QVi verò Euangelizandi munus ſsuſscipiunt, curare magnopere debent, ne Euangelio ipſsi impedimento ſsint. Accidit enim | ſsæpenumero, vt Indorum deſsidiam ac vecordiã ij maximè accuſsent, qui miniſsterium ſsuum minimè implent: qui ſsi diligentius ſse ipſsos excuterẽtexcuterent, ſsynceriuſsq; iudicarent, profecto inuenirent ipſsis potius, quam Indis tribuendum eſsſse, quòd interdum minus fœliciter res Chriſstiana proceſsſserit. Quidam, inquit Paulus, non ſsyncere Chriſstum annuntiant, quidam autem ex bona voluntate. Quin etiam addit, omnes quæ ſsua ſsunt quærere, non quæ Ieſsu Chriſsti. Quominus mirandum eſst ſsi de nobis etiam tale aliquid dici queat. Vtinãq; illud ad nos minimè pertineat, Væ vobis qui circuitis mare, & aridam, vt faciatis vnum proſselytum, & cum factus fuerit, facitis illum filium gegennæ duplo, quam eſstis vos. Quod vehementer Auguſstinus execratur in libro de Fide, & operibus, Nec ſsic, inquit, faciamus Chriſstianos, quomodo Iudæi proſselytos, quibus Dominus ait, Vę vobis & cætera. Sæpè enim quos paſstores cura, beneficentia, fide ſsentire oportuit, hos potius ſsæuos lupos miſseri greges experiuntur. Comminan tur certè diuinæ literæ nobis, Qui violenter, ait Michæas, tollitis pelles eorum deſsuper eis, & carnem deſsuper oſssibus eorum. Atq;Atque alius quoque Propheta, Odio habuerunt corripientem in porta, & loquentem recta ſsiue perfectè abominati ſsunt. Iccircò pro eo quod diripiebatis pauperẽ, & prædam electam tollebatis ab eo, domos quadro lapide ædificabitis, & non habitabitis in eis, vineas plantabitis amãdiſssimas, & non bibetis vi num earum. Quòd profectò vaticinium vereor | ne Indicæ opes nimium experiantur, cum inſstar ſsomnij nimium properatæ fortunæ, & oriantur, & occidant, & quæ de meretricibus congregata ſsunt, ita Deo comminante, vſsque ad meretricis mercedem reuertantur. Feſstinata quippe ſsubſstãtia minuetur, deficienteſsq́ue ſsicut fumus deficient, quoniam non proſsperabitur poſsſseſssio ſscelerata. Igitur temporales Domini Indorum, ne cupiditate & violentia ſsalutem eorum impediãtimpediant, timendum eſst. De nobis autem, id eſst, de miniſstris Eccleſsiaſsticis fortaſssis non ſsit minor querela, atque vtinam minime ad nos pertineant illa prophetica, Principes eius in medio eius, quaſsi lupi rapientes prædam ad effundendum ſsanguinem, & ad perdendas animas, & auare ſsectanda lucra Prophetæ autem eius liniebant eos abſsque temperamento, videntes vana, diuinantes eis mendacium, populi terræ calumniabantur calumniam, & rapiebant violenter egenum, & pauperem affligebant, & aduenam opprimebant calumnia abſsque iudicio. Sine temperamento hi liniũt, qui peruerſsis auſsis colorem vndecumque quærunt, etiam ſsi nulla vera ratione ſsubſsiſstat. Sed illud & formidandum & dolendum, quod adiungit ſsermo diuinus. Et quæſsiui de eis virum, qui interponeret ſsæpem, & ſstaret oppoſsitus contra me pro terra, ne diſssiparem eam, & non inueni: & effudi ſsuper eos indignationem meã. In igne enim iræ meæ conſsumpſsi eos, viam eorum in caput eorum reddidi, ait Dominus Deus. Nec diſsſsimilis Michæas oſst, Principes eius in muneribus | iudicabãt, & ſsacerdotes eius in mercedem docebant, & ſsuper Dominum requieſscebant dicẽtes, Numquid non Dominus in medio noſstrum? Nõ venient ſsuper nos mala. Propter