Acosta, De natura novi orbis libri duo (2025 [1589]), vol. 1 lib. 2 cap. 7 paragr. "CAuſa autem, cu…", in: The School of Salamanca. A Digital Collection of Sources <https://id.salamanca.school/texts/W0016:vol1.2.7.1>
CAuſsa autem, cur æquinoctialis contra veterum ſsententiam humidiſssima ſsit, diu mihi
aẗ; acriter cogitanti, nulla alia certior occurrit, niſsi quod vis ipſsa ſsolis maxima, & ampliſssimè cir
cunfuſso Oceano plurimam vaporum copiam
exugat, eandem̈;eandemque citiſssime liquefactam vertat
in pluuias. Nam quod præpotentis ardoris cauſsa
imbres proueniant in regione torrida, multa, & perſspicua documenta ſsunt. In primis eſst illud, quod ſsatis ſsupra commemoraui, quòd eo anni tẽ pore, quo ſsol ſsuperne maxime ac directiſssime in
cumbit, imbres fiant: cum vero longius receſsſserit
fieri deſsinant. Solis igitur vis valida pluuias ciet. Deinde obſseruatum eſst in hac America, ab ipſso
meridie, cum radij ſsolis potentiſssimi ſsunt, imbres ſsolere cadere, mane vero toto nihil ferè nobis ab
imbribus timemus. Quamobrem iter cùm facimus, diuerſsorio egredi maturè feſstinamus, & ad
medium diẽ tuti iter carpimus. Hoc norunt Peruenſses omnes. Quid quod viri ſsapientes deprehendiſsſse ſse perhibent in his regionibus poſst ſsum
ma lunæ incremẽta pluere maximè ſsolere? quod
nos quö;quoqueetiãetiam experti ſsumus. Itä;Itaque & annus, & menſsis, & dies hoc idem atteſstari videntur, intra
Tropicos ſsumma caloris vi imbres generari. Pro ſstremo in artificijs quoque, vbi ex herbis aquæ in medicinæ vſsum ſstillantur, idem accidere |
cernimus, ignis namque vehemens & exæſstuans
plurimam humoris eiuſsmodi copiam ſsurſsum effert, eandemque calore ipſso circuncluſsam exudantem in aquam vertit. Idem vbi argenti viui
admirabili potentia aurum aut argentum puriſsſsimum redditur. Nam ſsi debilis ignis ſsit, nihil
fere exudat, ſsi validus, plurimum eliquatur, & in
fumum quidem materia illa primum reſsoluitur, deinde in priorem argenti viui liquorem vertitur, ac ſsuperne defluit. Igitur vis ipſsa ignei caloris, cum materiam eſst nacta idoneam, ſsimul
rapit ſsurſsum, ſsimul vbi quippiam obſstat, ne extractum vaporem abſsumat, ſstatim liquat in pluuiam. Iam vero quod in regione torrida ſsol caloris copia generet pluuias, quas extra regionem
torridam ſsolis potius abſsentia & caloris inopia
facit, & ſsi videtur prima fronte contrarium ſsed
re vera non eſst. Plurimi naturales effectus à cauſsis contrarijs proficiſscuntur modo diuerſso. Humentem veſstem ęquè exiccat, & ventus frigidus & calidus ignis, lateres & frigore concreſscunt & ſsole. Somnum mediocris exercitatio prouocat. Si vel nulla, ſsit vel prorſsus immoderata diſsſsoluit. Ignis ſsi nulla materia adijciatur extinguitur, ſsi ni
mia, etiam extinguitur: ſsi moderata alitur & augetur. Quæ oculis admouemus, vel nimis propinqua, vel nimis remota non cernimus, mediocria interualla viſsum reddunt. Solis radius debilis nebulas non ciet ex fluuijs, ſsi maximus ſsit etiã factas diſsſsoluit. Itä;Itaque mediocris & attollit, & ſser
uat, quare nec nocte në;neque meridie nebulę ſurgũtſurgunt, |
ſsed plerun̈;plerunqueſsole aliquanto largius incumbente. Ad hunc ſsanè modum plurima exempla natura
offert, vt intelligamus aliquid fieri, vel non fieri
cauſsis ſsæpe contrarijs. Quominus mirari debemus, ſsi pluuias ſsolis magnas abſsentia faciat, & nimis quoque propinqua præſsentia: eaſsdem
moderata potius diſssipet. Sed auiditas diſscendi
pulſsat adhuc, quid ſsit, quod extra torridam ſsolis
maxima abſsentia afferat pluuias, intra Torridam
eiuſsdem cõtracontra propinquitas maxima. Quantum
equidem aſsſsequor, illud eſst in cauſsa, quod per
hyemem in regionibus extra Tropicos poſsitis
non habet eas vires ſsolis calor, vt leuatos è terra
vapores abſsumere poſssit, ita neceſsſsario in aërea
regions coëunt magna copia, & frigore ipſso cõcreſscunt, denſsatiq́ue paulatim vertuntur in pluuias. Nam & ſsol longe abeſst, & dies breuiores ſsunt, noctes productiores. Sole vero appropinquante tanta eſst caloris copia, vt ſsimul attollat, & diſssipet, & reſsoluat humores, cum præſsertim
ad ſsolis propinquitatem accedat dierum longitudo. At vero intra Tropicos, hoc eſst, in Torrida
Zona ſsolis quidem abſsentia tanta eſst, vt præſsentiam aliarum regionum æquet. Vnde etiam tunc
eadem rations ſsiccitas accidit. Maxime vero ac
directiſssime incumbente ſsole, ideo non magna ſsiccitas, vt videbatur conſsequens, ſsed magni & fere repentini imbres fiunt, quia immoderata
illa ſsua vi ſsubito copiam plurimam humoris è terra & Oceano trahit, quæ cum nõnon diſspergitur
diſssipaturq́ue vento, facilime coaleſscit, ac veluti |
immaturas pluuias facit. Nam vis magna caloris
humoris copiam ſsubito attrahere poteſst, eãdem
cum multa eſst, ſsubito reſsoluere non poteſst. Itaque fit vt attracta præ multitudine ipſsa concreſscat in pluuiam. Quod ſsane ſsubdito exemplo intelligi poteſst. Etenim cum ſsuillæ, aut vitulinę, aut
alioqui pingues carnes ſsubiecto igne torrentur: ſsi ignis quidem exiguus ſsit, ſstillant, eo quod calor humorem attrahere poteſst, ſsed abſsumere nõ poteſst præ inopia. Quod ſsi ignis contra maximus & propinquiſssimus ſsit ſstillant nihilominus, ſsed
ratione contraria, quia vis ipſsa immodica caloris
tantã ſsubito humoris copiam excitat, vt ſsimul
liquata prorumpat. At vero ſsi ignis moderatus ſsubijciatur, & interuallo idoneo diſstet, videmus ſsanè elixari carnes, & vix quicquam defluere humoris. Quare coquorum ars præſscipit ignem, neq́ue nimium, në;neque perexiguum ſsed mediocrem ſsupponi, eumq́;eumque maximè vno tenore perſseuerantem, ita enim & humor paulatim extrahitur, & abſsumitur. In cereis quö;quoque lucernis idem eſst cernere. Si enim flamma maxima ſsit, ceram prorſsus
liquefacit, quia excitare liquorem poteſst, abſsumere non poteſst. Flamma vero pro ratione materiæ attemperata, nihil ceræ defluit, quia quantum liquatur ardore, tantundem abſsumi poteſst. Patet igitur, cur in æquinoctiali caloris nimia vis humorem faciat, quem aliàs
caloris potius inopia facere ſsolet.