Covarrubias y Leyva: Opera Omnia - The School of Salamanca

EX SEQVENTI RESOLVTIONE.

POST tractatum de testamentis non inutile erit explicare, quónāquonam modo mortuis absque testamẽtotestamento succedatur, cùm hæc quæstio non tantùm sit frequens, verùm & ipsis Cæsarum & Regum legibus impedita, atque ideò propositis aliquot assertionibus eam conabimur pro viribus expedire. Et quia in c. Raynutius. diximus de successione filiorum, qui legitimi sunt, de iure verò successionis illegitimis liberis competenti in Epitome de sponsal. 2. par. ca. 8. §. 4. hîc agemus de iure successionis legitimæ, quæ parentibus & agnatis, cognatisq́ue defertur.

Prima conclusio. Filio

1

^† decedenti absque testamento, qui nec matrem, nec fratres relinquat, succedit pater. l. 2. & in Authenti. defuncto. C. ad Tertullia. quæ quidem assertio adeò iure probatur, vt nefas sit, eam in controuersiam mittere. Quòd si filius obierit mortem, matre, & patre superstitibus, oportet rem altiùs explicare.

Secunda conclusio. Quamuis iure Digestorum & Codicis, pater in successione filij intestati, matri præferatur. l. 2. §. obijcitur. ff. ad Orfici. §. præferuntur. Institut. de Senatusconsul. Tertullian. l. 2. C. ad Tertullia. hodie tamen ad successionem filij intestati pariter mater & pater admittuntur. text. in dict. Authentic. defuncto. & in Authent. de hæredibus ab intesta. veni. §. consequens. & l. 4. titul. 13. part. 6. quod vendicat sibi locum, etiamsi pater sit manumissor, id est, emancipator: nam nihilominùs non præfertur matri. dict. Authentic. defuncto. qua in re sciendum est, olim solenne fuisse, patri filium emancipare contracta fiducia, & sic expressim seruato sibi iure successionis: demum in emancipatione fuit à lege subintellecta hæc fiducia, nec oportebat eam successionem patri seruari, cùm à lege patri deferretur. dict. l. 2. C. ad Tertullia. dicto paragrapho obijcitur. & §. vltimo. Institu. de legit. agnat. success. Secundò, hæc ipsa principalis conclusio adhuc vera est, etiamsi filio sint superstites pater & auus. ex eadem Nouella Iustiniani. & notant Angel. Salycet. Corne. & Doctor. communiter in dicta lege secunda. quicquid ibi gloss. dixerit. Tametsi iure veteri auus paternus admitteretur exclusa matre, ob euitandam perplexitatem, ex qua mater auum paternum excludebat: mater autem à patre defuncti, pater verò ab auo excludebatur. l. æquissimum. ff. ad Tertullianum. §. vltimo.

Est tamen circa hanc

2

^† conclusionem egregia quæstio, vtrùm pater & mater ad successionem filij intestati æqualiter admittantur, an patri deferantur bona illa, quæ filius à patre, vel patris causa acquisierat: matri verò ea bona, quæ à matre, vel causa matris habuerat? In quo video, non admodum inter Doctores conuenire. siquidem Bartol. in Authentic. itaque. C. commu. de success. in ea est sententia, vt existimet, ascendentem per lineam paternam bona intestati acquirere, quæ defunctus habuit à patre, vel patris gratia, ascendentem verò ex linea materna illa bona, quæ mortuus filius acquisiuit à matre, vel matris causa. adducit Bartol. ad hoc text. quem |

p. 799

dicit singular. esse in l. quod scitis. C. de bonis quæ liber. quo in loco eandem opinionem iterum Bartol. probat. idem Bar. in l. post dotem. vltim. colum. ff. soluto matrimo. dicens sing. esse text. in d. l. quod scitis. idem consilio 18. cui subscripsere Imol. Roma. & Ias. in dicta l. post dotem. colum. penult. & vltim. Roman. consilio 40. Alexand. consilio 150. volum. 2. Abb. in consilio 75. volumi. 1. Bald. Nouell. de dote. part. 12. quæstion. 14. Ioan. Oldendorp. in Epitome success. ab intesta. quam admiscuit legum duodecim tabularum interpretationi. titul. 6. 13. conclusio. allegans text. in §. 1. Insti. per quas person. nob. acquir. Angel. & Paul. in dicta l. quod scitis. Marcus Perusinus inter consilia Bald. volum. 4. consilio 113. Guliel. Benedict. in capitul. Raynutius. verbo, & vxorem. numer. 536. Chassane. in consuetudin. Burgun. Rubric. 7. §. 6. numero 7. & alij plures, quos refert Andre. Tiraq. de retract. legali. §. 14. numero 12. dicens hanc opinionem receptam esse apud Gallos: eandem asserunt cōmunemcommunem esse Alexand. in dicto consilio 150. & Anton. Rub. consilio 79. & probatur Regia l. 10. tit. 6. libr. 3. Fori.

