ope rari. 447. 2.
    • Conſsilij ſsupremi Indiarum creatio, inſstitutio, & Iau des. 1042. 3.
    • Conſsilij Indiarum decretum reſsertum contra Religioſsos, qui in Philippinis inſsulis Indos Sinas, Sangleyes dictos, Religionis occaſsione tendebant. 220. 34.
    • Conſsilij, & bonorum conſsiliariorum utilicas, & neceſssitas, & de eorum qualitatibus, & quantum in hoc excellat Hiſspaniæ Monarchia. 1042. 1. & 2.
    • Conſsilium Indiarum eſst veluti pars, ſsive aula diviſsa à ſsupremo Conſsilio Caſstellæ, & eius iuribus, honoribus, & præeminentijs, gaudere debet. 1043. 8.
    • Conſsilij Indiarum auctoritas, poteſstas, & latiſssima iuriſsdictio perpenditur, & Auctores, qui de ea agunt. 1043. 10. Et alia de eo vide infra verbo Senatus.
    • Conſsilium bonum dare non poteſst, qui non intelligit id de quo diſsputatur. 1044. 17.
    • Conſsiliarij Supremi Senatus Indiarum, & Auditores, & Miniſstri Audientiarum ſsub eo degentium, non poſsſsunt habere Commendas Indorum. 314. 66. Sin autem ex diſspenſsatione habeant, (ut ſsæpê contingit) ab onere reſsidendi in provincijs ubi Commendas habent, excuſsantur, & pro præſsentibus habentur. 537. 122.
    • Conſsiliarij Principum an excuſsentur à reſsidentia in præbendis, vel beneficijs, quæ poſssident. 537. 122.
    • Conſsiliarij Indiarum in ipſsarum deſscriptione, hiſstorijs, & notitijs ſsumma cura inſstrui debent, & ordinatio ipſsius Conſsilij, quæ id præcipit. 1044. 15. & 19.
    • Conſsiliarios Indiarum ex indigenis, vel ibidem verſsatis, eligi debere, ſsæpè tractatum eſst, & quare 1045. 22.
    • Conſsiliarij Indiarum cauti eſsſse debent inaudiendis. & credendis relationibus, quæ ex illis provincijs mittuntur. 1045. 20.
    • Conſsiliarij Indiarum multum ſsatagere debent pro bonis Miniſstris, & Prælatis Regi proponendis, proprijs affectibus, & utilitatibus inſsuperhabitus. 1045. 24.
    • Conſsiliarij, quas qualitates in Miniſstris, quos Regi proponunt, attendere debeant, & an poſssint eligere dignum, omiſsſso digniori? 1046. 31.
    • Conſsiliarij, quò plus Princeps de ipſsis confidit, eò fideliores eſsſse debent, & qualiter aliqui eum decipiant. 1045. 27.
    • Conſsilarij ſsumma puritate, & Chriſstiana libertate in conſsulationibus Principi faciendis procedere debent. 1046. 38.
    • Conſsiliarij boni non debent Principem plus timere, quàm Deum, neque aſsſsentatores eſsſse, vel adulatores, ſsed veritatem ſsequi. 1046. 40. & ſseqq.
    • Conſsiliarius debet, quod ſsentit dicere, etiam ſsi videat ſse ſsolum in ſsua ſsententia per manſsurum. 1046. 44.
    • Conſsiliarij debent memoriæ figere orationem Quin ti Capitolini, quæ refertur, ex Tito Livio. 1047. 47.
    • CONSVLTANTES indignos, quo modo pro eorũ malè geſstis tenentur. 1045. 26.
    • CONSOLIDATIO uſsusfructus cum proprietat quæ contingit poſst matrimonium, non connumeratur inter lucra nuptialia. 389. 63.
    • Conſsolidationis verbus uſsitat ſssimum eſst in Regno Perûano, in materia penſsionum, & Commendarũ. 292. 76.
    • Conſsolidationis ius competit proprietario Commendæ, eo ipſso quòd in eius conceſssione nihil in contrarium exprimatur, ſseu caveatur. 293. 80.
    • Conſsolidare quid propriè ſsit, & fignifitet? 292. 74.
    • CONSTITVITIONES novæ iura partium lædere non poſsſsunt. 715. 55.
    • Conſstitutiones vulgares à doctis, & gravibus Prælatis ignorari, vel imprudenter ſsperni, credibile non eſst. 854. 24.
    • CONSTANTINVS Imperator, ubi donationem Eccleſsiæ fecit, quæ vox dicatur audita? 665. 30.
    • CONSVETA, vel conſstituta, quæ ſsunt ab antiquo, in dubium vocari, vel facilè mutari non debent. 108. 72.
    • Conſsuetorum pravitas, ubi cernitur, ab eis re cedere debemus. 144. 34.
    • Conſsuetudo circumſscribitur loco, in quo eſst obtenta, & tantum habet de potentia, quantum de actu. 201. 21.
    • Conſsuetudo excludens Cameram Apoſstolicam ab ſspolijs, & vacantibus Epiſscoporum, valida eſst, non obſstante Bulla Pauli III. quæ explicatur. 740. 23.
    • Conſsuetudo Indorum in modo decimandi non eſst damnoſsa Eccleſsiaſsticis, quia quod iſsti non decimant, decimatur poſsteà ab eorum Commendatarijs, 202. 34.
    • Conſsuetudo non decimandi, velcerto modo decimãdidecimandi, ſsufficit quòd ſsit quadragenaria, etiam ſsine titulo, & bona fide. 202. 26.
    • Conſsuetudo obtenta in aliqua Provinciæ, vel Epiſscopatu, debet ſservari in diviſsis ab eo. 202. 28.
    • Conſsuetudo unius Eccleſsiæ, vel provinciæ non eſst præeiſssè ex aliarum moribus iudicanda. 823. 5.
    • Conſsuetudo non decimandi, vel non integrè decimandi ceſsſsat, & vires amittit, ubi Eccleſsijs incipit eſsſse valdè nociva. 205. 52.
    • Conſsuetudine iniuſsta, qui utitur, iniuriarum actione tenetur. 31. 65.
    • Conſsuetudo iniuſsta, & erronea, etiamſsi diuturna ſsit, attendi non debet. 31. 63.
    • Conſsuetudo vetus, quæ comprobat, tollerabilia ſsunt. 32. 67.
    • Conſsuetudo antiqua non ſsacilê ſspernenda, aut mutanda eſst 32. 71.
    • Conſsuetum fieri caret reprehenſsione, & dicitur neceſsſsarium, non arbitrarium. 32. 69.
    • Conſsuetudo Regni, vel provinciæ in probanda, & quaſsificanda nobilitate prætendendis Habitum Militarem, attendenda eſst. 252. 88.
    • Conſsuetudo, vel ſstatutum, utiuvenes ſsolvant tributa pro ſsenibus, vel abſsentes, pro prælentibus, an valeat? & quas circunſstantias requirat? 168. 97.
    • Conſsuetudo immemorialis non poteſst allegari pro Indis, nec contra eos in materia decimarum. 194. 34.
    • p. [1108]
      Conſsuetudo antiquai ducit præſsumtionem tituli, & habet vim decreti 854. 22.
    • Conſsuetudine induci poteſst, ut eletus, Epiſscopus ante confirmationem Papæ adminiſstret. 658. 37.
    • Conſsuetudo, & obſservantia antiqua cuiulibet provinciæ magnifacienda eſst. 854. 21.
    • Conſsuetudo provinciæ multum attendi, & ſservari debet circa delationem, & ſsucceſssionem maioratus, feudi, & fimilium. 238. 30.
    • Conſsuetudin effici non poteſst, ut aliqui in totum eximantur ab obligatione decimarum. 196. 52.
    • Conſsuetudo provinciæ multum attendiſsolet, & debet in materia tributorum. 171. 1.
    • Conſsuetudine, vel ſstatuto effici poteſst, ut iudex ad quem, pro fuperiore habeatur, & quoad cauſsas ad cum appellatas, licêt in alijs inſserior ſsit. 712. 26.
    • Conſsuetudo multoties facitlicitum, quod aliàs eſst illicitum. 32. 70.
    • Conſsuetudo, vel præſscriptio in materia decimarum nõ extenditur de loco ad locum, vel de re ad rem, etiam ex paritate rationis. 201. 20.
    • Conſsuetudo multum operatur, & valet in materia decimarum, ſsed requiritur, quòd ſsit uniformis, & legitimè præſscripta. 194. 33.
    • Conſsuetudo, quæ excuſset à præſstatione decimarum (& maximè titulo non pręcedente) qualis eſsſse debeat? 861. 4.
    • Conſsuetudinis antiquæ mutatio, etiam quæ adiuvat utilitate, novitate perturbat, ex D. Auguſst. 608. 101.
    • Conſsuetudo etiam erronea excuſsat à pœna. 858. 151.
    • Conſsuetudo excuſsans conſsenſsum Canonicorum in procedendo per Fpiſscopos contra alios Canonicos, valida eſst. 787. 6.
    • CONTEMPLATIO patris, vel filij, an ſsit habita in feudi, vel uſsusfructus conceſssione? pendet ex coniecturis. 412. 26.
    • CONTRACTVS, pactiones, & permutationes Cõmendatariorũ cum ſsuis Indis prohibitæ ſsunt. 519. 102.
    • Contractus, & teſstamenta, & alia ſsimilia, Græca etiã lingua olim celebrari, & ſscribi poterant, & quare? 231. 50.
    • Contractus tempus, & non impletæ conditionis in caſsualibus inſspicitur, & an, & quatenus idem procedat in alijs diſspoſsitionibus? 378. 46.
    • Contrahi. Ibi videtur, ubi contractus celebratur, non ubi conditio verficatur. 378. 48.
    • Contrahens contra legem iuſstam, & prohibitivam, nec civiliter, nec naturaliter obligatur. 250. 69.
    • CONTRARIORVM uno cognito, alterum intelligitur. 307. 3.
    • CONTRAVANDO vox, quid ſsignificet, & unde dicatur? remiſssivè. 1067. 74.
    • CONVASALLI etiam eiuſsdem domini, quando poſssint propria auctoritate ſseudum dividere? 385. 13.
    • CONVENTIO expreſsſsa, vel tacita in materia ſsalarij, facit ceſsſsare regulam l. diem functo, D. de offic. aſsſsel. 890. 25.
    • Conventiones omnes factæ cum Principe, ſsunt bonæ fidei, & latè interpretandæ, & maximè ubi fiunt in remunerationem ſservitiorum. 368. 45.
    • CONVENTVS, vel vicarias circa doctrinas regularium fieri, aliquæ ſschedulæ iuberit, quæ referuntur. 817. 72.
    • CONVERSIONEM, & prædicationem in fideliũfidelium, nulli melius promovere poſsſsunt, quàm iudigenæ, & quare? 260. 43.
    • COPVLA, & coniungit æqualiter, & eſst repetitiva ſsimilium. 922. 85.
    • CORNELII Taciti elegans locus refertur, & expẽditur circa curam Romanorum in lingua, & moribus ſsuis alijs nationibus communicandi. 231. 47.
    • CORPVS unum diverſsa capita habens, quaſsi monſstrum cenſsetur. 829. 43.
    • Corporum humanorum, ab alijs hominibus voratorum, reſsurrectio qualiter ſsutura? remiſsisivê ad Ioan. Fileſsacum. 221. 48.
    • CORRECTORVM, ſsive Prætorum nomenclatura, remiſssivè. 947. 2.
    • Correctores Indiarum, ut ſse in officio contineantvarijs ſsemper ſschedulis, & pœnalibus proviſsionibus curatum eſst, & eas iurant. 948. 9.
    • Correctorum titulis ſsolebat inſseri clauſsula para que fueßen aprovechados, quando, & quare adimi iuſsta fuerit? 947. 17.
    • Correctores Indiarum coguntur ſstare ſsyndicatui, & fideiuſsſsores præſstare de officio benè gerendo, & implent ſse obligantes, vel cautionem iuratoriam præſstantes. 950. 21.
    • Correctores non poſsſsunt ab Indis eſsculenta, & poculenta, & alia, quæ Camaricum vocant, exigere, nec recipere. 949. 19.
    • Correctores exemplis, & ſsupplicijs anteceſsſsorum moneri debent, ad officium benê gerendum, & elegans locus Iuvenalis de hoc agens. 950. 24. Correctores alia decis, vide verb. Prætores.
    • CORRELATIVORVM quod in ubo diſsponitur, in altero etia regulariter diſsponi videtur. 472. 3. Dũ modo eadem ſsit ratio. 476. 35. Et hoc procedit etiam in correctorijs. 433. 9.
    • CORTESIVS quanto ſstudio curaverit, ut Religioſsi ab Indis venerarẽturvenerarentur, & qualiter Motechumam in fide inſstruxerit. 807. 8.
    • CREDITOR non cogitur invitus aliud pro alio recipere, nec mutare debitorem, aut fideiuſsſsorem. 528. 34.
    • CREDVLITAS nimia ſsemper damnatur, & eſst mater deceptionum. 1045. 21.
    • CRAESI divitiæ immenſsæ, & unde? 105. 38.
    • CRIMEN qui poteſst prohibere, & non prohibet, videtur illud probare, ex Salviano. 240. 59.
    • Crimen læſsæ Maieſstatis ipſso iure privationem inducit. 557. 25.
    • Criminum puniendorum rationes, quæ à Philoſsophis traduntur, & quòd eæ magis in provincijs Indiarum militant. 981. 6.
    • Crimina impunica relinquere ſscæva clementia eſst, ex Seneca. 981. 8.
    • Crimina aliqua impunita melius eſst relinquere, quàm omnium punitionem, & emendationem differre. 1003. 29.
    • Criollos, Mestizosy Mulatos, qui vulgo dicantur? 256. 1.
    • Criolli an poſssint ad Sacros Ordines promoveri? quidam Epiſscopus dubitavit, & quid ei reſsponſsum fuerit. 256. 11.
    • Criolli plurimi bello, toga, & moribus inſsignes quotidie evadunt, & evaſserunt. 258. 22.
    • CRISTATI, & Calamiſstrati qualiter eleganti quodam epigrammate reprehendantur. 221. 43.
    • p. [1109]
      Crucitæ expeditio in provincijs Indiatum, qua forma conſstituta fuerit? 903. 17.
    • Cruciatæ reditus in Indijs, ad quam uſsque ſsummam aſscendere ſsoleant? 903. 20.
    • Cruciatæ conceſssio, & cleemoſsynarum, quæ eius virtute corrogantur, quando Regibus noſstris facta fuerit? 902. 8.
    • Cruciatæ ſsanctæ Commiſsſsarij, & alij Miniſstri non habentur pro reſsidentibus. 899. 79.
    • Crvciate mentio reperitur in quadam lege partiæ, quæ refertur, & ponderatur. 902. 14.
    • Cruciatæ Bulla cur ita fuerit appellata? 902. 13.
    • Cruciatæ prædicatio conceſsſsa pro Regnis Hiſspaniæ ad provincias Indiarum extendi potuit. 902. 16.
    • CRVDELITATIS recordatio miſserum eſst inſstrumentum ſsenectutis. 984. 32.
    • CVCVLI pullus cum ſsit notus, legitimos devorat. 261. 72.
    • CVLPA etiam ubi non eſst, eam timere ſsolent conſscientiæ timoratæ. 858. 49.
    • Culpa non ordinata ad caſsum, neminem privat privilegio aliàs ſsibi competenti. 535. 95.
    • Culpa maior ubi eſst, maior debet exerceri vindictæ. 514. 48.
    • CVM dicto ubi ponitur inter perſsonas, eas æquè principaliter coniungit. 898. 72.
    • CVMVLATIO duorum maioratuum qualiter lege Regia inhibeatur. 488. 54.
    • CVRA quo maior alicui committitur, tãto potiore ſstudio indiget, & cui plus creditur, plus ab eo exigitur, ex ſsententijs variorum Auct. quorum verba reſseruntur. 1014. 22.
    • Curati Ordinum Militarium, & aliarum Monachalium, quando excuſsentur à iuriſsdictione, & viſsitatione Ordinarij etiam in officio officiando. 831. 55.
    • Curati omnes maximê requiritur, ut virtute, litteris, & moribus præſstent, & pracipuê illi, qui Indis prę ficiendi ſsunt, & quare? 801. 70.
    • Curatorum, ſsive Parochorum munus quale? 792. 1.
    • Curatus Cathedralium ſsolet aliquando in Eccleſsijs Indiarum præbendis adiungi, ubillę ſsunt tenues. 779. 5.
    • Curata Indorum beneficia, quare? & qualiter olim Religioſsis commendari cœperint? 807. 7.
    • CVRIA derivari dicitur à cruore, in quodam Cõcilio Romano. 973. 46.
    • CVRIOSI, qui apud Romanos dicerentur? & eorum officium, & utilitas. 336. 36.
    • Curioſsi, & ſstationarij, qui eſsſsent apud Romanos. 236. 6.
    • CVRSORES, ſsive tabellarij olim Manſsatici, ſsive Manſsores appellabantur, & quare? 96. 30.
    • Curſsus equorum, qualiter diſspoſsitus fuerit â Romanis? 95. 18.
    • Curſsus publici munus, in quo differat ab angarijs, & parangarijs? 96. 23.
    • Curſsoris maioris Indiarum Officium, qualiter egregio viro Galindo de Carvajal, & eius hæredibus conceſsſsum fuerit? 97. 34.
    • Curſsus publici ſservitium per nullos alios commodius, quâm per Indos exerceri poſsſse, experientia moltravit, & referuntur ſschedulæ de hoc agentes. 97. 32.
    • CVSTODIA, & defenſsio aliquarum rerum, cui committitur, poteſst, & debet earundem inventarium facere. 742. 45.
    • CVSTODES Franciſscanorum miſssi ad unam electionem, quoſsque durare cum poſst late ſsuffragandi videantur? ex Miranda. 914. 27.
    • D. Cyprianus, Ambroſs. & Chryſsoſst. ex ſsoro, ex Rhetorum ſschola ad Epiſscopatus vocati ſsunt. 685. 18.
    • Cyrenenſses, Batylaces, & aliæ gentes, aurum, ut pe ſstem abhorruerunt. 130. 25.

  • D.

    • DAEGOBERTI Regis Francorum notabilis clauſsula teſstamenti adducitur contra alterantes facta ſsuorum prædeceſsſsorum. 1016. 36.
    • DAEMONES truculẽti ſsi infeſstent laborãtes in fodinis, deſserendæ ſsunt, & exempla de his, & de alijs, qui mites, vel ſsedati vocantur, & ſsubterranea habitant. 154. 54.
    • DAMNVM, quod quis ſsua culpa ſsentit, patienter ferre debet, & ſsibi imputare. 513. 37.
    • Damni cauſsam dans, damnum dediſsſse videtur. 240. 58.
    • Damna Indis illata, qualiter Commendatarij, & Cõquiſsitores in conſscientia ſsarcire debeant? 526. 113.
    • Damna, quæ Indis intulerit ſsubſstitutus, ſsive Vicarius Commendatarij, ipſse ſsarcire debet. 529. 40.
    • Damna, quæ per accidens contingunt ex actibus licitis, vel indifferentibus, non debent reſsarciri. 240. 56.
    • Damna quæ merces in navigatione recipiunt, cur dicta fuerint Averias? 1065. 57.
    • Damnis alterius, nemo, cum gravi periculo vitæ ſsuæ, ſsuccurrere tenetur. 115. 24.
    • Damna plura orta videntur ex antiqua ſsorma Indos gubernandi, & commendandi, & aliqua recenſsentur. 604. 59.
    • Damnis Reipublica ceieriter de remedio providere Regium eſst. 604. 61.
    • DAMNATIO in opus metalli levior reputabaturquàm in metallum. 113. 9.
    • Damnatio in opus metalli in quo differret à damnatione in metallum. 113. 8.
    • Damnationis in metallum pœna, decennium nõnon excedebat. 119. 60.
    • Damnati in metallum mortuis ſsimiles reputabantur, & plura de hac pœna, & eius effectibus. 113. 5.
    • Damnati ad metalla, ſsufficient ad hoc opus exercentum. 144. 57.
    • Damnati ad metalla ſsi ſsugiant, vel rebellent, qualiter puniendi ſsint. 143. 48.
    • Damnatorum in metallum pœna, non ſsolùm morte, ſsed adverſsa valetudine ceſsſsabat. 119. 62.
    • DARE, ubi quis licite non poteſst, ne que alter ab eo recipere. 303. 79.
    • Dataria Romana, quem morem iam obſservet in com miſssionibus ad recipiendum iuramentum, proſseſsſsionem fidei, vel pallium Archiepiſscoporum, & Epiſscoporum Indiarum. 677. 45.
    • Datæ prioritas in reſscriptis, magis attendi debet, quàm prioritas praſsentationis. 357. 12.
    • Datum non videtur, quod ab illo datur, qui non poteſst de iure donare. 322. 25.
    • DEBITA anteceſstoris cõtractacontracta in utilitatem, & meliorationem maioratus, vel Commendæ, quando ſsucceſsſsor ſsolvere debeat. 427. 74.
    • Debitor generis, reſspectu certæ ſspeciei, peremta ſspe cie liberatur. 175. 40.
    • Debitor in cõcurſuconcurſu creditorum, quibus omnibus ſsolvendo non ſsit, debet ſservare antiquitatem & præ lationẽ ſsub peccato, & onere reſstitutionis. 333. 4.
    • Debitori idoloſso, ſsi aliquid dederim, ut aliquid ſsolvat, poſsſsum id repetere. 505. 109.
    • p. [1110]
      Debitores fiſsci in Indijs in electione officiorũofficiorum Reipvotum activum, & paſssivum habere nequeunt,
    • & ſsched. de hoc agentes, & quid de iure communi? 944. 16.
    • Debitũ univerſsitati, non eſst debitum ſsingulis. 615. 34.
    • DECEM corbes ſsrumenti, ſsi alicui legentur, aut donentur ex aliquo ſsundo, integra quantitas præſstan da eſst, etiamſsi fundus eam non ferat. 367. 28.
    • DECEPTVS dici non poteſst, qui ius publicum ſsequitur. 152. 33.
    • Deccptus in diviſsione paternorum bonorum, poteſst agere contra eum, qui plus debito accepit. 384. 27.
    • DECESSOR non poteſst officio cedere ſsucceſsſsori, antequam is ſsolemniter receptus ſsit, & culpatur urbanitas eorum, qui contrarium faciunt. 1037. 26.
    • DECIMA an debeatur de herba Alfalfa, & lis ſsaper hoc de facto orta, & eius deciſso. 861. 3.
    • Decima Eccleſsiaſstica debetur Regi in Indijs ex motallis, licèt eam non exigat. 1061. 25.
    • Decima, an & quando debeatur ex metallis, & ſsimilibus, & an ſsit cenſsenda realis, vel perſsonalis? 862. 10.
    • Decima prædialis abſsque aliqua deductione expenſsarum ſsolvitur, & an perſsonalis? 365. 16.
    • Decima prius ſsolvenda eſst, quàm tributum. 192. 11.
    • Decima debetur ex fœno, & qualiter ſsolvatur? & ex pratis, & paſscuis. 862. 6.
    • Deciman ſsolvit animal quoddãquoddam in Lybia, ex ijs, quę venatur, unde, qui eas detrectant, deteriores ſsunt
    • Lybicis feris. 192. 14.
    • Decimæ Papalis exactio, de rigore, abſsque deductione expenſsarum fieri potuit, licêt de æquitate contrarium Pontifex ſstatuerit. 365. 14.
    • Decimæ perſsonales non ſsunt de iure divino, ubi ex pradialibus, Eccleſsiaſsticis ſsatis conſsulitur. 203. 41.
    • Decimæ laudabiliter remittuntur, ubi ſsine ſscandalo requiri non poſsſsunt, ex D. Thoma. 195. 41.
    • Decimæ conceſsſsæ ſsunt à Regibus Eccleſsijs, & Epiſscopis Indiarum, ut eis illis commodè ſse alere poſsſsent, & perpenditur Bulla Erectionis. 756. 38.
    • Decimæ perſsonales in tota ferè Hiſspania, ex conſsuetudine legitimè præſscripta, non exiguntur. 203. 40.
    • Decimę Regibus conceſsſsæ, etſsi temporales efficiantur, ab eiſsdem tamen Eccleſsijs donatæ, priſstinam ſspiritualem naturam accipiunt. 758. 63.
    • Decimæ an debeantur de ſsalarijs ſsamulorum, iudicũiudicum, & advocatorum? remiſssivè. 204. 42.
    • Decimæ non ſsolùm poſsſsunt, verùm etiam remitti debent nationibus, quæ ſse velle converti dicunt ſsine onere decimarum, ex Caietano. 192. 42.
    • Decimæ ſsecundùm veriorem opinionem Theologorum dimanant à iure divino quoad obligaitonem alendi miniſstros Eccleſsiæ, ſsed quoad quotam ſsunt de iure poſsitivo. 195. 44.
    • Decimæ laudabiliter non exiguntur, quãdoquando adeſst cõſuetudoconſuetudo, legitimê præſscripta, eas nõnon ſsolvẽdi. 195. 43.
    • Decimæ nullibi præſstantur de bonis immobilibus, & quare? 865. 34.
    • Decimæ, quòd Prælatis Indiarum aſssignari dicantur in congruam ſsuſstentationem, non efficit, ut illæ uſsusfructus, vel alimentorum naturam ſsortiantur, & perpetuæ eſsſse deſsinant. 559. 67.
    • Decimæ perſsonales deberi videntur, ut prædiales, ſsecundùm aliqua iura, quæ reſseruntur. 203. 38.
    • Decimæ ſsolùm quatenùs concernunt neceſsſsariam ſsuſstentationem Eccleſsiarum, & Eccleſsiaſsticorum, ſsunt de iure divino. 622. 17.
    • Decimæ Principibus laicis conceſsſsæ, ſstatim efficiuntur de Regalibus, & inter patrimonialia eorum bona connumerantur. 624. 30.
    • Decimæ laicis conceſsſsæ, nõnon debent præcise in eleemoſsynam diſstribui, & ſsunt liberæ à ſsubfidio, & quid ab excuſsato? 623. 21.
    • Decimæ in Indijs ab omnibus Hiſspanis etiam Equitibus Ordinum Militarium, ſsolvi iubentur. 802. 16.
    • Decimæ, quas Reges noſstri ceſsſserunt Eccleſsijs Indiarum, ſsuccedunt in locum congruæ ſsuſstentationis, qua illas dotare tenebantur. 758. 57.
    • Decimæ, à Regibus noſstris concellæ ſsuerunt Eccleſsijs Indiarum, in executionem promiſssionis ſsactæ PõtificiPontifici, qui eas ipſsis donavit. 758. 55.
    • Decimæ, privilegio, vel conſsuetudine ex cauſsa in totum remitti, vel multum moderari poſsſsunt, data aliunde ſsufficienti ſsuſstentatione Eccleſsiſsticorum. 196. 47.
    • Decimæ laicis conceſsſsæ, nullumius ſspirituale eis tribuunt, ſsed tantûm fructuum perceptionem. 623. 29.
    • Decimæ ſsi longo tempore non petantur, remiſsſsæ videntur. 205. 50.
    • Decimæ ubi laicis conceduntur, ſsemper habent imbibitam obligationem præſstandi congruam ſsuſstẽ, tationem Eccleſsijs, & Rectoribus earum, ad quos tales decimæ pertinerent. 622. 19.
    • Decimæ Regibus conceſsſsæ, ab eiſsdem Eccleſsijs, donatę ad ſsecularem naturam redire videntur, ubi vacant Eccleſsiæ, quibus donatæ fuerant. 756. 36.
    • Decimæ ſsemel Regales effectæ, & (ut ita loquar) tẽporalizatæ, au ſsi poſsteà a Rege donentur Eccleſsijs, adhuc iudicentur, tanquàm temporales, & de Regalibus? 629. 51. Vel priſstinam Eccleſsiaſstici iuris naturãnaturam recipiant. 625. 38. & 629. 51. & ſseqq.
    • Decimæ debentur Deo, ut tributa Regibus, in ſsignũ dominij univerſsalis. 191. 4.
    • Decimæ perſsonales tolli, vel præſscribi poſsſsunt, ubi prædiales ſsufficiunt. 203. 39.
    • Decimæ, & Primitiæ Indiarum, qualiter ab Alexandro VI. R.P. Regibus Catholicis conceſsſsæ fuerint? 620. 6.
    • Decimæ Papalis ad ſsolutionem, qualiter ineatur valor beneficiorum, illuſstrata extravag unica, ae decimis. 365. 11. & 15.
    • Decimæ ſsolvi debent de la cal, texa. y. ladrillo. 863. 15.
    • Decimas an ſsolvere integrè debeant Caciques Indorum, & alij, qui inter eos tributa non ſsolvunt. 204. 44. & 48.
    • Decimas tuta conſscientia non ſsolvit ille, quie is opus habet ad ſsuſstentationem, nec tenetur reſstituere, ſsi poſsteà eſsſsiciatur ſsolvendo. 196. 54.
    • Decimas, & tributa Indorum cum ſsumma moderatione taxari debere, ſsentit Ioſseph Acoſsta, cuius verba referuntur. 196. 65.
    • Decimas conſsnetas tantùm, & conſsueto modo, Indi ex novis Indiarum legibus, præſstare iubentur, uiſsi voluntariè alias ſsolvere velint. 197. 56.
    • Decimas laicis, & maximè Principibus, Rom. Pontiſsex ex iuſstis cauſsis in feudum, & alijs modis concedere poteſst. 621. 9.
    • Decimas, non ſsolùm poſsitivo, verùm naturali etiam, & divino iure deberi, eſst communis opinio omniũ ferê Canoniſstarum. 194. 6.
    • Decimas perſsonales Indi nullo modo ſsolvere debẽtdebent, imo nec Hiſspani, & de ſschedulis Regijs, quæ huc diſsponunt. 203. 37.
    • Decimas, qui non dat Deo, impio militi dabit. 193. 20.
    • Decimas in totum ab Indis præſstari debere, cum teibuta Regibus præſstent, multiopinantur. 191. 3.
    • Decimatia prædia per Religioſsos quæbta, an debeãt præciſsê colonis ſsecularibus locari, & ab eis deci|
      p. [1111]
      mæ ſsolvi, & delege Gallię de hoc agente. 864. 27.
    • Decimarum cauſsæ, an per laicos iudicari poſssint? & aliæ quæſstiones de decimis, remiſssivè. 205. 51.
    • Decimarum, & aliorum vectigalium exactio, magis regulanda eſst ex regulis cõſuetudinisconſuetudinis, quàm præſscriptionis. 202. 24.
    • Decimarum obligatio, omnes fideles generaliter cõprehendit, atquè adeò, & Indos 192. 7.
    • Decimarum ſsolutio neminem pauperiorem effecit, ſsed potius ditiorem, & beatiorem. 192. 56.
    • Decimarum quotæ taxatio in Summo Pontifice reſsidet. 195. 45.
    • Decimarum laicis Principibus à ſsede Apoſstolica cõ cellarum, exempla, remiſssivè. 611. 11.
    • Decimarum cauſsæ ſsuper exemitione Equitum Ordinum Militarium Nuntio Apoſstolico remiſsſsæ ſsunt. 863. 19.
    • Decimarum ſsolvendarum obligatio, non comprehen dit ſspeciale privilegium, aut exemtionem habentes. 196. 50.
    • Decimarum ab Indis exactio, commiſsſsa ſsuit Proregi Peruano Dom. D Franc. à Toleto, & quid ille reſs ponderit. 194. 30.
    • Decimarum conceſssio facta Regibus in provincijs Indiarum habuit onus fundandi, & dotandi Eccleſsias, & Ecclſsiaſsticos, & ſsic iuſstior, & tutior fuit. 622. 16.
    • Decimarũ ab Indis præſstandarum conſsuetam formã Auctor mutari non debere ſsentit, & quare. 147. 62.
    • Decimarum nomine ſsi quid ab Indij exigitur in Archiepiſscopatu Limenſsi, & alijs, id omne de eorum taxis, & tributis detrahendum eſst. 202. 18.
    • Decimarum quota benè poteſst moderari, aut mutari ex iuſstis cauſsis. 196. 53.
    • Decimarum gaudium, etſsi Eccleſsijs Indiarum donatum ſsit, Reges tamên earum benê adminiſstrandarum curam non dimiſserunt. 655. 16.
    • Decimarum exactio, ut ab Indis ſsuaviter fiat, Prælati admonentur. 205. 56.
    • Decimalia prędia exemtis, in fraudem decimarũdecimarum anriquarum, cõcedentesconcedentes, excommunicantur. 563. 24.
    • Decimarum in exactione novitates fieri, & induci nõ debent. 861. 7. Et ſsi aliquæ intententur, cognitio eiuſsmodi cauſsarum pertinet in Hiſspania Supremo Senatui, & in Indijs, Regalibus Cancellarijs. 956. 26.
    • Decimarum præſstatio eſst in ruſsticis lex Agraria prima. 292. 10.
    • Decimarum lites celeriter expediri debent, & quare? 867. 46.
    • Decimarum de cauſsis in Indijs ſsemper, quæ oportuit, iuxta regulas iuris Canonici ſstatuit, & in cauſsis emergentibus cognovit, & pronuntiavit Supremus Senatus earundem Indiarum, & referuntur plures ſschedulæ, & exemplaria. 626. 43.
    • Decimarum cauſsę maximè ubi agitur de earum iure, & proprietate merè ſspirituales cenſsentur, & à laicis iudicari non poſsſsunt. 624. 35.
    • Decimarum laicis conceſsſsarum cauſsæ, tàm in facti, quâm in iuris quæſstionibus, & tam inter ſseculares, quàm inter Eccleſsiaſsticos, apud quos iudices tra ctandæ ſsunt? 624. 31. & ſseqq.
    • Decimarum laicis conceſsſsarum de cauſsis, quôd Principes ſseculares, & eorum tribunalio cognoſscant, totus mundus obſservat, & reſseruntur conſsuetudines, & exempla omnium nationum, & innumeri Auctores, qui de illis teſstantur. 625. 41.
    • Decimarum exemtio in Indijs Regio patronatui prę iudicat. 803. 20.
    • Decimarum ſsolutionem detrectare non videtur, qui quovis alio modo præſstat neceſsſsaria Miniſstris Eccleſsiæ. 197. 63.
    • Decimarum omnimodam exemtionem benè poteſst Pontifex Religionis concedere. 863. 21.
    • DECISIO elegans Rotæ refertur, quæ agit de modo practicandi exemtionem cap. nuper, de decimis 864. 26. Et alia pro manutentione Eccleſsiarum in decimis, lite cõtracontra Religioſsos pendente. 867. 48.
    • DECLARANS nihil novi iudcuit, led quod erat detegit. 379. 62.
    • Declaratio Cardinalium ad ducitur pro lucrandis diſstributionibus ab ſstudentibus, quando in illis tota maßa contiſstit. 782. 27. Et alia de iteranda Parochorum examinatione. 828. 36.
    • Declaratione ſsacrę Congregationis Cardinalium, quam auctoritatem habeant? 768. 44.
    • Declarationes Cardinalium non publicatæ, vel receptæ, non poſsſsunt vincere conſsuetudinem, vel Cõ ciliarem diſspoſsitionem. 768. 45.
    • Declarationes aliquę Cardinalium videntur requirere cauſsas in revocatione Vicarij electia Capituio ſsede vacante, & quæ ſsuſsficientes videri poſsſsint. 770. 58.
    • DECRETA omnia iudices, etiam in provincijs, La tina lingua interponere debebant, & quando, & quare permiſsſsum fuerit Græca etiam uti. 231. 49.
    • Decreta plura Indici Senatus referuntur, quæ iubent, Indis antiquas ſsuas bonas conſsuetudines cenſservari. 219. 26.
    • Decreti irritantis clauſsula, quam vim habeat in expectativis. 346. 9.
    • DECVRIONVM in cauſsis criminalibus quo modo ſse de iure Romano habere Præſsides provinciarum deberent? 977. 75.
    • Decurionum, & aliorum officialium civitatum miniſsteria referuntur, & qui de eis agant. 946. 26.
    • Decurio, qui tanquam talis cognoſscit de appellatione ad Capitulum civitatis delata, debet ceſsſsare in cauſsa, ſsi Decurio eſsſse deſsierit. 715. 57.
    • Decuriones non poſsſsunt eligi â proprijs capitulis in iudices ſsive Alcaldes Ordinarios. 943. 11.
    • DEDITITII liberti, qui olim dicerentur, & quòd Indi metallarij ſsint prioris conditionis. 119. 63.
    • DE FACTO, quæ fiunt, de facto reſscindi, vel reſstitui debent. 580. 77.
    • DEFECTVS, qui impediunt confimationen Commendarum, pecunia ſsuppleri ſsolent, & an id iuſstè fieri queat? 551. 63.
    • DEFENDERE quem promiſssimus, gravare turpiſssimum eſst. 516. 71.
    • Deſsendere, & dirigere alium, qui debet, ſsi ei peccarũ ſsuadeat, vel cum eo delinquat, gravius peccat, & punitur, & quare? 514. 47.
    • Defendere alium, qui promiſsit per ſse, & ſsuos, non per extraneos id facere debet. 528. 29.
    • Deſsenſsio propiæ perſsonæ, & etiam rerum, & bonorum, cuilibet permittitur, etiam contra clericos, & Religioſsos. 934. 38.
    • Defenſsionem alterius ex officio nemo ſsuſscipere tenetur, & ideò ſsi ſsuſscipiat, poteſst pretium pro ea paciſsci, & recipere. 511. 18.
    • DEFVNCTORVM in Indijs bona ne uſsur pentur, ſsumper magna cura à noſstris Regibus Curatum eſst, & ſschedulæ de hoc agentes. 992. 3.
    • Deſsunctorum bona colligi, & defendi eorumque ultis mum voluntatem impleri, cui vis de populo perere, & curare permittatur. 993. 12.
    • DEGENTES in Indijs, tam in vira, quàm in morte curare debent, ut opera rapia quæ faciunt, & relin|
      p. [1112]
      quunt. ibi expẽdantur, ubi pecunias acquiſsierunt, & nobis ſschedula de hoc agens, cuius zelus laudatur. 997. 46.
    • DELEGATVS ad meram executionem, ex cauſsaiuſsta poteſst aſsſsumere cognitionem. 594. 84.
    • Delegatus etiam Principis non ſsubdelegat, ubi eius perſsona, & induſstria electa eſst. 659. 44.
    • Delegatus etiam Inferioris, ſsubdelegare poteſst, ſsi hoc ei delegans ſspecialiter permiſserit. 918. 52.
    • Delegatus etiam à Principe non ſsubdelegatea, quæ ſsibi ſspecialiter ſsunt commiſsſsa. 299. 35.
    • Delegatus cum ſsacultate ſsubdelegandi, ſsi ea utatur, delegans ſsubſstituiſsſse videtur. 919. 59.
    • Delegatus ad univerſsitatem cauſsarum aliquas earum ſsubdelegare poteſst. 918. 51.
    • Delegatus Summi Pontificis reputatur tanquam ordinarius. 714. 48.
    • Delegatus ab alio, quàm à Principe, regulariter non ſsubdelegat. 918. 50.
    • Delegatus à Principe ſsubdelegare poteſst. 299. 36. DELINQVENS perdit privilegiũprivilegium ſsibi conceſsſsum, ſsi illius cauſsa culpãculpam admittit, vel pœnæ veniam ſspe tat. 536. 105.
    • Delinquens ſse pœnæ ſsubdit, & quæ ratione delicti paſsturus eſst, proſspicere debet. 533. 72.
    • Delinquentes, & ſsacinoroſsos ad metalla damnari, cõveniens, & viſsitatum eſst. 142. 34.
    • Delinquẽtes etiãetiam egeſstate laborate cõvenit. 533. 74.
    • Delictum conſsiſstens in omittendo, non eſst ita grave, quãm in committendo. 516. 66.
    • Delictum mariti in Commenda dotali, uxori nõnon nocet, & quare, remiſssivè. 558. 27.
    • Delicta adhuc mollia, & in ipſsis cunabulis, ſsi fieri poteſst, reprimenda ſsunt, ex Caſssiod. 932. 25.
    • Delicta occulta ſsæpè humanis iudicijs puniri nõnon poſs ſsunt. 121. 81.
    • Delictorum conſscientia in his, qui ad metallum damnantur, & alijs delinquentibus, pœnæ ligorẽ quodam modo temperat. 119. 65.
    • Delictis via aperienda non eſst. 7. 42.
    • DEMONSTRATIO ſsalſsa, auterronea diſspoſsitionẽ non vitiat. 423. 41.
    • Demonſstratio una ubi ſsatis clara eſst ad denotandum, ſsire concedendum id, quod conceditur, non officit, quod in alijs erretur. 380. 66.
    • DEMOSTHENIS locus de cognedis civibus ad laborandum pro Repub. expeditur. 39. 121.
    • DEPOSITARIVS, neque titulum, neque proprietatem, poſsſseſssionem, aut fructum rei depoſsitæ habet. 281. 51.
    • Depoſsitarij, nec naturaliter, nec civiliter poſssident. 396. 46.
    • DEROGATIONEs quantumvis generales, nun quàm extenduntur ad Patronatus. 636. 19.
    • Derogatio ſspecifica non requiritur, ubi apertè con ſstat de voluntate Principis. 623. 25.
    • DESCENDENTES ubi generaliter vocantur ad ca pellaniam, anniverſsarium, vel quid ſsimile, admitti ſsolent nepotes legitimi ex ſsilijs illegitimis, aut etiã ſspurijs, & quare? 436. 24.
    • Deleendentia à Gentilibus, & infidelibus nullibi notata fuit. 251. 80.
    • DESOLATI propriæ deſsenſsionis auxilio, ſspectant ad Eccleſsiam. 691. 66.
    • DESTINATA, quę ſsunt ad aliquãaliquam rẽ, eiuſsdẽ rei no mine, & iuribus gaudẽr ex ipſsa deſstinatione, 119. 9.
    • DETERMINATIO una reſspiciens plura determinabilia, pariterd bet determinare. 921. 82.
    • DETRVCTIO tertiæ partis Commendarum Peruanarum, an extendatur ad eas, quæ per ipſsum Regem, & SupremũSupremum ipſsius Senatum in Hiſspania providentur? 544. 25.
    • DEVS reſsarciet theſsauros, qui levatis Indis, minui videntur. 139. 1.
    • Deus etiãetiam ob importunas, ſseu cõtinuascontinuas petitiones flecti dicitur, & Canancæ tædio, ex D. Hier. 348. 29.
    • Deus ſsolus ubique eſst, & omnia videt, & operatur, ex D. Bonaventura. 1075. 134.
    • Deus pauperum, & miſserabilium curãcuram gerit. 245. 17.
    • Deus Indos à regula converſsionis Apoſstolicæ nõnon excepit, & varijs modis poteſst eos ad Evangelium vocare. 131. 32.
    • Dei bonitati, & aucto itati repugnat dicere, quòd fides in Indijs, niſsi auri, & argenti illecebris, coaleſscere non poſssit. 131. 29.
    • DIABOLI inſsidijs, & humanæ ſsragilitati nihil ſsatis tutum. 817. 77.
    • DICTIO ſsibi, denotar dominium, & poſsſseſssionem. 726. 52.
    • Dictio quandiù, donec, vel quonſsque, quid importent? 485. 37.
    • DIES, & pœna ubi adijcitur ad reſstituendam aliquã rem, ex lapſsu eius debentui fructus abſsque alia interpellatione. 588. 27.
    • DIFFICILIA ſsunt mulca, quia nõnon audemus. 144. 56.
    • Diſsficile quodvaldê eſst, impoſssibile reputatur. 136. 87.
    • Difſsicultas examinis oppoſsitorum ad Commendas, qualiter ſsuperari poſssit. 336. 34.
    • DIFFINITIO bona, quas legis habere debear? 276.
    • DIGNITATEM ſsuam qui alij non ſservat, patienrer ſserre debet ſsi piopria ſsibi ab altero denegetur, & loca Valer. Cicer. & Quintil ad hoc. 1017. 46.
    • Digionrẽ omittens, nõnon tenetur ad reſstitutionẽ, ſsecun dùm opinionem aliquorũaliquorum, qui recenſsentur. 800. 69.
    • Dignus, imo & optimus eſst iudicandus, qui à Principe ad Magiſstratum, vel viſsitationem eligitur, ex Caſssiod & Iuſstim 1005. 47.
    • Dignitates in Eccleſsijs Indiatum nunquam aggregari ſsolent Canonicatibus. 779. 7.
    • Dignitates Eccleſsiarum Cathedralium, regulariter non ſsunt de corpore Capituli ſsecùs in Eccleſsijs Indiarum. 779. 6.
    • DILATIO culpabilis ſsolvẽdo debito, & in remurandis benemeritis peccatum inducit. 340. 28.
    • Dilationes moratorias poſsſsunt Proreges debitoribus concedere ex iuſstis cauſsis. 1030. 73.
    • DILIGENTIA accurata in parvis, maiorum conſservatio eſst, ex Libanio. 1018. 62.
    • Diligentia poſssibilis omittenda nõnon eſst, ſsub eo colore, quòd ea quæ omninò ad aliquem actum neceſsſsaria ſsit, conſsequi non poſssit, & locus Horatij. 337. 41.
    • DIOCLETIANVS cur dixerit eſsſse diſsficuillimum benê imperare. 1045. 28.
    • DIODORVS Siculus concludit, rarò divitiùs vivere eos, qui metallis inſserviunt. 116. 37.
    • DISPENDIVM quis habere non debet, ubi compẽ, dium ſsperat 431. 103.
    • DISPENSATIO, ut valent, requiritur notitia deſsectus, ſsuper quo diſspenſsatur, & cauſsa, & intentio in eo diſspenſsandi. 857. 41.
    • Diſspenſsario cũcum clauſsula conſscientiæ oneratiua Epiſscopis conceſsſsa, an poſssit ab eiſsdem Vicarijs generalibus delegari. 859. 58.
    • Diſspenſsationes, ut factæ dicantur virtute Brevium Apoſstolicorum, quæ libet veroſsimilitudo ſsuſsficit. 859. 57. Et factæ â Prælatis virtute conceſssionis Ponitficiæ, perinde iudicantur ac ſsi ab ipſso Pontifice factæ fuiſsſsent. 856. 33.
    • p. [1113]
      Diſsenſsatines matrimoniales non ſsolent committi Capitulisſsede vacante, ſsed ſsolùm Epiſscopis, & eorum Vicarijs, & quid de Vicarijs electis ab eod. Capitulo? 764. 7.
    • Diſspenſsari facilius debet cum illegitimis in provincijs Indiarum, propter ſsedis Apoſstolicæ diſstãtiam 856. 52.
    • Diſspenſsatue beneficia, ſsi illegitimus ſsit, non poteſst illa obtinere, niſsi prius ad ordines recipiendos diſspenſsatus reperiatur. 855. 28.
    • Diſspenſsator fidelis, quis dicatur à Chriſsto Domino apud Lucam, & Mathæum? 340. 77.
    • Diſspenſsatus ad Canonicatum, non eſst diſspenſsatus, ſsed potius prohibitus ad dignitatem, & diſspenſsatio odioſsa nõnon extenditur de caſsu ad caſsum. 854. 19.
    • DISPONENS quilibet in dubio præſsumitur ſse velle conformare cum diſspoſsitionibus iuris communis. 470. 77.
    • Diſspoſsitio omnis facta ad fraud andum legitimum hæ redem in feudis, aut Commendis, annullanda eſst. 424. 48.
    • Diſspoſsitio nondùm perfecta vitiatur, ſsi deveniat ad caſsum, à quo incipere non potuit. 592. 59.
    • Diſspoſsitio nulla teſstamentaria valet in præiudicium vocatorum ad feudum, vel Commendam, niſsi ipſsi conſsentiant. 424. 45.
    • Diſspoſsitio generalis, quæ ſsolùm in unocaſsu verificari, ſsolet, idem operatur, ac ſsi ille expreſsſsus fuiſsſser. 633. 27. Et talis diſspoſsitio dicitur ſspecialis, & è contra. 326. 63.
    • Diſspoſsitio ad aliquas perſsonas reſstricta, facilè ad alias extendi non debet. 476. 30.
    • Diſspoſsitio quælibet potentior eſst in cauſsa, quam incauſsato. 855. 31.
    • Diſspoſsitio Auth. cui relictum, C. de indict. viduittollend. etiam hodie de iure Canonico practicatur. 478. 49.
    • Diſspoſsitio ex pluribus rationibus introducta, nõnon ceſsſsat, licêt una earum ceſsſset. 544. 32.
    • Diſspoſsitionem ſsuorum bonorum latiorem in vita, quàm in morte ſsæpè iura permittunt. 722. 19.
    • Diſspoſsitionisgeneralis ea eſst vis, ut debeat generaliter intelligi, etiam in caſsu, in quo minor ratio urgere videtur, etiamſsi materia ſsit odioſsa. 544. 33.
    • DISTANTIA locorum inducit iuſstam præſsumtionem ignorantiæ. 349. 43. Et multos effectus operatur, maximè ubi eſst periculum in mora. 298. 15. 663. 7. 712. 33. 955. 22.
    • DISTRIBVTIONES quoridianæ præbendarum, ſso lùm dantur præſsentibus, & intereſsſsentibus. 782. 20.
    • Diſstributiones quotidianæ habentur loco fructuum, ubi tota groſsſsa in illis conſsiſstit, & debentur ſstudentibus, quia tunc propriè non ſsunt diftributiones. 781. 23.
    • Diſstributiones groſsſsę, exceptis incertis proventibus, lucrari ab ſstudentibus, declaravit Sacra Congregatio Cardinal. cuius verba referuntur. 782. 29.
    • Diſstributiones quas dandas putet Auctor Cathedraticis præbenda rijs in Eccleſsijs Indiarum? 783. 35.
    • Diſstributionum, in quibus tota groſsſsa conſsiſstit, ſsaltim tertiam partem detrahendam eſsſse ſstudentibus, aſsſsirmant plures, qui reprobantur. 781. 28.
    • Diſstributiones quotidianæ an ſsortiantur naturam bonorum, quaſsi patrimonialium. 728. 76.
    • DIVERSA non videntur, aut diſsſsentientia, quæ in ratione conveniunt. 676. 35.
    • DIVIDENS feudum contra eius naturam, punitur. 384. 24.
    • DIVINARE nemo tenetur. 516. 111.
    • DIVINI Conſsilij arcana in converſsione Novi Orbis meritò miratur Ioſseph. Acoſsta. 102. 17.
    • DIVISIO, vel erectio Epiſscopatuum ſsemper fieri debet, ad poſstulationem Principis ſsecularis. 664. 13.
    • Diviſsio Commendæ ſsemel facta, quando, & quomodo conſstito de errore revocari poſssit, & iterum fieri. 384. 25.
    • Diviſsio Commendæ pluribus datæ, ubiſsacienda eſst, debent omnes citari. 384. 20.
    • Diviſsio terminorum non eſst alienatio, ſsed neceſsſsaria deſsignatio, & rei poſssidendæ cognitio. 405. 60.
    • Diviſsio partium Commendæ, facta inter ſsocios, quibus pro indiviſso data fuit, non impedit ius accreſscendi. 388. 57.
    • Diviſsio Epiſscopatuum, ubi neceſsſsaria videtur, quali ter Summus Pontiſsex ſsoleat, & ab eo Regi bus noſstris executio remitti? 664. 15.
    • Diviſsio decimarum, quomodo hodie fiat inter Prælatos, Præbendarios, & alios Miniſstros Eccleſsiarum Indiarum. 655. 15.
    • Diviſsio eſst quædam ratio compoſsita inter dividen tes, & fic, ſsicut illa eſst reducibilis ad rectam compoſsitionem. 384. 26.
    • DIVITES leonibus ſsimiles, multotiès ad inopiam infamem rediguntur, ex Ianſsenio. 120. 8.
    • Divites, qui fieri volunt ex ſsudore Indorum, audiendinon ſsunt. 142. 33.
    • Divitaiæ immenſsæ, quæ ex Indijs Occidentalibus aſs portatæ ſsunt, ex relatione variorum Auctorum, & quæ per in curiam noſstram ad extraneos eſsfluxerint? 1060. 13.
    • Divitiæ magnæ Principum in eorum parfimonia confiſstunt. 133. 56.
    • Divitiæ malè quæ ſsitæ nunquàm proficuæ, neque tu tæ ſsunt, ex D. Gregor. & alijs. 56. 101.
    • Divitiæ veræ Principis, quæ ſsint ex ſsententia Apollonij. 164. 68.
    • Divitiæ Novi Orbis, ſsi deficiant, fidei, & Religionis propagatio in eo ſsacta, & facienda periclitabitur 102. 15.
    • Divitiarum cupiditas incentivm prębet, ad fidem diligentius inter Indos ſseminandam. 102. 16.
    • Divitiarum peregrinarum fiuxu, & luxu plures Reſspublicæ peſsſsum ierunt. 145. 66.
    • Divitias abiconditas retinere malum eſst. 104. 35.
    • DIVORTIORVM cauſsæ inter Indos breviter, & ſsine proceſsſsu expediendæ ſsunt. 247. 43.
    • DIVTVRNITAS temporis peccatum non minuit, ſsed auget. 136. 81.
    • DOCENTES in publica univerſsitate, etiam in eadẽ urbe in qua ſsita eſst Cathedralis, qualiter gaudent fructibus, & diſstributionibus ſsuarum præbendarũpræbendarum, quamvis nõnon reſsideant? & declarationes Cardinaliũ contrariæ in hoc articulo, & qualiter conciliari poſssint 783. 32.
    • DOCTORIS ſsententia dubia debet intelligi iuxta iura, quæ allegat. 726. 55.
    • DOCTRINA, & converſsio Indorum, cur primis rẽ poribus Commendatarijs ſsæcularibus commendata fueri? 512. 29.
    • Doctrinæ Indorum, et ſsi Regularibus relictæ fint, ſsem per tamen ſsub ea caurione, ut nullum ius ad earum proprietatem acquirerẽtacquirerent, & de ſschedulis, quæ hoc oftendunt. 811. 28.
    • Doctrinæ Indorum cum à Regularibus ex Regia gratia, & precario poſssideantur, benè poteſst in illis formam ſsibi bene viſsam inducere. 823. 8.
    • p. [1114]
      Doctrinæ Indorum non ſsunt hodiè neceſstariæ regularibus ad ſsuorum Conventuum ſsuſstentationem, & quare? 813. 45.
    • Doctrinæ Indorum, an relinqui, vel adimi Regularibus debeant? varijs rationibus pro utraque parte diſsputariſsolet, & ſsæpè ſsummum Senatum, & alios graves viros ancipites tenuit, & ſschedulæ de hoc agentes, & lites & contentiones ſsuper eo exortæ. 811. 27. & ſseqq.
    • Doctrinæ Indorum, etiam Regularibus conceſsſsæ, debent hodiè conferri, & exerceri iuxta ſsormam Tridentin.
    • Doctrinæ Indiarum iam non dantur in CommendãCommendam, ſsed in titulum. 857. 42.
    • Doctrinæ Regularium qualiter poſst Concil Trid. prę, ſsentari ſsolitæ ſsint in provincijs Peruanis. 810. 24.
    • Doctrinæ Indorum à Regularibus ob proprias, quas in eis habent temporales commoditates appeti videntur, magis quam ob ſspiritualem ſsalutem Indorum. 814. 48.
    • Doctrinæ Indorum qualiter, & quarè Religioſsis precario commendari cœperint? plures ſschedulæ exprimunt, quæ referuntur. 807. 11.
    • Doctrinas Indorum ex vi Brevis Pij V. etiam poſst Concilium â Regularibus, ſsicut anteà, eſsſse adminiſstrandas Remeſsalius exiſstimat, & de ſschedulis idẽ inſsinuantibus. 810. 22.
    • Doctrinas Indorum, tam conferentes, quàm accipiẽ tes ſsine ſsufficienti peritia Indici ſsermonis, peccant mortaliter, & quòd ſsuper hac obligatione, quia iuris divini eſst, diſspenſsari non poteſst. 802. 82.
    • Doctrinas Indorum ſsemel Regularibus afsignatas, non poſsſse eis per Epiſscopos adimi poſst Breve Pij V. tenent aliqui Auctores, qui reſseruntur. 809. 21.
    • Doctrinarum ſstipendia qualiter Regulares dividere, aut expendere ſsoleant. 814. 46.
    • Doctrinarum Regularium forma magna cura, & ſstudio ventilata fuit. 825. 15.
    • Doctrinarij, qui ab Indis invitis oblationes extorquent, graviter puniri iubentur. 869. 3.
    • Doctrinarij nõnon poſsſsunt ea, quæ ab Indis proprijs Eccleſsijs donantur in alios uſsus, etiam pios convertere. 820. 88.
    • Doctrinarij Regulares non eximuntur à Monachatu, nec ſsubiectione ſsuorum regularium Prælatorum. 815. 62.
    • Doctrinario Seniori alterum ſsocium iunior orem dari iubet, quædem ſsched. Regia, quæ refertur. 817. 75.
    • Doctrinarios non debere oblationes extorquere ab Indis, plures Regiæ ſschedulæ movent. 803. 92.
    • Doctrinarios Regulares Novæ Hiſspaniæ, cur Poreges compellere ad examen Epiſscorum ſsubeundum, & Regium patronatum ſservandum auſsi non fuerint, uſsque ad ultimę ſschedulæ promulgationem? 825. 24.
    • DOLORE magno amittuntur, quæ cum magno amore habentur. 604. 57.
    • DOMESTICORVM facta imo & dicta à Proregibus, Gubernatoribus, & alijs Miniſstris præſstanda ſsunt. 1015. 28.
    • DOMICILIVM, quo velinttransferre vaſsſsalli liberi regulariter poſsſsunt. 212. 43.
    • Domicilium, & naturalitas quandò & quomodó acquiratur? remiſssivè. 313. 58.
    • Domicilium, & incolatus paſssivam inhabitantes in alicuius Principis terminis, tribuit iuriſsdictionè. 497. 34.
    • DOMINANTVR nulli crudelius quàmij, quos ad ſserviendum naturæ creavit. 256. 14.
    • Dominus, qui duos de eodem feudo inveſstit, qua pœna teneatur. 360. 33.
    • Dominus vineæ, vel domus, benè poteſst dicere operarijs, velinquilinis, finita locatione, tolle quod tuum eſst, & vade. 812. 32.
    • Dominus verus rei, quę reſstitui debet, diligenter quærendus eſst, prius quàm alio modo reſstitutio fiat. 520. 116.
    • Dominus directus feudi, vel commendæ, an ratione civilis poſsſseſssionis, quam retinet, interdicto uti poſssit? 396. 43.
    • Dominus feudi non ſsolùm illud revocare non poteſst, verûm nec modificare, aut novis conditionibus gravare: 561. 56. & ſseq.
    • Dominus, ſsi velit terram ſsuam duobus per partes vẽdere, admittitur contradictio ſsubitorum. 382. 4.
    • Domini vaſsſsallorum, an & quando ob hoc ipſsum nobiles iudicari debeant? 505. 115.
    • Domini ſservitium non poteſst facto vaſsſsalli mutari, nec præiudicari. 401. 29.
    • Domini vaſsſsallorum hoc tanturm titulo à tributis nõ excuſsantur, niſsi aliâs ſse nobiles eſsſse probaverint. 177. 58.
    • Domini, qui ſservos, vel parentes, qui filios crudeliter vexant, eos manumittere, aut emancipare coguntur. 19. 75.
    • Domini an vaſsſsallos mediocriter verberare poſssint, & de aliquorum tyrannide. 515. 81.
    • Domini, qui novis, vel dur is impoſsitionibus vaſsſsallos gravant, in Bulla Cœnæ excommunicantur. 5. 22.
    • Domini, qui ſsuis vaſsſsallis ſservitium imponunt, & ſsalarium iuſstum non ſsolvunt, furtum committunt, & ad reſstitutionem tenentur. 6. 28.
    • Dominis non eſst valde reprehendendum, ſsi ſservis ad ſsua commoda utantur, etiam in operious duris, & laborioſsis. 141. 18.
    • Dominis duobus non poteſst quis ita commodè ſservire, quàm uni. 382. 3.
    • Daminorum in ſservoslenitas, exemplo Dei maximè commendatur. 141. 17.
    • Dominium, & poſsſseſssio rerum Eccleſsiæ eſst penes Chriſstum, non penes Prælatum. 739. 11.
    • Dominium directum in Commendis Indorum apud concedentem manet, & utilitas in Commendatarium tranſsit, ut & in feudo, emphyteuſsi, & ſsuperficie. 276. 6.
    • Dominium probatur ex verbis enuntiativis antiquorum inſstrumentorum. 351. 50.
    • Dominium, vel ius utile, qui habent, illud certis caſsibus amittere ſsolent, ut ad proprietatem redeat. 277. 10.
    • Dominium uni conceſsſsum, alteri concedi non poſsſse, quando, & qualiter verum ſsit. 403. 51.
    • Dominium rerum maioratus in pendenti, aut ſsine ſsubiecto eſsſse non poteſst. 270. 35.
    • Dominij appellatio benè poteſst, & ſsæpê ſsolet, ad utile tantùm reſstringi. 278. 21.
    • Dominij appellatio ſsimplex, ſsufficit, ut in utili tantùm dominio accepi poſssit. 278. 23.
    • Dominij translatio, ubi prohibetur, in reprohibita alienari cauſsa dotis alienatur. 402. 44.
    • Dominij directi, & utilis diſstinctio, & ſseparatio, quibus probetur, & à quibus tractetur. 276. 7.
    • Dominia rerum in ſsuſspenſso, vel incerto eſsſse non debent. 394. 28.
    • DOMINICVS Arumæus notatur, progravi nota, qua Hiſspanos inurit ob theſsauros, quos quærunt in ſsepulchris Indorum. 1064. 44.
    • DOMITIANVS cur non perſseveraverit in edicto |
      p. [1115]
      de ſsuccidendis vineis? & de acuto libello contra eum huius rei cauſsa vulgato. 65. 51. Et an hoc edictum poſst eius mortem duraverit. 66. 52.
    • DONANS omnia bona ſsua, de quibus teſstari nõnon poterat, in fraudem legis, vel ſstatuti donaſsſse cenſsetur. 731. 106.
    • Donans, reſservato uſsufructu, non tenetur cautionem præſstare, quam alij uſsufructuarij præſstant, & quare. 744. 67.
    • Donari videtur, quod nullo iure cogente conceditur. 757. 45.
    • Donari quod poteſst, pro pretio etiãetiam regulariter dari poteſst. 551. 90.
    • Donatarius quilibet Regis agens pro conſservatione rei ſsibi ab eo donatæ, eorum Regalibus iudicibus, etiam contra Monaſsterium, litigare poteſst. 629. 56.
    • Donata ſsocio, vel uxori non debent ſsocietati, vel marito reſstitui, & ſsi aliqualis eorum contemplatio habita ſsit. 353. 75.
    • Donatio permiſsſsa ob merita, intelligitur de præteritis. 342. 44.
    • Donatio licèt ſsoleat directum dominium transferre in donatarium, benè tamen conſsiſstit in ſsolo utili, ſsi de eo ſsolo donando agitur. 280. 47.
    • Donatio perfecta, nec per alienationem rei donatæ, nec per alium actum contrarium revocari poteſst. 744. 65.
    • Donatio eſst liberalis, & gratuita datio, & an remuneratoria ſsit vera donatio? remiſssivè. 280. 43.
    • Donatio cauſsa mortis nihil ferè à teſstamento diſstat. 721.
    • Donatio inter vivos non amittit ſsuam naturam, & ſstatum, quamvis ab ægrotante fiat, quin potius valida eſst, & laudabilis, ex opinione Molinæ Theologi, Sarmienti, & aliorum. 733. 125.
    • Donatio omnium bonorum habet ſecũſecum fraudis præſsumtionem. 731. 105.
    • Donatio omnium, vel maioris partis bonorum, facta ab Epiſscopo ægrotante, in odium, vel fraudem Eccleſsiæ facta præſsumitur. 731. 104.
    • Donatio, ut inter virum, & uxorem, ita inter ſsponſsos de præſsenti prohibita eſst. 467. 68.
    • Donatio quoties incipit à re ipſsa, quæ donatur, perpetuam cauſsam habet, etiamſsi poſsteà adijciatur, quòd ſsit gratia alimentorum, vel uſsusfructus, ſsecùs ſsi incipiat ab eorum conceſssione. 759. 69.
    • Donatio remuneratoria dicitur quædam alienatio, titulo magis oneroſso, quâm lucrativo facta, & qualiter æſstimetur arbitrio iudicis. 744. 58.
    • Donatio remuneratoria eſst ſsimilis dationi in ſolutũſolutum, pro qua competit evictio. 370. 60.
    • Donatio, quæ fit propter benemerita, eſst remuneratoria, quamvis illa non inducant obligationem civilem, adverſsus Pinelum, & deciſsio Rotæ de hoc, & qualiter æquiparetur dationi in ſsolutum, & pro ea competat evictio. 370. 63. & ſseqq.
    • Donatio ob ſservitiafutura, dicitur etiam remuneratoria. 342. 99.
    • Donatio quantumvis irrevocabilis reſscinditur ob ſsupervenientiam liberorum. 403. 50.
    • Donationis remuneratoriæ cauſsa, an donans, & maximè Princeps de evictione teneatur? 369. 55.
    • Donationis remuneratoriæ cauſsa, ut evictio competere poſssit quid requirat Pinelus? qui reprobatur. 369. 61.
    • Donationis ægrotantis Epiſscopi valor, vel fraus ex varijs circunſstantijs pendet, quæ arbitrio iudicis relinquuntur. 734. 133.
    • Donationis ab inſsinuationem attenditur, quod valet deductis expenſsis. 364. 49.
    • Donationem perfectam, & pleno iure quæſsitam, etiã Princeps ex poſst facto regulariter modificare non poteſst. 379. 57.
    • Donationes factæ amicis, vel famulis pro remuneratione ſservitiorum, enſsentur fieri in pios uſsus, etiã ſsi de rigore iuris non obligent. 729. 83.
    • Donationes remuneratoriæ, contractus, & privilegia Regum, non poſsſsunt fine gravi culpa, aut cauſsa revocari, altervari, vel modificari ex veriori, & cõmuniori opinione. 564. 58.
    • Donationes omnium bonorum ab Epiſscopis factas, tanquam fraudulentas, & præiudiciales Cameræ Apoſstolicæ, damnavit Clemens VIII. 73. 107.
    • Donationes Imperiales ius accreſscendi admittunt 387. 49.
    • Donationes Principis, & maximè remuneratoriæ tranſseunt in contractum. 357. 20.
    • Donationes, & remunerationes factæ ob terras noviter partas, ampliores eſsſse debent. 600. 19.
    • Donationes, & gratiæ Principum gaudent privilegio bonorum caſstrenſsium, vel quaſsi, & ideò patri earũ uſsusfructus, non quæritur. 410. 5.
    • Donationes nullæ à Principe factæ immenſsæ videri poſsſsunt. 600. 27.
    • Donationes factæ à Prælatis, in gravi periculo vitæ poſsitis, ſsraudulentæ à multis cenſsentur, quamvis actualis traditio interveniat. 730. 94.
    • Donationes Epiſscoporum ægrotantium, qui admittunt, nihil curant de ſsuperviventia, ſsed ſsolùm de veritate, & irrevocabilitate earum. 734. 130.
    • Donationes exceſssivæ, quas Prælati, dum vivunt ſsaciunt, reſservato ſsibi uſsufructu, aut ægroti, etiam ſsine ulla reſservatione, an & quatenus valeant? 729. 85.
    • Donationes factas ab Epiſscopo, etiam moribundo, validas eſsſse, ſsi aliàs fraus illarum non probetur, tenent multi, qui referuntur. 733. 119.
    • Donationes Regiæ non admittunt repræſsentationẽ, quia in illis ſsucceditur ex dominica providentis, 421. 22.
    • Donationes modales, ſsive negotiales an ſsint contractus, vel donationis ſspecies? 493. 3.
    • Donationes factæ ab Epiſscopis in uſsus profanos Dei iudieio reſservantur. 723. 27.
    • Donationes nullæ in remunerationem ſser vitiorum factæ, immenſsæ videri debent. 272. 65.
    • Donationes quas Principes faciunt in bello, aut tepore belli, facilius revocantur, & exempla de factis à Rege Ioann. Luſsit. I. & Henrico Caſstellæ II. 558. 32.
    • Donationes, & gratiæ Principum plenius debẽtdebent interpretari, quàm privatorum. 368. 40.
    • Donationes factæ à Prælatis morti proximis, etſsi eas appellent inter vivos, inutiles ſsunt. 730.
    • Donationes, adiectis aliquibus legibus, vel oneribus modificari ſsolent, & idem in Commendis Indorũ. 280. 45.
    • Donationes immodicę factæ à Prælatis in ęgritudine conſstitutis, cautê inſspiciendæ, & admittendæ ſsunt. 730. 86.
    • DOTIS à Rege conceſsſsæ titulus, licêt in perſsona uxoris conſstituatur, non tamen marito eius uſsuſsfructus denegari videtur. 412. 27.
    • Dotis nomine, quæ mulieri à Rege conceduntur, licèt quo ad eam contineant cauſsam lucrativam, quoad virum, qui eam ducit ſsub hac contemplatione, continent cauſsam oneroſsam. 411. 18.
    • p. [1116]
      Dotis legatum in rebus æſstimatis factum, ad ipſsas, nõ earum quantitatem referut. 758. 59.
    • Dotis lucrum uxoribus, vel maritis dari ſsolium, ad ſsponſsos quoque pertinere, multi Auctores tradũttradunt, qui latê referuntur. 470. 79.
    • Dotem etiam ſsi lucretur maritus ſsoluto matrimonio virtute ſstatuti, videtur eam habere ex titulo oneroſso. 484. 18.
    • DVBITANS applicat animum ſsuum ad plura, & neſscit quid eligat, aut ubi pedem figat. 136. 86.
    • DVCES, quibus novę conquiſsitiones committuntur, Commendas conferre poſsſsunt. 206. 3.
    • DVO eandem rem in ſsolidum habere non poſsſsunt. 355. 3.
    • DVRIS mentibus ſsimul omnia abſscendere impoſsſsibile eſst. 219. 22.

  • E.