hoc cauſsa veſstri Sion quaſsi ager arabitur, & Hieruſsalem quaſsi acer uus lapidum erit, & mens templi in excelſso ſsylua rum. Sophonias quoq;quoque inclamat, ac poſst multa concludit, Deſsolatæ ſsunt ciuitates eorum non re manente viro, neq́;neque vllo habitatore. Quæ prolixè recitata ſsunt prophetica oracula, quod ſsimilia quadam ex parte hiſsce quoq;quoque temporibus accidiſsſse cernamus. Noui equidem permultos eſsſse & Eccleſsiaſstici, & ſsæcularis ordinis viros, qui piè ac religioſse neophytorum cauſsam agant, atq;atque ita cõ modorum ſsuorum rationem habeant, vt ſsalutem fortunaſsque Indorum non negligant. Verum apud alios res ita habet, vt expreſssit ſsermo propheticus. Neq́ue id mirari homines debent, cum his certe in locis auaritia maximè vigeat, vbi illius plurima materia eſst, auri, atq;atque argenti copia plurima. Quæ enim alia eſst remotiſssimas regiones penetrandi cauſsa? Cur immenſsos Oceani cir cuitus, & labores homines ſsubeunt? Nempe vt modeſstiſssime dicam, proprijs fortunis conſsulere ſse arbitrantur, cum aut ſsuam, aut ſsuorum inopiã argento ex India collecto ſse depulſsuros confidunt. Neq;Neque id ego reprehendo modo, ſsed illud ago, vt non omnem in Indos culpam reijciamus ſsi prouentus Euangelici in hoc agro non ita læti atque vberes extiterint. Exiſstent profecto quales volumus, ſsi nos ij operarij ſsimus, quos ager | dominicus poſstulat, ſsi Chriſstum non noſstra quæ ramus. NãNam quæ fidei propagatio, quæ morũmorum inſstitutio ſsperãda ſsit, ſsi iuxta prophetãprophetam ſsacerdotes nõ ſsolũ mercede doceamus, ſsed mercedẽ etiãetiam potiſssi mũ requitamus? Re vera verendũverendum eſst, ne vænale putẽt barbari eſsſse Euãgeliũ, vęnalia ſsacramenta, neq́; animas nobis curæ eſsſse ſsed nummũnummum. At dignus eſst operarius mercede ſsua. Dignus planè. Sed mãducandũ eſst, vt Euangelizes, non Euangelizã dũ, vt mãduces. An verò Euãgelizãdũ, vt diteris? vt cõgeras? vt opibus plenus reuertaris in patriãpatriam? Iam verò quam ſsanctè, quam integrè, quam innocenter viuamus omnes qui Chriſsti ſsanctiſsſsimam legem barbaris promulgamus, nos nos ipſsos interrogemus. Certè barbarifidem noſstram de moribus iudicãtiudicant. Procliuius quippe eſst, quod videas, credere quàm quod audias. Rarò perſsuadet factis ſsermo contrarius. Illud autem magnopere prouidendum eſst ijs qui inter fidei tyrones verſsantur, ne priuato ſsuo malo publicam Chriſstianæ familiæ exiſstimationem lædãtlædant, atque corrumpant, neve dum ex quibuſsdam cęteros cõ iectant, omnes criminentur. Vitium enim, vt ſscitè dixit Gregorius Theologus ſsimilem cauſsam agens, ad omnes facilè manat, atq;atque ob multorum vel etiam quorũdam culpam, vniuerſsus ordo in inuidiã crimẽq́; vertitur. Quòdq; omnium miſser rimum eſst hæc criminatio non in nobis conſsiſstit ac defigitur; verũverum vlterius ſse porrigit, ac magnum & venerandũvenerandum religionis noſstræ myſteriũmyſterium in inui diã trahit. Hoc illud eſst, quod Deus vehementer | queritur, Propter vos iugiter nomen meũmeum blaſs phematur inter gentes. Delinamus igitur tantopere barbarorum infidelitatem, & morum peruerſsitatem accuſsare, & noſstram aliquando agnoſscamus ignauiam, qui non dignè Euangelio Chriſsti conuerſsemur, pluſsquè operæ in colligendo argento ponamus, quam in acquirendo populo Dei.