    • EBRIETAS eſst dæmon voluntarius, & malitiæ, ac perfidiæ ſsive idololatriæ mater, & alia de ea. 224. 71. & ſseqq.
    • Ebrietas vitium Indis commune, & valdè pernicioſsum tollendum eſst. 223. 69.
    • Ebrietatis damna, & vitia, plures Auctores, exaggerant, qui referuntur. 224. 77.
    • ECCLESIA non tam ſsuccedere, quàm retinere, ſsive continuare dominium dicitur in bonis Prælati. 739. 9.
    • Eccleſsia tenetur alere ſsuum Patronum pauperem ex multorum ſsententia. 519. 105.
    • Eccleſsia ad ſsuum regimen indiget viris litteratis. 781. 22.
    • Eccleſsia Dei quoſscunque homines verè Chriſstianon ad ſsui cultum, & ſservitium admittit. 842. 1.
    • Eccleſsia ſsemper ubi potuit, in fidelium converſsorum ritus, & feſstivitates retinuit, cauſsam tamen earum ad Chriſstianum cultum traducens, & exempla. 219. 27.
    • Eccleſsia ſsi nova eſst, etiam, & eius Epiſscopus, & ita unuſsquiſsque cum iuribus ſsuis intrare videtur. 788. 75.
    • Eccleſsia fundat intentionem in ſsucceſssione omnium bonorum Prælati decedentis, & debet in illis manuteneri. 721. 5. & 739. 12.
    • Eccleſsia Cathedralis in bonis Epiſscopi Regularis in locum Monaſsterijs ſsubrogatur. 724. 39.
    • Eccleſsia Cathedralis noviter ab alia diviſsa, necdum eius erectione formata, & cõſirmataconſirmata, quibus legibus, vel conſsuetudinibus gubernari debeat? 669. 64.
    • Eccleſsia ſsuccedit etiam in bonis patrimonialibus Epiſscopi decedentis, ſsi is teſstamentarium, vel legitimum ſsucceſsſsorem non habeat, ex cluſso fiſsco. 739. 13.
    • Eccleſsia, & Eccleſsiaſstici in decimis ab omnibus exigendis, habent fundatam ſsuam intentionem. 193. 21.
    • Eccleſsia, & Eccleſsiaſstici ad feuda nullum ſservitium militare habentia, admitti poſsſsunt. 310. 23.
    • Eccleſsia poteſst diſsponere de ſspolis Epiſscopi decedẽtis, data mora in adventu ſsucceſsſsoria. 738. 7.
    • Eccleſsia Indiarum adhuc poteſst dici novè converſsa. 792. 5.
    • Eccleſsia ſsubrogatur in locum Monaſsterij, quoad ſsucceſssionem Regularis facti Epiſscopi. 739. 16.
    • Eccleſsia Cathedralis non eſst erigẽdaerigenda, niſsi ubi reditus ſsufficientes habet, & quare. 665. 35.
    • Eccleſsia utituromnibus fiſsci privilegijs. 732. 115.
    • Eccleſsię Cathedrales Indiarum qualiter dotatæ fuerint à Regibus Hiſspaniæ. 653. 3.
    • Eccleſsiæ Indianæ, in cuius quis gremio decedit, & nõ Cameræ Apoſstolicæ debet applicari ſspolium Epiſscopi ex Eccleſsia Hiſspana ad Indicam translati, etiam pro bonis quæ fitis intuitu primi Epiſscopatus 745. 70.
    • Eccleſsiæ unitæ, vel diviſsæ, retinent eaſsdem leges, vel conſsuetudines, quas anteà habebant, interim dum aliæ non inducuntur. 669. 65.
    • Eccleſsiæ Cathedrales, Parrochiales, & Conventuales, de cuius licentia conſstrui poſssint? 879. 18.
    • Eccleſsiæ vacantis reditus adminiſstare, & cuſstodirê ad quem pertineat iure communi? 751. 1.
    • Eccleſsię iura non violantur in eo, quòd magis Eccleſsijs Cathedralibus, quàm Religionibus Indiarum deſseramus in perceptione, & manutentione decimarum. 867. 49.
    • Eccleſsiæ Indiarum tam ex parte Capitularium, quàm Epiſscoporum, eandem rationem, ac proportionem habent, atque aliæ Hiſspaniæ, & in omnibus præbendarij, graves, docti, & Deum timcnies, reperiuntur. 788. 80.
    • Eccleſsiæ iuri non præiudicatur ob id, quôd Epiſscopus ei renuntiet. 747. 88.
    • Eccleſsię Paſstore viduatæ, ſsunt ſsub Regia protectione 752. 10.
    • Eccleſsiæ Indiarum, cum ſsint erectæ adinſstan Hiſspalenſsis, velaliarũvelaliarum Hiſspaniæ, illis in omnibus æquiparandæ, & exęquandæ videntur. 788. 73.
    • Eccleſsiæ viduatæ cura non pertinet ad Epiſscopum ad aliam translatum, ſsed ad Romanum Pontificẽ, vel Capitulum ſsede vacante. 771. 75.
    • Eccleſsiæ Cathedrales aliquando convenit, vterigantur in locis non multum numeroſsis, nec divitibus propter utilitatem animarum. 666. 55.
    • Eccleſsiæ aliquæ Indiarum ante Tridentinum erectæ prætendunt ſse uti debere privilegio adiunctorum, & illos nominant ſsingulis annis. 788. 76.
    • Eccleſsiæ Indiarum ferê omnes erectæ ſsunt poſst publicationem Tridentini? 787. 67.
    • Eccleſsiæ plures ubi ſsunt in eadem civitate, ille in illa præferri debet, qui ex eiuſsdem gremio fuerit. 845. 20.
    • Eccleſsiæ vacantes in tota Gallia, & in Indijs committuntur Epiſscopus electis, etiam ante confirmationem. 775. 112.
    • Eccleſsiæ facultates, vt neque deſsint, neque redundent, magna proviſsine opus eſst, ex D. Chryſsoſst. 913. 16.
    • Eccleſsiæ alendæ, & dotandæ, ac reparandæ obligatio perpetuam cauſsam habet. 759. 73.
    • Eccleſsiæ, Monaſsteria, & ſsimiles communitates perire non ſsolent, nec talis caſsus expectari debet. 308. 9.
    • Eccleſsiæ plures, & Collegia habent ſstatuta puritatis ſsanguinis, & qui Auctores ea deſsendant. 843. 4.
    • Eccleſsiæ unius adeptio inducit vacationem alterius, & quare? 771. 74.
    • Eccleſsiæ, & Monaſsteria uſsusfructus, & emphyceoſsis incapacia eſsſse videntur. 1073. 115.
    • Eccleſsiæ ſsaltim pro dimidia pertinere reditus ſsedis vacantis oſstendunt plura iura, & Auctores, quire feruntur. 754. 20.
    • Eccleſsiæ ſsuffraganeæ in his, in quibus non habueritn proprias leges, & conſsuetudines debent regi ſsecundùm Metropolitanam. 669. 66.
    • Eccleſsiarum, & Monaſsteriorum Indiarum novæ ſsundationes olim Proregibus remittiſsolebant, ho ſsie
    • p. [1117]
      Supremo ſsenatui reſservantur, & ſschedulę de hoc agentes. 880. 26.
    • Eccleſsiarum Cathedralium Indiarum ſsede vacante, qualiter adminiſstrent, & cuſstodiant fructus officiales Regij, & ſschedulæ de hoc agentes. 752. 12.
    • Eccleſsiarum vacantium brevi proviſsioni conſsuluit ius Canonicum. 775. 108.
    • Eccleſsiarum ędificatio, & reparatio de iure communi, quibus incumbat? 877. 9.
    • Eccleſsiarum de ędificatione, quæ dicuntur, de reparatione etiam intelligi debent. 878. 13.
    • Eccleſsiarum Cathedralium erectio ad Romanum Pontificem pertinet. 652. 1.
    • Eccleſsiarum Metropolitanarum, & ſsuffragan earum, quæ in hunc uſq;usque diem in Novo Orbe erectæ ſsunt peculiaris nomenclatura proponitur. 654. 6.
    • Eccleſsiarum longa vacatio, vt ceſsſsaret, quid proviſsum fuerit in Concil. Toletano. 775. 109.
    • Eccleſsijs, ſsede vacante, maiori cura Reges tanquam patroni ipſsarum proſspicere debent. 776. 115.
    • Eccleſsijs præfici debent, qui in eiſsdem laudabiliter inſservierunt. 845. 17.
    • Eccleſsijs in quemcunque eventum debet reſservari Pontificale Epiſscopi decedentis. 744. 60.
    • Eccleſsijs ædificandis tam Cathedralibus, quâm Parochialibus, & Monaſsterijs, & eorum expenſsis, quę forma per ſschedulas Regias data fuerit? 877. 8.
    • Eccleſsijs, Monaſsterijs, Hoſspitalibus, & alijs communitatibus Eccleſsiaſsticis, Commendæ & feuda regulariter dari non poſsſsunt. 307. 5.
    • Eccleſsiaſstica libertas, vel immunitas infringi non videtur, ubi Princeps ſsecularis aliquid facit, vel ſstatuit, quod principaliter ad ſsui ſstatus politacam gubernationem, & conſservationem dirigitur. 932. 31.
    • Eccleſsiaſsticæ perſsonæ à iuriſsdictione, & punitione ſsecularium regulariter omninò exemtæ ſsunt. 930. 4.
    • Eccleſsiaſstici, ſsi vellent ab Indis, & ab eorum Commẽdatarijs integra decimas percipere, his eędem res decimarentur. 203. 35.
    • Eccleſsiaſstici ſseditioſsi, & ſscandaloſsi, an & quando per Principes, & Magiſstratus ſseculares compeſsci, vel à ſsuis Provincijs expelli poſssint? 930. 3. & 932. 17. & 19.
    • Eccleſsiaſsticos etiam ſseditioſsos, ſsuis iudicibus relinquere tutius eſst, & ſschedulæ de hoc agentes. 931. 12.
    • Eccleſsiaſsticorum reſsidentia, & aſssiſstentia in terris Principum ſsecularium, & eorum in eis tuitio, & permiſssio, tanquàm quid temporale cenſsetur. 933. 28.
    • Eccleſsiaſsticorum poſsſseſssiones in munitate gaudere, ſsivè per ſse ipſsus, ſsivè per colonos ſseculares colantur, plures Auctores tenent, qui referuntur. 863. 31.
    • Eccleſsiaſsticis, pro rebus conſservandis poteſst cognoſscere Princeps, quia pecuiari ſstudio debet eas defendere. 630. 57.
    • EDICTA figenda ſsund ad proviſsionem Commendarum, ut benemeriti de iure ſsuo docere poſssint, & quis terminus in illis aſssiguari debeat? 334. 13.
    • Edicta de novo figere, vel illorum terminum prorogare neceſsſse non eſst, etiam dato, quòd unus tantùm oppoſsitor intra illorum terminum comparuerit. 795. 25.
    • AEDIFICANDI in ſsolo publico licentiam, ſsolus ſsupremus Princeps concedere poteſst, & qualiter debeant intelligi iura, quæ eam Senatui, vel Magiſstratui concedunt. 1031. 76.
    • EDVCATIO, & inſstitutio potentior eſst, quàm natura. 241. 65.
    • Educationis, & rectæ inſstitutionis in pueris cura, magnifieri debet & de eius effectibus, & utilitatibus, remitsivè. 241. 64.
    • Educationis vim duorum canum exemplo mirê oſstẽdit Licurgus. 241. 66.
    • EGESTATE ſsordentibus eſst mors ſsolatium, & vita ſsupplicium. 690. 56.
    • ELATIONEM, & nimiam ſsui confidentiam Proreges fugere debent. 1016. 33.
    • ELECTIO, ſsivè optio Commendæ, cui datur inter duas vel plures incompatibiles, intra quod tempus eam facere debeat, & ſschedulæ de hoc agentes. 488. 58.
    • Electio digni, omiſsſso digniori, in proviſsione Commendarum, an inducat peccatum cum onere reſstituendi? 333. 8.
    • Electione facta unius maioratus, ex duobus incompatilibus, alterum ipſso iure vacat, & in ſsequentem transfertur. 438. 57.
    • Electio, & collatio dignitatum, & Canonicatum, olim ad Epiſscopum ſsimul cum Capiculo pereinebat. 767. 34.
    • Electio omnis, quæ fieri iubetur per coucurſsum, & oppoſsitionem, debet fieri de digniori, ſsub peccato, & onere teſstitutionis, ex communi multorum opinione, qui latè referuntur. 800. 66.
    • Electio cadit inter plures, & ad minus duos deſsiderat 448. 20.
    • Electio, ſsi cui detur ducendi aliquam in uxorem, vel mille el dandi, etiam ſsi poſsteà copula ſsequatur, dãdo mille liberabitur. 448. 17.
    • Electio facta ad importunum clamorem non valet. 348. 27.
    • Electio certæ perſsonæ, quæ alicui cum moreretur commiſsſsa eſst, benè poteſst fieri ante mortem. 328. 80.
    • Electio officialium Reip. ſsine ſseditione & ſscandali, fieri debet. 944. 14. Et ex vinuſstitiæ diſstributivæ idoniores requirit. 1018. 55.
    • Electiones debent eſsſse liberæ, & de pluribus, non verò ad paucos reſstringi. 924. 103. Et quod ſsæpè irritantur ob reſstrictionem eligendorum, ibid. numer. 104.
    • Electio mala à quolibet de populo impugnari, & ab ea appellari poteſst. 800. 68.
    • Electione Commendæ ſsacta ab eo, qui optandi inter duas, vel plures facultatem habet, ampliùs variari non poterit. 488. 60. Et quòd regulariter variatio non admittitur electione ſsemle facta. 448. 18.
    • Electionum in cauſsis breviter, & de plano procedendum eſst, & quare? 775. 110.
    • Electionibus Prælatorum Regularium, quòd Reges, Proreges, & alij Magiſstratus interveniant, ut pax, & quies in eis obſservetur, Hiſspaniæ, Galliæ, & aliarum nationum praxis obſservat. 913. 21.
    • Electionibus Præ latorum Regularium, quare & qualiter Limai Proreges interſsint, & Auctor eorum vice aliquando interruerit? & ſschedulę & Auctores de hoc agentes. 913. 19. & ſseqq.
    • Electionis Provincialium quaſsſsandæ ſsacultas, ſsi Commiſsſsario, vel Vicario Generali in Indias miſssis, conceſsſsa ſsit, an intelligafur pro prima vice, vel poſssit, etiam à ſse ipſso electum, deponere, ſsive abſsolveret 921. 80.
    • Electionis officia ium, quæ fit per Capitula civitatum |
      p. [1118]
      Indiarum forma quæ ſsit? & quod eius liberatatem Regiæ Audientiæ, & Proreges, atque Gubernatores impedire non debent. 943. 6.
    • Electus à Rege in Epiſscopum, vel per concordem electionem, aut data neceſssitate Eccleſsiæ, & in aijs caſsibus, poteſst adminiſstrare ante confirmationem Papæ. 658. 39.
    • Electus non capit ab eligente, ſsed à mandante eligi. 792. 7.
    • Electus Epiſscopus, cui adminiſstratio Eccleſsiæ committitur à Capitulo ſsede vacante, an poſssit conſstituere Vicarium Generalem, vel per ſse ipſsum de beat adminiſstrare? 659. 43.
    • Electus non tam Vicarius, quàm generalis Adminiſstrator ex Pontificia auctoritate cenſsendus eſst. 659. 51.
    • Electus ante confirmationem Papæ non adminiſstrat Eccleſsiam iure proprio, ſsed vice Capituli, ſsede vecante, qui eum ſsuo loco conſstituit. 659. 42.
    • Electus à Rege præfertur in ſsede, honore, & alijs, illis, qui à minoribus Magiſstratibus electi ſsunt. 360. 43. Et ſsuffectis. 987. 12.
    • Electus intra menſsem tenetur conſsentire electione, & præſsentatus acceptare præſsentationem. 775. 101.
    • Electum poſsſse per ſse, vel per alium adminiſstrare Oldrald expreſssè docet, cuius verba referuntur. 660. 33.
    • Electi Epiſscopi, quæ poſssint facere, & expedire ante conſsecrationem, vel poſst eam ante apprehenſsam Epiſscopatus poſsſseſssionem. 660. 56.
    • Eligere aliquem de pluribus iuſsſsus, an & quomodo poſsse eum aliquo onere, vel penſsione gravare? 376. 31.
    • Eligi nemo poteſst in iudicem ordinarium, vel aliud officium Reip. intra triennium, ex quo idem officium geſssit, & quando, & quomodo reelectio admittatur? 944. 17.
    • Eligi non poteſst, quòd nondùm delatum eſst. 448. 19.
    • Eligendi, & optandi facultas conſsumitur in primo actu valido. 488. 61.
    • Eligendi facultas, quæ marito conceditur in Commendis, quæ iunguntur per matrimonium, debet intelligi repetita in ſsucceſssione ſsiliorum. 451. 47.
    • Eligendi ſsacultatem habens, electione ſsemel facta, variare non poteſst. 379. 58.
    • Eligendorum merita non ſsemper valdè acriter trutinari poſsſsunt, nec debent, ex Molina, & Soto. 336. 33.
    • Eligentes non ſsalvant conſscientiam ſsuam, eligendo illum, cuius plenam non habent notitiam. 1046. 36.
    • ELEEMOSYNA prius facienda eſst conſsanguineis, quam extraneis. 315. 78.
    • Eleemoſsyna pro conſsequendis gratijs Bullæ Cruciatæ, quomodo taxetur in provincijs Indiarum? 903. 22.
    • Eleemoſsynę noſstrorum Regum pro iuvandis Eccleſsijs, & Religioſsis Indiarum, quàm magnæ ſsint, & ſsemper fuerint? 877. 8.
    • Eleemoſsynæ, quæ à Regibus noſstris faciendæ ſsunt ex reditibus ſsedium vacantium, quem pietatis modũmodum, ſsive ordinem habere debeant? 760. 82.
    • Eleemoſsynarum peritio ſsub prætextu indulgentiarum legitimẽ conceſsſsarum, prohibita non eſst. 902. 6.
    • Eleemoſsynarum quæſstores, & petitores quandò permitti debeant? 902. 9.
    • EMANCIPATIO facta à patre in extremis laborãte, præſsumitur fraudulenta. 731. 102.
    • D. EMANVEL Sarmentus de Mendoza, & eius aureus libellus de Militia Evangelica, laudatur. 259. 42. & 836. 17.
    • EMPHYTEVSIS filio, ex matris ſsucceſssione obvenientis, uſsusfructus, patri quæ ritur. 413. 30.
    • Emphytcuſsis, uſsusfructus, & ſservitus qualiter conſstitui poſssit? 287. 20.
    • Emphytenſsis perditur, ſsi alienetur irrequiſsito domino directo. 399. 8.
    • Emphyteuſsis quando dicatur deferri iure hæreditario, vel non, & acceptari poſssit, repudiata parentũ hæreditate? 422. 30.
    • Emphyteuſsis Eccleſsiaſstica an admittat illegitimos? 434. 3.
    • Emphyteuta, etiam ob proprium delictum detentus in carceribus, excuſsaturà pœna non ſsoluti Canonis. 534. 82.
    • Emphyteuſsi, uſsusfructus, & ſservitus, & quælibet alia bona immobilia, vel immobilibus cohærentia in feudum irregulare dari poſsſsunt. 287. 21.
    • EMTOR, vel Conductor ſsodinæ, aut prædij, cui Indi ſsolent diſstribui, an agere poſssit, de evictione, vel enormi læſsione, ſsi illi ſsibi a Gubernatore poſsteâ denegentur? 151. 30.
    • Entretenimientos, ayudas de costa, & aliæ Regiæ largitiones ex iuſsta cauſsa ſsemel daræ, ea durante, tolli non debent. 288. 42.
    • Entrenidos in Nova Hiſspania, & alibi, qui ſsint, & dicãturdicantur. 612. 12.
    • ENVMERATIO ſspecierum, videtur facta gratia demonſstrationis. 316. 64.
    • ENVNTIATIVA verba in antiquis probant. 350. 48.
    • Enuntiativè quod in aliqua lege profertur, ius conſstitutum, & obſservariſsolitum non ſsubvertit. 972. 43.
    • EPISCOPALIS ſsedes, ut in aliqua urbe de novo erigatur, quæ conſsiderari debeant. 665. 26.
    • Epiſscopatum primum vacare, etiam ante adeptam poſsſseſssionem ſsecundi, ex ſsola litterarum expeditione, ſsacta accedente conſsenſsu translati, multi Auctores tenent, qui referuntur. 772. 80.
    • Epiſscopatum, ſsi abſsque legitima cauſsa Pontifex dividat, peccabit quidem, ſsed factum tenebit, & quid ſsi Epiſscopus antiquus conſsenſsum neget? 664. 17.
    • Epiſscopus primus vacat ex ſsola abſsolutione Pontificis, etiam litteris pro ſsecunda Eccleſsia non expeditis. 773. 82.
    • Epiſscopatus diviſsione facta, quouſsque antiquas Epiſscopus gaudeat iuriſsdictione, & fructibus Epiſscopatus à ſsuo diviſsi, & diſsmembrati? 666. 36.
    • Epiſscopatuum diviſsio aliquandò, vel ob in ſsolùm facienda eſst, quòd Epiſscopi magnos reditus habeãt. 605. 27.
    • Epiſscopatus diviſssio conſsenſsum Epiſscopi regulariter deſsiderat, de cuius Epiſscopatus diviſsione, & diſsmembratione agitur. 664. 16.
    • Epiſscopatus primus abſsque dubio non vacat, niſsi poſst factã per Romanum PõtificemPontificem abſsolutionẽ ab eo, & admiſsſsam translationem ad ſsecundum. 773. 87.
    • Epiſscopatus unus, quantum ab altero diſstare debeat, iudicis arbitrio relinquitur. 663. 9.
    • Epiſscopatus ubi inaliquo oppido erigitur, tale oppidũ titulo civitatis regulanter donatur. 665. 20.
    • Epiſscopatus de novo erectus, cuius primus Epiſscopus necdum apprehendit poſsſseſssionem, non videtur plenê formatus. 668. 60.
    • p. [1119]
      Epiſscopatus dividere, & ſsubdividere nullibi magis oportet, & practicatur, quâm in Indijs Occidentalibus, & quare? 663. 10.
    • Epiſscopatus reditus, Epiſscopis aſssignantur pro congrua ſsuſstentatione, & hæc non conſsiſstit in puncto Arithmetico. 728. 72.
    • Epiſscopatu ab uno, ſsi alius, vel alij dividantur, & creentur, eodem iure, quo antiquus, cenſsendi ſsunt. 202. 30.
    • Epiſscopatuum diviſsio, vel unio ad Summ. Pontificem pertinet. 662. 1.
    • Epiſscopatuum Indiarum erectio & diviſsio, ac ſsubdiviſsio qualiter fuerit Hiſspaniæ Regibus à Sede Apaſstolica delegata? & Bullæ Pontifitum de hoc agentes. 663. 12.
    • Epiſscopatuum diviſsio ex quibus cauſsis iuſstè fieri poſsſsit? 663. 6.
    • Epiſscopus non debet deſserere adminiſstrationem partis ſsuæ Diœceſsis, de cuius diviſsione tractatur, uſsque in adventum ſsucceſsſsoris, & quare? 666. 42.
    • Epiſscopus an poſssit habere familiam armatam pro tuenda, & exequenda ſsua iuriſsdictione? 693. 82.
    • Epiſscopus propriam Eccleſsiam, & Diœceſsim deſserens, ut in alia vicariatum exerceat, graviter pec cat. 701. 35.
    • Epicopus bonus eligi non videtur, ſsi alter ſsit, qui melior illo eligi potuiſsſset, ex D. Gregorio, cuius notabilia verba referuntur. 684. 10.
    • Epiſscopus translatus, etſsi adminiſstret in prima Eccleſsia, quouſsque accipiat poſsſseſssionem ſsecundæ, id debet intelligi quoad ea, quæ competunt ex lege iuriſsdictionis. 689. 48.
    • Epiſscopus confirmatus, etiam non conſsecratus, po teſst exercere iuriſsdictionem ordinariam in ſsua Diœceſsi. 660. 17.
    • Eplicopus translatus ad aliam Eccleſsiam, & ad eius adminiſstrationem iter ſsaciens, Bullis non expenditis, an poſssit in ea, quam deſserit, Vicarium Gene ralem relinquere? 660. 35.
    • Epiſscopus non poteſst ſsine licentia Papæ deſserere primam Eccleſsiam ex ſsola præſsentatione ad aliamniſsi ſsupponamus, quod priori renuncravit. 775. 102.
    • Epiſscopus benè poteſst ſsibi reſservare aliquas cauſses ex ijs, quæ aliàs in mandato Vicarij Generalis venite ſsolent. 698. 8.
    • Epiſscopus ultrà ſscientiam veteris, & novi teſstamenti, debet etiam habere ſscientiam utriuſsque iuris, & quare? 685. 21.
    • Epiſscopus ubi recuſsatur, eo ipſso Vicarius eius recuſsatus manet, & quare? 698. 5.
    • Epiſscoporum donationes abſsolutè, & irrevocabiliter factæ, etiam in articulo mortis validæ ſsunt, ex Abbatis, & alior. ſsententia. 733. 123.
    • Epiſscopus ſsi aliqua bona donet cũcum reſservatione uſsuſsfructus, & poſsteà ea alienet, vel cõſumatconſumat, an ſsarciri debeant donatario poſst mortem Epiſscopi, ex alijs bonis eiuſsdem. 744. 62.
    • Epiſscopus Regularis, quòd non poſssit diſsponere de bo nis, etiam patrimonialibus debet intelligi perultimam voluntatem. 726. 54.
    • Epiſscopus translatus de una Eccleſsia ad aliam, res primæ ſsecum transferre non debet. 746. 79.
    • Epiſscopus eſst de maioribus dignitatibus, & provinciarum Præſsidibus comparatur. 633. 2.
    • Epiſscopus in prima inſstantia cognoſscit de omnibus cauſsis Eccleſsiaſsticis, & in mero, & mixto imperio, & ſsuadat ſsuam iuriſsdictionem. 686. 28.
    • Epiſscopus benê poteſst prohibere, ne procedat delegatus miſsus à ſsuo Vicario, & mutare, vel moderare pœnas abeo impoſsitas. 698. 10.
    • Epiſscopus poteſst ſsyndicare Vicarium Capituli ſsede vacante. 766. 29.
    • Epiſscopus quãdoquando poſssit cogere hæredes, ut impleant opera pia à defunctis relicta. 521. 122.
    • Epiſscopus Regularis depoſsitus abſsque degradatione, adhuc manet liber à ſsua religione. 748. 98.
    • Epiſscopus vicinior moneri, & vocari ſsolebar, ubi per antiquos Canones alter Coepiſscopus ægrotabat, ut tam de ſsalute, quam de bonis eius curam gereret. 741. 34.
    • Epiſscopus Regularis, ut poſssit diſsponere de bonis in Epiſscopatu quæſsitis, etiam ad pia opera, debet ſse cundùm aliquos impetrare diſspenſsationem Papæ. 725. 45.
    • Epiſscopus renuntians. videtur ſsolùm nominalis, vel titularis manere, qui Eccleſsiam non habet, & dicitur Nullitenens, vel Nullatentis 746. 83.
    • Epiſscopus translatus de uno Epiſscopatu ad alium, poteſst ſsecum ferre fructus iam perceptos, & res mobiles ex eiſsdem comparatas. 745. 72.
    • Epiſscopum renuntiantem, vel titularem, etiam Regularem, nullum præiudicium facere poſsſse ſsucceſsſsioni Eccleſsiæ, tenent plures Auctores, qui referuntur. 747. 91.
    • Epiſscopus Indiarum renuntias, & aliò ſsuam perſsonam, & bona tranferens, ubi Camera Apoſstolica ſspolia colligit, an ei cauſsetſspolium? & caſsus, qui circa hoc contigerunt. 746. 81.
    • Epiſscopus etiamſsi conſseuſsum præſstiterit ad diviſsionẽ Epiſscopatus, non ideò integram eius iuriſsdictionem, & adminiſstrationem amittit, uſsque ad adventum novi Epiſscopi in Eccleſsia diviſsa, & quare? 666. 39.
    • Epiſscopus, & Capitulum unum corpus faciunt in Eccleſsia Cathedrali. 778. 1. Epiſscopus, an ſsolus, vel ſsimul cum Capitulo adminiſstrare debeat bona fabricæ Eccleſsiæ Cathedralis? 785. 52.
    • Epiſscopus tenuntians Epiſscopatui ex multorum opinione ad ſsuum conventum redire debet. 747. 86.
    • Epiſscopus Regularis, quòd quidquid acquirit, acquirat Eccleſsiæ, qualiter ſsit intelligendum. 726. 53.
    • Epiſscopus, ubi procedit tanquàm delegatus, maior eſst Archiepiſscopo. 714. 49.
    • Epiſscopus de novo electus ex die gratiæ habet titulũ ſsuſsſsicientem ad fructuum acquiſsitionem, & quare? 667. 51.
    • Epiſscopus recuſsatus habetur pro mortuo. 698. 6. Epiſscopus non iudicat de cauſsis inter ipſsum, & ſsuos præbendarios motis. 786. 55.
    • Epiſscopus, qui ſsimul eſst dominus temporalis alicuius loci, in cauſsis, in quibus, tanquàm talis cognoſscit, non poteſst procede per cenſsuras. 905. 31.
    • Epiſscopus noviter creatus ad Eccleſsiam ab alia diviſsam, ſsi moriatur, antequam ad eam accedat, apud quem remaneat adminiſstratio. 668. 59.
    • Epiſscopus, quæ legitime promiſsit, ea eius ſspolio ſsolvenda ſsunt. 743. 48.
    • Epiſscopus beneficium conferens, poteſst illi penſsionẽ apponere ex iuſsta cauſsa. 376. 30.
    • Epiſscopus renuntians poſst admiſstam renuntiationẽ de ſsinit habere iuriſsdictionem, quia ea tranfit ad Capitulum ſsede vacante. 666. 43.
    • Epiſscopus Fluminis Argentei quomodo excuſsaverit factum defenſsionis, & effractionis carceris, pro liberændo quodam reo, quem Gubernatorſsecularis iuiuſstè ultimo ſsupplicio afficere volebat. 690. 59.
    • p. [1120]
      Epiſscopus debet in dies ſsingulos prædicare, & ſsementem Evangelij facere, ex D. Chryſsoſst. cuius gravia verba referuntur. 694. 84.
    • Epiſscopus ſsi habeat licentiam teſstandi, an poſssit teſstamentum ſsemel illius virtute factum, revocare, vel Codicillos facere? 722. 17.
    • Epiſscopum translatum ad aliam Eccleſsiam, etiam litteris de ſsecunda expeditis, poſsſse primam gubernare, quouſsque ſsecundæ actualem poſsſseſssionem acceperit, tenent plures qui referuntur. 772. 77.
    • Epiſscopus etiamſsi habeat licentiam teſstandi, debet in pios uſsus diſsponere. 722. 15.
    • Epiſscopus quidam Siculus reditus reliqui pro Epiſscopis ſsucceſsſsoribus ſsuis ægrotis curandis, & mortuis ſsepeliendis, & quare? 741. 36.
    • Epiſscopus renuntians, non manet amplius in matrimonio Eccleſsiæ, cui renuntiavit, & ſsic nec ei videtur quærere poſsſse. 746. 84.
    • Epiſscopus in electione Canonicorum oppoſsitionis, & in alijs, quæ in Capitulo proponuntur, unam tantùm vocem habet, ſsed in pari numero vincit, qui pro ſse Epiſscopum habet 285. 51.
    • Epiſscopus debet habere ſsapientiam rerum ſsecularium. 685. 29.
    • Epiſscopusiam conſsecratus, an poſssit eſsſse alterius VIcarius? & caſsus ſsuper hoc de facto coatingens 700. 32.
    • Epiſscopus ſsi ſsit alterius Vicarius, an, & qualiter poſssit Pontificalia exercere in Diœceſsi, cuius Vicarius eſst? 701. 33.
    • Epiſscopus noviter proviſsus, non poteſst capere poſsſseſssionem, niſsi litteris Apoſstolicis expeditis, & oſstenſsis. 666. 40.
    • Epiſscopo ſsucceſsſsori regulariter ſsolent aſsſservari omens reditus, & proventus vacantis. 874. 37.
    • Epiſscopum, qui inerum laboribus abſster rebatur à viſsitatione ſsui Epiſscopatus, qualiter excitaverit D. Greg. Nazianz. 702. 52.
    • Epiſscopum à Rege præſsentatum, ſsi Pontifex confirmare nelit, quid faciendum? remiſsisivê. 658. 30.
    • Epiſscopus, qui deſserit Eccleſsiam primam, ut ad aliãaliam, litteri, non expeditis, gubernandum, ex mandaro Regis accedat, debet niti in præſsumta voluntate Pontificis 775. 104.
    • Epiſscopi an aptius, & tutius ex Cœnobitis, quàm ex Clericis ſsecularibus eligantur. 683. 16.
    • Epiſscopi cum illegitimis quoad plura diſspenſsare poſsſsunt. 857. 37.
    • Epiſscopi titulares, vel nulla tenentes, benè poſsſsunt eſsſse aliorum Vicarij. 701. 34.
    • Epiſscopi poſsſsunt diſsponere ad lioitùm in utroque ſsoro, tam in vita, quàm in morte, de bonis patrimonialibus, & quæ illa ſsint? 728. 75.
    • Epiſscopi, exceptis caſsibus reſservatis eandem facultatem habent in ſsua Diœceſsi, quam Papa in univerſsali Eccleſsia, & in locum Apoſstolorum ſsucceſsſserunt. 723. 31.
    • Epiſscopi, & Cardinales an Proreges creari, & qualiter hoc munus explere poſssit? 1014. 20.
    • Epiſscopi ad Eccleſsias Indiarum cum maiori cura, & idoneitate, quam ad alias quærendiſsunt, quia & multa habent, quæ alijs Prælatis non conceduntur. 685. 23.
    • Epiſscopi, quo maiori dignitate ſsunguntur, eo magis ſsanctimonia ſsplendere debent, & alijs exemplo eſs ſse 683. 4.
    • Epiſscopi poſsſsunt viſsitare, & providere horrea publica, data ſsocordia Magiſstratuum ſsecularium. 690. 51.
    • Epiſscopi litteris, & eruditione præſstare debent. 684. 8.
    • Epiſscopi vocati à Rege, & â ſsuo Metropolitano, prius debent advocationem Regis accodere. 938. 68.
    • Epiſscopi, an cogi poſssint, ut ſsolùm laicis notarijs in ſsuis tribunalibus utantur. 706. 70.
    • Epiſscopi, & alij iudices Eccleſsiaſstici, ſsi pœnas pecuniarias irrogent ſsecularibus, an poſssint eas propria auctoritate exequi, vel invocato brachio ſseculari? 693. 80.
    • Epiſscopi ſsi in ſsibi neceſsſsarijs de proprio patrimonio aiiquid erogaverint, tantundem retinere poſsſsunt de his, quæ intuitu Epiſscopatus quæ ſsierunt. 721. 2.
    • Epiſscopi non debem iutum eſscore propter adeptio nem dignitatis Epiſscopalis. 695. 93.
    • Epiſscopoi liberè poſsſsunt diſsponere de bonis ex ſsua parſsimonia ſservatis, & qualia hæc dicantur. 727. 70.
    • Epiſscopi agrotantes debent vivere per viginti dies poſst donationes tùnc temporis factas, ex opinione multorum, qui reſseruntur. 731. 109.
    • Epiſscopi ad Eccleſsias Indiarum electi, in Hiſspania conſsecrari prohibebantur, & quare? & quod hoc facilè diſspenſsandum non eſsſset 694. 86.
    • Epiſscopi Indiarum præ cæteris tenentur obſservare iuriſsdictionem Regiam, & cætera Regalia, propter magnos honores, quos ab eodem Rege accipiunt 692. 70.
    • Epiſscopi manutenendi ſsunt contra prætendentes ſse adverſsus eos præſscripſsiſsſse quartam funeralium. 870. 10.
    • Epiſscopi, etiam Regulares, ex opinione multorũmultorum poſsſsunt in conſsanguineis facere maioratus de reditibus Epiſscopatus. 726. 50.
    • Epiſscopi peccant ſsi bona Epiſscopatus intuitu quæſsi ta, donent, velexpendant in uius prefanos, ſsed tamentalis donatio, vel alienatio valet. 723. 26.
    • Epiſscopi in ſsoro interiori tenentur reſservare pauperitus, quæ ſsibi ſsuperſsunt de bonis intuitu Epiſscopatus, quæ ſsitis. 721. 21.
    • Epiſscopi de bonis intuitu Epiſscopatus quæſsitis, donationis cauſsa mortis facere nequeunt, & quare? 721. 10.
    • Epiſscopi Indiarum malorem occaſsionem, & facultatem habent ſsubveniendi iniuſste oppreſssis à iudicibus ſsecularibus, ex doctrina Gregor. Lopez, Bobadillæ, & aliorum, qui referuntur. 690. 58..
    • Epiſscopi Indiarum ſsuis Eccleſsijs arctiſssimo vinculo ligati, & deſsponſsati ſsunt, quod non niſsi à Romano Pontifice ſsolvi poteſst. 694. 88.
    • Epiſscopi fundant iuriſsdicitonem in viſsitatione omnimoda ſsuorum Canonicorum, etiam Regularium 786. 54.
    • Epiſscopi venire debent ad vocationem Regis, & eius manus oſsculari, ipſse tamen eam eis porrigere non ſsolet. 679. 58.
    • Epiſscopian dominium fructuum ſsui Epiſscopatus adquirant? remiſssivè. 723. 28.
    • Epiſscopi translati non faciunt inventarium de bonis quæſsitis intuitu primæ Eccleſsiæ, quod facere deberent, ſsi illa illi reſservare tenerentur. 746. 80.
    • Epiſscopi etiam per cenſsuras poſsſsunt compellere Regulares, ut ad proceſssiones accedant. 832. 62.
    • Epiſscopi viventes, vel morientes de quibus bonis diſsponere poſsſsunt. 721. 1. Epiſscopi pluribus rationibus tenentur non uſsurpare, nec turbare Regiam iuriſsdictionem. 679. 60.
    • Epiſscopi aliqui ſsolent eſsſse cæci circa nepotos, & in ſstudio ditandæ poſsteritatis. 727. 67.
    • p. [1121]
      Epiſscopi in omnibus caſsibus ſsibi à Concil. Tridentin deliquentes Religioſsos commiſssis, rectè poſsſsunt eos excommunicare, & declarationes Cardinalium, quæ hoc teſstantur. 832. 67.
    • Epiſscopi, qui in aliqua regione de ſsalute periclitantur, iuſstè petere poſsſsunt, ſsed ad aliam Eccleſsiam tranferri 694. 92.
    • Epiſscopi, quamvis habeant Vicarios, vel Viſsitatores Generales, non debent curam ſsui muneris deſserere, ſsed imo de ijs ipſsis officialibus magis, quam de alijs curare. 699. 17.
    • Epiſscopi ubi concurrunt cum Inquiſsitoribus in eorũ tribunali; tanquam Ordinarij, quem locum habere debeant. 893. 43.
    • Epiſscopi bona, quæ Eccleſsiæ, vel ſsucceſsſsori reſservantur, debent intelligi de morte naturali tantùm. 745. 76.
    • Epiſscopi Regulares renuntiantes ex veriori opinio ne manent Religione ſsoluti, ac liberi, & non tenentur ad Monaſsterium redire. 747. 97.
    • Epiſscopi in provincijs Indiarum ſsæpè elatiores ſsunt, quàm oporteret, & interdum convenit eorum poteſstati frænum comprimere. 789. 82.
    • Epiſscopi Indiarum cum ex ſsola noticia promotionis ad novas Eccleſsias gubernandas iter arripiunt, eo ipſso primas deſserere videntur, & vacatio earum induci. 773. 83.
    • Epiſscopi quidam Indiarum in Hiſspaniam ſsinè licentia repedantes, etiam allegata ægritudinis cauſsa, auditi non ſsunt. 694. 89.
    • Epiſscopi præſstant iuſsiurandum de non alienandis, nec diminuendis rebus, iuribus, & priuilegijs ſsuarum Eccleſsiarum, vel dignitatum. 680. 95.
    • Epiſscopi qualiter olim cognoſscerent, & hodie ſsimul cum Inquiſsitoribus cognoſscant, de cauſsis hæretieorum? 892. 34.
    • Epiſscopi translati, cui Eccleſsiæ teneantur reſservare bona in primo Epiſscopatu quæſsita? ex Barboſs. & alijs. 745. 73.
    • Epiſscopi Indiarum in exactione decimarum ius com mune ſservare debent. 861. 1.
    • Epiſscopi multum debent curare de ovibus ſsibi commiſssis, & præcipuè de Indis, eorumque converſsio ne, & quædicatione. 694. 83.
    • Epiſscopi omnes intra quatuor menſses in ſsuis Eccleſsijs compatere, & reſsidere debent, & de noviſssima Bulla P. Vrban. VIII. 701. 36.
    • Epiſscopi, ut interſsint conſsilijs Regijs multum interſst, & ſsententia Bleſsenſsis, cuius verba referuntur. 692. 74.
    • Epiſscopi aliqui Indiarum ſse vocant Principes Eccleſsiæ, & Clericos valdè inurbaniter tractant. 695. 97.
    • Epiſscopi, qui inter pauperes non diſstribuunt, quæ ſsibi ſsuperſsunt de bonis intuitu Eccleſsiæ quæſsitis, an ad reſstitutionem tencantur? 723. 22.
    • Epiſscopi ita debent Clericis æquari, ut ab eis non contemnantur, & inſsignis locus D. Gregor. 695. 95.
    • Epiſscopi tam Regulares, quàm Seculares, ex veriori opinione parificantur in diſspenſsatione bonorum inter vivos, & qualiter peccant, ſsi illa in profanos uſsus expendant. 725. 46. & 727. 64.
    • Epiſscopi non habent iuriſsdictionem diſspenſsandicum illegitimis, niſsi eam ex vi indulti Apoſstolici ſumãtſumant, & exerceant. 808. 49.
    • Epiſscopi Regulares, ex opinione multorum, non poſsſsunt diſsponere etiam inter vivos de illis bonis iutuitu Epiſscopatus quæſsitis, nec de patrimonialibus, vel quaſsi 724. 38.
    • Epiſscopi ſsub nomine, regulariter venit eius Vicarius Generalis, etiamſsi cauſsæ Epiſscopis tantùm committi dicantur, niſsi ſspecialiter Vicarij excludantur. 785. 47.
    • Epiſscopi aliqui Indiarum nimis facilè Meſstizos, etiam illegitimos ordinant, & beneficijs Indorum præfieiunt, & alij in hoc valdè dubij ſsunt, & ſschedulę, quæ de his agunt. 852. 6.
    • Epiſscopi licèt ratione rerũrerum ſpiritualiũſpiritualium per leges Regias non poſssint cogi ad aliquod iuramentum pręſstandum, pro temporalibus tamen conſservandis, illud regulariter ſsubeunt, & ſsicut alij vaſsſsalli reputantur. 628. 54.
    • Epiſscopi, ut teſstari poſssint de bonis quæſsitis intuitu Epiſscopatus, debent habere indultũindultum Romani Põtiſsicis, & an tunc eorum conſsanguinei ſsuccedant, etiamſsi fortê ſsinè teſstamento de ceſsſserint, in quo ſsunt opiniones contrariæ quæ referuntur. 722. 13.
    • Epiſscopi qualiter olim cognoſscerent, & poſst Tridet cognoſscant de cauſsis criminalibus ſsuorum Capitularium, & cum adiuntis? 786. 57.
    • Epiſscopi, excepta cauſsa feudi, iuramentum ex Principum ſsecularium legibus ſsubire, compelli non ſsolent. 628. 50.
    • Epiſscopi, quid populis, & Magiſstratibus ſsecularibus præſstare dibeant, & quid invicem ab ipſsis accipere? 692. 73.
    • Epiſscopi, quibus cæremonijs, & qua forma faciũtfaciunt homagium ratione feudi. 628. 51.
    • Epiſscopi Indiarum prætendunt in illis, tanquàm novitèr erectis, non eſsſse procedendum cum adiunctis. 787. 61.
    • Epiſscopi ex opinione aliquorum poſsſsunt de reditibus Epiſscopatus facere donationes etiam ad profana. 723. 29.
    • Epiſscopi Regulares etiam de bonis quæſsitis ex ſstipẽdijs, & ſsalarijs Principum diſsponere nequeunt, ſsecundùm Martam. 725. 43.
    • Epiſscopi, & eorum vicarij qualiter, & quando poſsſsint procedere contra Regulares exemtos, ſscandaleſsos, & incorregibiles, 926. 125.
    • Epiſscopi qualiter facere debeant Fidei profeſssionem, & iuramentum de præſstanda fidelitate Romano Pontifici? 675. 1.
    • Epiſscopi Indiarum nimis extendentes iura quartæ funeralis, qualiter in aliquibus iuribus, & ſschedulis Regijs notentur. 671. 20.
    • Epiſscopi Chiapenſsis obiectionibus contra Commendas Indorum reſsponſsum, & obuiam itũitum eſst. 517. 78.
    • Epiſscopi ſsunt Conſsiliarij Regis, & eſsſse debent, veluti Aſsſseſsſsore, & directores Magiſst ratuum ſeculariũſecularium, & Patres patriæ urbium, in quibus ſsedem haberit. 692. 71.
    • Epiſscopi quandò, & qualiter poſssint ſsiue peccato ſsuis propiuquis, & conſsauguine is ſsuccurrere ex reditibus Epiſscopatus. 727. 66.
    • Epiſscopi Regulares de bonis quæſsitis in Epiſscupatu, ſsecundùm multorum opinionem, ſsolùm diſsponere poſsſsunt in modica quantitate. 726. 42.
    • Epiſscopi non peccant diſstribuendo reditus Epiſscopatus inter pauperes, vel opera pia alterius Diœceſsis, licèt meliûs ſsit iutra propriam id facere. 727. 65.
    • Epiſscopi de licentia Metropolitani, en, & per quod tẽpus poſssint ab eſsſse à ſsuis Epiſscopatibus? 694. 91.
    • Epiſscopi in Iaponia, etiãetiam ex ipſsis Neophytis ordinari deberent, quorum proprium munus eſst prædicare. 839. 35.
    • p. [1122]
      Epiſscopi, ut ſsecurius poſssint ante expeditas litteras Eccleſsias deſscrere, bonum effect conſsulere Romanum Pontificem. 775. 105.
    • Epiſscopi in primitiva Eccleſsia ex Neophytis ordinati, & exempla. 839. 37.
    • Epiſscopi ſsunt Ordinarij Inquiſsitores ſsuæ Diœceſsis, & qualiter olim hanc iuriſsdictionẽ in Indijs exercuerint? 888. 9.
    • Epiſscopi olim nolebãtnolebant in Cardinales creari, quia hæc minor dignitas conſsebatur. 683. 3.
    • Epiſscopi Seculares, Regulares an differant circa bona, quæ emunt ex reditibus Epiſscopatus? 724. 37.
    • Epiſscopi Alemaniæ, ante apprebenſsionem Epiſscopatus debebant comparere ante Regem ad reverentiam ei præſstandam. 679. 57.
    • Epiſscopi, in viſsitationibus faciendis, debent ſsequi cõ ſsilium Columelæ, ut frequentiùs ſse venturos, quãvis non ſsint venturi, denuntient. 703. 53.
    • Epiſscopi auctoriatas maior, & firmior, quâm Vicarij ſsemper effe debet, & quæ indè ſsequantur. 693. 9.
    • Epiſscopi, ut validê inter vivos donare poſssint, requiritur ſsecundùm plures, ut realem traditionem ſstatim faciant, non fictam, ſsimulatam, vel tempore, aut conditione ſsuſspenſsam. 730. 87.
    • Epiſscopi utrum habeant fiſscum? 693. 79.
    • Epiſscopi an poſssint teſstari, & liberè diſsponero de parte, quæ eis obvenit ex reditibus decimalibus ſsedis vacantis, & ex quartis funeralibus. 729. 78.
    • Epiſscopi pro ordinibus, dimiſsſsorijs, diſspenſsationibus, & ſsimilibes, nihil, eitam ab ſspontè dantibus, accipere poſsſsunt. 728. 77.
    • Epiſscopi in ægritudine cõſtituticonſtituti, benè poſsſsunt aliquas moderatas donationes in plosuſsus, & ſservitiorum remunerationem facere. 729. 80.
    • Epiſscopi, ut teſstari valeant de bobis intuitu Epiſscopatus quæſsitis, etiam ad pias cauſsas, conſsuetudine induci non poteſst. 722. 12.
    • Epiſscopi in conſsilium Regis ad ſsciſscuntur, ut tam ipſsi, quâm ſseculares, qui in eo interveniunt, Regni tranquillitati in utroque brachio proſspiciant, & ſse omnes mutuô iuvent, ex Caſssiodor & alijs. 692. 72.
    • Epiſscopi Indiarum, etiam ad alias Eccleſsias translati, ante obtentam licentiam, propriam deſserere nõ poſsſsunt. 694. 87.
    • Epiſscopi non poſsſsunt diſsponere per ultimam voluntatem de bonis quæſsitis intuitu Eccleſsiæ, etiam ad pias cauſsas, & quare? 721. 9.
    • Epiſscopi debent clericos honorare, & ut collegas habere, ut ipſsi ab eis honorentur. 694. 94.
    • Epiſscopi in deciſsione Tridentini, & plurium ſschedulfundant ſsuam iuriſsdictionem in viſsitatione Parochorum, etiam Regularium. 831. 58.
    • Epiſscopi Regulares multi, & ſsanctiſssimi referuntur, qui de reditibus Epiſscopatus viventes largiter in pios uſsus diſstribuerunt. 727. 62.
    • Epiſscopi, qui nimis emungunt pro quarta funerali, corvis æquiparantur, & quare? 871. 18.
    • Epiſscopi, an, quando debeant Vicarios generales præcisê habere, & conſstitucre? 608. 11.
    • Epiſscopi aliqui conſsuluerunt Auctorem, & alios, ſsuper iuribus, & quæſstionibus quartæ funeralis. 872. 22.
    • Epiſscopi, qui exceſssivas opes habent, & eis non, ut oportet, utuntur, notantur. 665. 28.
    • Epiſscopi non deficient hodie, æquè boni, ac olim, fi ut oportet quærantur, & eligantur. 684. 11.
    • Epiſscopi, an, & quandò poſssint cognoſscere de cauſsis miſserbilium perſsonarum, & ſse pro earum defenſsione interponere. 630. 55.
    • Epiſscopo, vel eius Vicario, ſsi ſspecialiter committatur alicuius abſsolutio, non poteſst fieri à Capitulo. vel eius Vicario ſsede vacante. 765. 10.
    • Epiſscoporum ordo patrum generator dictus, & quare? 839. 36.
    • Epiſscoporum iuſiuranũiuſiuranum de Regijs iuribus non uſsurpandis, qualiter renovatum ſsit? 678. 49.
    • Epiſscoporum ad Cathedrales electio, varijs modis pro varietate temporum ab initio naſscentis Eccleſsiæ facta repertitur, & Auctores, qui de eis agunt, 657. 29.
    • Epiſscoporum auctoritas infringi, vel minui videtur, datis adiuntis. 787. 68.
    • Epiſscoporum ægrotantium donationes, ut valeant requiritur ſsuperviventia. 40. dierum ex motu proprio Pij IV. qui ponderatur. 732. 110.
    • Epiſscoporum auxilium, vel recurſsus in cauſsis miſserabilium, & oppreſsarum perſsonarum, debet intelligi quoad protectionem, non quoad iuriſsdictionem. 691. 63.
    • Epiſscoporum dignitas, & officium quale, ac quantum, & quibus titulis, & honoribus gaudeant. 687. 1.
    • Epiſscoporum pro iuriſsdictione in dubio ſstare debemus, & quare? 785. 65.
    • Epiſscoporũ ſspolia regulariter Eccleſsiæ in cuius gremio decedunt, applicari ſsolent. 737. 3.
    • Epiſscoporum præcipuum munus, & gloria conſsiſstit in bonis ſsuit inter pauperes diſspenſsandis. 726. 57.
    • Epiſscoporum Regularium, & ſsecularium praxis quotidiana nullam differntiam facit in diſspoſsitione bonorum. 726. 61.
    • Epiſscoporum Regularium, & ſsecularium libertas, aut facultas circa diſspoſsitionem bonorum quæſsitorum intuitu Epiſscopatus, qualiter diſstinguatur, ex opinione P. Suarez, cuius verba referuntur. 725. 44.
    • Epiſscoporum bona, quibus vocibus, & querelis pauperes petere, imò, & invadere poſssint, ex eleganti loco D. Gregor. qui refertur. 723. 25.
    • Epiſscoporum menſsa, & ſsupellex, qualis eſsſse debeat? remiſssivè. 723. 23.
    • Epiſscopis ad non reſsidendum inſsua Diœceſsi non pręſstat legitimum impedimentum morbus etiam ſson ticus. 694. 90.
    • Epiſscoporum vix mortuorum boba omnes diripiunt, & furantur, & elegans locus antiquam effe hunc conſsuetudinem oftendens. 741. 30.
    • Epiſscoporum numerud debet regulari ex diſstantia locorum, & numero ſsubditorum, ſsicut vnio, ex vicinitate, vel raritate eorundem. 663. 8.
    • Epiſscoporum famuli, vel officiales, ubi aliquas expenſsas in eorum ſservitio fecerunt, iuſstê remunerationem petunt. 743. 53.
    • Epiſscoporum, qui per procuratorem, præſstiterunt iuramentum fidelitatis, exempla reſseruntur. 673. 10.
    • Epiſscopis recenter promotis, & conſsecratis, nullum certum tempus præfixum videtur, ad comparendum, & reſsidendum in ſsuis Eccleſsijs. 701. 37.
    • Epiſscopis hodiè expreſssê inhibitùm eſsſse priores Eccleſsias adminiſstrare, poſst notitiam habitam ſsuæ translationis ad ſsecundam, refert Auſsredus. 773. 85.
    • Epiſscopis Indiarum in multis diſspenſsare permittitur, ob diſstantiam ſsedis Apoſstolicæ, & quæ illa? 686. 24.
    • p. [1123]
      Epiſscopis diſspenſsationem bonorum iura circumſscribere nolunt, ſsed tantùm fraudibus obviare. 733. 122.
    • Epiſscopos renuntiantes, ſsive ſseculares, ſsive Regulares, adhùc Eccleſsiæ, cui renuntiaverunt, ſspolium cauſsare, certius eſst. 747. 87.
    • Epiſscopis donec reſsideant fructus dari non debent, & quare, ex quadãquadam Regia ſsched. quæ refertur. 694. 85.
    • Epiſscopis, quæ cõpetant iure ordinis, quæ ex lege iuriſsdictionis, & quæ ex lege Diœ ceſsana, remiſssivê 686. 23.
    • Epiſscopis infirmis nõnon adimittur libèrtas diſsponendi inter vivios, quãquam alià illis iura concedunt. 733. 126.
    • Epiſscopos, qui eligunt, vel proponunt, ſsummo ſstudio de melioribus præficiendis curare debent. 683. 6.
    • EPISTOLA Regia notabilis refertur, agens de modo procedendi in punitione cuiuſsdam Clericiſscan daloſsi. 931. 16.
    • Epiſstola Regia notabilis refertur, an. 1618. ad Proregem Peruanum de miſseria, & iniurijs quas Indi patiuntur graviter dolens. 245. 13.
    • Epiſstolæ abſsentes præſsentes faciunt, & ſscitu dignorũ certiores reddunt. 94. 4.
    • Epiſstola Principis, qualiter diffiniatur à Theophilo? 94. 7.
    • Epiſstola ſstymologia à verbo Græco decucitur, quod mittere ſsignificat. 4. 8. Et eius diffinitio, ex Iuſsto Lipſsio, ibid. n. 6.
    • Epiſstola Regia refertur, & expenditur, quæ approbat diſssimulationem tertiæ vitæ in filio fecundi matrimonij 486. 43.
    • Epiſstolæ iucundiores ſsunt, quàm abſsentium am icorũ imagines, ex Denecæ ſsententia. 5.
    • Epiſstola an. 1555. refertur, quæ ſspecialiter agit deſspirituali, & temporali cura Commendatariorum ergaſsuos Indos, & de pœnis negligentium. 509. 2.
    • Epiſstola Regia an. 1559. refertur, & expenditur, & alia 1561. quæ proniſscuè tam viros, quàm uxores vocant ad ſsucceſssionem Commendarum. 474. 20.
    • Epiſstolæ caput an. 1601. Peruano Proregi miſsſsæ, refertur, quæ in primis Indos mineralibus diſstribui conſstitutit. 109. 82.
    • Epiſstola Regia an. 1574. quæ maritorũmaritorum dumtaxat meminit, inſsucceſssione Commendarum uxorum, qualiter ſsit intelligenda. 687. 45.
    • Epiſstolarum portatores, cur Hiſspanè Correos, Vel Eſstafetas appellemus? 94. 10.
    • EQVI pubilici, & curſsuales, qui, & quarè ſsic dicti? Et de veredus, & quòd nemo eis ſsine l. centia Principis uti poſsſset, & quid ſsiguificet nomen evectionis, 95. 20. & ſseqq.
    • Equos duos legans, unum Hoſspitalarijs, & alterum Prædicatoribus, quis debeat eligere? 485. 28.
    • Equites Ordinum Militarium, an, & de quibous bonis à præſstatione decimarum exemti ſsint? 863. 17.
    • Equites Ordinum Miolitarium nullis privilegijs ſse excuſsare poſsſse, quo, minus in provincijs Indiarum decimas ſsolvant, quædam ſschedulæ Regiæ iubent, & declarant, quæ referuntur. 628. 45.
    • Equites Ieroſsolymitani ſsunt verê Religioſsi, & an in feudis ſsuccedere poſssint, & quid de alijs Militijs Equeſstribus? 309. 18.
    • ERASMI verba referuntur, & expenduntur. 232. 51.
    • ERECTIO Cathedralium, quæ hodiê in omnibus provincijs Indiarum obſservatur, compendiose refertur. 654. 14.
    • Erectio Cathedralium Indiarum ſsimul atque à Regibus Hiſspaniæ diſsponitur, Sedi Apoſstolicæ videnda, & approbanda remittitur. 653. 5.
    • Erectione Eccleſsiarum cavetur, ut ius patronatus ipſsarum illæſsum in omnibus Regibus conſservetur. 656. 25.
    • Erectionis priorum Cathedralium Indiarum, & pactionis initæ cum primus Epiſscopis Hiſspaniolæ forma refertur. 654. 13.
    • Erectiones Eccleſsiarum Indiarum, excepta Truxillana, nihil peculiariter caventi materia adiunctorum, ſsed ſse remittunt ad conſsuetudines, & privilegia Hiſspalenſsis. 788. 72.
    • Erectionibus Eccleſsiarum Indiarum generaliter iubetur decimas ab omnibus ſsolvi. 193. 25.
    • Erectionious Eccleſsiarum Indiarum expreſssè cavetur, ut earum beneficia filijs patrin onialibus conferantur. 846. 24.
    • ERRARE aliquid melius eſst, quâm omnia ſsuſspendere, vel neſscire quid agas, ex Cicer. 1018. 63.
    • Error, cui ab initiò non reſsiſstitur, maiores vires aſsſsumit. 17. 47.
    • Error calculi ſsemper, ac de eo conſstiterit, retractari poteſst. 385. 29.
    • Errorem communem, qui bona fide ſsequutus, aliquid accepit, vel acquiſsivit, moleſstari non debet. 303. 75.
    • ERYTHREVS maluit magiſstratu abire quàm in ma xima neceſssitate populo extraordinarium tributum imponere. 132. 45.
    • ETIAM coniunction, ſsimilia quæ ſsunt, & eiuſsdem generis copulare ſsolet. 922. 84.
    • EVANGELIVM annuntiandum, & prædicandum eſst omnibus gentibus quantumvis feris, & barbaris. 801. 72.
    • Evangelium, qualiter prædicatum, & prædicandum per Religioſsos, predixcrit S. Vinc. Ferret. 836. 12.
    • Evangelij prædicationi, ubi aliquod impedimentum cauſsatur ex temporarium receptione, omittenda ſsunt, quamvis licitê exigi poſstent. 161. 31.
    • EVCHARISTIA ſsacra an Indis, quamvis rudibus dari poſssit, & Infantibus, ſsurioſsi, & etiam mortuis? 803. 95.
    • Euchariſstiæ Sacramentum in multis provincijs Indis non miniſstratur, quod reprehenditur. 252. 92.
    • EVENIRE quod poteſst, vel ſsolet quilibet proſspſscere debet. 152. 32.
    • D. EVGENIVS de Salazar Regius Indiarum Conſsiliarius, quid ſsenſserit de perpetuitate Commendarum? 599. 12.
    • Eugeniana conſstitutio, quid in ſstudentium favorem induxerit? 782. 24.
    • Eugentan extenditur ad omnes univerſsitates approbatas, & non ſsolùm ad ſstudia Theologiæ, verùm, & iuris Pontificij. 782. 26.
    • EVICTIONIS nomine, quem tenet actio, eundem agentem repellit exceptio. 404. 56.
    • Evicitio non competit pro rebus donatis, & ex mera gratia conceſssis. 369. 53.
    • Evictio in feudis, regulariter locum habet, & quid in Commendis Indorum? 369. 52. & ſseqq.
    • Evictionem competere pro donationibus remuneratorijs, communis multorum opinio eſst, qui referuntur. 369. 58.
    • EVOCATIO, & avocatio cauſarũcauſarum licèt Principi, & ſsupremis Conſsilijs permiſsſsa ſsit, rarò tamen, & nõ niſsi ex magna cauſsa hoc facere debent. 1044. 14.
    • EVPHORMIONIS ſsive Barclaij mendacium con vincitur, dùm mendaces eſsſse Hiſspaniæ divitias di vitius dicer audet. 1060. 16.
    • EVSEBII Cæſsarienſsis locus expenditur, & emendatur. 66. 53.
    • p. [1124]
      EXACTIONES novæ, illititæ, & violentæ, ſsemper reprobatæ, & punitæ. 5. 2.
    • Exactores decimarum Indorum, ſsolent eſsſse iniqui, & fraudalenti, & denotabili cuiuſsdam verſsuria. 215. 57.
    • Exactorum libris contra tertium non creditur, nec Mafſsarij univerſsitatis. 518. 96.
    • EXAMEN novum in Religioſsis ab ordinarijs fieri non debere, ubi nulla præciſsa cauſsa eſst, quæ illud requirat, diſsponit Regia ſschedula, quæ refertur. 828. 38.
    • Examen, & approbationẽ EpiſcoporũEpiſcoporum requiri in quibuſsvis Religioſsis Doctrinarijs, apertê decidunt plures ſschedulæ Regiæ, quæ referuntur. 824. 13.
    • Exmen ordinarij etiam in beneficijs Regulariumrequirit quædam deciſsio Rotæ, quæ refertur. 826. 19.
    • Exmen novum in qualibet nova Eccleſsiæ Parochialis proviſsione requiritur ex forma Tridentini, etiamſsi promovendus ſsitfamoſsiſssimus Doctor. 827. 31.
    • Examinatio, & reexaminatio Curatorum, quomodo, & quando fieri, & repeti poſssit? & quæ circunſstantiæ prælationem inducunt? 803. 89.
    • Examinatus, & approbatus etiam his ad duas Parochias, debet ad tertiam examinari, & poterit reprobari, ex Oldrald. & alijs. 828. 35.
    • Examinatus ſsemel, & approbatus ad beneficium Curatum, an, & quandò iterum ab eodem, vel ab alio Prælato examinari, & approbari debeat? 827. 30.
    • EXCELSA vocat ſscriptura Idola, & Idololatriam, quia in montibus, & cacuminibus, ut plurimum exercebatur. 222. 52.
    • EXCEPTIO dominij, ſsicut non poteſst opponi ab ſspoliatore, ita nec ab habente cauſsam ab eo. 519. 68.
    • Exceptio rei iudicatæ datur etiam pro augmento ſsuerveniente rei, quæ mihi adiudicata fuit. 389. 61.
    • Exceptio iuris tertij, nec ab ſspoliatoro, nec ab ipſso tertio in favorem ſspoliatoris is opponi poteſst. 579. 69.
    • Exceptio etiam dubia, ubi pendet, idem operatur quod certa, & perpetua. 577. 50.
    • Exceptionibus, vel deſsenſsionibus pluribus, etiam di verſsis, ad eandem rem tendentibus, nemo uti prohibetur. 176. 54.
    • EXCESSVS punire, & curare ne ſsubdiri in damno maneant, magis pertinet ad neceſsſsariam, quàm ad voluntariam iuriſsdictionem. 766. 24.
    • EXCLVSVS ſsemel, in perpetum cum ipſsius linea manet excluſsus. 444. 92.
    • Excluſsi portio ſsemper debeturei, qui illius loco includitur. 459. 57.
    • Excluſsionem inducentia, ad incluſsionem trahi, & extendi non debent, nec poſsſsunt. 478. 52.
    • EXCOMMVNICARE poteſst, quilibet Eccleſsiaſsticus, qui in foro exteriori habet poteſstatem ad cogendum, quia aliàs in utilis redderetur eius iuriſsdictio. 822. 59.
    • Excommunicari Reges non poſsſse ab alio, quàm à Romano Pontifice, multi Auctores tradunt, qui referumur. 1030. 67.
    • Excommunicatio, & ſsuſspenſsio, etiam ob culpam incurſsa, prabet legitimum impedin entum. 534. 84.
    • Excomn unicari quis non poteſst a proprio Epiſscopo poſst privilegium ad id impetratum, etiamſsi Epiſscopus illud ignoret. 302. 71.
    • EXCVSARE ſse nemo poteſst, imminente neceſssitate propter guerram. 499. 53.
    • EXECVTORES teſstamentorum, etiam ad cauſsas non pias, ſsi negligentes ſsine in earum implemento, poſsſsunt per Epiſscopos admoneri, & compelli. 691. 65.
    • Executor teſstamentarius debet eligere pauperes, quos teſstator defignavit, & aliter faciens recufari poteſst. 333. 3.
    • Executor Eecleſsiaſsticus teſstamenti alicuius laici, an coram ſseculari iudice conveniri poſssit. 996. 36.
    • Executivo in proceſsſsu, quandò poſssit Iudex ſsententiare in via ordinaria? 342. 102.
    • Executorialium litterarum, ſseu proviſsionum, quæ dantur Epiſscopis noviter creatis perſsacrum Confilium praxis, unde ortum habuerit? & eorum ſsormula? 752. 13.
    • Executoria reſstitutionis ſspolij ſsemel impleta, ſsiquis ex nova cauſsa ſspolietur, illa iuvari non poteſst. 583. 107.
    • Executoria, quæ committit, ut aliquis reſstituatur, contra quemlibettertium extenditur. 582. 101.
    • Executotiales in Romana Curia in contradictorio iudicio a partibus impetrati, retineri non debent, nec à Fiſscalibus impediri. 907.
    • EXEMPLVM Superiorum benè, & licite curari poteſst, & debet, ad præviam diſspoſsitionem ſsubditorũ in fide recipienda. 240. 48.
    • Exemplo, & diſsciplina aliorum, quia præficiuntur, maiori vitæ ſsanctimonia ſsulgere debent, & gravius peccant. 513. 44.
    • Exemplo, quæ fiunt, iure fieri putantur. 104. 36.
    • Exemplo lituani Principis, qui Baptiſsmum accepit, omnes eius ſsubdititurn atim baptizati ſsunt. 239. 44.
    • Exempla honeſsta, & dici ac paſssim in rep. uſsitata, qui ſsequitur, benè facit, & ſsccurus eſsſse poteſst in conſscientia. 511. 15.
    • Exemplis rerum ſsimiliter iudicatorum parum fidendum eſst, ob varias cauſsarum circumſstantias, quæ in illis interveriunt. 451. 49.
    • Exemplis rerum erroncè, aut iniuſstè geſstarum, uti nõ debemus. 134. 65.
    • EXEMTIONIS ſspecies quædam eſst reſstrictio procedendicum adiunctis, & non præſsumitur, niſsi probetur. 787. 64.
    • EXHAEREDATIO filij non nocet, ubi ille ſseudum ſsine hæreditate conſsequi poteſst. 421. 27.
    • EXILIVM cenſsetur pœna corporalis, maximè ubi fit à toto Regno, vel provincia. 970. 6.
    • EXIMIA gloria ſsæpius fortunæ, quàm virtutis eſst beneficium. 968. 16.
    • EXPECTATIVA ad præbendam, quam præcator deſsignavit, non præiudicat iuri alterius, expectantis aliquam ſspecialiter ſsibi conceſsſsam. 346. 16.
    • Expectativa ad Commendam, quam pretator deſsignaverit, quam vim habeat? & quando liget manus inſserioris? 346. 15.
    • p. [1125]
      Expectativam ſsi quis habens ad primum beneficium vacaturum, aliquod optaverit, etiãetiam ſsi malê acceptet, conſsumit gratiam ſsuam. 488. 62. Et idem eſst ſsi ſsit generalis ad beneficia vacantia, & variate non poteſst. 448. 14.
    • Expectativam ſspecialem habens ad aliquam certam, & deſsignatam Commendam, in ea cæteris præfertur. 345. 3.
    • Expectivam in forma communi habens, ad aliquod beneficium, quod ius in illo per eam adquirat? 346. 14.
    • Expectativæ in beneficijs reprobatæ, & graviter prohibitæ ſsunt, & quare. 321. 20.
    • Expectativæ generales ſsæpiſssimè, & ſspeciales, ſsæpê concedi ſsolent â noſstris Regibus pro Commendis Indiarum. 323. 32.
    • Expectativæ ad vacantes vel vacaturas Commendas, quibus modis ſsoleant impetrari? 345. 1.
    • Expectativæ prohibitio, non comprehendit promiſsſsionem, vel conceſssionem generalem de aliquo benrmerito remunerando, ubi primûm Commenda vacaverit, ſsecus ſsi fuerit ſspecialis. 322. 29.
    • Expectativæ â Principibus concediſsolitæ, quo iure defendantur, & quid ex illus intendant. 323. 35.
    • Expectetivæ generales ad futuras Commendas, ſsunt quædam veluti litteræ commendatitiæ impetrantium. 347. 23.
    • Expectativæ impetratio ſsola, ſsi ſsuſsſsiceret ad hoc, ut vitæ currere inciperent, ſserè ſsemper impetrantes irremunerati decederent, & quare? 431. 103.
    • Expectativæ quotidiè conceduntur in commendis Ordinum Militarium, & an id licitê fiat? 323. 37.
    • Expectativæ ſschedulæ datæ eis, qui iam, alias Cominendas habebant, nihil valent, & alia de eiſsdem ſschedulis remiſssivê. 353. 86.
    • Expectativas in ſseudis, & beneficijs, etiam de conſsenſsu poſsſseſsſsoris, ſsolus Princeps, vel Pontifex concedere poteſst. 322. 24.
    • Expectativas Commendarum, & longè minus beneficiorum, non debere à Principibus concedi, nec oportere, monet Auctor, & quare. 324. 38.
    • Expectativas ad Commendas vacantes nullo modo Proreges, & Gubernatores Indiarum concedere poſsſsunt. 321. 16.
    • EXPEDITIO cut vocetur omnis actio militaris? ex Caſssiodoto. 537.
    • EXPENSAE, quas pater facit in Doctoratu filij, vel præbenda Eccleſsiaſstica ei acquirenda, illa non imputantur. 406. 72.
    • Expenſsas, ubi ſsunt modicæ, ſsubditus ad bellum Prorege, & Regno accedens, ſsufferrre debet. 499. 56.
    • Expenſsæ ubi omittuntur in ſsententia, non inducitur illarum abſsolutio. 590. 43.
    • Expenſsarum deductionem nullus caſsus impedire ſsolet. 564. 7.
    • EXPOSITI an debeant iudicari naturales Regni, vel oppidi, in quo expoſsiti ſsunt? remiſssivè. 848. 44.
    • EXPRESSA multoties nocent, quæ aliâs tacita non nocent, neque ullum uitium habent. 151. 25.
    • Expreſssio veri valoris beneficij, an ſsit facienda deductis expenfis, & penſsionibus, vel pro integro eius reditus? 367. 34.
    • EXPVLSIO Eccleſsticorum ſseditioſsorum, licêtaliquibus ſschedulis fieri iubeatur, mediante eorum Prælato, in alijs tamèn Proregibus, & Audientijs immendiatè permitti videtur, quæ referuntur. 936. 53.
    • EXTENSIO in voluntarijs non fit de caſsu ad caſsum 388. & 442. 78.
    • EXTERI à Regnis Hiſspaniæ ad provincias Indiarum tranſsire non poſsſsunt. 312. 50.
    • Exteri, ſseu alienigenæ, quos fraudes Romæ faciant, ut penſsiones ſsibi reſservare poſssint in beneficijs, quæ ſsolûm Hiſspaniæ indigenis dari poſsſsunt? 843. 6.
    • Exteri, ut in Indijs domicilium habere, & tractare, & contractare poſssint, quæ requirantur per leges earundem Indiarum? quæ reſseruntur. 849. 47.
    • EXTREMA ubi ſsic ſse habent, ut de uno perveniatur ad aliud, pari lance iudicantur. 288. 34.

  • F.

    • FABRICA Eccleſsiæ quid propriê ſsit, & dicatur, & quid impropriè? 874. 11.
    • FACERE per alium quis regulariter poteſst, quod per ſse ipſsum. 672. 5.
    • Faciens per alium videtur facere perſse ipſsum. 300. 42. & 527. 18.
    • Factum iam cenſsetur, quod deproximo ſsaciendum eſst. 464. 29.
    • Factum, quod fuit, non tam ſspectandum eſst, quàm quod fieridebuit. 31. 64. & 335. 26.
    • Facta patent, non facta latent. 516. 65.
    • Facta contra mandatum, proinfectis habentur. 301. 56.
    • Facta egregia cum premijs non afficiuntur, ad deteriora homines invitantur, & quare? ex Scip Amirato. 272. 67.
    • FACVLTAS data ab homine, in primo actu conſsumitur, ſsi tamen ille validus fuerit. 858. 34.
    • Facultas aliquid faciendi, quando alternative plurinus datur, quilibet ea uti poteſst, & idem eſst, ſsi ſsimpliciter pluribus committitur. 340. 45.
    • Facultas ad maioratum faciendum ſsi conceſsſso ſsit ob pecunias, vel ob ſservitia, non poteſst poſsteà da ri licentia alienandi res talis maioratus. 56. 259.
    • FAMAM multi, conſscientiam pauci verentur. 1005. 44.
    • FAMILIARES Sancti Officij impunè poſsſsunt arma portare. 899. 76.
    • Familiares, ut gaudeant privilegio fori Sanctæ Inquiſsitionis, quid probare debeant? & an eo gaudeant delinquendo in officijs per omiſssionem? remiſssivê. 899. 75.
    • Familiares, Commiſsſsarij, & alij Miniſstro Sanctæ Inquiſsitionis ſsalariati, & non ſsalatiati, quæ privilegia habeant, tàm in ſsoro, quàm in alijs. 894. 59.
    • FAVORE alicuius inducta, aliquando retorquentur in eius damnum, ex vi alicuius circunſstantiæ, vel conſsequentiæ 535. 95.
    • FERDINANDI Menchacæ opinio de collatione Epiſscopatum, & aliorum beneficiorum per Reges ſsacienda cautê legenda eſst. 647. 40.
    • Ferdinandus I. Rex Neapol. qualem librum habueri virotum digniorum. 336. 39.
    • p. [1126]
      Fernandi Corteſsij Epiſstola, & iudicium circa decimas Indorum reſsertur. 194. 29.
    • FERIAE meſssium, & vindemiarum. 64. 27.
    • Ferijs vindemiarum etiam hodie vinitores gaudent. 67. 65.
    • FERRVM auro, & argento utilius, & magis neceſsſsarium eſsſse putat Thom. Morus. 229. 13.
    • FEST A ſsua obſservare Romani cogebantur, ex Seneca. 253. 100.
    • Feſstorum, quæ Indi obſservare debent notitia, an eis à ſsuis Parochis clauda ſsit? 253. 97.
    • Feſstivitates ſsuas Indi qualiter olim haberent, & obſservarent. 254. 103.
    • Feſstorum obſservatio, quibus probatur, & violatio qualiter â Deo puniatur, remiſssivê. 253. 99.
    • FEVDVM de antiquo novum facere, ſsolùm permittitur Principi, vel directo Domino ſseudi, & idem in noſstris Commendis. 327. 69.
    • Feudum regulariter quoad plures effectus non ſsolet præſsumi antiquum, ſsed novum. 568. 106.
    • Feudum abſsque conſsenſsu Domini poteſst alienari per vaſsſsallum immediato ſsucceſstori. 403. 48.
    • Feudi, & emphyteuſsis augmenta, etiam conſstante matrimonio obvenientia inter coniuges non communicantur. 414. 42.
    • Feudum eſst homo mutus, & pro eoloquitur feudatarius. 396. 51. & 595. 67.
    • Feudum Eccleſsiæ propter remunerationem amplia ri, prorogari, & extendi poteſst. 347. 73.
    • Feudum amittitur ex eiſsdem cauſsis ob quas filius ex hæredari, vel donatio revocari poteſst, & remiſssio ad Auctores, qui de eis ſspecialiter agunt. 555. 6.
    • Feudum obveniens poſst contractum matrimonium, an dicatur paraphernale, & quid de eius fructibus? remiſssivè. 414. 44.
    • Feudum, etiam nondum apertum, ſsi vaſstallus conſsentiat, eidem, vel alij, ſsine præiudicio tertij, tanquàm novam conferri poteſst. 483. 8.
    • Feudum, etſsi dicat, quod filij tantùm ſsint hæredes, abhùc illud capient, etiam non inſstituti. 421. 25.
    • Feudum regulariter in dotem dari non poteſst mari to per uxorem, & quid ſsi accedat conſsenſsus domini? 484. 19.
    • Feudum quarê, & quatenus dicatur contractus, ultro citroque obligatorius? 498. 6.
    • Feudum, vel ſseudi ſsucceſssio, ut ratione imperſsectionis tollatur, qualis debeat eſsſse imperſsectio. 443. 89.
    • Feudum non amittie vaſsſsallus, qui ob ſsenectutem, vel ægritudinem ſservitium præſstare non poteſst. 50. 58.
    • Feudi naturam nemo invito, mutare, prorogare, vel ſsraudare poteſst. 327. 68.
    • Feudum rectum ſsœminas non admittit. 461. 1.
    • Feudum nondùm apertum, ſseu vacans alij inutiliter datur. 320. 3.
    • Feudi, & emphyteuſsis differentia, quoad privationem ob non ſsolutam ſservitium. 581. 75.
    • Feudum antiquum, etiamſsi concedatur de novo, non mutat naturam ſsuam. 484. 23.
    • Feudum, & quod cunque aliud præmium militare, & caſstrenſse, quod maritus acquiſsiverit, militando, communibus expenſsis, ſsuis, & uxoris, qualiter debeat inter eos communicari? 415.
    • Feudum, vel Commenda interim dum feudatarius, vel Commendatarius novitius profitetur, debet eſsſse in ſsuſspenſso. 556. 17.
    • Feudum, ne in favorem quidem Domini, eo invito cedi, & deſseri poteſst. 401. 34.
    • Feudum ubi amittitur, non dicitur vacare, ſsed domino aperiri, & qualiter is illud occupet. 555. 10.
    • Feudum ab alio poſsſseſsſsum violentor occupans, ſsuo iure privatur. 580. 72.
    • Feudum ſsi capiat dominus pro debito vaſsſsalli, quandò teneatur fructus in ſsortem imputare. 405. 31.
    • Feudum ſsi propter delicta confiſscetur, intelligitur pro vita poſssidentis, ſsed eo mortuo tranſsit ad alios vocatos. 401. 23.
    • Feudum ſsimpliciter conceſsſsum proſsſse, & liberis intelligitur tantùm de maſsculis. 462. 4.
    • Feudum, etſsi ab initio ſsit gratia, poſsteà tranſsit in contractum, & mutuam obligationem inter dominũdominum, & vaſsſsallum. 493. 9.
    • Feudum novum ſsi quis abuſsivè acceperit, qualiter ad petendam propriam inveſstituram, & fidelitatem præſstandam teneatur, & citetur? 394. 25.
    • Feudum, etſsi contineat ſsynallagina, gratia tamen præ ponderat, & ideô beneficium dici ſsolet. 493. 4.
    • Feudum non præſsumitur alterari, necde antiquo novum fieri, niſsi id expreſssè dicatur. 484. 22.
    • Feudum à vaſstallo cedi alteri nequit, neque renuntiari, niſsi in manibus Domini. 401. 33.
    • Feudi materni ad filium translati uſsusſsructus patri quæritur, maximè ubi pro eo nullum ſservitium præſstatur. 413. 31.
    • Feudi ſsucceſsſsor intra quod tempus debeat petere recognitionem, & præſstare iuramentum fidelitatis. 426. 66.
    • Feudi ſsucceſssionem non capit filius à patre, ſsed à domino feudi, & in eo tot ſsunt conceſssiones, quot perſsonæ ſsucceſsſsuræ. 421. 21.
    • Feudum perſsectè apertum, & domino devolutum, ſsi eidem vaſsſsallo, vel alij iterum concedatur, novum cenſsetur. 485. 7.
    • Feudi antiqui recognitio intra annum, & diem facienda eſst. 393. 23.
    • Feudi dominus retinet apud ſse civilem poſsſseſssionem, mediante perſsona vaſsſsalli, qui ſsolùm habet naturalem. 396. 42.
    • Feudi benecium ad eum non pertinet, qui non poteſst gerere officium. 443. 84.
    • Feudi renuntiatio quando etiam fine conſsenſsu domini fieri poſssit? 375. 49.
    • Feudi, aut emphyteuſsis proprietas licèt non poſssit alienari, fructus tamen poſsſsunt. 402. 39.
    • Feudi etymologia, & alia de ſseudis remiſssivè. 273. 76.
    • Feudi conceſssio non venit in mandato generali. 299. 28.
    • Feudi alienatio nulla ex alia cauſsa, an faciat incurri eius privationem? remiſssivè. 400. 13.
    • Feudi uſsusfructus patri non quæritur. 410. 7.
    • Feuda regulariter in dotem dari, vel dotis cauſsa alienari non poſsſsunt. 402. 54.
    • Feudi inveſstitura, ubi in filij perſsona fit, præſsupponitur eumfructibus potiri, & onera ſsubire debere. 410. 8.
    • Feudi inveſstitura, etiamſsi vocet legitime natos, vel procreatos, non excluduntur legitimati per ſsubſsequens matrimonium. 438. 47.
    • Feudi, vel Commendæ privatio induci non debet, niſsi in caſsibus à iure expreſssis. 556. 11.
    • Feudi viventis in veſstituram, etiam de eius conſsenſsu, nullam dicebant Placentini, Mediolanenſses, & |
      p. [1127]
      Cremonenſses contra, & qui de hoc agant. 374. 43.
    • Feudi conceſssio, tanquam vacantis per mortem, cor ruit, ſsi vacet ex alia cauſsa. 320. 8.
    • Feudi, vel emphyteuſsis conceſssio facta ad tertiam generationem, quomodo computetur? 431. 107.
    • Feudi ſsucceſsſsor alimenta fratribus, veluri loco legitimæ ſsolvere debet, & conſsuetudo contraria eſsſset diabolica, ex Roſsenthalio. 427. 77.
    • Feudo alicuius loci ſsi concedatur privilegium, eo uti poſsſsunt quicunque feudi poſsſseſsſsores. 889. 45.
    • Feudo per rebellionem aperto, prima inveſstitura, nunquàm poſsteà conſsideratur. 558. 26.
    • Feudi legalis ſsucceſsſsor non ſsolvit debita anteceſsſsoris. 426. 72.
    • Feudi ad ſsucceſssionem non admittuntur, quis illi ſservire non poteſst per ſse, necper ſsubſstitutum qualis eſst Religioſsus. 441. 68.
    • Feudam tranſsitorium ad fœminas, ſsolet tranſsire ad Clericos, & Monachos capaces bonorum in com muni, ſsed in Commendis Indorum, ſsecus, & quare? 442. 75.
    • Feudo ad dominum devoluro, in nova eius conceſsſsione, nova gravamina adijci poſsſsunt. 540. 2.
    • Feuda ex pacto, & providentia dicuntur legitima primogeniti, & pro eis habet querelam inofficioſsi. 424. 46.
    • Feuda regulariter dari non poſsſsunt Clericis, aut Monachis, & cur. 308. 15.
    • Feuda, ſseu feudorum fructus capi poſsſsunt in cauſsam iudicati, & idem in maioratibus, & Commendis Indorum. 400. 21.
    • Feuda, etiam fœminea, non admittunt naturales ad ſsucceſssionem, quamvis deficiant legitimi. 434. 4.
    • Feuda quorum confirmatio, vel approbatio non petitura intra tempus ſstatutum, ipſso iure amittuntur. 545. 41.
    • Feuda, etiam ob gratiam conceſsſsa, Princeps ſsine culpa, aut gravi aliqua publica cauſsa, auferre non poteſst. 561. 55.
    • Feuda per expectativam concedi ſsolent de conſsenſsu poſsſseſsſsorum, & etiam beneficia ſsecundùm aliquos, & quomodo? 322. 22.
    • Feuda, aut feudorum imitatio in noſstra Hiſspania, in quibus reperitur. 279. 39.
    • Feuda, & Commendæ continent ſservitiúm militare, quod ab Eccleſsijs, & Eccleſsiaſsticis alienum eſst. 307. 7.
    • Feuda poſsſsunt concedi, etiam â conſstitutis in articulo mortis, dummodò ſsanæ mentis ſsint. 304. 91.
    • Feuda, & præcipuê quæ habentur à Rege, requirunt ſservitium perſsonale, etiam ubi conceduntur pro hæredibus, vel deſscendentibus, & quare? 503. 90.
    • Feuda de natura ſsua habent ſservitium militare, & iuramentum fidelitatis, & hoc reſspectu feudum dicitur ſservitus? 494. 14.
    • Feuda, quæ vocantur de Camera, ad nutum Regia revocantur. 558. 31. & 48.
    • Feuda omnium hiliorum in poteſstate, per patres adminiſstrari, & eorum uſsun fructum eiſsdem quæri Germaniæ praxis admittit. 413. 32.
    • Feuda precari data, ad nutum revocantur. 558. 30.
    • Feuda nullo modo, invito domino alienari, nec cedi poſsſsunt, & de pœnis contrarium tentantium, & tabellionum. 399. 10.
    • Feuda non continentur in diſspoſsitione ſstatuti, de bonis etiam generaliter loquentis. 414. 45.
    • Feuda habent tempus præfixum ad petendam inveſstituram. 378. 50.
    • Feuda amittunt rebelles, & conſspirantos in dominum feudi. 314. 64.
    • Feuda, qui concedere poſssint. 297. 78.
    • Feuda, & ſsub feuda, ubi finiuntur, redeunt ad dominum directi dominij, iure reverſsionis. 292. 72.
    • Feuda Commendæ, & Maioratus, ius vitalitium, & varijs caſsibus periturum, continent. 308. 8.
    • Feuda an ſsint conceſsſsa motu proprio, vel ad petitionem partis, ſsunt, qui deſstinguunt, quoad ius accreſscendi, quod tamen Auctori non probatur. 388. 52.
    • Feuda hæreditaria, & Longobardica dividi poſsſsunt inter filios, non legalia, aut iuris Francorum. 423. 43.
    • Feuda ubi conceduntur fœminis, impuberibus, ſsenibus, Religioſsis, vel alijs impeditis, poſsſsunt ſservire in bello per ſsubſstitutum. 503. 92.
    • Feuda, quæ vocant filios ad ſsucceſssionem, nepotes etiam in eorum defectum admittunt. 428. 84.
    • Feuda Cameralia quæ ſsint? remiſssivè. 388. 41.
    • Feuda ſsimplicia, & ius vaſsſsallorum, inter plures dividi poſsſsunt. 383. 12.
    • Feuda, & donationes Regiæ quoad proprietatem inter coniuges non communicantur, ſsecus quoad eorum reditus, & fructus. 414. 39.
    • Feuda, in ſsubfeuda, qualiter dividi poſssint. 287. 18.
    • Feudalis unius rei poſsſseſssione apprehenſsa, totius feudi poſsſseſssio ſsumi videtur, & idem in prædio, caſstro, & ſsimilibus. 395. 36.
    • Feudales cauſsæ, etiam contra Clericos & inter Clericos, apud feudi dominum, vel Pares Curiæ terminandæ ſsunt. 574. 15.
    • Feudales diſspoſsitiones ad alias materias, non feudales facilè trahere non debemus. 280. 41.
    • Feudales lites obſservant ordinariam praxim aliarum 586. 2.
    • Feudalia bona in Eccleſsiam, & etiam pro anima alienari non poſsſsunt. 866. 42.
    • Feudalium cauſsarum cognitio, ad feudi dominium privatiuè pertinet, vel ad Pares Curiæ, ubi cum ipſso domino â vaſsſsallis diſsceptatus. 574. 14.
    • Feudis, & beneficijs privari non poſsſsunt poſsſseſsſsores, niſsi precedat citatio, & ſsententia declaratoria, etiam ob crimen Læſsæ Maieſstatis. 565. 87.
    • Feudorum poſsſseſsſsores coguntur ad iuſsſsum domini ſsuos titulos exhibere, 576. 39.
    • Feudorum materia non admittit argumenta â paritare, vel maioritate rationis, ſsed eorum inveſstituræ ſstandum eſst. 442. 76.
    • Feudorum ſsucceſssio qualis ſsit, & quomodó induci cæpta? cum initio ad libitum dominorum darentur. 419. 1.
    • Feudorum nuda poſsſseſssionis apprehenſsio ſsine titulo, nihil valet. 392. 6.
    • Feudorum præſscriptio qualiter procedat? 406. 75.
    • Feudorum occaſsio, origo, & intentio, & undê cœperint? 272. 75.
    • p. [1128]
      Feudorum maxima, & prima, ac quoties lex eſst, ut inveſstituræ tenor attendatur. 374. 12.
    • Feudorum in conceſssione, an ſsit locus legi quoties, C. de reivind. & de diſstinctione inter feuda conceſsta à Principe, & à privato. 358. 26.
    • Feudorum, & præbendarum, in inveſstitura, & collatione prioritas, quando conſsideretur? 357. 18.
    • Feudorum, vel Commendarum derentatores parùm iuris haber: poſsſsunt, ſsi earum inveſstituram non oſstendunt. 321. 12.
    • Feudorum inveſstitura prælationem præſstat, nõnon prionitas datæ. 356. 10.
    • Feudorum inveſstitura de manu domini ſsumi debet, & quando hoc excuſsecur. 394. 32.
    • Feudorum poſsſseſssio tranſsit in ſsucceſsſsores, abſsque a ctuali apprehenſsione. 424. 54.
    • Feudorum progreſsſsus in eorum ſsucceſssione, & quæ hodiè abſsolutè ſsint hæreditaria? & quòd Mediolani non tranſseunt, niſsi ad deſscendentes primi acquirentis 420. 12.
    • Feudorum regularis natura quæ ſsit? 287. 22.
    • Feudorum ſsucceſssio non defertur maritis, neque uxoribus. 461. 3.
    • Feudatarius, & uſsusfructuarius eſst, veluti procurato domini in rem propriam. 396. 50.
    • Feudatarius ſsi excludatur à feudo ob furorem, vel aliam imperfectionem, an ipſsius quoque filij, aliàs habiles, excluſsi maneant? 444. 90.
    • Feudatarius nihil ratione impenſsarum deducit de penſsione, aut ſservitijs, quæ domino, velaijs de eius mandato præſstare tenetur. 290. 54.
    • Feudatarius ſsi ad ſservitium militare indiſstinctê obligetur, debet illud præſstare, ubicunque Rex iuſsſserit. 500. 62.
    • Feudatarius, quiſsecundo genito alimenta præſstat, nihil ratione huius oneris deducit de Adoha, vel Rellevio. 290. 55.
    • Feudatarij ultra ſsubiectionem communem, ratione feudi magis obligati videntur. 498. 47.
    • Feudatarij, qua de cauſsa dici ſsoleant fideles? 495. 19.
    • Feudatarij habent quandam conformitatem cum colonis Romanorum. 527. 11.
    • Feudatarij, & beneficiarij propter abſsentiam, ſsolent privari ſsine monitione, & proceſsſsu. 530. 48.
    • Feudatarij, & Commendatarij non poſsſsunt ſsævire in ſsuos vaſsſsallos, nec eis gravia tributa, aut inſsueta ſservitia imponere. 514. 57.
    • Feudatarij taciturnitas per unum annum, inducit cõſsenſsum inveſstituræ alteri factæ, & poſsſseſsſsorem excludit. 483. 9.
    • Feudatarij debent reſsidere in provincijs, vel terris ſsibi in feudatis ſsub pœna privationis. 527. 10.
    • Feudatarij, & Barones, ubi Regalia colligunt ex Regia cõceſsioneconceſsione, perinde eſst, ac ſsi Princeps colligeret. 267. 21.
    • FIAT verbum per Pontificem prolatum, non reſs picit tempus futurum, ſsed præſsens, & inſstans. 667. 54.
    • FICTA traditio, quæ fit interventu alicuius rei; nomine aliarum, defenditur ex conſsuetudine. 395. 39.
    • FIDEIVSSOR Correctoris an poſssit ex eiſsdem actis conveniri? & ob talem fideiuſssionem quamvis nobilis fit in carcerem detrudi? & an principalis, ſsi fideiuſsſsor ceſssis actionibus contra eum experiatur, pro quantitate quam pro ipſso perſsolvit? 950. 22.
    • FIDES, verbi divini virtute & operatione diffunditur. 131. 30.
    • Fides non debet recipi ob adulationem, ſsed propter doctrivæ veritatem, & utilitatem. 239. 47.
    • Fidei plantatio, & progreſsſsus inter Indos impeditur per eorum coactionem ad metalla. 124. 107. Fidem Chriſstianam, qui recipiunt ob id tantùm, ut ſsuis Principibus placcant, laudari non poſsſsunt. 239. 46.
    • Fidei profeſssio, ad ſservandam formam Concilij, debet fieri coram Vicario Capituli ſsede vacante, & non coram ipſso Capitulo, licèt hoc illum nominaverit. 674. 20.
    • Fidei myſsteria, etiam in perſsectiori Indorum lingua, non ſsatis perfectè explicari poſsſsunt, & quare? 229. 30.
    • Fidei profeſssio videtur requirere præciſsam obſservantiam, tam ex parte, ſsive perſsona, quæ eam facere, quàm qui recipere debet. 674. 19.
    • Fidei profeſssionem, & luramentum fidelitatis præſstari poſsſse à Prælatis, & alijs Beneficiaris per Pro curatorem, multi Auctores tenent, qui referuntur, & contrarij. 672. 14.
    • Fidei propagatio non deficiet, quamvis Indi ab operis metallorum liberentur. 130. 28.
    • FIDELES executores qui ſsint, & unde dicantur, & quatenus ædilibus cercalibus Romanorum aſssimilentur? 945. 20.
    • FILIA excluſsa ob pactum nuptiale à ſsucceſssione Commendæ, non excluduntur nepotes, & quare. 458. 50.
    • Filia ubi excluditur à ſsucceſssione, filius quoque eius excluſsus cenſsetur. 454. 10.
    • Filia dotata, eo ipſso, quòd per ſstatutum excludatur, ſstantibus filijs, neptis quoque excludi videtur. 485. 31.
    • Filiæ, quæ ad Commendarum ſsucceſssionem admittuntur, intra annum nubere debet, & de ſschedulis, quæ id cavent. 462. 8.
    • Filius hæres patris, qualiter teneatur ſstare ijs, quæ fecit in præiudicium fendi, vel Commendæ, ad ipſsum filium poſst eius mortem pertinentis? 404. 55.
    • Filius etiamſsi ex hæredetur à parte, non poteſst excludi à ſsucceſssione feudi, ex pacto, & providentia ſsibi delata. 421. 26.
    • Filius non ſsuccedit in impedimento, vel incapacitate patris, quem repræſsentat, & qualiter, & in quibus fiat repræſsentatio? 458. 47.
    • Filius primogenitus, ſsi ex delicto incapax ſsucceſssionis maioratus reddatur, habetur pro mortuo, & nepos ex eo ſsuccedet. 456. 36.
    • Filius minor natu nõnon poteſst à patre vocari ad Cõmẽ dam, vel feudum primogenito debitum. 422. 33.
    • Filius eſst idem cum parte, vel caro aucta patris. 503. 95.
    • Filus ex feudi natura vocatus, etiamſsi à patre inſstituatur, illud capere poteſst. 421. 23.
    • Filius præſserendus videtur nepoti in ſsucceſssionis Cõmendæ, quia magis parcipat de meritis ob quæ illa conceſsſsa ſsuit. 455. 23.
    • Filius ubi excluditur ab aliquo maioratu ob incompatibilitatem alterius, eius quoque deſscendentes excluſsi manent. 464. 13.
    • Filius illegitimus ubi à Commenda, vel maioratu excluditur, eius quoque liberi excluſsi manebunt, licèt ipſsi legitimi ſsint. 436. 23.
    • p. [1129]
      Filius non poteſst melioris conditionis eſsſse, quâm pater, aquo ius habet. 453. 5.
    • Filius familiàs propter longam patris abfentiam admittitur ad agendum. 712. 31.
    • Filius, qui ius primogenituræ etiam in ſspe conſsequutus eſst, ei facile renuntiare non poteſst. 459. 55.
    • Filio debent imputari in legitimam ſsumtus, quos pater fecit pro Commenda ei acquirenda, vel defendenda. 69.
    • Filium, ubi lex vocavit, & prætulit in ſsucceſssione Cõ mendarum, nepotes etiam ex eo vocaſsſse videtur, 456. 32.
    • Filij ſspurij non continentur appellatione filiorum, neque ad maioratus admittuntur, nec videntur eſsſse de genere inſstituentis. 434. 6.
    • Filij legitimi, ſsi vocentur in maioratus inſstitutione, naturales non admittuntur, & idem ſsi filij ſsimpliciter vocentur. 435. 14.
    • Filij ex voluntatis, & pietatis coniectura ſsemper intelliguntur vocati, & extraneis prælati. 487. 46.
    • Filij naturales regulariter non ad mittuntur ad ſsucceſssionem fideicommiſssi, vel maioratus, & quando ſsecús? 435. 12. & ſseqq.
    • Filij naturalis non extantibus legitimis inſstitui poſsſsunt à parentibus, & in eorum perſsonis maioratus fundari. 435. 9.
    • Filij familias an, & â quibus tributis liberi ſsint? 173. 25. & quomodo computentur quando agitur de faciendo delectu ad militiam? 173. 27.
    • Filij naturales non dicuntur turpes perſsonæ, & quatenus gaudeant nobilitate parentum. 435. 10.
    • Filij ſsequuntur originẽoriginem patris, & patrię, ex qua oriundi ſsunt, & non domicilium. 25. 4.
    • Filij nati ex matrimonio putativo in Commendis ſsuccedunt, & in feudis, & in maioratibus. 440. 57.
    • Filiorum vocatio, & ſsucceſssio in omni ſsucceſssione prior eſsſse debet, & ſsolet. 486. 44.
    • Filiorum appellatione quando nepotes, & alij deſscendentes contineri videantur in fideicommiſssis, maioratibus, & alijs diſspoſsitionibus? 428. 85. Et quid in Commendis Indorum, & ſschedulæ, quæ de hoc agunt. 428. 82.
    • Filijs, quæ deferuntur ut filijs, præſstari debent etiam à patre non inſstitutis. 421. 24.
    • Filijs primo vocatis, quod lex ſsucceſssiones denegat, non debet concedi uxotibus, quæ vocantur in eoru defectum. 485. 29.
    • Filij non debet expediti novus titulus Commendarum, in quibus parentibus ſsuccedunt, & ſschedula, quæ id diſspoſsuit, & quare? 484. 25.
    • Filios parentum meritis illuſstrari, & elevari ad officia, & dignitates, pluribus bonæ notæ locis oſstenditur. 602. 39.
    • Filios Cacicorum benê, & Chriſstiane educare con venit, ut exemplo ſsuis ſsub ditis ſsint, cum patribus ſsucceſsſserint. 240. 61.
    • Filios, & poſsteros ad officia, & præmia parentum regulariter iura vocare, & præponere ſsolent. 601. 37.
    • FINIS Commendarum eſst benemeritorum temuneratio, & is præ omnibus attendendus eſst, & quod omnia à fine regulantur. 348. 34.
    • FLAVIIV opiſsci locus expenditur, & emendatur. 66. 55.
    • FLORALES, & lupercales Romanorum ludi, quia à nudis celebrabantur, reprehenſsi. 223. 63.
    • FISCALIVM inſstitutio, & finis in Audientijs Indiarum, & quod duo ſsunt in Mexicana, & Limenſsi, & qualiter ſse iuvare debeant? 985. 1.
    • Fiſscalium officium, an, & in quibus aſssimiletui Procuratori Cæſsaris, & Advocatis filci Romanorum, & iura, & Auctores, qui de hi agunt. 986. 2.
    • Fiſscalis Epiſscopi deſsuncti aliquibus rationibus videtur excuſsandus à ſsyndicatu Capituli, quæ referuntur, & refelluntur. 766. 25.
    • Fiſscales dicuntur malum neceſsſsarium, & Procuratores generales, & quare? 986. 3.
    • Fiſscalium inſstructio ex Caſssiodor. & alijs, & quod non de poteſstate, ſsed de iuſstitia vincere curent. 986. 4.
    • Fiſscalis ſsub colore officij iniuriosè agens, & deprædationes exercens, vivus cremari debet. 986. 5.
    • Fiſscales toga talari utuntur, & eodem ſsalario, ac eiſsdem ſserè honoribus gaudent, quibus Auditores Indiarum, & ſsunt veluti ſsocij, & fratres ipſsorum. 986. 6.
    • Fiſscales in Francia ſsunt ſsimul iudices in negotijs, quę fiſscum non tangunt, & quando in Indijs eorum vicem ſsuppleant? 987. 7.
    • Fiſscales præcedunt Algacellos, Calculateres, & officiales Regios, & etiam Secretarios, & lisſsuper hoc mota in Supremo Conſsilio Italiæ, & qualiter ſsedata? 987. 8.
    • Fiſscalis vicem qui ſsupplet, an in ſseſssione, & alijs præcedentijs, & honoribus eius iure fruatur, & utatur? 987. 10.
    • Fiſscalis propriè non eſst, niſsi qui â Rege eſst creatus, & nominates. 987. 11.
    • Fiſscales non ſsolùm in Tribun alicum iudicibus ſsedẽt, verùm & in ſsecretiori conclavi vulgò Acuredo intereſsſse poſsſsunt, & debent, & ſsched. de hoc agentes. 987. 13.
    • Fiſscales veniunt appellatione Officialium, & Miniſstrorum, tam in favorabilibus, quàm in odioſsis, & exempla notanda huius aſsſsertionis. 988. 18.
    • Fiſscalis Regius an poſssit recuſsari? anceps quæſstio eſst, & quid Auctor in ea ſsentiat? 988. 21.
    • Fiſscalibus advocatis ſseu procuratoribus cur fiſscus utatur? 989. 23.
    • Fiſscalis ſsemper cenſsetur invitus, & ex neceſssitate officij ad negotia, quæ privatis damnoſsa ſsunt, accedere; & quæ inde reſsultent? 989. 24.
    • Fiſscalie officium idem debet eſsſse, quod Chori in tragædijs. 989. 26.
    • Fiſscales non iurant de Calumnia, nec in expenſsis damnãtur, & quare, & de alijs eorum, & fiſsci privilegijs, remiſssivê. 989. 27.
    • Fiſscales eoram proprijs fiſsci iudicibus cauſsas duntaxat agere debent, & omnes fiſscum tangentes ad hoc forum trahere poſsſsunt. 989. 28.
    • Fiſscales in cauſsa immunitatis Eccleſsiaſsticæ, an, & qualiter per ſse, vel per ſsuum agentem in foro Eccleſsiaſstico comparere debeat? & ſsched ſsuper hoc expedita. 990. 29.
    • Fiſscales de iure communi non prohibebantur pro alijs privatis advocare, de iure Regio, & Indiarum ſsecus, & ſschedul. de hoc agentes. 990. 31.
    • Fiſscales Audientiarum Indiarum, Indorum defen ſsionem, & advocationem in multis caſsibus excipere inbentur, & ſsunt veluti generales protectores eorum. 990. 32.
    • Fiſscales Audientiarum Indiarum, ut ſsint generales protectores bonorum deſsunctorum, aliquando tractatum eſst, & in Francia obſservatur. 993. 11.
    • p. [1130]
      Fiſscus quaſsi viſscus, quia omnia capit, & ligat ex Pocta Anglo, & alia de eius nominibus. 1068. 83.
    • Fiſscus in metalis, & ſsalinis habet privilegium, ut ea pro iuſsto pretio ſsibi ſsume epoſssit, & cæteris emtoribus præferatur. 1062. 31.
    • Fiſscus ingentes quæſstus facit in Indijs ex vectigalibus, commiſssis, & confiſscationibus. 1068. 82.
    • Fiſscus, & Fiſscalis qualiter debeat pro Commendarum evictione citati, & ſse habere? 370. 67.
    • Fiſsci privilegium eſst, ut poſssit lententijs in cauſsis Fiſscalibus ferendis, ſseu votandis intereſsſse, & an ſsint nullæ ſsi eo abſsente ferantum? 987. 14.
    • Fiſscus evictionis nomine ex conſsuetudine nihile aliud praſstat, quàm pretium rei evictæ, vel eius refectionem. 371. 69.
    • Fiſscus, fundat intentionem in Commendis, & ideò ex contrario parte probatio requiritur, & poteſst compellere omnes earum poſsſseſsſsores ad ipſsarum titulos oſstendendos, & ſschedulæ, de hoc agentes. 576. 36. & 579. 63.
    • Fiſscus tenetur ad ea, quæ condemnatus, cuius ſsucceſsſsor univerſsalis fuerit. 543. 19.
    • Fiſscus pinguior eſst, quando Princeps habet vaſsſsallos locupletes. 133. 54.
    • Fiſscus ſsemper utitur iure communi, niſsi ubi ſspecialiter reperitur privilegiatus. 576. 33.
    • Fiſsci privilegium eſst, ut quaſscunque cauſsas in quibus de evictione teneri, vel alio modo aliquod intereſsſse habere poteſst, ad ſsuos iudices trahat. 628. 50.
    • Fiſsci privilegium eſst, ut nunquàm litiget ſspoliatus, & ut eius cauſsæ celeriter terminentur 576. 28.
    • Fiſsco agente contra privatum ſsupre poſsſseſssione, vel proprietate alicuius Commendæ, an cauſsa ad ſsupremum Senatum, remitti debeat, vel ſstatim in Audientijs Indiarum terminarit? 575. 27.
    • FODIENTEM ſspectare non potuit Sybarita. 117. 43.
    • FODINAE, ſsive mineralia Indiarum, ſsi excoli defierint, tam Indorum, quàm Hiſspanorum Reſspubli ca concidet. 101. 5.
    • Fodinę, quę habent venena, aut aliud virum innatum, vel peſstilens, deſserendæ ſsunt. 154. 52.
    • Fodinas, per ſservos, ad hoc emtos, exerceri, non eſst valdè improbandum, & ſsi aliqui etiam hoc ſsuccenſseant. 140. 15. & ſseqq.
    • FOEMINAE an in Cacicatibus ſsuccedant? 238. 26.
    • Fœmina in his, in quibus eſst inhabilis, per ſsubſsitutũ ſservire tenetur. 312. 40.
    • Fœminæ, an tributa Indis iniuncta ſsolvere taneantur? 171. 5.
    • Fœminæ â ſservitijs perſsonalibus liberæ eſsſse debent 49. 53.
    • Fœminæ ad feuda impropria admittuntur, & an iurent fidelitatem, remiſssivè? 312. 48.
    • Fœminæ in defectum maſsculorum admittontur ad ſsucceſssionem Commendarum, adinſstar maioratuum. 429. 89.
    • Fœminæ maritatæ in aliquibus provincijs ſsuccedunt in Cacicatibus, & hoc munus per maritos exercent. 238. 28.
    • Fœminæ regulariter à publicis, & civilibus officijs, & virorum actibus, ac cœtibus prohibitæ ſsunt. 238. 27.
    • Fœminæ licèt à feudi recti ſsucceſssione excludantur in alijs tamên admittuntur, & de feudis fœmineis 429. 90.
    • Fœminæ in feudis, in quibus admittuntur per ſsubſsti tutum ſservire poſsſsunt. 429. 91.
    • Fœminæ licèt multis excludantur, à Regnorum, feudorum, & ducatuum ſsucceſssione, à pluribus tamen alijs admittuntur. 238. 29.
    • Fœminas Indorum à tributis omninó immunesfacere iuſstius videtur. 172. 29.
    • Fœminas à feudis repelli docet Tiraquel. quód garrulæ ſsint, & inconſstantes, & ex alijs rationibus. 312. 43.
    • Fœminis ex benignitate Regia Commendæ novæ acquiſsitio, & veteris ſsucceſssio permiſsſsa eſst. 312. 44.
    • Fœminis, rigore iuris attento, novæ Commendæ, & feuda dari non poſsſsunt, & ſschedulæ de hoc agentes. 311. 38.
    • Fœminis in Commendis ſsuccedentibus, cur in maritorum Capite titulus earum expediri ſsoleret? 462. 13.
    • Fœminarum à ſservitijs excuſsandarum, quæ ſsit ratio? 49. 55.
    • FORI, & litium frequentatio, etiam in bonis hominibus, malitiam, & alia damna producit. 973. 45.
    • FORMA Tridentini circa eligendum Vicarium per Capitulum ſsede vacante, ad Metropolitantum extendi non debet. 769. 47.
    • Forma Tridentini de eligenda Vicario iuriſsperitoparum ſservatur in Hiſspania. 786. 42.
    • Forma, ubi neceſssitas, aut difficultas urget, omitti po teſst, & per æquipollens adimpleri. 677. 43.
    • Forma mandati legis, & ſstatuti ubi eſst expreſsſsa, & aperta, ad unguem ſservari debet, & quôd ſsolet attẽdiattendi magis, quàm ratio. 335. 19.
    • Formæ defectus maior eſst, quàm ſsubſstantiæ, & facie actum reſscindi, vel reſsolvi. 545. 40.
    • Forma permiſssiva non ſservata, ſsuccedit immendiatè forma deſstructiva contraria. 858. 46.
    • FORTVNII ratio defenditur ab impugnationibus Mendozæ. 62. 20.
    • FORVM ſsortiri, & ſstatutis ligari, regulariter à pari procedunt. 628. 46.
    • Forenſses an, & quibus tributis, & oneribus exemti ſsunt? 179. 78.
    • Forum quis ſsortiri compellitur, aliàs declinabile, propter nimiam locorum diſstantiam. 712. 32.
    • Doct. Franciſscus Carraſscus ſscripſsit de decimis Indorum, advocans pro Decano, & Capitulo Cuzquẽſsi. 197. 61.
    • D. Franc. à Toleto Peruanus Prorex decimus ſsimul cum tributis Indorum miſscuit, & ſsolvi præcepit 194. 31. Qualiter ei iniuctum fuerit, ut Indos fodinis diſstribueret. 108. 80. Multa providê diſspoſsuit pro Indis reducendis, & redactis gubernandis. 210. 23. Quid ſsenſserit de perpetuitate Cõmendarum. 608. 105. Qudi circa Ianoconas Argentinæ provinciæ ſstatuerit. 12. 7. Laudatur in viſsitatione, & taxatione quam fecit protributis Indorum. 167. 46. & 1038. 45.
    • Dom. D. Franciſscus Alſsarus Regius Conſsiliarius, laudatur, & eius verba de patronatu Regio Indiarum, referuntur. 637. 29. & 557. 23. & alihi ſsæ pè.
    • D. Franc. à Torreblanca laudatur, & eius libri de Magia, & de iure ſspirituali. 118. 56.
    • R.P. Fr. Franciſsci Naranjo Dominicani Tlaxcalenſsis Criolli eruditio, & portentoſsa mentoria, refertur, & laudatur. 258. 23.
    • D. Franc. de Paula apud Ludovicum XI. Galliarum Regem dictum, & miraculum inſsigne, ſsuper gravi, & iniuſsta tributorum impoſsitione. 165. 76.
    • p. [1131]
      D. Franciſscipi nuditas coram populo, quo pacto excuſsetur à D. Bonaventura. 223. 65.
    • FRATRES, vel ſsorores naturales admittuntur ad ſsucceſssionem tratris legitimi, excluſsis patrus, amit tis, & alijs tranſsverſsalibus, & nſsco. 996. 42.
    • Fratres Mendicantes pro prædijs, quæ poſssident de facto, tenentur ad collectas. 864. 30.
    • FRAVDARE edictum velle non creditur, qui ſsibi proſspexit 449. 32.
    • Fraudis ſsuſspicione extante, porrigit vires ſstatutum etiam ultra diſstrictum ſstatuentis, ut talis fraus excludatur. 747. 95.
    • Fraus legi ht, ſsi id fiat, quod fieri noluit, fieri autem non vetuit. 455. 25.
    • Fradibus, & malitijs, ſsemper obuiam eundum eſst. 455. 26.
    • FRIDERICVS III. Imper. valde ſstuduit metallo rũ tractioni. 106. 56.
    • FRONS occipitio prior, & oculus Domini ſsaginat equam, adagia. 699. 18.
    • Fronti damnato um in metallum, Calumniatorum, & furum, quæ litteræ ſscriberentur? 114. 12.
    • FRVITIO, ſsive gaudimentum alicuius rei, ſsi alicui conceditur, quid ei dari videatur? 277. 14.
    • FRVCTVS ubi debentur iure actionis, poteſst pro eis novum iudicium inſstaurari, ſsi in pricipali non fueriut petiti, vel condemnati. 990. 42.
    • Fructus regulariter ſsequuntur poſsſseſsſsores bonæ fidei. 588. 19.
    • Fructus in iudicijs reſstitutotijs debentur à die occupatronis, & quando reſstitutio ſsit ipſso iure. 588. 36.
    • Fructus ubi computantur ad corpus patrimonij, vel redictuum valorem inſspiciendum, non ht deductio onerum, nec expenſsarum. 364. 8.
    • Fructus induſstriales, qui ſsint. 175. 41.
    • Fructus ſseparari nequeunt à re principali in iudicijs univerſsalibus. 589. 36.
    • Fructus non videntur eſsſse pars rei, à qua procedunt, ſsed quid diſstinctum ab ea. 593. 69.
    • Fructus etiam ſspecificê non petitiveniunt in iudicijs univerſsalibus ex natura actionis. 889. 34.
    • Fructus expreſssè petiti, ſsi in ſsententia omittantur, reus ab illis abſsolvi videtur, & amplius ſsuper eis agi non poteſst. 591. 48.
    • Fructus quis ſsuos facere nequit ſsine titulo, & bona fide. 551. 84.
    • Fructus, qui auctoritate iudicis percipit, regulariter bona fide percipere videtur. 551. 85.
    • Fructus unde dicatur, & quid propriè fignificet? 366. 19.
    • Fructus Epiſscopatus diviſsi, ex die gratiæ, ſsive Fiat, pertinent ad Epiſscopum noviter Creatum, quamvis non apprehenderit poffeſssionem, & quare? 667. 46.
    • Fructus reſstituere debet, qui impetrat præbendam ſsuppreſsſso vitio illegitinitatis, vel data alia nullitate ſsui tituli. 854. 18.
    • Fructus ſsi petiti ſsint, ſsimul cum Commenda, & ſsententia ſsolùm condemnet ad reſstitutionem Commendæ, an quoad fructus abſsolviſsſse videatur? 589. 33.
    • Fructus, deductis expenſsis intelliguntur, etiam in lege viva hoc eſst in reſscriptis, & donationibus Principis. 368. 46.
    • Fructus, etſsi iure actionis æquê principaliter, ac res ipſsa debeantur, ſseo per tamen ſsolent peti acceſsſsoriê ad eam. 591. 49.
    • Fructus, uſsuræ, expenſsæ, & ſsimilia, tunc poſsſsunt peti in novo iudicio poſst finitum principale, quando de eis peculiaris ſspeculatio interceſssit. 591. 52.
    • Fructus Epiſscopatus diviſsi, pertinere ad novum Epiſscopum ex die gratiæ, ſstylus Romanæ Curiæ lervat, ſsed eos petere non poteſst, niſsi litteris expeditis, & præſsentatis. 668. 57.
    • Fructus, qui æquè pricipaliter debentur, ac res ipſsa, ex qua proceount, de rigore iuris in eodem libello cumulari non poſsſsunt, licèt praxis contrariũ ſservet. 591. 53.
    • Fructus medio tempore perceptos, non tenetur reſstituere obtinens in poſsſseſsſsorio, & ſsumbens in petitorio. 589. 31.
    • Fructus regulariter dicuntur deductis expenſsis, & oneribus. 364. 6.
    • Fructus ubi non reſstitui, ſsed ex eis aliquid ſsolvi præcipitur, non deducuntur expenſsæ. 366. 21.
    • Fructuum diviſsio qualiter ſsit facienda inter Commẽdatarij, feudatarij, maioratus, beneficij, & aliorum iurium ſsimilium ſsucceſsſsores, & hæredes deſsunctorum? remiſssivè. 426. 73.
    • Fructus metallorum magis ſsunt perſsonales, quàm prædiales, aut reales, & quare? 862. 13.
    • Fructuum ratione durat inſstautia Commendæ, etiã inter hæredes, qui in illa non ſsuccedunt, & quare? 593. 72.
    • Fructuum condemnatio non ſsemoer fieri debet ex litis conteſstatione, & qui caſsus ab ea excuſsent? 589. 29.
    • Fructuum in perceptione. & diſstributione hipræſserri debent, qui actualiter ſservierunt eo anno, quofructus percipiuntur. 615. 38.
    • Fructuum mentio expreſsſsa in ſsententia, requiritur, ut eius virtute peti poſssint. 590. 41.
    • Fructuum, & aliarum acceſssionum ratione durat lis etiam mortuo homine, pro quo iudicium cœptum fuit. 593. 74.
    • Fructuum computatio in diſspoſsitione hominis, quomodo ineunda ſsit? 364. 5.
    • FVNDVS quid ſsit, & vndedicatur? 62. 15.
    • Fundum ſsi aliquis conducit pro quota fructuum, non eſst locatio, ſsed cietas. 385. 36.
    • Fundi qui habebant adſscriptios, pluris apud Romanos æſstimabantur. 151. 29.
    • Fundatam, qui habet ſsuam intentionem, de iure communi, nihil probare tenetur. 579. 64.
    • FVR cum re ſsurata apprehenſsus in aliquo loco, an debeat remitti ad alium in quo furtum commiſsit. 899. 83.
    • FVRIOSI, mentecapti, muti, cœci, & alij imperfecti, an & quatenus excludantur à ſsucceſssione Commendarum? 443. 81.
    • FVRTVM committit, & ad reſstitutionem tenetur, quirem quam utendam accepit, in alios uſsus convertit. 150. 16.
    • FVTVRVM lucrum deſspicit, qui præſsenti inhiat. 607. 91.

  • G.

    • GABELLA quandò ſsolvenda ſsit de bonis Prælatorum, quæ venduntur ad eorum debita ſsolvenda vel alia ratione? 754. 69.
    • Gabella non debetur ex fructibus rei ruſsticæ, aut pe cuariæ. 64. 33.
    • Gabella contractus conditionalis ſsolvitur, inſspecto tempore, quo celebratur, non quo conditio impletur. 378. 47.
    • p. [1132]
      Gabellam, ſsivè Alcavalam, quæ in Caſstella exigitur, ceſsſsare debere, qua ratione putet Cardii. Toletus, qui reprobatur. 152. 40.
    • DOM. D. GABRIEL Paniagua de Loayſsa, Calatravenſsis Eques, Auctoris Socer, laudatur, eiuſsque factum recenſsetur. 246. 22.
    • Pat. Gabr, Vazquez notanda verba referuntur circa donationes Epiſscocorum ægrotantium. 734. 129. Et notantur alia, quibus ſstaititiæ arguit Impp. in l. quiſsquis, §. folijs, C. ad leg. Iul. Maieſst. 120. 73.
    • D.D. Gabriel Enriquez Regias Senator, & Salmantitenſsis Primarius laudatur. 489. 72.
    • GALLIAE civitatum conſsuetudo circa Albinos, hoc eſst alienigenas, & eorum bona, refertut. 313. 54.
    • Gallo Celtæ, Haduos, velut ſservos, ſseu adſscriptitios habebant. 15. 32.
    • GARCILASSVS Inca fuit Mestizus, de epiſstola, quam in eorum laudem ſscripſsit. 289. 41.
    • D.P.M. Fr. Gaſspar Villaroel eſsectus Epiſscopus Chileuſsis, laudatur, & quid ſsenſserit de alternativis refertur? 924. 100. & 847. 22. & alibi ſsæpè.
    • GEMINATIO, & repetitio alicuius præcopri, denotat, & importat maiorem, & pręciſsiorem eius obſservantiam. 334. 18.
    • GENII mali qualiter, & quare divitias, & theſsuaros Anti Chriſsto reſservate dicantur. 130. 77.
    • GENS nulla ſsine politia, & ſsocietate conſservari poteſst. 207. 15.
    • GENVS quod eſst verificandum in aliqua ſspecie, pro ſspecie haberi, quando intelligatur. 361. 55. Et quòd generi, per ſspeciem derogetur, etiamſsi ſspecialis conceſssio non faciat mentionem generalis. 345. 4.
    • GERMANI, & Galli quandò vetuerint in ſsuis provincijs ſscripturas, & acta iudicialia Latinê conſscribi. 232. 54.
    • Germani quàm durè ſse habeunt cum ruſsticis, & hominibus, quos vocant proprijs. 35. 96.
    • GILLAS Agrigentinus, qualiter ſservos ſsuos tractaret? 48. 44.
    • GLANDIS appellatione, omnis fructus venire ſsolet. 64. 39.
    • GLOSSAE doctrina, quartam ſsuneralem ex conſsuetudine deberi aſsſserentis, quomodo intelligenda ſsit? 871. 13.
    • GODEFRIDI Ambianienſsis Epiſscopi ſsactum contra nutrientes, & criſspantes capillamentum. 221. 44.
    • GRADVM Doctoratus, Magiſsterij, aut licentiæ, quę præbendæ Indiarum requirant? 780. 16.
    • GRATIA facta duobus, viri conditionaliter, & alteri purê, quis præferatur? 377. 37.
    • Gratia Papæ & Principli, licèt ſsolo verbo fiat, dicitur in formis, & imperfecta antelitterarũantelitterarum expeditionẽ. 391. 3. Et non recipitur Præ; atus litter is non expeditis, & præſsentatis 971. 38. Et quo ſsenſsu dicatur Perfecta ex ſsolo verbo fiat. 669. 47.
    • Gratia præbendæ facta illegitimo abſsque narratione, & diſspenſsatione huius defectus, eſst nulla, & ſsubreptitia. 853. 12.
    • Gratia, quæ tarda eſst, ingrata redditur, & celeritas benencij, ulud auget, ex Senec. Caſssiod. & alijs. 341. 81.
    • Gratia, vel conceſssio Principis, quæ pluribus rationibus, vel cauſsis nititur, & ſsi aliquæ deficiant, ex alijs ſsuſstinetur. 353. 76.
    • Gratia conceſsſsa ad beneplacitum Principis, cenſsetur perpetua. 443. 14.
    • Gratia plura meritò dicitur, quæ benemerentibus conceditur, & verba Greg. Lopez. 272. 63.
    • Gratia beneficij, naturalibus dari ſsoliti, eſst ſsubreptitia, ſsi de hoc in eius impetratione mẽtiomentio nõnon fiat. 844. 9.
    • Gratiæ Bullæ Cruciatæ, an ſstricte, vel latè interpretandæ ſsint? remiſssivè. 902. 12.
    • Gratiæ officiorum aliorum Principum, in quo differant ab ijs, quæ per Pontiſsicem fiunt in beneficijs, & Epiſscopatibus? 667. 53.
    • Gratiæ, & privilegia per Principem confirmata, maiorem habent firmitatem. 550. 79.
    • Gratias quomod antiqui eſsſsiuxerint, & quarè? 600. 25.
    • GRAVARI quis non debet alterius odio. 315. 74.
    • Gravare quis non poteſst eum, quem non honorat. 375. 24.
    • D GREG. Magni inſsignis locus refertur. 419. 21. Et alter pro tolendis iniuſstis, violentis vaſsſsallorum præſstationibus. 6. 37. Et alia, quæ valde cõducuntconducunt ad Commendas Indorum. 267. 20. & 512. 28. Et alter de parum proficua congeſstione divitiarum, malè quæfitarum. 144. 63.
    • D. Greg. Nazianzen. D. Baſsilium notat, quod in veli oppido Saſsimorum Epiſscopum conſstituerit. 666. 34.
    • D. Gregor. Taumaturgus lacum exſsicavit, ob lites, & rixas, quas ſsuperilium duo fratres habebant. 140. 11.
    • Gregorius Lopex fuit Senator Regij Conſsilij Indiarum. 753. 14. Eius opinio notatur, & declaratur. 630. 58. Eius verba de laudibus Hiſspanorum ob detectionem, & converſsionem Novi Orbis. 272. 82.
    • Greg. XIII. ad appellationum formam in cauſsis Eccleſsiaſsticis Indiarum innovandam longa itiuerum diſstantia permovit, & deſsiderium litigatium ſsum tibus conſsulendi. 712. 28.
    • GRAECI ob ingenij præſstantiam, de qua gloriabãturgloriabantur, ſse aliorum dominos eſsſse putabant, ex Euripide, & Sophocle. 269. 35.
    • Guardiani, vel Priores qui eliguntur, ut ſsimul Parochi Indorum ſsint, ſsub mortali digniores eligi debent. 826. 25.
    • GVBERNATIO multorum ſsemper plura incommoda generat. 775. 107. Et rectius per unum, quàm per plures expeditur. 1012. 3.
    • Gubernatio Indiarum qualiter adminiſstraretur ante erectionem Conſsilij earum. 1042. 4.
    • Gubernator celeriter benemeritos remunerando, eos magis obſstringit. 340. 80.
    • Gubernator mota ſschedularum prohibitione, an poſsſset Commendas filijs ſsuisconferre? 315. 77.
    • Gubernatores in locum defunctorum, & interim dũ alij providentur ſsuſsſsecti, Commendas conferre poſsiunt, & quare? 300. 41.
    • Gubernator, & quilibet Magiſstratus, & Miniſster, qui ſsuos cæteris paribas prefert, & honoribus aſsficit, non eſst culpandus, & locus inſsignis Caſssiodori ad hoc. 315. 75.
    • Gubernator cavere debet ne prætextu æquitatis decipiatur, vel affectibus ſsuis indulgeat. 339. 68.
    • Gubernator ſsi ut debet in conferendis Commendis procedat, non timeat querelas eorum, qui ſsine ſsorte remanſserint. 342. 80.
    • Gubernatores plures provident Commendas ex ſsolo titulo officij, abſsque ſspeciali mandato, & quare? 299. 33.
    • p. [1133]
      Gubernatoribus aliquibus permitti ſsolet metallis, & margaritis legendis operam dare, & quare. 949. 18.
    • GVIDONIS Fabricij elegantia verba referuntur 230. 43.

  • H.

    • HABILITAS delegati ubi conſsideratur, tempus datæ actus, quem geſssit, inſspici debet, tam affirmativè, quam negativê 302. 68.
    • Habilitas ſsive capacitas alicuius, eo tempore conſsideranda eſst quo ſsucceſssio defertur. 447. 3.
    • HABITVM ſsuæ religionis, qui deſserunt, ipſso iure ſsunt excommunicato, niſsi id fiat propter bonam ſsuperiora. 837. 22.
    • HABITATIO inter Indos Hiſspanis prohibita eſst, maximê vagabundis, & hybridis, atque AEthiopibus, & quare. 233. 71.
    • HEBRAEVS populus in Babylonia ſseptuaginta annis propriam linguam amiſsit, Chaldaicam imbibit. 229. 23.
    • Hebræi per varias nationes diviſsi, per ſsuctudinem Hebræam linguam obliti, alienas acceperunt, ex Abulenſsi. 229. 25.
    • Hebræi, quàm ſsuaviter ſsuerint evocati à Deo idololatria. 802. 81.
    • HAERES ſsi quis mihi eſsſse iubeatur, ego quoque illi vice verſsa ſsucceſsſsurus ſsum. 475. 4.
    • Hæredes, qui ipſso iure fuerint, qualiter, & intra quod tempus poſssint ſse abſstinere? & quid in extraneis? 425. 60.
    • Hæredes ad quos tranſsit inſstantia, ſsaltim ratione fructuum, an ſsunt citandi de novo? 539. 73.
    • Hæredes litigantium, benè poſsſsunt, ſsi volunt, profructibus Commendæ litem inchoare in Regalibus Cancellarijs Indiarum. 593. 68.
    • Hæredibus ſsemper proſspicere videmur. 377. 42.
    • Hæres poffoſsſsoris malæ fidei, tenetur etiam ad frucctuum reſstitutionem, & ſsiugularis ſsucceſsſsor, & quare. 587. 18.
    • Hæredes, vel fide iuſsſsores ioudicum decedentium ſsyndicatu, vel viſsitatione pendent, an, & quando pro eorum admiſssis in pecuniarijs teneantur? 1007. 62.
    • HAERESES, & hæretici protinus extirpari debent, & quare. 887. 1.
    • Hæreticus in hæreſsi perſseverans, quotidie idem delictum patrat. 899. 82.
    • Hæreticus contumaciter abſsens, abſsque alia probatione pro hæretico condemnari poteſst. 900. 86.
    • Hæretici putant nullum Catholicum doctum eſsſse poſsſse. 256. 9.
    • Hæretici ubicunque comprehenſsi fuerint, ibi puniri poſsſsunt, & quare? 899. 81.
    • Hæretici fugitive bona, ſsi in aliquot loco reperiantur, ubi nec delictum commiſssit, nec originem habet, an Inquiſsitores illius loci poſssint contra ea, abſsque alia citation, vel remiſssione, procedure? 900. 84.
    • HELIOGABALVS qualiter convivas ſsuos pictis, vel fictilibus ferculis deluſserit, & fame maceraverit. 431. 104.
    • HIDALGOS dicimus, Hiſspano vocabulo, quaſsi Fidalgos à fidelitate, & de alijs etymologijs eiuſsdem vocis. 405. 20.
    • DOM. D. FR. HIERONYMVS à Loayſsa Archiep. Limenſsis, retractatio refertur circa Indorum iervitium in metallic. 136. 89.
    • HISPANIA, ſsuper omnes nations abundant metallis, præcipuè auri, & argenti, & cur parum excolantur? 146. 77. & 1060. 10.
    • Hiſspania Dei gratia, fidei puritate gauder, & excellit ob inſstitutiones ſsanctæ Inquiſsitionis, & hæreticorum punitionem, & Auctores qui hoc teſstantur. 887. 4. & ſseqq.
    • Hiſspanię ſsub terranea cur inhabitare dicatur Pluto? 105. 48.
    • Hiſspaniæ Monarchia, tum in alijs, tùm maximê in liberalitate, & Clementia erga ſsubdicos, Othomanam Turcarum ſsurat. 600. 30.
    • Hiſspaniæ Proceres, & benemeriti, pro ſsuis facinoribus premia perpetua, & iuriſsdictionalia conſsequuti ſsunt. 602. 41.
    • Hiſspaniæ Reges qualiter ſse habuerint in remunerandis ducibus, & ſstrenuis militibus, qui eam à Mauris vindicarunt. 273. 77.
    • Hiſspaniæ procures, titulati, & Domini vaſsſsallorum, & Maioratuum, unde originem habuerint? 273. 78.
    • Hiſspani, ut ad ſserviendum, laborandum in Indijs adducantur, Regiæ ſschedulæ iubent. 10. 18.
    • Hiſspani in regionibus Indiarum degentes, cogendi ſsunt ad laborem, & opera ruſstica. 145. 71.
    • Hiſspani poſstquàm â Romanis acceperunt Latinum ſsermonem, materni prorſsus obliti ſsunt, & quails olim fuerit, ignoratur. 228. 21.
    • Hiſspani non poſsſsunt Indis coactis ad privatum ſsui ſservitium uti, etiam ſsi ſservitio career ſse dicant. 9. 13.
    • Hiſspani, & præſsertim Magiſstratus, & Parochi, qui Indisvinum vendunt, & alias potions, quibus inebriantur, magis peccant, quàm ipſsi Indi. 225. 82.
    • Hiſspani ſsi ipſsi (ut faciunt) otioſsi, totum pondus la borum Indis iniungant, parùm Indiæ durabunt. 26. 12.
    • Hiſspani, & Hibrydæ non poſsſsunt omnia opera Reipubilicæ neceſsſsaria in Indijs obire, & quare? 39. 110.
    • Hiſspani cæteris omnibus nationibus fideliores ſsemper reputantiſsunt. 614. 24.
    • Hiſspani notantur, quòd in Indijs alij alijs ſservire recuſsant. 10. 17.
    • Hiſspani, & AEtiopes multum aucti ſsunt in provincijs Indiarum. 27. 27.
    • Hiſspani olim Gothos, etiam plebeios, magni fecerunt. Et idem hodie faciunt Indi erga Hiſspanos. 246. 34.
    • Hiſspani prodigaliter conſsumunt, & ad regna extranea transferunt divitias Indiarum. 145. 66.
    • Hiſspani homines, vel AEthopes, & alij ſservi, non ſsunt apti ad mineralia Peruana exercenda, & quare? 103. 22.
    • Hiſspani, & Hibrydæ compelli debent, ut Indos in laboribus, & operibus publicis iuvent. 26. 16.
    • Hiſspani apud Indos nati, debent admitti, imò, & cæteris præſserri, ad official, honores, & dignitates Indiarum. 258. 25.
    • Hiſspani omnes, an nobiles ſsint cenſsendi reſspectu Indorum de quorum iniuria, vel damno compenſsando agitur? 246. 30.
    • Hiſspani apud Indos nati, ſsunt veluti reliqui vaſsſsalliac cives Regis, & Regni Caſstellæ. 256. 2.
    • Hiſspani à Mauris ſsubacti Romanum ſser monem pro Arabico reliquerunt. 299. 22.
    • p. [1134]
      Hiſspani noſstri cur ſstolati, ſseu rogati vocentur à Strabone. 232. 66.
    • Hiſspani admonentur, ut cum Indis, ſsibi ad ſserviendũ deſsignatis, blandè ſse habeant. 55. 98.
    • Hiſspani quando? cœperint loqui, & inſstrumenta, & acta iudicialia ſscribere Latino ſsermone. 232. 55.
    • Hiſspanus ſsermo ex Latino deſscendit, & cur appelletur Romance, & de voce Ladino. 232. 56.
    • HOMAGIVM ctiamſsi ſsolùm concipiatur ſsub fide, & verbo boni viri, obligat tanquàm ieſsiurandum, ſsecundùm aliquos, & maxime inter nobiles. 496. 26.
    • Homagium quid ſsit, & unde dicatur, & quando ligium appelletur? & de varijs homagis formulis. 495. 21.
    • Homagij præſstatio in feudis, & Commendis Indorum continet expreſsſsum iuramenturm, & obligat tanquam tale. 496. 25.
    • Homagij, ſsive Omenage apud Hiſspanos præſstatio, & conceptio, an, & quandò habeat vim, & naturam iuramenti? 496. 24.
    • HOMO proptius qualiter olim conſstitueretur à Regibus Hiſspaniæ, ad tuendas res Ecleſsiæ vacantis. 752. 8.
    • Homo homini præſstat, necæqualis eſst omnium induſstria, ingenium, aut conditio. 399. 5.
    • Homo non ſsolùm diffinitur animal rtionale, ſsed etiam ſsociabile, & politicum, ſseu civile. 207. 2.
    • Homo eſst creturarum omnium digniſssima. 207. 1. Homo ſsine metallis non poteſst parare victum, & veſstitum. 102. 13.
    • HOMINES quando, à quibus, & quarè ſsuaſsi fuerint, in urbes, & oppida convenire, & ædificia coniungere, ac conferre. 208. 6.
    • Homines, qui politia, & legibs carent, ſseris ſsimiles ſsunt. 217. 3.
    • Homines rudes, & imbecilles, ſsæpèſse alijs inſservitiũ dare ſsoliti ſsunt, à quibus tueantur, & ſsuſstententur, & exemplum in Mariandynis, ex Athenæo. 269. 36.
    • Homines varij, varijsſse operibus applicant, & mutuò in Reip. iuvant. 33. 80.
    • Homines hominibus auxiliari, & eorum damna, & iniuriasevitare, ſsi commodè poſssint, omni iure tenentur. 510. 11.
    • Homines, qui dicunt, ſsolitariam olim in campis, & montius vitam degiſsſse, ridet Petr. Greg. & quare? 207. 3.
    • Homines conditionatæ liberatis, & tributis, aut ſservitijs obnoxij, quales ſsunt Indi, non poſsſsunt domicilium mutare. 212. 47.
    • Homines plurimos, primo illo ſsæculo in campis, & montibus ſsilveſstrem vitam egiſsſse, negari non poteſst. 208. 5.
    • Homines magis laborant pro filijs, quàm pro ſse ipſsis. 602. 33.
    • Homines vagantes, & otioſsi, & mendicantes validi ad laborandum compelli poſsſsunt. 39. 128.
    • Homines quilibet, neceſssitate urgente, agriculturam exercere debent. 61. 5.
    • Homines manus mortuæ, ſsive vaſsſsalli taliabiles, ſsunt apud Gallos veluti adſscriptitij. 15. 33.
    • Homines prudentiores, ſsunt veluti lex hebetioribus. 269. 39.
    • Homines ijſsecundùm Ariſst. ad ſserviendum aptiores ſsunt, qui habent plus roboris, & minus intellectus. 31. 60.
    • Homines nobiles, & ſstrenui milites in Indis, ad card deſsenſsionem, mediantibus Indorum Commendis, conſservantur. 208. 31.
    • Homines hebetes, & Igorãts, inter pecora, & animalia computat Seneca. 31. 62.
    • Homines contra propria commoda laborantes, etiã invitos, nolenteſsque ſservare, & dirigere Reip. interſst. 211. 36.
    • Homines ex natura loci, & cœli ſsub quo naſscuntur, mores, & temperiem ſsun ere ſsolent. 257. 16.
    • Homines hominius egent ad vitam tranſsigendam, & ſsublevandam, & emblemata, & carmina de hoc agentia. 33. 79.
    • Homines nunquàm in caſsum, fruſstraque laborant. 605. 77.
    • Homines liberi, & innoxij, raroad metalla coactireperiuntur. 134. 68.
    • Hominum genus nullum eſst ita ferox, quod excoli nõ poſssit. 218. 11.
    • Hominem eundem, diverſsis reſspectibus, diverſso iure cenſseri, aut à diverſsis iudicibus iudicari, novum no eſst. 829. 50.
    • Hominum in urbes, & oppida coadunatio, meritò iuri gentium tribuetur ab Herinogeniano. 208. 7.
    • Homium cauſsa omnia comparata ſsunt, & pro corũ redemtione bona Ecleſsiæ vendi permittuntur. 132. 43.
    • Hominum liberorum plures ſsnt differentiæ. 13. 19.
    • HONESTA ſsunt lucra, quæ ex metallorum effoſsione parantur. 102. 12.
    • HONORATIORES reputantur, qui ſsublimioribus ſsubſsunt. 606. 25.
    • HOSPITALE, an & quandò ſsit capaxfeudi, vel Cõmendæ Indorum? 442. 72.
    • Hoſspitale, ut dicaturlocus Religioſsus, & gaudeat privilegijs ſsori, & immunitatis Eccleſsiaſsticæ, quæ requirantur. 649. 62.
    • Hoſspitalia, quæ ſsub Regum protectione ſsunt, an, & quomodo Ordinarius viſsitare poſssit? 649. 59.
    • Hoſspitalia iuris patronatus privatorum, quando, & quomodo Ordinarius viſsitare poſssit, & ſschedula de hoc diſsponens. 649. 60.
    • Hoſspitalia, quæ erecta non ſsunt cum auctoritate Pręlati Eccleſsiaſstici, neque habent Eccleſsiam, & campanile, ſsunt merè ſsecularia 649. 61.
    • Hoſspitalium omnium, ex Regijs largitionibus in provincijs Indiarum fundatorum, Rex Noſsier unicus patronus exiſstit, & ſschedulæ de hoc agentes. 649. 58.
    • Hoſspitalium libri quando faciant fidem ad probandam mortem eorum, qui in cis defecerunt. 650. 63.
    • HISPANORVM reſspublica, quod ſsit mixta cm republica Indorum non ſsufficit, ut totum onus Indis imponi debeat, Hiſspanis in otio manentibus. 124. 110.
    • Hiſspaniolæ inſsulæ Indi, qui hodie ſsuperſsunt, quale ſsuerit patrium ipſsorum Idioma ignorant. 28. 26.
    • Hiſspanorum, & Indorum Reſspub. ubi iuncta eſsſse cæpit, ſse mutuò iuvare debet. 103. 19.
    • Hiſspanorum mos, appellandi Bestias, homines rudes, & Impolitos, unde deſscendit? 217. 6.
    • Hiſspanos in Indijs naos, aliqui deſspiciunt, & ab alijs ſseparari volunt, qui reprehenduntur. 256. 7.
    • HVACAS, velſsepulcra Indorum aperire, & divitias ibi reconditas extrahi poſsſse, quibus conditionibus permiſsſsum ſsit, vel permitti poſssit? 1063. 41.
    • p. [1135]
      HVANCA Velicenſsis argenti vivifodina, quo pacto à Rege metallarijs, fruenda concedi ſsoleat? 1062. 31.
    • HVMANITATIS communc ius eſst, litteras alienas non aperire ex Apuleio. 98. 43.
    • HVNNI quid honeſstum, vel inhoneſstum ſsit penitus ignorane, ex Marcellino. 217. 4.
    • HYBRIDAE, nomen, quid propriè ſsignificet? & quod metaphoricè pro Meſstizis ſsumatur. 281. 20.
    • Hybridæ, qui Mestizos vocantur, per ſstatuta puritatis ſsanguinis, ob hanc cauſsam, quòd Meſstici ſsint, excludi non debent. 252. 84.
    • HYBICAS apud Plutarch. dicebat Antonio. Si vis duas collectas, da duas meſsſses. 163. 53.
    • HYPOTHECAM ſspecialem habens, præfertur in ea cæteris generalem habentibus. 345. 5.
    • HYSSOPO in America Indos à nobis baptizatos fuiſsſse, aliqui dicunt, qui reprobantur. 239. 45.

  • I.

    • IABELLONIS lituanię Regis, cũcum Heduvige Regina Poloniæ matrimonium contrahere volentis notabilis hiſstoria refertur. 239. 43.
    • IACOBI Cuiatij elegantia verba de periculo, & obligatione nominatorum expenduntur. 529. 42.
    • Iacobi Berretæ opinio, circa præciſsam invocationem brachij ſsæcularis per Eccleſsiaſsticos, pro exigendis pœnis pecuniarijs, refellitur. 693. 81.
    • IANACONAE, qui Indi dicantur in Regno Perù, & Naborij in Nova Hiſspania, & ex quibus cauſsis illorum ſservitium iuſstificetur. 12. 2.
    • Ianaconæ duris, & inſsolitis ſservitijs onerandi non ſsunt. 19. 73.
    • Ianaconæ bonis ſspoliandi, ſsalarijs defraudandi, aut iniurijs afficiendi non ſsunt. 19. 74.
    • Ianaconę, plures iniurias ſsub duris; & iniuſstis dominis patiuntur. 68. 60.
    • Ianaconæ liberi manent. & liberam teſstandifacultatem habent. 13. 14.
    • Ianaconæ ſsunt veluti coloni partiarij in fundis, quibus adſscriptiſsunt, 13. 15.
    • Ianaconæ non poſsſsunt, ſsine prædijs, quibus adſscripti ſsunt, aut prædio vẽdito retineri, & in alium trauſs ferri. 20. 77.
    • Ianaconæ ubicunque reperiantur, tributa Regi, vel ſsuis Commendatarijs debita, ſsolvere cogendi ſsunt. 20. 82.
    • Ianaconæ non poſsſsunt recedere à fundis, quibus adſscripti ſsunt, niſsi priùs in eis neceſsſsarius operas fecerint. 16. 44.
    • Ianaconæ tranſscunt cum prædijs 12. 8.
    • Ianaconarum ſservitium in Argentina provincia quomodo in Regio Conſsilio temperatum fuerit.
    • 12. 6.
    • Ianaconarum ſservitium, & detentio, aliquibus Indiarum legibus interdicta reperitur. 17. 53.
    • Ianaconarum uſsus, & ſservitium exemplo aliarum nationum defendi poteſst. 16. 38.
    • Ianaconarum ſservitium Regijs ſschedulis approbatum videtur. 16. 40.
    • Ianaconarum uſsus hodie tolli deberet, ceſsſsante cauſsa eius diſssimulationis. 19. 67.
    • Ianaconarum uſsum, & ſservitium, qui Auctores probent. 12. 9.
    • Ianaconarum uſsus maximè pererebuit in Argentina provincia, & quare? 12. 4.
    • Ianaconarum ſservitium præſscriptione defendi non poteſst, cum ſsit libertati contrarium. 18. 54.
    • Ianaconarum uſsus ubi fieri poſssit, reſstringendus eſst. 17. 45.
    • IAPONIENSIVM Prædicatores plurimi Martyriũ paſssi, & qui de eis agant. 837. 25.
    • Iaponijs pro Miſssionibus, & expeditionibus, & laurea martyrij in eis ſsuſscipienda, inſsigne noſstrorum Religioſsorum certamen refertur. 836. 10.
    • Iaponienſsis miſssio à quibus, & quomodò ventilata, & reſsoluta fuerit, de mandato Regis Catholici? 836. 11.
    • ICTIMVLORVM lex, circa numerum operatorum in auri fodinis. 105. 46.
    • IDIOMATIS Indorum perfecta peritia, quàm ſsit neceſsſsaria in beneficiarijs ipſsorum. 847. 37.
    • IDOLOLATRIA eſst ſscelus omnium graviſssin ũ, & Deo maximê infenſsum, & ſsummopere ab Indorum animis extirpandum. 221. 49.
    • Idololatria, ut penitus extirpetur de animis IndorũIndorum, nihil magis conducet, quam eam de cordibus Cacicorum priûs removere. 240. 53.
    • Idololatriam Indi plures, etiam iam converſsi, obſsocordiam gubernatorum, & prædicatorum, in mõtibusmontibus, & in antris exercent. 222. 53.
    • Idololatriam, qui permittit gubernator, gravitor delinquit. 222. 50.
    • IEREMIAS ſse excuſsabat à prædicando, quia neſsciobat loqui. 230. 35.
    • IGNAVIAE, & deſsidiæ vitium, Indis commune, ſsumma Cura corrigidebet. 223. 59.
    • IGNORANS aliquando eſst melioris conditionis quam ſsciens. 1034. 7.
    • Ignorantia facti ei nocet. cui negligentia obijci poteſst. 337. 46.
    • Ignorantia craſsſsa, & affectata non excuſsat. 337. 47.
    • Ignorantiam affectare videtur, qui nuliam negligentiam adhibet ad ſscientiam conſsequendam. 337. 42.
    • ILLEGITIMVS nunquam poteſst dici pacificue poſsſseſsſsor beneficij. 853. 9.
    • Illegitimirarò, ob hunc ſsolum defectum, repelluntur ab officijs, & muneribus iudicialibus ſsibi commiſsſsis. 310. 27.
    • Illegitimi ſsunt infames, ſsaltem infamia facti. 259. 35. Paleotus tamen contrarium ſsentit, & eos à muneribus ſsecularibus non excludi. 310. 29.
    • Illegitimi, & præſsertim ſspurij excluduntur à ſsucceſsſsione Commendarum, ut & à feudis, & alijs dignitatibus. 434. 2.
    • Illegitimi quiſsciunt, vel putant ſse ab Epiſscopis vir tute indultorum Apoſst. diſspenſsatosfuiſsſse, tuti ſsunt in utroque foro, & ſscrupulum deponere poſsſsunt. 859. 55.
    • Illegitimi ſsine diſspenſsatione Rom. Pont. ad ſsacros ordines promoveri non poſsſsunt. 852. 7.
    • Illegitimi plures reperti ſsunt, bello, ac toga præſstantes. 310. 28.
    • Illegitimi, ex ſsententia aliquorum, ab Epiſscopis, etiã ad ordines maiores, & curata, diſspenſsari poſsſsunt, ſsemper atque id Eccleſsiæ neceſssitas, vel utilitas ſsuaſserit. 857. 88.
    • Illegitimi non debent cum legitimis comparari, neque ad eandem menſsam ſsedere. 261. 70. & 435. 17.
    • Illegitimi, etiamſsi ad recipiendos ſsacros Ordines diſspenſsentur, beneficia tamen curata, & Præben|
      p. [1136]
      das Cathedralium, abſsque alia nova diſspenſsatione habere non poſsſsunt. 853. 8.
    • Illegitimi non ritè ad ordines, vel beneticia ab Epiſscopis diſspenſsati, an, & quando ab eorum ſsucceſsſsoribus rehabilitari poſssunt? 858. 53.
    • Illegitimorum prohibitio quoad ordines, & beneficia, quibus rationibus nitatur? 853. 10.
    • Illegitimos non diſspenſsatos ordinans, peccat mortaliter, & privatur ordinandi ſsacultate. 854. 23.
    • Illegitimis per ſse benemeritis, benè poſsſsunt conferri novæ Commendæ, licèt ab earum ſsucceſssione excludantur. 310. 25.
    • Illegitimitatis defectus, an, & quatenus in beneficijs, officijs & dignitatibus noceat? 301. 26.
    • ILLICITE, & abuſsivè, quæ fiunt, ius commune, non lædunt, nec innovant. 270. 30.
    • IMAGO alterius quodatur, ibi datur vera repræſsentatio eius, cuius imago geritur. 1014. 14.
    • IMBECILLES, & ignorantes, valentioribus, aut prudentioribus commendare, ſsemper neceſsſsarium, & laudabile viſsum fuit. 510. 10.
    • IMMVNITATIS in materia loquentia iura, ſsunt intelligenda ſstrictè, & in caſsu quo loquuntur. 178. 66.
    • IMPEDIMENTVM iuſstum ſsuperveniens, etiam per abſsentiam voluntariam, pendente tamen menitione de comperendo, excuſsat etiam ſsiquis ſse nimis arctaverit. 532. 66.
    • Impedimentum litis pendẽtis præbet iuſstam excuſsationem tituli non petiti intra tempus à lege præfixum. 426. 69.
    • Impedimentum carceris, vel relegationis non affectatum, iuſstiſssimum eſst. 533. 77.
    • Impedimentum legitimum facit quem iudicaripro præſsente, & reſsidente. 535. 99.
    • Impedimentum etiam proveniens ex culpa, præſstat excuſsationem, ſsi talis culpa ad illud non ſsuerit affectata, & ordinata. 533. 80.
    • Impedimentum in quod quis ſsua culpa ſse coniecit, nõ ſsolet præſstare excuſsationem. 532. 70.
    • Impedimentum iuſstum, & urgens excuſsat Commendatarium à non reſsidendo, & à non petenda licentia. 331. 62.
    • Impedimentum alleganti, eius probatio incumbit, & iuſstificatio eſst arbitraria. 532. 64.
    • Impedimentum quando datur reſspectu unius perſsonæ, benè poteſst dari recurſsus ad aliam. 677. 41.
    • Impedimentum viri, æquê uxorem, ac illum excuſsat. 534. 88.
    • Impedimenta iuſsta excuſsantia à non reſsidendo, quæ dicantur. 331. 63.
    • Impeditus, ut poſssit ſse iuvare excuſsatione impedimenti, an illud proteſstari debeat? 532. 69.
    • Impedito aliquo morbo, ſsi eis feudo, vel Commendæ concedantur, qualiter fidelitatem iurabunt? 311. 32.
    • Impedito agere non currit tempus. 378. 52.
    • IMPENSAE non poſsſsunt minuere, quod certum, vel determinatum eſst. 367. 29.
    • IMPERATOR bonus, cautus, optimus, qualiter à malis Miniſstris vendi, ſseu decipi ſsoleat. 1045. 29.
    • Imperatores prudentes qualiter ſsemper apud ſse habere ſsolerent breviarium, ſsive laterculum Imperij. 1044. 18.
    • IMPERIVM novum, qua moderatione inter Barbaros ſstabiliendum fit? ex Quinto Curtio. 179.
    • Imperij ratio non aliter conſstare poteſst, quàm ſsi uni reddatur. 787. 69.
    • IMPERITOS qui ad publica munera promoverit, qualiter, & quibus exemplis reprehendat Perſsius, cuius carmina reſseruntur. 1046. 37.
    • IMPERFECTIS ob ſsurorem, vel aliam ægritudi nem, ſsi ſseudum adimatur, alimenta præſstari debent. 443. 37.
    • IMPETRANTES ſschedulas pro Commendis, & alijs officijs, & ſsæpè in ſsuis meritis enarrandis excedunt, & decipiunt. 349. 39.
    • IMPOSSIBILE bifariam capitur ſsecundùm Ariſst. 115. 30.
    • IMPORTVNITAS multa extorquet à Principibus, quæ ipſsi nolunt, nec debent concedere. 347. 25. Et ita obtenta non valent, ibid. n. 26
    • INAVDITVS, & indefenſsus nemo privari, aut damnari poteſst, nec ſsolet. 796. 35.
    • INCA Peruanus imperator in qualibet provincia unum Præfectum Principalem, & alios delatores habebat. 235. 5.
    • Incæ ſsive Ingæ Peruani, qualiter ſsuas provincias gubernarent? 235. 4. Et qualiter erant abſsoluti domini agrorum, & montium, ac paſscuorum ſsui Regni. 1069. 87.
    • Incarum Proceres qualiter ſsemper laborioſsis operibus, etiam inutilibus, Indos Peruanos exercuerint? 37. 106.
    • Incæ Peruani qualiter Cazieos delinquẽtes punirent, & removerent, & alios ex eorum ſsanguine ſsubrogarent. 237. 24.
    • Incarum Regum tempore, nullos Indi Deos, ſsive Idola colebant, niſsi quos illitribuiſsſsent, & iuſssiſsſsent. 240. 54.
    • INCAPACITAS, velexcluſsio alicuius à ſsucceſssione maioratus, ob contraventionem præcepti, quando noceat deſscendentibus ab co. 456. 37. Et incapacitas patris qualis eſsſse debeat, ut excludat filium, & deſscendentes ab eo, ibid. n. 34.
    • Incapax filius nullum ius poteſst in nepotem transferre. 455. 21. Incapax, & eius filij in materia ſsucceſssionis habentur pro mortuis. 454. 9.
    • Incapacitas temporalis, vel accidentalis ſsolùm reſstringitur ad eum, qui illam patitur. 456. 35.
    • Incapace exiſstente primo vocato, ſstatim ſsequenti fit locus, ac ſsi ille vocatus non fuiſsſset. 457. 40.
    • INCESTAE cum matribus, filiabus, aut ſsorotibus coniunctiones, Indis permittendæ non ſsunt. 221. 46.
    • INCIDENTIAE ratione, quis ſsæpè cognoſscit de quæſstionibus, in quibus aliàs inhibitus erat. 583. 113.
    • INCOLAE IndiarũIndiarum, vulgò Iobladores Antiguos, magni fariendi ſsunt, & quare? 338. 55.
    • Incola ab originario in quo diſsſserat? 848. 45.
    • INCOMPATIBILIVM duorum, qui unum optat, vel eligit, alteri renuntiare cenſsetur, & unoadmiſsſso, alterius excluſsio inducitur. 447. 7. 448. 13. 488. 56.
    • INCREMENTI latentis poſsſseſssio, ſsine nova apprehenſsione adquiritur, non autem diſscreti. 389. 64.
    • Indebitum per errorem ſsolvens, reiſsuæ dominium amittit, ideòque condictionem habet, nõnon vindicationem. 489. 71.
    • INDAE maritatæ, quarum viri abſsunt, vel ægrotant, à tributis relevari debent. 172. 12.
    • p. [1137]
      Indæ non poſsſsunt, tuta conſscientia plus diligere, & liberalius educare filos Mestizos, ſspurios, vel adulterinos, quam Indos legitime procreatos. 261. 68.
    • Indæ propter Amaſsios Hiſspanos, & ſspurios eorum filios, odio habent maritos, & prolem legitimam. 261. 67.
    • Indæ in provincij Peruanis nihil præſstant tribute, aut ſservitij nomine. 172. 8.
    • Indiæ regions, ut plurimum irriguæ ſsunt. 61. 8.
    • Indiæ Occidentales, & præcipuè Regio Peruana multis & doctiſssimis metallic, aurique, & argenti fodinis abundant. 1060. 11.
    • Indiæ Occidentales quantum quotidie augeantur, luſstrentur, & illuſstrentur, & locus Tertuliani, qui eis convenire videtur. 663. 11.
    • Indiarum Provinciæ, non ſsolùm propter aurum, & argentums, verûm, & propter alios terræ fructus utiles, & expetibiles ſsunt. 130. 19.
    • Indiarum ærumna, & diſssipatio naſscitur ex eo, quòd pauci has provincias incolant, animo ibidem permanendi. 603. 53.
    • Indiarum provinciæ ſsunt acceſsſsoriè unitæ Regnis Caſstellæm & eorum legibus, & moribus gubernari debent, in ſspecialiter in contrarium non proviſsis. 602. 40. & 902. 15.
    • Indiarum provinciæ queri poſsſsunt ob Commendas Indorum, quæ alienigenis dantur, & quare? 228. 62.
    • Indiarum provinciæ debent iudicari legibus, & conſsuetudine Hiſspaniæ cui ſsunt unitæ. 19. 66.
    • Indiarum in Regno non admittitur Collector pro ſspolijs Epiſscoporum decedentium, nec pro reditibus ſsedis vacantis, ſsed hi iuxta ius canonicum diſstricui iubenrtui. 755. 29.
    • Indiarum provinciæ magis illaſstres, & ſsecuræ efficientur, inducta perpetuicate Commendarum. 603. 48.
    • In Indijs Occidentalibus duæ tantùm Monarchiæ repertæ ſsunt, aliquaſsem rationis, & politicæ gubernationis modum habentes, nimirum Peruana, & Mexicana. 232. 59.
    • Indus contrahens matrimonium cum Inda alterius Commendæ, vel municipij, eius forum ſsequitur, licèt aliàs regula ſsit in contrarium. 179. 80.
    • Indi plures reperientur, qui voluntariæ ſsuas operas ad metalla conducant, ſsi eis remiſssio à tributis, & alia privilegia concedatur. 141. 28.
    • Indi, occaſsione ſservitorum, à Religione Chriſstiana abducendi non ſsunt. 54. 91.
    • Indi, ut agriculturæ inſserviant, compelli poſsſsunt. 61. 1.
    • Indi uxorati, velemancipati an debeant ſsolvere tributa? 173. 26.
    • Indi olim antequam matrimenium contraherentà tributis, & ſservitijs liberari ſsolebant, & qualiter hoc emendatum? 49. 52.
    • Indi metaliarij, quàm graviter ſsentiant proprios lares, & terras relinquere. 121. 89.
    • Indi quodam modo à diabolo perſsuaſsi videntur, ut nullum Hiſspanis officium impendant. 36. 104.
    • Indi metallic addicti non ſsolùm in perpetuum hac pœna damnari videntur, verùm, & hæreditarionu re in filios tranſsmittere? 119. 61.
    • Indi non ſsunt cogendi nocturnis horis laborare. 47. 27.
    • Indi, qui nudi incedunt, ſsuadendi ſsunt, ut veſstes affumant. 223. 60.
    • Indi ad metalla compulſsi, non poſsſsunt dici liberi, & ſsunt deterioris conditionis, quàm ſservi, & quare. 118. 58.
    • Indi non poſsſsunt benè tactari, nec in libertate conſservari, ſsi ſservitijs perſsonalibus onerentur. 29. 40.
    • Indi in Nova Hiſspania, & in Perù à qua ætate incipiant tribute præſstare? 173. 19.
    • Indi adeò timidi, & miſseri ſsunt, ut non audeant queride iniurijsm quas patiuntur, & locus Iuvenalis, qui de eis loqui videtur. 246. 25.
    • Indi non ſsunt domini libertatis ſsuæ, ut nec membrorum. 18. 55.
    • Indi non peccant ubi pecunia redimunt excuſsationẽ ſservitij mineralium. 150. 17.
    • Indi non tenetur alere Commendatarium pauperem, ſsed implent tribute debita ei præſstando. 519. 106.
    • Indi iuſstiſssimè à ſsolvendis decimis perſsonalibus relevari debent, & quare? 204. 43.
    • Indi metallic inſservientes non poſsſsunt, non multis miſserijs, & cruciatibus affici, & quare! 120. 78.
    • Indi paternali potiùs, quàm herili more tractandi, & corrigenda ſsunt. 56. 107.
    • Indi metallarij conductitij, cur in Potoſsienſsibus fodinis teperiantur. 37. 108.
    • Indi vagi, & errantes qualiter Hiſspanis ſsub Ianaconarum titulo in fervitum dari ſsolerent? 12. 3.
    • Indi, & Hybridæ, vulgo Mestizi ſsacrorum Ordinum, & beneficiorum capaces ſsunt, dummodò eos nihil aliud impediat. 851. 1.
    • Indi cum omnibus utiles ſsint, ab omnibus faveri debent ex Regia ſsched. quæ refertur. 245. 15. & 990. 35.
    • Indi, ut vaſsſsalli liberi Hiſspaniæ haberi, & tractor debent, & plures ſschedulæ de hoc agents. 25. 12. & 17. 48. 1. & 112. 3.
    • Indi poſsſsunt dicere ſse eſsſse peioris conditionis, quàm captive & quare. 29. 43.
    • Indi ſsi quæ damna ex ſservitijs perſsonalibus accipiũtaccipiunt, alijs bonis compenſsantur. 36. 97.
    • Indi, vel ea de cauſsa fovendi, & relevandi ſsunt, ne in totum deficient. 146. 79.
    • Indiſsunt miſserabiles perſsonæ, & quare? 244. 2.
    • Indij comparari poſsſsunt Iudæis in AEgypto ſserviẽtibus. 29. 41.
    • Indi quamvis commendari dicantur, & in Cacico, & alij Indis poſsſseſssio Commendæ daru, & apprehenddi ſsoleat, non tamen ob id quicquam in illis præter tribute præſstatur. 278. 27.
    • Indi non poſsſsunt vendi, neque in contractum deduci, etiamſsi prædia, vel fodinæ, quibus ſsolent diſstribui, vendantur. 150. 18.
    • Indi Occidentales, licèt ad ordines, & prædicationis munus facile admitti non debeant, hoc non debet extendi ad Mestizos alias idoneos, & bonis moribus præditos. 260. 45.
    • Indi non videntur excuſsandi à decimis, niſsi oſstendãt pecculiare privilegium. 193. 22.
    • Indi reperientur, qui voluntariè ſsuaseperaslocent, ſsi bonanide cum illis agatur. 27. 28.
    • Indi, ut cæteriruſsititi, minus peccare videntur, ob eorum ſsimplicitatem, vel incapacitatem. 248. 45.
    • Indi, quos vocant de Faldiquera, & eorum nundinatio ſsemper damnata, & puniri iuſsſsa. 150. 11.
    • Indi a ſservitiaſsolùm intra ſseptimam partem dari iubentur. 48. 41.
    • p. [1138]
      Indi cur novis ſsodinis diſstribui prohibeantur? 152. 37.
    • Indi in plena, & integralibertate conſservari iuſssi ſsunt. 17. 48.
    • Indi de rigore iuris non debent excludi ab officijs, & beneficijs, etiam puritatem ſsanguinis requirentibus. 251. 77.
    • Indi an iuſstê curſsui publico, ad deferendas litteras, mancipentur? 93. 1. & ſseqq.
    • Indi non ſsunt tanquàm Picæ, aut Pſsytaci edocondi. 801. 78.
    • Indiſsunt magis miſseræ, & abiectæ conditionis, quàm AEthiopes, & reliquæ mundi nationes. 244. 3.
    • Indi ſsupra modum ſsuis Caciquis ſsubditi, & obtemperantes ſsunt. 236. 11.
    • Indi non vidẽturvidentur habere liberam voluntatem, propter nimiam ſsuam abiectionem. 250. 67.
    • Indi, qui hodie metalla effodiunt, an rectê comparentur cum damnatis in metallum? 118. 57.
    • Indi, & eorum poſsteri non admittentur ad Ordines Militares, quæ nobilitatem deſsiderant, niſsi probẽt ſse de Regio, aut aliàs nobili Indorum ſsanguine eſsſse. 252. 86.
    • Indi gaudent omnibus privilegijs minorum, pauperum, ruſsticorum, & aliarum miſserabilium perſsonarum, quorum multa ſsummatim, & remiſssivê recenſsentur. 247. 40.
    • Indi, qua in ætate incipiant teneri ad tributorum præſstationem, variè varijs ſschedulis proviſsum eſst, quæ reſseruntur. 173. 18.
    • Indi cum poſssint ad agrorum culturam mitti, multo faciliùs, qui in eiſsdem fundis ſsunt, poterunt retineri. 13. 11.
    • Indi quamvis pauperes ſsint, ſsi laborando poſsſsunt quæſstum facere, à tributis non relevantur. 174. 33.
    • Indi ad municipia redacti politicè inſstituendi ſsunt. 217. 1.
    • Indi cum in taxis, ſsimul cum tributis, decimas ſsolvant, alia earum præſstatione gravandi non ſsunt. 196. 5.
    • Indi Orientales quartam partem fructuum tributi nomineſsuis Regibus, quotannis pendebant. 160. 18.
    • Indi ſservientes, ſsi ægrotant, qualiter, & quomodo curari, & refici debeant? 54. 89.
    • Indi ſsunt, qui minus participant de divitijs IndiarũIndiarum, earumque effectibus. 145. 65.
    • Indi qualiter de rebus ſsuis diſsponere, & contrahere poſssint, & an ſsecus facientes reſstituantur? 250. 65.
    • Indi Occidentales, & Orientales innumeris linguarum differentijs utuntur. 227. 4.
    • Indiſsoli, quia ſsoli, & miſseri, totum onus ſservitiorum Reip. portant. 261. 61.
    • Indi, quamvis dicantur eſsſse pedes Reipublicæ, multũ faveri, & tueri debent. 246. 36.
    • Indi capitula proponentes contra Correctores, relevantur ab onere dandi fideiuſsſsorem per Regiam epiſstolam, quæ refertur. 249. 63.
    • Indi in municipia reducti, & aggregati, ea deſserere non debent, & ſsi deſserant revocari, poſsſsunt, & quare? 212. 41.
    • Indi, & reſstici quoad fieri poſssit excuſsari debent â teſstimonio ſsub iuramento dicendo, & quare. 248. 50.
    • Indi an poſssint cogi laborare in feſstis Hiſspanorum, quorum obſservatio ipſsis Indis ex privilegio remiſsſsa eſst? reſsolvitur negativè? 253. 95.
    • Indi non poſsſsunt compelli, ut deferant victualia, & alia neceſsſsaria ad eos, qui in fodinis laborant, ſsuis ſsumtibus, vel minoripretio. 153. 45.
    • Indi, qui ſse voluntariẽ ad metalla conducunt, quamvis maiorem mercedem, quàm coacti exigant. & recipi nt, accuſsandi non ſsunt. 14. 31.
    • Indi, (ut & reliqui alij infidelesrecenter converſsi) vel ex hoc ſsolo debent gaudere privilegijs miſserabilium perſsonarum. 244. 8.
    • Indi olim ſsuis Regulis, & tyrannis plura, & grauiora tributa, & ſservitia præſstabant, quam hodie Hiſspanis præſstant. 160. 16.
    • Indi tuendi ſsunt in poſsſseſssioe ſsolvendi decimus moderatas, & ſsimul cum tributis taxatas. 199. 1. Indi, quo caſsu ad ſservitia perſsonalia ob publicam utilitatem compellendi ſsint, pervices mutari debẽt. 44. 2.
    • Indi infirmi, velſsontico morbo impediti, â tributis liberandi ſsunt. 173. 23.
    • Indi natura fragiles, durum metallorum onus diu ferre non poſsſsunt. 114. 22.
    • Indi ſsruſstra docentur Chriſstianam Religionem, ſsi ab eis ebrietatis vitium non removetur. 224. 70. & 73.
    • Indi abſsque Protectorum ſsibi auctoritate Regia conſstitutorum interventione, nihil facere poſsſsunt, & de Cura noſstrorum Regum in his Protectoribus eligendis. 250. 70.
    • Indi nullam, vel paruam utilitatem conſsequuntur ex operibus, & miniſsterijs publices ad quæ compelluntur. 25. 15.
    • Indi, qui agunt de conſservanda ſsua antiquiforma decimandi, ſsuntrei, & ut tales tuendi, niſsi intentio contraria ſsit clariorluce meridiana. 200. 12. Indi, & alij homines non deficient, qui ſse voluntariè ad metalla conducant, dummodò con petẽtimercede donentur, ut in Potoſsi, Oruro, & in Huancavelica experimur. 141. 24.
    • Indi, etiam infideles, inter baptizates commorantes, tributa ſsolvere debent. 160. 20.
    • Indi, qui publicis ſservitijs, & miniſsterijs diſstribuuntur, longè à ſsuis municipijs abducendi non ſsunt. 50. 60.
    • Indi non ſsunt de antiquis ſsuis moribus ad contrarios illico traducendi, ſsed paulatim, & ſsuaviter. 218. 14.
    • Indi, ut ab onere, ſsive ſservitio curſsus publici excuſsentur, ſsæpè actum eſst. 96. 31.
    • Indi, etiam nolentes, ad ſsociabilem vitam cogi, & in loca, & municipia certa redigi poſsſsunt. 209. 18.
    • Indi cogendi ſsunt Miſsſsæ ſsacrificio in diebus feſstivis intereſsſse. 253. 96.
    • Indi nectotam libertatem, nec totam ſservitutem pati poſsſsunt. 39. 127.
    • Indi tributarij, ob numerum duodecim liberorum excuſsari non ſsolent. 178. 68.
    • Indi, Commendatarijs ſsuis inſservientes, non relinquunt proprios lares, & provincias, ut metallarij. 121. 88.
    • Indi ne in totum, in metallis abſsumantur, remedia quærere oportet. 145. 69.
    • Indi cito in totum peribunt, ſsi â metallorum labore non relevantur, & ſsic utraque Reſsp. magis periclitabitur. 131. 38.
    • Indi non ſsolùm ad loca remota ad ſserviendum deduci non debent, verûm neque ad intemperata, & ſsuæ ſsaluti contraria. 51. 66.
    • Indi in multis provincijs non poſsſsunt iam appellari Neophiti, ſsed adhùc blandè cum eis agendum eſst. 195. 39.
    • Indi, quibus rationibus debeart metallifodinarum ſservitio intendere? 102. 20.
    • p. [1139]
      Indi, Hiſspanis ad ſserviendum deſsignati, aliqua vi, ut muneraſsua expleant, adigi, & corrigi poſsſsunt. 56. 103.
    • Indi profugi Yanaconæ, & qui vocantur Mitimaes debent ſsolvere tributa, & ubi? 179. 77.
    • Indi, & ruſstici aliçuandó inſsoleſscunt, ſsiſsuaviter, & honorificê tractantur. 246. 29.
    • Indi, qui nos iuvant in bellis, aut ſsunt circa hoſstium fines, attributis excuſsari ſsolent. 178. 71.
    • Indi metallis addicti, non poſsſsunt guſstare ſsuavita tem legis Chriſsti, nec eius meditationi vacare. 124. 108.
    • Indi non magis iuſstè ad metalla compelli poſsſsevi dentur, quàm ad mortem damnari. 115. 34.
    • Indi magisamant, & reverentur doctrinarios Regulares, quam ſscculares. 814. 55.
    • Indi hodie valde diminuti ſsunt, & tanquàm ſsi plures eſsſsent. ſservire coguntur. 607. 95.
    • Indi metallarij, an illis diſstribui poſssint, qui fodinas non habent? 149. 1.
    • Indi licèt regulariter directè, vel indirectè vendi non poſsſsent, hoc fallit in Yanaconis, ſsive adſscripti tijs. 20. 81.
    • Indi Occidentales, ob Miniſstrorum defectum parum in ſside hucuſsque profecerunt. 801. 75.
    • Indi co ipſso dicuntur in ſsua poſsſseſssione ſsuper modo decimandi turbari, quod Eccleſsiaſstici aliquid per vim, aut fraudem contra eam tentaverint. Et quod hæc vis aut fraus eis non pręiudicet, nec antiquam formam turbare valeat. 200. 9. & 10.
    • Indi ob maiorem metallorum, vel frugum copiam, an poſssint cogi ad laborandum in diebus feſstivis. 253. 98.
    • Indi Orientales tenuiores, roſsas, & flores pro tribu to offerebant. 160. 19.
    • Indi à ſsuis municipijs fugientes, & eos receptantes, peccant, & ad reſstitutionem tributorum, & damnatorum tenentur. 213. 54.
    • Indi à ſsuis municipijs fugientes, non debent reſstituere, quæ lucrati ſsunt, imò neque tributa, ſsi propter iniurias, & vexationis aufugerint. 213. 56.
    • Indi, qui Principales vocantur, & alij, qui tributis exigendis intendunt, à tributorum præſstatione exẽti non ſsunt. 177. 62.
    • Indi experientiſssimi ſsunt in aquis irriguis per canales ducendis. 61. 9.
    • Indi ex ordinationibus, & ſschedulis Regijs, veſstibus Hiſspanorum, & armis, & equis, uti prohibitiſsunt. 233. 69.
    • Indi metallarij, hodie ferè nunquàm requieſscere poſsſsunt, nec per vices mutari, cum ad paucos redacti ſsint. 119. 59.
    • Indiſservitiales, in Fide inſstruendiſsunt, & feſsta obſservare debent. 55. 95.
    • Indi ob minorem ætatem, velſsenium, eiſsdem rationibus â tributis, quibus à ſservitio perſsonali liberandi ſsunt. 173. 20.
    • Indi non videntur à decimis excuſsandi ob ruſsticitatem, aut paupertatem, & quare? 192. 9. & 15.
    • Indi Orientales cur aurum, & alia metalla ſspreverinti 130. 24.
    • Indi, ex Bulla Pauli III. pauciora feſsta, quâm Hiſspani obſservant, & quæ illa ſsint? 252. 92.
    • Indi minoribus, & levioribus tributis, quâm alij vaſsſsalli onerari debent, & quare? 163. 50.
    • Indi plures, non ſsolum Hiſspana, verûm, & Latina lingua eleganter loquuntur. 229. 28. Indi iuſsideles, inter fideles commorantes, qualiter iudicandi ſsint. 254. 105.
    • Indi Novæ Hiſspaniæ aggregari iuſssi ſsunt, & quid ob hoc acciderit? 210. 21.
    • Indi ſservitiales, ut illis ſsolùm dentur, quiſsodinas, vel prædia habent, pluribus ſschedulis cavetur. 149. 3.
    • Indi ſsemel metallis addicti, imo, & eorum poſsteri, ſsemper in hoc labore perdurant. 135. 78.
    • Indi omni iure inſspecto liberiſsunt. 2. 3.
    • Indi omnium iniurijs patent, & ab omnibus conculcantur. 244. 5.
    • Indi omnes ſsuaptè natura ſsocordes ſsunt, & ignavi, & quare? 36.
    • Indi non fiunt ſservi, imó nec vaſsſsalli Hiſspanorum, attenta nova Commendarum forma. 267. 18.
    • Indi plures, & ditiores auri, & argent fodinas Hiſspanis maniſseſstarent, niſsi ſse ad earum operationem cogendos, timerent. 130. 22.
    • Indi invalidi, aut qui plenam pubertatem non ha bent, ad ſservitia perſsonalia mittendi non ſsunt. 49. 47.
    • Indi, cum ſsint pauciſssimi, & fodinę plures quotidiè reperiantur, non poſsſsunt omnibus aſssignari. 152. 43.
    • Indi, ne pro aliorum tributis conveniantur, & aſsfligantur, expreſssè aliquibus ſschedulis cautum eſst, quæ recenſsentur. 198.
    • Indi, qui rationibus tributorum intendunt, & in Regno Perùano dicuntur Quipocamayos, quam fidem faciant? 518. 91.
    • Indi dari aliquando poſsſsunt, ad perſscrutandas novas venas metallorum. 149. 5.
    • Indi, ita demum alienis ſservitijs addicendi ſsunt, ut prius operibus ſsibi ipſsis neceſsſsarijs conſsulatur. 47. 32.
    • Indi, in primis capitulationibus, & erectionibus Eccleſsiarum Indiarum, qualiter vocati ſsuerint ad ipſsarum beneficia? 852. 2.
    • Indi in ſspiritualibus multis privilegijs donati ſsunt, quorum plura referuntur, remiſseivè. 252. 89.
    • Indi quid cõtribuetecontribuete debeant Viſsiratoribus Eccleſsiaſsticis nomine procurationis? 704. 58.
    • Indi valdè oppreſssi, & diminuti reperiuntur ob ſservitia perſsonalia, quæ Hiſspanis præſstant. 28. 37.
    • Indi Perùani, ſsuum Incam reſsurrecturum credunt, & ei theſsauros reſservant. 130. 26.
    • Indi, ut nunquam otioſsi ſsint, curandum eſst, prout, & olim Inga curavit. 36. 105.
    • Indi omnes eiſsdem legibus, & præceptis politicis gubernati non poſsſsunt, & quare? 218.
    • Indi ſsunt, qui minus participant de rebus, quæ ex Hiſspania advehuntur. 130. 17.
    • Indi, cum onerari prohibeantur, multò magis metallis addici, prohibendiſsunt, & quare? 121. 90.
    • Indi nullum peccatum admiſssiſsſse videntur, propter quod magis, quàm alij, ad metalla damnari poſsfint. 119. 66.
    • Indi in Provincijs Perú, qui dicantur Atunrunæ, & qui Yanacokæ? 12. 5.
    • Indi ubi eorum ſstatus patitur, debent ſsuaderi, ut ſsicu Hiſspani decimas ſsolvant. 197. 37.
    • Indi natura ſsua magis apti videntur, quàm Hiſspaniad opera ruſstica, & laborioſsa. 31. 59.
    • p. [1140]
      Indi, eo ipſso, quód metallis addicuntur, onerari iubentur, cum metalla, & alia plura, ſsuis ſscapulis portare cogantur. 121. 91.
    • Indi liberi ſsunt, & ſsuaviter tractandi, & non vendendi, aut locandi. 400. 17.
    • Indi, an inviti, ad ſservitia Reipublicæ utilia, compelli poſssint? 24. 2.
    • Indorum Mitayorum mutationes, qualiter faciendę, ex ſsententia Matienci, & Acoſstæ? 44. 10.
    • Indorum iniuriæ eodem modo puniri iubẽturiubentur, quàm quæ Hiſspanis fiunt. 245.
    • Indorum conſsuetudo nutriendi, & habendi capillos promiſsſsos, non eſst contraria Religioni, aut legi naturali. 219. 31.
    • Indorum velle, aut nolle attendi non debet in reductionibus faciendis. 211. 35.
    • Indorum Regulis vulgó Caciques, relicta, fuit gubernatio populorum, quos infidelitatis tempore regebant. 235. 1.
    • Indorum magna miſseria eſst, quòd quidquid ordinatur ad commodum illorum, retorquetur in eorum perniciem. 244. 10.
    • Indorum diminutionem, & à fide averſsionem, Regiæ quædam ſschedulæ tribuunt ſservitijs, & operis metallorum, quibus premuntur. 126. 124.
    • Indorum libertas infringitur, ſsi inviti ſservire cogantur. 24. 4.
    • Indorum mores, & ignaviam, qui reprehendant. 36. 103.
    • Indorum ſservitia non videntur tollenda, ex eo, quód aliqua eis damna contingant. 33. 82.
    • Indorum perſsonæ ſsunt principaliter obligatæ pro tributis eorum, non autem prædia, vel alia bona, 166. 88.
    • Indorum Perùanorum Reges, qualiter India, Chaſsquis dictis, uterentur, & eos diſspoſsitos haberent? 94. 13.
    • Indorum nomine, & pretextu, ne alij Capitula Correctotibus obijciant, & iudicem petant, cavendam eſst. 249. 64.
    • Indorum in mera volutate relinqui non poteſstutrum velint ſservire, necne? 16. 161.
    • Indorum pueri, & adoleſscentes, facilê addiſscent Hiſspanum ſsermonem, & patrium obliviſscentur. 228. 19.
    • Indorum infimitas, omnibus obnoxia, & præcipuê Commendatarijs, & qualiter ab illis tractentur? 607. 92.
    • Indorum ingenia ob idololatriam de pravata ſsunt, & ideô magis in eorum converſsione laborare expedit, & qui de eorum cathecheſsi agunt. 801. 74.
    • Indorum politica inſstitutio non eſst difficilis, ſsi prudenter, & patienter de ea tractemus. 218. 10.
    • Indorum in cauſsis qualiter Proreges iuſstitiam exerceant? 1025. 27.
    • Indorum in poteſstate, aut arbitrio eſsſse non debet, fuga ſsua Commendatarios mutare, vel tributis fraudare, aut iuriſsdictionem, quam non habent, transfare. 212.
    • Indorum Huancavelicenſsium relevatio his diebus in quæſstionem ceducta, & quo exitu terminata? 137. 91.
    • Indorum vaſsſsallagium, aut proprietas, velloca, aut oppida Indiarum, donari non poſsſsunt, & quandò in hoc diſspenſsatum? 268. 27.
    • Indorum prædia, & bona, licèt tributis obligata non ſsint, benê tamen capi, & detineri poſsſsunt pro eorũ ſsolutione. 167. 90.
    • Indorum maior vaſstatio hodie timeri poteſst, cum Hiſspani plures, ipſsi pauciores ſsint. 29. 39.
    • Indorum opera, ſservitia, & tributa dividua ſsunt. 383. 10.
    • Indorum Reges Perùani, & Mexicani metalla effodiebant. 105. 49.
    • Indorum reductiones, poſsſsunt vocari Metoecia, vel Municipia, & Metrocomiæ. 211. 38.
    • Indorum, quos Chaſsquis cicimus, ſservitium, non eſst novum, nec valdê dolendum. 96. 27.
    • Indorum, ebrietatem tolli, ac puniri, & radices, quibus inebriari ſsolent, prohiberi, plures Regiæ ſschedulæ iubent. 224. 74.
    • Indorum, ruſsticorum, & aliarum miſserabilium perſsonarum in cauſsis, breviter, & ſsummariè procedi debet. 247. 42.
    • Indorum doctrina, & Religio præcipuè, & ſsuper omnibus noſstris Regibus iniucta eſst. 55. 93.
    • Indorum idololatria, ut omnino videtur, & extirpetur, Rex noſster, & eius Senatus multum vigilare, & providere debet. 222. 56.
    • Indorum Cura, converſsio, & tutela competit Supremo Indiarum Senatui, & etiam Regalibus Audientijs earum, & ſschedul. quæ ipſsam eis valde commendant. 956. 25.
    • Indorum reductiones, non ſsolùm utiles, ſsed omninò neceſstarias eſsſse, probant plures Auctores, qui referuntur. 210. 22. & ſseqq.
    • Indorum, & aliorum Realiorum donationes, regulariter prohibitæ ſsunt. 605. 71.
    • Indorum clamor, ne ad cœlum aſscendat, verendum eſst. 136. 80.
    • Indorum tutela, & inſstructio in fide à Commendatarijs exigitur. 268. 30.
    • Indorum ignavia pluribus Regijs ſschedulis notata reperitur, & ut à ſservitijs perſsonalibus, Reipublicæ neceſsſsarijs, non releventur. 40. 135.
    • Indorum diſstributionem, & coactionem ad metalla, variæ conſsultationes præceſsſserunt. 107. 71.
    • Indorum coacta ſservitia, cum magna moderatione, & ſsine gravi eorum incommodo exigenda, ex Acoſsta, & alijs. 46. 25.
    • Indorum ſservientium ſsalarium, qualiter taxari iubeatur? 53. 86.
    • Indorum tributa, & Commendas Rex benemeritis largitur. 276. 4.
    • Indorum ingens, & periculoſsus labot deſscribitur in extractione, & adſsportatione metalli. 122. 92.
    • Indorum ex plebe, aliquos iudices, & miniſstros, ac Decuriones creari, quædam ſschedulæ iubent, & quare? 237. 18.
    • Indorum Miſssionarij, quæ poſssint, & debeant ab ipſsis Indis, ſsponte offerentibus, capere? 839. 43.
    • Indorum de cauſsis hæreticalibus, & maleficijs, qui cognoſscant? 891. 28.
    • Indorum vexationibus quæſsita, citò amittuntur, & rarò ad nepotes perveniunt. 56. 100.
    • p. [1141]
      Indis non eſst relinquendum totum pondus metallo rum, & Reip. functionum, quia eſsſset ſsocietas Leo nina. 131.
    • Indis melius conſsulitur ſsi unum, quàm plures Commendatorios agnoſscant. 38. 2.
    • Indis, quod debetur pro damnis datis, diſsficile eſst eiſsdem reddere, qui damum paſssi ſsunt, & quid tune fieri ſsoleat? 120. 117.
    • Indis recenter ad fidem converſsis, ſsolent per decennium tributa, remitti, & quare? 178. 75.
    • Indis, & ruſsticis ſsubvenitur contra lapſsum termini Syndicatus, ſsi eius publicatio eis ſsufficienter non intimatur. 249. 60.
    • Indis, ne qua violentia à ſsuis Parochis fiat, ut illos inſstituant hæredes, ſsolicitè curarri iubet Regia quædam ſschedula, quæ refertur. 251. 76.
    • Indis, qui gravia tributa indicunt, vei indicenda, ſsuadent, eo prætextu, quòd otioſsi ſsint, meritò à Ioſsepho Acoſsta reprehenduntur. 163. 54.
    • Indis iniuriatis, non deberi endem ſsatisfactionem, quàm Hiſspanis, exiſstimat Zurita, & quare? 246. 31.
    • Indis melius conſsulitur, ſsi â teſstimonio ferendore pellantur, quàm ſsi periurij occaſsio eis dotur. 249. 55.
    • Indis connivendum eſst, ſsi aliquando inebrientur, cũ ſsint plures gentes valdê politicæ, quæ ordinaria temulentia lætantur. 225. 81.
    • Indis, publicis miniſsterijs inſservientibus, victui, & veſstitui neceſstaria, moderatis pretijs exhibenda ſsunt. 54. 88.
    • Indis linguam patriam tolli non poſsſse, ſsed Hiſspanos ſse ei accomodare debere, aliqui ſsentiunt. 228. 12.
    • Indis converſsis quatenus licet maiorum ſsuorum tra ditiones retinere? 219. 25.
    • Indis damnoſsum valde eſst, ſsi cum Hiſspanis, Hybridis, vel AEtiopibus in laboribus, & operibus miſsceantur. 37. 112.
    • Indis non eſst mirûm decimas remitti, cum etiam tributa recenter converſsis remittantur. 195. 38.
    • Indis tributarijs, nihil imputari poteſst, ſsi ſsterilitatem ſsine culpa ſsna patiuntur. 175. 42.
    • Indis tributa leviora imponenda ſsunt, & quare? 161. 39.
    • Indis ſsalarium præbendum eſst, etiam pro diebus ineundo, & redeundo conſsumtis. 52. 77.
    • INDO, etiam ebrio, eſst faciendo reſstitutio damnorũdamnorum, quæ ei illata ſsunt, & qualiter ſsit pecunia deponenda? 520. 115.
    • Indos ſservitiales, qui dant, vel recipiunt, cum non habeant fodinas, vel prædia, quæ excolant, peccãtpeccant, & ad reſstitutionem tenentur. 149. 4.
    • Indos ita ad ſservitia publica adigi debere, ut prius ſsuis neceſssitatibus conſsulant, pluribus Auctoribus, & ſschedulis comprobatur. 48. 40.
    • Indos, quos vocant Mitayes accipere, Proregibus, Aditoribus, & alijs Regijs Miniſstris prohibitum eſst. 8. 4.
    • Indos poſsſse, & debere compelli ad loquendum Hiſspanum ſsermonem, Auctor ſsentit, & quare? 228. 18.
    • Indos licitê metallis effodiendis mancipati poſsſse, qui tradant. 101. 2.
    • Indos nimis gravare, ob commercia alijs utilia, iuſstũ non eſst. 130. 18.
    • Indos mineralium laboribus mancipari, plures Regiæ ordinationes prohibent, quæ recenſsentur. 115. 119. & ſseqq.
    • Indos ſsibi ad metalla, vel prædia diſstributos, qui ad alia opera traducunt, vel alijs vendunt, aut locant, graviter peccant. 149. 10.
    • Indos ad nullum omninò ſservitium invitos adigi debere, plures docti, & pij viri opinantur. 24. 3.
    • Indos Hiſspanis commendari, ad inſstructionem in Fide, & vita politica, ex primitivæ Eccleſsiæ moribus originem trahit. 268. 33.
    • Indos non ſsolùm a mineralium habore, verùm, & à victualibus ad mineralia deferendis, quædam proviſsio liberat, quæ per aliam correcta videtur. 125. 121.
    • Indos, qui crudeliter vexant, aut caſstigant, eorum ſservitio privandi ſsunt. 56. 108.
    • Indos tenentes in poſsſseſssione ſservitutis, debent oſstendere titulum eius, ex lege Indiarum, quam refert, & laudat Greg. Lopez, cuius verba referum tur. 577. 45.
    • Indos an oporteat, vel oportuerit, ad Hiſspanam linguam loquendam compellere? ſsæpè tractatum eſst. 138. 10.
    • Indos ſsibi ob miniſsterium publicum diſstributos, nemo vendere, vel in alios uſsus transferre poteſst. 54. 90.
    • Indos & eorum deſscendentes, cum nonaginta, & retrò annis Fidem voluntariè ſsuſsceperint, omnium bonorum & officiorum capaces ſsunt ex Fr. Ioann. Zapata. 251. 83.
    • Indos ſspanorum veſstibus indui, & moribus imbui an expedierit? 232. 65.
    • Indos miſserabiles perſsonas eſsſse, & ob hoc favendos, plures ſschedulæ dicunt, quæ refcruntur. 245. 12.
    • Indos benê tractari expedit, ut conſserventur, & au giantur. 48. 43.
    • Indos ſservitiales debent petere à Gubernatoribus, qui in aliorum fodinis, vel prædijs ſsuccedunt, 150. 19.
    • Indos proſsugos, aut vagantes, qui cæpit, & reduxit, an eos ſsibi applicari, petere poſssit? 19. 70.
    • Indos ſsacilius ad longinquas, quàm ad contrarias ſsuæ tempetiei regiones, deduci poſsſse, benè obſservat Ioan. Matienzus. 51. 73.
    • Indos curſsores celeriter, & levato velo, ſsuis ſsalarijs integrandos eſsſse, quadam ſschedul. præcipitur. 97. 35.
    • Indos ſsex ſsimul examinari, & eorum conteſstationem pro uno teſste haberi, iubet quædam ordinatio Domini Proregis D. Franciſsc. à Toleto, & an iuſsta ſsit? 249. 59.
    • Indos ſsibi diſstirbui ſsolitos, licèt dominus ſsodinæ, vel prædij non poſssit expreſssè vendere, benè tamen poteſst, prætextu conceſssionis eorum, maius pretium pro ipſso prædio, vel fodina petere. 151. 23.
    • Indos, qui ſse vendunt propter famen, aut aliam neceſssitatem, quatenus emtor, ut ſservos detinere poſssit? 19. 17.
    • Indos, qui abſsolvere poſssint à delictis hæreticalibus. 891. 30.
    • Indos pro nunc non debere integrè decimus ſsolvere, verius, & receptius eſst. 195. 37.
    • Indos plus obligabimus ſsuavitate, quâ, crudelitate 28. 36.
    • Indos quintam partem omnium rerum Regi Hiſspaniæ præſstare, quo ſsenſsu dixerit Ioann. Meteilus, 1061. 24.
    • p. [1142]
      Indos, qui durê habent, aut aſsficiunt, qualiter à Deo puniantur. 55. 99.
    • Indos melius tranctant Commendatarij, quâm metallarij, & quare? 121. 66.
    • Indos, qui ad Regionis contrarij temperamenti mutant, eos necant. 210. 26.
    • INDIGNATIONIS Principis pœna quæ ſsit, & quando incurratut? 1050. 81.
    • INDIGNVS, quis iudicari debeatiubi agitur de cõmendatione Indorum, ex ſsententia, & verbis. P. Acoſsta. 513. 42.
    • Indignum, vel inhabilem, ſsi Princeps ſsciens eligit, cũ eo diſspenſsare videtur. 311. 33.
    • INDVLGENTIA E poſsſsunt habere reſspectum ad rem tẽporalẽ, in pios uſsus conceſsſsam. 902. 10.
    • INDVLTO conferendi beneficia comprehenduntur tàm maiora, quàm minora, ſsimplicia, & commendæ. 794. 18.
    • INDVSTRIA, & perſsona Commendatarij eligi videtur in collatione Commendæ, & ideò non poteſst ſservite perſsubſstitutum. 528. 24.
    • Induſstria perſsonæ quando electa præſsumatur, remiſsſsivè. 528. 28.
    • INFERIOR nõnon habet poteſstatem in ſsuperiorẽ, neq;neque eius ſactũſactum, vel ſentẽtiãſententiam, etiãetiam nullãnullam, revocare poteſst. 711. 21. Neque eius mandatis cõtravenire. 920. 63.
    • INFIDELIS Indus an debent linguãlinguam HiſpanãHiſpanam diſscere, ſsi ſse aliter ſalvũſalvum fieri nõnon poſsſse, cognoſscit? 299. 32.
    • Infideles facilius convertentur, ſsi viderint, quòd Prędicatores, & Miſssionarijs eorũeorum, ab omni cupiditate bonorum temporalium vacui ſsunt. 819. 41.
    • Infidelium conquiſsitio, & ad fidem converſsio, ſsemper fuit reputata iuſsta, & ſsuſsficiens cauſsa, ut Principibus, hæc patrantibus, decimæ concedantur, & exẽplaexempla ſsimilium conceſssionum. 622. 13.
    • Infidelium debellationem licitam eſsſse, noviſssimè defeudit Martinus Magerus, licêt contrarium ſsenſserint, & adverſsus nos oblatrẽtoblatrent Salmutius, & Giphia der. 635. 15.
    • INFORMATIONES naturalium, & benemeritorũ de provintijs Indiarum, ſsingulis annis fieri, & mitti iubentur, ut ibi in officijs, & beneficijs ipſsarum provideantur. 846. 26.
    • Informationes benemeritorum, qualiter faciendæ, & ad Regium Conſsilium mittendæ ſsint? 334. 15.
    • Informationes contra Eccleſsiaſsticos ſseditioſsos à laicis, quo modo, & ſsine fieri poſsſse Iacob de Graſssis concedat? cuius ſsententia an Auctore notatur, relatis ſsched quæ eas fieri, & remitti iubent. 939. 78.
    • INGENIA ſsumma ſsine fautore. aut Comendatore in occulto latent, ex Plin. Iun. & alijs. 968. 16.
    • INHABILIS, que reperitur tempore delatæ ſsucceſsſsionis, habetur, pro mortuo. 447. 4.
    • Inhabilem quem eſsſse ad ſsuccedendum, vel non eſsſse in rerum natura, paria iudicantur. 447. 5.
    • Inhabilitas patris, ob tranſsgreſssionem præcepti, ctiã eius filios inhabiles reddit ex multorum opinione, qui referuntur. 454. 12.
    • INHIATIO quid propriê ſsit? & quid per metaphoram ſsignificet? 348. 30.
    • INIVRIA verbalis contra Clericos, vel Religioſsos non facit incurri in pœnam, cap. ſsi quis ſsuadente, & à Iudice ſseculari puniriſsolet. 926. 119.
    • Iniuriam quis recipere videtur, ſsi non impetret à 0Principe, vel locum eius tenente, ea, quæ alijs concedere ſsoliti ſsint. 150. 20.
    • Iniuriæ non debent naſsci, unde iura naſscuntur, nec pernicies unde ſsalus petebatur, ex Caſssiod. Acoſstæ, & alijs. 516. 68.
    • Iniuriæ ex qualitate perſsonæ iniuriatæ, vel iniuriantis, metiriſsolent. 246. 32.
    • INNOCENTIA calumnijs ſsubijciutur, & ideó nimia harum credulitate feriri non debet. 1002. 19.
    • INNVPTAE, Virgines dicebantur, nuptæ, mulieres, & quo ſsenſsu Beata Virgo a D. Auguſstino innupta vocetur. 468. 65.
    • INQVISITIO in crimine hęreſsis ex levibus indicijs formari poteſst. Sed contra graves, & honeſstas perſsonas non niſsi valde circumſspecte procedere opor tet. 894. 58.
    • Inquiſsitor decedens, recepto ſsalarij tertio, eo tamen non impleto, an pro rata illud reddere debeat? & lis de facto contingens. 896. 21.
    • Inquiſsitionis in cauſsa, neque per viam violentiæ, exceſsſsus, vel aliam quam libet, ſse immiſscere poſsſsunt Regales Indiarum Cancellariæ, & ſschedula, quæ de hoc notabiliter agit. 891. 33.
    • Inquiſsitionis ſsanctæ utilitas à Mariana, Alvaro Gomezio, & alijs, gravibus verbis commendatur, quæ referuntur. 887. 5.
    • Inquiſsitionis, & Inquiſsitorum ſsavorem, piè, & graviter commendat ſsched an. 1603. quæ reſsertur. 889. 16.
    • Inquiſsitionis Sanctæ Officium quando, & quomodo in Indijs induci cœperit? 888. 8.
    • Inquiſsitores Luſsitani habent Bullas Apoſstolicas, vt Epiſscopi, cauſsas Fidei ſsibi relinquant. 892. 39.
    • Inquiſsitores in cauſsis Fidei ſsine Ordinario procedere nequeunt, ſsecus in cauſsis ſsamiliarium. 898. 42.
    • Inquiſsitores utrum, & qualiter procedere debeant contra Proreges, & alios Præfides, & Gubernatores Indiarum. 893. 51.
    • Inquiſsitores poſsſsunt habere ſsamiliam armatam, & quare, & quid de eorum Miniſstris? 899. 7.
    • Inquiſsitores Indiarum poſstunt cognoſscere cõtracontra hæreticos ibidem repertos, quamvis in Hiſspania, vel alibi crimen commiſsſserint. 899. 80.
    • Inquiſsitores Hiſspaniæ lucrantur fructus ſsuarum prębendarum, etiam ſsi in eis non reſsideant, & quid obſservetur in Eccleſsijs Indiarum? 899. 78.
    • Inquiſsitores, ſsub gravibus pœnis, & cenſsuris is prohibiti ſsunt iuriſsdictionem, ſsuam ad caſsus, & cauſsas in ea non contentos, extendere. 893. 52.
    • Inquiſsitores IndiarũIndiarum non poſsſsunt cognoſscere de cauſsis Indiarum, etiam hæreticalibus, & quare? 891. 27.
    • Inquiſsitores iuſssi ſsunt Proregum perſsonas revereri, eiſsque etiam in actibus fidei primum locum deferre, & notabilis ſsched. de hoc agens. 898. 35.
    • Inquiſsitores, cur ſstare noluerint declarationi Regiæ, ſsuper loco, & forma, qua cum Auditoribus concurrerre debeant, ad competentias decidendas, & quæ tandem data ſsuerit? 898. 73.
    • Inquiſsitores poſsſse procedere per cenſsuras contra tur bantes exemtiones ſsuorum ſsamiliarium, & Miniſstrorum, putat Narbona, & quare? 905. 30.
    • Inquiſsitores non poſsſsunt ſsalaria ſsibi aſssignata, propria auctoriatate exigere, nec pro eorum exactione officiales Regios excommunicare. 889. 13.
    • Inquiſsitores poſsſsunt procedere contra omnes impedientes, vel turbantes eorum iuriſsdictionem, vel privilegia, & immunitates ſsibi, & ſsuis Miniſstris cõceſsſsas. 889. 14.
    • Inquiſsitores, an, & quando procedere poſssint contra Archiepiſscopos, Epiſscopos, & Prælatos ReligionũReligionum? 894. 55.
    • Inquiſsitores Limani, & Mexicani notati ſsunt pro aliquibus exceſssibus in numero familiarium, & in alijs contra tenorem concordiæ factis. 895. 61.
    • p. [1143]
      Inquiſsitores maxima puritas, & autoritas decet, & nec mutuas pecunias, nec xeniola, quantunvis pauca, recipere poſsſsunt. 890. 20.
    • Inquiſsitores ſsemper, ac procedure volunt contra per ſsonas graves, & in dignitate conſstitutas, debent (ſsi poſssibile eſst) Supremum Inquiſsitionis Senatum conſsulere? 844. 57.
    • Inquiſsitorum iuriſsdictio eſst privative ad omnes alios Iudices Eccleſsiaſsticos, vel ſseculares, 891. 32.
    • Inquiſsitorum Indiarum privilegia, & honores, plures ſschedulæ enixè obſservari iubent, & eos eorun que Miſsiſstros ſsub Regia protection recipient. 889. 15.
    • Inquiſsitorum iuriſsdictioni inijs, quæ ad eam pertinent, omnes regulariter ſsubſsunt. 898. 44.
    • Inquiſsitorum auctoritas in caſsibus hæreticalios, an ſsit maior, quàm Epiſscoporum, & qualiter hodie il lis ferê relicta ſsit. 892. 17.
    • Inquiſsitorum iuriſsdictio in cauſsis Fumiliarium, ratione fori, quod fortiuntur, an ſsit cenſsenda Eccleſsiaſstica, & Apoſstolica, vel ſsecularis, & Regalis? 898. 70.
    • Inquiſsitorum iuriſsdictio non eſst ordinaria, ſsed delegata ad certum genus cauſsarum, ob favorem fidei? 898. 67.
    • Inquiſsitorum, & Archiepiſscopi Mexicani diſsidium ſsuper ſsede in actibus fidei, & quod cauſsam dederit ordinandi, ne in eis Archiepiſscopi intervenient. 894. 54.
    • Inquiſsitorum, & Inquiſsitionis privilegia, remiſssivè 889. 17.
    • INSOLITA ſsi exigantur, conſsueta forte ceſsſsabunt, ex Symmacho. 164. 70.
    • INSTANTIA perempta, quis rem de novo petere, non prohibetur. 593. 70.
    • Inſstantia cæpta ſsuper maioratu, durat etiam inter ſsucceſsſsores extraneos propter fructus. 594. 78.
    • Inſstantia cæpta cum poſsſseſsſsore beneficij, vel dignitatis, non tranſsit ad eius hæredes, in his non ſsuccedentes. 593. 65.
    • Inſstantia, ſsuper his, quæ ſsanguinis iure proveniunt, non tranſsit niſsi in ſsucceſsſsores ſsaguinis. 693. 64.
    • Inſstantia in feudis ſsolum tranſsit ad ſsucceſsſsorem in feudo, non verò ad eos, qui hæreditario iure ſsuccedunt. 593. 66.
    • Inſstantia non tranſsit in ſsucceſsſsorem ubi per mortem litigantis extinctum ſsuit ius ſsuper quo erat lis. 592. 63.
    • Inſstantia litis an, & quamodo tranſseat in ſsucceſsſsorẽ Commendæ? & quid in ſsententia, an noceat ei nõ citato? remiſssivê. 407. 79.
    • Inſstantia cauſsæ, litigatorum morte regulariter finitur. 592. 60.
    • Inſstantia active, & paſssivè ſsolet tranſsire, ſseu continuari in hæredes litigantium. 592. 62.
    • Inſstantiæ diverſsæ formari poſsſsunt ſsuper re principali, & ſsuper fructibus. 590.
    • INSTRUCTIONES, quæ & mandata dicebantur, dari euntibus ad Gubernationem provinciarum antiquiſssimum eſst. 1018. 58.
    • Inſstructionis Proregum quædam capita notabilia valdè citantur, quæ de cauſsa, & modo penſsionum aſssignandarum, agunt. 285. 7.
    • Inſstructionum, quæ hodie Proregibus dantur, uſsus, & obſservatio, quàm præciſsa. 1018. 60.
    • INSTRVMENTI data fraude, vel nullitate, omnes clauſsulæ in eo adiectę, nullæ etiãetiam cenſsentur. 730. 92.
    • Inſstrumenta duo, vel plura, ſsi ad idem probandum concurrant, in antiquis multum operator. 239. 373.
    • Inſstrumentorum verba, etiam enuntiativa, probant in antiquis parentelam, & cognationem. 239. 36.
    • Inſstrumentis magis quàm teſstibus deferendum, & ſstandum eſst in antiquis. 238. 35.
    • INITIVM, & intentum alicuius rei introducendæ ſsemper attendi debet. 382. 7.
    • INTEMPERIES aerism vel loci multa operator. 51. 67.
    • INTEMTIONEM ſsuam, qui de iure fundatam habet, nihil amplius probare tenetur. 193. 24.
    • Intentionem fundanti, qualiter etiam lite pendent detur ſsui iuris execution, & etiam contra immentorialem, interim, dum probatur. 58. 87.
    • Intentionem ſsuam ſsundanti datur manutentio lite pendent adverſsus quemlibet alium, cui iuris præſsumio reſsiſstit. 867. 54.
    • INTERDICTVM retinendæ, & reliqua remedia poſsſseſsſsoria competent pro continuanda, & conſservanda antique forma, & conſsuetudine decimandi? 199. 3.
    • Interdictum recuperandæ ſsolet dari contra ſspoliatorem, & contra, eum in cuius favorem factum fuit ſspolium. 581. 97.
    • Interdicto retinendæ agenti, non obſstat exception de dominio adverſsarij, & ad quid oporteat illud articulari. 240. 8.
    • Interdicto retinendæ agenti in beneficialibus, ſsufficit probare poſsſseſssionem cum titulo colorato. 577. 48.
    • Interdicto retinendæ, vel recuperandæ, ubi agitur, veniunt fructus, licèt non petantur. 590. 37.
    • Interdictorum triplex genus, & qui de eis agant, remiſssivè? 580. 74.
    • INTERINARIA beneficia per ſsolum Prælatum, & abſsque neceſssitate conſsenſsus, vel præſsentationis Patroni, provideri poſsſsunt, tam ex diſspoſsitione iuris communis, quàm Concilij Tridentini. 798. 53.
    • INTERPRETATIO legis dibiæ, reſscripti, vel privilegij â Principe, eius auctore, petenda eſst. 575. 25.
    • INVALIDVM eſst, quod fit, vel conceditur ab eo, qui ius faciendi, aut concedendi non habet. 301. 57.
    • INVECTA, & illata in prædium ruſsticum, non ſsunt pignori obnoxia ob privilegium agriculturæ. 62. 19.
    • INVENTARIVM. ſsive reportorium bonorum illi omnes facere tenentur, qui de eis rationem alijs redder debent. 721. 8.
    • INVESTITVRA feudorum, una propria, altera abuſsiva, & quails utraque? 391. 1.
    • Inveſstitura in omni eſst neceſsſsarium iuramentum fidelitatis, & ſservitij, & quifacere illud reculat, inveſstiendus non eſst. 495. 18.
    • Inveſstitur abuſsiva in feudis, nõnon excuſsat propriãpropriam, quæ inducitur ex actuali eorum poſsſseſssione. 391. 12.
    • Inveſstituræ, aut contractus tenor, derogate omni rerũ naturæ, ac conditioni? 374. 11. Et in material feudali ad vnguem ſservari debet. 467. 34.
    • Inveſstituræ nova forma mutat naturãnaturam feudi. 329. 84.
    • Inveſstituræ petendæ tempus non currit ei, qui Commendam habet, conditione caſsuali, vel mixta ſsul penſsam. 378. 51.
    • Inveſsituræ feudalis cauſsa, ſsi falſsa fuerit, ipſsa inveſstitura nulla redditur. 352. 62.
    • INVITVS nemo cogitur vendere, vellocare res ſsuas. 25. 10.
    • D. IOAN. I. Rex Caſstellæ conſsultus fuit ne fidem daret teſstibus parte nõnon citata examinatis. 1005. 45.
    • Dom. Ioannes Ruiz de Laguna Supremi Italiæ Se natus Fiſscalis laudatur. 500. 66. & 548. 51.
    • Dominus Fr. Ioann. Solanus Epiſscopus Cuzquen|
      p. [1144]
      ſsis, & eius hiſstoria. 746. 82.
    • Ioan. Matienzi opinio ſservitium perſsonale approbãtisapprobantis, reterur, & damnatur. 7. 38. Et quid ſsentiat circa doctrins Regularium. 816. 68. Quid deſservitio perſsonali. 30. 49. Et de decimis Indorum. 197. 59. Et de illis cogendis ad linguam Hiſspanam. 229. 26. Et de lite incohanda ſsuper fructibus Commendarum. 592. 57. Et circa explicationem l. 12. tit. 10. lib. 5. Recop. 268. 28.
    • Doct. Ioan. à Leone Salmanticenſsis Primarius lauda, tur. 27. 25.
    • Ioann. Ortizus Cervantes tractavit de Commendarum perpetuitate, & circa hanc doctum libellum ſscripſsit, & non obtinuit. 599. 13.
    • Dom. D. Ioan. Bapt. Valenzuela, meritiſssims Præſses Granaten, laudatur. 447. 9. Et ſsæpiſssimè per totum librum.
    • Fr. Ioan. Zapatæ Criollos defendentis, notabilia verba adducuntur. 258. 24. Et querela de augmento tributorum Indorum Novæ Hiſspaniæ. 163. 56. Et notatur dum abſsolutê dicit aggregationes Indorum eſsſse pernicioſsas, & ab orco deductas. 210. 24.
    • R. Pat. Ioan. Ant. Velazquez è Societare Ieſsu laudatur, & ſsingularis eius doctrina refertur. 132. 41. & alibi paſssim.
    • P. IOSEPH. Acoſsta, & alij qualiter mercedẽ Indoruũ Mitayorum ſstatuant. 53. 84. Notatur de vitijs quæ nimis generaliter ipſse, & Fr. Ioan. à Ponte Criollis impingunt. 257. 15. Refertur eius ſsententia de iuſstitia mercedis quam Indi ſsuis Parochis ſsolvunt. 197. 60. Alia eius elegantia verba referuntur. 101. 16. Et iudiciũiudicium quod oporteat, ut omnes Iudi unalingua loquantur. 272. 63. Et de Indis ad intemperatas regiones non deducendis. 51. 72. Et de cura converſsionis Cacicorum, ut ſsubditi facilius convertantur. 240. 51. Et de oneribus Commẽdatariorum Indicorum. 496. 29. Et de relinquẽ, dis, vel tollendis Regularibus doctrinis Indorum. 816. 67. Et de mineralibus per Indos excavandis 108. 74. Et de cotum horrore. 117. 42. Et alia de eoſsup. verb. Acoſstæ, & paſssim per totum librũ.
    • Ioſseph Patriarcha AEgyptiam linguam didicit, & paternæ quaſsi oblitus, cum fratribus per interpretem egit. 229. 24. Et qualiter Pharaoni fecit tributariam totam terram AEgypti. 161. 36.
    • Ioſsephus Iudæus fatetur de ſse, quod non potuit aſsſsequi rectam pronuntiationẽ linguæ Græcæ. 228. 17.
    • D. Ioſseph. vela senator Grabatenſsis meritiſssimus laudatur. 221. 47.
    • IRACVNDIA quantiũquantium Proregibus, & alijs Gubernatoribus, & iudicibus noceat, ex Cic. & alijs. 1016. 32.
    • IRENARCHAE, qui eſsſsent, & quatenus Caciquis, & Præfectis Indorum comparentur. 236. 7.
    • ISRAELITICAE tribus qualiter ſsortitæ ſsortitæ ſsuerunt terrã promiſssionis, quãquam ipſsæ debellaverant. 272. 74.
    • ITALICAE provinciæ, & Italica prædia, quæ eſsſsent, & quæ privilegia habuerint? 162. 43.
    • ITER, qui facit ob alterius utilitatem, eius ſsumtus ab eo petere poteſst. 53. 81.
    • Itineris longi vitandi cauſsa, multa in iure ſstatuta ſsunt. 50. 65.
    • IVBILAEA, & aliàs Indulgentias Iucrantur Indi ſsolo pœnitẽtiæpœnitentiæ ſsacramẽto, ex Brevi Paul. V. 252. 91.
    • IVDAEI Ieroſsolymitani, & Paleſstini parui faciebant alios, in provincijs Gentilium natos, vel habitantes. 256. 8. Et extranearum linguarum cognitionem ex Ioſseph. 230. 40.
    • Iudæi, & infideles inter fideles commorantes, an, & quando decimas ſsolvere debeant? 192. 8.
    • iudæos in A Egypto ſservientes, pleno ore ſservos vocat ſsacra Scriptura. 29. 42.
    • IVDEX, vel Magiſstratus, qui corrigere alios deſsiderat, à ſse iucohare debet diſsciplinam. 9. 11.
    • Iudex Syndicator recuſsari poteſst. 1005. 48.
    • Iudex negligens in litium determinatione, graviter peccat. 340. 79.
    • Iudex appellationis poteſst confirmare ſsententiam nulliter prolatam, ſsi cõſtetconſtet de iuſstitia cauſsæ in ſsubſstantialibus, & idem eſst in executivis. 342. 101.
    • Iudex non debet arbitrari in determinatis à iure. 335. 21.
    • Iudex, qui in una parte rei petitæ, vel in ſsorte, & non in fructibus condemnare, non ideò ab omiſssis abſsolviſste videtur. 590. 44.
    • Iudex provinciæ, ſsi in aliqua cauſsa tanquam talis aliquas ſsententias interloqutorias tulerit, non prohibetur in eadem ad Audientiam appellata, cum cęteris ſsocijs iudicare. 981. 13. Et quid ſsi pronuntiavit in poſsſseſsſsorio, & poſsteà deſsertur appellatio ad Audientiam in petitorio? 982. 14.
    • Iudex Eccleſsiaſsticus quando poſssit per cenſsuras procedere coutra ſseculares non facientes, vel denegantes iuſstitiam? 691. 64.
    • Iudex generalis bonorum defunctorum, quo tempore duret, & qualiter, eo finito rationem reddere debeat 992. 6. Et qualiter ſse habere in commiſsſsarijs delegandis, vel expediendis. 993. 8. Et quando poſssit ad ſse avocare cauſsas in alijs tribunalibus pendentes. 994. 22. & 25.
    • Iudex ex officio poteſst providere manutentionem iuxta antiquam ſsormam, & conſsuetudinem decimandi. 247. 5.
    • Iudex generalis bonoram defunctorum iuriſsdictinẽ delegatã habet, & cavere debet, ne illam ambitiosô extendat. 995. 29. Et an etiãetiam de bonis Clericorũ defunctorũ cognoſscere poſsist, & illorũillorum inventariũ facere, & ſsched. de hoc agentes 995. 32. Et qualiter aliqui iudices in hoc in diſstinctè procedant, & contra executores teſstamentorum, vel debitores defuncti, etiam ſsi ſsint Eccleſsiaſstici, n. 35.
    • Iudex debet ſse inclinare, quod mandatum Principis ſsi iuſstum, & illud exequi? 566. 95.
    • Iudex delegatus ad faciendum quod aliquis ſsolvat quod debet, poteſst procedere etiam contra eius fideiuſsſsores. 994. 24.
    • Iudex generalis bonorum defunctorum, an, & quantum expendere poſssit funerali, & pijs operibus pro defuncto, cuius bona adminiſstrat. 997. 43.
    • Iudex, etſsi habeat arbitrium, ubi pupilius educari debeat, intelligitur intra patriam pupilli. 51. 71.
    • Iudex bonorũbonorum defunctorũdefunctorum poteſst de illis colligend is, & in HiſpaniãHiſpaniam remittendis curare, ſsi procuratores ad id à partibus miſssi, fraudulenter, ſsegniter ve procedunt. 996. 40.
    • Iudex ſsicut terram, ita, & mare ſsuiterritorij, debet purgare malis hominibus. 500. 64.
    • Iudex ſsemper ac fieri poteſst, in loco ipſso tribunalis ſsententias, & acta iudicialia pronuntiare, & decernere debet. 714. 45.
    • Iudex laicus incidentur poteſst cognoſscere de cauſsa matrimonij. 575. 23.
    • Iudex qui ſsubornationẽ admittit, dicitur ſsacrilegus, proditor, & reus Maieſstatis. 978. 83.
    • Iudex, qui attentata non revocat, iniuſstè procedere dicitur. 581. 93.
    • Iudex ex officio poteſst facere fructuum reſstitutionem ex die conteſstationis. 588. 24.
    • Iudex ſsubditus alterius, de eius cauſsis, præſsertim cri|
      p. [1145]
      minalibus, ut cognoſscat, minus decens, & expediẽs videtur. 977. 72.
    • Iudex in pœnis irrogandis debet habere reſspectum perſsonarum. 246. 33.
    • Iudex de facto procedens, vel ſspolians pro privato habetur. 580. 76.
    • Iudex ſsecularis licitè detinet Clericum delinquentẽut eum ſsuo iudici tradat. 936. 57.
    • Iudex delegatus cum ſsalario ſsignato, poteſst ex multorum opinione recipere ſsportulas, & partes con demnationum, quas ordinarius, 961. 58.
    • Iudicis ſsecularis, data notoria iniuſstitia, vel tyra nide, Eccleſsiaſsticus ſse interponere poteſst, ſsed hoc raro, & ex an magna cauſsa faciendũfaciendum, & quare? 691. 67.
    • Iudicis factum in dubio habet pro ſse præſsumtionem iuris, & iuſstitiæ. 336. 30.
    • Iudicis Cantabriæ in Printiana Cancellaria iuriſsdictio, eſst ſsimilis iuriſsdictioni iudicis bonorũbonorum defunctorum in Indijs. 993. 16.
    • Iudicis iuſsſsus, & interventus excuſsat â præſsuntione doli, & turpitudinis, vel violentiæ. 343. 105.
    • Iudicis arbitrio relinquitur, quis locus remotus dicatur? 50. 63.
    • Iudicis interventio, & auctoritas ſsolet excludere pręſsumtionem fraudis, & violentiæ. 30.
    • Iudici Eccleſsiaſstico quemad modum permittitur procedere contra laicosſsuâ iuriſsdictionem turbantes, ita & ſseculari contra Eccleſsiaſsticos, ſsaltem, ut eos in temporalibus puniat. 933. 34.
    • Iudici nulli permittitur quemquam de facto privare ſsua poſsſseſssione. 580. 80.
    • Iudices ordinarij in Indijs, etiam illi terati eligi poſsſsunt, & qualiter hi iudicare debeant? 944. 13.
    • Iudices ſseculares cognoſscere poſsſsunt de cauſsis decimarum, tam in facti, quàm in iuris quæſstionibus, ubi agitur de ſspectantibus ad temporalem earum perceptionem, etiam inter Eccleſsiaſsticos, & cum eorum inhibitione. 625. 40.
    • Iudices iniuria afficiuntur, quando de ſspectantibus ad eorum officium alij conſsuluntur. 1029. 53.
    • Iudices in cauſsis Indorum non debent obſservare rigorem iuris, & quare? 248. 44.
    • Iudices eſsſse plurimos, & iuſstitiam paucam, queritur Simancas, & quare? 967. 9.
    • Iudicesinferiores, quibus Princeps cõmittit, vt procedant, prout ſsibi conſstiterit, poſsſsunt iuxta propriã conſscientiam arbitrari, & ſsine citatione, & proceſsſsu iudicare. 567. 99.
    • Iudices ſsubornatinis, vel barateriæ accuſsati, & plenè non convicti, qualiter iuramento purgari debeant. 1007. 60.
    • Iudices ſseculares, & Eccleſsiaſstici IndiarũIndiarum, debent ab ſstinere à competẽtijs, & altercationibus iuriſsdictio nis, propter graves tumultus, & ſseditiones, quæ ex his oriri poſsſsunt, & ſsæpè ſsolent, & adducuntur exẽplaexempla & notanda verba Gambęcurtæ. 691. 68.
    • Iudices non accipere munera, ubi ſsunt, qui multa dare contendant, magnum præconium, ex Caſssiod. 969. 19.
    • Iudices ſseculares de materijs poſsſseſsſsorijs patronatus, imò, & beneficialibus, ex communiterè omniũ Regnorum conſsueturdine cognoſscunt. 646. 35.
    • Iudices quos vocãtvocant Peſsquiſsidores delegare poſsſsunt Audientiæ Indiarum, licèt in Hiſspania hoc reſservetur ſsupremo CõſilioConſilio, & qualiter Audientiæ in hoc procedere debeant, etiam cum inhibitione Pro regum. 955. 19. Et qui tales iudices petunt, quid ptobare, aut facere debeant? ibid. n. 20.
    • Iudices Eccleſsiaſstici levibus ex cauſsis ſseculares excõ
    • municare, vel pœms pecuniarijs damnare non debent. 692. 75. Et quando poſssint licirè pœnis pecuniarijs animadvertere in reos ſseculates. 693. 77.
    • Iudices Eccleſsiaſstici, an & quando procedere poſssint cõtra Correctores IndiarũIndiarum, ob tranſsgreſssionẽ iuramenti, quod præſstaot in ingreſsſsu officij. 949. 11.
    • Iudice coram ſsuſspecto aliquem litigare debere, bonus vir non arbitrabitur. 1007. 52.
    • Iudices ſsi ſseverè punirent Hiſspanos, qui Indis iniurij ſsunt, multùm eorum miſseria relevaretur. 246. 24.
    • Iudices ſseculares poſsſse procedere contra Eccleſsiaſsticos ſscandaloſsos in temporalibus, plures Auctores docent, qui reſserunter. 933. 35.
    • Iudicum, & Gubernatorum facta, & decreta facilê nõ convellere Reip. interſst. & quare? 336. 31.
    • IVDICIVM claudicare non debet, licet contractus aliqundo claudicet favore pupilli. 576. 3.
    • Iudicium novum conſstituitur interventur novæ cauſsæ, vel novæ perſsonæ. 883. 108.
    • Indicium univerſsale qualiter comprehendat fructus non petitos, nec condemnatos. 592. 55.
    • Iudiciũ ſsolvitur vetãte eo, qui iudicare iuſssit. 770. 63.
    • Iudicium, ubi cæptum eſst, ibi finiri debet in toto, & in eius partibus. 593. 92.
    • Iudicio principali finito per ſsontentiam, non poteſst amplius tractari de acceſsſsorijs illius 591. 50.
    • IVLIVS Scaliger irridetur, dum dicit nihil in Indijs Occidentalibus oriri, aut reperiri præter ſsimias, & quiſsquilias. 139. 20.
    • Iulius Clar. graviter admonet Principes, ut abſstineãt ab expectativis in inveſstituris feudorum. 324. 42.
    • Iulij Cæſsaris magnificum factum in litteris alienis non aperiendis. 98. 41.
    • IVRAMENTVM fidelitatis præſstare non tenetur, qui non habet domicilium in territoris Principis, quamvis ibi bona poſssideat, & quare? 479. 31.
    • Iuramentum non eſst deferendum facilê peieraturis. 248. 51.
    • Iuramentum fidelitatis, an, & quatenus ab omnibus ſsubditis, Regibus, vel dominis ſsit præſstandum, ratione ſsubiectionis, quâm in eos habent? 496. 30.
    • Iuramentum de Indis deſsendendis, quod faciunt Cõmedatarij, in forma ſspecifica impleri debet. 528. 32.
    • Iuramentum fidei, & ſsidelitatis quale fit. 495. 17. & 671. 2. Et an poſssit ab Epiſscopis Indiarum præſstariper Procuratorem? & quęſstiones ſsæpe ſsuper hoc ortæ. 671. 3. Et quod opinio negativa videtur certior. 673. 12. Et quid in iuramento fidelitatis quod præſstatur ratione feudi. 672. 7. & 674. 16. Et à Commendatarijs Indorum, ratione Commendæ. 504. 100.
    • Iuramentũ per procuratorẽ, quibus circunſstantijs cõ currentibus admittant Covar. & P. Suar. 673. 11.
    • Iuramentum, quod Epiſscopi præſstare debent, de non alienandis rebus Eccleſsiæ, ſsemper factum præſsumitur. 680. 66.
    • Iuramentum reddit arctiorem, & efficatiorem obligationem, qua quis aliàs ante eius præſstationem tenetur. 679. 62.
    • Iuramentũ quod ſsaciunt Correctores in ingreſsſsu offi cij, de eo benê gerẽdo in ipſsis eorũeorum titulis ſscribi iuſsſsit D. prorex Comes de MõteretMonteret, & quare? 949. 10.
    • Iuramentum habet vimlit is conteſstationis, & inter rumpit quamlibet præſscriptionem, qua aliàs iurãiuram, ſse iuvare poſsſset. 679. 63.
    • Iuramentũ fidelitatis, & profeſssionis fidei, ſsi aliquibus Prælatis committatur à R.P. & illi mortui ſsint, vel abſsentes, an in aliorum manibus fieri poſssit? 674. 18. & ſseqq. & quid in hoc. Auctor conſsuluctit. 675. 25.
    • p. [1146]
      Iuramentum fidelitatis debet fieri tactis Sacroſsanctis Evangelijs. 673. 13.
    • Iuramentum de ofſsicio benegerendo, quis debet ſsubire, antequam ad illius uſsum recipiatur. 1036. 21.
    • Iuramentum fidelitatus ſsufficit, quòd in Regis in auguratione fiat à Regni Proceribus, & Procuratoribus, & non ſsolet neri ab omnibus ſsubditis. 497. 33.
    • Iuramentum, quod Epiſscopi Indiarum præſstant de Regia iuiſsdictione, & patronatu non uſsurpando, quale ſsit. 678. 47. Et qualiter in Hiſspania, & Francia practicetur. 679. 56. Et quod ſscrupulo caret. 678. 53.
    • Iuramentum, quod præſstatur â Commendatarijs, quid contineat, & quando fieri debeat. 493. 9.
    • Iuramenti fidelitatis & ſservitij ſseudalis formula, ubi extet, & quale ſsit, & Auctores, quid de eo agunt, & an plus contineat, quàm homagium, & etiam à fœminis, & minoribus præſstandum ſsit? 494. 16.
    • Iuramenti non obſservati punitio, ſsolet eſsſse mixti fori. 949. 12.
    • Iuramenti ratione ne Eccleſsiaſstici contra Correctoresprocedere ſsinantur, Regia quædem ſsched. iubet, quæ ponderatur. 949. 14.
    • IVS accreſscendi in alimentis locum non habere quomodo intelligatur. 389. 67. Et an ei ſsit locus in donationibus, & alijs contractibus. 387. 50. Et quid in feudis, ibid. num. 51. Et quid inter coniunctos re, & verbis, aut re tantúm. 386. 46. Et quid inter eos quibus Commenda pro indiviſso conceditur, ut ex eius redditibus ſse alere poſssint. 389. 66. Et quid potentius eſst, quam ius reverſsionis ad dominum. 388. 56.
    • Ius patronatus Regium non comprehenditur in generali derogatine patronatuum Concilij Tridquia fuit conceſsſsum ex cauſsa oneroſsa. 635. 18. In Indijs qualiter ſsit incorporatum in Corona Regia. 644. 21. Eſst inalienabile in totum, & ex parte. 644. 22. Et hodiè defendi poſsſset etiam nõ oſstenſso titulo, vel privilegio, exſsola conſsuetudine, aut præſscriptione 636. 23. Et an ſsit cenſsendum laicale, vel Eccleſsiaſsticum. 642. 7. & 8.
    • Ius patronatus regulariter acquiritur à quibuslibet laicis, vel Eccleſsiaſsticis ex dotatione, & fundatione. 635. 12. et cognitio cauſsarum eius inter privatos, regulariter eſst ſsori Eccleſsiaſstici. 645. 26.
    • Ius univerſsale ubi venditur, totum id, quod eſst in univerſsitate illa, venditum cenſsetur. 380. 67.
    • Ius ad rem quis habere videtur per ſsententiam in ſsui favorem latam, imó, & per ſsolam petitionem factam in iudicio. 549. 66.
    • Ius ſsuum renuntians, illud amittit, neque amplius ad illud redire poteſst. 774. 89.
    • Ius ſsuperveniens ex privilegio, vel confirmatione poſst litem motam, nihil tertio præiudicat, & an deduci poſssit in alia inſstantia, & quid poſst, & con tra ſsententiam, quæ tranſsivit in rem iudicatam? 549. 72.
    • Ius commune, qui pro ſse habet, poteſst litependente, etiam violenter adverſsarium turbare, vel expellere. 868. 56.
    • Ius municipale Indiarum frequentius per ſschedulas Regis conſstitui, & expediri ſsolet, quæ epiſstolis vel reſscriptis Romanorum Imp. comparari poſsſsunt. 1048. 64.
    • Ius excludens alienigenas Regni ab eius beneficijs à Papa derogari non poteſst. 844. 8. Et quod præ.
    • latio naturalium in beneſsicijs, & officijs ſsuæ provinciæ, omni iure probari videatur, ibid. n. 14.
    • Ius non patitur, ut quis ſsibi, & ſsuis deficiat, ut alijs proſsit. 47. 34.
    • Ius ſsingulare non eſst trahendum ad conſsequentiam, & omnis receſsſsus à iure communi eſst odioſsus. 330. 91.
    • Ius Canonicum ſsemper æquitatem, & pietatem præ occulis habet. 119. 69.
    • Ius ſsuperveniens quando poſsſset obijci in vim exceptionis executioni ſsententiæ. 549. 69.
    • Ius uſsusfructus, maioratus, vel Commendæ, & fructuũ commoditas diverſsa ſsunt. 402. 36.
    • Iuris, & rationis à regulis, diſscedunt, modo hàc, modo illa fluctuant. 266. 12.
    • Iuris publici ſsorma, & diſspoſsitio privatorum factis, vel pactis mutari non poteſsſs. 399. 3. Nec pendet, ex urbanitate. 1037. 27.
    • Iuri plenè quæſsito nunquam intelligitur Principem præiudicare poſsſse nec velle. 360. 38.
    • Iure ſsuo utens, nemini facit iniuriam. 449. 30.
    • Iure ſsibi competenti, qui abutitur, illo generaliter privatur. 615. 61.
    • Iura, quæ invicem cõtrariacontraria videntur in materia omiſsſsionis fructuum in ſsententia, quomodò concilientur? 591. 54.
    • Iura duplicia exigi non poſsſse à Curatis ſsecularibus profuneribus, & mortuarijs eorum, qui in Monanaſsterijs Religioſsorum tumulantur, iure communi, & Regio Indiarum cavetur. 873. 29.
    • IVRISDICTIO Audientiarum Indiarum in cauſsis Commendarum, de quibus cognoſscere non poſsſsunt, etiam ex conſsenſsu partium prorogari non poteſst. 574. 18.
    • Iuriſsdictio ordinaria delegato commiſsſsa, maior eſst in delegante, quam in delegato. 361. 45.
    • Iuriſsdictio Epiſscopi expirat ſsucceſsſsoris adventu. 1033. 5.
    • Iuriſsdictio Eccleſsiaſstica, & ſsecularis ſse mutuò iuvare debent, non autem impedire. 691. 61.
    • Iuriſsdictio non confertur, nec auferturex ſsolo titulo, antequam novus officialis virtute eius præſsentetur, & recipiatur. 1035. 11.
    • Iuriſsdictio ſsubdelegata, etiam re integra, non expirat per mortem ſsubdelegantis, ſsi viva is, quieam delegavit, & quare? 919. 54.
    • Iuriſsdictio delegata re integra morte mandantis regulariter expirat. 418. 47.
    • Iuriſsdictio delegata extendi non poteſst ultra res, cauſsas, vel perſsonas in ipſsa delegatione expreſsſsas, etiamſsi partes conſsentiant. 995. 31.
    • Iuriſsdictio individua eſst, nec poteſst uno, & eodem tẽporetempore integraliter apud duos manere. 829. 45.
    • Iuriſsdictio ſsubſstituti à Vicario Capiculidurat etiam mortuo ipſso Vicario, & quare? 919. 55.
    • Iuriſsdictio, quam Capitulum ſsede vacante ad preces Principis transſsert in Epiſscopum electum, non eſst delegata, ſsed ordinaria. 659. 45.
    • Iuriſsdictio ablata inferiori, & expreſssè, & privativê reſservata ſsuperiori, etiam ex conſsenſsupartium prorogari non poteſst, neque acta ab eo ratiſsicari. 575. 20.
    • Iuriſsdictio ordinaria potentior, & favorabilior eſst, quàm delegata. 898. 68. Delegata tamen, & privativè conceſsſsa, in ſsuo caſsu derogat ordinariæ. 994. 23.
    • Iuriſsdictio militaris qualis ſsit, & qui Auctores de ea pertractent? 612. 9.
    • Iuriſsdictio, ubi à Principe diviſsa eſst per aulas, vel |
      p. [1147]
      quartela civitatis, unaquæque ſseparatim de ſsuis negotijs cognoſscere debet. 963. 70.
    • Iuriſsdictio privativa iudicis generalis bonorum defanctorum, in ſsingulis Audientijs Indiarum, qualiter, & quando induci cœperit? 992. 4.
    • Iuriſsdictio eſst individua, etſsi excedatur, actus in totum vitiatur. 301. 53.
    • Iuriſsdictio non admittit pacta, compromiſsſsa; nec ab dicationes, aut conventiones privatorum, niſsi Superioris approbatio interveniat, & quare? 921.
    • Iuriſsdictio qualiter præſscribatur contra Regem, & qualiter contra privatos? 407. 77.
    • Iuriſsdictio ſsuprema Principis eſst incommunicabilis. 1024. 12.
    • Iuriſsdictio delegata ad univerſsitatem cauſsarum, cenſsetur, & iudicatur tanquàm ordinaria. 299. 84.
    • Iuriſsdictio etiam delegata, & privilegiata, data vni Conſsilio, competit, alteri, quod adinſstar illius erigitur. 1053. 94.
    • Iuriſsdictio ad certas perſsonas, res, vel cauſsas reſstricta, ad alias extenditur. 592. 61.
    • Iuriſsdictionis Regiæ uſsurpatio in Hiſspania determinatur, & cognoſscitur per Regium Senatum, & in Indijs per Regales Audientias. 956. 29.
    • Iuriſsdictionis voluntariæ, quæ ſsunt, etiam extra provintiam exerceri poſsſsunt, ſsecùs, quæ contentioſsæ. 304. 85.
    • Iuriſsdictionis in materia omnis argumentatio ceſsſsat, quando conſstat de contraria voluntate Principis, qui eſst eius fons, & auctor. 960. 49.
    • Iuriſsdictionis termini tranſsgredi poſsſsunt, ubi celeritas in remedio deſsideratur. 932. 24.
    • Iuriſsdictionis defectus eſst inſsanabilis, & ideò eius fundamentum ſsolidum valde eſsſse debet. 972. 40.
    • Iuriſsdictionis defectum ſsiquis timet, & adhùc ſsub hoc dubio in ea procedit, mortaliter peccat. 517. 26.
    • Iuriſsdictionis competentia ſsi oriatur, inter quæſstores criminum, & iudices ordinarios, Limæ Audientias cognoſscit, Mexici ſsolus Prorex, & ſsched. de hoc agentes. 982. 17.
    • Iuriſsdictionis ſsuper competentia diſsſsicultate orta, ſsuperiot, vt eam decidat, adeundus eſst. 982. 18.
    • Iuriſsdictionis, quaſsi poſsſseſssionem amittere eum, qui illi renuntiavit, qualiter intelligatur? 921. 76.
    • Iuriſsdictionis quaſsi poſsſseſssione ſsolet privari is, qui ei renuntiavit, & qualiter hoc intelligatur. 920. 68. & 70.
    • IVSIVRANDVM, ubi in contractibus, & in alijs caſsibus à iure deſsideratur, per Procuratorem præſstari poteſst. 672. 6.
    • IVSSVS Principis etiam iniuſstus excuſsat exequentem, ſsecundùm aliquos. 566. 93.
    • IVSTA Indiarum retentio in fidei propagatione, & conſservatione ſsubnititur. 107. 14.
    • IVSTI Lipſsij notanda verba de vaſstatione Indorum, & Indiarum. 146. 80.
    • IVSTITIA deficiente, vel labeſscente, Reſsp. deficiet, & labetur, ut corpus demta anima. 954. 12.
    • Iuſstitiæ adminiſstrandæ à ſse, & ab alijs zelus multum in Proregibus ſsplendere debet, & plura de laudibus, & effectibus iuſstiſstiæ, remiſssivè. 1017. 50.
    • Iuſstitia diſstributiva præcipuè ad Proreges ſspectat, & qualiter in ea ſse habere debeant? 1017. 51.
    • Iuſstitia, ubi fieri iubetur in aliquo reſscripto, an, & quando aliquid ex antiqui iuris præceptis innovære velle cenſseatur. 732. 117. Et quod ex hoc nõ alteratur iuriſsdictio ordinaria Audientiarum, nec Proregi conceditur. 959. 43.
    • Iuſstitiæ diſstributivæ violatio, an inducat obligationẽ reſstituendi? 333. 9.
    • IVVARE ſse invicem debent ſsapientes, & ignorantes. 36. 98.

  • L.

    • LABORE diminuto, debet minui ſsalarium. 512. 35.
    • Labor, & languor animum hebetant, & naturam debilitant. 124. 109.
    • Labore, & diſscrimine magno pulchra, & pretioſsa quæque comparantur. 117. 47.
    • Labori aliqua requies, & intermiſssio danda eſst, ne corpus hebeſscat, & langueat. 254. 161.
    • LAC potum ſse ſsuis diſscipulis dediſsſse, quo ſsenſsu dicat Apoſstol. 1. Corinth. 3. 882. 79.
    • LAICVS ſsi decimas accipiat cum onere diſstribuendi in uſsus pios, quod ſsibi ſsupererit, & ſsi id non impleat, non tenetur ad reſstitutionem. 623. 20.
    • Laici qualiter ſsint incapaces decimarum in poſsſseſsſsione, & proprietate? maximè poſst Concilium Lateranenſse. 621. 8.
    • Laicis committere poteſst Summus Pontifex etiam cauſsas criminales, & punitionem Clericorum. 639. 50.
    • Laici non poſsſsunt cognoſscere de cauſsis Eccleſsiaſsticorum, & Religioſsorum, etiam ipſsis congentientibus, vel conſsuetudinem in contrarium allegantibus. 624. 33.
    • Laici retrahendi non ſsunt à fundationibus, & dotationibus Eccleſsiarum. 648. 53.
    • Laici etiam ſstante privilegio, quòd poſssint collationes Beneficiorum facere, temporalia conferent, non ſspiritualia, niſsi ſsequatur aliqua confirmatio Papæ, vel Prælati Eccleſsiaſstici. 647. 44.
    • Laici, etiam conlugati, benè poſsſsunt eſsſse Vicarij Epiſscoporum de licentia Summi Pontificis. 701. 41.
    • Laici ex conceſssione Pontificis poſsſsunt excommunicare, & beneficia Eccleſsiaſstici conferre. 639. 43.
    • Laici à cauſsis Eccleſsiaſsticorum omninò abſstinere debent. 798. 47.
    • Laicis mandare poteſst Pontifex ea quæ ſsunt iuriſsdictionis, non quæ ſsunt ordinis. 647. 45.
    • LANCEA quale genus armorum? & quod hoc vocabulum fuerit proprium, & antiquum Hiſspanorum ante Romanos. 613. 14.
    • Lanceas Perùanos, quo nomine vocari iuſsſserint ſschedulæ Regiæ. 613. 15.
    • Lancearum, & Arcubuſsiorum militia qualiter, & quare, quoad ſsalaria fuerit reformata anno 1618. ex Conſsilio D. Proregis Principis de Eſsquilache. 612. 6.
    • Lanceis reformatis, iuſstê eorum conſsignationes fiſsco applicatæ fuerunt, iure reverſsionis. 616. 39.
    • Lancearij Perúani obtulerunt ſse ſsine ſsalario ſservire velle, privilegijs militiæ contenti. 612. 7.
    • Lanceariorum, & ſsclopetariorum militia in Regno Perûano, quod initium habuerit, & hi, quos vocant Alabarderos? 610. 2.
    • Lanceariorum, & Arcabuſsiorum militia à D. Prorege March. de Cañete creata, reformari iuſsſsa ſsuit, ſsed id effectum non habunt. 611. 3.
    • Lancearijs Peruanis datur ſsedes nobilium in Audientijs eiuſsdem Regni. 613. 16.
    • p. [1148]
      Lancearij, & Arcabuſsarij Perûani pręſstant idem ferè iuramentum, quod Commendatarij. 614. 21.
    • Lancearij Perùani, & Intratenuti Novæ Hiſspaniæ, ſsunt quodam modo ſsimiles Commendatarijs. 610. 1.
    • LAPIDICINAE regulantur ex natura metallorum. 1059. 4.
    • LATERANENSI Concilio derogatur per clauſsulã Non obstantibus. 623. 23.
    • DOM. D. Laurentius Ramirez à Prato ex equeſstri mi litia D. Iacobi, & Supremi Senatus Indiarum digniſssimus conſsiliarius citatur, & laudatur. 546. 41. & aliàs ſsæpè in pluribus locis.
    • D. Laurentius moriturus donavit theſsauros Eccleſsiæ 733. 27.
    • LEGATARIVS quotæ partis hęreditatis, & quotæ bonorum, aut quantitatis, qualiter differunt? 365. 9.
    • Legati â latere ex magis vera, & communi opinione, non debent recipi ante præſsentationem tituli ſsuæ legationis. 1036. 22.
    • Legati à latere conferunt beneficia, & penſsiones ex ſsolo titulo legationis, abſsque alio ſspeciali mandato. 297. 14.
    • Legati Pontificis, nominaticum temporis præfinitione poteſstas, quo uſsque duret? 1033. 4.
    • Legatus miſsſsus à ſsuo Principe ad alium, quæ ab hoc accepit, illi dare non tentur, & quare? 353. 74. Legatum de eadem re ſsi duobus factum reperiatur, præſsumitur per ſsecundum adimi. 356. 5.
    • Legatum factum cauſsa alimentorum, eſst tranſsmiſssibile ad hæredes, ſsi à rei legatæ donatione teſstator incipiat. 759. 70.
    • Legatum cur diffiniatur delibatio hæreditatis? 776. 5.
    • Legatum factum pro anima, vel pro exoneratione conſscientiæ, eſst pium. 521. 119.
    • Legatum in dubio pium, & pro Deo, & anima relictũ cenſseri debet. 521. 124.
    • Legatum relictum Indis, vel alijs, pro malè ablatis, & ad exonerationem conſscientiæ, an, & quando ſsit verè legatum, & non debitum? 521. 123. Et an ſsit legatum pium, & coram Eccleſsiaſstico peti poſssit, ibid. num. 138.
    • Legatum ex falſsa cauſsa datum, inutile eſst. 352. 60.
    • Legata pia, etiam ſsine aditione hæreditatis impleri debent, & â morte teſstantis cedunt. 522. 129.
    • Legata pia ex communi omnium ſsententia habent executionem paratam. 521. 126.
    • Legatorum piorum executio, & implementum eſst mixi fori. 521. 120.
    • Legatorum petitio, utrum executivè fieri poterit? diſsputariſsolet, remiſssivè. 521. 125.
    • LEGE quod non cavetur, in praxi non habetur. 451. 52.
    • Legem de Tribunis cum poteſstate Conſsulari creandis, qua ratione, vel abrogari, vel obſservari plebs Romana petierit apud Tit. Livium. 847. 33.
    • Legem ratio commendat, & fraudem ei facit, qui eam eludit. 477. 38.
    • Leges antiquę contentæ erant tranſsgreſsſsores earum hac tantúm comminatione compeſscere quod ſsecus factum erit, impie factum erit, & quare? 1050. 80.
    • Leges de ſsimilibus ad ſsimilia porrigi ſsolent, & tempori, ac loco publiciſsque neceſssitatibus accommodari. 16. 39.
    • Leges ſsunt oculi Reip. & plura de earum utiltate, & præciſsa neceſssitate, remiſssivè. 1047. 56.
    • Leges priores ad poſsteriores trahi, hoc eſst per eas declarari, novum non eſst. 456. 30.
    • Leges ſsi quæ iubent, ne perſsonæ conſstitutæ in dignitate, in conſsulto Principe puniantur, qualiter practicentur? 978. 84.
    • Leges per non uſsum abrogari ſsolent. 335. 25.
    • Leges civiles, quæ matrimonia Magiſstratuum intra provinciam ſsub pœnis interdicunt, an iuri Canonico adverſsentur? 974. 58.
    • Leges odioſsæ reſstringendæ ſsunt, non ampliandæ. 467. 58. Et ordin atoriæ non ſsolent extendi de loco ad locum. 1052. 91.
    • Leges, ut per non uſsum abrogentur, neceſsſsaria eſst Principis ſsententia, & toler antia. 335. 27.
    • Leges etiam ſsi aliquo reſspectu duræ, aut iniuſstæ videantur, non facilè mutandæ ſsunt, & quare? 16. 42.
    • Leges Principum ſsecularium ſstatuentes circa marerias ius Eccleſsiaſsticum, & Canonicum concernentes, qualiter accipiendæ ſsint? 628. 47.
    • Leges, quæ Indorum ſservitia mode rata eſsſse iubent, non ſsolùm piæ, ſsed etiam Reipub. utiliſssimæ ſsunt. 48. 42.
    • Leges provincijs Indiarum in communi aptas promulgare difficillimum eſst, & quare. 1047. 49. Et quod aliqui putant ſsatius eſsſse nullas leges pro Indiarum gubernatione proforri, ſsed omnia arbitrio prudentis gubernatoris relinquere, ibid. n. 52.
    • Leges contra quod fit, per leges ſsolvi meretur. 346. 10.
    • Leges plures, & ſseveriores in remotis provincijs conſstitui debent, & quare? 1048. 57.
    • Leges antiquas, qui propter aliquod damnum, vel inconveniens mutant, in maiora incidunt. 34. 86.
    • Leges, & reſscripta ſsuorum anteceſsſsorum, qui ImppRomani abolere tentaverint, & ſsibi arbitrium liberum in omnibus reſservare? 1047. 55.
    • Leges noviter latę non porriguntur ad lites iam pendentes tempore quo promulgantur. 715. 51.
    • Leges ſsunt ſsimiles medicinæ, ex D. Hieronymo. 1050. 74.
    • Leges, ſstatuta, vel pacta, quæ laicis, prohibent, ne in Eccleſsiaſsticos, vel Religioſsos prædia ſsuatransſserant, niſsi cum onere tributorum, vel decimarum, valida ſsunt. 866. 39.
    • Leges, & conſsuetudines antiquæ, ſsine maxima, & evidentiſssima utilitate mutandæ non ſsunt. 607. 99.
    • Leges ſsuper rebus, & negotijs Eccleſsiaſsticis qualiter ſsoleant à ſsupremo Conſsilio Indiarum expediri, & quam vim habeant? 1050. 76.
    • Leges aliæ alijs gentibus placent, nec generales in diverſsis provincijs proficiunt. 218. 19. & 1047. 50.
    • Leges novæ ex ſsori exercitatione plurimum lucis accipiunt. 718. 40.
    • Leges, quæ concedunt vxoribus lucrum arrharum, vel bonorum, conſstante matrim onio quæſsitorum, ſsunt favorabiles. 467. 56.
    • Leges, & conſsuetudines locales ad alias provincias non extenduntur. 479. 57.
    • Leges non poſsſsunt omnes caſsus comprehendere, & ſsic ex alijs ad alios ex paritare rationis extẽdiextendi poſsſsunt, & ſsolent. 450. 36.
    • Leges Commendarum iuris poſsitivi ſsunt, & facilê diſspenſsabiles. 511. 88.
    • Leges etiam pœnales extenduntur ex virationis, ad caſsus omnino ſsimiles expreſssis. 450. 40.
    • Leges ſsæpè bonæ, & utiles creduntur, quæ poſsteà experiendo damnoſsæ apparent, & dignæ revocatione. 598. 5.
    • p. [1149]
      Leges non debent fruſstrari, neque eludi. 288. 37.
    • Leges civiles immunitatem, & libertatem Eccleſsiaſsticam infringere non poſsſsunt. 932. 20.
    • Leges utiles quantum Reip. proſsint? & quod in utiles, & inconſsultæ plus damni afferunt, quâm homines occidere. 1049. 70.
    • Leges, & ordinationes peculiares, ubi Indi non habent, communicum alijs iure cenſsendi ſsunt. 254. 104.
    • Leges, etſsi aliquando mutari, vel revocari poſssint, id tamen non niſsi rarò, & ex urgẽtiſssimis cauſsis fieri debet. 1049. 71.
    • Leges omnes mutandæ, aut emendandæ ſsunt, ubi id emergens cauſsa, & temporum, velrerum variatio ſsuaſserit. 604. 63. & 65. & 1050. 74.
    • Leges taxantes pretia rerum Clericos, & Eccleſsias ligant. 705. 65.
    • Leges locis, & populis, quibus feruntur, accommodandæ ſsunt. 35. 92.
    • Legibus in novis conſsultandis ſsumma requiritur maturitas, & quod an duranturæ ſsint inſspiciatur? 1049. 69.
    • Legislator dicitur vivendi artifex, & qualiter leges iuxta regiones, & perſsonas aptare debeat? 218. 15.
    • Legislator cenſsetur noluiſsſse id, quod verbis non expreſssit, cum exprimere facile eſsſset. 476. 31.
    • Legislator, & Gubernator, etiam Barbarorum, quibus præeſst, utilitati, & commoditati conſsulere debet, ex Cicer. 218. 16.
    • Legis Agrariæ intentio, & cur eius executio ſsuſspenſsa fiunt. 268. & 23.
    • Legis ſsucceſssionis Commendarum ann. 1536. verba referuntur, & expenduntur. 462. 12.
    • Legis præſsuppoſsitur, ubi deficit, ipſsa quoque lex deficere iudicatur. 466. 52.
    • Legis unum ex principalibus requiſsitis eſst, ut ſsit poſsſsibilis, imó, & non valde difficilis. 115. 29.
    • Legum, vel reſscriptorum, aut privilegiorum verba otioſsa eſsſse non debent. 366. 25.
    • Legum verba naturaliter, & in ſspecifica forma, accipienda ſsunt. 436. 30.
    • Legum ordinatio ſsupremo Indiarum Conſsilio commiſsſsa eſst, & qualiter in hoc CõſiliarijConſiliarij ſse habere debeant? 1047. 48.
    • Legum initia ſsemper ſsolent eſsſse difficilia, & vindicta egere, ſsed poſstea uſsu faciles fiunt. 1049. 73.
    • Legum, & morum antiquorum mutatio ſsemper periculoſsa, & vitanda, & quare? 32. 73.
    • LEGITIMATIO, vel facultas legitimandi regulariter non extenditur ad feuda. 437. 40.
    • Legitimatio facta in articulo mortis præſsumitur fraudulenta, & ſsubſstitutum non excludit. 731. 100.
    • Legitimatus per ſsubſsequens matrimonium ſsuccedit in nobilitate, & in regno. 438. 44.
    • Legitimatus per ſsubſsequens matrimonium, habet plenum ius agnationis. 438. 45.
    • Legitimatus ad omnia officia, vel beneficia, ſsuccedit in feudis. 437. 39.
    • Legitimatus per ſsubſsequens matrimonium poteſst ordinari, & eligi in Epiſscopum, & gaudet cæteris iuribus legitimorum. 38. 43.
    • Legitimatũ per ſsubſsequens matrimonium natumaiorem, legitimo ſsecundo genito in ſsucceſssione Cõmendæ paternæ prætulit Indiarum Senatus. 439. 54.
    • Legitimati per reſscriptum Principis, aut Curij oblationem, non admittuntur ad ſsucceſssionem Commendarum, & quare? 437. 33. Et quid in feudis, num. 38.
    • Legitimati per ſsubſsequens matrimenium, an, & quãdo comprehendantur in legibus, vel ſstatutis vocãtibusvocantibus filios legitimos? 438. 42. & ſseqq.
    • Legitimati per Principem, ut in Commendis ſsuccedere poſssint, neceſsſsarium eſst, quod ultra legitimationem, ſsi at de hoc peculiaris mentio. 437. 37.
    • Legitimati per ſsupſsequens matrim onium, an, & quãdo admittantur in maioratibus, & alijs diſspoſsitionibus hominum, vocantibus legitimos, & ex legitimo matrimonio natos, & procreatos? 439. 49.
    • Legitimati per ſsubſsequens matrimonium ſsuccedunt in feudis, etiam honorificis, ex magis communi, & recepta opinione. 438.
    • Legitimorum maior ratio habenda eſst, quàm illegitimorum, ex æquitate naturali. 262. 69.
    • Legitimatos per ſsubſsequens matrimonium ad Commendarum ſsucceſssionem admitti poſsſse, nulla ſschedula Regia declaravit, & quid in hoc dubio ſsenſserit Perùanus prorex Marchio Montiſsclarius. 439. 53.
    • LEX Correctoria, & exorbitans non ampliatur ex paritate, aut maioritate rationis. 477. 41.
    • Lex quod non dicit nec nos dicere debemus. 476. 32.
    • Lex ſsucceſssionis Commendarum qualitates aliquas invocatis requirit. 434. 1.
    • Lex. quæ loquitur per gerundium, vel ablativum abſsolotum, inducit conditionem, & formam ſsubſstantialem. 444. 94.
    • Lex ſsucceſssionis Cõmendarum videtur patruum vocare, & non nepotem ex filio primogenito, & eius verba referuntur. 453. 2.
    • Lex, vel ſstatutum diſsponens, quod ſspurij admittantur ad ſsucceſssionem, non valet. 434. 5.
    • Lex ſsucceſssionis generaliter prohibet cumulationẽ plurium Commendarum quomolibet acquiſsitarũ. 489. 68.
    • Lex ſsucceſssionis Commendarum ſsatis explicat earũ onera, formam, & naturam. 374. 3.
    • Lex ſsucceſssionis Commendarum matrimonijs, & legitimis liberis favere voluit. 436. 21.
    • Lex abrogata, vel antiquata, non eſst trahenda ad deciſsionem cauſsarum. 326. 62.
    • Lex alterius declaratoria, retrotrahitur, & præterita etiam comprehendit. 329. 83.
    • Lex ſsucceſssionis Commendarum uxores ſsolùm vocat ad ſsucceſssionem maritorum, & an vice verſsa mariti etiam vocari videantur? 472. 1.
    • Lex, quæ prima ſsucceſssionem Commendarum induxit, quando lata, & quomodo diſspoſsuerit. 48. 2.
    • Lex eſst ipſsa regio Adagium, quid ſsignificet. 35. 94.
    • Lex ſsucceſssionis Commendarum licèt nullam de nepoſsibus mentionem fuerit, hoc poſsteà alijs ſschedulis ſsuppletum fuit, quæ referuntur. 455. 29.
    • Lex non debet eadem onera imponere pueris, & ſsenibus, quæ alijs validioribus. 115. 32.
    • Lex ſsucceſssionis, poſst vocationem filiorum, de uxoribus agit. 451. 46.
    • Lex nulla, vel præceptum humanum viſsua obligare poteſst ad periculum mortis ſsubeundum. 113. 33.
    • Lex 27. Indiarum, Commendas de plano eis adimi iubet, qui ſstatim earum titulos non oſstenderint. 371. 13.
    • Lex ſsi legitimaret omnes filios naturales, vel cum legitimis exęquarter, effet iniqua. 281. 70. & 435. 18.
    • Lex Iulia Miſscella, quæ fuerit, & quæ iuſsſserit, & de eius Auctores. 474. 13.
    • p. [1150]
      Lex antiqua, etſsi non nihil vitioſsa, melior eſst, quâm nova. 608. 102.
    • Lex, quæ dirigitur ad remunerationem benemerito ium, favorabiliter accipienda, & practicanda eſst. 469. 74.
    • Lex, quæ invitat coniugem ſsuperſstitem admorientis hæreditatem, inducit votum captandæ mortis, & eſst odioſsa. 467. 57.
    • Lex ſsucceſssionis Commendarum, quæ admiſsit fœminas, & excluſsit Clericos, & Monachos, qua ratione fundari potuerit? 442. 79.
    • Lex ſsucceſssionis Commendarum dûm matrimoniũ per ſsex menſses requirit, fraudibus tantum obuiam ire voluit. 469. 76.
    • Lex una ex illis, quas nov as vocarunt, ann. 1542. quæ Commendas Indorum prohibuit, revocata fuit. 268. 26.
    • Lex an detur quæ poſssit univerſso generi humano eſsſse conformis? 1047. 50.
    • Lex ſsucceſssionis Commendarum eſst favorabilis, & latè interpretanda, & quare? 420. 15.
    • Lex quoties ſsacit mentionem de remedio, diſsponere videtur, ut remedium interponatur, de quo loquitur. 168. 99.
    • Lex, quæ ſsucceſssionem in Commendis Indorum illegitimis denegavit, iuſstiſssima fuit. 436. 22.
    • Lex, quæ non dicit, nec nos dicere debemus 451. 52.
    • Lex, quæ aliam refert, & generaliter revocat, omnes ſspecies, & caſsusin eadem contentos, revocare cenſsetur. 326. 62.
    • Lex quæinduxit ſsucceſssionem Commendarum, primogenitis eam in ſsolidum detulit. 122. 34.
    • Lex ubi procedit annullando actum contra eius ordinationem, formam inducit. 355. 23.
    • Lex quædam earum, quas novas vocant, Proregibus ademit commendandifacultatem, ut omnes Commendæ in Corona Regia incorporatentur quæ tamen in Perùvio ſservata non fuit. 298. 44.
    • Lex ſsucceſssionis, quæ maritis dari, & conſservari iubet Commendas uxorum pro tempore voluntatis Regiæ, quo pacto accipienda ſsit? 445. 36.
    • Lex una aliam ſsupplet. 450. 36.
    • Lex ſsucceſssionis, qua parte iubet unam Commendã optari, & alteram relinqui debere ab eo, qui duxit uxorem Commendatariam, odioſsa videtur. 489. 65.
    • Lex de Malinas, quas declarationes habuerit circa partium citationem, & ſspoliorum reſstitutionem, ſsivè à partibus, ſsivè â iudicibus fierent. 572. 3. Quando, quare & qualiter inducta fuerit, ibid. n. 2. ea, & eius declaratoriæ etiam fiſscum agentem pro Commendis contra poſsſseſsſsorem titulatum, comprehendunt. 576. 30.
    • Lex poſsitiva habens originem, vel rationem à lege divina, vel naturali, extenditur etiam ad præterita 527. 15.
    • Lex ſsucceſssionis concedit maritis Commendas uxorum, interim dum aliud non diſsponitur, & quid hoc importet? 483. 13.
    • Lex benè poteſst iubere, ut nulla poſsſseſssio inſsurgat non dato titulo, & ſsic nec præſscriptio cauſsetur, vel proficiar. 636. 26.
    • Lex declaratoria aliarum præcedentium, trahitur ad præterita, & quare? 527. 16.
    • Lex, quæ loquitur de matrimonio copulato, procedit etiam in ſsponſsalijs de præſsenti. 469. 72.
    • Lex non debet, nec ſsolet docère, vel permittere aliquid cum peccato mortali. 729. 82.
    • Lex ſsucceſssionis Comendarum, & aliæ ſschedulæ, quę uxores ad eas vocant, decopulatis intelligi debent 466. 44.
    • Lex ſsiſseratur de tollendo Indis patrio eorum ſsermone, diſsſsiculter ad praxim reducetur. 228. 14.
    • Lex alterius declaratoria, vel ſsuppletoria, quaſsi pars illius eſst iudicanda. 419. 9.
    • LENITATI, & miſsericordię tribui, quód filijs proditorum vita relinquatur, quo modo accipiendum ſsit? 110. 74.
    • LEO Iſsauricus notatur, quòd ab Infantibus tributa poſstulaverit. 173.
    • LEONINA ſsocietas, quæ dicatur. 27. 21.
    • LEVIVS id portatur, quod à pluribus portatur. 44. 7.
    • LIBELLARIVS contractus quis ſsit, & qualiter ab emphyteuſsi deſscendat? 287. 19.
    • LIBELLI ſsecreti, & ſsine Auctore dati, an recipi à viſsitatoribus debeant, vel monitoriæ ad teſstes quærendos promulgari? 1004. 37.
    • LIBERALITATI ratio ineſsſse debet, ex Plin. Iun. 341. 84.
    • Liberalitas Principum in nobiles ſsamilias, ſsemper gratioſsa ſsuit. 319. 60.
    • Liberalitate ex ſsua, qui conveniuntur, amarè exigendi nonſsunt. 744. 66.
    • LIBERTAS infringitur cogendo aliquem, ut in certo loco moretur. 17. 49.
    • Libertas, quid ſsit, & in quo conſsiſstat? 5. 17.
    • Libertas in ſsipientium eſsitingenda eſst, quia libertas libertate perit. 39. 122.
    • Libertas non tollitur ex eo, quod quis publicis miniſsterijs ſservire cogatur. 37. 120.
    • Libertatis tutela ad ius publicum ſspectat. 19. 69.
    • Libertatis collatio in mortis tempus reſservara, ſsemper penè inutilis fuit. 339. 63.
    • Libertati ſsemper favendum eſst, in præſsumendo, & iudicando. 6. 34.
    • Libertatem ſsuam nemo recuſsare poteſst. 18. 56.
    • LIBER, qui ſsua natura eſst, non poteſst per pactum ſse adſscriptitum, vel alterius hominem faccre. 18. 57.
    • Liberium, quem ad malè faciendum relinqui, non eſst libertas, ſsed imperfectio. 39. 123.
    • Liberis hominibus libertas infringenda, aut oneranda non eſst. 5. 18.
    • Liberis hominibus liberam ſsuarum rerum adminiſstrationem auferre, durum eſst. 250. 66.
    • Liberis, etiam proprijs, gravis eſst interdum diuturna parentum vita. 324. 40.
    • Liberorum procreatio in relevatione vaſsſsallorum conſsiſstit, ex Nazario. 49. 45.
    • Liberorum procreationi leges, quæ ſsavent, ſsuntſsavorabiles. 420. 16.
    • LICENT. de la Gaſsca laudatur, & provifio ab eo facta, de Indis, etiam voluntarijs, admineralia non deducendis, Regijs ſschedulis comprobata. 125. 123.
    • LICENTIA teſstandi de bonis intuito Epiſscopatus quæſsitis, Epiſscopis conceſsſsa, iuri tertij non præiudicat. 722. 16.
    • Licentia Regis ad ſsundanda nova Monaſsteria iu locis Ordinum Militarium, au ſsit danda per Regium Caſstellæ, vel Ordinum Senatum, & deciſsio litis ſsuper hoc ortæ. 882. 37.
    • Licentia Prælari requiritur in eo, qui ſse abſsentat à beneficio, etiam cauſsa ſstudiorum. 537. 112.
    • Licentia ad faciendam abſsentiam in Commendis, non ſsolûm peti, ſsed, & impetrari, & expreſssê |
      p. [1151]
      in ſscriptis haberi debet. 531. 60.
    • Licentia data à Rege ad fundandas novas Eccleſsias, vel Monaſsteria in Indijs, perindê valet, ac ſsi à Sũmo Pontifice emanaſsſset. 882. 41.
    • Licentiam, qui dicit ſse habere ad non reſsidendum in ſsua Commenda, velbeneficio, illam probare debet. 531. 61.
    • Licentiam concedens, vel diſspenſsans ad aliquid prohibitùm faciendum, donare videtur. 551. 89.
    • Licentiæ terminum tranſsgrediens, minus peccat, quàm qui ſse abſsentavit ſsine licentia, & quare? 529. 47.
    • Licentias ad non refidendum concedere, neque eſst æquum, nec honeſstum, nec utile. 528. 23.
    • Licentia recedendi à provincijs Indiarum nulli dori debet, qui prius ſse nihil bonis defunctorum debere non docuerit. 993. 9.
    • LICITE parta maiores, meliores effectus operantur, etſsi non valde exuberent. 144. 59.
    • LIMANA Eccleſsia habet executoriam pro adiunctis. 7. 77.
    • Limani Senatus ſsententia refertur in cauſsa decimarum Eccleſsiæ del Cuzco contra Indos illius Diœceſsis. 200. 14. Et de alia lite ſsuper modo decimandi Indorum Archiepiſscopatus eiuſsdem urbis Limanæ. 201. 16.
    • LIGIVS eſst idem quod vaſsſsallus, qui beneficio alterius feudum tenet, & dicitur quaſsi ligatus, velobligatus. 495. 22.
    • LINGVA generalis Perùanorum appellatur Quichua, Mexicanorum verò Mexicana. 232. 61.
    • Lingua aliena loqui, & ſseripturas conficere, veluti ſsubiectionis ſsignum cenſsetur. 232. 53.
    • Lingua una ſsi Indos omnes uti expedit, nulla commodior, & facilior imperari eis poteſst, quàm Caſstellana. 232. 64.
    • Lingua eadem in provincijs non multum diſstantibus, valdè variari ſsolet, & quare? 227. 5.
    • Linguæ Indicæ peritia præcæteris requiritur in Parochis, ſsivê doctrinarijs Indorum, & qualiter ea parari debeat? 801. 76.
    • Linguæ unitas, & ſsimilitudo, eſst firmiſssimum vinculum ſsocietatis humanæ, & ê contrario diverſsitas diſscordiam parit, ex Genebrard. 230. 38.
    • Linguæ Caſstellanæ introductionem inter Indos facilem eſsſse putat Matienzus, exemplo Incarum, & Motechumarum. 232. 62.
    • Linguarum variarum cognitio utilis eſst ad plura, ex Philone Iudæo. 230. 39.
    • Linguarum diviſsio quandò, qualis, & quare? 227. 1.
    • Linguarum ſscientia, & conformitas, non ſsolúm ad dilatandam fidem neceſsſsaria eſst, ſsed etiam ad Indos nobis amiciores reddendos. 230. 37.
    • Linguarum prima diviſsio, poſsteà in plurimas alias extenſsa eſst. 227. 2.
    • Linguarum donum non eſst ita frequens hodie, ut olim tempore Apoſstolorum. 228. 9.
    • Linguarum diverſsitas hominem alienat ab homine, ex Plinio, & D. Auguſst. 230. 410.
    • Linguarum varietas, & differentia parit, & peperit plures difficultates in converſsione, & reductione Novi Orbis. 227. 6.
    • Linguas ignotas audire, & non intelligere, Dei indignati ſsupplicium fuit, ex Iere. 1. & Pſsalm. 54. 230. 36.
    • LINVM, & ſsericum plantari, & operari in Indijs prohibetur. 64. 42.
    • LIS cæpta ante iudicem generalem bonorum defunctorum, perinde habetur ac ſsi in ipſsa Audientia cæpta fuiſsſset, & ſschedul de hoc agentes. 993. 15.
    • Lis quando dicatur cæpta coram ordinario, vel in Regali Aulientia, ad effectum admittendæ ſsecundæ ſsupplicationis. 994. 21.
    • Lis, quæ de facto contigit inter Archiepiſs. Limanum cum Epiſscopo de Truxillo, & Epiſscopum Cuzquenſsem cum Epiſscopo Guamanguenſsi ſsuper fructibus Epiſscopatuum diviſsorum. 666. 37.
    • Lis de facto pendens in cauſsa Excel. Dom. Ducis del Inſsantado, refertur. 465. 36.
    • Lis dicitur omni reſspectu finita perſsententiam, quæ tranſsivit in rem iudicatam. 550. 73.
    • Lis, quæ de facto contigit ſsuper eadem Commenda, unia Rege data, & alteri à Prorege, refertur, & eius exitus. 362. 58.
    • Lis ſsi moveatur ſsuper gratijs, & donationibus, quas Reges Eccleſsijs ſsecerunt, coram Iudicibus fiſsci cauſsa agitari debet. 629. 53.
    • Litis conteſstatio inducit malam fidem, & ob id à die eius ſsolet fieri fructorum condemnatio, 588. 23.
    • Lite ſsuper decimis cum Religionibus Indiarum pendenti, Eccleſsiæ Cathedrales manutenendæ videntur in exactione earundem decimarum, & quare? 867. 47.
    • Lites citó finiri utiliſssimum, & æquiſssimum eſst. 594. 82.
    • Lites Limæ ortæ, & deciſsæ ſsuper exemtione decimarum, prætenſsa ab Equitibus Ordinum Militarium. 863. 18.
    • Lites concernentes patronatum Regium Indiarum, non ſsolùm Supremo earum conſsilio, verùm, & in Regijs Indiarum Cancellarijs tractari poſsſsunt ex ſschedula, an. 1574. 645. 30.
    • Lites ſsuper Commendis Indorum ſsemper terminatur à Supremo Senatu, vel Regalibus Audientijs Indiarum, etiam inter Eccleſsiaſsticos. 574. 17.
    • Lites Eccleſsiaſsticæ in Indijs, ex varijs cauſsis protelabantur, quæ reſseruntur, & remedia, quæ ad hoc damnum tollendum propoſsita ſsuerunt. 709. 4.
    • Lites omnes, & præſsertim Eccleſsraſsticæ, citò terminari iubentur, & de earum inſstantijs, 709. 3.
    • Litibus ne occaſsio detur, neve fiſscus, & ſsorus illis obruatur, curandum eſst. 371. 74.
    • Litibus obviare in Indijs curatum fuit. 953. 1.
    • Litigantes ſsuper Commenda, ſsi decedant, non relictis hæredibus ſsuis, ſsed extraneis, an hi, & vbi, ſsuper fructibus Commendæ novam litem movere poſsſsint? 592. 56.
    • LITIGIOSA res, ſsi alienetur, ſsententia contra eius eintorem exequi poteſst, & quare? 582. 103.
    • Litigioſsa an, & quatenùs dici poſssit res, de cuius ſsola poſsſseſssione litigium eſst? 582. 105.
    • Litigij vitium in quemcunque poſsſseſsſsorem pertranſsit. 582. 102.
    • LITTERAE executoriales, directæ in perſsonam Epiſscopi, exequi non poſsſsunt à Capitulo ſsede vacante. 764. 6.
    • Litteræ ad nos miſsſsæ, nulli alij communicandæ ſsunt, priuſsquâm eas legamus. 58. 40.
    • Litteræ quas vocant Naturalitatis, & de earum effectu. 313. 57.
    • Litteris non expeditis non datur titulus Canonicus, neque adiudicatio beneficij, & quid in alijs gratijs? 392. 4.
    • Litteras miſssivas Indi velut aliquid vivens reputabant, & reverebantur. 98. 46.
    • p. [1152]
      Lirteras, ſsive Epiſstolas Regi, Regioque Conſsilio quilibet liberè ſseribero poteſst, & de pœnis eas aperiẽtium, vel intercipientium, vel quas libet alias litreras alienas. 97. 36. & ſseqq.
    • Litteras ſsibi commiſsſsas amittens, negligens, aut tardius tradens, puniri poteſst. 98. 44.
    • LOCVM tenentes Gubernatorum, quando ha beant facultatem Commendas conferendi? 300. 44.
    • Locum ſsummum, qui aſscendere nititur, gradibus, non ſsalcibus elevatur. 219. 23.
    • Loca, quæ acceſsſsoriè uniuntur alicui Regno, vel Metropoli, obſservant, & ſsequuntur leges, & conſsuetudines loci Superioris. 202. 31.
    • Loca feudalia ſsemel diviſsa, ſsemper manent diviſsibilia. 383. 17.
    • Loca d. Iſsidor. & Tertulian. de damnatione in metallum agentia, expenduntur. 114. 13.
    • LOCATIO facta in longius tempus, quàm quod in mandato continetur, in totum vitiatur. 30. 54.
    • Locare rem, quam conduxit, licètquis regulariter poſssit, hoc aliquibus caſsibus limitatur, & qui illi? 150. 14.
    • LOCVPLETES cur dicantur, qui divites ſsunt? 63. 13.
    • Locupletari non debent Hiſspani cum damno, & iactura Indorum. 27. 26.
    • LVCAE de Penna ſsententia, quòd Princeps poſssit concedere feudatario, ut dividat bona feudalia inter liberos, qualiter ſsit intelligenda. 423. 42.
    • LVCRVM dicitur, quod ſsuperuſst deductis expenſsis. 368. 38.
    • Lucrum captans ex iactura aliena, non ſsolùm de malitia, verum, & de dolo argi poteſst. 455. 27.
    • Lucri, & damni ratio æqua lance metitur. 291. 69.
    • Lucra nuptialia, etiam in matrimonio putativo, communicantur. 480. 62.
    • Lucra vera Principis ſsunt, quæ vaſsſsalli læti offerunt, & durationem promittunt, ex Caſssiodor. 1065. 51.
    • Lucra omnia conſstante matrimonio, quæſsita, regulariter inter coniuges communicantur. 414. 58.
    • Lucra iuſsta ubique, & etiam in naufragio tuta, iniuſsta verò neque domi. 133. 51.
    • Lucra conſstante matrimonio quæſsita, non communicantur inter ſsponſsos de pręſsenti ante traductionem ſspenſsæ ad domum marici, & quandò ſsecus? 166. 53.
    • Lucra coniugalia non amittit coniunx, qui non dedit cauſsam ſseparationi matrimonij. 747. 90.
    • DOM. D. LVD. à Velaſsco Prorex Peruanus qualiter Indos matallorum operatione avocare cunctatus fuerit. 109. 85. Liuſsdem apophtegma. 153. 44.
    • Dom. D. Lud. Gudiel & Peralta citatur, & laudatur. 96. 26.
    • LVNAE fabulam quæ matri veſstem petebar, qualiter applicet Plutarch. & alij ad difficultatemlegum ferendarum in provincijs, quæ quotidie mutantur. 1047. 51.
    • LVSITANIAE iure, Miniſstri publicè nominati ſsunt, adcuradum executionem teſsta mentorum. 650. 66.
    • LVXVRIA plus caſstitate, habere non debet, imo Nec tantùm quàm caſstitas. 261. 63. & 435. 19.
    • LYCVRGVS legem tulitde extirpoandis vitibus, & ob id à Bacho pounitum Poetæ fabulantur. 67. 60.
    • LYDIAE fodinæ miraculosè exaruerunt ob pręlium earum cauſsam motum. 140. 12.

  • M.

    • MACEDONIA exeffoſssione æris, ſsinglis diebus, ſsingula talenta pendebat Alexandro Magno. 105. 41.
    • MAGISTRATVS, & eorum filij intra provinciam quam regunt, matrimonia contrahere prohibentur, & quare? & Auctores qui de hoc agunt. 974. 57.
    • Magiſstratus per petui in Gallia, etiam intra provinciam, ubi officia gerunt uxores ducere permittuntur, & quare? 975. 63.
    • Magiſstratus, qui in ſsyndicatione æmulos habuit, & vicit, an magis laudandus ſsit, quam qui abſsque ullo contradictore victor evaſsit? & locus Caſssiodor ad hoc 1009. 72.
    • Magiſstratibus ſsuperiorius, etiam cum in iuſstè procedunt, reſsiſstendum non eſst 1017. 48.
    • Magiſstratuum ſsuperiorum creatio, & proviſsio ad Reges tantú ſspectat. 1025. 21.
    • Magiſstratum crebræ mutationis damna, & dictum Tiberij Imperatoris ea oſstendens 1038. 41.
    • Magitratus legibus vinciendi ſsunt, & pauca, & parua eorum arbitrio relinqui debent. 1047. 55.
    • Magiſstratus lex loquens à Cicerone appellatur. 1047. 53.
    • Magiſstratus, & Præſsecti provinciarum, qualiter debeant Regem inform re de omnibus, quæ in provincia ſsibi mandata contingunt? 940. 80.
    • Magiſstratus durante officio quando, & quomodo pro civilibus, & crminalibus cauſsis conveniri poſssint? 976. 66.
    • Magiſstratus perpetuos eſsſse oportere, plures ſsentiunt, & quare? 603.
    • Magiſstratus omnes pendere oportet ex metus Syndicationis ſsui oſsſscij reddendæ, & iura, & Auctores de hoc agentes. 1000. 2.
    • Magiſstratus habent pięſsumtionem pro ſse quod rectè ſsuo oſsſscio fungantur. 1002. 17.
    • Magiſstratus ſsolo ad ſspectu ſsolent eſsſse terribiles. 314. 69.
    • Magiſstratus, qui recie munere ſsuo ſsunctis ſsunt, qua forma commendati, & laudari per Viſsitatorem, vel Syndicato rem Principi debeant? remiſssivè. 1004. 32.
    • Magiſstratuum, aliàs probatorum, & integrorum, leviores culpæ condonandæ, veldiſssimulandæ ſsunt â Viſsitatore, & Syndicarore. 1004. 33.
    • Magiſstratus ſsecularis non debet, niſsi benè informatus, ad ullam punitionem, vel expulſsionem Eccleſsiaſsticorum, etiam ſseditioſsorum, accedere. 939. 73.
    • Magiſstratum gerentes, pluribus calumnijs, & miſserijs, & quaſsi ſsigum ad ſsagita expoſsiti ſsunt 1005. 39.
    • Magiſstratus poſst ſsemel redditam ſsyndicationem, etiã in patria, & via ordinaria pro malè geſstis in officio conveniri non poſsſsunt. 1009. 71.
    • Magiſstratus quilibet poteſst ſsequeſstrare bona, quorum deprædationem timet, ut ea vero domino ſserventur, & reddantur. 753. 16.
    • p. [1153]
      Magiſstratus ſsunt, veluti Principes provinciatũprovinciatum, quas regunt, & etiam in abſsentia debent vocari Senio res. 970. 26.
    • Magiſstratus creatus ad certum tempus, an ſsi ob aliquam cauſsam officio ut impediatur, illius prorogationem petere poſssit? 430. 100.
    • Magiſstratus qualiter procedere poſssint contra eos, qui honorem, & reverentiam muneri ſsuo debitam non præſstant? & an contra Clericos, & an iniuria ipſsis illata ſsit crimen Maieſstatis? 969. 24.
    • Magiſstratus creatus ad beneplacitum Principis, ſsine iuſsta cauſsa revocari non poteſst. 483. 16.
    • Magiſstratus an expediat eſsſse temporales, vel perpetuos? qualiter, & â quibus diſsputetur, & reſsolvatur. 974. 56.
    • Magiſstratus quod dotes habere debeant? remiſssivè, 967. 2.
    • Magiſstratus plurimi, acribus initijs, incurioſso tamen fine ſse habent, ex Tacit. 967. 6.
    • Magiſstratus improbi, & petulantes, magum malum Reip. inferunt, & quare? 967. 7.
    • Magiſstratuum, & Præpoſsitorum delicta gravius puniri debent, & quare? & locus D. Iſsidor. & Caſssiod. 514.
    • Magiſstratibus apud Romanos, annoæ ſsub moderato pretio præberi ſsolebant. 949. 20.
    • Magiſstratibus obviantes, de equis de ſsilire, & eos comitari, antiquiſssimum eſst, ex Apuleio, & alijs. 969. 25.
    • Magiſstratibus Politicis, quando, & quomodo Adiutores darentur? remiſssivè. 699. 16.
    • Magiſstratum licitis modis ac medijs ambire, non eſst valde improbandum. 968. 15.
    • Magiſstratum licèt quis non debeat gerere in propria patria, vel provincia, benè ramen admittitur ad aliam eiuſsdem Regni. 973. 49.
    • Magiſstri militum antiqua iuriſsdictio, quę fuerit olim, & quæ hodie? & Auctores, qui de ea agunt. 1027. 36.
    • MAIORATVS poſsſseſsſsor, fideicommiſsſsario ferè in omnibus comparatur. 270. 33.
    • Maioratus Hiſspaniæ, & reliqua, quæ ex ſsui natura indiviſsibilia ſsunt, primogentis deferuntur. 423. 35.
    • Maioratus poſsſseſsſsor, & quicumque gravatus rerum proprietatem poſst morrem ſsuam reſstituere, illarum commoditatem dúm vivit cedere poteſst. 286. 16.
    • Maioratus ſsunt Reip. utiles, & quare? & favorabiliter accipiendi. 420. 17.
    • Maioratus habentes annexam dignitatem, vel iuriſsdictionem per maritos adminiſstrari ſsolent, & quare? 462. 15.
    • Maioratus ſsucceſssio regulatur ex perſsona, quæ debuit ſsuccedere, quanivis nunquàm apprehenderit actualem poſsſseſssionem. 430. 102.
    • Maioratus, qui reunciatur ob incompatibilitatem cum altero, acquiritur ſsecundo genito. 449. 77.
    • Maioratus, vel Regni ſsucceſsſsor tenetur ad debita anteceſssoris, contracta in eius augmentum, vel meliorationem. 415. 48.
    • Maioratus lex, quæ iungi vetat per matrimonium, æquê procedet, ſsi per ſsucceſssionem iungantur, ex Parlad. & alijs. 450. 42.
    • Maioratus Hiſspaniæ regulariter non tranſseunt ad Eccleſsias, & Monaſsteria. 307. 6.
    • Maioratuus poſsſseſsſsor, non ſsolúm uſsumfructum, & utile dominium rerum maioratus habet, ſsed etiam directum, x veriori, & receptiori opinione. 229. 32.
    • Maioratus incompatibilis cum altero, non defertur, ſsecundo vocato, quouſsque primo vocatus, quê velit declaret. 449. 26.
    • Maioratus fructus poſsſsunt confiſscari pro vita delinquentis, non obſstante prohibitione alienandi, & idem in Commendis, & ſsimilibus. 402. 41.
    • Maioratus à ſsucceſssione quando, & qualiter arceantur furioſsi, & alij imperfecti? remiſssivè. 443. 85.
    • Maioratus poſsſseſsſsor, qui alimenta ſsecundó genitis aſsſsignata, præbet, nihil eis ratione impenſsarum deducere poteſst. 290. 56.
    • Maioratus Hiſspaniæ ſsunt honorifici, & ad ſsplendorẽ famili arm inducti. 435. 13.
    • Maioratus Hiſspaniæ adinſstar feudorum fundati videntur, & de his ad illos regulariter argumentari licêt. 273. 80.
    • Maioratus poſsſseſsſsor cur habeat directum dominium & non Commendatarius Indorum, nec fideicom miſsſsarius? 279. 34.
    • Maioratus reditus qualiter inter coniuges communicentur? 414. 41.
    • Maioratus ſsucceſsſsor fuccedit primo inſstitutori. 421. 19.
    • Maioratus, ubi ſsit de bonis à Rege donatis, ipſsi Regi in eis ſsuccedi videtur. 421. 20.
    • Maioratus Indiarum, an remedium, ſsive iudicium tenutarium Taurinæ legis admittant? 421. 63. & latius. 1053. 95.
    • Maioratus poſsſseſsſsor, an ſsit verus dominus, & poſssit uſsumfructum concedere? remiſssivê. 297. 11.
    • MALA fides præſsumitur ex litis conteſstatione, & eſst præſsumtio iuris, & de iure. 588. 25.
    • Mala fides, quam cauſsat litis conteſstatio, excuſsat bona, quæ oritur ex eo, quod quis obtinuit in poſsſseſsſsorio. 589. 32.
    • Malæ fidei poſsſseſsſsores cenſsentur, qui aliquid habent, vel faciunt contra legis prohibitionem. 6. 35.
    • Malæ fidei poſsſseſsſsor eſst, qui habet titulum, ab eo, qui illum dare non potuit, maximè ſsi id ſscivit, & fructus reſstituere debebit? 303. 80.
    • Malum neceſsiarium quod dicatur. 34. 83.
    • Malum minus, comparatum ad maius, habet rationẽ boni, & ex duobus malis minus ſsequendum eſst. 609. 107. & 33. 82.
    • Malum ſsæpè permittitur propter bonum, quod ex illooritur. 34. 85.
    • Mala non ſsunt facienda, quamvis inde provenire poſsſsint bona? 18. 59.
    • Mala ſsæpe lpeciem habent honeſsi, ex Seneca. 340. 72.
    • Mala, & damnoſsa, qui continuat, æquè peccat, ac is, qui illa primus induxit, ex Plin. Iuniore. 134. 67.
    • Malitijs ſsemper obviandum, & occurrendum eſst. 327. 67. & 463. 18.
    • MANDATARIVS ſsi nomine proprio ſsubſstituit, tunc, re integra, per eius mortem ſsubſstitutio expirat. 919. 58.
    • Mandatum ab initio non habere, vel illud poſsteà eſsſse ſsuſspenſsum, limitatum, aut revocatum, paria ſsunt. 302. 62.
    • Mandatm quodlibet videtur comprehendere caſsus minores expreſssis. 301. 58.
    • Mandatum alicui datum, licèt ſsit ampliſssimum, on tamen venire poteſst conra factum ipſsius man dantis, nec illud per quod mandans argui poteſst de fide rupta. 361. 51.
    • p. [1154]
      Mandatum ad ſsummendam pro alio poſsſseſssionem Commendæ, an debeat eſsſse ſspeciale, vel ſsufaciat generale cum libera? 394. 30.
    • Mandatum generale non comprehendit ea, quæ ſsolent ſspecialiter delegari. 208. 26.
    • Mandatum non habens, vel illud non præſsentans, nihil eius virtute validum facit. 302. 61.
    • Mandatum generale comprehendit conſsueta, & actus ſsimiles, etiam alioqui excipi ſsolitos. 298. 19.
    • Mandatum, etiamſsi detur ad donandum cauſsa remunerationis, ceſsſsat poſst illius revocationem. 302. 63.
    • Mandatum non poteſst probari teſstibus, ſsed requiritur inſstrumentalis eius exhibitio. 972. 41.
    • Mandatum de providendo generaliter datum à Papa, ceſsſsat per ipſsius Papæ proviſsionem in aliqua ſspeciali præbenda, & quantum ad eam. 361. 46.
    • Mandatum ex voluntate mandantis, quando ultra tempus, & ultra contenta porrigi poſssit? 914. 26.
    • Mandatum de manu tenendo datur exiſstenti in poſsſseſssione, interim dum dubitatur de revocatione privilegij. 578. 51.
    • Mandatum non videtur excedere, qui illud implet per æquipollens, aut in melius commutat, vel ſsequitur veroſsimilem voluntatem mandantis. 301. 59.
    • Mandati revocatio, quæ non pervenit ad notitiam mandatarij, regulariter non annullat geſsta virtute mandati, & quid in ſsacultate data Vicario, ad conferenda beneficia? 302. 66.
    • Mandati fines præcisè ſservari debent, & quæ ſsecùs fiant, non ſsubſsiſstunt. 321. 18.
    • Mandati procuratorij, ad mandatum iuriſsdictionis argumentum, validum eſst, & ſsrequens in iure. 919. 56.
    • Mandatum generale non comprehendit ea quæ Prin ceps ſspecialiter conceſsſsurus non eſsſset, etiam adiecta clauſsula, ut ſsaciat omnia, quæ dominus poſsſset. 1024. 13.
    • Mandati forma exequenda eſst iuxta finem, & intentũ mandantis. 375. 21.
    • Mandati fines, qui excedit, actum in totum nullum reddit. 300. 50.
    • Mandato generali veniunt conceſssiones fieriſsolitæ in remunerationem ſservitiorum. 298. 20. Et id omne quod eſst de conſsuetudine, ſsive ſsolitum fieri ab alijs, qui ſsimilia mandata habuerunt. 1024. 7.
    • Mandato, quæ vicina ſsunt, in eo includi videntur. 301. 60. Et mandata ſsua non videntur excedere Proreges, qui eis vicina, aut annexa, vel æquipollentia faciunt. 1023. 6.
    • Mandata Proregum licèt valdè generalia ſsint, limitari debent in reſservatis Principi, arduis, vel inſsolitis. 1024. 11.
    • Mandato quamvis generali non cenſsetur conceſsſsa facultas ad donandum. 299. 27.
    • Mandatis Principum non obtemperantes ſsunt in præſsumto dolo. 501. 78. Et quod mandata eorũ habent proſse præſsumtionem iuſstitiæ, & eis parere, & obedire in dubio ſsecurius eſst. 1017. 41.
    • MALDACHINONHA Adagium Bartoli. 174. 29.
    • MANSARII vaſsſsalli in Italia qui, & unde dicantur? 15. 35.
    • MANVEL Comnenus, & Bafiliſscus Impp. qualiter à Deo puniti fueriut, obgraves exactiones. 165. 77.
    • MANVMISSIONIS in actu dabatur ſservis facultas vivendi ubi vellent, & abeundi quò vellent. 17. 50.
    • MANVS manum lavat, adagium. 10. 20.
    • Manutentio eſst concedenda exiſstenti in poſsſseſssione etiam ex contractu reprol ato per duas ſsententias, â quibus eſst appellatum, vel contra quas eſstitutio intenatur. 578. 52.
    • Manutentio, ut probetur, & concedatur in iudicio ſsummario, unus tantùm teſstis ſsufficit. 200. 6.
    • Manutentionis remedium competit Indis proſsua cõſuetudineconſuetudine decimandi. 200. 4.
    • Manus inferiorum collatorum ligantur, ubi adeſst pro viſsio Regis, vel Papæ. 345. 8.
    • Manus ſsicuti debet ſse exponere periculo ad conſservationem capitis, ita vaſsſsallus ad deſsenſsionem ſsui Principis, vel Reip. 107. 65.
    • MANZER verbum, quid ſsignificet? 853. 11.
    • MARE de eius territorio reputatur, euius, & littora ei adiacentia. 510. 65.
    • MARGARITIS legendis, qui operam navant, multa pericula ſsubeunt, quæ referuntur. 122. 98.
    • Margaritis legendis, ſsivè ex piſscandis Indi diſstribui non poſsſsunt. 122. 95.
    • Margaritæ, & quæ libet alia pretioſsa, quæ ex mari exti ahuntur, ſsunt de Regalibus. 1060. 9.
    • Margaritarum pretium ſsemper maximum ſsuit. 122. 56.
    • Margaritas metalla eſsſse, & metalli appellatione venire tradit Alfonſs. Carranza, qui reprobatur, & aliqua de earum natura, & creatione, remiſssivê. 1060. 8.
    • MARITVS portat, & ſsubit omnia onera Commendæ, quæ uxori conceditur. 312. 47.
    • Maritus, quiſsuccedit in Commendau uxoris, ſsi decedat, & habeat filium ex hac, & alium progenitum ex alia, quis eorum ei in tali Commenda ſsuccedat? 487. 47.
    • Maritus in ſsucceſssione Commendæ uxoris ſsuæ an præferatur filijs ipſsius, & eiuſsdem uxoris? & ſschedde hoc agentes. 486. 41. & ſseqq.
    • Maritus etiamſsi bannitus fuerit. debet illum uxor ſsequi, & alimentis dotalibus iuvare. 534. 93.
    • Maritus videtur habere ſsucceſssionem Commendæ uxoris, veluti ex titulo oneroſso, & quare? 482. 17.
    • Mariti, extantibus novioribus ſschedulis, non prætendunt novam vitam in Commendis uxorum, quibus ſsuccedunt, & quid in Nova Hiſspania? 486. 39.
    • Mariti in favorem, in ſsucceſssione Commendæ uxoris, pronuntiatum fuit in Regia Cancellaria Limenſsi, & caſsus litis refertur. 476. 28.
    • Marito degente, & bona quærente apud Indos, in abſsentia uxoris, qualiter illa communicentur. 415. 52.
    • Maritum non habere, vel habere inutilem ad paria iudicantur. 17. 12. & 13.
    • MARCHIO D. Frantiſsaus Pizarrus Perùanue Gubernator, filiæ ſsuæ Commendas aſssignavit. & tenuit conceſssio. 315. 79.
    • Marchio Montiſsclarius Peruanus Prorex, multum recuſsavit nova onera commendis imponere, & quare? 541. 5. Eiuſsdem iudicium circa Commendas fœminarum. 312. 46. Dictum egieglũ. 145. 72. Apophtegma inſsigne de damnis viſsita|
      p. [1155]
      tionum generaliũgeneralium Audientiarum Indiarſsi. 1003. 23.
    • Marchiones de Cañete, & del Valle qualiter reprehenſsi ſsuerint, quôd Regium patronatum lædebant? 637. 31.
    • Marchiones Cañetij, & Salinarum in mandatis habuerunt, ut omninò tollerent ſservitium perſsonale. 29. 45.
    • MARCVS Antoninus Imperator vaſsa ſsua omnia, & ſsupellectilia vendere maluit, quàm provincias tributis onerare. 164. 61.
    • MARTIALIS epigramma refertur, & explicatur. 259. 31.
    • MARTINI Laudẽſsis caſsus, & dictũdictum refertur. 424. 49.
    • MARTYRIL coronam conſsequebantur Chriſstiani, propter fidem in metallum damnati. 114. 16.
    • MASCVLVS conceptus, & natus poſst delatamfeudi, vel maioratus ſsucceſssionem, excludit fœminam iam admiſsſsam. 403. 53.
    • Maſsculinũ in odioſsis non concipit ſsœmeninũ. 883. 48.
    • D. MATTHAEI locus cap. 23. contra Hiſspanos expenditur, qui totũtotum pondus Indis relinquunt. 26. 20.
    • Mathæi Luperij Bravi ſsententia laudatur de vino, & vinitoribus non favendis. 67. 66.
    • MATIENZI, & Zapatæ gravia verba referuntur eõtraeontra Gubernatores, qui Commendas immeritis tribuunt. 335. 15.
    • MATRIMONIVM licèt momentaneum, fraude ceſsſsante, ſsufficit ad hoc, ut mariti lucrodos cedat. 484. 26.
    • Matrimonium ex decennali cohabitatione coniugũconiugum, & alijs circunſstantijs, quandò præſsumatur? 480. 63.
    • Matrimonium etiam in articulo mortis, & à decrepitis contractum, validum eſst, licèt olim ſsexagenarijs interdiceretur. 463. 19.
    • Matrimonium contrahi videtur inter electum, & Eccleſsiam, cui quis eligitur, etiam ante confirmationem Pontificis. 774. 99.
    • Matrimonium putativum ſsufficit ad legitimandos ſsilios, etiam, ante illud natos, & alia de eo, remiſssivè? 440. 56. Et quod habet quoad multa eoſsdem effectus ac verum, in ſsucceſssione filiorum, ibid. nu. 58. & 480. 61. Et quatenus requirat bonam fidem coniugatorum, ut habeat privilegia veri. 480. 63. & 440. 59. Et quale, & quando ſsuificiat, ut uxor in commenda viri ſsuccedat. 479. 60.
    • Matrimonium eſsſse contractum in aliquibus caſsibus non ſsufficit, niſsi benedictiones nuptiales, etiãetiam præceſsſserint, & uxor is in domum viri traductio. 467. 54.
    • Matrimonium contractum in mortis articulo, quando poſssit aliquid operari in præiudicium aliorum, remiſssivê. 463. 25. Et quando valeat ad legitimandos filios anteà habitos ibid. n. 24.
    • Matrimonium, quod eſst inter Epiſscopum, & Eccleſsiã in cuius gremio decedit, cauſsat, ut eidem Eccleſsiæ bona illius applicentur. 745. 71.
    • Matrimonium verum, & legitimum contrahitur per ſsola ſsponſsalia de præſsenti. 465. 42.
    • Matrimonium copulatum lex quæ deſsiderat, nõnon procedit in perfecto ex ſsolo conſsenſsu. 466. 49.
    • Matrimonium inutiliter contrahitur poſst revocationem mandati, etiam à procuratore ignoratam. 303. 72.
    • Matrimonium ad Indis ebrijs contractum, an valeat? remiſssivè? 224. 76.
    • Matrimonium initiatur per ſsponſsalia, ſsed non dici tur plenum, nec perfectum ante copulam. 465. 43.
    • Matrimonium ante legitimam ætatem contractum, invalidum eſst. 464. 32.
    • Mati imonij onera, quiſsuſstinet, dotis commoda habere debet 411. 20.
    • Matrimonio ſsoluto, imo, & quoad torum ſseparato inter coniuges, ceſsſsat ius ſsucceſssionis reciprocæ, quod inter eos dariſsolet. 746. 85.
    • Matrimonia ſsubditorum poſsſsunt Principies ſseculares ex iuſstis cauſsis impedire, ſsed non cogere, 975. 59.
    • Matrimonij Auditorum intra provinciam prohibitio, an & quando diſspenſsari poſssit. 975. 62. Et quod ſstrictê accipienda eſst, & in caſsibus tantúm de quibus ſsched. loquuntur, ibid. n. 64.
    • Matrimonia inter Hiſspanos, & mulieres Indas, vel Indos, & Hiſspanas, olim prohibita, poſsteà permiſsſsa, & quare? 233. 72.
    • Matrimonijs fraudulentis nunquâm ſsavendum eſst. 463. 20.
    • MAVRI cõver ſsi iuſssi ſsuntgeſstare veſstes Chriſstianorum. 233. 67.
    • Mauris recenter converſsis prohibitum fuit, ne Arabica lingua loquerentur. 232. 58.
    • MEDICVS debet habere lumtus ineundo, & redeundo. 52. 79.
    • Medici corporales & ſspirituales tempore peſstis ſsuum officium, etiam cum vitæ periculo, exercere debent. 107. 67.
    • Medicamenta, quod morbis, hoc debent exhibere iura negotijs, 609. 109.
    • Medicamentis, quæ in ſse venenum continent, ſsolùm uti licet, ad maius malum vitandum. 152. 42.
    • MEDIO deſsociente, vel inhabili exiſstente, impeditur finis, & qualitas extremorum. 453. 8.
    • MELIORATIO, ſsicut efficitur irrevocabilis per matrimonium, ita per ſsponſsalia de præſsenti. 469. 70.
    • Melius eſst in tempore occurrere ſsaluti, & conſservationi Indorum, quàm poſst vulneratam cauſsam remedium quærert. 28. 38.
    • Melius eſst pro veritate ſsupplicium pati, quàm pro adulatione beneficium. 1046. 40.
    • Melius eſst ſservare amnias viventium, quàm metallorum. 132. 41.
    • MEMBRA qualiter debeant caput protegere, & defendere, 107. 70.
    • MENCHACA qualiter partitus fuerit tractatum de ſsucceſssionibus? 554. 2. Et de eius opinione circa præſsentationem, imo & collationem Epiſscopatuum Hiſspaniæ per Reges noſstros faciendam. 657. 31.
    • MENDAX precator penitus carere debet impetratis. 351. 54.
    • MENDICANTES, & præcipuè Franciſscani, an, & quatenus virtute ſsuorum privilegiorũprivilegiorum poſssint ædificare nova Monaſsteria ſsine licentia Ordinarij? 819. 22.
    • MENENIVS Agrippa qualiter plebem Romanam cum Patribus? reconciliant? & eius apologus, 33. 78.
    • MENS unius hominis molem totius gubernationis Reip. capere, vel ſsuſstinere non poteſst. 699. 13.
    • Mens pecuniæ avida, pietati conſsenſsum non adhibet. 144. 53. Nec ſse abſstinet à vetitis. 121. 83.
    • MERCATORES, an poſssint eligi in ludices ordinarios, & quando mercatur a cenſseatur officium vile? 943. 10.
    • Mercatores ſsemper ſstudent in fraudandis Regijs iuribus, & vectigalibus, & qualiter eis obviam itum ſsit 1066. 63.
    • p. [1156]
      Mercatorum propter abuſsus, mercatura ignobilis, aut iniuſsta non eſst iudicanda. 34. 89.
    • Mercatorũ cupiditas Indos quærit, ex Horatio. 101. 8.
    • Mercatura, & negotiatio tam terreſstris, quàm navalis Reip. utiliſssima eſst, atque adeô magnis ſsemper favoribus, & privilegijs donata, & donanda. 1066. 60.
    • MERCENARII, & paſstoriselegans differentia, ex D. Chryſsoſst. 121. 87.
    • Merces iuxta regeſstum æſstimandæ ſsunt, & non niſsi ex cauſsa ad hoc aperiendæ, evolvendæ, & inrinſsecus inſspiciendæ, & quare? 1066. 59.
    • Merces multæ, arma, & aliæ, res pretioſsæ exportari prohibentur ratione publicæ utilitatis, & de legi bus, & ſschedulis Regijs, quæ de eis agunt. 1066. 64.
    • Merces operarij, ſseu mercenarij ſsingulis diebus prę ſstari debet, & quare? licet in alijs rebus conra obſservetur. 52. 76.
    • Mercium traiectitiarum valor quomodo æſstimandus ſsit ad ſsolutionem vectigalium de Almojariſsaz go, y Averias. 1065. 58. Et quare, & qualiter dicrarũ mercium regeſstum fieri debeat? 1066. 66.
    • Mercedem petere, & accipere licèt pro te liberàndo à violentia per alterum illata. 511. 19.
    • MERITA A ſsuſsficientia ſsiquis acquiſsierit, poſst commẽdamcommendam ſsibi factam, an illi auferri poſssit tanquam indigno? 342. 96.
    • Merita ſsuſsficientia ex narratis in reſscripto verificari ſsatis eſst, ſsi ea Principem ad concedendum movere potuerunt. 352. 68. Et quod non obſstante rolatione in reſscripto facta, ea Proreges, aut Gubernatores verificare debent, & ſschedulæ de hoc agen tes. 349. 40. Et quod exceptionem falſsæ relationis Gubernator de officio, & quilibet de populo obijcere poteſst, & quare? 352. 64. Et quod ſsi falſsa comperiatur, reſscripti executio ſsuperſsederi debet. 351. 51. Et quando relationi ſstandum ſsit ſsub eleganti diſstinctione reſsolvitur. 349. 44.
    • Merita præcedentia, ubi non præſstent ius agendi, nõ debetur de rigore remuneratio, ex Pinelo. 505. 110.
    • Merita ubi præcedunt, ceuſsetur donatio in eorum remunerationem facta, ex motu proprio Principis procedere. 388. 54.
    • MESSIS Principum, cunctorum quies, ex Caſssiod. 1024. 16.
    • MESTIZI, & Mulati propter pravitatem morum, & natalium defectum officijs publicis, & tabellionatus interdicti reperiuntur per plures ſschedulas Re gias, quæ recenſsentur. 259. 36.
    • Meſstizi, & Mulati illegitimi, & vitioſsi, non debent eſs ſse melioris conditionis, quàm Indi legitimi, & morigerati, imo durioribus ſservitijs, & tributis onerari deberent, & quare? 261. 64. & ſseqq. & licèt eos nullis tributis gravaverit Perûanus Prorex D. Franc. à Toleto, poſsteà contrarium iuſsſseruntali quæ ſschedulæ Regiæ, quæ referuntur. 260. 58.
    • Meſstizi, & Mulati ut plurimum corruptis moribus ſsunt, & Indis valdè damnoſsi, & ideò ab eorum municipijs excludi iubentur. 960. 53.
    • Meſstizi an ordinari poſssint? & ad officia admitti, 7 Meſstizæ inter moniales recipi, & alia de eis. 259. 33. & ſseqq. Et quando poſssint ordinari ad titulũ idiomatis Indorum, ex Concilijs Limanis. 852. 5.
    • Meftizi, ex Brevi Gregor. XIV. gaudent privilegio Neophytorum, ut cum illis ad matrimonia diſspenſsetur. 260. 51. Licèt iam hodie verê Neophyti dici non poſssint. 460. 50.
    • Meſstizi, & Mulati, ut plurimũplurimum illegitimi ſsunt, & baſstar di, quia extra matrimonium, & ex adulterio naſscũtur. 259. 34.
    • Meſstizi bonis moribus præditi, non ſsunt deſspiciendi, & multum præſstare poterunt in converſsione, & docti ina indorum. 259. 39.
    • Meſstizi ſsi ex legitimo matrimonio nati ſsunt, civiũcivium no mine, privilegijs, & honore gandere debẽt. 259. 32.
    • Meſssizæ Hiſspanis uxorat puniri ob adulterium æquè atque aliæ Hiſspariæ iubentur. 260. 55.
    • Meſstizorum, & MulatorũMulatorum ingens eſst numerus in provincijs Indiarum, & de horum nominum etymologia. 258. 28.
    • Meſstizos, Mulatos, & Zambaigos, multum augeri, quædam ſschedulæ inquiunt & curari iubent, ne hoc Reip. noceat. 260. 56.
    • Meſstizos, Mulatos, & ſsimiles, nullis ſservitijs, nectributis gravavit Prorex Pe ûanus D. Franc. a Toleto, ſsed contrarium poſsteà pluribus ſschedulis cautũ eſst, quæ referuntur. 260. 58.
    • Meſstizos, Mulatos, & ſsimils, ad urbes redigi, ſserviẽdum, vellaborandm compelli, & ut armis non utantur, plures ſschedulæ iubent, quæ referuntur. 260. 54.
    • Meſstizos bonis moribus præditos, ad honorifica quæ ius Reip. munia admiti ſsolere, teſstatur Fr. Greg. Garcia dominicanus. 259. 40.
    • METALLARII erant, quaſsi ſservilis conditio nis. 106. 53.
    • Metllarij, Indorum operis, & manſsuetudini aſsſsuefa cti, alia ſservitia loco eorum admittere recuſsarit. 144. 51.
    • Metallarij apud Romanos voluntariè ſse huic operi addicebant. 134. 69.
    • Metallarij nõnon minus laborant, & periclitantur, quâm eõcilegli, & inſsigis locus Plinij ad hoc. 123. 99.
    • Metallarij laudibus, & favoribus proſsequendi ſsunt, & quare? 106. 57.
    • Metallarij divitijs intenti, parùm curant leges, & iura, quæ Indos benè, & ſsuaviter tractari oiſsponunt. 121. 82.
    • Metallarij, Curiales, Cohortales, Fabricenſses, Murileguli, & alij ſsimiles, conditionatam libertatem habebant. 15. 31.
    • Metallatarij ſseſsta obſservare debent, niſsi urgens caſsus ad laborandum in ſsodinis compellat ex Georg. Agricola. 254. 102.
    • Metallarijs, & metallici, qui ſsint? & in quo differant? & quód metallorum effoſssiones laorioſsæ dicaneur? 134. 70.
    • Metallarij duplici iniquitate peccare vidẽtur. 125. 118.
    • Metallarij, qui eſsſse volebant, quid Fiſsco pendere deberent? 106. 54.
    • Metallariorum labor non poteſstvocari ſservitium, ſsed ſsupplicium. 114. 21. Et quod eſst pluſsquam ſservilis, & olim non niſsiſsceleratis hominibus, & pœnæ cauſsa irrogari ſsolirus. 113. 4. Et quam ingens ſsit, & quàm magnam ſstragem hominum facere ſsoleat, ex Plin. 105. 36.
    • Metallariorũ divitię nõnon tãtam exſsodinis, quàm ex coacto Indorũ ſsudore, ac laore proficiſscuntur. 125. 117.
    • Metallariorum durior conditio eſst, quàm carceratorum. 123. 100.
    • Metallarorum frõtesfrontes olim inſseribi ſsolebant, ex Sue ton. & alijs. 113. 10.
    • Metallũ raro proditur, ut ſstudioſsius expetatus. 102. 11.
    • Metalli fodinæ variæ, quæ varijs provincijs, & præcipuè in Hiſspania, cultæ ſsuerint. 105. 47.
    • Metallum unde dicatur, & quid hoc nomen ſsignificet, & comprehendat? & Auctores qui de metallis ſscripſsere. 1059. 2. Et quod comprehendit omnia, quæ ſsub terra effodiuntur. 1060. 6.
    • p. [1157]
      Metalli fodinas dæmones varijs ſspectris infeſstare ſsolent, & ſsoſsſsoribus nocere. 118. 55.
    • Metalli fodinas quærere, & colere antiquiſssimus, uſsitatiſssimus, & honeſstiisimus modus conquæ rendarum divitiarum ſsemper apud omnes nationes habitus eſst. 104. 3. & 37. & 105. 43. Et quàm magniſsemper habita, & cõmendata à noſstris Regibus fuerit metallorum indagatio, & operatio. 108. 76. Et qui, & quo ſsenſsu dixerint metallo rum indagationẽ, & extractionem nocivãnocivam eſsſse. 129. 10.
    • Metallicam exercentes, compellendiſsunt damnatos ad hoc opus recipere, alere, & cuſstodire. 143. 47.
    • Metalla omnia ex ſsulphure, & argento vivo procedũt. 1059. 3.
    • Metalla vivere, & animam vegetativam habere, ut plantas, aliqi tradunt, qui referuntur. 1059. 5.
    • Metalla veniunt fructuum appellatione. 1062. 27.
    • Metalla apud omnes prudẽtes provincias ſsolúm exercentur per ſservos, vel per reos damnatos, aut homines conductities, ex Franc. Zipæo. 144. 58.
    • Metalla liberè per quoſseunque tam Hiſspanos, quàm Indos quæri, effodi, ac laorari poſsſse, generaliter permiſsſsum eſst. 154. 56. & 1061. 23.
    • Metalla ſsua pluresnationes obtexerunt, ne ab alijs expeterentur. 130. 23.
    • Metalla Principes Supremi ſsibi reſservare ſsoliti ſsunt, & per publicanos exercere. 106. 55.
    • Metallorum, & theſsaurorum inveſstigatores, ſsunt utiles Reip. & ſsibi ipſsis plerumque damnoſsi, & qualiter ſsavendi ſsint. 862. 14. & 1061. 22.
    • Metallorum perſserutatio, ut & mercatura, licèt per ſse turpis, & iniuſsta non ſsit, propter circmſstantias tamen talis reputari ſsolet. 129. 9.
    • Metallorum iura, & vectigalia, quæ apud varias nationes per ſsolvuntur, & qualiter mineræ ſsub hoc onere primo occupanti concedantur, remiſssivè. 1062. 28.
    • Metallorum decimæ Regibus reſservatæ ſsunt in Bulla erectionis Eccleſsiarum. 862. 11.
    • Metallorum, & ſsodinarum iuventores, quid fiſsco pręſstare debeant de iure communi, Reg o, & Indiarũ. 1061. 22.
    • Metallorum effoſssio, & operatio ob id tantum deſseri non debet, quòd aliquod periculum laborantes incurrant. 106. 60.
    • Metallorum operatio non erit ita dura, & iniuſsta, ſsi per Indos, & alios homines exerceatur, qui voluntariê ad hoc ſsuas operas locent. 14. 23.
    • Metallorum extrahendorum cauſsa, an, & quatenus liceat loca malèſsana, aut etiam peſstilentia intrare, aut inhabitare? 153. 47.
    • Metallorum operatio non eſst iniqua ſsi iuſstê exerceatur. 139. 4.
    • Metallorum labor, & operatio requirit homines validos, & robuſstos, & eos reddit validiores, & robuſstiores, & militiæ aptos, ex Georg. Agricol 261. 62.
    • Metallorum effoſssio, & operatio non minus neceſsſsaria eſst in Indijs Occident alibus, nec minorem enram, & induſstriam requirit, quàm agricultura. 101. 3. & ſseqq.
    • Metallorum utilitas non poteſst perpetuari, niſsi novę venæ quærantur, & ſubrogẽturſubrogentur in locum aliarum, quæ deficiunt. 149. 8.
    • Metallorũ loca omnia ſsunt aſspera, & tenuia. 118. 15.
    • Metallorum per Indos coactos effeſsionem, & operationem defendere, arduum eſst. 112. 2.
    • Metallis effodiendis an Indi inviti diſstribui poſssint? ſsæpè tractari, & controverti ſsolet. 101. 1.
    • Metallis præfecti, crudeliſssimi ſsunt, & ſsemper fuerunt. 121. 85.
    • METOECIA apud Romaros, loca tranſsmigratio nis dicebantur, & alia de Metoecis, & tributo di cto Metoecios. 241. 31. & ſseqq.
    • Metocci non poterant apud Remaos locum ſsibiad habitandum ſsignatum deſserere, & in alium tranire. 212. 40.
    • METROPOLITANA Eccleſsia grandioris honoris eſst, quam ſsuffraganea. 686. 27. Et eam inferiores ſsuffraganeç ſsequi debent. 788. 78.
    • Metropolitaus an poſssit inſstituere Præbendarios Eccleſsiæ ſsui ſsuffraganei noviter creati, & deſsuncti, ante quàm illius poſsſseſssionem apprehenderit? 668. 62. Et quod ſsemper adeundus videtur pro collatione facienda, ubi non adeſst Epiſscopus, nec capitulum quod eam facere poſssit. 767. 37.
    • Metropolitanus, quæ poteſst circa abſsolutiones, collationes, & appellationes, eadem, & Capitulum Metropolitaum ſsede vacante. 769. 54.
    • Metropolitanus, qui congregavit Concilium Provinciale, ſsi ad alteram Eccleſsiam promoveatur, an deſsinat præſsidere in dicto Concilio, & ſsuffraganeus antiquior eius locum ſsubintret? 689. 46.
    • Metropolitanus in Diocæſsi ſsuiſsuffraganei, ſsolum ipſsum regulariter ſsubditum habet. 687. 30. Et quibus caſsibus poſssit procedere contra ſsuſsſsraganeos, & ſsubditos ſsuffragancorum, & qualiter hi illi iuramentum obedientiæ præſstare debeant. 687. 30. & ſseqq. Et qualiter debeat etiam habere curam Eccleſsiarum, & capitulorum, ſsffraganeorum ſsede vacante. 687. 34. & 776. 114. Et quod nõ licèt Metropolitanis ingradi Diœceſses ſsuorum ſsuffraganeorum, etiam ad cognoſscendum de appellationibus eorum. 713. 42.
    • Metropolitani eſst ConciliũConcilium Provinciale convocare, & ei pręſsidere, & ſsuffraganei vocati teuentur venire. 687. 37. Et hæc præſsidentia ex auctoritare, & uſsu pallij dependet. 689. 49. Et qualiter Metropolitanus teneatur ad obſservantiam talis Concilij, & an ab eo poſssit ex conimunicari? 688. 39.
    • Metropolitani iudicis, ut in aliquibus locis ſsuffraganearum Eccleſsiarum, valde à Metrop. diſstantibus, conſstituantur, ſsæpè actum eſst, & ſschedula, quæ de hoc agit. 687. 35. & 709. 5.
    • Metrapolitanorum appellationes legitimè ad Primates, vel Patriarchas deferendæ ſsunt, niſsi omiſsſso medio, Papa appelletur. 711. 20.
    • MEVM eſst, quod ex remea ſsuperſst. 594. 75.
    • MEXICANI Indi, qui pauperes erant, certam pediculorum penſsitationem tributi nomine Mothetumæ pendebant. 160. 17.
    • MILITIA Perùana lancearum, & Arcabuſsiorum, curita appellata ſsuerit? quo fine inſstituta, qualiter comparari poſssit alijs militij romanorum, quem ſstatum, & progreſsſsum habuerit ſsub varijs Proregibus. 611. 4. 613. 13. 614. 20. & 27.
    • Militia exprobrata creditur, quæ irremunerata tranſsitur, & qualiter equi etiam præmijs afficerentur? ex Caſssiod. 271. 55.
    • Militiæ apud Romanos appellabantur Scolæ hominum armatorum, vel togatorum, qui ratione muneris, cui deſsſsinabantur, aliquod ſsalarium, ſsive cõmodum ex publico recipiebant. 614. 28.
    • Militia nemo quovis modo mittendus erat, niſsi ſsimul cum eo miſssionis cauſsa remitteretur. 940. 79.
    • Mi itari periculo, & ſsudore parta, hominibus cariſssima eſsſse ſsolent. 271. 56.
    • Miles eques, alium pedeſstrem ſsuis expenſsis ad belli ſserre debet. 500. 72.
    • p. [1158]
      Milites Romani per plures annos, ſsine ſstipendio ali quo, ſsuis ſsumtius, & expenſsis militarunt. 274. 52.
    • Milites qualiter impunè togatos vexare ſsoleant, ex Iuvenali. 246. 28.
    • Milites ad cuſstodiam Proregis deputari, quando, & quot cæperint in Nova Hiſspania. 612. 11.
    • Milites illi egregij, qui ſsub duce D. Franc. Pizarroin inſsula Gorgona manſserunt, nobiles effecti ſsunt, qorumnomina referuntur, ſschedula de hoc ages. 962. 61.
    • Milites ab omni cura debent eſsſse expediti. 537. 118.
    • Milites qualiter olim, & hodie iurarent, & iurent. 498. 44.
    • Milites Romani, & Athenienſses, quod iuramentum præſstarent, & qualiter patrię defenſsioni vitam devoverent, ex Vegetio, & alijs. 614. 22.
    • Militum cauſsæ civiles, & criminales coram Magiſstratu militum agitabantur, quem hodie gubernatores, & Proreges repreſsentant, qui ſsimul ſsunt Capitanei Generales. 612. 8.
    • Militius, magna aliqua perficientibus, præmia, & privilegia magna omnia Regna, & Reſspublicæ cõceſserunt. 272. 72.
    • Militibus omnibus negotiatio prohibebatur, & quare? 839. 39.
    • Milites Hieroſsolymitanos, & aliorum Ordinum Mi litarium, à feudorum ſsucceſssione excludit Menoch. qui reprobatur. 441. 70.
    • MINERAE, & metalla omnia ſsunt de Regalibus, & non veniunt in generali conceſssione. 1061. 19.
    • Mineræ omnes in Indijs ab omnibus quæri, & labrari poſsſsunt, quinta parte metallorum Regi præſstita, & reſservata, & aliquando decima, vel viceſs ſsima ex privilegio. 1061. 23.
    • Mineræ omnes Indiarum privatis relictæ ſsunt, ex cepta Huancaveli cenſsi argenti vivi, quæ in Regia Corona incorporata eſst. 1062. 30.
    • Minerarij, ſsi Indis ſsolverent ſsalarium, labori eorum æquipollens, parum lucri perciperent. 125. 116.
    • Mineralium ex cavandorum duritiem, plures Auctores exagerant, & ſserreæ ætati triuunt. 117. 41.
    • MINISTER Generalis Franciſscanorum eſst Supremus Magiſsratus ſsui Ordinis. 920. 62.
    • MINISTERIIS duris, & laborioſsis, ſservi tantûm cõ pelli ſsolent. 24. 7.
    • Miniſstri ſsalutis æternæ ali debent Indorum largitionibus, & proventibus. 161. 26.
    • Miniſstros Diaboli, qui Indis idololatriam ſsuadent, ab eorum conſsortio ſseparandos eſsſse, ex Concil. Limenſs. 222. 34.
    • Miniſstrorum, & Magiſstratuum aptitudo, & merita, non tam ex Sanctimonia, quàm ex fufficientia ad munus gerendum, æſstimari debet. 1045. 30.
    • MINORES ſsi deliquerint mitius puniendiſsunt. 49. 50.
    • Minores eſsſse capaces officiorum publicorum, & poſsſse illa ſservire per ſsubſstitutum, qui teneant. 1072. 111.
    • Minores à præcepto ieiunandi uſsque ad 21. annum liberantur. 49. 49.
    • Minorius an novæ Commendæ, vel feuda dari poſsſsunt, & ntiqua rum ſsucceſssio? 311. 35.
    • MINORITAE, & Mercenarij, quem modum, ſseu morem ſservent in mittendis Commiſsſsarijs, ſseu Vicarijs generalibus? & ſschedulæ de hoc agentes. 915. 37.
    • MISERABILES perſsonæ, vel ex eo dicipeſsſsunt Indi, quód aliorum tutela, & protectione egent. 250. 71.
    • Miſserabiles perſsonæ, quæ dicantur? 244. 1.
    • Miſserabilium perſsonarum cauſsæ principaliter pertinent ad iudices ſseculares, & Eccleſsiaſstici eisf. cilè ſse immiſscere non debent. 691. 60.
    • Miſserabilium ſspoliatio, & oppreſssio eſst crimen mixti fori. 245. 19.
    • Miſserabilium curam ſsuſscipientes. Deus in omnius proſsperat. 245. 19.
    • Miſserationis cauſsa ceſsſsante, ceſsare quoque debet, quod eius ratione indulgetur. 489. 66.
    • MISSIONARII pro convertendis infidelibus, Dei equi, & quadrigæ, & nubes, & ſsagitræ velociſssimæ vocantur in Sacra pagina, & loca de his agentia. 835. 6.
    • Miſssiones ſspirituales pro Indorum converſsione habere, & inſstituere, eſsſse debet præcipuum mu nus Regularium. Et quid miſssionum nomine in telligatur? 834. 1.
    • Miſsionum pro infidelibus cõvertendis antiquitas, & viditas. 835. 2.
    • Miſssioius, & coverſsionibus Indorum, qui inten dunt, abſstinere debent ab omni mercatura, & ne gotiatione. 839. 38.
    • MITAYOS vocant Perùani, Indos, qui per vices ad ſservitia mittuntur, & cur? 44. 5.
    • MITTENDARII, qui dicantur in aliquibus legibus voluminis. 44. 4.
    • MODVS ita exceditur in eo, quod eſst maius, quàm in eo quod eſst minus. 340. 75.
    • Modus vacandi per euntiationem, eſst unus ex dignioribus 326. 59.
    • MOLINA Theologus notatur. 420. 14. & 740. 24.
    • MONACHATVS, inducir privationem feudi, vel Commendæ, & multo magis impediet eiuſsdem acquiſsitionem, vel ſsucceſssionem, & ſschedulæ de hoc agentes. 441. 64. & ſseqq.
    • Monachatus ratione, an ita amittatur feudum, vel Commenda, ve filij, & aliàs vocati maneant excluſsi. 557. 19.
    • Monachus habetur pro mortuo. 557. 20.
    • Monachus translatus de una Religione ad aliam, nõ adimit bona priori Religioni, ſsua contemplatione quæſsita. 745. 75.
    • Monachus nullo modo poteſst eſsſse ſsine Monaco, ex Innocentio. Et ideò etiam extra conventum degens, in aliquo officio, vel beneficio, debet ſsecum ſsociam habere. 817. 73. & 74.
    • Monachus, ubi ex cauſsa neceſssitatis diſspenſsatur ad duo beneficia, unumin titulum, alium in CommẽdamCommendam habere debet. 819. 83.
    • Monachus etiam extra clauſstra vagans, adhùc quidquid acquirit, Monaſsterio ſsuo quærit, ci per ſsuam fugam preiudicium generare non poteſst. 748. 162.
    • Monachus Curato beneficio præſsectus, an ſsit liber à ſsuis Prælatis Reglaribus? 815. 61.
    • Monachus degens in Eccleſsia ſsuo Monaſsterio ſsubiecta, non dicitur degere extra clauſstra. 817. 76.
    • Monachus vagans extra clauſstra de licentia Prælati, vel R. Pontificis, intra ea degere cenſsetur, quoad omnes iuris effectus. 748. 103.
    • p. [1159]
      Monachus propter abſsentiam ſsui Prælati corãcoram Epiſs copo conventitur. 712. 29.
    • Monachus verus quis eſsſse non videtur, donec profeſsſsopme, enittar. 556. 15.
    • Moaachus cui Commendæ ſsucceſssio defertur, ſsi ad huc ſsit in novitiatu, quid faciendum ſsit? 441. 71.
    • Monachi beneficia Curata ſsecularia regulariter habere non poſsſsunt. 806. 1.
    • Monachi, & Moniales excluduntur à ſsucceſssione maioratus, cui annexa ſsit aliqu dignitas vel iuriſsaictio. 441. 85.
    • Monachi etiam in Eccleſsijs ſsecularibus, ubi collegialiter habitant, non poſsſsunt exercere officium Parochi. 812. 36.
    • Monachi, & Canonici Regulares, utrum poſssint eſsſse, Vicarij Epiſscoporum, & quid inſsociotpiſscopi, vel de licentia ſsuorum Prælatorum, & quod melius eſst quod abhoc munere ſse abſstineãt. 700. 26. & ſseqq.
    • Monachi, ut poſssint ædincare, nova Monaſsteria in Parochia, ubi ea non habent, quæ praxis ſservetur? 879. 21.
    • Monachi nullibi, & præcipuè in Indijs, poſsſsunt recipere Moniales ſsub ſsua gubernatione ſsine ſspeciali licentia Pontificis. 927. 126.
    • Monachi cum ad Parochias ex diſspenſsatione ob Ec cleuæ neceſssitatem vocentur, magis idoneos eligere debent. 826. 24.
    • Monachi propriui officium quale ſsit? ex. D. Bernard. & Hugone, & eius etymologia, & clauſstralis obſse vantia. 812. 35.
    • Monachi pro nullo terreno lucro de Monaſsterijs exire poſsſsunt. 814. 47.
    • Monachorum & clericorum numerus, ne nimius eſsſset ſsemper curatum fuit. 912. 2.
    • Monachorum, & Regularium origo, & inſstitutum. 911. 1.
    • MONARCHIA de conſservanda, ubi agitur, omnia Regna, quibus conſstat, eius onera ſserre debent. 134. 64.
    • Monarchia Eccleſsiaſstica in Regno Siciliæ, unde originem, & iuſstitiam trahat? 639. 43.
    • Monarchia Hiſspaoiæ quantum incrementum acceperit ex acceſssione, & divitijs Indiarum Occidentalium? 1060. 17.
    • MONASTERIVM nõnon admittitur ex perſsona Monachi, nec habetur loco filij, quandò lex, vel teſstator vocat filios natos, vel procreatosex legitimo màtrimonio, ut in cõmẽdis IndorũIndorum cõtingit. 441. 69.
    • Monaſsterium etiam in ſsolo proprio edificari nequit ſsine licentia Epiſscopi, & non ſsufficit eius Viearij. 879. 19.
    • Monaſster ij Limani Monialium S. catheriuæ de Sena novaæ deficatio, quibus ex cauſsis permiſsſsa fuerit ab Audientia Limana? 883. 53.
    • Monaſsterio nondum plenè fundato, & perfecto non acquiritur ius patronatus ex eius fundatione procedeus. 884. 59.
    • Monaſsteria in Francia non ſsuccedunt Religioſsis profeſssis, ſsed conſsanguinei. 863. 35.
    • Monaſsteria ſsolent ſseſse ipſsa ſsubmittere protectioni, & tutelæ Principum ſsecularium, & hoc ius quærunt illi in quorum ditione fundantur. 912. 7.
    • Monaſsteria octo Religioſsos ad minus non habentia, reformari iuſsſsa ſsunt. 881. 29.
    • Monaſsteriorum novorum ædiſsicationi ſsorma data à Clemente Octavo, ſservari etiam debet in Monaſsterijs Monialium. 884. 58. Et de novioriforma eum revocatione privilegiorum per S.P. Vrban. VIII. 880. 25.
    • Monalteriorum novorum fandato one Regis licot tia graviter in aliquibus Proregibus repret. enſs, & muctata eſst, & ſs. hedulæ de hoc agentes 881. 28. Et quo iure Reges hanc. facultatem ſsibi præ ſsumunt? ibid. n. 31. Et quod anriquitus deſsiderabatur etiam licentia ordinarij, & qualiter hoc ſsuelit immutatun? 880. 23.
    • Monaſsteriorum plurium, & maximè novorum ædificatio, Rempublicam gravat, & quid ad eam permittendam attendi debeat? 881. 30.
    • Monaſsteriorum novorum prohibltio regulariter in ſschedulis Regijs ſsolùm loquirur de Monaſsterijs virorum. 883. 47. Sed per alias, quæ referuntur, etiam extenditur ad Monaſsteria Monialium. 884. 56.
    • MONASTICA politia quantum curari debeat? ex D. Greg. 912. 5.
    • Monaſstiæ cæremoniæ, & obſservatione ex cauſsa à S.P. alterari poſsſsunt. 837. 20.
    • MONIALIS abſsente Abbatiſsſsa nomine proprio in iudicio agere poteſst. 722. 30.
    • Moniales ſsolùm in favorabilius veniunt appellatione Monachorum, non verò in odioſsis. 883. 49.
    • Moniales Sanctæ Catherinæ de Sena urbis Li enſsis, qualiter ſse exemerint à iuriſsdictione Religio ſsorum Domiuicanorum, quorum ordinem proteſsſsæ ſsunt? 927. 127.
    • Monialium Monaſsteriorum novæ fundationes, ut in Orpharotrophia, hoſspitalia, & alia pia publica opera convertantur, Prorex Perùanus curare iube tur. 884. 57.
    • MONITIO ſsolet requiri ad iriogandam pœnam in caſsibus omiſssionis, non comn iſssi nis, & quare? 516. 65. Et quod Commendatarius Indos non benè tranctans, abſsque aliqua monitione privari eis poſssi. 515. 63.
    • Monitio facta rempore licentiæ, ut quis eo finito te deat, an ſsuſsſsiciat ad eum poivandum, ſsi uon redieri, abſsque nova alia monitione, & plura de materia monitionis, 529. 46.
    • MONITORIAE, an peti poſssint, ut teſstes declarent contra viſsitandos, velſsynd candos, & quid, at declarent pro ipſsis, & in eorum favorem ad depellendas caluou ias ſsibi objectas? 1004. 38.
    • MONVMENTIS & ſsepulchris vaſsa aureaa, & argentea, veſstes, & alia pretioſsa inferre, Indorum, & aliarum gentium mosfuit, & an id facere peccatum ſsit, & Auctores, qui de hoc agunt. 1062. 33.
    • MORA etiam decennalis non ſsufficit ad privandum quem ipſso iure ſsuo beneficio propter abſsentiam, ſsi nionitio non præceſssi. 529. 45.
    • MORES hominum, ut plantę, ad regionis habitum reſspendent. 257. 17.
    • Moribus, ac legibus ordinandæ provinciæ, ex Caſssiodoro. 217. 5. Et inuoaquaque proprius mos attendendus, & retinendus, & quod iuxta eum in dubio Commendæ dari cenſsentur. 374. 5. Et quod mos expediendi maritis titulos Commendar um uxorũuxorum, hodie in aliqudibus provincijs retinetur. 481. 3.
    • MORTIS periculum ſsæpè operatur ut recedi poſssit ab ordinarijs iuris is regulis, & præceptis, & à peiẽda licentia, quæ aliàs ad aliquè actũactum requiritor. 884. 54.
    • Mortis appellatio, quando ſsolùm de naturali accipiẽ da ſsit. 455. 19. Et quãdò civilem quoque cõprehen dat, ſsi ex utrque idem effectus reſsulet? 457. 42. Vel quancunque inhabilitatem, ſsive incapacitatẽ, quæ pariter ac mors ſsucceſssionẽ impediat. 458. 45.
    • Mortis mentio in reſscriptis Apoſstolicis ſsolûm intelligitur de naturali. 745. 77.
    • p. [1160]
      Mortis ſsupplicium rarò aliquę nationes exercent, & reos mortis, ad opera publica damnat. 143. 43.
    • Morti proximus non creditur mentiri, vel adulari, vel eſsſse immemor ſsalutis æternę. 136. 88.
    • MOTHECHVMIS Mexicanis, & Ingis Perùanis datæ ſsunt Commendæ per viam, & titulum maioratus. 375. 14.
    • MOTVS proprius Pij IV. expenditur contra affectatas, & ſsimulatas donatione Epiſscoporum. 730. 88. Et qualiter eum quoad ſsuperviventiam 40. dierum in Indijs obſservari iuſssiſsſse videatur, quædam ſsched. quæ refertur, & explicatur, 732. 116. Et quod multi tradant nec in Hiſspania, nec in Indijs eſsſse receptum. 733. 118.
    • MVLIER, quæ in Commenda viri ſsucceſssit, copulari nequit alteri aliam Commendam habenti, niſsi unã dimitat, & ſschedulæ quæ id diſsponunt. 487. 52. Et quid ſsi non habeat Commendam ex ſsucceſssione prioris virj, ſsed ex ſsuis, aut parentum mentis, & alteri Commendatario nubere ve lit, an debeat unam ex iſstis Commendis relinquere, & lis ſsuper hoc agitata in cauſsa D. Franciſscæ Pizarro. 488. 63.
    • Muleris nomen abſsolutè ſsumum, omnem ſsexum fœmineum comprehendit, ſsed proprie ad virum paſsſsas refertur. 465. 57.
    • Mulieres etiam in metalla, & calcariam, & alia ſsimilia opera damnari ſsolebant. 143. 41.
    • Mulieribus viduis, ac pauperibus, qui tributa temiſsſserint? 172. 11.
    • MVLTITVDO, & varietas operantium, confuſssionem, & diſscordiam producere ſsolet. 836. 14.
    • MVNVS perſsonale nullum eſst, quod non habeat aliquod detrimentum ſservientis. 48. 38.
    • Munere in uno eodemque, non debet diſspare eſsſse profeſssio, neque in converſsione infidelium. 837. 22.
    • Munera perſsonalia non ſsemper eiſsidem debent iniũgi? 441. 9.
    • Munerum omnigena receptio in auditoribus alijſsq; iuſstitiæ Miniſstris nullæ leges magis ſstrictê prohibuerunt, quàm Hiſspanæ, & præſsertim Indicæ, quæ referuntur. 969. 18.
    • MVNICIPIA, & Metrocomiæ, quæ eſsſsent, & quid apud Romanos ſsignificarent? 211. 39.
    • Municipia IndorũIndorum, etiamſsi reducantur, vel aggregè tur, aut mutentur, retinent ſsua privilegi. 215. 65.
    • MVTATIONE perſsonæ, rei quoque conditio, vel qualitas mutari videtur. 487. 50.
    • Muti, ſsurdi, cœci, & alij imperſsecti, æquiparantur Clericis quoad ſsucceſssionem in uſsibus feudorum. 443. 83.
    • Multis, ſsurdis, & ſsurioſsis Commendæ validè dari poſsſsunt, ſsi concedens defectum ſseiat, licèt in paternis non ſsuccedant. 311. 31.

  • N.

    • NARRATVAE veritate deficiente in reſscriptis, deſsicit voluntas in Principe concedente. 352. 52.
    • NATIO nulla eſst, cui malevoli, aut invidi aliqua vitia non obijciant, & ex vitijs aliquorum, iudicium generale de ea ſsumi non debet. 258. 27.
    • Nationes plures reſseruntur, quæ aliatum ſservitijs operam navarunt, & hodie navant. 35. 95.
    • Nationnibus aliquibus connatum eſst ſsuos Præſsides perſsequi, & calumniari. 1005. 40.
    • NATVRALI vitio parcendum eſst. 225. 80.
    • Natura volui, ut inter corpora liberorum, & ſservorũ aliquid interſsit. 31. 61.
    • Natura humana per otium fatuatur. 40. 134.
    • Natura nos ad mentem optimam genuit, & facilius eſst ſsecundùm naturam, quàm contra eam vivere, ex Quintiliano. 218. 12.
    • Naturale id poteſst diei, quod natura optimê fieripatitur. 218. 13.
    • Naturalis legis præcepta, qui violant, armata etiam manu compeſscipoſsſsunt. 218. 9.
    • Naturales ipſsius oppidi, in quo eſst beneficium, in eo præferri alijs proviocialibus, & multo magis alie nigenis, & exteris debent. 845. 16. Et de pluribus rationibus quæ hanc oprælationem ſsuadẽc. 846. 27. 847. 36. Et quod eam probet concil. Trident. & alia Concila. 844. 13. Et Baldus gravibus ver bis, quæ referuntur, & explicantur. 845. 22.
    • Naturales Indiarum in beneſsicijs ipſsarum, vel ob ſsolam peritiam idiomatis pręferri deberent. 847. 37. Et quia non appetunt, nec niſsi rarò aſsſsequùntur præbendas, & beneſsicia Hiſspaniæ, illis quæ ſsunt ip ſsarum Indiarum, privari non debent, ibid. n. 38.
    • Naturalitas n provincijs Indiarum quoad officia, beneficia, & alia ſsimilia, quomodo, & tempore acquiratur? 848. 43.
    • Naturales ſsilij, qui decantur. 435. 8. Et an ſsint propriè de familia, domo, vel agnatione parentũ. 453. 15. Et quod admittuntur ad ſsucceſssionõ iuris parro natus & ex teſstamẽto parris imperſsecto, ibid. n. 11.
    • NAVARRI gravia verba referuntur circa donationes Epiſscoporum ægrotantium, etiam in pios uſsus factas. 734. 135. Et cur non reſspondeat ad c. cum olim, de privileg 726. 58.
    • Navarri, & Aragonenſses, an in Provincijs Caſstellæ, & Indiarum, quoad oſsnica, & beneficia, pro naturalibus habendi ſsint? & ſschedulæ hoc agentes. 849. 48.
    • NAVIGARE, aut iter facere, ſsiquis iubeatur debet intelligi tempore opportuno, ſsecuro, & conſsueto, 970. 32.
    • Navigationum pericula, & locorum deſstantia multoties efficit. ut quis excuſsetur, ſsi intra tempus deſsignatum comparere non poſssit. 544. 29.
    • Navigantes non debent vexari, nec nimis aſsfigi à publicanis, dum portus appellunt, ex Caſssiodoro. 1066. 61.
    • NAVIS, cui hoc anno obtigit ſsors navigandi ad In dos, ſsi id aliqua cauſsa facere non potuerit, ſsequenti anno ſsua ſsorte uti poterit, etiamſsi recla mentij, qui bus tunc ſsorscompetebat. 431. 106.
    • NECESSARIVM aliquid eſsſse, varijs modis dici ſsolet. 102. 18.
    • Neceſssitas ubi eſst, nec damnatio, nec Corona eſst. 504. 105.
    • Neceſssitas multa operatur, & à multis excuſsat. 103. 27.
    • Neceſssitas providendi ſsuper proprijs rebus, excuſsat à cura de alienis. 47. 36.
    • Neceſssitas, ut excuſset à ſsurto, debet eſsſse mali pręlentis, & vrgentis, non futuri, aut remoti. 135. 76.
    • Neceſssitas, quæ prætexitur, ut Indi ad metalla compellipoſssint, urgens, & ſsufficiens non eſst. 135. 72.
    • Neceſssitatis, vel utilitatis publicæ cauſsa ceſsſsante, ceſsſsant, etiam, quæ ob eam inſstituta ſsunt. 153. 38.
    • Neceſssitatis cauſsa inductum, ea ceſsſsante, ceſsſsare debet. 812. 30.
    • Neceſssitati urgentiori aliquando ſsubveniendum eſst, etiamſsi alijs magis benemeriti reperiantur, & de filijs Conquiſsitorum. 389. 59.
    • Neceſssitatem in ſsuſstẽtatione me pati, & alium meis bonis uti frui, grave, & durum eſst. 427. 80.
    • p. [1161]
      Neceſssitatem facto ſsuo patienti, ſsubveniendum non eſst. 519. 108.
    • Neceſssitate urgente Eccleſsiæ, & templorum vaſsa à Rege ſsumi poſsſsunt. 103. 25.
    • Neceſssitate, vel obligatione cogente, quod quis facit, præmium non meretur. 497. 37.
    • NEGLIGITVR, quod à pluribus poſssidetur. 382. 5.
    • Negligens per anni ſspatium feudi inveſstitur am petere, vel ab alio obtentam contradicere, ſsibi præ iudicat, & quid in beneficijs? 359. 30.
    • Negligentia, quæ præiudicet, habenti licteras ad beneficium, vel Commendam, & eas non præſsentanti, arbitrio iudicis relinquitur. 359. 29.
    • Negligentia habentis priorem expectativa, in non petenda proviſsione beneficij vacantis, quandò, & quomodo ei noceat? 394. 26.
    • Negligentibus non ſsubvenitur, ſsed neceſssitate impeditis. 537. 104.
    • NEGOTIATIO omnis, & maximè mœchanica, clericis prohibita eſst, & ſschedulæ de hoe agen tes. 155. 60.
    • Negotiatio, & mercatura, an ſsit iuſsta, & honeſsta? 128. 8.
    • Negotia alter, qui adminiſstranda ſsuſscipit, idem in ſsua perſsona, quod in aliorũaliorum præſstare debet. 516. 73.
    • NEMO poteſst duobus dominisſservirt, velâ duobus iudicibus ſsyndicari. 829. 44.
    • Nemo cum alterius iactura ditandus, vel accomo dandus eſst. 9. 15.
    • Nemo ſsibi ſsoli naſscitur, ſsed Patriæ, & Reip. 30. 55.
    • NEPOS filij impediti an admittatur ad ſsucceſssionë Commendæ, excluſso patruo. 453. 1.
    • Nepos vivente patre non Intrat eius locum. 454. 17.
    • Nepos ſsecundo genitus admittendus erit ad ſsucceſsnem avitæ Commendæ, etiam in excluſsionem avi, ubi primogenitus ab ea removetur ob ſspem ſsuccedendi in alia paterna. 459. 56.
    • Nepos an patrum excludat in Commenda avi? ubi ipſse tanquàm immediatus ſsucceſsſsor ſspem habet ſsuccedend in Commenda pinguiori, quâm eius pater poſssideat? 454. 51.
    • Nepotes excludunt patruos in ſsucceſssione Commendarum, ut & in maioratibus, & ſschedulæ, quæ hoc declarant. 428. 85.
    • Nepotel legitimi ex filijs, etiam ſspurijs, poſsſsunt ab avo hæredesinſstitui. 436. 26.
    • Nepotes legitimi, ex filijs illegitimis, velſspurijs, benè ſsuccedere poſsſsunt ſsuis parentibus ex teſstamento, & ab inteſstato. 436.
    • NEOPHYTI poſst baptiſsmum debent eſsſse melioris conditionis, quàm anteà erant, & non peioris. 244. 9.
    • Neophyti ſsacilê ad Epiſscopatus, & ſsimiles honores eligi non debent, ex D. Paulo. 251. 78.
    • Neophytidici non poſsſsunt Indi, neque alij, qui decem retro annis Fidem receperunt. 251. 82.
    • Neophytos idoneos in Epiſscopos ordinavit D. paulus, licêt aliàs id prohibuerit, & nomina aliquorũ. 260.
    • NERVAE Coccei Imp. Rom. exemplum in ſsubditis ſsublevandis. 164. 60.
    • D. NICOLAVS Perdinand. à Caſstro ex equeſstri ordine D. Iacob. citatur, & laudatur. 151. 22.
    • NIHIL refert, quid ex æquipollentibus fiat. 13. 12.
    • NOCTEM ad requiem laboris diurni natura hominibus dedit. 47. 31.
    • NOBILITATIS litteras Proreges non poſsſsunt concedere. 1031. 97.
    • Nobilitatis litigans, ſsi moriatur, durat inſstantia cum hæredibus ob pignorum captorum recuperationem. 594. 77.
    • Nobilitatis cauſsæ ubi incidenter tractantur, minorem probationem deſsiderant. 962. 64.
    • Nobilitatis æſstimatio apud varias nationes, varias conſsuetudines habet, & ex varijs actibus deducitur. 252. 87.
    • Nobilitatis cauſsæ incidenter benè oſsſsunt tractari, & dicidi in Cancellarijs Indiarum, ad effectum relaxationis â carcere, vel exemtionis à tormento, & quid talis declaratio operetur ex novapragmatica? 962. 63.
    • Nobiles, ingruenti occaſsione belli defenſsivi, compelli poſsſsunt. A ſsalir à alos Alardes. contra Otaloram. 498. 45.
    • Nobiles magis tenentur ad defenſsionem Regis, & Regni. 498. 43.
    • Nobiles plenius remunerandi ſsunt, quàm plebei, & etiam in elemoſsynis præferri debent. 338. 58.
    • Nobiles omni iure à tributis tam realibus, quàm perſsonalibus exemti ſsunt. 177. 60.
    • Nobiles inter, quod promittitur, pro facto ſstatim haberi debet. 496. 27.
    • NOLVNTATIS intereſsſse datur. 18. 62.
    • NOMINATOR eſst, veluti fideiuſsſsor nominati, & pro eo periculum ſsubit. 529. 41.
    • Nomen, quod Indus habebat tempore infidelitatis, ſsi converſsus retinear, eſst ſsignum quod adhic manet infidelis. 220. 35. Et quod ideò liæc retentio prohibetur in Concil. Limenſsi, ibid. n. 36.
    • Nominatio ad Canonicatus, quos vocant oppoſsitionis, an clauſsa, vel aperta, a Prælatis Proregibus tradenda ſsit? 784. 42.
    • Nominatio poſsterior ſspeciatim facta, præfertur prioribus generalibus. 349. 36.
    • NOTARIVM, etiam clericum, propter falſsitatem poſsſse ſsaltim civiliter punir i à iudice ſseculari, ſsunt, qui putent, qui tamen ab alijs benè reprobantur. 706. 67.
    • Notarij laici Epiſscoporum, an in quibuslibet delictis gaudeant privilegio fori Eccleſsiaſsticit 706. 68.
    • Notarij Eccleſsiaſstici excedentes in officio, poſsſsunt ſsyndicari, non ſsolùm ab Eccleſsiaſstico, verùm, & à ſseculari iudice, 706. 66.
    • Notarij Epiſscoporum non poſsſsunt petere ſsalarium non conventum, & ſsuis ſsportulis contentie eſsſse de bent. 705. 63.
    • Notarij Tribunalium Eccleſsiaſsticorum an laici eſsſse debeant, & non clerici? 706. 60.
    • Notarios Eccleſsiaſsticos, qui excedunt in exactione ſsportalarum, an, & quatenus poſssit punire iudex ſsecularis? 705. 64.
    • NOTORIVS ubi eſst tituli deſsectus, detentator non citatus, ex ſsententia multorum ſspoliari poteſst. 528. 57. Et an & quando talis defectus impediat reſstitutionem ſspolij. 579. 70.
    • Notorium non requirit ordinarij iudicij obſservationes, & alia de notorio, & eius effectibus. 563. 89.
    • Notoria dicuntur multa, quæ non ſsunt. 530. 57.
    • NOVA forma inveſstiturę, mutat naturãnaturam feudi. 482. 5.
    • Novæ, (quas vocant) Indiarum leges, quæ de Commendis tollendis latæ fuerunt, quas turbas excitaverint, & qualiter revocatæ fuerint? 598. 4.
    • Novenæ duæ parties decimarum, Regibus noſstris in erectione Ecleſsiarum reſservatæ ſsunt, adinſstar tertiarum Hiſspaniæ, & qualiter adminiſstrentur? & per quos iudices, & an manu Regis, exigi poſssint? & ſschedulæ de his agentes. 655. 18. & ſseqq. 656. 24. & 1064. 47.
    • p. [1162]
      NOVITAS ſsæpè damnoſsa eſsſse ſsolet, & ſsemper fugi, & ſsuſspecta eſsſse debet. 32. 76. 607. 100. Vbi quod nec novi Sancti faci ê debeant admitti. Et quod in decimarum materia prohibita eſst 199. 2.
    • Noviter inſstituta. ſsi iuſsta & pia, quamvis ab initio cum aliqua difficulate recipiantur, ipſso uſsu grata, & utilia redduntur ex Plin. & Polyb. 144. 55.
    • NOVIS rebus inventis, nova quoque vocabula adinve nienda ſsunt. 265. 1.
    • NOVIS Orbis conſservari non ponet, niſsi illius Conquiſsitores in eo permanerent, & remunerarentur. 270. 45.
    • Novi Orbis provinciæ non habent vitia, quę illis imponuntur, & ut plurimum temperatiſssimæ ſsunt. 257. 18.
    • Novi Orbis provinciæ, ut plurimum, ipſsorum ducum, & Conquiſsitorum expenſsis, & abſsque aliquo Regũ ſsuintu detectæ, & adquiſsitæ ſsunt. 271. 51.
    • Novo in Regno Granatenſsi tributa Indorum vocant Demoras, & quare.
    • Novitij, in quibus habeantur pro veris Religioſsis? remiſssivè, ibid. 556. 5.
    • NVDITAS corporis præſsertim in obſscœnis, an in Indis, & alijs tolerari poſssit? & de hæreticis qui eam probarunt, actoribus qui reprobarunt, & a lia de ea. 223. ex n. 61. ad 67.
    • NVLLA res eſst facilis, quam invitusfacias. 28. 35.
    • Nullitas proveniens ex defectu iuriſsdictionis, nunquam excluſsa cenſsetur. 575. 21. & 716. 61.
    • Nullum quod eſst, nullum effectum ſsortitu. 357. 16.
    • NVMERVS iugerum, aut vaſsſsallorum, ubi non ad limitandam, ſsed ad deſsignandam inſsulam, vel oppidum conceſsſsum, exprimitur, non efficit quôd plures reperiantur, ſsi conſstat, quod donans totum id concedere voluit. 380. 64.
    • Numerus 12. liberorum licèt excuſset à multis oneribus, & muneribus, non tamen à tributis perſsoualibus. 177. 64.
    • NVNTII, & alij legati, qui ex conceſssione ſsibifacta à Roman. Pontifice, provident beneficia reſservarta, dicuntur delegati, maxime ſsi eis datur inſstructio, quam obſservare debeant. 299. 32.
    • Nuntij Apoſstolici Hiſspaniæ iuriſsdictio, & Brevia, ad provincias Indiarum non extenduntur. 906. 43.
    • NVPTIAE ſsecundæ tolerandæ ſsunt, non imperandæ. 462. 9.
    • Nuptias non concubitus, ſsed conſsenſsus facit. 468. 61.

  • O.

    • OBEDIENTIA debetur Princibus omni iure. 501. 79.
    • OBICTIONIBVS, quas quidam faciunt contra operas damnatorum in metallum, reſspondetur. 144. 49.
    • OBLATIONES Eccleſsiaſsticæ, & qui de eis agant? 869. 1. Et quod voluntariæ, & mortuaria, aliaque ſsimilia, ab Indis recipi poſssint. Cocta vero, & involuntaria prohibeantur, ibid. num. ſseqq.
    • OBLIGATVS alium indemnem conſservare contra extraneum, multo magis eum contra contra ſse ipſsum indemnem conſservare cogitur. 516. 74.
    • Obligatus ad aliquid faciendum, regulariter id proprijs expenſsis facere debet. 493. 50. Et quando poſssit id facere per alios æquè idoneos. 527. 19.
    • Obſservantia, & praxis communis alicuius legis, etiam larga, & impropria, magnum pondus habet, & antiqua habetur prolege, & excludit neceſssitatem interpretationis Principis, qui eam tulit, & alia de ea remiſssivè? 475. 24. & ſseqq.
    • Obſservantia, & praxis alicuius privilegij, illud declarat, & poſssidenti iuſstum titulum præbet. 856. 34. Et eſst optimus interpres ipſsius privilegij. 642. 9.
    • Obſservantia antiqua multum veneranda eſst. 660. 54.
    • OCVLIS alienis, quæ aguntur, non ſsatis ſseliciter procedunt. 699. 23.
    • ODIO, vel occaſsione aliena, nemo gravari debet. 119. 70.
    • OECONOMVS quis ſsit, & eius officium, & in quo diſseratà vice domino? 738. 8.
    • OFFENDI alium, ſsi alicui licentia conceditur, non poteſst mandare, ut id per alterum fiat. 518. 30.
    • OFFICIALIS de deprædatione convictus, ab ordinario puniri poteſst. 978. 82.
    • Officialis, ſsive Magiſstratus, qui prior poſsſseſssionem apprehendit, alteri, priorem in data titulum habenti, præferri ſsolet. 356. 9.
    • Officialis electus pro tempore, quo voluntas Principis duraverit, perpetuis æquiparatur. 483. 15. Et etiamſsi ad tempus limitatum electus ſsit, elapſso tempore officium, & ſsalarium continuat vſsque ad actualem poſsſseſssionem ſsucceſsſsoris. 1035. 19. & 1038. 38.
    • Officialis, & exactor tributorum univerſsitatis, in cau, ſsa ipſsius teſstis idoneus non cenſsetur. 519. 99.
    • Officiales electi ad aliquam adminiſstrationem, & eorum libri, an, & quando fidem faciant? 518. 93.
    • Officiales mali Epiſscoporum, non ab officio nomine, ſsed ab officio verbo, dicuntur. 700. 27.
    • Officiales, & Miniſstri Regij, in ſservitijs Indorum, ſsoluto congruo, & taxato pretio, præferri debent. 9. 12.
    • Officiales electi à Proregibus, vel Gubernatoribus, an ante confirmationem Regis officia gerere poſsſsint? 550. 81.
    • Officiales, & Miniſstri præmium accipientes pro executione officij, quod gratis adminiſstrare debent, turpiter faciunt. 504. 148.
    • Officiali non oſstenſsis litteris officij, non ſsolet credi, & quando id fallat. 1034. 14.
    • Officiales electi à Prorege, an, & quando durent ipſsius Proregis officio finito? 1038. 46.
    • Officiales Regij, & unus ex Auditoribus, qualiter locationidecimarum aſssiſstere debeant? & ſschedulæ de hoc agentes. 655. 17.
    • Officiales Regij Indos Regiæ coronæ tributarios, ad ſsibi famulandum addicere non poſsſsunt. 8. 5.
    • Officiales Regij Guatemalêſses, quid olim ſscripſserint ſsuper Commendarum perpetuitate. 598. 2.
    • Officiales Regij retinentes pecunias publicas, tenentur lege Iulia de reſsiduis. 1075. 130.
    • Officiales Regij, qui commiſsſsas merces, vel vectigalia iuſste Regi debita non apprehendunt, & exigũtexigunt, qualiter peccent, & ad reſstitutionem teneantur. 1068. 78.
    • Officialium Regiorum materiam qui tractent remiſsmiſssivê. 1074. 124. Qualiter, & ad quid in Indijs inſstituti, & quibus Romanorum Magiſstratibus aſsſsimilentur, qualiter debeant ſsuas inſstructiones ſservare, & quod ſsemper duri, amari ſsuperbi, & avari reputati ſsint, & an, & quãdoquando quod acquirunt ex bo nis Regis acquiſsitum præſsumatur, & ex ſsua culpa, |
      p. [1163]
      vel negligentia teneantur, & qualiter debeãtdebeant pręſstare fideiuſsſsores, & ſsint mancomunati, ita ut alij pro aliorum admiſssis teneantur, & debeant quot annis rationes reddere, & reliqua ſsolvere & qualiter poſssint, cõveniri pro reliquis, & an ſsine appellatione? & alia de eis. 1073. 119. ad 130.
    • Officialium electionibus, renuntiationibus, abſsentijs, & ordinationibus, qualiter Proreges poſssint intervenire, & licentiam, aut aſsſsenſsum præſstare. 1025. 23.
    • Officium Memorialis, ſsivè à memoria, quod eſsſset apud Romanos, & Rebufn querimonia, quod hodie non uſsitetur. 338. 37.
    • Officium publicum nemo poteſst deponere, inſsi in ma nibus eius à quo accepit. 1037. 28.
    • Officum quando expiret per lapſsum temporis pro quo fuit conceſsſsum? 1038. 38.
    • Officio in uno eodemque, non debet diſspar eſsſse profeſssio. 813. 43.
    • Officio contraria eſst merces. 504. 104.
    • Officij, vel ſservicij ratione, qui commodum habet, debet omni iure eius onera ſsubire. 527. 12.
    • Officio privatus eo ipſso privari videtur benficio, quod propter illud datur. 527. 13.
    • Officiorum vendioilium quæſstus, quantum Fiſscum impinguet in provincijs Indiarum. 1070. 91. & 1071. 104.
    • Officia publica creare, vendere, vel alio modo de illis diſsponere, eſst de Regalibus, & qui de hoc agunt. 1070. 100. Et quæ vendi ſsoleant, & poſssint in Hiſspania, & quæ non ibid. n. 101.
    • Officia venalia Indiarum qualiter ſsubhaſstari, & poſstea in perpetuum renuntiari permiſsſsum fuerit, & ſschedulæ de hoc agentes. 1071. 105. & 1072. 107.
    • Officia qui emit, neceſsſse eſst ut eadem vendat, & de ſsubſstantia pauperum ſsolvat. 1071. 103.
    • Officia vendibilia ſsi non renuntientur, vel minus legitimè renuntientur, ad Regiam Coronam à qua exierant, revertuntur. 1072. 106.
    • Officia Indiarum, an, & quando minoribus vendi, vel renuntiari poſssint? & ſschedulæ de hoc agentes. 1072. 109.
    • Officia, quæ parentes emerunt, non poſsie ab eiſsdem in ſsilios, quam vis ætate minores, renuntiari, durũ videtur. 1072. 110.
    • Officia per ſsubſstitutos ſservire regulariter prohibitũ eſst, & plura damua affert. 1073. 112.
    • Officia gravia facilè mutanda non ſsunt, ſsed potius continuari, & prorogari in benemeritis debent, & quare? 1038. 40.
    • Officia ſseculari in exerceri per eos, qui ſsi in eiſsdem officijs delinquant, per Magiſstratus ſseculares puniri non poſssint, ſsemper abſsurdum reputatum eſst. 706. 71.
    • Officia, quæ, de reſservatis Principi, ubi vacant, poſsſsint providere Proreges cum medietate ſsalariji 1025. 19.
    • Officia conceſsſsa ad beneplacitum Principis cenſsentur perpetua. 281. 53. & 974. 53.
    • Officia temporalia quomodo, & quibus Proreges diſstribuere debeant, iuxta ſsuam inſstructionem? 1017. 52.
    • Officia ad hæredes tranſsitoria, quæ parentes emunt, vel relinquunt alicui filio, ei in legitimam imputantur. 406. 70.
    • Officia venalia, ubi vacant, qualiter æſstimanda ſsint, & quando poſssit fiſscus ea pro tanto retrahere? 1073. 117.
    • Officia dari debent Regnicolis non exteris, & alienigenis, quorum gubernatio periculoſsa eſst, & quando ſsecus, & Auctores, qui de hoc diſsputant. 844. 7. & 973. 50.
    • Officia, vel ſstipendia plura in unum coadunanda non ſsunt. 27. 24.
    • Officia bonos facilius recipiunt, quàm faciunt, ex D. Bernard. 967. 5.
    • Officia qui emit vendit, & â provincialibus pretium pro eis expenſsum cum fœnore extorquet. 968. 14.
    • Officia in Indijs non partiuntur inter nobiles, & plebeios, neque datur borum ſstatuum diſstinctio. 944. 12.
    • Officijs melius eſst non peccaturos præficere, quàm damnare cum peccaverint, ex Tacito. 948. 5.
    • Officium officialium iuſstitiæ, quod, aut quale, hodie eſsſse dicat Pet. Bleſsenſsis. 967. 10.
    • Officiorum ambitio, & venalitas ſsemper Reip. læthalis fuit. 968. 13.
    • Officium publicum præſsidum, Proconſsulum, lega torum, & Proregum expirare per ſsolum adventum ſsucceſsſsoris ad provinciam, qui Auctores teneant. 1034. 13. Et qui contratium, num ſseqq.
    • OMISSIO determinationis alicuius articuli in ſsententia, non inducit eius abſsolutionem nec condemnationem. 590. 45.
    • ONVS tertiæ partis ex Commendis detrahendæ, qualiter continuari iuſsſsum fuerit? etiam ſsi Regius fiſscus ab antiquis conſsignationibus liberatus eſsſset. 541. 7.
    • Onus reſsidendi Cõmendatarijs iniumctum, qui Auctores probent, & tractent? & verba Ioſseph. Acoſstæ, quæ hoc elegantiſssimè exprimunt. 526. 5.
    • Onus petendi, & impetrandi confirmationem Commendarum, quandò, & quare introduci cœperit? & de ſschedulis de co tractantibus. 544. 27.
    • Onere duplici nemo graveri, vel moleſstari debet. 163. 52.
    • Onera Reipub. neceſsſsaria nemo recuſsare poteſst. 30. 54.
    • OPERARIVS dignus eſst mercede ſsua, quæ retardari non debet, plura loca ſscripturæ ad hoc. 53. 82. & 161. 28.
    • Operarijs ſsuis Deus ſsubſsidium, & linguam, ac verba præbet. 802. 84.
    • Opera, & induſstria unius, ſsæpè pro pecunia alterius valet. 204. 49.
    • Opera libertorum, quod ius præſstent Patronis eorũ. 5. 30.
    • Opera moderata à libertis Patronis præſstari debent. 45. 17.
    • Operæ graviores, & inconſsuetæ, num urgente neceſsſsitate exigi poſssint? 46. 22.
    • Operæ, ſsi in loco, ubi Patronus moratur præſstandæ ſsint, vecturæ ſsumtus ipſse præſstare debet. 52. 80.
    • Operæ ſsunt divinum officium. 47. 28.
    • Operarum, & ſserv itiorum perſsonalium prohibitio inter tributa connumeratur. 163. 51.
    • Operis per colonum debitis, nocturnæ non veniunt regulariter. 47. 29.
    • OPINIO generalis, & ab antiquo probata, & practicata, habetur pro veritate. 630. 61.
    • Opinionem probabilem, qui ſsequitur, ſsecurus eſst in conſscientia, & quæ dicatur opinio probabilis? 630. 60.
    • OPTANDI ius inter plures Commendas alicui competens, nunquàm Supremus Senatus In|
      p. [1164]
      diarum denegavit. 451. 50.
    • Optio, quæ exprimitur in cumulatione duarum Com mendarum per matrimonium, pariter admitti debet, ubi deferuntur per ſsucceſssionem. 449. 34.
    • Optionis ratio eadem eſst in Commendis, quæ iunguntur per ſsucceſssionẽ, atque in illis, quæ per matrimonium. 451. 45.
    • Optiones, quæ olim dicerentur? 699. 15.
    • OPVLENTIA nimia mores corrumpit, & publicam tranquillitatem turbat. 145. 67.
    • ORATIO Caroli Magni ad milites ſsuos refertur, & primis Indiarum Conquiſsitoribus accommodatur. 274. 83.
    • Oratione eadem, qui coniunguntur, diverſso iure conſsendi non ſsunt. 421. 83.
    • OPPIDA ab ope mutua, quæ ex illis reſsultat, dicuntur. 209. 14.
    • ORDINES Religioſsorum, qui labore manuum ſsuarum vicitatanm, præceteris laudari, & facilius admitti debent. 913. 18.
    • Ordinationes factæ per Capitula civitatum IndiarũIndiarum, à Proregibus, vel Supermo Senatu confirmantur. 943. 8.
    • Ordinationes D. Proregis D. Franciſsci à Toleto ab antiquis Indorum moribus plura mutuantur, & diſsponunt in ſsucceſssione Cacicatus, & eius probatione. 237. 23. Et qualiter approbatæ ſsint, quas fecit ſsuper ſservitio Yanaconarum. 16. 41.
    • Ordinarij, quòd cauſsas Fidei Inquiſsitoribus relinquant, per ſschedul. Regiant rogantur, quæ refertur. 892. 38.
    • Ordinarij qualiter hodiè cum Inquiſsitoribus in cauſsis hæreticalibus concurrant, & quid ſsi inter ſse nõ conveniant? 892. 36.
    • Ordinariorum ius in prima inſstantia à partibus in eorum præiudicium renuntiari non poteſst. 788. 2.
    • Ordo dici non poteſst, quod inordinatum eſst, & ordini favet, qui ordinum exceſsſsus reprehendit, ex D. Bernardo. 913. 17.
    • ORIGO parentum alterius provinciæ, multum ſsolet detrahere de influentijs eius, in qua quis naſscitur, ex Veſstono. 258. 21.
    • Originis iuri renuntlare quis non poteſst, licèt ei permittatur domicilium mutare, & originariæ civitatis cauſsa potior eſsſse debet. 213. 51.
    • Originem ſser vat vena laudabilis, & poſsteris tradit, quæ promeruit, ex Caſssiod. 256. 6.
    • OTIOSOS, & ignavos puniri debere, tanquam Reipub. valde nocivos, & plura de damnis, & deteſstatione otioſsitatis. 39. 131. & ſseq.
    • OVIDII, & Petronij elegantia carmina de fomite avatitiæ Romanæ, expenduntur. 147. 88.

  • P.

    • PACTVM de futura ſsucceſssione valet, conſsentiente eo, de cuius hæreditate agitur. 322. 23.
    • Pactum inducens per petuam ſservitutis, vel operarũ præſstationem, an valeat? 18. 57.
    • Pactum, ut metallarij, Regi, & non alij, ſsub iuſsto pretio metalla, quæ extraxerint, vendere cognacur, validum eſst. 1062. 32.
    • Pacta ſsicut non extenduntur, ica nec conſsuetudo 201. 22.
    • PALLIVM pro primo Archiepiſscopatu receptum, ceſsſsat per translationem ad alium, etiamſsi contingat, quòd poſsteà redeat ad primum. 689. 52.
    • Pallium nullus Achi epiſscopus poteſst propria manu ſsibi aſsſsumere, vel induere. 677. 45.
    • Pallijiu conceſssione, & uſsu conſsiſsſsit magna præeminentia Archiepiſscoporom, & plura de ea, & uſsu, & confectione pallij, & Auctores de eo agentes. 689. 53.
    • PAPA non poteſst Clericis licentiam concedert, ut ſsanuinem humanum effundant. 154. 59.
    • Papa licèt aliquandò abſsolvat, vel diſspenſset in cnſsibus Epiſscopis commiſssis, non obid eorum facultati derogare videtur. 686. 25.
    • Papa cam intentionem ſsemper habere cenſsetur, ut unuſsquique in propria patria, & iuxta eius leges provideatur. 844. 11.
    • Papa, (ſsi velit) poteſst laicis, etiam nulla cauſsa exiſstẽte, ad libirum decimas, & alia ſspiritualia concedere, & id ſservandum erit. 622. 12.
    • Papa ſsi mandat alicui provideri de prębenda vacatura, poterit ex eius mente provider etiam de vacante. 696. 31.
    • Papa ubi laicis poſst Concilium Lateranenſse decimas concedit, ſsatis videtur eius prohibitioni derogare. 623. 26.
    • Papę ubi providet, eligit ſsimul, & confirmat. 545. 35.
    • Papa ſsolet, & poteſst tanquàm Dominus EccleſiarũEccleſiarum, & beneficiorum eius, patronatus earum ex mera gratia, & ad libitum concedere. 635. 17.
    • Papa ubi primum aliquem pronuntiat Prælatum, dicitur ſstatim habere Prælaturam. 667. 51.
    • Papa conferens alicui feudum, quem ſsciebat eſsſse infantem, videtur cum eo diſspenſsare. 503. 93.
    • Papa, vel Princeps mondans ordinario, ut aliquid faciat, non adimit ab eo poteſstatem ordina tiam. 346. 12.
    • Papa omnia beneficia, ubique, ſsi velit, providere poteſst, etiam aliàs ad ordinarios ſspectantia, & eſst ordinarius omnium ordinariorum. 809. 14. & 711. 16. Et habet plenam diſspoſsitionem eorum, & poteſst dare, & auferre ad libitum. 559. 43. & 563. 69.
    • Papa ex quæ iuris poſsitivi ſsunt, poteſst etiam ſsine cauſsa, & ad beneplacitum derogare, & diſspenſsare. 622. 18. & 559. 39.
    • Papa eſst Supremus Dominus Eccleſsiarum, & poteſst res unius auferre, & alteri dare. 667. 48.
    • Papa, Imperator, & Rex in ſsuis proviſsionibus, & beneficiorum collationibus, fraternizant. 361. 50.
    • Papa poteſst laicis committere cauſsas ſspirituales, & dare votum in electionibus, & fructibus benficiorum. 639. 44.
    • Papæ ſstricto iure ineumbit creare Epiſscopos, & Eccleſsias erigere in terris infidelium coviter converſsorum, & reliqua neceſsſsaria ad ſspiritualem eorum ſsalutem diſsponere. 638. 39.
    • Papa, & legatus ſsi eadem die conferant, quis præferatur? 361. 49.
    • Papa quoties transfert iura ſspiritualia in laicum, ipſse, non ille his uti videtur. 638. 41.
    • Papa ſsi mandet alicui provideri de beneficio, interpretatio fit, dummodò ſsit legitimus. 855. 29.
    • Papa benè poteſst aliquas cauſsas criminales Eccleſsiaſsticorum Principibus, vel iudicibus ſsecularibus puniendas committere. 937. 60.
    • Papa poteſst diſspenſsare, ut ex iuſstis cauſsis conferat Samentum confirmaionis, quilibet ſsimplex Sacerdos. 838. 34.
    • Papa, eo ipſso, quo penſsionem in aliquo beneficio imponit, ligat quoad illud manus ordinarij collarotis. 361. 48.
    • p. [1165]
      Papa, ubi providet, non eſst curandum de alia proviſsione. 361. 47.
    • Papa eſst, & eſste debet præcipuus motor converſsionis, & prædicationis in fidelium. 638. 38.
    • PARENTES ſsemper pro liberis is laboratre, & vigilare creditur. 311. 36.
    • Parentes retrhuntur à procreatione filiorum illegitimotum, dum vident, eos legibus exoſsos, & ſsucceſssionis incapaces eſsſse. 436. 22.
    • Parentes non ſsuccedunt filijs in Commendis Indorum, licêr hoc ſsruſsta in quæſstionem vocet Ioann. Matienz. 429. 97.
    • Parentes poſsſsunt, & ſsolent filijs, & poſsteris ſsua ſservitia relinquere. 602. 38.
    • Parentelæ probatio in antiquis, heri poteſst per teſstes de auditu, & ſsama. 238. 32.
    • PAR ratio paria iura deſsiderat. 412. 22.
    • Pares Curiæ æqualiter cognoſseunt de cauſsis ſsendalibus inter dominum, & vaſsſsallum, tam ubi Dominus eſst actor, quàm ubi reus. 576. 34.
    • Paria ſsunt occidere aliquem, vel deducere ad locum, ubi occidatur. 115. 35. Non loqui, vel talitor loqui, quod non intelligatur. 228. 8. Non extare qliquem, vel extare, & non proſsſse fuccedere. 456. 44. Aliquid haberi non poſsſse, vel cum difficultate, aut inaniter reperiri. 37. 109. Non eſsſse perſsonam, vel inutilem effe. 173. 13. & 24.
    • PARVM cum timore domini melius eſst, quâm theſsauri magni, & inſsatiable 144. 60.
    • PARABOLANI non erant Medici hoſspitalium, ſsed homines eis adſscripti ad curam infirmorum. 15. 30.
    • PARLAMENTA Franciæ reftitunt Monachos ſsine cauſsa remotos à bencficijs Regularibus, ex Navarro. 797. 43.
    • PAROCHVS iuxta Trident. habilis eligi debet, ut per ſsecuram animarum exercere poſssit. 827. 27.
    • Parochi Hiſspanorum, & Indorum, tram à Prælatis nominari, quàm â Patronis præſsentari debent de dignioribus, & Idioneoribus. 800. 64.
    • Parochi Indorum parùm cupidi, ſseu avidi pecuniarum omnino eſste, & eligi debent, & quare? 803. 90.
    • Parochi proprij, quomodó unicuique municipio 400. Indorum conſstituri ſsuerint, ut eorum doctrinam curarent? & quód ideò Detrineros djcuntur. 512. 30.
    • Parochi Indorum, iterum, & ſsæpius examinari poſsſsunt ratione idiomatis, maximè ubi promoventur ad beneficia diverſsum idioma habentia. 828. 37.
    • Parochi etiam à Rege præſsentati, ab ordinarijs locorum examinandi, & approbandi ſsunt. 826. 18.
    • Parochi Indorum qualiter in eorum cathecheſsi, & in alijs, procedere debeant? 801. 71.
    • Parochi, & Beneficiarij, an, & quatenus teneantur ad ſsuarum Eccleſsiarum conſstructionem, & reparationem? 878. 10.
    • Parochorum de munere, requiſsitis, & obligationibus, qui agant? 792. 3.
    • Parochianus utrum poſssit vocare ſsuum Parochum in ius fine venia? 519. 110.
    • Parochiæ, & doctrinæ Indorum, & Hiſspanorum qualiter olim Sacerdotibus Secularibus, vel Regularibus commendari ſsolerent. 792. 6.
    • Parochiæ Indorum, ubi per Religioſsos conventualiter iuventes exerceri poſsſsunt, commodiſssimè, & utiliſssimæ ſsunt, ex Acoſsta, & alijs. 817. 70.
    • Parochiæ Hiſspaniæ, quæ per Religioſsus Monachales, vel Militares reguntur, ab ordinariorum iuriſsdictione, & viſsitatione proſsos exemtæ ſsunt. 829. 46.
    • Parochias, & Parochos in populis Hiſspanorum, Indorum erigi, & creari, quantum Reges Noſstri curaverint? 792. 4.
    • PARS, quæ à toto ſseparatur, totius naturam, & effectus retinet. 385. 37.
    • Parſsimonia eſst optimum vectigal Principi, & eius vaſsſsallis 145. 740.
    • PARTA amittere maius dedecus eſst, quàm non paraviſsie. 606. 79. Et tueri parta non minor virtus, quàm quærere. 270. 46.
    • PASTORIS, tam temporalis, quàm ſspiritualis cura, in quo conſsiſstere debeat? 803. 91.
    • Paſstore languente grex inſsidiatoris dentibus laniãdus, exponitur. 513. 45.
    • PATERFAMILIAS, quomodô debeat ſsuos regere, & conigere, & de eorum damnis teneatur? 512. 33.
    • Pater Jicèt gaudeat uſsuſsructu in maioratibus ordinarijs ad filium pertinentibus, ſsecus tamen in illis, qui ex donationibus Regijs fundati ſsunt. 410. 9.
    • Peter in non acquirendo poteſst filijs præiudicare. 379. 55.
    • Pater ſsuccedit in feudo novo, quod datum fuit filio, eius contemplatione. 412. 25.
    • Pater ſsibi, & filijs feudum acquirens, nullo modo poteſst eiſsdem in eodem præiudicare. 404. 54.
    • Pater Commendam impetrans, ſsibiprius, & potius quàm filio ſsucceſsſsuro, conſsulvitte videtur. 406. 67.
    • Pater quibus caſsibus non gaudetuſsufructu ſseudoru, vel bonorum filij, an ſsaltem gaudeat lucris, intereſste, & emolumentis, ex eiſsdem bonis, quæ ipſse adminiſstrat, obvenientibus? 413. 36.
    • Pater ſsi Commendam filiæ nuptæ dotis nomine cedat, & poſste à filium ſsuſscipiat, an ceſssio filiæ facta irritetur. 403. 49.
    • Pater poteſst Commendam, quam poſssider, filiæ, aliàs ſsibi ſsucceftuaræ, relinquere, ut commodius maritetur. 403. 47.
    • Pater tenetur reſservare filijs primi matrimonji, quid quid ex bonis maternis, vel ſsucceſssione ipſsorum acquiſsivit, & reliqua lucra, quæ ei contemplatione talis matrimonji à lege, vel ſstaruto deferuntur. 487. 51.
    • Patris de ſsucceſssione ubi agitur, ipſsius tantùm perſsona attendenda videtur, non orgio acquiſsitionis bonorum. 487. 49.
    • Patrifeudatario aliquam excuſsationem habenti, permitti poteſst, ut in bello ſserviat per fillium idoneũ 508. 94.
    • Patre excluſso, fillius quoque regulariter excludi videtur. 453. 7.
    • PATRIA debet nobis charior eſsſse, quàm noſsmetipſsi, ex Cicerone. 497. 39.
    • Patria propria cuique ſsuavis, & amabilias eſst. 51. 70.
    • Patria, & provincia propia aliquem expellere, eſst iuri naturali contrarium. 939. 74.
    • Patriæ pro defenſsione ſsapiens nullum periculum vitare deber. 312. 52.
    • PATRVI, & nepotis lis ſsuper Commendæ ſsucceſssione refertur, & quliter in Supremo Indiarum Senatu in favorem nepotis fuerit reminata, 455. 28.
    • p. [1166]
      Patrui, vel nepotis prælatio in ſsucceſssione maioratuum multum olim controverti ſsolebat, & aliquoties armisterminari. 428. 86.
    • PATRIMONIALES, ſseunaturales, cęterisparibus, in officijs, & beneficijs præſserridebent, etiam ubi non extat lex, velconſsuetudo, quæ id præciplat. 845. 015..
    • Patrimoniales, & naturales, Indiarum in beneficijs, & præbendis ipſsarum præferri debere, plurimæ ſschedulæ Regiæ conſstituunt, quæ referuntur. 846. 25.
    • PATRINORVM, ſsive ſsuſsceptorum baptizati officium, & ſsolicitudo, quæ, & quanta eſsſse debeat: ex D. Aug. 510. 6.
    • PATRONVS poteſst præſsentare proprium filium alioqui habiliem, & maximè emancipatum. 315. 78.
    • Patronus laicus, & ſsi non habeat admniſstrationem rerum Eccleſsiæ, habet ramen defenſsionem. 742. 44.
    • Patronus dicatur Advocatus, Manumiſsſsor, Procurator Cæſsaris, & Eccleſsiæ benefactor? 270. 43.
    • Patronus laicus ſsolùm in præſsenatione beneficiati fe immiſscere debet, non in privatione, vel punitione, ex Trident, & alijs. 798. 48.
    • Patronus ſsolúm præſsentare poteſst beneſsicia actualiter vacantia. 799. 56.
    • Patronum libertus, & dominum vaſsſsàllus in ius, ſsine venia vocare non poteſst, ex ſsententia aliquorum, quæ non practicatur. 519. 110.
    • Patronil laici intra quadrinmeſstre pręſsenjtare debent. 647. 48.
    • Patronil laici, ſsi privilegium, vel conſsuctudinem habeant, cuſstodiendi, & adminiſstrandi fructus, & reditus fſsedis vacantis, in eo tuendiſsunt. 752. 5.
    • Patroni, ſsive Commendatarij Indorum, non poſsſsunt Indos commendatos, ad privatam domus ſsuæ ſservitium compellere. 8. 6.
    • Parroni olim dicebantur advocati, & ipſsum ius patronatus advocatio, & de advocatijs feudalibus, remiſssivè. 269. 40.
    • Patroni, ſsivê Commendatarij Indorum non poſsſsunt erga illos prætendere proprietatem, aut iariſsdictionem. 277. 17.
    • Patroni dicebantur, qui nationes debellatas in fidem, & clientelam ſsuam recipiebant. 270. 44.
    • Patroni Eccleſsiaftici, & laici, quod ius habeant circa cuftodiam, & adminiſstrationem fructuum Eccleſsię vacantis? 751. 2.
    • Patroni etymologia ex D. Iſsidoro, & alia hiſstorialis, ex Plurtarcho, 270. 48.
    • Patronorum, & clientium inſstituio, & obligatio apud Romanos, qualis? ex veteri komuli lege. 269. 39.
    • Patronos laicos ab Eccleſsiaſsticis non diſsſserre in adminiſstratione Eccleſsiæ vacantis, tener Cabedus, & quare? 752. 4.
    • Patronatus dividitur in Eccleſsiafticum, & laicalem, & qualis uterque? 641. 1.
    • Patronatus omnes Regij ubique locorum ſsumma cura deſsendi ſsolent, 638. 34.
    • Patronatus Regius æqualiter exercetur, & exerceri debet in beneficijs Curatis Hiſspanorum, & Indorum, arque in præbendis. 794. 15.
    • Patronatus Regius Indiarum, an ſsit cenſsendus laicalis, vel Eccleſsiafticus? & rationes, quæ Eccleſsiaſsticum eſsſse ſsuadent. 642. 5.
    • Patronatus Regius Indiarum, non poteſst in dubium vocari, cum eius conceſssione extetaperta Buila Iulij II. 633. 9.
    • Patronatus Regij cauſsæ pertinent ad iudices Regios, tam in petiroijsm, quàm in poſsteſsſsorijs. 645. 28.
    • Patronatus Eccleſsiaſsticus, & laicus in quibus convcniant, & diſsſserant? remiſssivè. 642. 2.
    • Patronatus Regius, ubi haber clauſsulam irritantem, quod in contrarium atternterur, firmior, & irrevocabiliorredditur. 636. 21.
    • Patronatus Regij natura non mutatur ex co, quód Eccleſsiæ, ut plurimom ex decimis fundatæ fint, & quare? 642. 6.
    • Patronatus Regius Indiarum magni ſsemper habitus eftâ noſstris Regibus, & cautum, ut illibatum ſservetur. 637. 30. Et magis quam alij defendi, & conſservaridebet, & quare: 638. 35.
    • Patronatus Regius, etſsi competat ex privilegio Pontifics, non deſsinit eſste laicalis, cum laicis, & tan quàm talibus concedatur. 642. 4.
    • Patronatus Regius eſst potentius, & efficacius cæteris, & non cenſsetur derogatus generales, nec per ſspeciales reſservationes. 643. 13.
    • Patronatus Regius Indiarum, iuſstus cauſsis conceſsſsus fuit, & præſsertim ob fundationes, & dotationes Eccleſsiarum. 635. 11.
    • Patronatus Regius Indiarum non in hibet, nec invidet patronatui privatorum in Monaſsiterijs, Capellis, & minoribus Eccleſsijs, & ſsebedulę de hoc agentes. 648. 52.
    • Patronatus Regius per privatos nulla conſsuetudine, vel præſscriptione præiudicari poteſst. 636. 25.
    • Patronotus iuri favere oprtes, ut laici animoſsius pijs operibus intendant, & alliciantur. 884. 55.
    • Patronatus Regni Aragonis Bulla refertur, & ponderatur. 655. 13.
    • Patronatus Regius Indiarum non cenſsetur derogatus, nec præiudicatus ex nova diſspoſsitione Tridentini. 643. 11. Nec admittit aliam quamlibet ctiam expreſsſsam revocationem, & ab ea ſsupplicare licet. 636. 20.
    • Patronatus Regij, & aliorum Regaliorum cauſsæ pertinent in Hiſspania ad Supremum Senatum, led in Indijs ad Regales Audientias, quæ & dubia ſsuper iſsta declarant. 956. 27.
    • Patronatus Regij forma in doctinis Regularium, quando, & quomodo in Perûanis provincijs induci cæperit? 823. 2.
    • Patronatus ius ubi eſst mixtum ex laico, & Eccle ſsiaſstico, quid præponderet? 642. 5.
    • Patronatui Eccleſsiaſstico facile derogatur à Papa, vel per ſsolam ſsimplicem collationem, non ita in laicali, vel mixto. 645. 12.
    • Patronatum Regium, qui hodie apod Indos exercẽtexercent, nullum præſsentant, niſsi ex tribus nominatis, & pprobaris ab Epiſscopis. 803. 87. Et quid ſsi unus tantùm oppoſsitor intra terminum cdictoram cõparuir. 795. 24.
    • Patronatum habere duos, vel plures in eadem Eccleſsia diverſsis reſspactibus, novum non. eſst. 795. 23.
    • Patronatum Regium fraudare, veluſsurpare tentantes in beneficijs curatis Indorum, vel HiſpanorũHiſpanorum, qualiter reprehenſsi fuerunt per varias ſschedulas, quæ reſseruntur. 194. 20.
    • Patronatum circa Regium, vel præſsentationes eius vitute factas ſsi aliqua dubia oriantur, quis ea declarare debeat, & ſschedulæ de hocagtes. 645. 31.
    • p. [1167]
      Patronatum, qui habet in aliqua Eccleſsia, vel Capella, poteſst ibidem arma, ſseu inſsignia gentilitia ſsua apponere. 648. 54.
    • Patronatum Eccleſsiarum Novi Orbis à sede APoftolica petitum, & impetratum fuiſsſse, plures ſschedulæ Regiæ ſsupponunt, quæ referuntur. 632. 3. & ſseqq.
    • Patronatum Regium uſsurpantes, vel turbantes, puniri, & â provincijs Indiarum expelli iubentur in quandam ſschedula, quæ refertur. 637. 32.
    • Patronatum Regium Indiarum, quibus titulis laudent, & iuſsrificent Fr. Ioann. Zapata, & Camill. Borrel. 637. 28.
    • Patronatum licèt quoad alia poſssint quærere privati, quiſsundant, vel dotant Eccleſsias in provincijs Indiarum, non tamen quoad præſsentationem beneſsiciorum. 194. 22.
    • Patronatum Regium infringentes quidam Prælati, & Religioſsi notantur, & reprehendũturreprehenduntur in notabili ſschedula ann. 1620. 637. 33.
    • Patronatum quando, & quatenus acquirere cenſseatur Vniverſsitas dotans, vel conſstruens Eccleſsiam. 794. 21.
    • D. PAVLVS quliter fatigatus ſsuis manibus operatus fuerit, dum Evangelium prædicavit, ob vitandũ ſsacandalum. 124. 111. & 195. 40. & 161. 32. & 840. 46. Et qualiter abſstinuerit prædicare in provincijs, quas alij Apoſstoli ſsortiti fuerant. 841. 35. Et eius locus ad Roman. 3. de non faciendis malis, ut inde eveniant bona.
    • Paulus Ondegardus teſstatur aliquos Indos iudicandi munere rectè, & utiliter functos fuiſsſse. 237. 19.
    • Paulus de Caſstro laicus, & coniugatus, fuit Vicarius Generalis Florentiæ in ſspiritualibus. 701. 42.
    • PAVPERTAS an, & quando indulgeat Indis, & alijs, remiſssionem triburorum? 173. 28. & 174. 32.
    • Paupertas excuſsat ab implemento oneris alicui iniuncto. 502. 86.
    • Paupertatis qualitas ſsufficit, quod adſsit tempore remiſssionis ob eam faciendæ. 176. 49.
    • Paupertatis, vel opulentiæ qualitas aó eo probanda eſst, eam allegat. 176. 55.
    • Paupertatis æftimatio in excuſsatione tributorum, & in alijs, ex iudicis arbitrio, ut plurimum, pendet. 174. 34.
    • Paupertatem, qui incurrit ob culpam ſsuam, non ſsolet iuvari, nec reſstitui. 533. 75.
    • Pauperes non excuſsantur a ſsolutione decimarum, & qiuare? 192. 15.
    • Pauperes, & miſserabiles perſsonæ habent omnia privilegia Eccleſsiarum. 690. 56.
    • Pauperes gravius lacerantur à pravis iudiucibus, quàm â cruentiſssimis hoſstibus, ex D. Iſsidor. 950. 25.
    • Pauperes ſsi non habeant unde tributa ſsolvant, debent facere alia ſservitia perfonalia. 174. 31.
    • Pauperes, & miſserabiles perſsoæ in omnibus Senatibus, & Audientijs proprium advocatum habent, quieos gatis defendere debet. 990. 34.
    • Pauperum res pręſstare divitibus magnum ſscelus eſst, ex D. Ambroſsio. 338. 54.
    • Pauperum, vel piorum operum appellatione Cœnobia continentur. 819. 87.
    • Pauperibus ſsurari, & rapinanm faceredicitur Epiſscopus, ſsi in profanos uſsus abſsumat bona, quæ illis diſstribuere tenetur, ex D. Bernard. 723. 24.
    • Papuperibus, & perſsonis miſserabilibus ita favendum eſst, ne alijs iniuftitia fiat. 248. 48.
    • PECCATVM nullum effe, quod ab Imperatoribus emendari non poſssit, vel vires eorum ſsuperet, dixit Nicetas, & an verè? 1048. 60.
    • Paccatum ſsi intervenit in coactione Indorum ad me talla, non excuſsatur ex intentione propagandæ fidci. 131. 33.
    • Peccatum nnlla de cuſsa committere licet, etiam pro ſsalute ſspirituali proximi, vel pro augmento gratiæ. 131. 35.
    • Peccatum admiſssiffe ſsummos, & ſsanctos viros, in aliqua actione fieri ſsolita, præſsumi non debet. 727. 63.
    • PECVLII, & hominis ſsimilitudo. 554. 1.
    • PECVNIAE amori vilis eſst omnis aftèctio, & avaritia iuftitiam penitus exulare facit. 969. 20.
    • Pecuniæ, qui aſsſsueſscit, nunquam exſsaturabitur. 146. 85.
    • Pecuniæ, & divitiæ ſsunt nervi Reipublicæ. 104. 31.
    • PECVS pingue paſstori prodeft. 133. 58.
    • PENSIO finita non conſsolidatur cum proprietate, ubi id expreſsium eſst in conceſssione Commendæ, & penſsionis, vel ubi proprietarius certam, & præ finitam quantitatem habere iubetur, & non amplius, quia ex ipſsa inveſstitura legem accipit. 292. 77. & 78.
    • Penſsio Eccleſsiaſstica, vicem alimentorum obrinet, & eiusſsolvendæ onus pro decurſsis, tranſsit ad quemcunque beneficij ſsucceſsſsorem. 291. 67.
    • Penſsio an ſsit ſsolvenda, vel integranda de beneficio ſspecierum, ſsi Commendæ taxa ad id non ſsulſsiciat? 291. 70.
    • Penſsio, quæ excedit quantitatem narrativæ, vel poteſstatem concedentis, eſst nulla intotum. 301. 52.
    • Penſsio ſsolvenda eſst etiam defructibus amiſssis à beneficiato excommunicato, qui talem penſsionem ſsolvere debebat. 290. 61.
    • Penſsio finitur, finijta vita penſsionarij, & cedit incommodum proprietarij. 291. 71.
    • Penſsio ibi libera, & examta reſservatur, nullum onus ſsubit. 289. 50.
    • Penſsio integrè ſsolvitur, etiamſsi fructus diminuantur, veleos omnea abſsorbeat. 289. 46.
    • Penſsio, ſsive præſstatio annua alicui ſsieri iuffa, cum eius vita finitur. 386. 41.
    • Penſsiones, & penſsionarij, an beneficiorum, & beneficiatorum nomine veniant? 287. 23.
    • Penſsionis debitæ ratione fructuum, idem iudicium eſsſse debet, quòd ipſsorum fructuum. 290. 60.
    • Penſsionis conceſssio, ſseu conſstitutio, ſsinulliter fiat, non acquiritur proprietatio, ſsed iterum alij concedipoterit, & de caſsu, in quo ita iudicatum fuit. 293. 84.
    • Penſsionis non ſsolutæ cauſsa, ſsi alicui fructus adiudicẽ. tur, & illi penſsionis valorem excedant, qualiter computatio, & reſstitutio facienda ſsit? remiſssivè. 290. 63.
    • Penſsionis quantitas, penſsionatio, ſsine aliqua deductione impenſsarum, & aliarum contributionum, regulariter ſsolvi debet. 289. 45.
    • Penſsionem imponere, aut prorogre non Poteſst Pro, rex ſsuper Commenda anteà purê, & abſsque hoc onere collata, & deciſsio Supremi Senatus Indiarum circa hunc articulum. 379. 60.
    • Penſsiones, & Entretenimientos non ſsunt feuda Cameræ, contra Matienzum, & æquê irrevocabiles eſsſse debent, ac Commendæ. 560. 51.
    • p. [1168]
      Penſsiones in beneficijs conſstitui poſsſsunt, licèt ipſsa beneficia dividi non poſssint. 286. 17.
    • Penſsiones deductis impenſsis, & oneribus ſsolvendas effe, pluribus exemplis, iuribus comprobatur. 289. 48.
    • Penſsiones ſsunt veluti partes Commendarum, & in carum locum ſsubrogatæ, & de argumento de toto ad partem. 288. 31.
    • Penſsiones impoſsitæ ultra faculatem imponentis nõ ſsolùm in exceſsſsu, verùm,, & in totum vitiantur. 288. 39.
    • Penſsiones beneficiorum non cauſsant incompatibillitrtem, & quid in penſsionibus Commendarum? 287. 29.
    • Penſsiones Commendarum, ut & beneſsiciorum, non in quota fructuum parte, ſsed in quantitate conſstitui ſsolont. 288. 44.
    • Penſsiones omnes, quæ in Regno Perù ſsuper Com mendis imponiſsolent, ſsunt liberæab omni contributione. 289. 51.
    • Penſsiones ſsuper Commendis, ſsemel aſssignatas, facilius, quàm opſsas Commendas, revocari poſsſse, tradit Matienzus, quireprobatur. 288. 40.
    • Penſsione non ſsubiacentaleæ fortunæ, niſsi caſsus fortuitus omnes fructus tollat, vel in tantum, ut penſsioni non ſsuſsſsiciant 290. 57.
    • Ponſsiones, quas dedit Prorex Marchio de Cañete, durante interdictione commendandi, nullæ declaratæ ſsuerunt. 288. 38.
    • Penſsiones dare, ſseu conferre non poteſst, qui Commendandifacultatem non habot. 287. 3.
    • Ponſsiones, quod ius conſstituant ſsuper Indis, vel tributis eorum? 286. 13.
    • Penſsionum aſssignatione Commendæ non dividintur, neque Indi varios dominas ſsortiuntur, contra Chiapam. 286. 8.
    • Panſsionum ſsuper Commendis Indorum imponendarum cauſsa, & origo. 285. 1.
    • Penfionum æquê ac Commendarum confirmatio petenda eſst. 287. 28.
    • Penſsionarius habet hypothecam, & prælationem ſsuper fructibus beneficij, aut Commendæ, ſsibi gravatæ, & plures Auctores, qnide hoc agunt. 291. 66.
    • Penſsionarius an teneatur proprictario pro rata eius, quod collectæ, veltributi nomme perſsolvit? 289. 49.
    • Penſsionarij Commendarum, raró, vel nunquàm à proprietarijs moleſstantur ſsuper deductione impenb ſsarum, vel prætextu congruæ ſsuſstentaionis. licèt hæ in benſsicijs ſsæpè petatur. 289. 52.
    • Penſsionarij beneficiorum non tenentur ad teſsidentiam, Commendarum veró contra, & fchedula, quæ hoc præcipit. 287. 27. & 537. 111.
    • Penſsionarij cum non participent de impenſsis, & dam nis commendarum, ita nec de earundem augmè to, & beneficio quicquàm petere poffunt. 291. 68.
    • Penſsionarij Commendarum Indorum extenſsivè Cõmendatarij dici poſsſsunt, & quare? 287. 24.
    • Penſsionarij præſstant iuramentum ſsidelitatis, & tenentur, ad reliqua onera Commendatariorum. 287. 26.
    • PEREGRINI, ſsive extranei, an & quatenus appellari poſssint, qui ſsub eodem Rege ſsociantur? 849. 50.
    • Peregrina iudicia generaliter prohibita ſsunt, & eorum, damna. 845. 18.
    • PEREIRAE opinio putantis, EPiſscopos Regalares omninò prohiberi in vita & in morte de ſsuis bonis diſsponere, nullo fundamento ſsulcitur. 726. 60.
    • D. PEREZ de Lara opinio notatur, Indos, & A Ethio pes in ſstaturis puritatis ſsanguinis comprehendentis. 251. 891.
    • PERICVLVM mortis ſsi evidens ſsit in fodinis, peccant, qui eas ingrediuntur, & effodiunt. 154. 50.
    • Pericula ſsi timeantur, navigare non licebit, neciuſstis bellis operam dare. 153. 48.
    • PERITIORES conſsulere tenetur, qui per ſse ple nam alicuius rei noritiam aſsſsequi non valet. 337. 47.
    • Peritus mediocriter in lingua Indorum, an poſssit alijs tuta conſscientia Evangelizare? 229. 31.
    • PERMISSVM cenſsetur id omne, quod ſspecialiter non reperitur prohibitum. 307. 2.
    • PERMVTATIO beneficij facta tempore mortis, non valet, tanquàm fraudulenta. 731. 103.
    • Permutationes beneficiorum vel præbendarum, an poſssint fieri de aſsſsenſsu Proregis, vel Gubendarum, ris, qui Regio nomine Patronatum exerceti 643. 18.
    • Permutationes beneficiorum Indiarum, quando in partibus Indiarum admittti poſsiunt, extententia Auctoris. 644. 19.
    • PERPETVITATIS Commendarum tractatio ad miſsſsa olim non fuit, & quare? & quod ſsæpè agitata, & renovata eſst, & deſschedulis, quæ de ea agunt. 598. 3. & ſseqq.
    • PERPLEXIO in electione minoris mali, non naſscitur ex re ipſsa, ſsed de ſstulta opinione. 699. 108.
    • PERSAE qualiter curſsores in vijs publicis diſspoſsitos haberent? 95. 16.
    • Perſsæ nullam legem mutare patiebantur. 32. 74.
    • PERSONA, quæ principaliter obligatur ad ſsolutionem tributi, magis attenditur, quàm res, quæſsolvi debent. 167. 85.
    • Perſsona in una quando duplex dignitas concurrit, eai ſspici debet, quæ in actu, qui geritur repræſsentarur. 789. 89. & 882. 39.
    • Perſsona ceſsſsante, vel defficiente, ceſsſsat quoqueonus, vel præſstatio ei iniuncta. 167. 92.
    • Perſsonæ mutatione, priviliegium quoque mutari, aut ceſsſsare ſsolet. 625. 37.
    • Perſsone rebus quantumvis pretioſsis, præſseruntur. 24. 9.
    • Perſsonæ induſstria vbi eſst electa, non poteſst quis alteri commietere vices ſsuas. 528. 27.
    • Perſsonarum inſspectio, & tractatus iniure prior eſsſse debet. 2. 2. & 307. 1.
    • Perſsonalia quæ ſsunt, ad alios transſserri non poſsſsunt. 599. 2.
    • PERVANO in Regno vineas ſsuccidi debere, vel penſsione gravari, ob earum multitudinem, & de ſschedulis noviſssimè ſsuper hoc promulgatis. 66. 57.
    • Perùani Reges ſsolebant ſsæpè Indos ex alijs provincijs in alias remotiſssimas transſserre, qui, ſsic tranſsjati Mitimas dicebantur. 211. 37.
    • Perùani, & Mexicani Reges, quàm larèſsuum Imperium, & linguam extenderint, & generalem effecerint. 232. 60.
    • Porùani Commedatarij, qualiter Commendarum perpetuitatem petierint per Domin. Anronium à Ribera eorum procuratorem? 598. 7.
    • p. [1169]
      PETITIO hæreditotis, vel alterius iuris, univerſsalis ubi fit, non eſst neceſsſse omnia eius corpora ſspeciſsicare. 395. 38.
    • Petitorium, ubi eiſsdem fundamentis nititur, ac poſsſseſsſsorium, peccant, qui ſstatim ſsuper eo non pronuntiant. 586. 8.
    • PETRVS GREG. ab Auctore notatur, dum putat, homines primo illo ſsæculo ſsociabiles fuiſsſse. 248. 4.
    • Dom. D. Petr. Fernandez à Caſstro Comes Lemenſsium, laudatur, & qualiter de Auctoris promotione curaverit? 41. 14.
    • D. Petri verba 1. 3. Iſsai. 56. & Pſsalm. 86. expenduntur, pro Prædicatoribus indigenis. 260. 44.
    • Philippus IV. Rex noſster manu propria Mexicano Proregi ſscripſsit, & iniunxit Indorum ſsublevationem. 29. 47. & 245. 14.
    • PHRIGES qualiter punirent furantes inſstrumenta, veloccidentes boves agricolarum? 63. 22.
    • PIETAS, & cura Regum noſstrorum in dilatanda Chriſsti fide, ab Angelis in Cœlo cantatur. 654. 10.
    • Pietatis, vel æquitatis nomen aliquando actioni iuſstitiæ tribuitur. 120. 75.
    • PIGNVS ſsive conventionale, ſsive iudiciale, poteſst contrahi in rebus alienari prohibitis, & ſsuper reditibus CommendarũCommendarum, ſsed nõnon poteſst excedere vitam poſsſseſsſsoris 400. 20. & ſseqq.
    • PII V. Breve refertur, quo Epiſscopis Indiarum permiſsit diſspenſsare omnes ferê ſspecies irregularitatis, quoad ordines, & beneficia. 856. 32. Et aliud eiuſsdem, & Gregor. XIV. quæ videntur Religioſsis permittere, ut de ſsola licentia ſsuorum Pręlatorum curata Indorum exerceant. 809. 18.
    • PLAVTI elegans locus de veris, & bonis compedibus, ſseu catenis ſservorum, expenditur. 27. 31. Et alter quo oſstendit pœnam metalli eſsſse duriorem pœnis inferni. 116. 39.
    • PLEBS Romana qualiter â patribus propter ſservitia diſsceſsſserit? 32. 77.
    • PIVRALIS loquutio per verbum Nos an ſsit propria Regum, & Imperatorum, & quando cœperit? 1020. 72.
    • Pluralitas Commendarum, etiam per viam ſsucceſsſsionis prohibita eſst. 316. 45.
    • Pluto cur Dis fuerit appellatus? 105. 45.
    • PLVTARCHI inſsignis locus refertur de agricolis, pedibus Reip. iuvandis, & protegendis. 247. 37.
    • POENA, vel correctio, ubi arbitrio Ordinarijs relinquitur, poteſst ad excommunicationem procedere. 831. 60.
    • Pœna ſsine culpa eſsſse non debet. Et qualiter aliquando irrogari dicatur, etiam ſsine culpa, ubi ſsub eſst cauſsa. 119. 67. & ſseqq.
    • Pœna ſsi reſservetur arbitrio Regis, Prorex circa eam non poteſst arbitrari. 1028. 44.
    • Pœna ubi non eſst expreſsſsa, delin quens arbitrio iudicis punitur. 556. 12.
    • Pœna damnationis in metallum nunquam admiſsſsa eſst in foro Eccleſsiaſstico, & quare? 114. 15.
    • Pœna, quas vocant de Camera, quomodo in Indijs adminiſstrentur? 1068. 84.
    • Pœnæ pecunianæ, quæ à iudicibus Eccleſsiaſsticis imponuntur, quomodò diſstribui, ſseu applicari debeant? 693. 78.
    • Pœnis civilibus, hoc eſst non corporalibus, aliquando quis punitur ob delictum alienum, & exempla. 120. 71.
    • Pœnas rerum Commiſsſsarum, vel alias, per leges, & ordinationes impoſsitas, iudices ordinarij moderari, aut arbitrari non debent, & quare? & quid in Supremo Senatu? 1068. 80.
    • Pœnas, quæ Commendatarij irrogantur, ob damna ſsuis Indis illata, vel ipſsi iuſstas eſsſse fateri cogentur, & quare? 516. 67.
    • Pœnarum remiſssio eſst de Regalibus, & reſservatis Principi. 1028. 47.
    • POLITICAM inſstitutionem Indorum, & ſsaltim legi naturali conformem, multum curari iubet CõcilConcil. Limenſse, cuius verba referuntur. 217. 7.
    • Politici corporis membra ex quibus hominum ſstatibus componantur. 30. 52.
    • POLYXENA laudatur ob curam in verendis corporis partibus, dum interficiebatur, tegendis. 223. 64.
    • PONTIFEX Romanus eſst Generalis Adminiſstrator cum libera bonorum Eccleſsiæ. 621. 10.
    • Pontiſsex poteſst populum eximere à præſstatione decimarum, ſsi ex alijs bonis, aut eleemoſsynis clero, & Eccleſsijs ſsatis proviſsum ſsit. 197. 64.
    • Pontifex Summus, ex ſsententia Auctoris, adiri debet pro revalidandis ordinibus, & proviſsionibus Mixtorum illegitemorum ab Indiarum Epiſscopis factis. 858. 50.
    • Pontifex Romanus libere, & irrevocabiliter diſsponit, dùm vivit, etiam in profanos uſsus, de bonis intuitu Papatus quæfitis. 723. 30.
    • Pontifex ex cauſsa ius poſsitivum derogare poteſst. 712. 22.
    • Pontificum Romanorum decedentium bona ditipi, & ſspoliari ſsolent, nedum Epiſscoporum, & antiqui Canonis hanc corruptelam deplorant. 741. 31.
    • Pontificale Epiſscopi decedentis, quale ſsit, quid vo comprehendat? & an valeat donatio de eo, vel eius parte à Prælato facta inter vivos? 744. 61.
    • Pontifex vide alia ſsupra verb. Papa, & infra verb. Rom. Pontifex.
    • POPVLVS nunquàm ita liberari poteſst à decimis quin Pontifex poſssit eas rurſsus imponere quandó opus eſsſse iudicaverit. 205. 52.
    • PORTIO cohæredi accreſscens, an tranſseat ſsine nova apprehenſsione poſsſseſssionis eiuſsdem portionis? 389. 65.
    • Portio certa ſsi ſsupre beneficio alicui aſssignatur in quota, & non in quatitate beneficium partirividetur. 385. 35.
    • Pontionarij qualiter olim vocarentur? & an, & quando ſsint, & dici poſssint de corpore Capituli, & gaudeant iuribus, & privilegijs aliorum Capitularium, & de litè Portionariorum Eccleſsiæ Quitenſsis. 779. 8. & ſseqq.
    • Portionarij CathedraliũCathedralium an gaudeant privilegio adiunctorum? & poſssint in coniudices eligi, & declarationes Cardin. & deciſsiones Rotæ de hoc agentes. 780. 11. & ſseqq. & 789. 86.
    • Portionarij, ut ſsint, & dicantur de corpore Capituli, non ſsufficit quod in eo in aliquibus rebus, vel caſsibus vocem habeant. 780. 12.
    • PORTOGALLIAE in Regno Epiſscopi electi etiam ante confirmationem adminiſstrant. 659. 40.
    • PORTORIVM, ſsive ius de los Almojarifaz gos eſst de Regalibus, & quale ſsit, & qui de ilio agant? 1065. 52.
    • POSSESSIO, quæ tranſsit invocatum ex miniſsterio legis, non eſst ficta, ſsed vera, & acquiritur etiam ignoranti. 425. 55.
    • p. [1170]
      Poſsſseſssio civiliſssima, quæ ex l. 45. Tauri ipſso iure trãſsfertur in ſsucceſsſsores maioratuum Hiſspaniæ, etiam ad maioratus Indiarum extenditur. 1054. 96.
    • Poſsſseſssio eſst, quæ cauſsat fructuum acquiſsitionem. 393. 19.
    • Poſsſseſssio Commendarum, quam habent Commend. tarij, an ſsit civilis, & naturalis, vel naturalis tantùm? 393. 41. & ſseqq.
    • Poſsſseſssio antiquior præfertur noviori cæteris paribus, in interdicto retinendæ, & minus vitioſsa magis vitioſsæ, & quæ antiquior dicaturi, & quod ea probata probatur ſspolium. 587. 10. Et quod poſsſseſssio nova præſsumitur violenta, & clandeſstina. 200. 13.
    • Poſsſseſssio regulariter probatur ex ſsolafructuum perceptione. 587. 9.
    • Poſsſseſssio eſst quid facti, & non transfertur ſsine apprehenſsione. 393. 17.
    • Poſsſseſssio alicui de facto data, & ſsine citatione ſspoliati, eodem modo per iudicem revocanda eſst. 580. 78.
    • Poſsſseſssio eſst quid facti, & ſsolùm in illis, quæ de facto apprehenſsa ſsunt, operari videtur. 395. 34.
    • Poffeſssio Commendarum, feudorum, & beneſsiciorũ per procuratorem apprehendi poteſst. 394. 29.
    • Poffeſssio Commendarum ut & maioratuum, tranſsit in ſsucceſsſsorem ex miniſsterio legis abſsque aliqua apprehenſsione. 424. 51.
    • Poſsſseſssio feudi, vel Commendæ, quæ ex miniſsterio legis transfertur in ſsucceſsſsorẽ, habetur pro actuali inveſstitura. 425. 64.
    • Poſsſseſssio licèt nihil commune habere dicatur cum proprietate, fallit ubi in ventre poſsſseſsſsorij, petitoriam continentur. 982. 15.
    • Poſsſseſssio dicitur attentata, ſsi ab ſspoliante capitur infra terminum datum ad appellandum, 581. 91.
    • Poſsſseſssio à iure damnata, debet iuſstificari, aliàs non iuvat poſsſseſsſsorem. 577. 44.
    • Poſsſseſssio violenta nihil operatur. 200. 11.
    • Poſsſseſssio civilis ſsecundùm Bart. nunquàm naſseitur, niſsi priûs habita naturali. 396. 44.
    • Poſsſseſssio, ut transferatur ſsine corporali apprehenſsione, lex, velſstatutum diſsponere poteſst. 424. 52.
    • Poſsſseſssionis prioritas ſsolùm attenditur, ubi de prioritate datæ non liquet. 357. 17.
    • Poſsſseſssionem Commendæ nemo propria auctoritate, ſsed per iudicem apprehendere debet, alias iutenſsus iudicabitur. 394. 31.
    • Poſsſseſssionem corporis univerſsalis, cuius partes illud integrant, & à toto non differunt, ſsufficit in aliqua eius re, vel parte apprehendere. 395. 35.
    • Poſsſseſssionem ſsuam iuſstiſstcat, etiam contra fiſscum, qui titulum coloratum habet, & exhibet. 577. 46.
    • Poſsſseſssionem etiam unius glebæ fundi, qui apprehendit, videtur apprehendiſsſse etiam incrementi quód poſsteà per alluvionem, aut alio modo eidem fundo accreverit. 389. 59.
    • Poſsſseſssione, (& maximè in antiqua) manutenendus eſst, qui titulum apparentem præſsentat. 577. 47.
    • Poſsſseſsſsor intruſsus de ſsacto eſst deponendus, & verus, & titulatus conſservandus. 587. 16.
    • Poſsſseſsſsot bonæ fidei, etiam ſsi vincatur in iudicio proprietatis, non reſstituit fructus induſstriales, & quid de naturalibus? 588. 21.
    • Poſssidere melius eſst, quàm alio poſssidente petere. 586. 6.
    • Poſssidens Commendam, etiam cum titulo diſsculorato, & invalido, vel quantumvis iniuſstè, non potell ſspoliari, niſsi citatus, & convictus, & ſschedulæ, quæ id diſsponunt. 578. 53. & 56.
    • Poſsſseſsſsor malæ fidei tenetur reſstituere fructus perceptos, & percipiendes. 587. 17.
    • Poſsſseſsſsores antiqui agrorum, olim communium, eis facilê privandi non ſsunt, ſsed ad compoſsitionem admittendi, & alijs licitatoribus præferendi. 1070. 95.
    • Poſsſseſsſsorium priùs eſst diſscutiendum, quàm petitorium. 586. 7.
    • Poſsſseſsſsorio agenti, etiam in beneficialibus, fructus reſstituendiſsunt, quamvis titulum ſsuum non coloraverit. 588. 20.
    • POSTAS cur dicantur equi curſsui publico deſstinati? 96. 24.
    • POSTERIORA prioribus derogant. 365. 2.
    • POTENTES, ubi ad malitiam, vel avaritiam declinant, potentius lædunt. 607. 89.
    • Potentes debilibus ſsemper impreſssionem facere prę ſsumuntur. 526. 8.
    • POTESTAS Principum ſsecularium circa eijcien dos à ſsuis provincijs Clericos ſseditioſsos, qualis ſsit? 935. 50.
    • POTIONES de Chica, Sora, Pulque, & aliæ, quibus Indi inebriari ſsolent, referuntur, & Auctores, qui de illis agunt, & de ebrie tate Indorum. 224. 75.
    • POTOSIENSES argenti fodinæ Indis conductitijs abundant. 27. 29. Et hæ eædem ſsolæ quot milliones reddiderint? 1061. 14.
    • PRACTICA ab antiqua facilè recedere non debemus. 371. 76.
    • PRAGMATICA ann. 1616. de non præſstandis ſsalarijs non conventis, famulis Magiſstratuum, Prælatorum, & aliorum Magiſstratuum, expenditur. 705. 62.
    • PRAXIS quòd Prælati Indiarum cum ſsola Regia præſsentatione incipiant adminiſstrate Eccleſsias, quibus præficiuntur, antiqua eſst, & inſsta. 658. 36. Praxis, & obſservantia antiqua legis habet vigorem. 323. 33.
    • Praxi receptum eſst, dari Indis proviſsiones remiſssionis tributorum ob ſsterilitatem. 175. 46.
    • PRAEBENDA duobus ſsimplicitur data caſsſsari debet. 356. 6.
    • Præbendæ collatio etiam abſsenti ſsacta, ei ratum habenti ius irrevocabile tribuit. 557. 24.
    • Præbendam vni dari iuſsſsam, ſsi Papa alij dari iubeat, non obſstante collatione alteri facta, intelligitur de collatione valida. 364. 39.
    • Præbendæ Eccleſsiarum Cathedralium Indiarum, habent annexam obligationem Ordinis ſsacri 780. 13.
    • Præbendarum Indiarum tota maſsſsa, vel groſsſsa in diſstributionibus conſsiſstit, & quod id licitê fieri poſsſsit, & quare? 782. 19.
    • Præbendarius Romæ electus, & exiſstens, non implet faciendo ibi profeſssionem Fidei, ſsed debet adire ſsuum Epiſscopum, aut eius Vicarium. 674. 21.
    • Præbendarij Indiarum magis, quàm alij, Regi obedire debent, & quare? 784. 40.
    • Præbendarij, qui ad Eccleſsiam noviter erectam præſsentati ſsunt, ſsi Epiſscopus eiuſsdem moriatur, à quo inſstituendi ſsint? 663. 61.
    • Præbendariorum numerum in Eccleſsijs Cathedralibus Indiarum, qualis, quantuſsque ſsit? 653. 7.
    • PRAECEDENTIA non tam regulaturex perſsonis, quàm ex cauſsa, vel tribunali, quod repręſsentatur. 698. 69.
    • p. [1171]
      PRAECEPTVM invandi, vel ſsuccurrendi pro ximum, non obligat, ut me periculis, vel impenſsis exponam. 611. 23.
    • Præceptum non dicitur contemtum, ubi datur aliqua iuſsta cauſsa veniendi contra illud. 213. 57.
    • Precibus fruſstra impetratur quod de iure communi conceditur. 757. 43.
    • Præclara, quæ ſsunt, non niſsi magno negotio contingunt 144. 50.
    • Prædia, & poſsſseſssiones, quas Indi habebant tem pore ſsuæ infidelitatis, eis relinqui iubentur per Bullam Pauli III. & Plures ſschedulas Regias. 162. 40.
    • Prædia Indis aſssignata, non ſsacilê ob abſsentiam eorum amittuntur, nec præſscribuntur, & quare? 214. 64.
    • Prædia omnia Indiarum ſsunt Regis, & dantur privatis cum onere, ne ea alinent in Eccleſsias, aut Monaſsteria, & ſsched. de hoc agens. 866. 44.
    • Prædijs decimantibus per Religioſsos in Novo Orbe, quis modus præſsixus fuerit? 865. 36.
    • Prædia limitrophia, quo animo militibus aſssignare ſsoleret Alex. Severus Emperator. 603. 56.
    • PRAEDICATORES Indorum quę obſservare debeant, ſsi velint in ſspirituali illorum ſsalute magnũ fructum facere? 839. 42.
    • Prædicatores liberè, & ſscandalosè concionantes, expelli poſsſsunt à Regno, ex Bullis Apoſstolicis, quæ reſseruntur, & tune perinde eſst ac ſsi ab ipſso RomPont. expellerentur. 936. 58. & 937. 59.
    • Prædicatio verbi divini omnibus fidelibus, & præſser tim Religioſsis, communis eſst, & eſsſse debet.
    • Prædicatio Bullæ Cruciatæ quomodo, & pro quo tempore in Indijs fieri ſsoleat. 803. 21.
    • Prædicationis munus, tum alia, rum maximè perfectam linguæ peritiam de ſsiderat. 230. 34.
    • Prædicatores Indorum, ut magis ſsufficiant, vitæ cõmoditates reſspuere non debent. 840. 44.
    • PRAEESSE qui dignè poſssint, deeſsſse nunquam poſsſsunt, ex D Gregor. 684. 12.
    • PRAEFECTVS Auguſstalis in A E gypto reſsidebat, & cur ſsic appelliaretur, & alia de eo. 1035. 16.
    • Præfectus Prætorio urbis Romæ de quibus cognoſsceret, & qualiter ei aſssimiletur Supremus Senatus Indiarum. 1043. 12.
    • PRAEIVDICIALIA, quæ alijs eſsſse poſsſsunt, facilè nobis concedenda non ſsunt. 449. 29.
    • PRAELATVS, qui de una Eccleſsia ad aliam tranſsfertur, quouſsque in prima poſssit adminiſstrare? 689. 47.
    • Prælatus etiam morti proximus, poteſst donare omnia bona ſsua ad maioratum faciendum, ex opiniene Molinæ, qui de hac praxi teſstatur. 733. 124.
    • Prælatus æquè delinquit, ſsi per ſse, vel per alios oves ſsuas degluberi patiatur. 24.
    • Prælatus morti proximus non habet liberam diſspotitionem, & magis mortis cauſsa, quâm inter vivos donare cenſsetur. 731. 98.
    • Prælatus alienare prohibitus, poteſst ob merita in fendare, & tutor, & curator. 298. 21.
    • Prælatus inferior à Papa, poteſst dare beneficiato licentiam ad abſsentiam, ſsed non indulgentiam non reſsidendi. 529. 38.
    • Prælatus, etiam Regularis, poteſst donare conſsanguineis, quæ & nugatoriê expendere, in equis, domicellis, & convivijs, ex Baldo. 728. 71.
    • Prælatus, qui ad aliam Eccleſsiam promotus, ad eius gubernationem properat, litteris non expenditis, an poſssit in ea, quam deſserit, Vicarium relinquere, vel eo ipſso illa vacare dicatur? 771. 72.
    • Prælatus nullus poteſst pati Parochum in ſsua Diœceſsi adminiſstare, quem ipſse prius non examinaverit, & approbaverit. 826. 17.
    • Prælatus non deber confidere deprobatione antiqua alicuius Curati à ſsuis Anteceſsſsoribus facta. 828. 34.
    • Prælatus propria auctoritate deſserens Eccleſsiam, ut ad aliam tranſseat, utraque privatur. 775. 103.
    • Prælatus ubi commodè poterit debet certiorem ſsacere Patronum de nominationibus interinarijs. 800. 63.
    • Prælatus tenetur bona intuitu Eccleſsiæ quæſsita, in pios uſsus convertere. 760. 79.
    • Prælatus eſst directus dominus feudorum Eccleſsiæ, & ideò ea poteſst prorogare. 328. 78.
    • Prælati nomine, non venit ſsemper Capitulum ſsede vacante, 764. 1.
    • Prælati conſsetratio, & ſsi in aliqua deſsignata Eccleſsia fieri iubeatur, poterit ex iuſsta cauſsa in alia fieri. 676. 33.
    • Prælatim manu relinqui non debet, quód Eccleſsiam ſsucceſssione fraudare poſssit. 747. 94.
    • Prælati hæredes debent probare, quòd bona, quæ ſsibi deberi prætendunt, fuerit quæſsita ab eis ante adeptionem Epiſscopatus, vel aliundè, quam eius intuitu. 712. 6.
    • Prælati admonentur, ut à fraudulentis donationibus abſstineant, & Deum fallere non poſsſse animadvertant, & quôd in hoc furtum committunt, ex Barbatia, & alijs. 734. 136.
    • Prælati, ut caut procedant, debent, & ſsolent facere inventarium de bonis, quæ habent tempore, quo Prælaturam accipiunt. 721. 3.
    • Prælati Indiarum, ſsi tempore, quo illegitimos ordinant, & ad Curata promovent, cum eis diſspenſsant, virtute Brevinm Apoſst. ſsecuri eſsſse poſsſsent, ſsin autèm ſsecus. 857. 40.
    • Prælati ex opinione multorum non habent dominiunt, ſsed ſsolam adminiſstrationem in bonis quæſsitis intuitu Epiſscopatus. 739. 10.
    • Prælati ipſsi Eccleſsiaſstici, ſsi ſscandalum moverint, quid ſsaciendum ſsit? 931. 15.
    • Prælati Indiarum, qui ordinant illegitimos, & beneficijs Curatis Indorum præficiunt, qualiter excuſsari poſssint? 854. 20.
    • Prælati ubi de fignantur, ut eorum eis fiat Fidei profeſssio, præſsuponitur, quôd vivi ſsint, & vicini proflteri debenti. 675. 28.
    • Prælati Indiarum, qui pro Sacramento Confimationis, & alijs, oblariones extorquent, notantur, & qui quartam earundem oblationum, & funeralium ſsibi præſsumunt. 870. 7.
    • Prælati, etiamſsi dicant bona, de quibus teſstantur, eſsſse reſservata ex ſsua parſsimonia, raro in ſsoro exteriori obtinebunt, & ita conſsultius facient, ſsi ea dùm vivunt ab libitum expendant, 728. 74.
    • Prælati, an poſssint compellere Parochos, ut habeant libros rationis quartæ funeralis, vel eius occaſsione iuramentum ſsubeant? 873. 34.
    • Prælati, vel Curati cogentes Religioſsos ad ſsolvendã quartam ſsuneralem, vel parochialem excommunicantur. 872. 27.
    • Prælati Eccleſsiaſstici, qualiter per Regias ſschedulas excitentur ad animadverſsionem, & expulſsionem clericorum ſseditioſsorum. 931. 13.
    • Prælati prudentea, quid faciant, ubi habent notitiam translationis ſsuæ ad aliam Eccleſsiam? 773. 86.
    • p. [1172]
      Prælati Indiarum, ſsi qui quam facere, vel providere tentaverint in preiudicium iuris patronatis Regij, invalidum, & inutile erit. 643. 16.
    • Prælati dùm vivunt, an & quatenus di ſsponere poſssint, de bonis quæſsitis iutuitu Eccleſsiæ? 72. 18.
    • Prælati peccant ſsi in ſsraudem Eccleſsiarum bona, quę emunt de reditibus Epiſscopatus in capitionis alie nis ſsupponunt. 724. 36.
    • Prælati multi ex redituum luxuaia pereunt, & ex adipe prodin inquitas. 665. 28.
    • Prælati Indiarum cur â Rege petere ſsoleant, ut ſsibi detur, & applicetur pars redituum ſsedis vacantis? 760. 76.
    • Prælati Eccleſsiaſstici aliquando poſsſsunt deponi, vel removeri, ad ſsedandum ſscandalum populi, dato eis bono cambio. 938. 70.
    • Prælati, in mortis articulo conſstituti, moderatas tantúm donationes bonorum mobilium in pios uſsus facere poſsſsunt. 730. 95.
    • Prælati, quæ exparſsimonia, & frugalitate ſsua reſservant de reditibus Epiſscopatus, propria eorum eſsſsiciuntur. 728. 73.
    • Prælatorum electio, & præſsentatio ad Cathedrales, vel Collegiatos, non quæritur regulariter ex ſsolo iure patronatus, nec conſsuetudine, vel præſscrip tione, niſsi adſsit quoque privilegium R. Pontificis. 656. 26.
    • Prælatorum decedentium bona à latrocinijs, & di reptionibus deſsendere Regum officium eſst. 742. 4.
    • Prælatos qui non curant de viſsitandis corrigendis, & ſsyndicandis ſsuis vicarijs, meritò reprehendit Bobadilla. 766. 28.
    • Prælatorum ſsecularium, & Religioſsorum Novæ-ſspaniæ lisſsuper licentijs ædificandi novos Conventus, refertur. 880. 24.
    • Prælatorum depravatorum ſsymbolum in verbecibus. Arabiæ reperit Maiol. & Cauda eorum ſsignat ſstu dium ditandæ poſsteritatis. 727. 68.
    • Prælatorum vitia facile trahuntur â ſsubditis in exẽplumexemplum. 513. 45.
    • Prælatos, qui curum ovium ipſsis creditarum, alijs prorſsus committunt, & reditus, & emolumenta ſsibi reſservant, qualiter notet Ioann. Exius. 699. 20.
    • Prælatos, qui non audent reclamare contra litteras Papæ qualiter notet Cepola? 351. 52.
    • Prælatos Eccleſsiarum à Regibus eligi, & præſsentari convenientiſssimum eſst, & præſsertim in Indijs, & quare? 658. 32.
    • Prælatis Indiarum, ubi à Rege præſsentantur, ſsolent dari litteræ Commendatitiæ, ut à ſsuis Capitulis ad gubernationem Eccleſsiæ admittantur, etiam ante Bullarum expeditionem, & quare? 658. 35.
    • Prælatis futuris, fructus ſsedis vacantis reſservantur, etiamſsi Eccleſsiæ non inſservierint, & Cur in Indijs non reſservetur eiſsdem quarta decimalis? 874. 38.
    • Prælatis iniquis, & iniqua iubentibus, ſsubditi obedire non tenentur, nec eorum vitia venerari. 695. 98.
    • Prælatis, qui alijs curam ſsui muneris relinquunt, quid in alia vita polliceantur Ioddocus, & Eſspenceus? 699. 21.
    • Prælatis in Curia decelentibus, permittitur diſsponere de bonis intuitu Eccleſsiæ 747. 92.
    • Prælationem indigenarum in officijs, & beneficijs Indiarum, plures Auctores probant, qui referuntur. 846. 29. & ſseqq.
    • Prælaturæ inti, quis renuntiare non poteſst, inconſsultoto qui illam ei conceſssit. 921. 75.
    • PRAEMIVM mei ius reſspondere debet. 375. 18.
    • Præmium quis licitè nec petere, nec accipere poteſst pro eo, quòd gratis facere debet. 504. 107.
    • Præmia benemerentibus dari convenit, ut alij eo rum exemplo ad præclara facinora excitentur, & quòd præmia nutriunt virtutes. 601. 32.
    • Præmia publica ita diſstribui debent, ne alij affluant, alij paupertate ingeniſscant, ex Caſssiod, & alijs. 338. 53.
    • Præmia, quæ multis ſsufficiunt, uni ſsoli dari non debent. 285. 2.
    • Præmia Commendarum dari non debent ijs, qui ſse ſsceleratis factionibus implicuerunt. 314. 63.
    • Præmia cuiuſsque provinciæ, potius indigenis, quàm extrantis præſstari debent. 313. 53.
    • Præmia benè merentibus tribuere, eſst unus ex præcipuis effectibus legis, ac Regis. 271. 58.
    • Præmiorum expectatio homines accendit 605. 76. Et exempla nutriunt, & excitant virtutes, ex Caſssiod. & alijs. 338. 57. & 848. 39.
    • PRAEPARATORII. & præparati idem eſst iudiciũ 149. 7. & 765. 15.
    • PRAEPOSITVM ſsuum, qui non defendit, cum poſsſset, in pari cauſsa factoris habetur. 498. 41.
    • PRAESBYTERI ab Epiſscopis, ut filij habendi ſsunt, non ut vaſsſsalli. 695. 96.
    • PRAESCRIPTIO ſservitijs perſsonalis contra Indos, dicitur corruptela, & eſst prohibita per Regias ſschedulas. 8. 32.
    • Præſscriptio iuris non ſsolvendi decimas, requirit titulum, aut poſsſseſssionem immemorabilem, quæ ha bet vim tituli. 202. 25.
    • Præſscriptio longi temporis non requirit exhibitio nem, ſsed ſsolam allegationem tituli, dummodo is iuſstus, & validus ſsit? 587. 15.
    • Præſscriptio non admittitur facilè contra fiſscum, præcipuè in Regalibus. 757. 49.
    • Præſscriptio eſst genus quoddam alienations. 406. 73.
    • Præſscriptio in Commendis Indorum an locum habeat? & quo tempore inducatur contra Regem, & contra privatos? 406. 74.
    • Præſscriptio obtenta contra patrem, Commendæ poſsſseſsſsorem, non nocet eius filio, ex propria perſsona ſsuccedenti, & idem infeudis, & maioratibus. 407. 78.
    • Præſscriptio ex annuis præſstationibus ſsolet induci, etiam contra ruſsticos, & mulieres. 6. 31.
    • Præſscriptio immemorabilis, ut longæva, obſstat etiã ijs, qui de iure fundant, & agunt poſsſseſsſsorie, ut ſspoliatus reſstituatur. 580. 84.
    • Præſscriptio quadragenaria, ut valeat, & utilis ſsit in materia decimarum, requirit expreſsſsam, vel tacitam approbationem Romani Pontificis. 194. 35.
    • Præſscriptio non extenditur ultra loca, vel res, quæ poſssidentur. 479. 59.
    • Præſscriptionis allegatio non excludit manutentiomen eius, qui ſsuam intentionem fundat iure communi, quouſsquè præſscriptio plenê probata ſsit. 867. 55.
    • Præſscriptionis, & conſsuetudinis voces ſsolent pro|
      p. [1173]
      miſscuè uſsurpari, licèt revera in pluribus diſsterant. 201. 23.
    • Præſscriptionem non decimandi ne Indi introducãtintroducant, Imper. Corol. V. providit. 195. 36.
    • Præſscriptionem nullam dari poſsſse contra Regium patronatum Indiarum, plures Regiæ ſschedulæ iubent, quæ reſseruntur. 636. 27.
    • PRAESENS rerum ſstatus ſsemper eſst conſsiderandus, non qui olim fuit. 609. 106.
    • Præſsentia ſsuccedere volentis in Commenda, cur requi ratur? 444. 95.
    • PRAESENTATIO, ibi ſsolùm datur, ubi vacatio. 799. 57.
    • Præſsentatio eſst unus ex præcipuis fructibus iuris patronatus. 647. 38.
    • Præſsentatio Regis de illegitimo non valet, & quôd ſsemper de habili accipienda ſsit. 853. 13.
    • Præſsentatio facta beneftcij litigioſsi, alicui ex collitigantibus, nulla eſst, & attentata. 99. 58.
    • Præſsentatio ſsola Prælati ad Cathdralẽ inducit matrimonium ſspirituale de futuro, quod perficitur in confirmatione. 774. 100.
    • Præſsentatione ſsine Regia, nemo in Indijs ullum beneficium, quamvis minimum, obtinere poteſst. 643. 17.
    • Præſsentationes Epiſscopatuum, vel aliarum Præbendarum in Indijs vacantium, non poſsſsunt fieri intra quadrimeſstre, propter magnam diſstantiam locorum, & qualiter hoc Reges noſstri iam olim præviderint? 648. 51.
    • Præſsentationes à Regibus patronis, quocunque tempore ſsiant, admitti ſsolent per Papam, & alios Prælatos, & quare? 648. 50.
    • Præſsentatus â Patrono, ſsi ſsit linguæ imperitus, poterit illum Epiſscopus refutare, & quis debeat probare hanc imperitiam. 802. 86.
    • Præſsentatum à Patrono, Regis vicem gerente, ſsi Prælatus Eccleſsiaſsticus recipere recuſset, & iuſstas cauſsas alleget, quis de eis cognoſscere debeat? 646. 36.
    • PRAESIDES Audientiarum Indiarum, qui togati non ſsunt, per octo tantùm annos in officio durare debent. 974. 54.
    • Præſsides, & Procouſsules provinciarum, unde dicti, & de quibus cognoſscerent? 1012. 6.
    • Præſsides habebant ius gladij, & damnationis in metailum, & non poterant deportare. 328. 75.
    • Præſsidentium integritas, ſsalus eſst ſsubditorum, & inſsignis locus I ſsidori Peluſsiotæ, & D. Gregor. in huius rei comprobationem. 683. 5.
    • PRAESTATIO decennalis, an, & quomodo inducat præſscriptionem in futurum, 407. 76.
    • Præſstatio deformis non cauſsat ius aliarum præſstationum in futurum. 757. 48.
    • Præſstationes illicitæ, & violentæ non recipiunt pręſscriptionem, etiam immemorabilem. 6. 36.
    • PRAESTIMONIVM, ut poſssit dici beneficium, quæ requirantur? 386. 43.
    • PRAESVMI ſsemper debet pro legibus, & iuſssionibus Principum, & quare? 108. 73.
    • Præſsumtio tituli, quę oritur ex longæva poſsſseſssione, ſsufficit an manutentionem. 580. 85.
    • Præſsumtio, quæ eſst pro validitate actus, omnibus alijs potentior cenſsetur. 859. 60.
    • Præſsumptiones etiam iuris, & de iure veritati cedũt ſsi liquido probari poſssit. 733. 121.
    • PRAETEREA dictio, ſsignificat loquentem ad alium caſsum diverſsum tranſsitum facere. 522. 89.
    • PRAETIVM non poſsſse quem recipere, ob id quod gratis facere debet, quomodò intelligendum lit? 511. 17.
    • Prætium, ſsive mercedem operarij, iuxta ſservitij modum, & commodum, uſsus ipſse præfinire ſsolet. 142. 12.
    • PRAETOR, qui in alijs habet iuriſsdictionem ordinariam, in cauſsa tamen libiſspecialiter commiſsla, eſst delegatus. 299. 31.
    • Prætores ſsive Correctores, tam in oppidis Hiſspanorum, quàm Indorum, cur, & quando conſstitui cæperint? 947. 1. & 3.
    • Prætores ſsunt, voluti Angeli Cuſstodes provinciarũprovinciarum, ſsibi commiſsſsarum, & ob id quales eſsſse, & eligi debeant? & Auctores, & ſschedulæ de hoc agentes. 948. 4.
    • Prætores, vel Correctores, & Gubernatores Indiarum, & Indorum, quia minus rectê procedunt, an melius eſsſset eos non mittere, dubitatum eſst? ex Acoſsta, & alijs. 948. 6.
    • Prætores multi ſsolent eſsſse peiores in ſsuis provincijs, quàm pyratæ, aut latrones eas infeſstantes, ex Cicer, & Policrat. 948. 7.
    • Prætoris ad electionem, ſsi eius vita, & mores attenduntur, multo magis id fieri debet in electione Cõmendatarij. 513. 43.
    • Prætores Indorum cur introducti ſsint in provincijs Indorum, & eis ſsolvatur ſsalarium à Commendatarijs. 512. 34. & ſseqq.
    • Prætores, vel Præfecti Indorum, qualiter ſse habere cum illis debeant? ex Acoſsta, & Concil. Limenſs. 2. & 3. 248. 46.
    • Prætores, ſsive Correctores Indorum, itemque eorum Parochi, coacto illorum ſservitio uti prohibentur. 8. 7.
    • Prætores vide alia verbo Corrector, & verbo Gubernator.
    • Præturæ, Gubernationes, & ſsimilia officia Indiarum, ea illicitè ambientibus, & nundinantibus danda nõ ſsunt, ſsed viris lectiſssimis, & probatiſssimis. 948. 5.
    • PRAEVARICATIO eſst tranſsire dicenda, vel quæ dicuntur, nervosè, & efficaciter non effari, ex Plin. Iun. 1046. 45.
    • PRIMARIAE picces Imperiales in quo differant à collatione? 647. 43.
    • PRIMIPILI, qui eſsſsent apud Romanos, & an debitum officialium Regiorum poſssit exigi ab eorum uxoribus, tanquam Primipilare? 1074. 129.
    • PRIMOGENITVS inter nobiles ſsemper debettotum habere, & quare? 424. 47.
    • Primogenitus ex communi praxi pręſsertur in ſsucceſsſsione Regni, feudi, maioratus, & aliarum dignitatum, etiamſsi ante illarum acquiſsitionem natus fuerit. 440. 62.
    • Primogenito non poteſst tolli feudi Francorum ſsucceſssio, & dati ſsecundo genito, niſsi ille fuerit ingratus. 423. 44.
    • Primogenituræ ius etiam in ſspe, in perſsona filj cauſsatum, & radicatum, eoſsdem effectus oparari ſsolet, atque actualis poſsſseſssio. 459. 52.
    • PRIMO vocatus cenſsetur magis dilectus. 347. 19.
    • PRINCIPIVM alicuius conſstitutionis ſsi generales eſst, ſsemper divpoſsitio manet generalis, etſsi poſsteà aliquos caſsus particulares ſsubdiderit. 922. 91.
    • Principium Inſst. de his qui ſsunt ſsui expenditur, & illuſstratus. 307. 3. Et Princip. de legit. Patrontut. 450. 37.
    • Principio uno illicito dato, plura inconvenientia ſsequentur. 266. 11.
    • p. [1174]
      PRINCIPALITER, quod in lege diſsponitur, ut prætenditur, vel inquolibet actu agitur, ſsemper aitendendum eſst. 469. 73. & 307. 30.
    • PRINCEPS, regulariter feudatarijs nova grauamina imponere poteſst. 540. 1.
    • Princeps habet prilegium, ut omnes cauſsæ ad eius fiſscum, vel patrimonium pertinentes, coram ſsuis Tribunalibus ſsæcularibus, etiam contra Eccleſsiaſsticos, pertractentur. 628. 48.
    • Princeps ſsolus removet officialem quem ipſse poſsuit, & probavit. 978. 79.
    • Princeps debet benemeritos, etiam nihil petentes, prævenire, & præmijs cumulare. 370. 61. & 561. 66.
    • Princeps non facilè credendus eſst velle ſsubvertere iura, quæ ſstudiosè, & deliberatè ſsanxit, 423. 40.
    • Princeps Poteſst auferre Commendas, feudum, vel rem aliam alicuius privati ut alium valdè dignum remuneret, dato bono cambio antiquo poſsieſsſsori, & quare? 563. 73.
    • Princeps æquè conſservare debet conceſsſsa à ſsuis anteceſsſsoribus, quàm à ſse ipſso, & quare? 564. 76.
    • Princeps cum iuramentum recipit à Correctoribus, videtur prævenire cauſsam trangreſssionis ipſsius. 949. 13.
    • Princeps debet eſsſse liberalis, gratioſsus, & valde attentus in conſservandis ſsuis largitionibus. 563. 75.
    • Princeps ex cauſsa poteſst auferre temporalia Clericorum in ſsuis ternis degentium. 933. 29.
    • Princeps debet in beneficij ſsuis creſscere, & ſsemel dataconſservare, & reparare, ex Caſssiodor. 371. 79.
    • Princeps Poteſst iudicare iuxta propriam conſscientiam, circumſscriptis actitatis, & ei eſst obedien dum, maximè ubi affirmat ſse certioratum. 567. 97.
    • Princeps Poteſst donationes ſsuas modificare, & inducere ad normam æquitatis, & iuſstiuæ. 559. 41.
    • Princeps, etiamſsi exgravi, & publica cauſsa revocet, quæ conceſssit, debet ea ex alijs bonis reſsarcire. 562. 65.
    • Princeps quilibet debet potius vaſsſsallorum conſservationi, quàm divitiarum acquiſsitioni intendere. 132. 40.
    • Princeps adeundus eſst ſsuper reſscripto dubio. 475. 25.
    • Princeps, an poſssit ad libitum aliquam, vel omnes Commendas ſsemel cõceſtasconceſtas, & cõſtitutasconſtitutas auferre, vel extinguere, aut revocare? 558. 28.
    • Princeps non præiumitur velle præiudicare tertio, etiam ſsolùm ius ad rem habenti, & etiam in modicis. 549. 67.
    • Princeps ubi intereſsſse perſsonaliter non poteſst, debet Miniſstros integros, ſsapientes, & prudentesſsuo loco conſstituere. 954. 11.
    • Princeps non poteſst de poteſstate ordinaria Commendæ, vel maioratus ſsucceſssionem auſserre, primogenito, cuiſsemel delata fuit, & dare ſsecundo genito. 423. 37.
    • Princeps ſsolus habet poteſstatem mandandi ſsic facias, & ut aliquis torqueatur, & ſsuſspendatur, ex infallibi eius conſscientia, & mandatarius non peccat, & quare? 567. 96.
    • Princeps, & eius locum tenentes non poſsunt quempiam inauditum, & indemnatum privare. 565. 85.
    • Princeps non dedignatur iura ſsua ſsibi eſsſse communia cum privatis. 576. 32.
    • Princeps ſsecularis debet defendere ſsuam dignitatẽ, & iuriſsdictionem, etiam contra Eccleſsiaſsticos eam turbantes, vel impedientes, vel eorum iuſstis præ ceptis renitentes. 933. 33.
    • Princeps ſsecularis ad meliorem directionem, & executionem legum Eccleſsiaſsticarum leges edere poteſst, 1050. 77.
    • Princeps ex iuſsta cauſsa poteſst ſsuis ſsubditis limitate facultatem contrahendi, aut diſsponendi de ſsuis rebus. 250. 68.
    • Princeps ubi ſsibi viſsum ſsuerit, poteſst cogere privatosad exhibendostitulos, & menſsuras agrorum, quos poſssident, & iubere, ut de novoremetiantur. 1070. 93.
    • Princeps confirmansactum alioqui validum, non donat, nec meretur, ſsed debitum neceſsſsarium perſsolvit. 546. 49.
    • Principes, qui non ſservans bonos mores, & geſsta ſsuorum Anteceſsſsorum, non ſservant honorem eorum. 564. 80.
    • Princeps valdè conſstans eſsſse debet in verbis oris ſsui, & gravius peccat, quâm privatus, ſsi ſsidem ſsrangat. 562. 64.
    • Princeps eſst, & eſsſse debet amator eaſstitatis. 854. 14.
    • Princeps rectè poteſst alijs tribuere tributa, & alia iura, quæ ipſse percepturus eſsſset. 267. 19.
    • Princeps poteſst reformationem generalem facere in legibus, ſstatutis, & reliquis ordinationibus iuris poſsitivi. 559. 37.
    • Princeps nunquàm cenſsetur aliquid velle concedere in præiudicium tertij. 423. 39.
    • Princeps non poteſst legitimare aliquem quoad beneficia, & alia ſspiritualia, & quare? 854. 15.
    • D. Princeps Schillacẽſsisexequi cœpit impotitionem detractionis tertiæ partis Commendarum Perúa narum, & quomodô? Verba ſschedulæ ſsuper hocad ipſsum directæ. 541. 6.
    • Princeps Supremus poteſst, & ſsolet ſsæpê expectativas feudorum, & Commendarum, & quoæumeunquealiorum officorum, non ſsolûm generales, verùm, & ſspeciales concedere, etiam ſsine conſsenſsu poſssidentium. 323. 30.
    • Princeps revocans donationes contractus, aut privilegia, quæ conceſssit, præſsumitur oblitus, aut circũventus. 562. 61.
    • Princeps tenetur ex iuſstitia remunerare benemeritus, & ita eius intereſst rem, quam hac de cauſsa donat, evictam non eſsſse. 370. 59.
    • Princeps ſsi aliquos ad bellum accingi, vel venire iu beat. ſsub pœna indignationis ſsuæ, quid imPortet hæc comminato? 501. 81. & 1050. 81.
    • Princeps in bello inferendo curare debet, ne magis ſsuis noceat, quàm boſstibus. 134. 62.
    • Princeps ſsolet plures pecunias pro diſspenſsationibus, & licentijs corrogare, & quoid iure fundatur. 551. 91.
    • Princeps eſst. iudex competens in cauſsa ſsua, & ſsuorum Regalium, etiamſsi inter Eccleſsiaſsticos de illis agatur. 629. 55.
    • Princeps facilè revocare poteſst, & ſsoletea, quæ ex eius liberalitate, & indulgentia proceſsſserunt. 558. 34. & ſseq.
    • p. [1175]
      Princeps ex qualibet cauſsa iuſsta poteſst vaſsſsallosetiam liberos compellere, ne à ſsuis urbibus, vel provincijs recedant, & ut qui receſsſserint, revertantur. 213. 50.
    • Princeps non debet facere, ut aliquid decidatur in Conſsilio ſstatus, quin prius idem diſscuſsſsum fuerit in conſsilio conſscientiæ. 133. 50.
    • Princeps Prorex, & alij magni iudices, ubi ſspoliant iniuſstos, vel intruſsos poſsſseſsſsores, non habent locũlocum, remedia poſsſseſsſsoria. 578. 58.
    • Princeps peccat mortaliter revocans ſsine cauſsa gratias, & conceſssiones factas ſsuis vaſsſsallis. 560. 48.
    • Princeps qualiter ex cauſsa, vel ſsine cauſsa poſssit revocare donationes, etiam remuneratorias. 558. 35.
    • Princeps, an poſssit compellere vaſsſsallos ad dimittendum feudum? remiſssive. 561. 57.
    • Princeps benê poteſst compellere ſsubditos ad opera Reipub. vtilia, & neceſsſsacia, etiam cum aliquo eorum periculo. 106. 61.
    • Princeps, ſsacilius auferre, vel revocare poteſst ea, quæ ipſse ſsuis vaſsſsallis conceſssit, quam quæ illi perſse acquiſsierunt. 560. 45.
    • Princeps licitê poteſst aliquarum rerum venditionë, & exportationem prohibere. 65. 48.
    • Princeps poteſst compellere ruri habitantes, ut veniantad habitandum in civitatem. 219. 16.
    • Principis diſssimulatio in non mittendo ſsucceſsſsorem officialis, ad certum tempus deſsignati, pro prorogatione habetur. 1038. 39.
    • Principis affertioni, & iuſssioni, dicentis, & iubentis aliquem puniriob delictum, de quo ſsibi conſstat, an, & quando credendum, & obediendum, & pro eo præſsumendum ſsit. 566. 91. & ſseqq.
    • Principis licentia de iure communi requirebatur ad locum ſsacrum ſsaciendum. 24. 33. & 882. 33.
    • Principis conceſssio, ubi nullitatem patitur, de data eius, qut quantitate, vel qualitate curandum non eſst, & quare? 348. 33.
    • Principis ad Regalia pertinent tributa, & in eorum exactione fundat ſsuam intentionem. 171. 5.
    • Principi ſsi aliquid conceditur ratione dignitatis, id non extenditur ad eius vicarium. 1030. 69.
    • Principis ſsola cõceſsioconceſsio ſsufficit ad tranferendũtranferendum dominiũdominium, poſsſseſssionem, & quaſsi poſsſseſssionem. 358. 22. Et impedit proviſsionem inferioris, quaſsi nõnon vacet res, vel commenda ita à Principe conceſsſsa. 361. 52.
    • Principis maior gloria, & opulentia conſsiſstit eo, quòd privatis in iuſstitiæ exhibitione adæquetur, & interdum ab eiſsdem vincatur, ex Plin. & Caſsſsiod. 543. 24.
    • Principis quæſsibet conceſssio non aliter enervat effectam prioris, niſsi huius mentio, & derogatio ſspecialis facta reperiatur, & quare? 358. 25.
    • Principis quælibet conceſssio intelligitur ſsine præiudecio tertij. 549. 62.
    • Principis, & fiſsci augmentum in remuneratione vaſsſsallorum conſsiſstit. 272. 70.
    • Principis præcipuus quæſstus eſst vaſsſsallorum conſservatio. 146. 78.
    • Principi ſsi pietatem lædat, nihil proſsunt divitiæ, & exercicus, ex Niceph. Calliſsto. 140. 7.
    • Principi non dulciora, ſsed optima ſsunt conſsulenda. 1046. 39.
    • Principi non eſst obediendum in notoriè iniuſstis, vel procedenti ex ſsola ſscientia privata, & graviſssima verba Navarri circa hoc. 566. 92.
    • Principem, vel Rempub. Poſsſse cogere ſsubditos ad laborandum pro communi utilitate certiſssimum eſst. 39. 126.
    • Principem nihil æquè decet, ac tuetur, quàm beneficentia, & bene volentia in vaſsſsallos benemerentes. 282. 69.
    • Principem poſsſse bellis, triremibus, & alijs periculis vaſstallos exponere, quando, & quomodo verum ſsit? 135. 71.
    • Principem tunc magisſsuos reditus augere, cum tributa minuit, ex Caſssiod. 164. 71. Principem ſsolicitum nihil latere poteſst, ex Caſssiod. 557. 40.
    • Principem magis tuetur benevolentia, quàm ferrum. 28. 33.
    • Principem virtute poteſstatis œconomicæ, vel politicæ, quam inſsuo Regno habet, poſste ab eo expellere clericos ſseditioſsos, & facinotoſsos, plurimi Auctores tradunt, qui referuntur. 935. 51.
    • Principes aliquando ſsolent eandem rem duobus per oblivionem, vel importunitatem concedere. 355. 1.
    • Principes, & Magiſstratus ad Dei imitationem, miſserabilium tutelam ſsuſscipere debent. 245. 18.
    • Pricipes decet liberaliſssimos eſsſse in remuneratione ſservitiorum. 600. 21.
    • Princeps putant dignitati ſsuæ naturali iure deberi omnes operas, & obſsequia ſsubditorum, ſsed hoc non debet vacuare remunerationem eorum. 564. 82.
    • Principes aqliqui referuntur, qui gravia, & inſsolita tributa exegerunt, & quod tyrannidis notatifuerint. 165. 73.
    • Principes ſsub peccato lethali, & obligatione reſstiutionis, debent moderari tributa iuxta facultates ſsuùditorum. 167. 48.
    • Principes in tempralibus ſsunt Dei Vicarij in terris, & qualiter olim in his Pontificeseis obedierint? 934. 40.
    • Principes ſsæpè ſsolent antecedenter repellere impottunitates, & iniuſstas inhiationes vaſsſsallorum. 348. 32.
    • Principum, æqualis error eſst, nullam, aut malam gratiam benemerentibus reddere, & minus flagitioſsum eſst armis, quàm munificentia vinci. 601. 31.
    • Principum nulla maior gloria eſsſse poteſst, quàm ſsi Eccleſsijs ædificandis, & reparandis intendant. 877. 4.
    • Principum gratiæ, conceſssiones, vel privilegia revocari poſsſsunt, ſsi damnoſsa eſsſse cœperunt, aut in dedecus Coronæ Regiæ. 563. 72.
    • Principum in terris ulla Monaſsteria eis invitis, vel inſscijs ædificari, iuſstum, & decens non eſst. 882. 35.
    • Principum poteſstas in expellendis Eccleſsiaſsticis ſseditioſsis, ſsecurior, & potentior eſst, & eſsſse debet in Indijs, quàm alibi, & quare? 935. 52.
    • Principum ſsecularium herocium munus, & de Regalibus eſst, curare, ut Eccleſsiaſstica, & regularis obſservanita cuſstodiatur, & componatur 913. 22. Et quod eis valde hoc ab ipſsa Eccleſsia commendetur. 912. 6.
    • Principum vita eſst, ad quam dirigimur, & convertitimur, ex Plin Iuniore. 239. 41.
    • Principum gratiæ, & donationes plura ſspecialia habent. 410.
    • Principum ſsacta habent pro ſse præſsumtionem iuſsti ficationis, & quare? 323. 34.
    • Principum gratiæ non ſsubiacentfræno. 368. 44.
    • p. [1176]
      Principum votis reſsiſstere, eſst rarum genus confiden tiæ. 1046. 42.
    • Principum iuſsſsa in remoris provincijs vaneſscunt, ex Contzen, Acoſsta, & alijs. 1048. 58.
    • Principibus, quod facultas detur expellendi à ſsuis Regnis Clorros ſseditioſsos, naturali iure, & ratio ne fundatur. 934. 39.
    • PRIVILEGIVM fori militaris qualiter lanceis, & Arcabuſsijs Peruanis relictum, & confirmatum fuerit? 612. 10.
    • Privilegium, vel reſseriptum, quod cauſsam conceditur, quemadmodum, ea ceſsſsante, ceſsſsat ita, & durante, durat. 883. 46.
    • Privilegium, ne maritus prodote conveniatur, ultra quàm facere poteſst, adurorem extenditur. 474. 12. Et contrarium. 478. 40.
    • Privilegium, quòd multis incipit eſsſse nocivum, vel abſsorbet in totum is alterius, non valet. 205. 55.
    • Privileigum Principis non extendiur ad rem ab alio etiam iniuſstè poſsſseſsſsam, niſsi id concedens ſsciat, & ius illud litigioſsum donare velit. 321. 11.
    • Privilegium non ſsolvendi vectigal quòd dicimus Alcavala alicui conceſsſsum, an eidem in Indijs ſservandum ſsit. 1065. 42.
    • Privilegium conceſsſsam pro dicendis Miſssis in alico loco, tranſsit ad quemcunque poſsſseſsſsorem eiuſsdem loci. 883. 44.
    • Privilegij Pontificij de inter pretatione, vel obſservatione, ubi agitur, ipſse Pontifex privativè cognoſscere debet. 624. 34.
    • Privilegij, & favoris cauſsa, quæ conceduntur, facilius tolli ſsolent, quàm quæ iure commum? 489. 67.
    • Privilegio, quod quæri poteſst, etiam per præſscriptionem. 636. 24.
    • Privilegia ob benemerita, cenſsenur realia, & pepe tua, & præcisè obſservanda. 562. 60.
    • Privilegia, & conſsuetudines in materia decimarum reſstringuntur, quia ſsunt odioſsa. 304. 47.
    • Privilegia Religionum, etiam iuris communi derogatoria, ampliani, & faveri debent. 925. 110.
    • Privilegia conceſsſsa ob merita, debent, & cenſsentur eſsſse realia, & perpetua. 599. 18.
    • Privilegia conferendi Piælaturæ, & Beneficia, qui Reges habeant, & qualiter ſsint intelligenda? 647. 46.
    • Privilegia Religioſsorum, quæ concernunt converſsio nem Indorum, propria noſtrorũnoſtrorum Regum dici poſsſsunt, & ab ipſsis tueri debent. 925. 100.
    • Privilegia Religioſsorum, non derogant Patronalui Regio in Doctrinis Indorum, ſsed tantùm eos habiles reddunt ad illas regendas, & inſsignis ſschadula, quæ hoc aperte decedit. 823. 9.
    • Privilegia ReligionũReligionum quoad decimus, de quibus piædijs ſsint intelligenda? 863. 24. Et quod, ut comprehendant prædia poſsteà quæſsitia, equi iure preſsſsa detogatio, cap. nuper, de decimis, vel quod illa proptijs manibus colant, ibid. 25.
    • Privilegia ReligioſorũReligioſorum in exemtione quartæ funeralis, & parochialis referũturreferuntur, & adſstruntur. 872. 26.
    • Privilegia, quælibet, quorũquorum occaſsione Eccleſsia reducitur ad paupertatẽ, caſsſsantur, & annullãtur. 205. 54.
    • Privilegia Indis conceſsſsa, non ſsunt facilè extenda ad Mestizos, vel alios, de quibus non loquuntur. 260. 52.
    • Privilegia agricolis, de non pignorandis rebus agriculturæ neceſsſsarijs, conceſsſsa, ad vinitores non extendur tur. 67. 62.
    • Privilegia, & immunitates, quibus mediantibus popu li ſsundatiſsunt, vel eorum commercia creverunt, non poſsſsunt, tolli, nec alterari, 560. 54.
    • Privilegia iuris patronatus Eccleſsiaſstici Indiarum Reg bus noſstris conceſsſsa, non poſsſsunt dicimerê giatioſsa 635. 16.
    • Privilegia, & alia quæ conceduntur à Regibus obſservitia, debent perpetuò durare, & in ſsucceſsiores tranſsire. 603. 44.
    • Privilegiorum generalis confimatio parùm operatur, 178. 74.
    • Privilegiata maleficia Imperatori diſsplicent, ex Baldo. 933. 31.
    • PRIOR in gratia, vel donatione Principis, præfer tur poſsteriori, etiam priorem poſsteſssionem haben ti, & quare? 357. 21.
    • Prior in gratia per Regen facta, quando præferatur ei, qui à Prorege talis conceſssionis ignaro fuit inveſstitus? 360. 41.
    • Prior deſscriptusio albo, ſsive matricula, alios præcedere debet & dicitur dignior. 347. 20.
    • Prioratus Regulares, etiam ubicuram animam annexam habent, per cono urſsum non providentur. 826. 21.
    • Priores litteræ datæ ad præb endam vacaturam, ſservandæ ſsunt, non obſstante poſsſseſssione alij data virtute poſsteriorum. 357. 15.
    • PRISTINI exemplum ex Tertull qui ob temulentia à Fide deſscivit. 224. 78.
    • PRIVATIONIS pœna ubi imponitur, requiritur proceſsſsus ſservato iuris ordine ad eam infligendã 530. 55.
    • Privationis Commendæ pœna ob non reſsidendum, ipſso iure imponi videtur in quibuſsdam ſschedulis, quæ referuntur. 530. 50.
    • PROBATIO minor deſsideratur in damnis, & iniurijs Indoium contra Commendatarios, & vaſstallorum contra Magnates. 518. 89. Sed hæc tamen in ſsuo genere perfecta eſsſse debet, & eliditur per contrariam, ibid. n. 90.
    • PROBVS Imperator, ubi, & qualiter permiſserit vi neas plantari? 66. 54.
    • PROCESSVS an, & qualiter poſssit ſsormarià iudici. us ſsecularibus ad effectum expellendi Eccle ſsiaſsticos ſseditioſsos? 938. 71.
    • Proceſstus nomine quid propriè veniat? 929. 77.
    • Proceſstus debet formari etaim ſsuper co, quod notorium eſsſse prætenditur, & quare? 530. 56.
    • PROCVRATOR ad negotia, vel iudiciæ, ſsi alium ſsubſstituar, ſsubſstitutio etiam eo, re integra, mortuo, non expiat, & quare? 919.
    • Procurator qui relinquitur ad ſsyndictum præ alio reddendem, an poſssit petere, utobiecta, quæ ex talisſsyndicatu reſsuleant, ipſsi ſsyndicato perſsonaliter notificenturivel eis, abſsque alio termino, & rei conſsulatione reſspondere debeat? 1001. 7.
    • Procurator pœnam, quam exſsuo delicto paſsſsuseſst, non repetit. 533. 71.
    • Procuratorem, etiamſsi abſsens poſsſset relinqere, & non reliquerit, ex iuxta cauſsa aliquando reſstituitur. 537. 115.
    • Procuratores in Indijs non admitti ad petenda. & recipienda bona deſsunctorum, qui hæredes in Hiſspania reliquerunt, quædam ſsinedula iuſssit, quæ poſsteà te mperata fuit. 996. 38.
    • Procuratorum uſsus & mandandi negotia noſstra alijs de quibus fidin us, ex iure gentium eſst, & tolli non debet. 996. 39.
    • p. [1177]
      PRODICVS ſsapiens nullum gratis erudijt, & quibus adagijs uteretur. 10. 21.
    • PROOEMIALES Clauſsulæ, ſsolent oſstendere finem, & intentionem diſsponentis. 924. 99.
    • PROFECTITIA bona cenſsentur ea omnia, quæ fi lijs, patris contemplatione conſseruntur, vel deſseruntur. 411. 17.
    • PROFESSIO factu in articulo mortis à gravato fideicommiſsſso ſsub conditione ſsi ſsine liberis, præſsumitur fieri in fraudem vocari. 463. 22.
    • Profeſssionis Fidei receptio alicui Epiſscopo ſspecialiter commiſsſsa, non poteſst recepi, etiam eo mortuo, per eius Capitulum ſsedevacante. 765. 9.
    • Profeſssionem fidei per ipſsos Prælatos perſsonaliter debere fieri Trident. decidit, & aliquæ declaratioaes, quæ referuntur. 763. 14.
    • PROGENITORES ſsuos ſsuffecti ſsequi debent. 385. 32.
    • PROHIBERE, qui alium facientem ex offcio debet, id ipſse committere non poteſst. 516. 72.
    • Prohibitio ædificandorum Monaſsteriorum ſsine Regis licentia, an extendatur ad Monaſsteria Monialium? & caſsus Limæ de facto contingens. 882. 42.
    • Prohibito Epiſscoporum circa diſspoſsicionem bonorum, quæ intuitu Epiſscopatus acquiſsierunt, amarè tractanda, vel accipienda non eſst. 729. 79.
    • Prohibito ſschedulaium, Indiarum Auditoribusfacta, de non viſsitandis privatis ſsibi ſsubditis, & aliæ ſsimiles, ſsemper ad Fiſscales extenſsæ ſsunt. 988. 19.
    • Prohibita, ne in uſsum tranſseant, cavendum eſst. 17. 46.
    • Prohibitum una via, per aliam in fraudem legis non debet admitti. 288. 35. & 455. 24.
    • PROMISSIO ſsola de vendendo feudum, an faciat incurri pœnas ſstatutas contra alienantes? 400. 12.
    • Promiſsſsa, qui ex ſsua parte non implet, facit, ut alter libertur. 514. 50.
    • PROPRIETAS, & dominium an idem fignificent, & qualiter ab aliquibus diſstinguantur? 278. 24.
    • Proprietatis reſstitutio, vel adiudicatio alicuifacta, virtualiter includit in ſse adiudicationem fructuum 590. 38.
    • Proprietatis verbo etiamſsi lex utatur, de utili tantùm dominio accipi poteſst. 278. 25.
    • PROEGIA dignitas in Francia vix alijs quàm Principis fratibus, vel filijs concedi ſsolet. 1012. 8.
    • PRORGNIVM Perùanum, & Mexicanum per quot leucas extendatur? 1038. 37.
    • PROREX non debet eſsſse præſsens, ubi ab Audientia deciditur cauſsa, quæ ab eo appellata fuit, neque tales appellationes impedire, neque ſse in negotijs meram iuitiæ adminiſstrationem concernentibus im miſscere, neque Audientiam inhibere, vel cum ea loquens, verbis Imperatoris uti, & ſsche dulæ de hoc agentes. 958. 41.
    • Prorex eſst veluti inſstitor Regis, pro cuius factis douinus tenetur, & ſsibi imputat, qui præpoſsuit. 303. 78.
    • Prorex Limenſsis, an poſssit duas aulas Audientiæ adlibitum congregari iubere, ad alicuius cauſsæ expeditionem. 963. 67. Et quas rationes ſsoleant allegare Proreges ad hoc faciendum, ibidem num. 71.
    • Prorex Mexicanus quatenus Commendas conferre poſssit? 296. 2.
    • Prorex, vel Præſseseſst merus executor pœnarum, quę Auditoribus, interdicta matrimonia contrahentibus, impoſsita ſsunt, ubi talis contractus eſst notorius, & quid facere debeat, ſsi àceo ſsufficienter non cõſterconſter? 978. 86.
    • Prorex, an poſssit dare Commendam in titulum maioratus, vel ad plures vitas, quàm lexſsucceſssionis concedit? 374. 13.
    • Prorex, data gravi, & ſscandaloſsa cauſsa, benè poteſst procedere ad ſsuſspendendum Auditorem, etiam inconſsulto Principe. 978. 80.
    • Prorex D. Ludou. à Velaſsco conſsuluit, ut Caciqui per electionem crearentur, & quid ci reſsponſsum ſsuerit? 237. 22.
    • Prorex, vel Gubernator, qui per ſse ſsufficientem benemeritorum notiam habere non poteſst, debet alios bonos, & ſscientesviros conſsulere. 337. 45.
    • Proregisfactum, eſst tanquàm factum à Rege, quem repræſsentat. 360. 35. Maximê ubi ſse continent intra tenorem ſsuorum mandatorum 300. 47.
    • Proregis mandatum debet extendi, quando id exigit quies, & pax provinciarum. 298. 22.
    • Proreges, quando, cur, & cum qua auctoritate, & poteſstate Mexici, & Limæ conſstitui cæperint? 1011. 1.
    • Proreges, qui primi in Indias mandati ſsunt, & qui poſsteà, & cum quibus inſstructionibus? remiſssivè. 1012. 2.
    • Proreges noſstri temporis, an aptè comparentur Pręſsidibus, vel Proconſsulibus Romanorum? 1012. 8.
    • Proreges, aliqui ſsimiles faciunt Præfectis Prætorio, vel Auguſstalibus Romanorum, vel Satrapis Perſsarum. 1012. 9.
    • Proreges, & Gubernatores Indiarum non poſsſsunt filios illegitimos legitimare. 437. 40.
    • Proreges, & nullis magis aſssimilantur, quàm Regibus quieos mittunt, quorũquorum, & vices gerunt, & perſsonã repræſsentant. Ex Alter Nos diciſsolent. 1013. 10.
    • Proreges in provincijs ſsibi commiſssis omnia regulariter poſsſsunt, & expediunt, quæ Princeps, qui eos mittit, & non tam delegatam, quàm ordinariam iuriſsdictionem habent, relatis plurimis Auctoribus, qui de eis agunt. 1013. 11.
    • Proreges non poſsſsunt neque in totum, neque in partem delegare ſsuam poteſstatem gubernandi, aut Commendandi. 304. 89.
    • Proreges IndiarũIndiarum non ſsolũm propria prudentia præditos requirit Matienz. verùm, ut ab alijs ctiãctiam prudentibus conſsilium capiant. 1014. 17. Et quôd idem in eorũeorum inſsiructionibus ad monetur. 528. 50.
    • Proreges IndiarũIndiarum, an hodie cõvenientius ſsit è togatis, quam ex Militatibus, ſsive equeſstribus eligit? 1014. 18.
    • Pereges poſsſsunt dare licentiam limitatam ad faclèdã abſsentiam à vicinitate Commendæ, ſsed ex iuſstis, & urgentibus cauſsis. 528. 22. & 35.
    • Proreges IndarũIndarum quid curate & attendere debeant, ut ſse tanto munere dignos exhibcant? 1014. 20.
    • Proreges, vel Præſsides provinciarum clariſssimatus honore gaudent, & vel ob hoc nihil non clarum, & ſsplendidum cogitare debent, ex Caſssiod. & alijs. 1015. 24.
    • Proreges, aut Gubernatores, etiam in articulo mortis conſstituti, Commendas conferre poſsſsunt, & de caſsu Proregis Comitis Montis Regij. 304. 90.
    • Proreges, & Gubernatores urbium, & provinciarum, quæ dotes, & virtutes habere oporteat? ex Cicer. & alijs. 1015. 25.
    • p. [1178]
      Proreges Indiarum præ cæteris ſsumma virtute, integritate, & prudentia pollere debere, docet Acoſsta, & quare: 1015. 26.
    • Proreges non in ſse tantûm, verùm in ſsuis quoque do meſsticis, virtutem, continentiam, & morum pro bitatem, ſsummè amare, & curare debent, ex Caſsſsiod. & alijs. 1015. 27.
    • Proreges plures magis periclitati ſsunt ob culpas ſsuo runfamiliarium quàm ob proprias. 1015. 29.
    • Proreges & Gubernatores, aut legati provinci rum, quæ faciunt contra, vel præter mandata, & inſstructiones ſsuas, ſsuſstineridebent favore provincialiũprovincialium, licètipſsi reprehendendi veniant. 303. 76. Proreges debent eſsſse affabiles, benevoli, clementes, patients, & ſsa ciles in Audientijs præbendis, & qualiter ſse in illis habere debeant? 1016. 31.
    • Proreges Perùani provident Commendas abſsqucedictorum fixione. 334. 14.
    • Proreges & Gubernatores aliqui, vix provinciam ingreſssi, omnia mutare, & in novare tentant, qui re prebenduntur, & quàm id ægrè ferant provincia les. 1016. 34.
    • Proreges, & ſsi privativê habeant ea quæ guberna tionem concernunt, in eis adhuc Auditores conſsulere iubentur, maximè ubi cauſsa gravis ſse offert & ſsched. de hoc agentes. 1016. 37.
    • Proreges debent in omnibus Auditores honorare, & non deſspicere eorum conſsilium 1017. 39.
    • Proreges ubi aliquem Auditorem reprehendere cõ venit, illud fecreto, & intra privatos parietes facere iubentur, & quare? 1017. 42.
    • Proreges, ſsi Auditores contemnant plura damna, & ſscandala generari poſstunt. 1017. 43.
    • Proreges qualiter ſse habere debeant in audiendis conſsilijs, ſsive ſsuffragijs Auditorum, & pertinaces, vel contraria ſsuæ voluntati audire nolẽtes, notantur. 1017. 49.
    • Proreges, officia, & beneficia ſsuis, vel Auditorum cõſanguineisconſanguineis, vel familiaribus, ſsub gravibus pœnis dare prohibitiſsunt, niſsi aliàs benemeriti ſsiut, & ſschedulæ de hoc agentes. 1018. 54.
    • Proreges, ut rectè gubernent inſstructiones ſsibi datas legere, & obſservare debent. 1018. 57. & 121. 19.
    • Proreges quàm ſsoliciti eſsſse debeant de annona, & a lijs publicis commoditatibus Reip. & provinciæquam gerunt. 1018. 61.
    • Proreges non debent negocia retardare, & mole eorum obrui. 1018. 63.
    • Proregibus multum proficit conſsideratio quod provincia, quàm ſsuſsceperunt, p opria eorum non eſst, ſsed citò relinquenda, vel deponendam. 1019. 64.
    • Proreges quo longius à Rege abſsunt, eò attentius, & iuſstius procedere debent, propter tarditatem remedij, & inſsignis locus Caſssiodor. ad hoc. 1019. 65.
    • Proregibus omnes ſserê cæremoniæ, & præeminentiæ, Regibus præſstari ſsolitæ, exhibentur & quid de receptione eorum ſsup pallio, ſsive vmbella? 1019. 66.
    • Proreges cum ſsolemnitate, & ſseſsticitate debita recipi ubi provinciam ingrediuntur, iuſstum, & ſsemper vſsitatum ſsuit. 1019. 68.
    • Proregibus ubi primum ad Eccleſsiam matnicem ſsuę provinciæ accedunt, Crux, & Clerus ad eius valva exire debent, tanquam Regi, & quibus alijs cæremonijs Regijs in Eccleſsia utantur, & extra eam? 1019. 69.
    • Proreges domus pro palatio Regis deputatas, habitare poſsiunt, & non alij, & an, & quatenus excellẽtæitulo gandeant? 1020. 70.
    • Proreges poſsſsunt proviſsiones ſsub Regio nomine, & ſsigillo expedire, & loqui deplurali, per verbũverbum Nos. 1020. 71.
    • Proreges multis honoribus, & muneribus, ſsalarijs, ſsubventionibus, & Regaliorum iurium immunitatibus, euntes, & redeuntes donari ſsolent. 1020. 73.
    • Proreges in caſsibus non exceptis, idem poſsſsunt, quod Rex, qui eos ſsuo loco conſstiuit, & quare? 1023. 1.
    • Proregum dignitatem, & omnimodam repræſsentationem qualiter exprimat notabilis quæoam ſschedula, quæ refertui? 1023. 2.
    • Proregibus etiam ſsua mandata, & inſstructiones ſse cretas excedentibus, perendum eſst. 1023. 4.
    • Proreges habent præſsumitionem pro delitate, & poteſstate eorum, quæ Regio nomine faciunt. 1023. 5.
    • Proreges poſsſsunt facere ea, quæ ſsui Anteceſsſsores facere conſsueverunt, ſsi rationabili fuerint 1024. 8.
    • Proreges (ut plurimum) ſsæpè extendum ſsuam poteſstatem habere videntur. 1024. 9.
    • Proregibus omnia permiſsſsa videntur, quæ ſspeciali ter prohibita non reperiuntur. 1024. 10.
    • Proregietiamſsi ſspeciale mandatum detur ad res gra ves, & inſsolitas, non debet eo uti, niſsi ex gravi cau ſsai 1024. 14.
    • Proregibus Indiarum, omnis ſsuarum provinciarum gubernatio, tutela, & Indorum converſsio Commiſsſsa eſst. 1024. 15.
    • Proreges qua iter poſssint conferre Commendas Indorum, & an eorum alienationes confirmare, vel ad eas, & alia, legitimationes concedere valeant? 1025. 17.
    • Prorex Dom. Marchio de Cañete reprehenſsus fuit, quâdofocia, & beneficia Principireſserv ata pro videbat, & creabat. 1025. 20.
    • Proreges, an poſssint inconſsulto Principe gabellas imponere? 1025. 24.
    • Proreges licèt non deneant ſse immiſscere in cauſsis iuſstitiæ, debent tamen curare, utillæ intgre, & di ligenter expediantur. 1024. 25.
    • Proreges Cathalonia, & alibi habent votum in cauſsis civilibus, & criminalibus, ubi Senatores in paritate votorum exiſstuntin Indijs ſsecus, niſsi in viſsitationibus Carcerum. 1025. 26.
    • Proregibus qualiter competat de Auditorum cauſsis cognoſscere, & provincias, quas regunt, viſsitaret 1026. 28.
    • Proreges nihil poſsſsunt donare, diminuere, nec re mitrere de patrimonio, iuribus, vel editibus, le gijs. 1026. 31.
    • Proreges, an, & qualiter poſssint diſsponere de agris deſsertis, & terries zervidis, vulgo Valdios. 1026. 32.
    • Proreges valde vigilare debent ſsuper bona adminiſstratione rei Dominiæ, quia plures eam intercipere currant. 1026. 33.
    • Proreges debent deſsendere ſsuas provincias ab hoſstibus internis, & externis, & ſsuper hoc vigilare. 1026. 34.
    • Proreges ſsant ſsimul duces ſseu Capitanei gene ales ſsumaru provinciaram, & quam cognitionem, & iuriſsdiſstionem habeant in cauſsis militum per ſschedulas Regias? 1026. 35.
    • Proregum ſsententiæ in cauſsis militaribus latæ in |
      p. [1179]
      Prima, & ſsecunda inſstantia, an appellationem ad mittant? 1027. 37.
    • Proreges tunc melius procedent, cum ſse magis Regiæ voluntati, & iuſssionibus accommodaverint. 1027. 38.
    • Proreges non ſsunt ſsolut legibus, nec poſsſsunt procedere de poteſstæte abſsoluta, ſsed regulata iuxta ſsua mandata, inſstructiones, & ſschedulas Regias. 1027. 39.
    • Proregibus quando, & quatenus liceat ſsuſspendere exectionem novarum iuſssionum, & contra eas replicare? 1027. 40.
    • Proregi ſsi aliquid faciendum mandatur, ſsine præfini tione temporis, debet id primo quoque tempore exequi. 1027. 42.
    • Proreges non poſsiuntex abrupto procedere, neque ſsecundùm propriam conſseientiam iudicare. 1027. 43.
    • Proreges non poſsſsunt cauſsas avocare, nec Auditoribus inhibere, vel Audientiæ ſsententias reſscindere. 1028. 45.
    • Prorex, an poſssit remiſssionem delictorum facere, vel reviſsionem in cauſsis criminalibus concederei 1028. 46.
    • Prorex, an poſssit Auditores, ut ſsuſspectos removerè, & qualiter le cum illis habere debeat? in aulis coadunandis. 1028. 48.
    • Proregietiamſsi reſscribatur, quod iuſstitiam faciar, nõ debet invertere conſsuetum modum procedendi in eius adminiſstratione. 1028. 49.
    • Proreges non debent Auditores multis negotijs cõ ſsultationibus, vel occupationibus vexare, & onerare. 1028. 50.
    • Proreges aliqui nolunt deferre appellationibus, quæ interponuntur à decretis eorum, ſsuper Indis privatorum uſsibus concedendis, vel adimendis, & quare? & quod non bene faciant. 1029. 55.
    • Proreges inconcedendis Indis ad uſsum, vel utilitatem privatorum, non habent liberum arbitrium. 1029. 56.
    • Prorex non poteſst cumulare petitorium, & poſsſseſsſso rium. 1029. 62.
    • Proreges, ut ſsuſspecti recuſsari poſsſsunt. 1030. 63. Et an proregere cuſsato, vel Præſside, totus Senatus recuſsatus remaneat? n. 65.
    • Proreges, an poſssint excommunicari ab alijs, quàm à Romano Pontifice. 1030. 66. & 68.
    • Proreges, an, & quatenus ſsubiaceant iuriſsdictioni Inquiſsitorum remiſssivê. 1030. 70.
    • Proreges poſsſsunt ſsyndicari, & viſsitari, & conveniri pro damnis illatis. 1030. 71.
    • Proreges non poſsſsunt tollere ius quæſsitum privatis, etſsi id tentent poteſst eis reſsiſsti. 1030. 71.
    • Proregi nunquam in præiudicium teroij poteſstas dari videtur. 1030. 74.
    • Prorex non poteſst concedere licentiam ædiſsicandi in loco publico. 1030. 75.
    • Proreges non poſsiunt concedere licentiam ædificandi novas Eccleſsias, vel monaſsteria, etaim, in locis privatis, remiſssivè. 1031. 78.
    • Proreges non poſsſsunt dare litteras nobilitatis, nec villæ, aut civitatis, & utrum veniam ætatis concedere poſssint. 1031. 79. & ſseqq.
    • Proregum munus à quo tempore incipiat. 1033. 1. cum multis ſseqq.
    • Proreges, & alij Magiſstratus non oſstendunt, neque præſsentanttiulos ſsuos in ingreſsſsu provinciæ, ſsed in eius capite ſseu Metropoli, ubi recipiendi ſsunt. 1036. 24.
    • Proreges non poſsſse uti iuriſsdictoione, & poteſstate ſsui muneris, quonſsque iurent, & ſsolemniter recipiantur, plures Auctores exprelsê tenent, qui reſseruntur. 1036. 25.
    • Prorex, qui ſsucceſsſsorem de proximo ſsperat, quæpoſsſsit ex urbanitate ei reſservate? 1037. 29.
    • Proregem ſsucceſsſsorem, cum deceſsſsore concurrere, ſsemper, ubi fieri poterit, excuſsari debet, & quare? 1037. 30.
    • Prorex diſscedens, qualiter inſstructum relinquere teneatur ſsucceſsiotem per ſsched. Regias, quæ referuntur? 1037. 30.
    • Prorex Perùanus per maricer facere iubetur, ex portu Panamenſsi ad Limanum, & quare? 1037. 32.
    • Prorex, exſsola electione acquirit dignitatem oſsſscij & illam conſservat, etiam ſsi ante adeptam poſsſseſssinem moriatur Rex, qui eum elegit, & quare? 1037. 34.
    • Proregis officium per quod tempus durare ſsoleat, & ſschedulæ de hoc agentes 1037. 36.
    • Proregem bonum nunquam mutandum, ſsed retinendum in officio, & præmijs ornandum, ſsuntit Matiẽzus, & quare? 1038. 42.
    • Proreges, & alij officiales, quæ faciunt infine officij, præſsumtionem habent contra ſse, & quare? 1039. 47.
    • Proreges morientes, vel abſsentes, an poſssint alios ſsuo loco ſsufficere, vel quis ipſsorum vices ſsuppleat? remiſssivè. 1039. 48.
    • Prorex benê potecrit alicui committere, ut aliquem de Commenda in tali provincia vacante inveſstiat. 300. 40.
    • Proreges qualite informare debeant de Monaſsterijs antiquis Indiarum, & eorum bonis, & de ijs, quæ de novo fundare volunt? 881. 27.
    • Proreges, & Gubernatores Paucifaciunt tale ſse ruitium quale per ſschedulas Regias requi irum ad iuftam provionem Commendarum. 335. 24. Proreges videntur poſsſse admittere renutiationes factas in favorem tertij benemeritri. 327. 72. & contrarium num. ſseqq.
    • Proreges, vel Gubernatores non debent eſsſse nimis rigidi in verificatione, & expenſsione ſservitiorum, quæ in reſscripris natrantur. 352. 66.
    • Proreges, debent Auditorem antiquorem, quiapud eosſsuerit, in actibus publicis ad latus ſsuum ſsindorũ vocare, & deſserre, non autem quæſstores eriminũeriminum, vel Fiſscales. 958. 42.
    • Proreges cum iam ab antiquo ſsolitiſsint Commendas conferre, non videtur iam neceſsſsarium, quòd ad id habeant ſspeciale mandatum. 298. 18.
    • Proreges, vel Gubernatores, qui commendandiius habent an ubi abſsunt à ſsuis provincijs Commendas conſserre poſssint? 304. 84.
    • Proreges Indiarum viſsitationibus, & ſsyndicationibus ſsubiacent, licèt in Neapolitanis contra obſservetur. 1002. 15.
    • Proreges in provincia ſsibi commiſsſsa ordinariam iuriſsdictionem habent. 299. 29. Et quod non hac, ſsed delegata utuntur in collatione Con mendarũmendarum, ibid. n. 30.
    • Proreges, & Gubernatores multum debent ſsuum arbitrium informare ante proviſsionem Commendarum 334. 17.
    • Proreges & Gubernatores in concurſsu plurium expectativarum quid debeant tacere iuxta ſschedulas, & ordinationes Indiarum? 347. 22.
    • Proreges, & Gubernatores, qui commendandi ſsa. |
      p. [1180]
      cultatem habent, an eam ſsubdelegare poſssiat. 299. 35.
    • Proreges virtute ſsui mandati ſsolùm poſsſsunt conſserre Commendas actualiter vacantes. 321. 17.
    • Proreges, vel Præfidies non debent ſsacilè adverſsus Auditores procedere, nec eos ſsuſspendere, aut incarcerare, & ſsched. de hoc agenies. 977. 73.
    • Proreges Siculi, & Neapolitani qualiter procedant contra Auditores, & Senatores illorum Regnorũ. 978. 77.
    • Proreges poſsſsunt confirmare venditiones, & alienationes ſseudorum, ſsecundùm Capicium, qui reprobatur. 400. 14.
    • Proreges perſsuas inſstructiones debent vigilare ſsuper integritate Auditorum, quibus præſsident, & ſsunt iudices eorum, qui interdicta matrimonia contrahunt, vel contrahere tentant. 978. 85.
    • Proreges, an ſsine ſspeciali mandato Commendas cõſerreconſerre poſssint. 297. 12. & 298. 23. Fit quando eis dari cæperit ſspeciale mandatum ad Indos Cõmendandos? ibid. n. 25.
    • Proreges & Auditores non debent ſsacilè cum uxoratis diſspenſsare, nec eis moratorias concedere. 984. 30.
    • Proreges Neapolitani aulas Senatorum, ubi ſsibi videtur coadunare ſsolent ex Vincen. de Franch. & alijs. 963. 73.
    • Proreges in cauſsis palvationis beneficiorum ſse immiſscere non debent, etiam per viam quam vocamus concordie, & quare? 798. 46.
    • Proregum Perúanorum D.D. Marchionum de Monteſsclaros, & de Guadalcazar iudicium circa praxim ſschedulæ dictæ dela Concordia. 796. 38.
    • Prorege ad breve tempus abſsente, an tota Audientia, vel Auditor antiquior ſsolus, eius vices ſsuppleat? & quid eo mortuo? contra Matienz. 960. 51.
    • Proregum inſstructio, quæ refertur, valde attentos eos eſsſse iubet circa gubernationem, & pacificum ſstatum Religioſsorum, & diſscordiarum, ac partialicatum, quæ inter eos eſsſse ſsolent. 912. 13.
    • Proregum munus, & Regiæ perſsonæ repræſsentatio nẽ, qualiter peremolema ſsigilli, & ſsigillati exprimat noviſssimè Marc. Zuerius. 1013. 12.
    • Proregum mandatum limitatur ex ſsorma à lege in aliquo actu eiſsdem præſscipta. 175. 15.
    • Proregum poteſstas non extenditur ad concedenedum ea, quæ ſsoli Principi reſservantur. 963. 69.
    • Proregum Indiarum in bona electione ſsummè Princeps curare debet, & quare? ex Caſssiod. & Acoſsta. 1014. 15.
    • Proregum facta aliquando ſsuſstinentur, quaſsi mandata. 376. 20.
    • Proregum inſstructiones, ſsiue mandata, quid eis iniungant circa Eccleſsiaſsticos ſseditioſsos, & ſscandaloſsos. 931. 14.
    • Proregum dignitas, & auctoritas magna eſst, & immediatè Principem repręſsentat. 297. 13. Et qualiter eiſsdem omnimodam repræſsentationem, & obedientiam Regi debitam, concedant ſschedulæ Indiarum, quæ referuntur. 1014. 13.
    • Proregum, & Gubernatorum proviſsiones, ceſsſsante fraudis ſsuſspicione, approbariſsolent, & quare? 335. 29.
    • Proregi agnoſscenti de cauſsis Auditorum, Limæ aſsſsociantur iudices, ſsive Alcaldes ordinarij, Mexici verô ſsolus procedit, & an hoc honeſstius, & convenientius ſsit? 977. 71.
    • Proregibus permiſsſsum ſsuit decem lanceasinter ſsamiliares, & domeſsticos ſsuos diſstribuere. 611. 5.
    • Proregibus Perùanis D.D. Marchionide Cañete, & Monteſsclaros fuit revocarum mandatum Commẽdãdi Indos, & de dubijs ſsuper hoc ortis. 302. 64.
    • Proregibus comperit in Indijs præcipua Cura, & adminiſstratio Regalis patrimonij, & quando, & quo modo tenteantur pro ſsumubus ex eo faciendis Regales Audientias conſsulere? 959. 45.
    • PROROGATIO ſsemper fit cũcum omnibus ſsuis qualitatibus. 486. 42.
    • PROTECTORES Indorum qualiter illis adfiſstere debeant, & de ſschedula, quæ id declarat, & plura alia de eis, & eorum officio, remiſssivè. 250. 72.
    • Protectroibus ſsuis olim, & hodie clientesingentia honoraria perſsolvere ſsolent. 510. 14.
    • Protectio æquipatatur operia, pro quibus licitè pretium reclpitur. 511. 24.
    • Protectionem, & curam Indorum, quàm gravibus verbis, & rationibus omnibus commendet Concil. Limenſse, cuius caput retertur. 245. 10.
    • Protectionum, & advocatiarum, quæ hodiè vſsitantur, ſsalaria, & honoraria, plurimi Auctores defendunt, qui referuntur. 511. 22.
    • PROVINCIALES duplicionere, vel collecta non ſsunt gravandi. 5. 25.
    • Provinciales non debent à Proregibus petere formam ſsuarum inſstructionum, aut mandatorum. 303. 77.
    • Provincia unaquæque abundat in ſsenſsu ſsuo, & di ver ſsis legius, ac moribus gubernatur. 35. 91. & 479. 58.
    • Provincia quælibet quot civitates habere debeat, & Metropolitanus quot ſsuffraganeos? 663. 3.
    • Provincia eſst quælibet regio, quæ regitur per iuriſsdictionem univerſsalem. 663. 5.
    • Provinciæ Indiarum, Proregum creationem, & auctoritatem requirebant, & quare? 1012. 4.
    • Provincias à ſsc partas, cur, & qualiter Romani in Præſsidiales, & Proconſsulares partiti ſsint? 1012. 5.
    • Provinciæ uniuſscuiuſsque conſsuetudinem, & ſstatum ſsubditoram illæſsum conſservare Principes debent. 823. 6.
    • Provinciæ cuiuſsvis gloria, & tutela in vaſsſsalſsis locupleuibus conſsiſstit. 603. 49.
    • Provinciæ Indiarum debent regi legibus Regni Caſstellæ, in caſsibus ſspecialilege Indiarum aliter non deciſsis. 1048. 62.
    • Provinciæ plures Indis refertiſssimæ, ob laborem me tallorum ex hauſstæ ſsunt. 131. 39.
    • Provinciæ Novi Orbis cum tot ſsint, & adeò longê, latè extendantur, generale iudicium de eis facere non licèt. 257. 19.
    • Provinciæ in perpetum redduntur deſsertæ propter nimias ex actiones, ex Cicerone, & è cõtrariocontrario, ſsi releventur, omnia augẽturaugentur, & florent, & ſsubditi multplicantur. 161. 66.
    • Provinciarum diviſsio, vel aggregatio eſst de Regalilibus. 663. 2.
    • Provincias, & terras noviter partas, facilius, & liberalius debet Princeps inter earum Conquifitores diſstribuere, & de huius diſstributionis æquitate, & utilitate. 283. 70.
    • PROVISIO Apoſstolica habet vim confirmatiouis, ſseu illam virtualiter includit, & verba notabilia M. Anton. Cuchi circa hoc. 545. 36.
    • Proviſsio, vel reſservatio facta aliquo patriculari caſsu, oſstendit in alijs non reſservatis nihil excipi voluiſsſse. 759. 66.
    • p. [1181]
      Proviſsio hommis ſspecialis, ceſsſsare facit generalem legis 345. 6. 374. 9. & 996. 37.
    • Proviſsio Regis ſspecialis derogat generali iuſssioni, etiam ſsi illius mentionem non faciat. 361. 53.
    • Proviſsio Imp. D. Caroli V. ann. 1536. refertur, & ponderatur 525. 2. Et aliæ, quæ agunt de Iudis ad metalia non cogendis, 125. 120. Et quid acciderit in alia proviſsione eiuſsdem iuduxit, & eius praxi. 419. 4.
    • Proviſsio legis vivæ, hoc eſst Papæ, vel Principis eandem interpretationem recipit, quam proviſsio legis mortuæ 674. 22.
    • Proviſsio an. 1552. declaratoria legis ſsucceſssionis Còmendarum expenditur. 443. 82.
    • Proviſsiones, & ſschedulæ aliquæ referuntur, quæ primam legem ſsucceſssionis Commendarum ampliarunt, & declararunt 419. 4. & ſseqq.
    • Proviſsus ab Ordinatio ſsi prius accepit poſsſseſssionem, prætertur proviſso à Papa, vel legato. 360. 37.
    • PRVDENS qui eſst, licita dumtaxat inquirit. 132. 49.
    • Prudentia in omnibus utendum, & eius diſstinctio, & definitio, ac partes 739. 69. Et quod eſst ſsalomnium virtutum 340. 73.
    • PVBLICA ſsalus, vel utiutas privatorum commodis antefertur 563. 71.
    • PVBLICANI, qui fodinas conducebant, utebantur opera damnatorum ad metalla. 143. 42.
    • Publicani, & alij officiales vectigalia maritima, vel terreſstria exercentes, & exigẽtes, ſsemper crudeles, & tyrranai reputati ſsunt, ex Cicer. D. Aug. & alijs. 1066. 63. Et quod ijdem ſsapè ſsoleant fraudibus vectigalium, & mercium commiſsſsarum ob privatũ commodum connivere. 1068. 77.
    • PVBLICATO teſstium, & cauſsæ concluſsio, an ſsint de ſsubſstantia iudicij? 586. 4.
    • PVBLICIANA datur etiam pro incrementis rei cuius quis poſsſseſssionem apprehendit. 389. 60.
    • PVERI & ſsenes regulariter à miutia excuſsantur. 173. 22.
    • Pueros decennio maiores, Ginecijs diſstribui uon cóvenit, licêt aliter uſsitetur. 83. 41.
    • Pueritia duris laboribus onerandi nõnon eſst, ſsed ſsuis ſstudijs, & ludis relinquẽdarelinquenda, ex Ariſstot. & alijs. 84. 42.
    • PVNIRI, aut accuſsari quis his pro eodem delicto nõ debet. 1008. 65.
    • PVPILLI, & ætate minores plus egent Principum favoribus, & ſsolatijs. 311. 37.
    • PVRI, & purificati idem eſst iudicium. 378. 45.
    • Pyratæ omni iure pręſscripti, damnati, & diffidati dicuntur. 760. 84.
    • PYRINEORVM montium metalla, olim per ſservos tantùm ad id deputatos excavabantur 141. 22.

  • Q.

    • QVALITAS, cuialiquis innititur ab eo probari debet. 351. 61.
    • Qualitas adiuncta verbo, ſsecundùm tempus, & diſspoſsitionem illius regulari, & accendi debet. 341. 92.
    • Qualitas, quæ ad aliquem actum requiritur, antecedenter intervenire, & probari debet. 341. 91.
    • Qualitas in aliquibus bonis requ ſsita regulariter ab eo, qui illius defectum obijcit, probair debet. 721. 7.
    • Qualitate ceſsſsante, quæ iuriſsdictionem indulget, ipva quoque ceſstare ſsolet. 715. 56.
    • Qualitatibus aliquibusattentis, quis poteſst alio iuſserior eſsſse, & reſspectu alicuius accidentis ſsuper illum in aliquo elevari. 712. 25.
    • QVANTITAS certa, ubi in Commendis dari, vel aſssignariiubetur, quod ex illa propter ſsumptus diminuitur, in alijs Commendis ſsupplendum eſst. 366. 23.
    • Quantitas maior alicui dari iuſsſsa, arguit maiorem af ſsectionem ergaeum. 347. 21.
    • Quantitas annua per teſstamentum alicui dariiuſsſsa, non minuitur propter expenſsas fundi, ex cuiusre ditibus colligenda eſst. 367. 32.
    • Quantitatis legatum ius accreſscendinon admittit, & quart? 292. 79.
    • QVARTA ſsuneralis, & oblationum, & quarta Epiſs cop dis, quid ſsint, in quo differant, & quomodo ſsub nomine quartæ, ſsive portionis Canonicæ veriſse ſsoleant, & qui de eis agant. 870. 8. & ſseqq. Et quando, quo iure, & ex quibus, & àquibus Epiſscopis quartafuneralis debeatur, ibid n. 9. & pag 872. 24. & 873. 30. & 31. Etan de eleemoſsynisquæ dantur Capitulis Cathedralium, ut ſsanus aliquod ſsocient, ibid. n. 32.
    • Quarta ſstipendij, ſsive ſsalatij beneficiorum, ab Epiſscopis nullo iure exigi poteſst. 872. 23.
    • Quartæ ſsuneralis nimis per aliquos Epiſscopos Indianos extenſsæ, damna, graviter exprimi quædam ſschedula Regia, quæ reſsortur. 871. 21.
    • Quarta ſsuneralis, an debeat ſservari, & præſstari Epiſscopo pro tempore, quo Eccleſsia vacavio? 874. 36.
    • Quarta funeralis, & oblationum, an ſsolis Epiſscopis pauperibus debeatur? 821. 14.
    • Quarta ſsuneralis, & oblationum in exactione non tam iuris diſspoſsitio, quam uniuſscuiuſsque provinciæ conſsuetudo attendenda eſst. 870. 12.
    • Quartæ ſsuneralis in materia aliquas rovas quæſstiones Auctor proponit, & reſsolvit. 873. 33.
    • Quartam ſsuneralem, vel parochialem petere nequeunt Epiſscopi, aut Curati, Religioſsis, etiam doctrinarijs, propter ſspeciale privilegium, quod habent in eiuſsdem exemtione. 872. 25.
    • Quartæ ſsuneralis oblationum, & Canonicæ, quomodò præſstati, & exigi debeant, tradit Concil. Limẽſse, cuius verba referuntur. 870. 11.
    • QVATENVS dictio non ſsolûm modum, verùm, & condinionem importat. 827. 29.
    • QVAESTORES Criminum Indiarum non debent ſsuſsurronibus fidere, nec crudelitatem in ſsupplicijs affictare. 984. 31.
    • Quæſstores criminum Audientiæ Limanæ, & Mexicanæ, etiam antiquiores, virgas portare iubentur. 98. 2.
    • Quæſstores criminum in provincijs, & Audientijs Indiarum creari, convenientiſssimum fuit, cad. pagnum. 4.
    • Quæſstores Parrici apud Romanos, qui remiſssivè. 981. 7.
    • Quæſstores criminum in cauſsis crimiualibus eandem ſsuperioritatem habent, quam Auditores in civilibus. 983. 20.
    • Quæſstorum criminalium auctoritas non minuitur ex eo, quod ſsola una aola Audientiæ, de copetentijis quæ eos tangunt, cognoſscat, 983. 23.
    • Quæſstores criminum Indiarum cognoſscunt de uxoratis per Indi vaganibus, & eis adſsuas uxores remittendis. 983. 26.
    • p. [1182]
      Quæſstores criminales, & alia de eis, vide iupra verbo Alcaldes.
    • Quæſstores eleemoſsynarij, & Fr. S. Antonij, & eorum abuſsus, & qualiter ſsublati ſsint per Conc. Trid. leges & ſsched. Regias, maximè inter Indos. 901. 2. & ſseqq.
    • QVERELAE, & epiſstolæ quæ contra Magiſstratus Indiarum mitti ſsolent, facile credi non debẽtdebent, & quare? 1002. 18.
    • QVINTVS Mutius Scęvola Aſsiæ proconſsulatu mita benè geſssit, ut cęteris imitandus, & loco inſstructionis daretur. 1018. 59.
    • QVINTVM, quod ex metallis Regiſsolvitur, inclidit in ſse decimarum præſstationem, quam ex ijs aliàs percipere poterat. 862. 12. Et quod hoc quintum Regi abſsque ulla expenſsarum deduction præſstandum eſst, & quare? 1062. 26.
    • Quintum bonorum pro pijs operibus erogandum eſsſse, vulgaris traditio eſst, & unde ortum habuerit? 997. 44.
    • Quintuni debetur etiam Regi ex margaritis, ſsmaragdis, & alijs gemmis Indiarum. 1062. 29.
    • QVIPOS, quid ſsignificent apud Indos petûanos, & de eorum ſstructura, & ratione. 518. 92.
    • QVIPOCAMAIS, non poteſst integra fides ad hiberi, & quare? 518. 94.
    • QVOMODOCVNQVE dictio reſstringitur ad terminos, de quibus agi ur. 936. 56.
    • Quomocumque adverbium, quid ſsignificet? 930. 80.
    • QVOTAE de ſsignatio, ubiaſssignatur in titulum, in ducit præprietatem, ſsecus ubi ad alimenta, vel cõgruam ſsultentationem. 386. 42.
    • Quotæ partis creditor, vel legatarius, onera, eidem parti annexa, ſsubire debet. 548. 18.
    • QVOTIDIANA quæ ſsunt, plenius tractari debent. 24. 1.

  • R.

    • RADICE deſstructa, fructus ex ea proveniens deſstiuitur. 485. 32.
    • RAKITAS res commendat. 118. 48.
    • RATIFICATIO ſsen per retrottabitur ex voluntate ratificantis. 774. 96.
    • RATIO expreſsſsa in lege an faciat eam extendi ad omnes caſsus in quibus militat, licètij verbus comprohenſsi non ſsint? 477. 42. & 43. Et plura alia de extenſsione legis ex paritate, vol maioritate ra tionis, & quando, & qualiter inducat diſspoſsitionem. 449. 24. 450. 38. 43. & 44.
    • Ratio eadem vacationis per mortem. ac per renuntiationem, eandem diſspoſsitionem requirit. 326. 58.
    • Ratio prohibendifundationes novorum Monaſsteriorum, non videtur militare in Monaſsterijs Monialium, & quare: 883. 52. Et contrarium numſseqq.
    • Ratio ubi eſst generalior, quàm diſspoſsiuio, illam ampliat, & extendit, & aliquandò iuxta diſspoſsitionem reſstringenda eſst, ne falſsa, aut captioſsa reddatur. 489. 70.
    • Ratio legis eſst mens, medulla, & anima ipſsius, & regite ius diſspoſsitionem, & quod ea ſsuadet pro ex preſsſso habetur, licêt verba deficiant. 473. 10. 477. 39. 883. 51.
    • Ratio prohibendi pluralitatem Commendarum, æquê militat in quolioet modo acquiſsitionis earũ 480. 69.
    • Ratio nec decipitur, nec decipit unquàm. 599. 15.
    • Ratio temporis, & viatum in omnibus habenda eſst. 50. 63.
    • Rationalium ſsive calculatorum maiorum oſsſsicium, & Tribunal in Indijs quando, quare, & cum qua iuriſsdictione inſstitutum ſsuerit, & alia de co. 1075. 131. & ſseqq
    • Rationales vulgo Contadores Sanctæ Cruciatæ in Indijs, an Fiſscales Regiæ Cancellariæ præcedere debeant? 916. 36.
    • RECLVSVS penè videtur, cuimutare ſsolum liberũ non eſst, ex Caſssiodoro. 212. 46.
    • RECTI, & æqui ſsub ſspecie ſsæpè decipimur. 340. 71.
    • RECVSATIONIS forma, quæ per lege Regni præſscribitur, in recuſsandis Auditoribus, etiam ſservari debet in recuſsatione Fiſscalium. 988. 20.
    • Recuſsatio viſsitatoris generalis alicuius Audientiæ, an, & quatenus fieri poſssit? latê. 1005. 47. & ſseqq.
    • Recuſsaripoteſst quilibet iudex, ſsive ordinarius, ſsive delegatus, æquovis modo procedens, niſsi contrarium cautum repetiatur. 1006. 51.
    • Recuſsari, an poſssit Auditor indiarum exeo, quôd ſsit compatriota alicuius ex litigantibus. 974. 51.
    • Recuſsari poteſst omnis, qui poteſst occultè nocere. 989. 25.
    • Recuſsa ionis ſsolùm ſsunt expertes Pontifex, Imperator, Reges, & alij, qui ſsuperiorem non agnoſsount Proreges autem benè recuſsari poſsſsunt. 1030. 63. & 64.
    • REDECIMA qualiter præſstatur à Commcudatarijs ex tributis ſsibi per Indos ſsolutis. 862. 8.
    • Redecima quid ſsit? & quod regulariter prohibeatur. 203. 36. & 862. 7.
    • REDITVS Eccleſsiarum Cathedralium vacantium, qualiter, & cuide iure Canonico, & Hiſspano adminiſstrati, & applicari ſsolerent, & quæ praxis in hoc obſservetur in Eccleſsijs Indiarum. 753. 19. & multis ſseqq.
    • Redituum ſsedis vacantis conceſssio ſsieri ſsolita per Reges noſstros Eccleſsiæ, & ſsucceſsſsori, eos obligare non videntur ad idem in ſsuturum faciendum, & quare? 757. 42. Etquando, & quibusrationibus, in quæſstionem vocatum ſsuerit, ut Regibus in totũ applicarentur? 755. 34. & ſseqq.
    • REDVCTIO, & vitæ politicæ inſstitutio, & ſsi nune Indisodioſsa eſsſse poſssit, hoc non eſst conſiderandũconſiderandum, & quare? 210. 27.
    • Reductiones Indorum diſsſsolutę, per Commendarum perpetuitatem reparanuntur. 604. 67.
    • Reductiones Indorum, ut iuſstæ, & utiles ſsint, quid curandom, & quid fugiendum? 210.
    • REFORMATIO generalis facta à Principe debet obſservari, etiamſsi tendat in præiudicium aliquorũ privatorum. 559. 40.
    • Reformatio eorum, quæ ad ius poſsitivum reſspiciunt, non requirit formam, & ſsolemnitatem aliarum legum. 559. 38.
    • REFVTATIO in feudis quid ſsit, & intra quod tempus ſsteri debeat, & an ſsiaeaſsſsenſsu domini. 425. 19.
    • REGALIS perſsona ſsemper intelligitur exemta in itatutis, quæ ad inſseriores diriguntur. 893. 49.
    • Regalia poſssidentes, coguntur titulos eorum fiſsco exhibere, & quare? 577. 41.
    • p. [1183]
      Regaliorum alienationem, qui conſsulunt, proditionis crimen committunt. 605. 74.
    • REGENTIVM exemplum multum ubique influit, & operator in animis ſsubditorum, & præſsertim in Ia dis. 229. 39.
    • Regio fisco hodiè damnoſsum eſsſset Commendas perpetuare, & quare? 606.
    • Regio fiſsco, vel nulla pars pertinent in reditibus ſsedisvacantis, vel ad totam æquo iure vocari debet. 759. 75.
    • REGIO quælibet, ut ſsuo ac aere terminis, ita ſsuis legibus, & moribus definitur. 218. 18.
    • Regiones aliquæ Indiarum (ut in Arabia) abſsque aquis pluvialibus, vel irriguis uberrimos fructus producunt. 61. 10.
    • REGNI defenſsio virtute, & robore civium magis, quàm pecunia paranda eſst. 146. 82.
    • Regni unica ſsalus eſst, habere vaſstallorum opulentiãopulentiam, benevolentiam, & promtitudinem 164. 59.
    • Regna, Imperia, & ſsimiles dignitates, melius eſsſse, ut per ſsucceſssionem quàm per electionem deſserantur, plurimi fenciunt, qui referuntur. 237. 25.
    • Regna plura, etſsi metallis careant, vel metallaria nõ exerceant, multum pollent, & abundant. 1462. 76.
    • Regna, & provinciæ Indorum, ob Commendarum præmia Regibus noſstris, quæſsita, & ſstabilita ſsuerunt. 282. 65.
    • Regna longè diſstantia difficulter bonam gubernationem admittunt 1048. 59.
    • Regna, & principatus eiſsdem modis, & artibus conſservari debent, quibus quæſsita ſsunt. 282. 64.
    • Regna, & provinciæ alijs acceſsſsoriè unitæ, & incorporatæ, ipſsarum legibus, imo, & conſsultationibus uti debent. 1048. 63.
    • Regnorum fulcrum conſsiſstit in cura Religionis, & cultus divini. 619. 2.
    • REGVLA Cancellariæ, quæ beneficia in Curia vacantia affectat, non eſst extendenda. 330. 90.
    • Regula Cancellariæ, de infimis reſsignandis expenditur, & à multis prorigitur ad donationes factas à Prælatis graviter ægrotantibus. 731. 108.
    • Regula corralativorum eſst regulaparium. 473. 6.
    • Regula ſsi vinco vincentem te, &c. qualiter limitatur. 456. 33.
    • Regula cuilicet, quod eſst plus, &c. non habet locum in feudio, nec in iuriſsdictionalibus. 328. 74.
    • Regulæ Cancellariæ non ſsaciunt ius generale, nec ligant exiſstentes extra Curian. 330. 92.
    • Regulam, vel præſsumtionem iuris, qui contra ſse habet, probandi onus incumbit. 193. 23.
    • REGVLARIS degens extra Monaſster ium iuſstu Pręlati, intra illius ſsepta manere videtur. 815. 63.
    • Regularis promotus ad Epiſscopatum, an, & in quibus conſservet primitivum Religionis ſstatum, quam vovit. 724. 40.
    • Regularis ſsactus Epiſscopus videtur diſspenſsatus in voto paupertatis. 726. 49.
    • Regularis extra clauſstra vagans, quamvis clericoſseculari eum exęquemus adhùc in Regnis Hiſspaniæ non pertinebit eius ſspolium ad Cameram Apoſstolicam. 749. 104.
    • Regularis factus Epiſscopus efficitur Adminiſstrator tantùm bonorum quomodò libet ad eum pertinentium. 739. 17.
    • Regularis non poteſst duo beneficia ſsimul gerere, aut poſssidere, etiamſsi alterum ſsit ſsimplex, vel capella. 818. 81.
    • Regulares in præſsentationibus doctrinarioum, formam Regij patronatus ſsequi debent, & quæ illa ſsit? 822. 1.
    • Regulares regulariter ſsunt exemti à iuriſsdictione Epiſscoporum. 828. 41.
    • Regulares, veleb ſsolum munus prædicandi, poſsſsunt promoveri ad Eccleſsias Curatas, ex Abbate, & alijs. 815. 57.
    • Regulares miſssionibus occupati, intra clauſstra manere dicuntur. 840. 49.
    • Regulares regents doctrinas Indorum, prætextu ſsuorum privilegiorum, nec Concilium Trid. nec Regium patronatum, nec Ordinarij ſsubiectionem, aut reverentiam obſservant. 813. 41.
    • Regulares licèt beneficijs regularibus præfici poſs ſsint, de ſsolo aſsſsenſsu ſsuorum Prælatorum, præficienditamen, ſsunt examinandi ab Epiſscopo. 824. 12.
    • Regulares tam in nova Hiſspania, quàm in Perú, quo modo, quibuſsque nominationibus, & exemtionibus Indorum doctrinas olim exercuerint? 808. 12.
    • Regulares miſssionibus intenti inter inſsideles, de ſsola ſsuorum Prælatorum licentia prædicare, & Sacramenta exercere poſsſsunt. 837. 26.
    • Regulares præpoſsiti doctrinis Indorum plures quotidie querelas, & diſscordias cum pluribus habent. 813. 44.
    • Regulares ſsemel approbati ab Ordinario, vel eius anteceſsſsore, ad audiendas confeſssiones, an, & quãdó poſssint ab eodem, vel eius ſsucceſsſsore reexaminari? 828. 39.
    • Regulares Doctrinis præpoſsiti, an ſsubiaceant iuriſsdictioni, viſstationi, & correctioni Epiſscorporum? 828. 40.
    • Regulares Doctriniarios eſsſse examinandos, & approbandos, & viſsitandos ab Ordinarijs, novæ ſschedulæ declaraunt, quæ referuntur. 818. 80.
    • Regulares Luſsitaniæ faciunt quartũquartum votũvotum de ſsuſscipiẽdis miſssionibus ad Indos Orientales, & quod idem oporteret inſstituere pro Occidentalibus. 835. 4.
    • Regulares, quantumvis exemti, in pluribus caſsibus ſsubijciuntur iuriſsdictioni Ordinariorum. 829. 51.
    • Regulares Parochos, ſsaltem quoad officium, ſsubeſsſse iuriſsdictioni Ordinatiorum, tenent plurimi Auctores, qui reſseruntur. 330. 52.
    • Regulares curata exercentes, hodie nullis privilegijs, & exemtionibus à iuriſsdictione Ordinarij gaudèt in quantum tales Curati. 832. 65.
    • Regulares parochi, ſsaltem ratione talis officij non poſsſsunt excuſsari à iuriſsdictione, & viſsitatione Ordinariorum. 829. 48.
    • Regulares Curati poſsſsunt per cenſsuras compelli ab Epiſscopis, ne excedant taxam emolumentorum ab ipſsis præſscriptam. 833. 71.
    • Regulares quid reſspondeant obiectioni de morum correctione, & inobſser vantia patronatus Regij? 816. 65.
    • Regulares, qui doctrinas Indorum regunt, poſsteà diſsciplinam Monaſsticam, & clauſstralem obſservantiam odio habent, ex teſstimonijs P. Acoſstæ, cuius verba adducuptur. 813. 39.
    • Regulares per Epiſscopum compelli poſsſsunt cenſsuris ad obſservantiam feſstorum per illum legitimê indictorum. 833. 70.
    • Regulares Mendicantes non ſsun ita prohibiti habere Curata, ut Monachi, & iura, quæ ea eis habere permittunt. 815. 58.
    • p. [1184]
      Regulares Parochi, an generaliter de moribus, & vita, vei ſsolùm de officio offi iando viſsitari poſssint, & de ſschedulis, & declarationibus Cardinalium de hoc agentibus. 831. 54.
    • Regulares an ſsibi, vel ſsuis Monaſsterijs acquirant ſsynodum, ſsive ſsalarium, aut fructus beneficiorum Regulariũ, & de ſschedulis de hoc agẽtibus. 819. 84.
    • Regulares æquè ac ſseculares, poſsſsunt in pia opera diſsponere, quæ ſsibi ſsuperſsunt de fructibus beneficiorum. 819. 86.
    • Regulares, quibus caſsibus ſsubdantur iuriſsdictioni Ordinariorum? remiſssivè. 833. 72.
    • Regulares Indiarum poſsſse obtinere curate Indorum, imo, & ad ea regenda compelli de ſsola licentia ſsuo rum Prelatorum, qui teneant. 809. 19.
    • Regulares, qualiter, & quare acquireſscere recuſsaverint ſschedulis, novam formam in eorum doctrinis imponentibus? & quid ob hæc denuo proviſsum fue rit? 818. 79.
    • Regulares Parochi, an poſssint ab Ordinarijs excommunicari? 831. 56.
    • Regulares exni non debent doctrinis Indorum ob id, quòd aliqui in illis male ſse geſsterint. 814. 56.
    • Regulares Indorum doctrinis præpoſsiti, in magnoanimarum pericula verſsantur. 812. 38.
    • Regulares doctrinis præpoſsitos intra caluſstra Monaſsterij manere videri, declaratum eſst. 816. 64.
    • Regularia beneficia, qualiter introduci cæperint, & à ſsecularibus diſstingui? 807. 3.
    • Regularium confuetudo notatur, & damnatur, qui eligunt Reglioſsos, alias graves, ſsed Indorum idioma non callentes, in Parochos eorum, & hi ſserviunt per alium, qui titulum non habet. 826. 26.
    • Regularium Superiores, vel ob hoc, quòd doctrinæ Indorum ſsibi commiſsſsæ citra concurſsum providẽturprovidentur, maiorem curam in bonis Doctrinarijs nominandis ponere debent. 326. 23.
    • Regularium inſstitutioni multum expedit, ut pro vitijs inter eos emendandis, & caſstigandis invigiletur. 914. 28.
    • Regularibus ſsi aliquando committitur cura animarum, ob defectum clericorum ſsecularium, debet hæc cura ceſsſsare, eodem defectu ceſsſsante, & quare? 812. 37.
    • Regularibus gratiæ referuntur in multis ſschedulis, ob ſsedulam operam navetam in converſsione Indorũ 814. 53.
    • Regularibus, miſssionibus Indorum intentis, quæ privilegia conceſsſsa ſsint? remiſssivè? 835. 3.
    • RELATVM eſst in referente, & qualiter ex eo limittetur diſspoſsitio. 486. 38.
    • RELEGATIO præſstat executionem, ut cauſsa committi poſssit extra Diœceſsim. 533. 28.
    • Relegatio in totum, nec in parte bona non aufert, niſsi in ſsententia contratium exprimatat. 535. 100.
    • Relegatio in patriam, vela facie Principis, quod genus pœna. 935. 48.
    • Relegatus videtur refidere in patria, quoad ſsibi utilia, & ſsimiliter incarcetatus. 533. 79.
    • RELIGIO eſst veluti ſsequela iuriſsdictionis, & cuius regio eſst, eiuſsdem & religio. 239. 42.
    • Religionis non ſsolùm ingreſsſsus, ſsed profeſssio requiretur ad hoc, ut quis feudum, vel Commendam amic tat. 556. 14.
    • Religionis conſsideratio in omni re debet eſsſse præcipua. 54. 92.
    • Religioni, Reglioſsis, & Reipub. ipſsi officit potius, quam proficit bonorum temporalium abundantia, & poſsſseſssio. 865. 33.
    • Religionem ingrediens, vel prontens, non excludit ſsubſstitutum, quia præſsumitur in eius fraudem ingreſsſsus, vel profeſsſsus. 731. 101.
    • Relionis cura prima eſsſse debet in omni benê conſstituta Rep. & eſst Regnorum fulcrum. 888. 7.
    • Religionis promivendæ curam, & obligationem, quam Reges noſstri habent, & agnoſscunt plures ſschedulæ ex primunt, quæ referuntur. 620. 4.
    • Religiones Indiarum, quæ bona acquirere, & habere poſssint? 913. 13.
    • Religiones Indiarum nova prædia decimalia atquirere lite pendent, quædam ſschedula ann. 1576. iubet, quæ recenſsentur. 627. 44.
    • Regliones, quæ hucvſsque fundari permiſsſsæ ſsint in provincijs Indiarum? 912. 10.
    • Religionum, & Religioſsorum numerous hodie nimis excrevit, & magnam partem, & curam ſstatus politici faciunt, & cauſsant. 912. 4.
    • Religionum gubernatio optima eſst, in quibus official nihil habent ob quod ambiantur. 913. 20.
    • Religionum diverſsitas in nulla repub. tolerari debet. 887. 2.
    • Religionibus, & Religioſsis plura privilegia, & exemtiones conceſsſsæ ſsunt, & qualiter inter eas communicentur? 925. 108.
    • Religioſsus beneficiaries, vel Epiſscopus in vita, æquê poteſst diſsponere de reditibus beneficij, aut tpiſscopatus, atque alij clerici ſseculares, & Auctores huius ſsententiæ. 725. 48.
    • Religioſso facto Epiſscopo ſsuccedit Ecclefia, & non Monaſsterium in omnibus bonis etiam patrimonialibus. 739. 15.
    • Reglioſsi curati Indorum qualiter ſse oppoſsuerunt deciſsionibus Tridentini, privilegia ſsuarum exemtionem allegantes? 809. 17.
    • Religioſsi doctrinis Indorum præpofiti, non ſsolùm ex voto charitatis, ſsed ex debito ſsuſscepti muneris adminiſstrant, ſsi out alij parochi. 810. 23.
    • Beligioſsi nihil proprium habere poſsſsunt. 819. 85.
    • Religioſsi non defendetes ſsuas exemtiones, & privylegia, ac præminentias, graviter peccant. 820. 90.
    • Religioſsi Societatis Ieſsu, quam litem moverintſsuper ſsolutione ſsubſsidij. 365. 13.
    • Religioſsi, ut Indorum doctrinis præfici poſssint, illorum linguam callere debent, ex Motu Pij V. 827. 28.
    • Beligioſsi doctrinis præpoſsiti, ab Ordinarijs examinari poſsſsunt, & debent. 824. 10.
    • Religioſsi, audio ſsigno, pro expeditionibus Chriſstia nis ad Indos convertendos, qualiter ſse habeant, & habere debeant? 855. 7. & 8.
    • Religioſsi, qui dicuntur Criollos quas cauſsas habeant querelandi de introduction alternativarum. 924. 105.
    • Religioſsi Societatis Ieſsu nominare, & mittere ſsolent Viſsitatores ad provincias Indiarum, etiam citra ullam approbationem Senatus Indiarum, & quare? 915. 36.
    • Religioſsi habent præſsuntionem pro ſse, quod melius, caſstius, & cautious vivant, quàm alij clerici ſseculares. 815. 60.
    • Religioſsi quamvis à doctrinis, & Curatis Indorum arcerenturm adhûc tamèn miſssionibus, & converſsionibus, ac confeſssionibus ipſserum, attendere deberes. 815. 59.
    • Religioſsi Beatæ mariæ de Mercede prætendebant in Indijs bona, quæ vocantur de Mostrenco, & quailter excluſsi fuerint? 906. 38.
    • p. [1185]
      Religioſsi, alioqui graves, doctrinas etiam Indorum appetere ſsolent. 814. 49.
    • Religioſsi, qui expenſsis Regijs mittuntur ad aliquam provinciam Indiarum, ſsi ad eam nonvadunt, vel ad alias divertuntur, quas pœnas, & cenſsuras incurrant? 922. 93.
    • Religioſsi miſssi minus Indorum intenti, aliquandò exemplo Chriſsti, & D. Pauli ſse martyrio ſsubtra here deoent, ut plures eidem Chriſsto lucrifaciant. 830. 9.
    • Religioſsi Societatis Ieſsu ſsolent prætendere exemtionem Ordinartorum ad prædicandum, & confeſssiones audiendum. 838. 30.
    • Religioſsi olim exemti errant virtute ſsuorum privilegiorum à iuriſsdictione Inquiſsitionum, hodie ſsecùs, etiam contra equites Ordinum Militarium. 894. 56.
    • Religioſsi nulli etiam Societatis Ieſsu, poſsſsunt regulariter prædicare, nec confeſssiones audiere, aliave Sacramenta exercere ſsine licentia, & approbationne Ordinarioum. 838. 29.
    • Religioſsi intendentes converſsioni Indorum, etſsi diſsparis habitus, & profeſssionis ſsint, inter ſse valuè cõformsconforms eſsſse debent. 836. 19.
    • Religioſsi ſsemper valdè recuſsarunt ſservare formam patronatus Regij in doctrinis Indorum ſsibi commiſssis, præſsertim in Nova Hiſspania, & quare? 823. 4.
    • Religioſsi Hiſspaniæ laudantur de alacritate, qua ſse offerunt Indorum miſssionibus, & converſsionibus, & ſschedulæ, & Auctores, qui de hoc agunt. 835. 5.
    • Religioſsi ex Hiſspania ad Indorum converſsionem miſsſsi, hoc munus ſspernunt, & ſstatum Priores, & Provinciales effici volunt. 923. 94.
    • Religioſsi in communi benè habert poſsſsunt ius, & dominium radicatum ad aliqua benficia, & eorum fructus, & pro illorum defenſsione in iudicio experiri. 820. 89.
    • Religioſsi, maxima Mendicantes, habent privilegium, ne poſssint ab ordinarijs excommunicari, ſsuſspendi, velinterdici, niſsi in caſsibus à iure expreſssis. 831. 57.
    • Religioſsi doctrinarij non videtur, quòd ab ordinarijs viſsitari & puniri debeant, cum hoc ius in ipſsos habeant, & exerceant Prælati eorum regulars. 829. 42. Et contrarium num. ſseqq.
    • Religioſsi Hiſspaniæ valdê ſsolent deſspicere alios Religioſsos apud Indos natos, ſsive Criollos. 256. 10.
    • Religioſsi, maximè ubi conventualiter vivera poſsſsunt, aptiores eſsſse videntur, quam Clericiſseculares ad regendas doctrinas Indorum, & quare? 814. 54.
    • Religioſsi in partibus Indiarum in foro pœnitentiæ illa omnia, quæ Epiſscopi, regulariter poſsſsunt. 891. 31.
    • Religioſsi Ordinum Mendicantium multum laborant in detection, & converſsione Indorum. 814. 50.
    • Religioſsi Carmelitani, Trinitarij, & alij, qui in Indijs Conventus nõnon habent, ab eiſsden expelli iuſssi ſsunt. 982. 11.
    • Religioſsi contra quos aliqua lis movenda eſst, poſsſsunt compelli in partibus Indiarum ad nominandos conſservatores. coram quibus conveniantur. 926. 124.
    • Religioſsi Societatis leſsu, quibus fundamentis niterentur ſsibi ſsolis committendam eſsſse ſspiritualem is Iaponios expeditionem? 836. 13.
    • Religioſsi ob ablates ſsibi doctrinas, quas precario habent, nullam ſsibi iniuriam fiery iuſstè dicere poſsſsunt, 812. 31.
    • Religoſsi, qui ex Indijs in Hiſspaniam veniunt, pecunias ſsecum aſsportare prohibentur per ſsched. Regias, quæ referuntur. 916. 39.
    • Religioſsorum pro bona gubernatione, & directione in Indijs, plures ſschedulæ expeditæ ſsunt. 912. 8.
    • Reglioſsorum extra clauſstra vagantium ſspolia, quare, & qualiter prætenderit Camera Apoſstolica, & Romæ obſservetur? 748. 99.
    • Religioſsos doctrinario, Indorum, quod, & qualiter in officio officiando ſsubſsint iuriſsdictioni, & viſsitationi Ordinariorum? plures DD. ſsched. tradunt, quæ referuntur. 830. 53.
    • Religioſsos Indiarum, qui doctrinis Indorum deſserviunt, veros, & proprios eorum Parochos eſsſse, plures ſschedulæ oſstendunt, quæ referuntur. 811. 26.
    • Religioſsos non poſsſse eſsſse Vicarios Epiſscoporum, ge raliter ſstatuit quædam Regia ſschedula, quæ refertur, & ad Minoritas, & Mendicantes reſstringitur. 700. 27.
    • Religioſsis, qui ab Indijs mittuntur, ut vocem, ac votũ habeant in Capitulis Generalibus Hiſspaniæ celebrandis, quomodò computetur tempus ſsuæ miſsſsionis, & ſsuffragationis 914. 25.
    • Religioſsis conſsulitur, ſsi eis Indorum doctrinæ adimãturadimantur, & ad regularem, & clauſstralem obſservantiam reducantur. 812. 54.
    • REMEDIVM in nonnullis morbis eſst remedia omittere. 609. 113.
    • Remedium Canonis redinte grandæ plenius providet ſspoliatis. 582. 99.
    • Remedia vera ſsunt, quæ ſsanatis moribis, poſstè non ſsentiuntur. 609. 111.
    • Remedia non debent eſsſse incerta, vel graviora, aut periculoſsiora morbis. 609. 101. & 1003. 28.
    • Remedia ſsunt tardiora, quàm mala, natura infirmitatis humanæ. 691. 69. Et ſsera non proficiunt. 604. 62.
    • REMISSIO iuris exigendi reditus ſsedis vacantis, & aliorum pertinentium ad Coronam Regiam non durat ultra vitam concedentis. 758. 52.
    • Remiſssio tributorum ſsemel conceſsſsa ob ſsterilitatem, non ſsolet revocari, aut compenſsari ob ubertatem ſsequentium, vel præcedentium annorum, & quare? 176. 47.
    • Remiſssio ob ſsterilitatem denegari ſsolet ijs, qui decimas non ſsolverunt, & quare? 193. 18.
    • REMOTVS non dicitur, qui ad aliquem locum, ſsine magna diffcultate iter facere poteſst. 500. 68.
    • REMVNERANDI benemeritos præciſsa obligatio, à quibus Auctoribus tractetur, & aſsſseratur. 272. 62.
    • Remuneratio ſservitiorum fiery poteſst ex bonis Prælati defunct. 743. 50.
    • Remuneratio an meritis, & ſservitijs reſspondeat iudicis arbitrio relinquitur. 600. 22.
    • Remuneratio benè meriti, eſst iuſsta cauſsa, ut alteri poſssit auſserri dominiun reiſsuæ. 563. 74.
    • Remuneratio meritorum iuſstum dominantis prodit imperium, ex Caſssiod. 272. 68.
    • Remuneratio famulorum, & officialium fuorum, cadit ſsub congrua, de his, quæ Prælatus ad ſsuſstentationẽ expendere poteſst. 744. 59.
    • Remuneratio a famulis. & Miniſstris Epiſscoporum, an & quandô in iudicio poſst mortem eorum peti poſsſsit? & quòd nõnon dicitur liberalitas, ſsed debiti ſsolutio. 743. 57.
    • p. [1186]
      Remuneratio meritorum, & ſservitiorum, quæ Principibus fiunt, ſstrictè, & ad ſstateram libranda non eſst, ex Caſssiod. & Alex. Ab Alex. 600. 24.
    • Remunerationis cauſsa, quæ conceduntur plenius ſsemper, & favorabilius interpretari debent. 488. 64.
    • Remunerationes benemeritorum omnes nationes, quantumvis barbaræ concorditer admittunt, ex cleganti loco Senecæ. 271. 60.
    • RENVNTIARE quilibet poteſst iuri cuilibet ſsibi competent, & amplius ad iliud non datur regreſsſsus. 352. 50.
    • Renunciare quis non præſsumitur iuri nondùm ſsibi compententi, nec de eo cogitaſsſse. 448. 21.
    • Renuntiare tacitè, vel expreſssè in iure paria ſsunt. 393. 22.
    • Renuntians beneficum non poteſst ad illud ſsine licen tia Superioris redire. 774. 94.
    • Renuntiatio Epiſscopacus, ut eius vacatio inducatur, in minibus Pontif. facienda videtur, & an aliter facta præiudicet ſsaltim ipſsi renuntianti? 774. 93.
    • Renuntiatio tacita iuris futuri, idem operatur, ac expreſsſsa, & quare? 447. 8.
    • Renuntiatio, etiam conditionalis, valet, & renuntiatario ius tribuit. 327. 71.
    • Renuntiatio officij vendibilis in Indijs, an, & quando aliter quàm per publicum inſstrumentum fieri, & probari poſssit. 1072. 108. Et an poſssit fieri minoribus, ibid. n. 109. & ſseqq. & an in Eccleſsias, vel Monaſsteria n. 114 & ſseqq.
    • Renuntiatio benficij, niſsi in minibus Superioris fiat inutilis eſst. 920. 71.
    • Renuntiatio Commendæ benè admittitur in favorẽ ſsilij, qui aliàs in ea ſsucceſsſsurus erat, & quare? & ſschedulæ, quæ de hoc agunt. 328. 79. & ſseqq. Et quare fuerit neceſsſsarium, quod hoc Regijs ſschedu lis declararetur. 329. 85.
    • Renuntiatio beneficij, etiam cauſsa permutationis, non valet, niſsi interveniat auctoritas Superioris Eccleſsiaſstici. 644. 20.
    • Renuntiationis forma conſsiſstitin qualibet declaratione voluntatis renuntiantis. 774. 92.
    • Benuntiationi nullæ, vel nulliter factæ, quis contravenire poteſst. 921. 78.
    • Renuntiationes conditionales, ſseu cauſsativæ ſsunt, quæ prohibentur legibus Indiarum, non verô ſsimplices, & abſsolutę, quare? 326. 66.
    • Renuntiantibus actions ſsuas, non ſsolet recurſsus dari ad eas 920. 67.
    • REPARATIO, & ædificatio Eccleſsiarum à pari procedunt, imò, & reparation præſsertur ædifiationi. 878. 13.
    • REPRAESSALLAS, aut executores concedere, eſst de reſservatis Supremo Conſsilio, ſsed in Indijs conceditur Regij Audientijs propter diſstantiam viarum. 955. 21.
    • Repræſsſsaliæ contra Frãcigenas, & an ab eis excuſsentur, litteras naturalitatis, aut antiquum domiciliũ in Hiſspania habentes? 848. 46.
    • REPRAESENTATIO, licêt communiter practicari ſsoleat in locum patris prædefuncti, idem tamen eſst eo vivo, ſsi incapax, vel inhabilis ſsucceſsſsionis exiſstat. 467. 39.
    • Repræſsentatio admittitur in feudis, & Commnedis Indorum. 428. 87.
    • Repræſsentatio idem operatur in caſsum mortis civilis, ac naturaijs. 457. 41.
    • Repræſsentatio admittitur in ſsucceſssione Regiarum donationum, quæ per viam fcudi, aut maioratus conceduntur. 49. 88.
    • Repræſsentatio regulariter habet locum in Common dis Indorum. 454. 14.
    • Repræſsentio inſspecto iure communi ex multorum opinione locum tantûm habet in perſsona filij præmortui. 454. 16.
    • Repræſsentatio, attentis verbis legis ſsucceſssionis Cõmendarum, ſsolûm videtur concede nepoti, ubi pater, vivo avo, præmoritur. 454. 15.
    • Repræſsentatio non datur in linea excluſsa, & quare? 455. 20.
    • Repræſsentationis præcipuus effectus eſst, ut nepos in avi ſsucceſssione eis omnibus præſseratur, quibus pater ipſsius, ſsi viveret, præferendus effet. 457. 38.
    • Repræſsentationis differentia, quæ fit in ſsucceſssione aſscendentium, & tranſsverſsalium. 458. 48.
    • Repræſsentationis ius ſsecundùm aliquos, eſst exorbitans, & non extendendum. 454. 18.
    • Repræſsentationis ius an locum habeat in adoprivis, vel adrogatis? remiſssivè. 436. 28.
    • Repræſsentatione patris incapacis per filium facta, nepos ex propria perſsona admitti debet, excluſsis patruis. 458. 49.
    • RES, quæ adhæret alteri, eius naturam affumit. 256. 3.
    • Res aliqua ubi donari dicitur, magis ad proprietatem, quàm ad uſsumfructum donation reterri debet 758. 60.
    • Reſspubilica, quæ pecunijs caret, ſsimulatatibus, & noxis plena eſst. 104. 32.
    • Res ſsemper debet cum fructibus redid, quando titulus ſsententiæ habet ortum ex cauſsa irrita. 588. 28.
    • Reſspublica unaquæque plura official, & miniſsteria deſsiderat, & ut cives ſse mutuis officijs adiuvent. 30. 50.
    • Res mea quoties ad alium ex cauſsa lucrative, etiam ſsine facto meo, pervenit, eam mihi æquitatis ratione reddere debet. 415. 50.
    • Res ſsuo domino perit. 371. 75.
    • Res quælibet libera eſsſse præſsumitur. 166. 82.
    • Res iudicata in Senatu ſsuper ſstylo, vel intelligentia alicuius legis dubiæ, in alijs quoque litibus ſsimilobus poteſst allegari. 439. 56.
    • Res empta ab Epiſscopo regulari de reditibus Epiſscopatus, ipſso iure acquiritur Eccleſsiæ irrevocabiliter, ex Bald. & alijs, qui referuntur. 725. 41.
    • Res fiſsci eſst ubicunque natat. 1060. 9.
    • Res omnis, quæ pro forma alicuius actus requiritur, ei contemporanea eſsſse debet. 342. 95.
    • Res quælibet de facile revertitur ad ſsuam naturam 625. 39.
    • Reſspublica ex pluribus hominibus, & officijs facit unũ corpus. 30. 51.
    • Res ſsemel facta alienabilis, ſsemper mantetalis. 383. 18.
    • Res una, & eadem non debet diverſso iure cenſseri 759. 74.
    • Rei ſsuæ quilibet eſst moderator, & arbiter. 25. 11.
    • Rei domionium alicui applicari, & poſsteà ex ſsuperveniente cauſsa tolli, novum non eſst. 403. 52.
    • Rei dominicæ cura, adminiſstrato qualiter Proregibus competat? 1026. 30.
    • Reipublicæ mixtæ Hiſspanorum, & Indorum duralioni, & conſservationi officit potius, quàm prodeſst ſservitium mineralium, & quare? 123. 103.
    • p. [1187]
      Reipublicæ qui conſsulerevult, debet prius ipſsam novcerre, 1044. 16.
    • Reipublicæ ſsalus non minus conſsiftit in conſservando, quàm in acquirendo. 606. 78.
    • Reipublicæ clavam, qui tenent, navium gubernatoribus ſsimiles eſsſse debent. 34. 84.
    • Reipublicæ nerui, & defenſsio in tributis conſsiſstit. 158. 4.
    • Reipublicæ minus damnum affert malus Princeps, quàm mali Conſsiliarij. 1047. 46.
    • Reip. Hiſspanorum, Indorum commixtio, aliqua ſservitia ipſsorum Indroum requirit. 2. 4.
    • Reip. unicum fundamentum eſst, benemeritorum remuneratio. 272. 71.
    • Rei poſsſseſssionem prius apprehendens, alteri in eius dominio præſsertur. 356. 8.
    • Remp. ab inveteratis inſstitutis ad aliam vitæ rationem traducere, difficile eſst, ex Plutarcho. 144. 52.
    • Rem qui præſsentem, aut vicinio rem habent, melius eam cognoſscere poſsſsunt. 349. 41.
    • Rem præſstare, qui debet, illa peremta, qualiter ad eius æſstimationem teneatur? 744. 63.
    • Rem, quæ lagatur, magis, quam cauſsam, aut prætexlegandi, attendere debemus. 389. 69.
    • Re aliqua permiſsſsa, permitti videntur ea omnia, per quæ pervenitur ad illam. 149. 61.
    • Res comparatæ exteditibus Epiſscopatus, manent apud Epiſscopum, dum vixerit, nec acquiruntur Eccleſsiæ ipſso iure, etiam revocabiliter. 714. 33.
    • Res mobiles, & immobiles comparatæ ex fructibus intuitu Epiſscopatus quæſsicis, eorum naturam, & diſspoſsitionem, ſsive diſspenſsationem in omnibus ſsortiuntur. 724. 32.
    • Resomnes habent ortum, progreſsſsum, & interitum. 554. 2.
    • Res omnes generaliter ad ſsua principia, & originem reducuntur, & eorum qualitates conſservant. 256. 5.
    • Res incorporales, an, & quatenus dici poſssint vicio litigij affici. 583. 106.
    • Res alienari prohibitæ regulariter in dotem dari poſsſsunt, vel eius cauſsa alienari. 402. 42.
    • Res arduæ, & admodùm difficiles, ſsub humano præcepto non cadunt. 515. 28.
    • Res pleraſsque propter acceſssiones emimus, quæ & ſsolent rebus ipſsis pretioſsiores eſsſse. 154. 28.
    • Rerum, & bonorum communionem aliqui hæretici in Chriſstiana Religione introducere voluerunt, qui reprobantur. 382. 6.
    • RESCRIPTVM ſsecundum, contrarium primo, illuſsorium eſst, ſsi illud non revocat. 356. 4.
    • Reſscriptum omne habere videtur tacitam conditionem ſsi preces veritate nitantur. 351. 55.
    • Reſscriptum quod non reſspicit perſsonam, ſsed cauſsam, non ceſsſsat morte impetrantis, ſsed eo uti poteſst quicunque, in quo cauſsa reperiatur. 883. 43.
    • Reſscriptum, & inveſstitura Principis ſsemper intelligitur ſsine præiudicio tertij. 360. 40.
    • Reſscriptum impetrans, & eo uti in iudicio incipiens, altera parte invita, illud revocare non poteſst. 715. 53.
    • Reſscripti cauſsa finali non exiſstente, vel ceſsſsante, etiam illius diſspoſsitio ceſsſsare debet, & quæ dicatur finalis? 924. 107.
    • Reſscripti, vel privilegij verba inſspicienda ſsunt, & ad unguem ſservanda 366. 24.
    • Reſscripta delegatoria ad lites, non ſsolent admittere extenſsionem de perſsona ad perſsonam, ſsecus in a lijs caſsibus, maximê ſsi deſsignatio perſsonæ eius ſsub ſstantiam non reſspicit. 676. 32.
    • Reſscripta miſsſsa ad unam provintiam, debent obſservari in alijs, in quibus cadem militat ratio. 732. 111. & 479. 56.
    • Reſscripta etiam odioſsa, & pœnalia, ita accipienda ſsunt, ut eorum verba aliquid operentur. 922. 88.
    • Reſscripta, & commiſssiones ob gratiãgratiam alicuius, & ad eius poſstulationem conceſsſsa, extenduntur ad ea omnia, quæ eiſsavorabilia, & utilia eſsſse poſssint, & prout veriſsimile eſst, quod voluit Auctor ipſsorum. 675. 27.
    • Revcripta extenduntur de perſsona ad perſsonam, & loco ad locum, ex veroſsimili mente concedentis, & ne eius gratia vana reddatur. 675. 30.
    • Reſscripta ad recipiendum ab aliquo Prælato iura, mentum fidelitatis, vel profeſssionisfidei, in eorum favorem expediuntur. 675. 26.
    • Reſscripta gratiæ, etſsi aliquid admixtum habeant, quod iuſstitiæ, vel iuriſsdictionis exercitium contineat, non expitant morte concedentis, vel impetantis. 709. 11.
    • Reſscripta ſsic ſsunt accipienda, ut ius commune, vel tercij minus, quantum heri poſssit, lædant. 799. 62.
    • Reſscripta, quæ, & quando expirent morte concedentis, & impetrantis re integra? 709. 9.
    • Reſscripta commiſssionum, & delegationum de perſsona ad perſsonam non extenduntur, quia ſsunt ſstri cti iuris. 674. 23.
    • Reſscriptorum & expectativarum generalium datæ, iure communi inſsepecto, ſservandæ ſsunt, & locum prælationi faciunt. 346. 17.
    • Reſscripiorum prioritas datæ, vel præſsentationis, an, & quando præpondere? 356. 7.
    • RESERVATIO ſsi fiat à Prorege tempore conceſsſsioni. Commendæ, poteſst ex poſst facto circa reſservata diſsponere. 379. 61.
    • RESIDENTIA non debeteſsſse continua, & ſsine ceſsſsatine, & abſsentia brevis non dicitur abſsentia. 529. 37.
    • Reſsidentia Commendatariorum, quibus rationibus inducta ſsuerit? 525. 1.
    • Reſsidentia patris prodeſst filio, & mariti, uxori. 534. 90.
    • Refidentias omnium Cortectorum Indiarum magis oporteret in Audientijs earum finiri, quam ad Indiarum Senatum remitti. 955. 18.
    • Reſsidentiæ iudicum, plura de eis, vide verb. ſsyndicatus, & viſsitatio.
    • RESIGNATARIVS non poteſst percipere fructus, ante receptionem, litterarum, & eouſsque eis gaudet reſsignans. 667. 45.
    • RESTITVTIO bonorum confiſscatorum, fieri videtur cum omnibus qualitatibus, quas habebant ante confiſscationem, & etiam quoad titulum dignitatis, contra ſsententiam à Ponte. 568. 107.
    • Reſstitutio eſst in priſstinum ſstatum repoſsitio, & tantũ reddit, quantum adimit læſsio. 567. 102.
    • Reſsticutio in integrum dari non ſsolet ad lucrum, cũ pœna, vel damno alterius. 516. 110.
    • REVERSIO cuiuſslibet rei ad ſsuam primævam naturãnaturam ſsemper ſsolet favorabilis eſsſse. 555. 9. Et plura de iure reverſsionis, & eius ſspecialibus, remiſssivê. 214. 63.
    • Rever ſsionis iure occupat Rex noſster terras vacan tes, quas Indis, & eorum municipijs conceſsſserat 214. 63.
    • p. [1188]
      REVOCATIO, etiam ab libitum permiſsſsa, debet intelligi de libito, ſsive arbitrio benè informato. 771. 69.
    • Revocationis mandati ſscientia nõnon requiritur in his, quæ pendẽtpendent ex ſsola voluntate revecantis, vel ſsunt ardua. 302. 70. & 72.
    • Revocationis mandati ignorantia potius, quâm ſeiẽtiaſeientia præſsumitur, & quare? 302. 67.
    • Revocanda non ſsunt ta, quæ iterùm facienda ſsunt. 375. 22.
    • REX noſster, quod tandem conſsilium eæperit circa reditus ſsedium vacantium ſsibi applicandos, & qualiter terria parte contentus fuerit, in pios uſsus diſstribuenda. 760. 8.
    • Rex noſster, & alij in ſsuis Regnis ſsunt, & eſsſse debent patroni, protectores, & executores Conciliorum, & maximè Tridentini. 650. 67.
    • Rex dum à Prælatis, quos nominat, iuramentum exigot, eos non gravat, ſsed iurium ſsuorum conſservationi conſsulit. 678. 55.
    • Rex noſster, hodie iuſsſsè non poteſst Commendas ſsemel datas, in cõmunicommuni, nec in particulari ſsine cauſsa auferre, vel revocare. 560. 47.
    • Rex noſster, in Regno Valentiæ, & Aragonis cognoſscit etiam ſsuper Prælatos exemptos. 639. 49.
    • Rex ratione confirmationis Commendarum, quam ſsibi reſservat, eas dare videtur. 545. 42.
    • Rex, in Curijs Matritonſsibus promiſssit, ſse, ſsine ipſsarum aſsſsenſsu, licentiam ædificandi nova Monafteria non daturum. 881. 32.
    • Rex, & ſsi præcisè non teneatur ad remunerandos Miniſstros, & Ofuiciales, qui ei ſserviunt cum ſsalario conſsueto, ſsemper tamen id ex benignitate, & Dignitate Regia facere ſsolet, & debet. 505. 113.
    • Reges Galliæ, non admiſsſserunt Collectores Apoſstolicos pro reditibus sedis vacantis, & ſsibi eos plenè reſse vant, & de Epiſstolis ſsuper hoc inter Boniſsaeium VIII. & Philipp. Pulchrum. 754. 26.
    • Rex ſsolus poteſst in totum diſspenſsare, cum onere reſsidentiæ, quam Commendatarij facere debent. 527. 21.
    • Rex ex æquitate debet relevare vaſsſsallos, quibus videt grave detrimentum imminere. 503. 99.
    • Rex Hiſspaniæ ex tertia parte redituum ſsedium vacantium Indiarum, quam ſsibi applicat, quando, & qualiter belli expenſsas facere poſssit? 760. 83.
    • Rex habet fundatam iuriſsdictionem in toto ſsuo Regno pro iuriſsdictione temporali. 957. 30.
    • Rex non tenetur ad remuneranda ſservitia facta ſsuis prædeceſsſsoribus ex opinione Matthæi de Afflictis, quæ reprobatur. 564. 81.
    • Rex ubi eſst cum exercita, ibi eſst territorium eius. 500. 63.
    • Rex noſster, prius debet Eccleſsiæ Calices vendere, quàm Indos ad metalla damnare. 132. 42.
    • Rex ſsi donet Caſstrum, reſservato ſsibi certo numero vaſsſsallorum, qualiter ſstatim familiarum electio facienda ſsit, & cuius ſsit augmentum, vel diminutio? 385. 31.
    • Rex patronus ubi eſst abſsens, quæri debet aſsſsenſsus, & præſsentatio Vicarij ipſsius 792. 7.
    • Rex tenentur præcisè ſsuſscioere in ſse defenſsionem, & evictionem earum rerum, quas propter merita alicui donavit, & varia exempla, quæ habe doctrinam communiunt. 370. 64.
    • Rex ubi tanquam Magiſster Ordinum MilitariũMilitarium pro cedit, Regalia exercere non poteſst. 882. 38.
    • Rex, & Indi non debent fraudari in ſservitio Commedatarij, quem elegerunt. 528. 33.
    • Rex in terris eſst ſsicut Dominus in cælis. 934. 42.
    • Rex bonus melior eſst, quàm bona lex, & Magiſstratus lex loquens à Cicerone appellatur. 1047. 53.
    • Rex qualiter, & quàm potenter repræſsentet ſsuam dignitatem, quæ numquam moritur, nec mutatur, ex verbis Baldi, omnino legendis. 564. 77.
    • Rex eſst dominus abſsolutus Commendarum, & ei obediendum eſst in earum diſstributione. 345. 7.
    • Rex quando poſssit, omnibus convultatis poſst habitis, alium ex ſsuo arbitrio eligere? remiſssivê. 803. 88.
    • Rex nullus in toto Orbe adeò magnas, & pingues prælaturas uno verbo providet, ac Hiſspanus, ex Auctore theſsauri politici. 658. 32.
    • Rex noſster eſst dominus univerſsalis omnium terrarũterrarum, montium, & paſscuorum Indiarum. 214. 62.
    • Rex noſster pijſssimus multum debet curare, ne Indi gravium tributorum exactione vexentur, & repellere contrarium ſsuadentes, 163. 57.
    • Rex fundat intentionem in exercicio iuriſsdictionis ſsui Regni, etiam in terris dominorum, & Prælatorum. 577. 41.
    • Rex poſsitus in neccſssitate de bonis ſsubditorum diſsponere poteſst, vel non ſsolvere, aut differre quod debet. 103. 26.
    • Rex noſster Philippus IV. Opt. Max. quantum ſservitia perſsonalia Indorum tolli, vel minui deſsideraverit. 29. 47.
    • Rex poteſst exercere, ſsede vacante, iuriſsdictionem in villis, quæ pertinent ad temporale dominium Prę latorum. 753. 17.
    • Rex noſster quid tandem Rom. Pont. ſscribendum cẽſsuerit ſsuper Chriſstiana ad Iaponios, & Indos expeditione? 837. 23.
    • Rex eſst patronus, & executor ominum piorum ope rum quæ eius Vaſsſsalli in ſsuo Regno facere iubent. 650. 64.
    • Rex, qui iubet alicui per Proregem Commendam conferri, ipſse commendare, ſseu conferre videtur. 544. 31.
    • Rex ubi ſsimul eſst dux, & iudicar, ut talis, appellatur ad Superiorem in Ducatu. 905. 33.
    • Regis, & Paſstoris comparatio in vailalis & pecoribus tendendis, & non deglubendis 133. 57.
    • Regis noſstri intereſsſse verſsarur in eo, ne Eccleſsiæ Cathedrales Indiarum decimis ſsini præſstari ſsolitis, defraudentur, & quare? 867. 51.
    • Regis magis, quàm privati vaſsſsalli eſsſse, omnes deſsiderant, & præcipuè Indi, & quare? 606. 85.
    • Regis præiudicium non eſst, ſsi concedantur huic, vel illi, quæ alijs concedi ſsolita ſsunt. 483. 12.
    • Regis aſsſsenſsus quoties requiritur in electione Epiſscopi, ſsuthcit, quòd eo abſsente, conſsentiat eius Vi carius. 208. 17.
    • Regis gaza, ubi non ſsufficit ad ſsumtus belli, ſsubditi ſsuis expenſsis debent ei inſservire. 499. 57.
    • Regis manum, ab Epiſscopis oſsculari non debere ſsentit Alvar. Pelagius, contra quem Borrellus inſsurgit. 679. 59.
    • Regis præiudicium intervenire non videtur, ſsi Commenda uxoris ex eius voluntate marito de novo concedatur. 483. 10.
    • Regis curæ omnes, in ſstudium iuſsſsitiæ præcipuè dirigidebent, ex Divo Gregorio, & alij. 954. 13.
    • p. [1189]
      Regi incumbit cura, & levamen ſsuorumva ſsſsallorum, & ut ſservitijs non incommodentur, & reifaniliari deficiant. 503. 98.
    • Regi, qui inſserviunt, vel ad eius vocationem veniũtveniunt, pro præſsentibus habentur, quia ei parere tenentur. 784. 39.
    • Regi incumbit defendere eos, qui ipſso aliquam gratiam, vel donationem acceperunt. 629. 52.
    • Regi, magis, quàm Metropolitano debet Epiſscopus intemporalibus obedire. 934. 41.
    • Reges, & Supremi Principes ſsunt ubique Defenſsores, & Protectores Generales omnium Eccleſsiarũ ſsui Regni. 632. 1.
    • Reges Hiſspaniæ voluntariê ſse obligant ad ſsolvenda privata debita ſsuorum anteceſsſsorum. 427. 4.
    • Reges Hiſspaniæ acceperunt Conquiſsitionem Indiarum ſsub onere propagandæ Religionis, & fundendi pro ea, & converſsione, & defenſsione Indorum, (ſsi operteret) ſsanguinem proprium. 132. 46. & 619. 3.
    • Reges Hiſspaniæ multum Epiſscopis, & Sacerdotibus deſserunt, & ſsunt Protectores, & Aſsſsertores immunitatis, & iuriſsdictionis eorum. 759. 60.
    • Reges Hiſspaniæ, ut Patroni, & Protectores Eccleſsiarum Indiarum, tuentur, & admiuiſstrãc earũ reditus ſsede vacante. 752. 6.
    • Reges quemadmodum providere poſsſsunt de tollendis violentijs à iudicibus Eccleſsiaſsticis illatis, ita, & multò magis de ſseditionibus, & ſscandalis, quæ à Clericis, vel Religioſsis privatis cauſsantur. 934. 44.
    • Reges noſstri antiquius, & potentius privilegium habent pro percipiendis decim Indiatum. quàm Religioſsi, aut Religiones earum. 867. 53.
    • Reges cum ſsuis officialibus, quid paciſsci videantur in ſsalariorum aſssigantione, & ſsolutione? 890. 24.
    • Reges ſsolent ſsemper dicere, que hazen merced, etiam rerum, quas vendunt, vel ob aliam præciſsam cauſsam concedunt. 564. 83. & 760. 77.
    • Reges Catholici qualiter decimas Indiarum, ſsibi à Sede Apoſstolica donatas, Eccleſsijs redonaverint, & ubi non ſsufficiunt, Epiſscopos, & alios Miniſstros ſsuis ſsumtibus aliant? 623. 28.
    • Reges Hiſspaniæ ſsunt Canonici Eccleſsiæ Burgenſsis, Toleranæ, & Legionenſsis, & in hac etiam Excellentiſsſs. D. Marchio Aſsturicenſsis. 639. 46. Et de ſsimiliture Regum Galliæ, & qualiter ſsuper pelliceum indunt, & alia Eccleſsiaſstica munera expleant, ibid. nu. 45.
    • Reges noſstri non poterant benemeritos in conquiſsitione, populatione, & pacificatione Indiarum remunerari, ſsi eiſsdem Commendæ Indorum non aſssignarentur. 271. 50. Et non ſsatisfacerent, ſsuo muneri, & officio, ſsi eos non afficerent his, & alijs præmijs, ibid nu. 57.
    • Reges Hiſspaniæ inprovincijs Novi Orbis ſsunt effecti quoad ſspiritualia, veluti legati, aut delegati Ro mani Pontificis, & Dei Vicarij, & Auctores ita tenentes. 638. 40.
    • Reges noſstri, etiamſsi aliquo iuſsto titulo potiri poſsſsent reditibuis ſsedium vacantium, deberent illos expendere in uſsus pios, & quare? 760. 78. Et quod partem, quam hodie ſsibi applicant, ſsemper in tales uſsus expendunt, ibid n. 80.
    • Reges hoſstri quamvis in aliquibus partibus decimas Eccleſsijs redonaverũtredonaverunt, aghuc plura ſsibi in illis reſservant, quæ ſsuſsficiunt ad tuendam ipſsarum perceptionem, & iuriſsdictionem. 628. 49.
    • Reges noſstri qualiter ſsæpê uſsi ſsuerint Pontificia facultare ſsibi conceſsia, ad dirigendos, & dividentos Epiſscopatus? 664. 14.
    • Reges debent eſsſse libetales donationibus Eccleſsię ſsaciendis, quia per hæc non depauperiatur, ſsed potiûs augetur eorum ſstatus. 758. 62.
    • Reges debent eſsſse liberales, & ſsubditorum opulentiam, & benevolentiam ſsuas putare divitias, ex Patricio. 544. 26.
    • Reges noſstri quotidie renovant ſschedulas, quæ benemeritos remunerari, & anteferri præcipiunt. 335. 28.
    • Reges in electione Epiſscoporum berè poſsſsunt, ſsalva conſseientia, perſsonæ reſpectũreſpectum habere, ſsi ea Eccleſsiæ etiam utilis ſsit 684. 13.
    • Reges ſsuper omnes divitias vaſsſsallorum ſsaluti, & augmento proſspicere debent. 123. 104.
    • Reges Catholici, & eorum in Indijs vicem gerentes, poſsſsunt in utroque foro Prædicatores, & quos voluerint eligere, & delegare ad miſssioes IndorũIndorum, etiam irrequiſsitis Epiſscopis. 837. 27.
    • Reges Caſstellæ hominem proprium deputare ſsolebant pro cuſstodia, & adminiſstratione ſspolij Epiſscopi defunti, & redituum ſsedis vacantis. 742. 39.
    • Reges Franciæ, Siciliæ, & alij dicuntur. habere privilegium conferendi beneficia, maximè ſsede vacante, & quod ob hunc reſspectum non ſsunt merè laici. 639. 48.
    • Reges ubi donant Eccleſsijs, vel Epiſscopis ſsucceſsſsoribus reditus ſsedis vacantis, dicunt, que les hazen merced dellos. 757. 44.
    • Reges Hiſspaniæ in Concil. Tolet. VI. eam legẽlegem ſsanxorunt, ut Rex hæreticus à Reges expellatur. 893. 46. Et qualiter Reges Catholici ſse, & ſsuos ſsucceſsſsores Tribunalibus S. Inquiſsitionis ſsubmiſsferint? ibid. nu. 45.
    • Reges Hiſspaniæ, vel ex conceſssione aliarum nationum, ſsunt abſsoluti domini divitiarum totius orbis, & in eis Romanos excedunt. 1060. 12. Et cur eorum divitias iuexhauvtas appellet Marchantius? ibid. nu. 15.
    • Reges noſstri valdè curatunt divinum cultum in Provincijs Indiarum. 619. 1.
    • Reges Franciæ nimis extendebant privilegia conferendi beneficia, & alia, quæ ſse habere dicebant, quouſsque concordatæ factæ fuerunt. 647. 47.
    • Reges Galliæ parùm curant de bonis Prælacis ſsuis Eccleſsijs præficiendis, & de damnis quæ inde naſscuntur, ex Choppino. 685. 15.
    • Reges Vngariè, & poloniæ reſservant ſsibifructus, & reditus ſsedisvacantis. 755. 28.
    • Reges Hiſspaniæ prætantiſssimum ius habent pro tuendis, & dirigendis Religionibus, & Religioſsis Indiarum, & quare? 912. 8.
    • Reges noſstri, exſspeciali privilegio Pontificis, habent electionem, & præſsentationem Prælatorum Eccleſsiarum Indiarum. 656. 27.
    • Reges noſstri Pijsimi, quantùm ſsempet curaverint Indis favere. & Commendas eis damnoſsas tollere 266. 13.
    • Reges gratiores, & liberaliores eſsſse debent in remunerandis benemeritis in provincijs, & Regnis noviter acquiſsitis. 560. 54.
    • Reges ſsola ratione protectionis generalis, quam habent, & proprium ius patronatus. 632. 2.
    • Reges Galliæ, Neapolis, & Luſsitaniæ habent etiam cuſstodiam redituũredituum Eccleſsiæ ſsedis vacantis. 752. 9.
    • Reges noſstri fundant in poſsſseſssione patronatus laica lis, & idcò in ea mannutenendi ſsunt. 643. 10.
    • p. [1190]
      Reges Hiſspanię antiquo ſsuiceperunt in ſse tuitionem, & protectionem ſspoliorum, & vacantium Epiſscoporum decedentium. 741. 33.
    • Reges iuſsſstê, & licite faciunt, ſsi divitias quærunt ad ſsui Regni ſsuſstentationem, vel ſsublevationem. 104. 29.
    • Reges ſsi non haberent præſsentationem Prælatorum Eccleſsiafum Regni, poſsſsent iuſstis inſstis cauſsis intervenientibus, ſse eorum electioni immiſscere, vel contradicere. 658. 34.
    • Reges meliores æſstimantur, ſsi ſsoli omnia non præſsumant, ex Caſssiod. 1016. 38.
    • Reges in hoc videntur inſstituti, ut ſsubditorum politicam, & ſsociabilem vitam curent. 209. 17.
    • Reges Hiſspaniæ ſsempoer enixê curarunt dereductionibus, & aggregationibus Indorum. 209. 19.
    • Reges Siciliæ ſsunt legati à latere pro Eccleſsiaſsticis illius Regni, ex conceſssione Vrbani II. 639.
    • Reges prohibere poſsſsunt, ne Eccleſsiaſstici à ſsuis ſsubditis impoſsitiones, vel contributiones illicitas exigant, & ut ad Regium Senatum mittant taxas, ſsive Aranzeles ſsuorum tribunaſsium. 957. 33.
    • Reges noſstri nullam claſsſsem in Indias mittunt ſsine multis Religioſsis, deſstinatis ad converſsionem Indorum. 814. 51.
    • Reges quemadmodum defendere debent Eccleſsias Paſstore viduatas, ita, & bona Paſstoris defuncti, quæ ipſsis applicantur. 742. 43.
    • Reges Hiſspaniæ ſsæpè in Indijs Vicarij, poterant olim aſssignare parochospopulis Indorum, ſsine licentia Epiſscoporum, & quare? 808. 13.
    • Reges Hiſspaniæ ſsæpè in ſsuis teſstamentis revocarunt, & nullas eſsſse declararunt donationes â ſsei iopſsis factas in præiudicium Regiæ Coronæ. 758. 51.
    • Reges licèt pecoent theſsauros congerendo, peccabunt tamen ſsi id eſsficiant cum gravi diſspendio vaſsſsallorum, vel ſsi taies theſsauros ſsine cauſsa profundant. 133. 52.
    • Reges noſstri poſsſsunt vocare in Hiſspaniam Clericosd in Indijs ſscandalosè degentes, & quare? 639. 51.
    • Reges non debent evertere, ſsed potius conſservare, & imitatifacta ſsuorum prædeceſsſsorum. 564. 78.
    • Reges noſstri licèt aliquandò hęſsitaverint circa Indos metallis addicendos, poſstea id permiſsorunt. 108. 77.
    • Reges Hiſspaniæ, quâm bonos ſsemper Prælatos eligere ſsoleant ad Eccleſsias ſsui Patronatus, ex Anaſstaſs. Germ. 684. 14.
    • Reges Galliæ ſsolos poſsſse, non ſsolùm præſsentare, verùm, & conferre Prælatures, & Epiſscopatus Regni ſsui, tradit Graſsſsal. 647. 42.
    • Reges noſstri, quo cura, & ſstudio in erigendis, & detandis Eccleſsijs Cathedralibus Indiarum uſsi fuerint. 653. 2.
    • Reges, etſsi ſsint patroni laici, non arctantur ad præſsentandum intra quadrimeſstre, & quare? 648. 49.
    • Reges, etſsi poſssint ad libitum Cõmendas concedere, alijs tamen Gubernatoribus id non licebit. 333. 2.
    • Reges noſstri ſsemper agnoverunt ſse in Indijs teneri ad Eccleſsiarum ædificationem, & ſschedulæ de hoc agentes. 877. 7.
    • Reges, an, & qualiter teneanturſsub peccato mortali digniores in Epiſscopos eligere? 684. 7.
    • Reges noſstri ſsi vellent ſsibi aliquid reſservare, tempore quo decimas Eccleſsijs conceſsſserunt, id expreſsſsiſsſsent. 759. 65.
    • Regum Hiſspaniæ zelum iuſstitiæ in fundaudis Audiẽ. tijs indiarum graviter exprimit prima ipſsarum ordinatio, quæ reſsertur. 954. 14.
    • Regum Catholicor, Ferdin. & Eliſsabeth. zelus, & cura in inſstituenda ſsuis in Regis Inquiſsitione con tra hæreticam pravitatem extollitur, 887. 3.
    • Regum Hiſspaniæ laus, & gloria in Couſsilijs, & onſsilia, ijs per quos ſsua Regna gubernant. 1042. 1.
    • Regum Hæi eticorum cauſsæ, & iudicium ad iedem Apoſstolicam pertinent. 893. 50.
    • Regum officium eſst liberare opprefſsos, & tollere violentias, & damna ſsubditorum. 934. 43.
    • Regum noſstrorum pietas, & cura in Eccleſsijs India rum ædificandis, & de earum numero ſserè in numero. 877. 6. Et de earum erectione, & dora tione, & Auctoribus qui hãchanc curam, & pietatem laudant, & admirantur. 653. 8.
    • Regum remunerationes, & beneficia pleniſssima, & cumulatiſssima eſsſse debent. 271. 61.
    • Reges cuſstodia in reditibus ſsedis vacantis non dirigitur ad lucrum ipſsorum, ſsed ad bonumi ipſsius Eccleſsiæ, ne eius reditus dinipiantur. 753. 15.
    • Regum Hiſspaniæ maximam reverentiam, & ſsuboroinationem erga Tribunalia S. Inquiſsitionis, qui referant, & extollant? 893. 47.
    • Regibus nihil magis competit, quàm ſsubditorum pro tectio, ex Seneca. 958. 37.
    • Regibus Eccleſsias dotantibus, & ampliantibus, Deus magnam ſselicitatem promittit. 654. 11.
    • Regibus Hiſspaniæ iniunctum fuit à lede Apoſstolica totum pondus converſsionis, & prædicationis. Indorum. 638. 36.
    • Regibus noſstris ob Eccleſsiæ, & Eccleſsiarum in Novo Orbe dilatationẽ, & fundationem, quæ S. Seripturæ vaticinia conveniant. 654. 9.
    • Regibus imputare poteſst hodie S.R. Eccleſsia malam electionem Prælatorum, cum ferè ſsemper conhrmet præſsentatos ab eis. 684. 9.
    • Regibus Portugaliæ, quid conſsulverint graves viri circa negociationem A Etiopum. 139. 3.
    • Regibus competit in Eccleſsijs Indiarum omniũomnium Prælatorum, Præbendariorum, Beneficiatorum, & aliorum officialium Eccleſsiæ, præſsentatio. 647. 37.
    • Regalium cauſsarum privilegium eſst, ut in eis, quæ ſsunt de Regalibus, unuquàm fiſscus litiget diſseaiſsitus, hoc eſst ſsine poſsſseſssione, & manutenione. 867. 52.
    • Regia Maieſstas, an, & quatenùs ſsubiecta dici poſsſssit iuriſsdictioni S. Inquiſsitionis? 893. 48.
    • Regia protectio, quæ olim per Reges præſstabatur circa ſspolia EpiſcoporũEpiſcoporum, nunc exerceturper eius Supremum Senatum, & Regales Cancellarias. 742. 78.
    • Regum eſst malè audire, etiãetiam cũcum benefecerint. 341. 88.
    • REGESTVM vulgó Regiſstro, quid ſsignificet, & unde dicatur. 1066. 67. Et quæ ſsit cauſsa præcipua, & finalis eius faciendi in mercibus traiectitijs. 1067. 70. Et quanta debeat eſste eius Cura, & integritas præſsertim ex legibus, & ſsched. IndiarũIndiarum ibid. n. 71. RIGOR ſstrictus legum ſsæpè ex æquitate, & rerum circunſstantijs temperatur. 339. 66.
    • RITERSHVSIVS notatur, quód inverecundê contra Monachos ſseripſserit. 912. 3.
    • RITVS, conſsuetudines Indorum, & aliorum infidelium, legi naturæ, aut Chriſstianæ Religioni nõ repugnantes, eis relinqui poſsſsunt, quando convertuntur ad fidem. 219. 20.
    • ROMANI ſsemper viros lectiſssimos, & integerrimos ad provincias remotas remotas, & noviter partas mittere curabant. 1014. 16.
    • p. [1191]
      Romani ob ſsolam voluntatem quotannis plures homines varijs Iudis perimebant. 142. 39.
    • Romani Imperatores uſsi ſsunt Hiſspanis militibus ad ſsui corporis cuſstodiam. 614. 25.
    • Romani provincias pordomitas, earumque perſsonas, & prædia tributis onerabant. 161. 35.
    • Romani Imperatores quomodò notitiam plenam geſstorum in ſsuo imperio aſsſsequerentur. 336. 35.
    • Romani cum Sabinis quod fœdus inierint ſsuper Regis electione. 924. 101.
    • Romani ſsæpê ſsolobant compellere ſsubditos ad veteres ſsedes mutandas, & novalocai incolenda. 211. 30.
    • Romani totius ferè Orbis domini facti, per totum illum Romanam linguam extenderunt, ex Plinio, & alijs. 231. 45.
    • Romani magnam curam adbibuerunt in metallis quærendis, & effodiendis. 105. 50.
    • Romanian humanitatis, an ſstatus ratione ductipopulis ſsubactis ſsuum ſsermonem, & mores indidierint? 231. 48.
    • Romani, & aliæ nationes provincijs ſsubiugatis varia tributa indicebant. 158. 9.
    • Romani feras omnes gentes, quas bello domabant, ſstatim civiles, & politicas reddere conabantur. 210. 29.
    • Romani, qualiter emeritos milites in Provincijs ſsubactis agris donarent, & alijs modis remunerarent? 270.
    • Romani primitus in cõmunicanda ſsua lingua parciſsſsimi fuerunt. 230. 44.
    • Romanorum Imperium, & ſsermonem per totum Orbem extendi Deus diſspoſsuit, ut facilius Chriſsti advencus, & fides prædicaretur, ex Prudent, & alijs. 231. 46.
    • Romanorum mos in habendis, & diſsponendis publicis curſsoribus refertur. 95. 17.
    • ROTAE inſsignis deciſsio refertur pro valore pacti, ne prædia decimantia tranſseant in Religioros ſsine onere decimarum. 666. 40.
    • Rotæ deciſsio expẽditur pro libera diſspoſsitione Epiſscopi regularis. 752. 47.
    • RVBRICARVM diverſsitas, oſstendit diverſsitatem ſsubiectorum, & naturam rerum de quibus in illis tractatur. 656. 23.
    • RVINI lapſsus detegitur, omnes filios pariter ad maioratus ſsucceſssionem admitti docentis. 423. 36.
    • RVSTICVS deponens de viſsu, toleratur, quamvis deponere deberet de auditu, quia eſst grorius homo. 248. 52.
    • Ruſsticus, qui promittit ſsolvere domino pro terra, quã laborat, dimidiam, aut tertiam partem fructuum, non deducit expenſsas. 366. 22.
    • Ruſstici non ſsolùm pro decimis, verùm, & pro expenſsis in lite ſsuper illis cauſsatis, poſsſsunt conveniri, & incarcerari. 192. 12.
    • Ruſstici, & Indi, qui eis comparantur, in atrocioribus, & malitioſsis delictis ſseverê puniri debent. 248. 67.
    • Ruſstici, an, & qua excuſsatione digni ſsint, iudicis arbitrio permittitur. 248. 49.
    • Ruſsticorum, & pauperum privilegia, qui Auctores cumulent, & per tractent. 247. 41.
    • Ruſsticis ipſsis, & agricolis utile eſst ad multa decimas ſsolvere, ex D. Chrvſsoſst. 192. 13.
    • Ruſsticis non imputatur ad pœnam varietas, nec cõtradictio in teſstimonijs, niſsi de nimia malignitate convincantur. 248. 53.
    • Ruſsticos non ligat ſstatutum eis ſspecialiter non publicatum, eo quòd ſsint de plobe ruſsticana, & in quo hæc differat ab urbana. 249. 61.
    • Ruſsticani, & coloni ad alia obſsequia evocandi non ſsunt. 153. 46.

  • S.

    • SEBACVS Rex AEthiopum, qualiter facineroſsos publicis operibus utiliter addixerit? 143. 46.
    • SACERDOTES, qui coram Principibus ſsecularibus accuſsant, æmuli Chriſsti appellantur. 930. 11.
    • SACHARI plantagini, & opificio Indi dari probibentur, & quare? 65. 45.
    • SALARIVM olim concedi ſsolebat Auditoribus, & alijs magiſstratibus Indiarum, ex die quo, ex Hiſspania ſsolvebant, & qualiter poſsteà ſsolùm ſsex menſses pro toto itinere, & navigatione aſssignati ſsint. 970. 30. Et an, & quando ſspacium horum ſsex menſsium prorogati poſssit? numer. 31.
    • Salarium, quod Indijs metallarijs præſstatur, vix reſspondet minimæ parti laboris eorum. 125. 115.
    • Salarium integrum debet habere miniſster infirmus pro tempore quo ægrotat. 970. 33.
    • Salarium, an, & quando integrè percipere debeat miniſster, qui in initio anni decedit, & aliæ quæſstiones de ſsalario, remiſssivè. 970. 34.
    • Salarium pro decem illis diebus ſsublatis in Calendario Greg. XIII. adimi iuſsſsum fuit miniſstris India rum. 971. 35.
    • Salrium, & officium ipſso amittunt Auditores Indiarum, qui interdicta matrimonia proſse, vel liberis contrahunt, & ſsched. de hoc agentes. 975. 61.
    • Salarium non conventum, & deſsignatum, an Viſsitatoros, & Vicarij generales ab Epiſscopis petere poſssint? qualiter moderari debeat. 765. 60. & ſseqq. & quid in alijs famulis? 743. 51. & 52. ubi de Bulla Pij V. ſsuper hoc, & quod moderatè ſsunt ſsolvenda, & an illis obſster præſscriptio triennij? n. 55.
    • Salarium totius anni deberi officiali, qui eo cæpto, & nec dùm finito, deceſssit, afſsirmant plures, ſsed plurimi negant, quorum opinio praxi recipitur, & quare? 890. 23.
    • Salarium, ſsive merces competens Indis, qui ſserviunt in propria manu præſstari debet. 52. 75.
    • Salaria eompetentia Correctoribus Indiarum conſstituta ſsunt, ut ab illicitis abſstineant, & ſschedulæ de hoc agentes. 949. 15. Et à quo tempore, & uſsque ad quod tempus hæc ſsalaria durent, ibid. 16.
    • Salaria Inquiſsitorum anticipata initio cuiuſslibet ter tij ſsolvi iubentur, & quarê licèt ſsecùs in alijs Miniſstris. 889. 18.
    • Salaria Inquiſsitorum Indiarum, quandó, & qualiter ex Regijs arcis perſsolvenda ſsint? 888. 11.
    • Salaria ſsamulis Epiſscoporum deſsunctorum debita, quo iure, & modo ſsoleant ſsolvi iuberi periudices ſseculares? & Auctores, qui de hoc agunt. 742. 46.
    • p. [1192]
      Salaria militum, vaſsſsallorum feuda, & advocatorum honoraria, etiamſsic concernant defenſsionem clien tum, licitè recipiuntur. 511. 25.
    • Salaria Auditorum, & plures quæſstiones de ſsalar ijs proponuntur, & deciduntur in ſsched. Indiarum quæ citantur. 970. 29.
    • SALINAE Athenarum ſsubito exarerunt ob tributum ſsuper illis impoſsitum, & idem in noſstris de Fuentelapiedra. 140. 13.
    • Salinæ Perùanę communes eſsſse iuſsſsæ ſsunt, & quare? 1062. 65.
    • SALOMON, an peccaverit immenſsas devitias coarcervando? remiſssivè. 104. 30.
    • Salomoni ob templi ædificationem, quid fuerit à Deo promiſsſsum? 877. 2.
    • SALVIANI elegans locus de damnis clientelarum refertur, & ad Commendatarios transfertur. 517. 77.
    • Salutis ſspes nulla reſstat, quando ab ijs venena porriguntur, à quibus antidotum expectartur. 225. 83.
    • SAMBVCI emblemma expenditur. 129. 14.
    • SANCTVM nihil adeò eſst, vel vile, quo mali abuti non poſssint, ex D. Chryſsoſst. Quintil. Senec. & alijs. 34. 90.
    • SANDALIA, quibus Apoſstoli vtebantur, quid ſsignificarent? ex D. Auguſst. 803. 93.
    • SARRACENI gravius puniunt iniurias illatas Chriſstianis apud ſse commorantibus, quàm illatas alijs Sarracenis. 247. 39.
    • SATVRNI ſsæculo, qualiter gens per campos diſsperſsa condumata fuerit, ex Virgil. & Ovid. 210. 28.
    • SCHEDVLA inſsignis refertur pro Hiſspanis ad laborem in Indiarum partibus ſsuadendis, 26. 19.
    • Schedula Quitenſsis expenditur, ſservitium perſsonale permittens, quod publicam vtilitatem concernit. 40. 136.
    • Schedula noviſssima de iuramento Regię iuriſsdictionis, & patronatus per Prælatos Indiarum nõnon turbando refertur. 678. 52.
    • Schedula, ann. 1596. de Indis ſsermone Hiſspano inſstituendis expenditur. 229. 29.
    • Schedula, quæ prohibuit dari Commendas, & alia officia cognatis, propinquis, & familiaribus Miniſstrorum, qualiter per aliam fuerit iuſstiſssimè temperata. 315. 73.
    • Schedula Regia, quæ Breve Greg. XIII. in appellationibus litium Eccleſsiaſsticarum in Indijs ſservari iuſssit, ad litteram refertur, & latè explicetur. 709. 77. Et alia, quæ iubet ne Indis baptizandis capilli tondeantur. 219. 30. Et alia, anni 1603. agens de ſsucceſssione maritorum. 475. 22. Etalia anni 1625. quæ videtur in beneficijs interinarijs requirere aſsſsenſsum Patroni. 799. 59. Et alia, quæ tractat de ſservitijs Ianaconarum. 16. 43. Et alia, quæ declaravit fructus diviſsi Epiſscopatus, ex die gratice ad novum Epiſscopum pertinere. 668. 58. Et alia, quæ iubet ne Cazicatuum ſsucceſssiones tollantur, mutentur, vel invertantur. 237. 20. Et alia, ann. 1568. quæ ſsuper legatis, Indis à ſsuis Cõmendatarijs relictis, pro damnis eiſsdem datis, iuſstitiam celeriter heri iubet. 522. 130. Et alia, ann. 1583. quæ Indos impeditos, vel uxores, aut ſsilios infirmos habentes, à ſservitijs per ſsonalibus liberat. 50. 59. et alia, ann. 1610. quę vinearum plantationibus in Perùanis provincijs obviam iri iuber. 63. 44. Et alia, ann. 1619. quæ prohibet ſsine cauſsæ cognitione beneficia Curatis adimi. 796. 39. Et alia, ann. 1529. quæ agiede monendis Commendatarijs, ve reſsideant, cum præfinitione temporis quadrimeſstris, 510. 49. Et alia, quæ ibuet ne fiat novitas, cum Indis Cu7quenſsibus in modo decimandi. 201. 15. Et alia, quæ quandam Commendam, extero datam, adimi iuſssit, & de eius ratione. 313. 58. Et alia agens de renuntiatione Commendarum. 325. 51. Et alia ann. 1618. quæ irritat Commendas coptratenorem mandatorum datas, & fructus reſstitui iu bet. 204. 81. Et alia agens de ſspolijs Epiſscoporum Indiarum, & Collectoribus excludendis. 741. 27. Et alia anni 1593. de vindicandis iniurijs Indorum. 245. 20. Et alia noviſssima, quæ graviſs, ſsimis verbis, & pœnis Commendas Miniſstris, & eorum propinquis, & familiaribus dari prohibet. 314. 67. Et alia ann. 1551. quæ mineralia per Indos voluntarios laborari permitti. 188. 28. Et alia ann. 1609. quæ expreſssè, & generaliter iubes, ne vllo modo Indi ad privatorum famulitium diſstribuantur. 8. 15. & 9. 9. Et alia quæ Audiẽtijs Indiarum Commendandi facultatem denegat. 297. 6. Et alia ann. 1601. quæ vulgò vocatur, la del ſservicio perſsonal. 4. 12. Et alia an. 1624. quæ dedit for mam in doctrinis Religioſsorum pięſsentandis. 523. 3. Et aliæ ann. 1575. & 1603. quæ formam matrimonij pręfigunt, vt uxores ſsuccedere poſssint in Commendis maritorum. 463. 17. Et aliæ, quæ Indis Euchariſstiam miniſstrari iubent, maximè, ut viaticum. 252. 93. Et aliæ, quæ in commendis Indorum videntur concedere dominium, proprietatem, & poſsſsefsionem. 278. 20. Et aliæ quæ Indos decimas ſsolvere debere iubent, aut inſsinuant. 194. 28. Et aliæ plures, quæ fodinas per ſservos exerceri iubent, ubi id poſssibi le fuerit, ut Indi ab hoc onere liberentur. 140. 16. Et aliæ quibus cavetur, ut Hiſspani, & omne genus Hybridarum ad miniſsteria publica compellantur. 26. 18. Et aliæ, quæ de tributis Indoium, & eorum norma, & taxatione diſsponunt. 159. 15. Et aliæ, quæ agunt de dolore Indorum ob iniuncta ſsibi ſservitia perſsonalia, maximè metallorum. 49. 46. Et aliæ quæ ſservientium Indorum ſsaluti conſsulunts. 55. 96. Et aliæ, quæ damna conſsiderant ex proviſsione Commendarũ facta abſsentibus à provincijs Indiarum. 314. 61. Et aliæ, quæ Indos omnino â ſservitijs perſsonalibus liberari iubent. 29. 44. Et margaritis legendis diſstribui prohibent. 122. 97. Et metallis inſservire. 125. 122. Et aliæ, quæ declarant in quibus rebus debeat conſservari ſservitium perſsonale Indorum. 41. 138. & 46. 26. & 108. 79. Et aliæ, quæ Indos ad loca remota, vel intemperata deduci prohibent. 51. 74. Et aliæ, quæ agunt de expectativis Commendarum. 345. 2. Et aliæ, quæ Indos ætate minores oneribus relevant. 49. 51. Et aliæ, quæ agunt deſsalarijs Indis ſservientibus perſsolvendis. 54. 87. Et aliæ, quæ ſservitium perſsonale Indorum, Commendatarijs graviter prohibuerunt. 3. 9. Et aliæ, quæ Iudis Chaſsquis faveri, & eos competenti mercede donariſstatuunt. 97. 33. Et aliæ de Indorum reductionibus, & municipijs agentes, 209. 20. Eta liæ, quæ agunt de tributis Ianaconarum. 20. 83. Et aliæ, quæ Indos ſservitiales per vices mutari iubent. 44. 12. Et aliæ, quæ litteras alienas inter cipere, vel aperire graviter prohibent, & puniunt 97. 37. Et aliæ quibus iubetur, ut Indi ad agrorum culturam diltribuantur. 61. 2.
    • p. [1193]
      Schedula ann. 1601. & 1609. quid diſspoſsuerit ſsuper tollendo fervitio perſsonali. 29. 46.
    • Schedula nulla reperitur, quæ vocet maritos ad ſsucceſssionem Commendarum uxorum, & de inter pretatione earum, quæ in contrarium expenduntur. 478. 51.
    • Schedula ann. 1601. quæ vocatur de la concordia, & ponit formam privandi beneficiarios ex concor dia Prælati, & Patroni, reſsertur, & an hodie practicari debeat? poſst illam ann. 1609. diſscutitur. 795. 34.
    • Schedula anni 1561. quæ ſsucceſssionem viri, & uxoris in Commendis æquare videtur, qualiter accipièda ſsit? & altera ann. 1605. 479. 55.
    • Schedula an. 1601. licet neque ad agrorum culturam coactum Indorum ſservitium permiſsſserit, eos tamen otioſsos eſsſse non patitur. 61. 3.
    • Schedula valde notabilis expenditur ann. 1581. quæ declarat, & iubet, benemeritis non præiudicare ſschedulas, quas alij impetrant ad futuras Commendas, ſsi hi minus meritifuerint, & quare? 347. 24.
    • Schedula ſservitij perſsonalis ann. 1609. coactum Indorum ad metalla ſservitium expreisè conſservari præcipitur. 109. 86.
    • Schedula Pintiæ, & alijs cavetur, ut ttibuta Indorum in rebus, & fructibus taxentur, qui pro varietate Regionum ſsacilè ab illis habet poſssint. 162. 45.
    • Schedula ſservitij perſsonalis ann. 1601. qualiter Indos metallis addici concedat. 109. 83. Et alia ann. 1609. qualiter eoſsdem, etiam invitos, agriculturæ, & alijs miniſsterijs publicis deſstinali poſsſse, ſstatuerit? 61. 4.
    • Schedula ann. 1609. quæ agit de ſservitio perſsonali Indorum, eos voluntarie locari, & in mineralium locis congregari, & municipia erigere cupit, & monet. 142. 30.
    • Schedula ann. 1601. illa altera ſservitij perſsonalis, quæ metalla per Indos vo untarios, aut AEtiopes coli, ſstatuerat, ſsecretô temperata fuit. 109. 84.
    • Schedula ann. 1582. Auditores Mexicanos notavit, quód ſsiliorum appellatione nepotes contineri dubitaſsſsent. 456. 31.
    • Schedula anni 1620. mineralium cura, & Indorum ad ea ſservitium commendatur, dum modo eorum vexationes reprimantur. 109. 87.
    • Schedula Regia iubens iniurias Indorum eodem modo pruniri, ac Hiſspanorum, cur â multis nõnon practicertur? 246. 35.
    • Schedulæ omne, quæ de ſsucceſssione Commendarũ agunt, illas iam cum effectu aſssignatas fuiſsſse ſsupponunt, & expenduntur illa de ann. 1552. & altetade ann. 1562. 430. 101.
    • Schedulæ Regiæ, & reſscripta, & Epiſstolæ PrincipũPrincipum, an, & quando ius generale cõſtituantconſtituant, & ad unum Proregem, vel provinciam millæ, in alijs obſservali debeant. 1048. 65. & ſseqq.
    • Schedulæ Indiarum, quæ requirunt ad ſsucceſssionẽ Commendarum, quod coniuges, Vivan, y eſsten caſsados ſseis meſses, etiam in ſspontis de præſsenti, & ante copulam verificantur. 468. 64.
    • Schedulæ directæ ad aliquam Proregem, vel gubernatorem, etiam ſsub nomine proprio, ab eius ſsucceſsſsore in officio impleri poſsſsunt, & debent. 1049. 67.
    • Schedula anni 1609. qualiter prohibeat ſservitium perſsonale à Commendatarijs exigi ſsolitum, & Indos omnes taxari iubeat? 4. 13.
    • Schedulæ, quæ facti tantûm narrationem continent, nihil diſsponut. 799. 60.
    • Schedulæ agètes de praxielectionis Canonicatnum oppſsitionis, ſsunt acciendæ ſsecundum intellectum, & diſspoſstionem Concil. Trid 784. 45.
    • Schedulæ, quæ iubent, ut Commentarij refideant trahuntur etiam ad Commendas ante eas collatas. 527. 14.
    • Schedulæ Regiæ quæ præſscribunt forman beneficijs regularibus Indorum, & eis favent, ſsunt confirmatæ à Sede Apoſstolica. 810. 23.
    • Schedulæ, & iuſssiones PrincipũPrincipum nõnon oporter, ut in ſsui concluſsione contra tranſsgreſstores inſsolitis verbis excandeſscant, & notatur cõtrariuscontrarius, qui hodie increbuit. 1050. 79.
    • Schedulæ quæ decimas integrè ab Indis præſstari iuſsſserunt nunquâm ſsuerunt executioni mandatæ ſsed imò per alias derogatæ, quæ reſseruntur. 197. 55.
    • Schedulæ, quæ indecebant privationem ipſso iure, ob non reſsdentionam in Commendis, oblitteratæ fuerunt. 530. 52.
    • Schedulæ Regiæ circa ſspolia Commendarum, facta à iudicibus quid ſstatuerint? 580. 75.
    • Schedulæ Regiæ, quæ iubent Indos tolli ab inuiſstis poſsſseſsſsoribus, qualiter ſsint intelligendæ? 576. 35.
    • Schedulis antiquis dabatur licentia Indis, tanquàm vaſsſsallis liberis, vbi vellent habitandi, & ſsedes mutandi 212. 44.
    • Schedulis pluribus de Commendatariorum titulis mentio fit. 281. 55.
    • Schedulis plurimis politica Indorum inſstitutio, valde commedatur, & Auctores, quæ dew ea agunt. 218. 8.
    • Schedulis reſspondetur, quæ Indos metallis diſstribui permittunt, qurt iubent. 136. 83.
    • Schedulis plurimis, Indorum ad metalla coactio, tùm diſspoſsitivè, tum enutiativè iniuncta reperitur, quæ reſseruntur. 109. 81.
    • Schedulis pluribus iuſstum eſst, ut Indi Hiſspanam linguam doceantur, & loquantur, & ſscholæ ad hoc ſsormentur. 229. 27.
    • Schedulas, quià Rege impetratunt pro Commendis vacanturis, cæteris paribus ſsunt præferent. 348. 35.
    • SCHOLARIS tempore vacationis rediens in domum, gaudet privilegils, & eius uxor, & liberi. 534. 89.
    • Scholari, qui putabatur ideoneus ſsi collata duerit præ benda, & poſsteà reperiatur indignus deber illa privari. 827. 32.
    • Scholaſstici ſsoli ſstudio debent vacare, & de alijs non cogitate, & æquiparantur militibus. 537. 117.
    • Scholaſstia quando gradum requirat. 780. 18.
    • D. SEBATIANVS à sandoval Senator Panamenſsis lausdatur, & eius libellus pro defenſsione vinearũ Perùanarum. 68. 70.
    • SECRETARIVS præcedit Fiſscalem in supremo Con Folio Inquiſsitionis, & non in alio. 987. 9.
    • SECVLARIS poteſstas non eſsiet ſsibi ſsufficiens, ſsi aliquam coertinem in Eccleſsiaticos ſseditioſsos non haberet 934. 37.
    • Seculares Principes, ſsi non poſsſsunt punire Eccleſsiaſsticos ſsaltim temporalibus, non poſsſsent eorum damnis, & exceſssibus obviare. 933. 30.
    • SECVNDAE SVPPLICATIONIS cognitio pertinet ad Supermum Indiarum Senatum, & quali ter in eo practicetur, diverſsimodè à Supremo Reg ni Caſsſsellæ 1050. 83. Et quid ſsi lis cæpta ſsit in |
      p. [1194]
      eodem Supremo Indiarum Conſsicto? 1051. 88.
    • SECVNDVS in data, prioriſsolot præſserri, ſsi prius apprehenderit poſsſseſssionem, & è contrario. 360. 36.
    • Secundo genitorum dipſsperſsic, melior eſst, quàm hæreditatis diviſsio. 424. 47.
    • SEDES quando, & quibus dari debeat inftratis Re galis Audientiæ jis, qui ſse nobiles eſste dicunt? 962. 65.
    • Sedes Epiſscopalis quandò, & quandiu vacare dicatur? 669. 63.
    • Sendis vacantis tempore lupus exultar. 776. 11. Sedis vacanis tempore nullum præiudicium poteſst generari Eccleſsiæ maxime in iuribus Epiſscopalibus. 776. 116.
    • Sedis vacantis fructus colligere, & ſsibi appropriare ſsolent Galliæ Reges, & qualiter hoc ius unum de Regalibus ſsuæ Coronæ faciant? 754. 27. Etquã do, & quomodo in Hiſspania cæperint applicari Cameræ Apoſstolicæ? ibid. n. 22. & quando, & quare actum fuerit, ut Eccleſsijs Indiarum noſstris Regibus applicentur? 755. 31. Et quod variè varijs temporibus diſstributi reperiantur in eiſsdem Eccleſsijs Indiarum. 757. 47.
    • Sede vacante quamvis ceſsſsent auimentra Prælati, non tamen Eccleſsiæ, quæ nunquàm moritur. 759. 72.
    • Sedium vacantium gubernationem Capitulis Eccleſsiarum Indiarum adimere, ſsæpè tractatum eſst, & ſschedulæ de hoc agentes. 775. 113.
    • Sedium vacantium damnoſsam, & periculoſsam eſsſse adminiſstrationem, multi teſstantur. 775. 107.
    • SEDITIOSI, & ſscandaloſsi, ut à provincijs Indirarum expellantur pluribus ſschedulis cautum eſst, quę reſscruntur. 929. 2. Et qualiter in hoc Proreges procedere poſssint, & debeant. 1024. 16.
    • Seditioſsos, ſscandaloſsos homines à ſsuis provincijs expellere Pricipes debent. 929. 1.
    • SELLAS ad Eccleſsias deferre, & in illis ſsedere an privatis permittatur, vel permitti debeat in provincijs Inciarum? 961. 54.
    • SEMIRAMIS, & Carthaginenſses qualiter per ſservos fodinas tractaverint? 105. 39. & 141. 21.
    • SENATVS Supremus repræſsentat perſsonam Principis, & illius iuriſsdictionem habet. 1054. 97.
    • Senatus Supremus Indiarum, quid Regi conſsuluerit ſsuper reditibus ſsedium vacauntium, quos ſsibi appli cari volebat? 755. 32.
    • Senatus Supremus Indiarum qualiter cognoſscat de cauſsis Commendarum Indorum, & de reſsidentijs, & viſsitationibus iudicum? remiſssivè. 1050. 82.
    • Senatus Supremius Indiarum quid ftatuer it in controverſsia admittendorum, vel tollendorum adiunctorum in Eccleſsijs Indiarum? 788. 71.
    • Senatus Supremus poteſst cognoſscere de fructibus Commendæ, etiam peremta inſstantia litis ſsuper ipſsa Commenda pendentis. 593. 71.
    • Senatus Supremus Indiarum rarô avocat cauſsas à Regalibus Cancellarijs, nec litium cognitioni ſse facilè miſscet. 573. 10.
    • Senatui vel tribunali cuilibet, cauſsæ cum tangentes regulariter relinqui debent. 1028. 51.
    • Senatui Indiarum abſsolutè competit nomen Conſsilij Regij, & per conſsequens eius effectibus gaudere debet. 1053. 93.
    • Sentatus Indiarum alia omnia præcedit in magnitudine, latitudine, divitijs, & alijs proventibus provinciarum, quas adminiſstrat. 1043. 7. Et eſst Supremus in cauſsis ſsibi reſservatia, cum inhibitione aliorum Tribunalium, ibid num. Et Senatus Supremus Indiarum quid eandem cenſsuer it ſsuper conſservatione doctrinarum Regularium, & ſsub quibus cautionibus & de ſschedulis, quæ de tis agunt. 818. 78.
    • Senatus Indiarum præ omnibus, de converſsione, & bona tractatione Indorum, & de rebus guberna tionem tam gentibus, curare iubetur. 1044. 13. Senatus Supremus qualiter ſse inſserat in taxandis, & ſsolvendis damnis, quæ Epiſscopus defunctus bonis Eccleſsiæ præſstare debet? 742. 41.
    • Senatus Indiarum proponit, & conſsultat Regi omnes Miniſstros, & Prælatos, ac Præbendatios, & alios officiales illarum partium, ſsublata Camera, quæ olim ad hoc eſsſse ſsolebat in eodem Conſsilio. 1045. 23.
    • Senatus Regius Indiarum qualiter ſse habuerit in Commendis collatis à Prorege Perûano Marchio ne Cañetij, poſst mandati revocationem? 303. 73.
    • Senatus Indiarum ſsemper providas, aptas, & utiles legesillis provincijs dare curavit. 1048. 61.
    • Senatus Regius qualiter ſse interponere ſsoleat, pro exequendis tellamentis prælatorum, & alijs ad pia opera factis? 650. 65.
    • Senatus Indiarum an poſssit cognoſscere de violentijs iudicum Eccleſsia ſsticorum in cauſsis ad ſsuam iuriſsdictionem ſspectantibus, vel in eis Supremus Caſstellæ Senatus adiri debeat. 1051. 89.
    • Senatus Limani deciſsio refertur contra quemdam Correctorem, qui Reglioſsos cuiuſsdam Ordinis gravibus iniurijs verbalibus affecerat. 926. 122.
    • Senatus Supremi Indiarum deciſsio refertur. 549. 71.
    • SENATORES ex cauſsarum patronis, & in foro verſsatis, non ex tyrunculis, & in expertis eligi debèt, & quare? ex Ioan. Brantio. 967. 8.
    • Senatores, & viros graves aliquid ſsæpè per errorẽerrorem, vel cum animæ periculo conſsuluifle, credendumnon eſst. 108. 75.
    • SENECA auri, & ferri cognitionem, in quo conſstituat? 129. 11. Eius inſsignis locus pro remunerandis filijs, & poſsteris benemeritorum. 599. 17. Inſsignis locus de utilitate parſsimoniæ. 145. 75. Senecæ Tragædi alter elegans locus. 147. 87. Alter de metalli fodinarum errore, & horiote. 116. 38.
    • SENECTVTIS benemeriti ratio haberidebet, ne aliàs fruſstra præmium ſsperet. 339. 62.
    • Senectuti debetur quies, & relevatio à ieiunijs. 50. 60.
    • Senes difficillimê alienam linguam perdiſseunt, & adagium de hoc. 228. 15.
    • Sense, & infirmi à ſservitijs, & muneribus perſsonalibus liberi ſsunt. 50. 57.
    • SENTENTIA lata contra aliquem in abſsentia in prima inſstantia, an, & quando ci m perſsona notificanda ſsit, & quid ſsi eſst apud Indosi 956. 24.
    • Sententia lata ſsuper reſstitutione iuris univerſsalis, ſsi non intelligeretur cum fructibus plenè Legis intentioni non ſsatisfieret. 589. 36.
    • Sententia declaratorla, an ſsit neceſstaria contra Auditorem interdictum matrimonium celebrantẽ, ad hoc ut pœnam legalem incurrat? 979. 87.
    • Sententia declaratoria requiritur, etiam in pœnis, quæ imponuntur ipſso iure incurrendæ, ex magis communi ſsententla. 550. 58.
    • Sententia in cauſsis Fiſsca libus abſsque expreſssione Re giæ perſsonæ, ſsolùm cum ipſsius Fiſscali pro, & contra loquuntur, & concipiuntur. 988. 17.
    • p. [1195]
      Sententia condemnatoria ſsuper iure univerſsali, videtur etiam continere condemnationem ſsuper fructibus, & è contrario in abſsolutoria. 589. 35. Et ſsecunrûm aliquos non eſst neceſsſsaria expreſssio fructuum, ubi res ad iudicari iubetur. 590. 39.
    • Sententiæ contra contumacem lata, non niſsi poſst lapſsum annifatalis exequi ſsolet, & quod hoc tallitin ſsyndicatu. 1001. 9.
    • Sententia lata contra debitorem, non poteſst exequi contra cum, cui is vendidit, niſsi intentata prius revocatoria. 582. 104.
    • Sententia declaratoria in pœnis ipſso iure incurrendis excuſsatur, ubi terminus præſsigitur ad comparendum cũcum clauſsula, quòd eo elapſso, amplius reus non audiatur. 531. 59.
    • Sententia eſst ſstricti iuris, & in his tantùm, quę ſsonat, intelligenda. 535. 101. & 590. 40.
    • Sententia privationis beneficij ab Epiſscopolata, appellatione remota exequi poteſst, & alius interim nominari. 798. 51.
    • Sententia inter vaſsſsallos litigantes lata, an domino præiudicet? 384. 23.
    • Sententia ex falſsis inſstrumentis, teſstibus, vel allegationibus lata revocatur. 352. 61.
    • Sententiæ unius partem non poteſst quis reſspuere, & partem approbare. 201. 19.
    • Sententiam confirmatam exequi ſsolet iudex à quo, revocatam iudex ad quem, & de praxihuius articuli. 716. 62.
    • Sententiæ tres conformes regulariter requiruntur ad ſsaciendam rem iudicatam. 713. 39.
    • Sententiæ duæ conformes faciuut rem iudicatam, & exequi iubentur per conſstitutionem Greg. XIII. 713. 38. Et an hoc intelligatur in eo ſsulum caſsu, quo de Metropolitano ad ſsuffraganeum appellatur, vel etiam in eo, quo de fuffraganeo ad Me tropolitanum? 716. 59. Et quæ dicantur confor, mes, ibid. num 63. & quòd licet exequi iubeantur, tamen admittitur contra eas exceptio nullitatis defectus iuridictionis. 716. 60.
    • Sententiæ Senatus Supremi magni faciendæ ſsunt. 439. 55. & 1053. 92.
    • Sententiarum, & opinionum varietas, iuriſsprudentiam, & alia, quæ debent reſsolvi, conturbat, & obſscurat. 599. 14.
    • SEPVLCHRA mortuorum eitam infidelium, an, & quatenus liceat aperire, & excavare, ad quærendos theſsauros in eis reconditos, & Auctores, qui de hoc agunt, & de Huacis Indorum Perûanorũ. 1065. 39. & ſseqq.
    • SERMONE nobis noto uti debemus, ex Cicer. 228. 16.
    • SERTORIVS de cognatis non fidens, ex Incolis Hiſspanis cuſstodiam habuit. 614. 16.
    • SERVI metallarij ſsugitivi Athenis & alibi magnas clades cauſsarunt. 38. 1. 9.
    • Servi ſsunt, veluti alia res domini, & habet in eosius vitæ, & necis. 141. 30.
    • Servi qualiter pecudibus comparentur, & pro mortuis haberi, & iniuriæ incapaces eſsſse dicantur? 141. 19.
    • Servi apud Scytas, qualiter deſsecerint, & dominis bellum move int, & lotis ſsuperati fuerint? 38. 117.
    • Servi, qui Py reneorum montium argenti fodinas excolebant, quâm graviter vexarentur, & verberarentur, ex Ioan. Gerundenſsi. 120. 79.
    • Servorum & diſscolorum, otio forumque hominum immanis colluvies ſsemper damnoſsa, & ſsuſspecta fuit. 260. 57. Et quod tutum non ſsit ſservis plurimis Rempub. oner. re. 38. 115. Et qualiter hoc cautum fuerit ſservis A Ethiopibus, & aliarum nationem ad Indias Occrd. transfretandis, ibdinum. 113.
    • Servorum iniurias qualiter vindicar int Athenienſses? 247. 38.
    • Servorum vna eſst conditio, licêt in miniſsterijs differant. 13. 18.
    • Servis Attiopibus omnia opera publica Indiarum expleri non poſsſsunt, & quare? 37. 112.
    • Servis etiam moderatæ operæ, & cum aliqua vacatione iniungendæ ſsunt. 46. 23.
    • Servis nullum otium relinqui debet. 56. 104.
    • Servitium Tanaconarum, an iuſstum ſsit? 12. 1.
    • Servitium Indorum, dum ad famulandum in domibus Hiſspanorum d ſstribuuntur, Matienz. & Acoſsta probare videntur, & huius verba reſseruntur. 8. 2.
    • Servitium Indorum in metallis qui probant, vel facilẽ ab hac ſsententia deciſscunt, vel impoſssibiles cõditioneconditione adijciunt. 136. 85.
    • Servitium per ſsonale licèt in aliquibus provincijs ab Indis per Commendatarios exigatur, hoc naturã Commendæ non mutat, & quare? 279. 28.
    • Servitium, quod vocant perſsonale, Commendatarijs præſstari ſsolitum, non eſst ita grave, & durum, ac ſservitium metallorum. 120. 77.
    • Servitium perſsonale Indorum ſsi tollatur, multa damnatimeri poſsſsunt. 32. 72. Et quod multi opinẽ. tur tolli non poſsſse. quod dirigitur ad publicam ncceſssitatem, vel utilitatem. 30. 48. Et de difficultatibus quæ ſsubortæ ſsunt, ubi de his perſsonalibus ſservitijs tollendis actum eſst, & quid ſsuper eis noviſssimê cautum fuerit? 41. 139. Et quòd cũcum per tot annos fuerint in uſsu, non videntur iniuſsta, nec ille, itimè præſscripta. 31. 66. Et quòd non ipſsa, ſsed eorum exceſsſsus, & abuſsus tollendi ſsunt. 34. 87.
    • Servitium perſsunale Indorum, quod Commendatariorum cupiditas introduxit, unde originem habuerit? 3. 6. Et ſsemper à noſstris Pijſssimis Reg bus prohibitun, fuit. 3. 8. Et quod omni iuri, & rationi repugnet. 5. 16. Et quod in totum talia ſservitia abolere, tutius eſst, & quare? 17. 41. Et qualiter nullatenus tributi nomine ſservitium perſsonale ab Indis exigi poſsſse, ſstatuerit ſsched. ſservitij perſsonalis, ann. 1633. 279. 79.
    • Servitium Indorum in metallis licèt aliqui probaverint, plures tamen, & graviores damnate ſsolent. 136. 83.
    • Servitium Indorum Chaſsquis dictorum, iuſstum, & neceſsſsarium eſsſse multi aſsſserunt. 95. 15.
    • Servitium militare inter Commendatarios, vel feudatarios cum debita proportione dividi debet. 502. 88.
    • Servitium commendę quis præſstare debeat, ubi eius fructus creditores percipiunt? 401. 28.
    • Servitium perſsonale in aliquibus provincijs remanſsit, etiam poſst tributorum taxationem, ſsed adhùc ceſsſsare iuſstum fuit. 4. 11.
    • Servitium domino tempore bellià vaſsſsalo promiſsſsum, qualiter accipiendum? 460. 21.
    • Servitium feudi, ubi eſst perſsonale, non admittiur monaſsterium, cti. mſsi per ſsubtitutum ſservite velit. 441. 67.
    • Servitij magnitudo, & perpetuitas, inducit, & exigit perpetuitatem ſsatisfactionis, & remunerationis. 599. 17.
    • Servitij privati IndorũIndorum ſspecies alia proponitur. 8. 1. |
      p. [1196]
      Servitij perſsonalis cauſsa, & utilitate ceſsſsante, illud quoque ceſsſsare debet, 149. 2.
    • Servitij perſsonalis Indorum damna, qui tangant, & doleant? 3. 7.
    • Servitij perpetuitas, beneficium, vel præmium etiam perpetuum deſsiderat. 375. 19. Et quod hoc verificari, & practicari deberetin Conquiſsitoribus Indiarum, quorum ſservitia magna, & in perpetuũ bonum Hiſspaniæ fuerunt. 599. 16.
    • Servitij perſsonalis nomine quid in provincijs Indiarum genericê, & quid ſspecialiter intelligatur? 2. 5.
    • Servitia perſsonalia, quæ Indis, vel alijs quibuſslibet publicæ utilitatis cauſsainiunguntur, conſsueta, & moderata eſsſse debent. 45. 14.
    • Servitia ex tempore acquire poſsſsunt, & conſsueta prę ſstari debent. 32. 68.
    • Servitia antiqua ita remuneranda ſsunt, ut præſsentia non negligantur, quibus ante parta tucntur. 338. 56.
    • Servitia privata & coacta Indorum, omninò tolli iubentur ſschedula anni 1601. & quód voluntarij cõducanturconducantur. 8. 8.
    • Servitia debita, & obſsequialia non obligant dominſsi. 504. 116.
    • Servitia indefinite debita, qualiter dominus feudi à vaſsſsalis exigere poſssit? 45. 18.
    • Servitia domeſstica Indorum, anteà præſstari ſsolita, qualiter Prorex, & Senatus Limanus à ſse abdicaverint? 9. 10.
    • Servitijs perſsonalibus quantum fieri poteſst abſstinere debemus, quia ferè impoſssibile eſst, ut leges pro eorum iuſstiticatione latæ præcisê ſserventur. 55. 67.
    • Servitijs perſsonalibus netdum Mestizi, & Mulato, addicti ſsunt, quod notatur. 260. 60.
    • SERVITVS ruſstica olim durior fuit, quam urbana, & quare? 63. 31.
    • Servitus multis in caſsibus imponi poteſst propœna. 143. 49.
    • Servitus ſservitutis dari non poteſst. 410. 11.
    • Servitutis ſspecies eſst, à certo loco non poſsſse recedere. 212. 45. 17. 49. 212. 45. & 529. 36.
    • SAEVITIA, & mala tractatio vaſsſsallorum, multis caſsibus punitur in iure, remiſssivè. 515. 59.
    • SFORTIAE Oddi opinio, qui carcerationis, aut relegationis iuſstæ impedimentum legitimum eſsſse negat, eijcitur. 533. 81.
    • SIGNOROLI verba referuntur circa ſstatuta caventia bonorum immobilium in Eccleſsias alienationem. 866. 43.
    • SIMONIS Maioli, & Olai Magni verba de labore merallorum agentia referuntur. 122. 94.
    • SINARVM Reges, ſsubditos in alienas regiones migrare prohibent, & ideô valdè multiplicantur. 213. 53.
    • Sinarum in Regno, ſsunt plus, quàm quinque Senatorum millia, & alia de eius magnitudine. 236. 9.
    • Sinenſses, reoscapitales, ad muros Tattariæ reficiendos damnant. 143. 45.
    • SOCIIS pluribus in his quæ debentur, æqualis ſsolutio facienda eſst. 615. 31.
    • Sociabilisvita eſst præſstantior ſsolitaria. 209. 12. & ſseqq.
    • Societas Ieſsi, quas doctrinas Indorum habeat, & quàm laudabiliter in illis ſsegerat, & deſschedulis Regijs iubentibus, ut ad hoc munus invitentur.
    • 817. 71. Et quod eius Religioſsi aptiſssimi ſsint ad iuventutem educandam, & inſstrucndam, & Indorum collegia gubernanda. 241. 67.
    • SOCORDIA vires pereunt, ſsed per exercitationem tollitur, ex Plutarch. 145. 73.
    • Sodomia, hominumque de voratio, aut immolatio omnino Indis prohibenda eſst, & de ſsodomiæ deteſstatione, & quod hæreſsim ſsapit. 221. 47. Etlia de eiuſsdem ſsecleris deteſstatione, remiſssivê. 514. 51. Et quod qui committit ſsodomiam cum impubere, vel ruſstico, aut ignorante, huius quoque culpam in ſse transfundit, ibid. nu. 50.
    • SOLEMNITAS, vel licentia requiſsita in actu faciẽdo, requiritur etiam in co reficiendo, vel reparando. 879. 16.
    • SOLDVRII apud Gallos, qui eſsſsent, & qualiter ſseproijs, etiam, quibus ſse in clientelam dabant, morituros iurarent? 614. 23.
    • SOLIDATI quando, & quare dicicæperintmilites, unde vox Hiſspana Soldados? 271. 53.
    • SOLIFVGA animal ſsi ſsit in fodinis, deſserẽdæ ſsunt, & quid ſsit Solifuga. 154. 53.
    • SOLITARIVM, aut beſstiam eſsſse, aut Deum, quo ſsenſsu dixerit Ariſstot. 209. 13.
    • SOLITVM fieri, præſsumendum eſst legitimê fieri. 511. 16.
    • SOLO cedit quidquid in ſsolo alieno plantatur, ſseritur, vel ædihcatur. 882. 36.
    • SOLVTIO regulariter fieri debet in loco ubi ſsita eſst res, pro qua ſsolvitur. 541. 13.
    • SORTIBVS eligi iudices ordinarij, & alij officiales Reip. aliquando iuſssiſsunt, & de iudicio ſsortis, remiſssivè. 944. 15.
    • SPARTVCVS ſservus, & eius hiſstoria. 38. 116.
    • SPECIALIA duo in uno, eodemque ſsubiecto regulariter non concurrunt. 854. 16.
    • Specialem gratiam habens ad unam Commendam, debet pręſserriinm ea, habeuti gratiam generalem, & quare? 361. 54.
    • Species certa quando cenſseatur eximi à genere, cui inerat. 361. 56.
    • SPES in multis caſsibus in conſsideratione habetur, & poteſst in contractum deduci. 459. 53. & 151. 240.
    • Spes ſsuccedendi in maioratu, quam habet primogenitus, eſst invariabilis, & conſsdierabilis, etiam in vita poſsſseſssonis. 459. 54.
    • Speiſsolius venditio, ſsi poſsteà effectus non ſsuccedat, quãdo faciat locum evictioni, vel læſsioni? 152. 35.
    • SPIRITVALIA, qui ſseminant, temporali ſsuæ ſsuſstentationi neceſsſsaria iuſstê percipere poſsſsunt. 803. 94.
    • SPOLIARE aliquem de facto, & ſsine iuſsta cauſsa, etiam Principi non conceditur. 580. 81.
    • Spolium in Hiſspania ſsolùm cauſsatur ex bonio, & perſsonis Epiſscoporum, non autem clericorum, ut in Italia, & alibi. 740. 21.
    • Spolium videtur facere, aut ratum habere is, ad quẽ ſspolij commodum pervenit. 582. 98.
    • Spolij reſstitutionem petenti, non obſstat exceptio dominij, etiamſsi incontinenti probatio offiratur, & quare? 579. 67.
    • Spolij iudicialis reſstitutionem petenti. neceſsſse eſst appellare, & attentata protellari. 581. 88.
    • Spolio Epiſscopi defuncti ineſst neceſssitas ſsolvendi debita eius, & ſspolium ſsolùm dicitur, quod his deductis, ſsupereſst. 743. 47.
    • Spolia Epiſscoporum qualiter diffiniantur à Navar10, & alijs? 737. 1.
    • p. [1197]
      Spolia Epiſscoporum decedentium colligi curat in Hiſspania Supremus Senatus, ſsed in Indijs Regales Audientiæ. 957. 34.
    • Spolia Epiſscoporam, & fructus Eccleſsiarum vacantium, quod pertineant ad Cameram Apoſstolicam novo iure inductum eſst in Hiſspania, Italis, & alibi, & de conſstitutionibus de hoc agentibus. 740. 18. & ſseqq. & qualiter ante eas adminiſstrari, & dividi ſsolerent per Reges Caſstellæ, & Legionis? 742. 40.
    • Spolia Epiſscoporum, iura aliquaſsuturis ſsucceſsſsoribus reſservare videntur, quæ explicantur. 738. 5.
    • Spolia eriam ubi Cameræ Apoſstolicæ reſservantur, ſsolvi debent ante omnia, debita à Pralaro defuncto legitimè contracta, ſsive is ſsit ſsecularis, ſsive Regula is. 743. 49.
    • Spolia, & vacantes Epiſsoporum, quo iure, & modo colligantur, & adminiſstrentur in provincijs Inidarum Occidentalium? 741. 28.
    • Spolia Epiſscopi decedentis, quatenus reſservari iubentur futuro ſsucceffori, debet intelligi, ut de illis diſsponat in utiltatem Eccleſsiæ. 738. 6.
    • Spolia Clericorum ſsecularium in Hiſspania non pertinent ad Cameram Apoſstolicam. 749. 105.
    • Spolia Religioſsorum Indiarum, vel aliarum Hiſspaniæ provinciarum, nunquàm permillum eſst, quód per Collectores Cameræ Apoſstolicæ colligantur, & quód valeat talis conſsuetudo. 748. 100. Et qualiter hoc declaratum ſsuerit in quadam ſseſssio ne graviſssimorum virorum, cui Auctor interfuit, ibid. nu. 101.
    • Spolia Epiſscoporum Eccleſsijs deferri. favorabile eſst; Cameræ Apoſstolicæ, odioſsum. 732. 114.
    • Spolia Commendarum à Proregibus tacta non probat lex de Malinas, & eius declaratoriæ licet Audientijs de eis cognoſscere prohibeant. 581. 86.
    • Spoliorum Epiſscopalium in collectione, & adminiſstratione, abſsque ſscrupulo procedere poſsſsunt Audientiæ Regales, & alij Gubernatores. 741. 29.
    • Spolirum nomine quid veniat? 737. 2.
    • Spoliatus etiam â Principeante omnia eſst reſstituẽdus, & Princeps per hoc non fitreus, ſsed ſspoli toris panes ſsultinet. 580. 82. Et quod ita ſspoliatus, ſsecundúm aliquos, non tenetur oſstendere titulum ſsuæ poſsſseſssionis, maximè ſsiallegetur lengæva poſsſseſssio. 580. 83.
    • Spoliatus reſstitui iuſstus, poteſst uti executoria, etiam contra alium tertium, ad quem poſsteà Commeada pervenerit, qua ipſse ſspoliatus ſsuit. 582. 100.
    • Spoliatus tanto tempore poteſst ſsuperſsedere in reſspondendo petitioni proprietatis, quanto ſspolium duravit. 581. 95.
    • Spoliatus à privato, an teneatur exhibere titulum coloratum ſsuæ Commendæ, ut in eareſsitui poſsſsit? 579. 68.
    • Spoliatus à Protege, vel Gubernatore, utrùm cõtra ipſsum, aut tertium agere debeat? 581. 96.
    • Spoliatus etiam iudice, ante omniar reſstituendus eſst. 579. 66. & 58. 73.
    • SPONSA deprælenti, marito ante copulam defuncto, an eius Commenda ſsuccedat? 464. 35. & ſseqq. Et ſsponſso ing rediente Religionem lucratur omnia, quæ uxor copulata. 469. 69. Licèt ante matrimonij conſsumationem, vel oſsculum nihil ex ann his lucretur. 467. 55.
    • Sponſsæ de ſsuturo in multis gaudere ſsolentiuribus, & privilegijs vxorum. 464. 28. Sed adhuc nõſsuccedunt in Commendis, ex diſspoſstione legum indicarum. 464. 27.
    • Sponſsalia de præſsenti, & matrimonium regulariter non ſsuntidem, nce operantur eoſsdem iuris effectus. 464. 30.
    • Sponſsalia de præſsenti inter valentes contrahere, verum matrimonium ſsaciunt. 468. 60.
    • SPVRII non ſsolum non poſstunt in maioratu ſsuccedere, verûm neque in illis ab initio fundari potelt, cum ſsint omnis ſsucceſssionis incapaces. 435. 7.
    • STAPEDARVM uſsus qualis? & an Romanis cognitus? 94. 11.
    • STATVS ratio, quæ iuſstitiæ cancellos tranſsgreditur, & â Dei præceptis deviat, peſssima iudicatur. Et ſsemper damnoſsa, aut inutilis eſst. 132. 48. & 140. 5.
    • STATVTVM, ut pœna privationis beneficij incurratur ipſso iure, propter abſsentiam, validum eſst, licèt non deſsint contradictores. 530. 51.
    • Statutum loquens de uſsufructuario, extenditur ad alios habentes iura utilia. 276. 9.
    • Statum diſsponens, quòd maritus ſsucced at uxori, non habet locum in ſsponſso & ſsponſsa. 464. 31.
    • Statutum, ut poſssit poſsſseſssio transferri ſsine corperali apprehenſsione, validum eſst. 395. 40.
    • Statutum requirens Doctorem graduatum ad munus iudicandi, verificatur in quovis alio viro idoneo, quamvis Doctor non ſsit. 768. 43.
    • Statutum quands eſst prohibitivum in perſsona, & prohibitio favorabilis, benè porrigitur ad bona etiam extra ter ritorium. 747. 96.
    • Statutum diponens in uxore, deviro quoque diſspofuiſsſse cenſsetur, & exempla. 474. 16. Requiritur tamen ad hoc, ut eadem omnino ratio detur in utroque coniuge. 478. 50.
    • Statua, qui aliquo negotio facere poteſst, multò melius de eodem poterit iudicare. 628. 46.
    • Statua prohibentia bona immobilia per Eccleſsias, vel Eccleſsiaſsticos quæri, multis dura, & nulla eſsſse cenſsentur. 866. 38.
    • Statuta requirentia puritatem ſsanguinis, ſsunt ſstrictè intelligenda, & in caſsibus tantùm, & perſsonis de quibus loquuntur. 251. 79.
    • Statuta non comprehendunt negotia pendentia, etiamſsi ſstatuens id exprimat. 725. 52.
    • Statuta Eccleſsiarum puritatem ſsanguinis requirentia, vel alien igenas excludentia, à quibus Auctoribus impugnentur. 843. 3.
    • Statuta, quæ ob communem utilitatem prohibent bona immobilia in Eccleſsias, vel Eccleſsiaſsticos alienari, valent, iuxta ſsententiam plurium Auctorum, qui referuntur. 865. 37.
    • Statuta extenduntur de caſsu ad caſsum, ne caſsus odio ſsus, magis favo rabilis maneat, quàm privilegiatus. 732. 113.
    • Statuta, & maximè odioſsa, ſsunt ſstricti iuris, & ſstrictè interpretenda. 474. 13.
    • Statua, quæ aliquid præbent marito de bonis uxoris, velêcontrario, debent intelligi poſst cõſsummationem matrimonij. 467. 59.
    • Statuta Eccleſsiæ Romanæ debent obſservari in alijs, quarum caput exiſstit. 732. 112.
    • STATVVM, ſsive profeſssionum varirtas ſsimplicitati, & prædicationi Evangelij multum incommodat. 813. 42.
    • STEPHANVS Forcatulus notatur, quôd Hiſspanos invidê reprehendit ob inquiſsitionem, & effoſssionem metallorum. 106. 59.
    • STERCVS optimum ad agrum fæcundandum domini veſstigia. 699. 19.
    • STERILITAS in ultis caſsibus inducit remiſs|
      p. [1198]
      ſsionem mercedis, & plura de hoc remiſssivê. 174. 37.
    • Sterilitas ſsæpè contingit ob peccata, & maximè ob dectractationem decimarum. 193. 19.
    • Sterilitas ſspecierum, qùas Indi pro tributis præſstare ſsolent, eis renuſssionem indulget. 174. 35.
    • Sterilitatis, vei peſstilentiæ cauſsa tributorum remiſsſsionem Indis faciendam eſsſse, pluribus Regijs ſschedulis cautum. 174. 45.
    • STVDENTES, veldocentes, iuris interpretatione abeſsſse non videnturab Eccleſsijs, in quibus aliàs refidere debent, & quare? 782. 30.
    • Studentes, vel ſstudiorum cauſsa abſsentes, habentur pro præſsentibus, & reſsidentibus in beneficijs, & quid in parochialibus? 516. 108. Etan lucrentur diſstributiones quotidianas, maxime ubi in eis tota maſsſsa conſsittu? 781. 21. Et an poisintretinere antiquam Commendam, vel ad ſsucceſssionem, aut proviſsionem novæ admitti. 536. 106. Et quoa reſstitutionem habent ex clauſsula generali, & dicitur cauſsa iuſstiſssima? 536. 109. Et quod ex opinione Alberici ſsemper reſstitui ſsolent, quam vis procuratorem non reliquerint. 537. 116.
    • Studium generale, quod dicatur? 783. 36.
    • STYLVS antique Cancellariæ facile mutandus nõ eſst. 983. 21.
    • Stylus ſservat ut etiam beneſsiciati habentes curam animarum non priventur propter abſsentiam, niſsi poſst monitiones. 530. 53.
    • Stylum Cancellariæ, & iudiciorum non poſsſsunt mu tare Proreges, quamvis liberum arbitrium illis conceſsſsum ſsit. 1029. 61.
    • SVBADIVVAL, & Vitarij in militaribus, & alijs ofticijs, quomodo, & quare dari ſsolerent? 699. 14.
    • SVBDITVS propric is eſst, qui domicilium habet in territorio alicuius domini, non qui bona tantùm. 497. 32.
    • Subditi quilibet, etiam non feudatarij, ſsi Regieos ad bellum vocanti, non obediant varijs pœnis plectuntur. 501. 77.
    • Subditi non tenentur ſse mortis periculis expone re, ob ſsaciendam contributionem ad bellum. 235. 73.
    • Subditi ratione ſsubiectionis, & iuriſsdictionis, Regi omnimodam obedientiam debent, in licitis, & ho neſstis. 497. 35.
    • Subditi obſservitia, quæ tanquàm tales Regi facere debent, non obligant præcisê eum ad remunerationem, ſsetundùm Pincl. & alios. 565. 111.
    • Subditi non feudatarij, in aliquibus tantùm caſsibus cogi poſsſsunt Regi in bello ſservire, qui reſseruntur. 499. 52.
    • Subditos licet Princeps ſsine cauſsa cruciare non poſsſsit, benê poteſst aliquando eorum vitam mortis pericula exponere. 106. 62.
    • Subditi iuſstè poſsſsunt à Principe ex cauſsa iuſsta in novas habitationes, & colonias mitti, vel transſserri. 211. 34.
    • Subditi, ut maximè à Rege dependeant curandum eſst, & præſsertim in Indijs. 607. 94.
    • Subditorum ſsalus ex Regis, & Regni incolumitate dependet. 498. 40.
    • SVBFEVDA ſsunt velutipars feudi dominantis. 288. 32.
    • SVFFRAGANEVS, qui quoad appellationes eſsncitur, veluti Superior Metropolitani an in eius Diœceſsi, de appellationibus ad ſse interpoſsiticis audire, & pronunciare poſssit, vel cauſsas committere. 714. 46. 713. 41. & 714. 46.
    • Suffraganeus ad Metropolicanam Eccleham, cæberis paribus, transferi idebet. 845. 19.
    • SVBIECTIO polititica non repugnat liberati chriſstianæ. 39. 125.
    • SVBREPTITIA impetratio non tenet, etiamſsi ſsit ſsanctus ille, qui impetrat, ex Baido. 547. 54.
    • Subreptio eſst individua, & facit totam gratiam vitiari, ubi non ſsunt capitula ſseparata. 300. 51.
    • Subreptio, velobreptio quęlibet vitiat conſsirmationem. 547. 53.
    • Subreptio non datur niſsi ex defectu cauſsæ ſsinalis. 352. 70.
    • Subreptio, aut obreptiones notoriæ, qualiter vitient reſscripra iullitiæ, & gratiæ? 351. 56.
    • SVBROGATIO omnes qualitates transinndit in ſsubrogatum. 712. 24.
    • Subrogationis per viam, ubi ucceditur, debet fieri lubrogatio cum omnibus ſsuis qualitatibus. 455. 22.
    • Subrogatum ſsemper ſsapit naturam ſsubrogati. 288. 33.
    • SVBSIDII ad diſstributionem, & exactionem qualiter ineatur æſstimatio redituum Eccleſsiaſsticorum? 365. 12.
    • SVBSTITVTIO de te non loquitur, opponi poteſst ei, qui vocationem ſsuam non oſstendit. 453. 4.
    • Subſstitutorum, qui à Commendatarijs nominantur, oſsncium eſst, tondere potius, quam docere. 528. 25.
    • SVCCEDERE volens in Commenda, debetelie præſsens in Regno, tempore, quo ſsuccessio defertur, & ſschedulæ de hoc agentes. 444. 93.
    • Succedenti in Commenda, qui in provincijs India rum degit, quod tempus aſssigetur ad ſsucceſssionẽ petendam. 445. 100.
    • Succeſsſsor non tenetur ſservare expectativas conteſsſsas à ſsuo anteceſsſsore, feudorum, vel Commendarum ſsuo tempore vacantium. 324. 45.
    • Succeſsſsor in dignicate tenetur expedire titulum Cõmendæ, beneficij, aut fecci conceſssi à ſsuo anteceſsſsore etiam conſstituto in articulo moſstis. 304. 92.
    • Succeſsſsor, an, & quomodo probare, & inſstificare debeat titulum ſsui anteceſsſsoris? 380. 69.
    • Succeſsſsor maioratus, vel Commendæ non tenetur ad ſsolvenda debita ſsui prædeceſsioris, etiam ſsi dicantur pro Indorum utilitate contracta. 426. 70.
    • Succeſsſsor Commendæ, vel maioratus, quatenus debeat præſstare alimenta ad quæ anteceſsſsor tenebatur. 427. 75.
    • Succeſsſsorum proprium eſsſse debet, imitari veſstigia anteceſsſsorum. 600. 29.
    • Succeſsſsor in officio alterius, qualiter ſsoleat, & debeat deceſsiorem de adventuſsao certiorare? 1034. 10.
    • Succeſsſsor in officio, ex quo die habeat illius uſsum, iura, & ſsalaria? 1034. 10.
    • Succeſssio, & parentela in Cazicatibus ultra provationes partium, melius probari ſsolet per aliam informationem receptam de officio à Prætore loci. 258. 33.
    • Succeſssio in Commendis non fit iure hæreditario, necei, qui deceſssit, fed legi, vel Regi, quieam induxit. 421. 18.
    • Succeſssio maioratuum regulatur adinſstar ſsucceſssionis ab inteſstato. 435. 16.
    • p. [1199]
      Succeſssio Commendarum primùm filijs, & uxoribus conceſsſsa, quando, & qualiter ad filias extenſsa ſsuerit, & maiores natu prætulerit? 419. 7.
    • Succeſssio Commendarum, cum ex ſsola legis, vel Regis providentia procedat, legalis appellari debet, & verba Molinæ de hoc agentis. 420. 13.
    • Succeſssio paternæ Commendæ denegatur ei, qui ab Indijs abeſst eo tempore, quo defertur. 312. 60.
    • Succeſssio Commendarum vocat uxores in deſsectum filiorum, & excludit tranſsverſsales, quod in maioratibus non contingit. 429. 93.
    • Succeſssio Commendarum non excludit legitimatos per ſsubſsequens matrimonium, quamvis ſsolùm vocet legitimè natos. 439. 52.
    • Succeſssio Commendarum, qua ratione fœminis delata fuerit? 462. 7.
    • Succeſssionis quoad ius, attendi ſsolet conſsuetudo loci ubi bona ſsunt ſsita, de quorum ſsucceſssione agitur, & quandò ſsecus? 747. 93.
    • Succeſssionis Commendarum ſschedulæ, cur de vxoribus tantúm meminerint? 474. 17.
    • Succeſssionis ius in ſsuſspenſso eſsſse non debet. 444. 96.
    • Succeſssionis ſsorma in Commendis, feudis, & maioratibus alterari non poteſst. 422. 32.
    • Succeſssione Commendæ excluditur, qui aliam quomodolibet habet, & ſschedulæ, quæ id diſsponunt. 446. 1.
    • Succeſssiones debent eſsſse mutuæ, & viciſsitudinariæ. 472. 5.
    • SVMTVS omnes faciendi in receptione Proregum, qualiter taxati ſsint? 1019. 67.
    • SVPERFLVIS cautionibus quis gravari non debet. 1051. 86.
    • Superfluitatis vitandæ cauſsa, verba legũlegum, & reſscriptorum impropriari poſsſsunt, & ut aliquid operentur. 366. 26.
    • SVPERIOR quidquid facit, præcipere videtur, ex Quint. 239. 40.
    • Superioris adeundi difficultas ubi eſst, multa permittuntur, quæ alias non tolerantur. 713. 34.
    • SVPPLICATIO ſsecunda, an, & qualiter locum habeat pro ſsententia lata à iudice generali bonorũ deſsunctorum. 993. 14. Et quid quando lis cæpta fuit coram eius ſsubdelegato? 994. 20.
    • Supplicationis verbum denotat ſsuperioritatem tribunalis ad quod talis ſsupplicatio interponitur. 994. 18.
    • Supplicationes à Bullis Apoſstolicis, quę ex iuſstis cau ſsis retinentur, qualiter, & â quibus interponi, & perſsequi debeant? 907. 47.
    • SVPPLICIVM, quod protrahit pœnam, acerbiſssimum eſst, ex Seneca. 114. 18.
    • SVRDI ſsumus in linguis, quas non intelligimus. 227. 7. & 802. 83.
    • SVSCEPTI apud antiques dicebantur omnes, qui ſsub alterius patronatu advocatione, & clientela erant. 510. 7. Et indeſsuſscepti dicuntur ab Acoſsta Indicommendati ibid. nu. 9.
    • Suſsceptores Neophytorum in primitiva Eccleſsia, qui eſsſsent, & qui hodie patrini? & de antiquiſssima eorum inſstitutione. 510. 5.
    • SYNDICATVS Auditorum, & aliorum Miniſstrorum, cautè, & providè plures ſschedulæ Indiarum ſstatuerunt, quæ reſseruntur. 1000. 3.
    • Syndicatum pro uno tantùm die deſserens miniſster quidam, ad Indias, ut illi denuô ſstaret, reductus fuit. 1000. 5.
    • Syndicatui ſsiquis ab initio non ſstet, aut ab eo iam cæpto aufugiat, qualiter contra eam procedatur. 1001. 8.
    • Syndicatuum ſsive reſsidentiarum cauſsæ, propriè ſspectant ad Supremum Senatum: ſsed in Indijs prop ter diſstantiam Regalibus Audientijs commiſsſsæ ſsunt, & quando ſsecus, & ſschedul. de hoc agentes. 955. 17.
    • Syndicare eſst actus iuriſsdictionis, & tam ex officio, quam ad inſstantiam partis ad id procedi poteſst. 766. 22.
    • Syndicari, aut viſsitari quis non debet pro eiſsdem exceſssibus, de quibus iam iterum ſsuit viſsitatus, ant ſsyndicatus, & quando ſsecus 1008. 64. & ſseqq. Et quid pro delictis poſst ſsyndicationem compertis, & probatis, ex praxi Hiſspaniæ, & aliorum Regnorum? 67. & 69.
    • Syndicatus capitula, qui præſsentar, vel iudicem petit contra Correctorem, debet fide iuſsſsorem præſstare. 249. 62.
    • SYNODVS, ſsive ſsalarium, quod Indi pro clericis præſstant, exigendum eſst ante tributorum, ſsolutionem. 202. 32.

  • T.

    • TABELLARII olim appellabantur Epiſstolarum lateres, & cur? 94. 9.
    • TABELLIO non poteſst ſse abdicare officio tabellio natus, niſsi in manibus Superioris. 921. 72.
    • Tabellio ſseu ſscriba proprius creari iuſsſsus ſsunt, pro iudicatu, ſsive tribunali bonorum defunctorum. 992. 7.
    • Tabelliones, ſsive Actuarij, quos vocant gubernationis, an poſssiut habere Commendas? & quid de alijs minoribus tabellionibus? 314. 71.
    • Tabelliones ſseu notarij, an, & quando à Proregibus creari poſssint. 1025. 22.
    • Tabellionatus tituli adimi iubentur Mestizis, aut Mulatis, & ut deinceps huius qualitatis, ſspecialis mentio in informationibus fiat, per ſsched. ann. 16. 21. 259.
    • TALEA veltributum, ubi imponitur loco, vel univerſsitati, ſsuperſstites ſsolvunt pro deficientibus, donec fiat æſstimum, ſsecundúm opinionem Bart. receptam. 168. 95.
    • TAXA iurium, vel ſsportularum tribunalium Eccleſsiaſsticorum pertinet in Hiſspania ad Regium Senatum, & in Indijs ad Regias Audientias, & qualis ibi ſsit hæc taxa. 957. 31.
    • THESAVRI, & bona vacantia, & pro derelicto in nauſsi agijs, vel alibi habita, ſsunt de Regalibus, & qualiter applicentur, & quid de repertis in adoratorijs Indorum. 1062. 36. & ſseqq.
    • TEMPLI in ædificatione, quam fecit Herodes Agrippa, quod miraculum contigerit? 877. 5. Templa, & eorum ædiſsicatio eſst res Deo gratiſssima. 876. 1. Et tam Principes, quàm privati ea ædificantes felices extiterunt. 877. 3.
    • TEMPORALIA ſsæpè ſsunt dimittenda propter ſscandalum peſsillorum, ex D. Thom. 161. 33.
    • Tempus trium menſsium ad faciendas probationes in cauſsis Commendarum, per noviores ſschedulas prorogatum fuit. 572. 4.
    • Tempus octo dierum præfixum Capitulo ad conſsti|
      p. [1200]
      tuendum Vicarium, ex quo die currant in Epiſscopo ad aliam Eccleſsiam tranſslato? & declaratio Cardinalium de hoc. 773. 84.
    • Tempus unumquodque ſsuos mores affert, & ei accõmodandæ ſsunt leges. 604. 64.
    • TENVTAE in iudicio conſsenſsus litigatorum tribunal Supremi Senatus mutare non poteſst, & ſsi in allo egerit, nõnon de tenuta, ſsed de ordinario poſsſseſsſsorio agere velle credentur. 575. 22.
    • Tenutarum, & ſsecundæ ſsupplicationis cauſsæ, etiam finitæ in Supremo Conſsilio per mortem litigato rum, poſsſsunt in eodem terminari inter hæredes eorum ratione fructnum. 594. 79. & 85.
    • Tenutæ in iudicio, veniunt fructus, & nova inſstantia ſsormari poteſst ſsuper fructibus in eo omiſssis. 591. 47. & 594. 79.
    • Tenutæ remedium, quod datur in maioratibus Hiſspaniæ, an habeat locam in Commendis IndorũIndorum? 425. 61.
    • Tenutę remedium eſst extraordinarium, & non extenditur ad caſsus omiſsſsos. 425. 65.
    • Tenutæ iudicium, etiam contra Clericos, velinter Clericos debet agitari in Supremo Caſstellæ Senatu. 574. 16.
    • Tenutarum cauſsæ Supremo Caſstellæ Senatui reſservatæ ſsunt, & quare? 574. 13. Et an pro maioratibus Indiarum agitari poſssit, & debeat tenutæ iudicium in Supremo earum Senatu, latè ad utramque partem, & cum expreſssione caſsuum occurrẽtiunt. 1052. 90.
    • TERENTII loca expenduntur. 28. 34.
    • TERMINVS à lege præfixus, abſsque alia interpella tione moram inducit. 393. 24.
    • Terminum præfigere, ad ſsaciendam optionem inter duas Commendas incompatibiles, neceſſariũneceſſarium fuit, & quare? 488. 59.
    • TERRAS, & peſsſseſssiones ſsibi aſssignatas amſsetunt Indi, qui à ſsuis municipijs fugiunt, & quando municipia, ob eorum mortalitatem deſserta remanẽtremanent? 214. 60. Et an tunc eiuſsmodi terræ Commendatarijs Indorum, vel Regio fiſsco applicentur? ibid. nu. 61.
    • Terrarum montium, paſstuum, & aquarum publicarum diſstributio, & conceſssio eſst de Regalibus, & in his Princepsſsuam intentionem fundatam habet, & qui de hoc iure agant? 1069. 85. Et qualiter hæc olim, & hodie diſstribui ſsoleant? ibid. nu. 88.
    • Territorij ſsui terminos unuſsquiſsque obſservare debet. 714. 44.
    • TERTIA pars, quæ ex Commendis auſserrî iubetur, & Regi applicari, quando, & quare introduci cæperit. 302. 65. & 541. 4. Et quod hæc in alijs Commendis ſsarciri ſsolet. 369. 50. Et an hęc tertia pars ſsit immunis ab oneribus eam tangentibus, relatis ſschedulis, quæ de hoc agunt? 543. 17. & 21. Et quod hæc detractio ſsolûm in provincijs Perùanis practicetur, & pro una tantùm vice in ſsingulis Commendis. 542. 9. & 14.
    • Tertia parsex reditibus ſsedium vacantium IndiarũIndiarum, ex quo tempore, & quibus rationibus, & exemplis Regibus applicari cæperit, & ſsched. notabilis hanc hiſstoriam recenſsens. 756. 33.
    • Tertiæ decimarum Hiſspaniæ, pro bonis temporalibus reputantur, & per ſseculares iudices adminiſstrantur, iudicantur, & exiguntur. 656. 21.
    • Tertiæ decimarum Hiſspaniæ ſsunt quid temporale & de eis cognoſscunt Tribunalia ſsecularia noſstrorum Begum. 625. 42.
    • Tertijius regulariter allegare non permittitur. 352. 63.
    • TERTVLLIANI, Iuſstini, Plinij, & aliorum loca adducuntur de tributis variarum provinciarum. 161. 37.
    • TESTAMENTORVM implementum ſsummo ſstudio à Regibus, & Magiſstratibus curari debet, & maximè in Indijs, & quare? 992. 2.
    • Teſstamentum etiam in favorem vocati ad rem ſseudalem facere non licèt. 424. 50.
    • Teſstamenti Indorum ventur, & validitas qualiter terminetur? 251. 75.
    • Teſstamento ſsiquis rem aliquam alicui vendi iuſsſserit, & vendita evincatur, amplius ex teſstamento agere nequit, ſsed exemto. 583. 110.
    • Teſstamenta Indorum, quibus privilegijs gaudeant ultra ea, quæ ruſsticis conceduntur. 251. 74.
    • TESTATOR ſsemper præſsumitur velie, quòd bona ſsua deferantur venientibus ab inteſstato. 429. 96. & 293. 83.
    • Teſstandi facultate ſsibi conceſsſsa, ſsi Epiſscopus non utitur, vel ſsi moriatur re integra Pontifex, qui illam conceſssit, nihil talis facultas prodeſst. 722. 14.
    • TESTIS deponens falſsum, coram aliquo iudice alterius ſsori, poteſst ratione incidentiæ ab eo puniri. 583. 115.
    • Teſstis utrum eſsſse poſssit Indus pro, vel contra ſsuum Commendatarium, & ê converſso. 520. 111.
    • Teſstis nemo idoneus, in cauſsa, quæ cum tangit in telligitur, & maximè Indi, etiam Quipocamai, 518. 97.
    • Teſstis qui eſst de univerſsitate, cum qua litigatur, vel aliquod intereſsſse, etiam in conſsequentiam, ex cauſsa conſsequi poteſst, non eſst integer. 518. 98.
    • Teſstis ſsiquis idoneus non eſst in aliqua cauſsa, inſstrumentum etiam ab ipſso in eadem conſsectum, vacillabit. 518. 95. & ſseqq.
    • Teſsti non iurato non creditur, nec Papa ſsuper hoc diſspenſsare debet, ſsecundùm Felin. & alios. 248. 54.
    • Teſstes regulariter, ſsigillatim, & unus poſst alterum examinari debent, & quando ſsecus, ut in Indis. 249. 58.
    • Teſstium fides, & materia, ut plurimum, pendet ex arbitrio iudicantis. 249. 59.
    • THEOLOGVS, ne an luriſsta aptior ſsit ad Epiſscopatum? 685. 20.
    • Theologi, etſsi litteratiſssimi non ſsolent eſsſse apti ad munus iudiciale, & quare? 768. 39.
    • THEVTONES, qualiter decimas ſsolvant? 196. 48.
    • THESAVRVS Principis non eſst fiſscus, ſsed ſsubditi benè ſse habentes. Et vaſsſsallorum levamen, & hilaritas. 133. 53. & ſseqq.
    • Theſsauri ex America advecti, cur parum Hiſspaniam ditaverint? 144. 62.
    • Theſsauri impietatis nihil proderunt, & locus proverb. 10. 139. 2.
    • Theſsaurariorum S. Cruciatæ nominatio, & officiũ. 903. 19.
    • TEXTVS, qui diverſsos intellectus habet, ad decifionem cauſsarum adduci non debet. 726. 59.
    • D. THOMAE elegans doctrina perpenditur. 99. 36.
    • Thomæ Mori verba refetuntur de utilitate damnandi ſsceleratos ad metalla. 142. 36.
    • p. [1201]
      Thomæ Sancij ſsententia qualiter accipienda ſsit? 770. 62.
    • D. Thomas Carlevalius Senator Regius Neapolitanus laudatur, & quid ſsentiat in quæſstione de partibus condemnationum applicatarum iudici ſsalariato. 962. 59.
    • TITVLVS iniuſstus, invalidus, aut cui lex ab initio reſsiſstit, non eſst titulus, nec cauſsat bonam fidem. 587. 14.
    • Titulus Epiſscopi antiqui, poſst factam diviſsionem, reducitur ad non titulum, quoad partem Epiſscopatus ab antiquo diviſsam, & diſsmembratam, & ſsic ceſsſsat perceptio fructuum. 667. 49.
    • Titulus acquiſsitionis, vel recuperationis terræ infidelium, & eorum converſsionis ad fidem, eſst efficacior cæteris, ex quibus ſsolet acquiri, vel concedi ius putronatus Eccleſsiaſstici. 635. 14.
    • Titulus, etiam minus legitimus, ſsuſsficit ad poſssidendum, quemadmodum, & contractus, etiam nullus, ad poſsſseſssionem transferendam. 597. 49.
    • Titulus beneficij ſsi in totum ſsit extinctus, & revocatus, licèt poſstea idem beneficium conferatur, non agitur ex titulo antiquo, ſsed ex novo. 615. 36.
    • Titulus ubi requiritur ad poſsſseſssionem, nihil ea proficit, ſsi ille deficiat. 577. 43.
    • Titulus ſsolus non confert, nec probat poſsſseſssionem, ſsed ei cauſsam præſstat. 587. 12.
    • Titulus novæ Commendæ expediri non debet in perſsona filij, cui pater renuntiavit, & ſsic pro eius tantùm vita durabit, & ſschedulæ de hoc agentes. 329. 82.
    • Titulum iuſstum ſstatim probans, obtinet in poſsſseſsſsorio retinendæ contra antiquiorem poſsſseſsſsorem. 587. 11.
    • Titulum ſsuæ poſsſseſssionis nemo regulariter edere co gitur, niſsi ubi ius in re aliena, & alioqui libera prę tendit. 576. 57.
    • Titulum allegare non poſsſsunt, qui ſse excuſsare prætendunt a ſsolvendis decimis Alfalfæ, & quod ea ſsit ſsimilis al Alcacer, ex quo decimæ præſstantur. 861. 5.
    • Titulum edere debet is, cui ius commune reſsiſstit, vel contra ſse præſsumtionem habet. 576. 38.
    • Titulum habens à Rege, præfertur habenti ab alio inferiori. 587. 13.
    • Titulum originalem ſsui officij, vel traſsumtum authenticum, qui non præſsentaverit, ad illud recipi non debet. 971. 37.
    • Tituli Commendarum, quarum confirmatio Regi remittitur, quæ continere, & exprimere debeant, ut Princeps ſsufficienter certioracus dici poſssit? 547. 51.
    • Tituli Commendarum, ad petendam earum pofſseſsſsionem, regulariter originales præſsentari debent, ut & maioratuum ad tenutam. 392. 7.
    • Tituli, & honores conceſssi pro ſservitijs, dicuntur dati pro ſsatisfactione debiti, & non ſsunt minuendi, ſsed augendi. 562. 63.
    • Titulos plures habere, & cumulare quis poteſst, ad ius ſsuum confirmandum, & conſsolidandum, dummode ijinterſse contrarij non ſsint. 550. 80.
    • Titulorum inquiſsitio, ubi ſsolúm tendit ad inſsormandum Principem, non eſst neceſsſsarium citare vaſsſsallum, ſsecus ubi ad hunc privandum, ex Calderino, & alijs. 578. 55.
    • TOGA talaris, qua Auditores, & Senatores induuntur, quid fignibcet, & qualiter infulis vel laticlavijs Romanorum reſspondeat? 969. 23.
    • Togati plures in gubernatione, & militia Indiana præclarè ſse geſsſserunt, remiſssivê. 1014. 19.
    • D. TORIBIVS Alfonſsus à Mogrovejo Archiepiſscopus Limanus laudatur, & quid conſsuluerit circa decimas Indorum. 197. 58.
    • TOTVM, qui cedit, vel renunciat, nihil excludit, nec ſsibi reſservat. 759. 64.
    • TRADITIO, rei donatæ non reſspicit ſsubſstantiam, ſsed executionem donationis. 733. 8.
    • Traditioni rei ſsuæ quilibet pacta, & conditiones, quas velit, adijcire poteſst. 374. 8.
    • TRAIANI Bocalini verba expenduntur, contra eos, qui ſsuæ ignaviæ pœnas patiuntur. 37. 107.
    • TRANSACTIO, aut compromiſsſsum, an, & qualiter ſsuper Commendis, feudis, & maioratibus validè fiat? 404. 57.
    • TRANSITVS eſst facilis in habentibus ſsymbolum. 677. 40.
    • TRANSLATIO ſsola Epiſscopi de una Eccleſsia ad aliam, an ipſso facto primæ vacationem iuducat? & diſstinctio caſsuum in hoc articulo. 771. 73.
    • Tranſslationi conſsentire, eſst quædam renuntiatio prioris Epiſscopatus. 774. 90.
    • Tranſslatus in Indijs, eo plo quôd virtute Regię ſschedulæ, quæ ſsibi novi Epiſscopatus gubernationem concedit, ad illum iter arripit, videtur conſsenſsum præſstitiſsſse renuntiationi faciendæ in manibus Papæ. 774. 95.
    • Tranſslatus in aliam Eccleſsiam, eo ipſso quodammodó dicitur mortuus quoad primam. 771. 76.
    • TRANSVERSALIVM ſsucceſssio, quibus ſschedulis prohibeatur. 429. 94.
    • TRASVMTVM tituli aliquando præſsentare ſsufficit, & quas qualitates habere debet. 392. 8. & ſseqq.
    • TRIBVNALIA Sanctæ Inquiſsitionis quæ, & quando in provincijs Indiarum fuerint inſstituta? 888. 10.
    • Tribunalis, ſsive iudicaturæ bonorum defunctorum in Indijs, qui Auctores ſspecialiter agant. 993. 13.
    • Tribunal Rationalium, ſsive calculatorum maiorum in Indijs, parum proficere viſsum eſst, & an expediat illud tollere, vel reformare? 1075. 132.
    • TRIBVTARIVS, qui pecuniam debet, ſsi alleget ob fructuum ſsterilitatem ſse eam comparare non potuiſsſse, quando audiendus fit. 176. 53.
    • Tributaria prædia cum ſsuo onere ad quoſscumque poſsſseſsſsores, etiam Eccleſsiaſsticos, & Religioſsos tranſsire ſsolent, & quare? 167. 89. & 864. 29.
    • Tributum benê poteſst, & ſsæpè ſsolet conſsiſstere, & taxari in aliquarum operarum præſstatione. 7. 39.
    • Tributum, quod nos Hiſspani vocamus Moneda forera, & Martiniega, quale ſsit? 166. 80.
    • Tributum imponere ſsuper vineis Perùanis contra prohibitionem plantatis, an iuſstum ſsit? 1070. 90.
    • Tributum dicitur perſsonale, etiamſsi deſsignentur, & taxentur res, vel prædia, aut fructus, ex quibus ſsolvi debet. 167. 84.
    • Tributum Indorum, etiam ſsi contineat obligationem dandi aliquam rem, vel quantitatem, debet iudica ri perſsonale, ſsive capitationis, & nõnon reale. 166. 78. |
      p. [1202]
      & ſseqq. Et talium rerum taxatio, ſsen deſsignatio cur in Indis practicetur? 167. 87. Et quod vel ex eo quod in ſschedulis, quæ de his tributis agunt, non deciditur quod ſsint realia, debent cenſseriper ſsonalia. 166. 81.
    • Tributi taxati dimidium ſsolvunt Indæ in provincijs Novæ Hiſspaniæ. 171. 7.
    • Tributa ubi Indi ſsolvunt in pecunia numerata, remiſssionem ob ſsterilitatem petere nequeunt, & quare? 176. 52.
    • Tribura leviora ſsemper impoſsita fuerunt provincijs, quæ ſse ſsponte dederunt, graviora autem gentibus & nationibus nobis in feſstis, & iuſstis belli titulis ſsuoiugatis, & quare. 161. 34. & 38.
    • Tributa Regiæ Coronæ incorporata, ex Commendis Indorum, efficiunt aliud Regale Indiarum. 1064. 46.
    • Tributa præſstabant Romanis Iudęi, qui illis ſuberãtſuberant, licèt ſsub Religione diverſsa. 160. 23.
    • Tributa nima Remp. ſstrangulant, & pauperes necãtnecant, ex Salviano. 164. 64.
    • Tributa præſstantur ob neceſsſsaria militum ſstipendia. 135. 74.
    • Tributa iniuſstà quidam Regi Gallico proponens, & ſsuadens, quas pœnas dederit? 165. 75.
    • Tributa, & ſservitia ordinaria, & extraordinaria Regni Caſstellæ ſsolvuntur, ſsine deductione expenſsarũ. 366. 18.
    • Tributa ea tantum iuſsta, & ſsecura, putat Caſsſsiodorus, quæ poteſst lætus poſsſseſsior offerre, & Princeps cum bona conſscientia accipere. 163. 58.
    • Tributa ſsi remittantur alicui ob paupertatem, non exiguntur ab eodem, quamvis poſsteà deveniat ad pinguiorem fortunam. 176. 48. & 179. 51.
    • Tributa, & gabellæ ſsolvuntur non deductis expẽſsis, etiam factis gratia colligendorum fructuum. 365. 17.
    • Tributa Indorum licèt ſsint perſsonalia, cum tamen praſstentur de rebus, quas colligunt, earum ſsterilitate liberantur. 174. 38.
    • Tributa, quæ cum dolore, & gemita hominum congeruntur, magni facienda non ſsunt. 132. 47.
    • Tributa præſstant iurati civitatum, notarij, & alij earum officiales 177. 63.
    • Tributa nova quandò iuſstè à Principe imponi poſsſsint? 103. 23.
    • Tributa Indorum non in toto municipio, ſsed in uno cuoque tributario taxari ſseparatim debent, ne alij pro alij conveniantur. 168. 94.
    • Tributa Indorum, ut & dominium, & vaſsſsallagium eorum, ad Regem pertinent pleno, & directo iure. 276. 3.
    • Tributa Indorum mortuorum, vel abſsentium à pręſsentibus exigere iniquum eſst, & contra eorundem tributorum naturam. 167. 91. Et ab uxoribus pro maritis, vel filijs pro patribus. 169. 100.
    • Tributa nulla imperari poſsſsunt Indis ratione ſsoli, & prædiorum & quare? 162. 42.
    • Tributa iniuſstè, & tiranicè impoſsita fraudari licitê â ſsubditis poſsſsunt. 163. 49. Iuſstê veró impoſsita in foro conſscientiæ, & ſsub peccato mortali de bentur. 159. 12.
    • Tributa, & vectigalia cum exceſsſsu imponentes, & exi gentes, quam graviter peccent, & exempla quo rundam Piorum Imperatorum. 164. 65.
    • Tributa etiamſsi mixta ſsint, hoc eſst perſsonis pro rebus impoſsita, ceſsiat coliecta, ſsi perſsona ex iuſsta aliqua cauſsa à contributione eximatur. 169. 103.
    • Tributa ut poſssint indicere Principes, quæ neceſsſsitas, & quæ eius probatio deſsideretur. 103. 24.
    • Tributa â Mestizis, & Malatis in multis provincijs hodiè exiguntur. 260. 59.
    • Tributa non ſsunt exigenda ab Indis ſsub titulo, vel compenſsatione Evangelij quod illis prædicamus, & quare? 160. 24.
    • Tributa ab Indis præſstari debere declaratum, & deciſsum fuit, in quodam conſseſsu Barchinonæ habito ex Aut de Herrera. 159. 14.
    • Tributa, cenſsus, decimæ, & aliæ ſsimiles penſsitationes, intra provinciam, ubi earum collatores reſsident, regulariter ſsolvendæ ſsunt. 542. 12.
    • Tributa ab Indis in recognitionem Dominij, & ex iuſstis alijs, ac legitimis cauſsis perſsoluuntur, & quæ illę? 158. 2.
    • Tributa omnes Indiſsolvere debent,niſsi ſspecialiter privilegiari reperiantur. 171. 2.
    • Tributa, quæ tum Indis, tùm alijs imponuntur, quã proportionem, & æquitatem habere debeant? 163. 55.
    • Tributa non debent exigi ab Indis, niſsi ex ijs, quæ commodè habẽthabent, nec repeti ſsemel ob ſsterilitatem remiſsſsa, ex Acoſsta. 176. 51.
    • Tributa gravia imponere ſsub colore utilitatis, vel ncceſssitatis tyrãnicum eſst. 103. 28.
    • Tributa levia, & moderata iuſstè Indis imponi potuiſsſse, qui Auctores affirment? 159. 13. Et quod talia eiſsdem imperari, ſsemper noſstri Reges curaverint. 162. 44.
    • Tributorum, quæ Indi præſstant partem aliquam al, ſsignare eorum parochis, & prædicatoribus iuiquum non eſst. 161. 25.
    • Tributorum materiam, & iuſstificationem examinãt plures DD. qui recenſsentur. 158. 7.
    • Tributorum in materia, & præſstatione, plurimum attendenda eſst praxis, & conſsuetudo. 289. 53.
    • Tributorum immunitas conceſsſsa eſst quibuſsdam In dis in Perù, & Nova Hiſspania ex privilegio, & qui illi? 178.
    • Tributorum præſstatione, qui per çtatem, vel ſsenium liberentur iure communi? 172. 15.
    • Tributorum exemtionem conceſssit Rex Theodericus Arelatenſsibus ob ſservitia, ex Caſssiodoro, cuius elegantia verba referuntur. 178. 70.
    • Tributorum Novæ Hiſspaniæ taxatio, quibus commiſsſsa, & qualiter facta fuerit? 167. 47.
    • Tributorum immunitas alicui, & eius poſsteris data, regulariter non tranſsit ad filios ex fœminis natos. 178. 73.
    • Tributorum præſstatio, quæ per Indos fit, pertinet ad materiam ſservitij perſsonalis. 157. 1.
    • Tributorum exactio, ubi ea ſsœminæ debent, mitius facienda eſst, & pro eis in carcerari non poſsſsunt. 172. 10.
    • Tributis in omnibus imponendis, & exigendis, quæ cauſsæ ſsoleant conſsiderari? 158. 3.
    • TRIRREMIVM labor graviſssimus eſst, & an veteribus notus? 107. 69.
    • Triermium pœna levior eſst quàm metalli, & qualiter deſscribat eam Caisiodorus. 114. 20.
    • Trirremibus ftagitioſsos addici, Regijs legibus admonemur. 142. 35.
    • p. [1203]
      Trirremibus, remigandis, an vaſsſsalli liberi & inſson tes inviti mancipari poſssint. 107. 68.
    • TRITA, & veterata reformare difficile eſst. 607. 88.
    • Tuitio, & iuriſsdictio Regij patronatus pertinet ad Regem. 645. 27.
    • TVRCAE qualiter exerceant curſsum publicum. 96. 28.
    • TVRPI ex cauſsa datum, non ſsolet danti reſstitui, ſsed fiſsco applicatur. 342. 104.
    • TVTELA eſst res ſsancta, & maximè neceſsſsaria, & tamen ea ſsæpè homines abutuntur: ſsed tamen ob hoc eius vſsus tolli, vel ceſsſsare non debet. 517. 81. & ſseqq.
    • Tutela fructuum Eccleſsiæ ſsedis vacantis, nihil habet iuris ſspiritualis, ſsed meram conſservationem eorũ reſspicit. 753. 18.
    • Tutor eiuſsdem oppidi, in quo pupillus moratur, ſsufficit, quód idoneus exiſstat. 845. 21.
    • Tutores non quaſsi tuitores, ſsed quaſsi tollitores, ab effectu dici debere, ſscribit Albericus. 517. 82.
    • D. TYBVRTII Matyris verba notabilia referuntur contra molles, & criſspatos, & quód Chriſstus dedignetur eos ſservos habere. 221. 45.
    • TYRANNVS ſsi quid Regio nomine conceſssit, obligat ſsucceſsſsorem. 564. 79.
    • Tyranni, qui plus æquo vaſsſsallos tributis onerant, in ſsacra Pagina Emunctores vocantur, & quare? 165. 74.

  • V.

    • VACANTIS Eccleſsiæ cuſstodia, & adminiſstratio ad illum regulariter ſspectat, ad quem, & inſstitutio, quando patronus laicus eſst. 752. 3.
    • Vacantibus Eccleſsijs iuris patronatus Regij, qualiter deputetur cuſstor à Prorege Neapolitano? 752. 11.
    • Vacantium Eccleſsiarum, damna qualiter expendat Ioan. Garcia, & conſsulat, vt Rex earum gubernationem ſsuſscipiat. 775. 111.
    • Vacatio legitima inducitur per mortem naturalem, & civilem, & alijs varijs modis, qui referuntur. 320. 4.
    • Vacatio, quæ contingit per renuntiationem, ſsimilis eſst ei, quæ per mortem 324. 47. Et quando in aliquibus differat, remiſssive. 325. 54.
    • Vacatio omnimoda inducitur per renuntiationem, etiam in Summo Pontificatu, feudis, maioratibus, & reliquis officijs. 325. 48.
    • Vacatio primi beneficij, vel Epiſscopatus, aliquando introducitur, etiam non attento conſsenſsu tranſslati. 774. 98.
    • Vacatio, quæ per tranſslationem inducitur, operatur eundem effectum, ac illa, quæ per mortem. 745. 74.
    • Vacationis cauſsa, & modus, an, & qualiter in nova collatione beneficij vel Commendæ verificari, & exprimi debeat? 320. 6.
    • Vacationis in dubio, non poteſst ad collationm procedi, & qualiter debeat verificari, & probari? 320. 5.
    • Vacationis cauſsa, quæ exprimitur, ſsi falſsa ſsit, nõnon ſsuſstinetur collatio ex clauſsula generali, & quare? 320. 9.
    • Vacationis verbum abſsolutè appoſsitum applicatur cuicunque vacationi. 326. 57.
    • Vacationis uno modo expreſsſso, non continetur alius, niſsi conſstet de voluntate concedentis. 320. 9.
    • VAGABVNDOS qualiter capi, & in ſservitio detineri permiſserit Rex Ioannes l. 19. 72.
    • VALOR verus Commendæ, cuius confirmatio petitur, neceſsſsario exprimi debet, ad obreptionem vitandam. 547. 55.
    • Valur verus beneficiorum, quo fine exprimi iubeatur in eorum impetratione? 367. 35.
    • Valor redituum, quis eſsſse dicatur? 543. 22.
    • Valoris redituum maioratus, beneficij, & ſsimilium æſstimatio communis, qualiter fieri ſsoleat? & quod regulariter attendi debet. 364. 4.
    • VARIATIO in Principibus illaudabilis eſst & nunquam permiſsſsa in damnum alterius. 379. 59.
    • Variatio legibus, & in alijs Conſsilijs, tam in Principibus, quàm in Conſsiliarijs, valde vituperabilis eſst. 1049. 72.
    • VARII dicebantur Romanis, qui ex vario ſsemine concipiebantur. 258. 29.
    • VASSALLVS non ſsolùm provinciam, in qua feudum habet, ſsed alias eidem vicinas, tam terreſstribus, quam navalibus expeditionibus defendere debet, & ſschedula, quæ id diſsponit. 500. 60.
    • Vaſsſsallus obligatus iuvare dominum in aliquo Regno, vel loco, ultra illum proprijs expenſsis militare non cogitur. 499. 59.
    • Vaſsſsallus, quæ remedia intentare poſssit contra dominum, in ſsolita, vel immoderata ſservitia exigentem? 45. 19.
    • Vaſsſsallus pro feudo, qualiter poſssit uti omnibus realibus actionibus, dominis utilibus competentibus? remiſssivê. 396. 49.
    • Vaſsſsallus feudatalius, ſsi vel prima vice neget ſservitium militare, quod debet, feudo privari poteſst. 501. 74.
    • Vaſsſsallus quilibet, qualiter debeat procurare bonum ſsui Regis, ex lege Partitæ. 446. 43.
    • Vaſsſsallus ſservire tantùm debet pro ſsacultate Commendæ, vel feudi, & vt illud non fiat inutile. 502. 87.
    • Vaſsſsallus etiam in magna fame, vel alia neceſssitate conſstitutus, non poteſst alienare feudum, nec eius poſsſseſsſsionem, & quid ubi conſsuetudo contraria? 899. 11.
    • Vaſsſsallus ad fidelitatis, & ſservitij militaris præſstationem tenetur, etiam ſsi de ijs in feudi inueſstitura mentio facta non ſsit. 494. 15.
    • Vaſsſsallus licet non teneatur mori pro domino, tenetur tamen ſsepro eius tuitione in vitæ diſscrimẽ exponere. 107. 66.
    • Vaſsſsallus fundatarius implet obligationem ſservitij militaris, ſsi ſsolvit dimidiam partem reditus feudi. 503. 97.
    • Vaſsſsallus non amittit feudam per renuntlationem aliter, quàm is Supelioris manibus factam. 921. 73.
    • Vaſsſsallus feudis non poteſst revocari ad locum, à quo aufugit ob crudelitatem domini, nec punitur ob fugam. 214. 59. Quinimo vaſsſsalli propria auctoriatate poſsſsunt deſscrere dominum, qui tos malè tractat. 515. 60.
    • Vaſsſsallus, imò, & ſservus, non tenetur dominum defendere eum evidenti periculo propriæ vitæ. 115. 26.
    • p. [1204]
      Vaſsſsallus ex neceſssitate officij ad ſservitia domino præſstanda teneri videtur. 369. 56.
    • Vaſsſsallus poteſst obligare feudum pro domini neceſsſsitatibus, & ſservitijs. 401. 30.
    • Vaſsſsallo non licèt uxori poſst mortem ſsuam uſsumfructum, vel alimenta ex feudo relinquere. 462. 6.
    • Vaſsſsalli, & hominess proprij, fugientes, & ſsedes mutantes, vindicari poſsſsunt, & varijs interdictis, & remedijs repeti & revocari. 213. 49.
    • Vaſsſsalli feudatarij, arma, & equos alienare, vel pig norare non poſsſsunt, & an hoc ſsolùm procedat tẽporetempore belli? 500. 71.
    • Vaſsſsalli non poſsſsunt compelli ad ſservitia, vel tributa inconſsueta, aut immoderate. 5. 24. & ſsequentibus.
    • Vaſsſsalli Hiſspaniæ liberi ſsunt, & Regibus, vel dominis inferioribus ratione tantùm iuriſsdictionis ſsubſsunt. 25. 13.
    • Vaſsſsalli à domino feudi fugientes, etiam ea, quæ lucratiſsunt, ei reſsſsituere debent, ex Matth. de Afflict. 231. 55.
    • Vaſsſsalli de Remenſsa, qui dicantur in Cathalonia? 15. 34. Et qui vaſsſsalli ſservitutis in Aragonia, & alibi? 15. 36. Et qui Solariegos in Regno Caſstellæ? 13. 17.
    • Vaſsſsalli etiam, ſsi ſservitum, quod debent, minimum ſsit, non poſsſsunt locum feudi deſserere, & ſsugientes revocari, & caſstigari poſsſsunt. 212. 48.
    • Vaſsſsalli ubi ratione debiti vaſsſsallagij Regi deſerviũtdeſerviunt, nullam remunerationem de rigore iuris petere poſsſsunt. 498. 42.
    • Vaſsſsalli non feudatarij, regulariter expenſsis Regijs, non proprijs, militare debent, etiamſsi Regi, & Regno bellum interſsit. 499. 55.
    • Vaſsſsallorum feudatariorum, & aliorum qui feuda nõ habent, magna eſst differentia, & quare? 498. 46.
    • Vaſsſsallorum alienatio parcè, & ſstrictè à Regibus fieri debet. 606. 82.
    • Vaſsſsallorum deterior conditio fieri dicitur, ſsi alienentur per Principem in inferiorem. 605. 86.
    • Vaſsſsallorum, ubi intereſst, Principi potius ſsubijci, quàm privato, non valet eorum alienatio. 606. 84.
    • Vaſsſsalligium ignorantiæ, quod dicatur, & eſst reprobarum. 20. 80.
    • VECTIGALIA, & reditus Regius valde minuuntur ex fraudibus, quæ fiunt in ſservitio perſsonali Indorum. 150. 12.
    • Vectigalium defraudatio, & uſsurpatio ſsemper magna eſst, non obſstante tot legume, & Miniſstrorum cura, & cautela. 1068. 75.
    • Vectiglia, & alia iura Regia, quando, & qualiter debeantur, & ſsolvi debeant in foro conſscientiæ à mercatoribus, & navigantibus, etiam non requiſsitis? 1068. 79.
    • VEHICVLARIS curſsus quis, & quare diceretur? 95. 19.
    • VENDI videtur, quod precibus, & dilatione, aut diligentia emitui. 341. 82.
    • VENERABILIS Gregorij Lupecij apophtegma de miſsera Indorum ſsorte. 244. 11.
    • VERBVM ſsimpliciter poſsitum generaliter intelligitur. 832. 61.
    • Verbum, ſsi tibi constiterit reſspondet verbo Hiſspano, ſsatisſsecho: & quid importet? 798. 45.
    • Verbi in perpetuum propria ſsignificatio quæ ſsit? 759. 71.
    • Verba ubi convenient, & verificãturverificantur, diſspoſstio quo que locum habebit, & generalia generaliter ſsunt accipienda. 326. 56. & 469. 71.
    • Verba ubi ſsunt clara, vel repetita, non eſst ab eis recedendum, pro eo quod debeant aliquid operari 329. 87. & 476. 29.
    • Verba narrative partis, etiam in reſscripto Principis, nihil diſsponunt. 350. 45.
    • Verba ſstatutorum ſsemper debent accipi in pleniori, & potioti ſsignificatione. 466. 45.
    • Verba Ruego y encargo, in legibus, vel Proviſsionibus Principum ſsecularium, ad Eccleſsiaſsticos directa, quam vim habeant? 1050. 78.
    • Verba diſspoſsitiva, quamvis non decidant certum caſsum, ſsufficit, quod ratio diſspofitionis illum decidat. 450. 44.
    • Verba legume, & reſscriptorum aliquid ſsemper operi debent, ut ſsuperfluitas evitetur. 922. 87.
    • Verba iniurioſsa contra aliquem publicè, & eorum frequenti populo dicta, non ſsolùm detractionem, ſsed manifeſstam iniuriam inducunt. 926. 118.
    • Verba, quæ vocant fillios conceptos, procreatos, vel natos ex legitimo matrimonio, ſsolûm excludunt legitimates per reſscriptum, non per ſsubſsequens matrimonium, & quare? 439. 51.
    • Verba legis, quæ removent dubitationem, quæſsubeſsſse poterat, ſsatis operari videntur, & quæ clarionrem reddunt diſspoſsitionem. 329. 86.
    • Verba modis omnibus aliquid fiery iubentia, important ipſso iure, & executivê? 524. 128.
    • Verba os damos poder, y comiſssion in eo, qui alias non habet iuriſsdictionem, eius delegationem important 995. 30.
    • Verba generalia ſsemper intelliguntur iuxta ſsubiectã materiam, & rationem, qua nituntur, & præſsertim in materia decimarum. 204. 45.
    • Verba duo contraria, ubi in eadem diſspoſsitione reperiuntur, illud debet attendi, quod eſst potentius, & magis cohærens voluntati proferentis. 994. 19.
    • Verba contractus, vel diſspoſsitionis ſsunt forma eius, & ſsuper omnia attendi debent. 476. 33.
    • Verba proœmialia diſspoſsitionis, prębẽtprębent eius intellectum. 470. 78.
    • Verba privilegiorum, & aliarum conceſssionum Prin cipis, ſsemper in propria ſsignificatione recipienda ſsunt. 757. 46.
    • Verba enuntiativa reſscripi Regij, an & quando probent, vel diſsponant? 350. 47.
    • Verborum, aut conditionum expreſssio iuxta voluntatem agentium, vincit naturam rerum. 374. 10.
    • Verbis enuntiativis, & relativis Principum credi ſsolet, & debet, & quare? 633. 6.
    • VEREDORVM, ſsive Poſstarum primus iuvento quis fuerit? 96. 29.
    • VERITAS, & iuſstitia cauſsarum per plures oculos maniſseſstior fit, & melius adminiſstratur. 954. 10.
    • Veritas, ut maniſseſstur, & Principis voluntas iuſstius exequatur, quilibet de populo petere poteſst. 352. 65.
    • Veritatis cauſsa ſsupplicium pati melius eſst, quàm pro adulatione beneficium. 1046. 40.
    • Veritati compertæ, nemo ullo prætextu præſscribere poteſst, ex Tertull. 136. 82.
    • Veritati ſsemper debet locus relinqui. 351. 53.
    • Veroſsimiliter, quod reſscribens, vel diſsponens reſspõdiſsſset, id pro cauto haberi debet. 675. 29.
    • VESTIBVS Hiſspanorum Indos (maximê Principa|
      p. [1205]
      les) indui debere, ſsentit Matienzus, & quare? 233. 68.
    • VEXATIONEM iniuſstam poteſst quis pecunia redimere. 150. 17.
    • Vexationes Indijs metallarijs illatæ plenè vindicari non poſsſsunt, & quare? 121. 80.
    • VIA eligenda eſst per quam utrique parti conſsulitur. 676. 34.
    • VICARIVS generalis ad Indias miſsſsus, ſsi officio, & iuriſsdictioni ſsuæ ob iuſstum metani renuntiaverit, inutilis eſst renuntiatio, & de caſsu in facto contingente, in quo Auctor conſsultus fuit. 920. 66.
    • Vicarius generalis habet Ordinariam iuriſsdictionẽ. 659. 49.
    • Vicarius Epiſscopi debet eſsſse legitimus, & in Monachis ſsufficit diſspenſsatio, quæ inducitur per Monachatum. 700. 29.
    • Vicarius ab Epiſscopo ſsemèl electus, an, & quandô ad ipſsius nutum amobilis ſsit, & quod in Supremo Se natu ſsolent manuteneri, & quare? 702. 48.
    • Vicarius deputatus à Metropolitano ob incuriam Capituli, poteſst ad eius nutum removeri. 770. 65.
    • Vicarius ſsemel à Capitulo nominates, utrum ab eo dem ad libitum revocari poſssit? 769. 55. Et quid ſsi iuratum ſsit, ut ad nutum revocari poſsſset, vel de eo non revocando? 770. 59. & ſseqq. Et declaratio Cardinal. ſsuper hoc articulo, ibid. nume. 64.
    • Vicarius generalis, & Epiſscopus, qui eum præpoſsuit, vna, & eadem perſsona cenſsentur, & ubi ſsit mentio de Epiſscopo, Vicarius etiam ſsub auditur. 698. 4.
    • Vicarius Epiſscopi decedentis, an poſssit ſsyndicari à Cupitulo ſsede vacante, vel ab ipſso Epiſscopo, qui cum nominavit? 766. 26.
    • Vicarius generalis, abſsente Epiſscopo, an poſssit intereſsſse electionibus Canonicatuum oppoſsitionis, & in eorum nominatione vocem habere? 784. 44.
    • Et quid ſsi præcedet ad hoc ſspecialis commiſssio ipſsius Epiſscopi? 785. 49.
    • Vicarius Capituli in multis maiorem, & firmiorem iuriſsdictionem habet, quam Vicarios Epiſscopi. 771. 70.
    • Vicarius Capituli facilius revocabitur, ſsi initio convenit, ut hoc ad libitum fieri poſsſset, & quare? 771. 67.
    • Vicarius Epiſscopi fimul, & Canonicus, ubi ingreditur chorum tanquàm Canonicus, ſsuam ſsedem occupat, & alios non præcedit. 702. 46.
    • Vicarius Epiſscopi, quando, ſsalarium non conventum petens, audiri poſssit? 743. 54.
    • Vicarius Capituli, etſsi de rigore iuris ad nutum irrevocabilis ſsit, appellans tamen de æquitate audiri, & reſstitui ſsolet, & quare? 771. 68.
    • Vicarius generalis poteſst omnia ſsibi commiſsſsa delegare, & ſsubdelegare, maximè ſsi id ei conceſsſsum fuerit in ſsua nominatione. 659. 50.
    • Vicarius nominatus à Capitulo, ſsi ab eodem revocari poſsſset, ſsegniter ſse haberet in adminiſstraione iuſsitiæ. 770. 57.
    • Vicarius Generalis eſsſse poteſst, attento iure communi, etiam is, qui non intelligit linguam Latinam. 769. 49.
    • Vicarius interinarius nullum ius acquirit ad beneficiam, & quando, & qualiter tales Vicarij conſstitui poſssint? 798. 55.
    • Vicarij eligendi forma, rquiſsita per Trident. in capitulo ſsede vacante, non extenditur ad Eccleſsias collegiatas. 769. 50.
    • Vicarij iuriſsperiti electio in Capitulo ſsede vacante, an præciſsa ſsit ut huius formæ transſsgreſssio nullitatem inducat? 768. 41.
    • Vicarij ad Epiſscopum, licèt non detur recurſsus per viam appellationis, datur tamen per viam recuſsationis nullitatis, & reſstitutionis, reſservationis, & avocationis. 678. 7.
    • Vicarij ſsententia lata per tranſstationem ſsui Epiſscopi ad aliam Eccleſsiam, etiam ſsi id ipſse Vicarius ignoret, eſst nulla ex defectu iuriſsdictionis. 772. 81.
    • Vicario Epiſscopi poſsſsunt cauſsæ ab eodem Epiſscopo tolti, & avocari, non ita in Vicario Capiculi ſsede vacante. 771. 71.
    • Vicario relicto in prima Eccleſsia ab Epiſscopo promoto, & tendente ad novam, nõnon debet magis fidi, quâm Capitulo. 775. 106.
    • Vicarium generalem, ſsi non poſsſset nominare Epiſscopus electus, qui loco Capituli ac miniſstrat, nec foraneos poſsſset, quod eſst abſsurdum. 659. 46.
    • Vicarium deputare interim dùm beneficium providetur de Rectore, ſsem per ad Epiſscopum pertinet, etiam in ſspectantibus ad Papam. 798. 54.
    • Vicarij Regis in remotis conſstituti, videntur habere facultatem commendandi, cum poſssint alienationi feudi conſsentire. 22. 293.
    • Vicarij, & Commiſsſsarij Generales, etiam ſsi eligantur ex his Religioſsis, qui In Indijs exiſstunt, per Supremum Senatum Indiarum approbandi ſsunt, contra Emanuel Roder, & quare? 915. 3.
    • Vicarij Cathedralium ſsede vacante, concurrunt cum Inquifitoribus, tanquàm Ordinarij. 892. 40.
    • Vicarij Epiſscoporum in Choro, & ſsynodo, quem locum habere debeant, & an pręcedant Archidiaconum? 702. 43. Et deciſsio Senatus Limenſsis ſsuper præcedentia Vicarij in ſsynodo Diœceſsana, ibid. nu. 44.
    • Vicarij poſsſsunt etiam eſsſse ſsimul Viſsitatores generales ſsuarum Diœceſsum, ſsed eſst neceſstaria ad id ſspecialis commiſssio, & declaratio & quare? 703. 49.
    • Vicarij, ſsive Commiſsſsarij Generales ad Indias niſssi, non poſsſsunt renunciare iuriſsdictioni, quam acce, perunt, niſsi in manibus Superioris, qui eos nominavit. 920. 69.
    • Vicarij electionem factam à Capitulo ſsede vacante, à lege potius, ſsive Conciliari deſspoſsitione, quàm ab ipſso Capitulo dependere multi opinãtur. 770. 56.
    • Vicarij Generales Epiſscoporum habent iuriſsdictionem ordinariam, & idem tribunal cum eis conſstituunt. 698. 3.
    • Vicarij, vel Metropolitani, & alij iudices, iure communi inſspecto, non requiritur, quód ſsint in iure graduati, ſsed ſsufficit, quòd ſsint Idonei. 769. 48.
    • Vicarij à Capitulis ſsede vacante, quando, & qualiter eligi debeant, & an Theologi poſssint? 767. 38.
    • Vicarij Epiſscoporum, & qui de eorum officio, & poteſstare pertractent. 697. 1.
    • Vicarij Generales, particulares, & foranei, & eorum differentia, remiſssivè. 698. 2.
    • Vicarij ſsoranei habent delegatam iuriſsdictionem. 659. 47.
    • Vicarij generales Epiſscoporum, an debeant eſsſse Præsbyteri, vel ſsaltem Diaconi? 701. 38.
    • Vicarij Epiſscopourm, ut ſsint Presbyteri, vel in ſsacris |
      p. [1206]
      conſstituti, decentius, & convenientius eſsſse videtur. 701. 40.
    • Vicarijs, & Epiſscopi eadem eſst iuriſsdictio, & auctoritas in his, quæ ſsunt de iuriſsdictione ordinaria. 785. 46.
    • Vicariorum, & Commiſsſsariorum generalium aliquorum exceſsius, in cauſsa eſsſse ſsolent, ut de eorum traiectione impediẽdaimpedienda tractetur, & ſsched, quæ de hoc agit. 916. 38.
    • Vicariorum, & Commiſsſsariorum generalium, qui ad Indias mittuntur, per Conſsilium Indiarum approbandorum, praxis, probatur ab Eman. Rod. 915. 30.
    • Vicariorum, & Commiſsſsariorum Generalium actionibus Proreges, & Regales Audientiæ attentæ eſsſse iubentur. & quare? 915. 33.
    • Vicarijs reſsidentibus in loco ubi reſsidet tribunal Inquiſsitionis, ſsolent alij Ordinarij committere vices ſsuas, quamvis, & ipſsi, ſsi velint, ad illud accedere poſsſsent. 892. 41.
    • Vicarios malos Epiſscoporum, quibus modis notet, & reprehendat Petrus Bleſsenſsis, cuius gravia verba referuntur. 699. 25.
    • VICES ſsuas, qui alteri committit, eum ſsuum delegatum facere videtur. 918. 46.
    • VICINITAS loci, vel perſsonæ multa inducit, & ſsuadet ei committi, aut concedi, quæ alias non cõcederenturconcederentur. 713. 37.
    • Vicinus præſsumitur ſscire facta vicini. 349. 42.
    • Vicinus, & incola alicuius loci, quis propriè dicatur? 179. 79.
    • Vicinum quid eſsſse dicatur apud Iuriſsconſsultos? 500. 67.
    • Vicini quare appellentur hi, quibus Commendæ Indorum aſssignatæ ſsunt, & an hodie expediat, ut hoc nomen ad omnes Indiarum incolas extendatur? 526. 6.
    • VICISSITVDO, & mutatio rerum in omnibus eſst incunda. 44. 11.
    • VICTORES ſsemper divitias, & delicias ſsubactarum provinciarum in ſsuum Imperium transferre ſsoliti ſsunt. 147. 89.
    • Victores victis ſsemper ſsuum idioma, & veſstes, & mores communicant. 250. 42. & numero. 65.
    • VIDVAE nobilium, dúm à ſsecundis nuptijs abſstinent, nobilitate, & privilegijs maritorum gaudent, & coruſscant. 177.
    • Viduæ, quæ in Commendis maritorum defuntotum, ſsuccedunt, facilius alios inveniunt. 462. 11.
    • Viduis ſsuccedentibus in Commendis maritorum nõ iniungitur conditio, iterùm nubendi, & quare? 462. 9.
    • Viduis honeſstis, & Virginibus, quæ periculum patiantur, maturè ſsuccurrendum eſst. 339. 64.
    • VILLA ſsi petierit ſse ab æſstimo eximi, ratione paupertatis, eam probare debet. 177. 56.
    • Villæ obligatæ ad operas, quas præſstare debeant? 46. 20.
    • VINCENS vincentem te, à fortiori vincet te. 453. 6.
    • VINCVLA duo fortiora ſsunt uno. 349. 37. & 498. 48.
    • VINEA, & viodemia frugum nomine continetur. 64. 38. Et an vineæ, & oliveta veniant ſsup appelatione novalium, & ſsatorum, 67. 63.
    • Vinearum plantatio in provincijs Indiarum prohibetur, & quare? 64. 41. Et an iuſstè prohiberi potuerit? 65. 47. Et qualiter in Italia, & aibi, eam prohibuerit Domitianus? 65. 50. Et in Granatenſsi pago Reges Catholici. 67. 59. Et qui tradant in Indijs eſsſse permittendam, & favendam. 64. 40.
    • Vineis, & olivetis, & alijs rebus ſsimilibus Indos diſstribui prohibent ſschedulæ ultimæ ſservitij perſsonalis, quæ referuntur. 64. 41. & 65. 49.
    • VINVM, ſsacharum, & ſsimilia, non ſsunt humanæ vitæ omninó neceſsſsaria. 67. 61.
    • Vinum, an ſsit connunerandum inter bona, vel inter mala? & Auctores qui de hoc diſsſserunt & de vim, & vitis laudibus, & utilitatibus. 67. 67. & ſseqq.
    • VIOLENTIARVM Eccleſsiaſsticorum iudicum per ſseculares cognitio, in quadam lege Recopil. enuntiativè Regibus Hiſspaniæ de iure competere dicitur, & id ſsufficit. 633. 8.
    • Violentiarum factarum per iudices Eccleſsiaſsticos cognitio, quo iure, & ratione pertineat ad Regium Senatum, vel Cancellarias? & referuntur plurimi Auctores de hac materia tractantes. 957. 36.
    • VNA, & eadem res, vel commiſssio non poteſst proparte valere, & pro parte non valere. 300. 46.
    • VIRGA eſst, & fuit Magiſstratuum, (præſsertim criminalium) inſsigne, & quid denotet? 981. 3.
    • VIRGILII carmen Ecclog. 1. de querela Melibæi ob agros ſsuos ad alienos tranſslatos, expenditur, & exponitur. 282. 67.
    • VIR ducens uxorem ante nubiles annos, non lucratur partem dotis alioqui maritis ex lege, vel itatuto conceſsſsam. 464. 34.
    • Vir licêt comprimere poſssit uxorem invitam, non tamen ſsponſsam, etiam de pręſsenti, nec dum in domum ſsuam traductam. 466. 47.
    • Viro bono an quis credere poſssit, etiam in pręiudicium tertij, & quid in criminalibus, & an ſsi deponat ſsine partis citatione? 337. 49.
    • Viri magnanimi ad aliorum defenſsionem natura incitantur, ex Cicerone. 510. 12.
    • Viri aptiores ſsunt ad Commendas acquitendas, & adminiſstrandas, quàm uxores. 473. 7.
    • Viri litterati conſsultandi ſsunt Principi, quia tenetur eos remunerare. 1046. 32.
    • Viri ſsummi, etiam in patria minus laudata, & ſsub acre craſsſso naſsci ſsolent, ex Iuvenali, & Euphormione. 257. 20.
    • Virorum ſsucceſssionem in Commendis uxorum, qui Auctores probent, & admittant. 475. 23. Et quòd eam cõſuetudoconſuetudo admiſssiſsſse videatur, maximè in Nova Hiſspania, ibid. nu. 21.
    • VIRTVTE quod effici debet, peccunia non eſst tentandum, ex Cicer. 146. 64.
    • VISITATOR generalis poſst quãquam vifitationẽ cæpit, an, & quatenus recuſsari poſssit? ad utramque partem diſsputatur. 1005. 49. & ſseqq. Et quid quoad ſsecretam ex quadam ſsched. nu. 54.
    • Viſsitari, an, & quando Auditores poſssint pro his, quę malè iudicalle dicuntur En cuerpo de Audiencia? 1006. 55.
    • Viſsitari quis poteſst pro exceſssibus de quibus ſspeciatim antea in ſsyndicatu accuſsatus nõnon fuit. 1008. 66.
    • Viſsitator non debet culpas in viſsitandis optare, quin potius bene merentes Magiſstratus laudare, & Regi commendare. 1004. 31.
    • p. [1207]
      Viſstator, qui ad viſsitationem generalẽ alicuius Audientiæ Indiarum mittitur, ſselectiſssimus eſsſse de bet, & de eius dotibus, & partibus. 1004. 30. Et ſsemel electus honorari, & facilè mutari non debet. 1005. 46.
    • Viſsitatores putant ſse Principi gratiores reddit, ſsi quo quomodo pro fiſsco pronuncient. 548. 23.
    • Viſsitatores, vel ſsyndicatores, qui calpas in viſsitandis exoptant, vel affectant, & ſsuſsurronibus, & ſsycophantis gratas, & faciles aures præbent, nimis notari debent. 1004. 34. Et qui Auctores notent exitialem modum procedendi aliquorum viſsitatorum. 1005. 41.
    • Viſsitatores, & ſsyndicatores cautè procedere debent in examinandis teſstibus, & Inquiſsitionibus formãdis contra iudices, quibus ſsubornationes, & barateriæ obijciuntur, & quare? 1007. 58.
    • Viſsitatores, & ſsyndicatores poſsſsunt ſsententias, quas intra tempus ſsibi præfixum pronuntiarunt, etiam poſst illius lapſsum executioni mandare. 1009. 71.
    • Viſsitatoribus Epiſscopi ſsalarium competens omni iure aſssignare tenẽturtenentur, ut ſsic ceſsſsent ab illicitis exactionibus. 704. 59.
    • Viſsitatio provinciæ per Proregos, an expediens ſsit, & qualiter ſsacienda? 1026. 29.
    • Viſsitatio ſsolùm videtur concedi Ordinarijs in Parochijs Regularium, ubi eas per ſseculares exercent, ex declaratione Cardinal. quæ referuntur. 829. 47.
    • Viſsitationis iudicium, quare, & qualiter contra Audientias, & Miniſstros Indiarum in dictum ſsit. 1001. 10. Et quod gravius, & ſstrictius ſsit, quàm ſsyndicatus, & quando, & cur introductum? & Auctores qui de eo agunt, & eius boni effectus in Hiſspania, nu. 11. & 12. & 14. & modus viſsitationis formandæ, videndæ, & terminandæ, de iure Hiſspaniæ, & Indiarum. nu. 13.
    • Viſsitatio moderatis ſsumtibus, & paruo comitatu ab Epiſscopis, & eorum viſsitatoribus facienda eſst. 703. 56.
    • Viſsitationes generales, ne temerê, & paſssim contra Audientias Indiarum decernantur, Rex noſster decrevit, & quare? 1003. 20.
    • Viſsitatione generali alicuius Audientiæ pendente, qualiter, & quare omnia turbentur? & de eius dam nis. 1003. 22.
    • Viſsitatio eſst actus iuriſsdictionis ordinariæ, & tranſsit in Capitulum ſsede vacante. 765. 18.
    • Viſsitationis, & ſsyndicationis aleam plerum que felicius ſsortiuntur improbi, ſsordidi, & baratarij Miniſstri, quàm probi, & timorati, & quare? 1003. 24.
    • Viſsitationum generalium damna erunt minora, & effectus uberiores, & utiliores, ſsi illis brevis termi nus præfigatur. 1003. 27.
    • Viſsitatio Diœceſsis eſst valde neceſsſsaria, & qualiter eam Epiſscopi per ſse, vel per ſsuos Viſsitatores facere debeant? 703. 51.
    • Viſsitationis ſsecretæ iudicium nimis, durum, & irregulare eſst, & ideo novis commentis ſstringi, aut gravarinon debet. 1005. 42.
    • Viſsitationis in iudicio cum teſstes ſsecretô examinentur, ſsæpè via fraudibus, & calumnijs aperitur. 1005. 43.
    • Viſsitationis tempus, & pœna Epiſscopi negligentis, arbitrio iudicis relinquitur. 703. 55.
    • Viſsitationis munus, & cognitio ſsuarum ovium, eſst præcipuum dignitatis Epiſscopalis. 702. 54.
    • Viſsitandi ius competit Epiſscopis, ex lege Diœceſsana. 703. 50.
    • Viſsitationem non ſsolùm generalem, verùm, & particularem contra aliquas perſsonas, Capitulum, ſsede vacante facere poteſst. 766. 19.
    • Viſsitationem Epiſscoporum, ſsi impediant, vel non admittant Curati Regulares, poſsſsunt ab eis excõmunicari. 833. 68.
    • Viſsitatio navium, & mercium ad effectum exigendi vectigalia Regia, earumque ad hoc ſsequeſstratio qualiter fiat? 1066. 68.
    • VITAE propriæ magis, quàm alienæ, conſsulere quilibet tenetur. 115. 27.
    • Vitæ pro quibus durat ſsucceſssio Commendarum, ex quo tempore currere incipiant? 430. 98.
    • Vitæ humanæ felicitas non tãtam in incohatione, quàm in perfectione conſsiſstit. 606. 80.
    • Vitæ brevitatem poſsteritatis memoria conſsolatur. 601. 34.
    • Vitam pro omnibus mundi theſsauris prodigere quis non debet. 154. 51.
    • VITIVM, quod tolli non poteſst ſsine maiori damno, vel periculo, diſssimulandum eſst. 268. 24.
    • Vitium lineæ, vel naturale, quod operatur excluſsio nem patris, nocet eius filijs, ſsecùs quod eſst perſsonale, vel accidentale. 444. 91.
    • Vitia erunt, dûm homines erunt. 609. 114.
    • Vitia noſstra, nec remedia pati poſsſsumus. 145. 70.
    • VITVLORVM carnibus veſsci Valentiniani lege prohibitum, & Regijs pragmaticis renovatum, & quare? 63. 24.
    • VNIVERSITAS ubi ſsuſspecta eſst, etiam, & teſstes, & officiales eiuſsdem ſsuſspecti erunt, & quare? 519. 100.
    • VOCATVS primò, magis dilectus præſsumitur. 484. 27.
    • Vocatus primo loco ad ſsucceſssionem Commendæ, ſsi eam ſsibi delatam acceptare nolit, intra quod tempus id declarare debeat? 425. 58.
    • Vocationem ſspecificam pro ſse habens, admitti, & præferri debet in fideicommiſssis, maioratibus, & Commendis? 453. 3.
    • VOLENTI non fit fraus, neque dolus. 483. 11.
    • VOLVNTAS ſsufficit pro ratione in diſspoſsitionibus Principum iuris poſsitivi. 442. 77.
    • Voluntas, & poteſstas regunt omnes actus humanos, & in illis inſspici debent, & etiam formæ obſservatio. 293. 86.
    • Voluntatem contra meam, quod fit, ſsatis dicitur in perniciem meam fieri. 18. 61.
    • Voluntariorum ratio reddi non ſsolet. 573. 11.
    • Voluntariè, qui ſservit, aut laborat, magis præſstat, quàm qui coactus. 28. 32.
    • Voluntariè, & ſspontè ſsua, quiſse labori, etiam gravi ſsupponit, non videtur iniuriam recipere. 141. 27.
    • VOTVM captandæ mortis, licèt in expectativis ex parte Principis non poſssit timeri, ex parte privatorum, quibus conceduntur, vereri poterit. 324. 39.
    • Votum captandæ mortis alienæ nunquàm præſsumitur in gratijs expectativis factis à Principe. 323. 31.
    • Votum captandæ mortis alienæ omni iure reprobatur. 321. 21.
    • VRBANI D.N. PP. VIII. Bulla refertur, quæ continet modum prædicationes Iaponienſsium. 837. 24.
    • VRBIVM decus augetur per Epiſscopi ſsedẽ. 665. 25.
    • p. [1208]
      VSVCAPIONEM, ubi lex impedit, bona fides non prodeſst. 6. 38.
    • VSVRAE cur prohibitæ ſsint, & earum deteſstatio. 124. 112.
    • Vſsurarum, & laboris metallorum, qui per Indos exer cetur, comparartio. 125. 114.
    • VSVS eſst graviſssimus iuris cenſsor, & explorator 32. 75.
    • Vſsus in malis non excuſsat regulariter. 134. 66.
    • Vſsus Latisè loquendi, & ſscripturas conficiendi, etiã poſst lapſsum Romani Imperij in multis provincijs duravit. 232. 52.
    • Vſsus communis loquendi magis attendi debet, quã propria ſsignificatio. 265. 1.
    • VSVSFRVCTVARIVS, & emphyteuta habent quaſsi civilem, & naturalem poſsſseſssionem iuris ſsibi competentis. 396. 48.
    • Vſsusfructuarius qualiter poſssit dominus appellari, & nomen dominij uſsui fructui convenire. 278. 22.
    • Vſsusfructuarius, quemadmodum caveat pro rebus conſsumtis. 744. 62.
    • Vſsufructuarij, penſsionarij, & alij, qui ex alienis rebus fructus percipiunt, nomina ſsinonoma ſsunt. 286. 10.
    • Vſsusfructus eſst ius, & perceptio fructuum quid facti. 402. 38.
    • Vſsusfructus omnium bonorum, & redittum, quæ filius poſssidet, regulariter ad patrem pertinet. 409. 2.
    • Vſsusfructus dividi poteſst, & per parteslegari. 383. 14.
    • Vſsusfructus, nec vendi, nec cedi poteſst alij, quàm domino proprietatis. 395. 7.
    • Vſsusfructus morte uſsufructuarij finitur, & ad proprietatem rediens cum ea conſsolidatur. 292. 73.
    • Vſsusfructus, & ſservitus ſservitutis dari non poteſst. 288. 12.
    • Vſsusfructus alterius uſsusfructus filio familias dati, aut relicti, non quæ ritur patri, & quare? 410. 10.
    • Et quando conſsiderari poſssit, & patri quæ ri uſsuſsfructus alterius uſsusfructus? 412. 23.
    • Vſsusfructus Commendæ Indorum, patri non acquiritur, etiam ſsi eius contemplatione filio data ſsuerit, ſsecundùm Matienzum, & alios. 509. 3.
    • Vſsusfructus quomodó civitatibus, aut municipijs legari poſsſset? 308. 10.
    • Vſsusfructus pluribus pro indiviſso legatus, quomodo accreſscat? 387. 48.
    • Vſsusfructus ius, licêt cedi non poſssit alij, quàm, domino proprietatis, commoditas tamen eius benè cedi poteſst. 286. 14.
    • Vſsusfructus plenius, & integer, etiamſsi alicui legetur, adhuc proprietas eilegata non videtur. 277. 15.
    • Vſsumfructum nemo imponere poteſst, niſsi dominus proprietatis, vel domini mandatum habens. 297. 10.
    • Vſsumfructum penes alium eſsſse, & penes alterum facultatem fructuum percipiendorum, novum non eſst. 402. 37.
    • Vſsufructu dotis filio aſssignatæ, cur pater gaudeat? 412. 21.
    • VTILE per inutile non vitiatur. 293. 88.
    • Vtilitas publica non debet cedere commodis privatorum. 607. 97.
    • Vtilitas privata multum ſsolet officere publicis Confilijs, ex Plin. Sidon. Apol. & alijs. 1045. 25.
    • Vtilitas, quę reſsultat Hiſspanis ex privatorum coacto Indorum ſser vitio, non præponoerat damnis, quæ Indi patiuntur. 9. 14.
    • Vtilitas publica, diuturna ludificatione differri non debet. 604. 60.
    • Vtilitatis obiectu omnes diligentius commoveri ſsolemus, & etiam irrationalia. 101. 7.
    • Vtilitatis publicæ, & bonorum, vel redituum ad Prin cipem ſspectantium, ſsemper ſsumma ratio habenda eſst. 150. 13.
    • Vtilia, quæ qui ſsibi ſsunt facit, ſsibi potius conſsulere velle cenſsetur, quàm alij præiudicare. 449. 31.
    • Vtilitates plures ſsequentur ex damnatione delinquentium ad metalla. 142. 38.
    • VTI POSSIDETIS agenti, non nocet notorius defectus tituli. 260. 7.
    • VTO PIENSES reos mortis operibus publicis manicipant. 143. 44.
    • Vtopienſsium ordo in mutandis agricolis. 45. 13.
    • Vtopienſsium mos in deſsignandis hot is operariorum. 46. 24.
    • VVLGO quæſsiti matrem ſsequuntur. 264. 65.
    • VVLNERA quædam curando maiora fiunt ex Ovidio. 609. 112.
    • Vulnera inde naſsci, unde medicamenta ſsperantur, duriſssimum, & iniuſstiſssimum eſst. 948. 8.
    • VXOR iuſsta dicitur, quæ ſsolemniter ducta eſstnon quæ ſsimplici ſspontione pacta. 465. 39.
    • Vxor dicitur ab vugendo, quaſsi vuxor, & quare? 465. 41.
    • Vxor eſst acceſsſsoria mariti, & ſsequitur eius domicilium. 534. 91.
    • Vxor ſsi Commendæ renuntiet, & eius marito conſseratur, an novum ius in ea quærat? 483. 6.
    • Vxor ſsæpè ea etiam dicitur, quæ necdum eſst copulata, nec in domum viri traducta. 468. 63. & ſseqq.
    • Vxor tenetur ſsolvere mutuum, quod maritus contraxit pro ea ſsuſstentanda, ſsi illius bona ſsolvendo non ſsint. 415. 51.
    • Vxor tenetur maritum etiam in carcerem, & in exilium ſsequi. 534. 92.
    • Vxor, ſsi ſsuccedat in aliqua Commenda, pro cuius cõſecutioneconſecutione maritus mutuas peccunias accepit, an eas ſsolvere teneatur? 415. 47.
    • Vxor ſsi ſsuccedit viro in Commenda, & alteri nubit, in huius perſsona titulus expediendus eſst, & quare? 312. 39.
    • Vxor allegans contra conſsenſsum, quem præſstitit, ut Commenda daretur marito poſst mortem mariti, vel filij, qui ei ſsucceſssit, non debet audiri. 483. 9.
    • Vxor Commendataria excuſsatur à reſsidentia, ſsi maritum ſsuum fuerit ſsequuta. 534. 87.
    • Vxor ante copulam non dicitur verè eſsſse in uſsu viri, atque adeò nec uxor, ex Saliceto. 465. 40.
    • Vxor pauper non ſsuccedit marito in feudis, etiam ratione quartæ partis. 462. 5.
    • Vxor, an, & quando teneatur ſsequi virum, navigare volentem. 984. 28.
    • Vxorem conveniri poſsſse pro dote, quam promiſsit, ultra id quod facere poſssit, aliqui tenent, & quare? 478. 46.
    • Vxorem ducere intra provinciam qui prohibitus eſst, poteſst ex ea fumere concubinam. 976. 65.
    • Vxores aliquæ maritos carceratos à vinculis liberarunt. 535. 94.
    • Vxores, ubi lex vocat ad ſsucceſssionẽ maritorum, in |
      p. [1209]
      deſsectum filiorum, de illis accipienda eſst, quæ filios habere potuerunt, & onera matrimonij paſstæ ſsunt. 460. 50.
    • Vxores, ut admittantur ad Commendas maritorum, debent ſsex menſsibus poſst matrimonium cum illis maritalem vitam egiſsſse. 463. 17.
    • Vxores in provincias ducere, an olim Præſsidibus permiſsſsum, & hodie Proregibus permittendum? 1020. 75.
    • Vxores non dûm cognitæ, non ſsolùm verbis ſsed mẽtemente, & ratione legis à ſsucceſssione Commendarum excludi videntur. 466. 48.
    • Vxores Hiſspano ſsermone vocantur Mugeres, & etiam Latino, Mulieres, ex Tertuliano, & alijs. 465. 38.
    • Vxoratos, qui relictis uxoribus in Indijs morantur, pluribus ſschedulis ad uxores reduci iubentur, quæ referuntur. 984. 27.
    • Vxorati qui relictis uxoribus in Indijs oberrant, ve detegantur, ſolẽtſolent banna fieri, & qualiter obligent? 984. 29.
    • Vxorum ad miſssio ad Commendas maritorum fraudibus fictorum matrimoniorum viam aperuit. 463. 16.

  • Y.

    • YAnaconæ qui dicantur, & plura de eis, ſsupra verbo lanaconæ.
FINIS
Loading...
| |