Verum enimuerò hæc ipsa frequentissima Bart. & aliorum sententia minimè probatur in dicta l. quod scitis. cùm in illius legis specie nepos non decesserit, vt falsò Bartol. opinatur, cum Auo paterno, & materno, sed relictis superstitib. Auo paterno, & ipso patre: atq;atque inquit ille text. quæsita ab eo nepote ex eo, quòd mater habuit per pactionem partem aliquam donationis propter nuptias, patri acquiri quoad dominium, Auo autem quoad vsumfructum. Sic sanè illam decisionem interpretantur Cynus, Alberi. Salice. Raphaêl, & Corne. in dicta l. quod scitis. §. sin autem. Vnde fit, vt minimè ex præfata constitutione Cæsarea Bartol. opinio probetur. Posset tamen defendi planè præmissa opinio in lucris nuptialibus ex l. 2. C. de bonis quæ liber. vt parentes sint prōptiorespromptiores ad dotem & donationem propter nuptias constituendam. Bal. in dict. Authentica defuncto. Cuius opinioni plures accedunt, & expressim Ioan. Lupi. in l. 6. Taurin. numero decimonono. Alioqui Bartol. sententia & si recepta frequentiùs sit, tamen falsa est censenda. Imò pater, & mater filio intestato æqualiter succedunt. text. in dicta Authenti. defuncto. vbi Bald. à Bart. discedit, & Saly. secutus Petrum & Cynum in dicta authentic. itaque. C. comm. de succes. Corne. in dicta Authentic. defuncto. & in dicta l. quod scitis. & idem Corne. cons. 265. vol. 4. & consilio 94. volumi. 1. idem consilio septimo, volumi. 3. Benedict. à Benedict. inter consi. Cornei consilio sexto volumi. tertio. Nicola. de Vbal. de success. ad intest. 2. par. columna tertia. Cum. cons. 122. & alij, quos Tiraq. congessit. dict. §. 14. nu. 13. Quin & hanc esse communem opinionem asserit Bal. cons. 31. vol. 2. quæ probatur Regia l. 4. tit. 13. par. 6. & l. 6. Tauri. ex quo patet iure Regio seruandam esse in praxi Bald. opinionem, nisi in his locis, vbi Regia Fori. l. ad huc sit vsu recepta, sicuti dict. l. sexta nominatim statuit.

Porrò, quamuis Bart. opinio seruanda foret, minimè procederet, quando pater ad successionem filij intestati simul admitteretur cum proprio filio, fratre defuncti: vt in casu secundo. d. Auth. defuncto. Successio etenim tunc æqualiter competit, nulla constituta bonorum distinctione, cùm nulla fiat iniuria patri, qui simul cum proprio filio ad successionẽsuccessionem vocatur. Soc. cons. 89. 2. col. vol. 4. & nouissimè Aym. Sauil. cons. 176.

Tertia conclusio. In successione

3

^† liberorum, qui intestati decesserint, pater etiam constitutus sub Aui potestate, præfertur Auo paterno, & mater Auo itidem materno. tex. in d. l. quod scitis. à quo id colligunt Raphael & Corne. idem probat text. in d. Authen. defuncto. atque hæc est communis sententia, quam & Regia lex probat. 4. tit. 13. part. 6.

Quarta assertio. In successione filij intestati pater præfertur Auo materno, & mater Auo paterno. tex. quem ita intellexit Accurs. ibi in d. Authen. defuncto. & sequuntur Doct. communiter: sicuti adserunt ibi Saly. & Corn. & Barb. cons. 50. volumi. 4. col. 1. eandem opinionem præmittit Alexand. cons. 80. volu. 1. & cons. 115. volum. 2. quam probat dict. Regia l. 4. Nec in hac specie est admittenda distinctio Bar. imò mater præfertur Auo paterno, etiam in his bonis, quæ filio à patre obuenere. Oldr. cons. 110. Ioann. Lup. in c. per vestras. in repet. Rub. de donat. §. 23. ad finem.

Quinta conclusio. In successione

4

^† liberorum, si plures parentes concurrant: nempè in eodem gradu, fit distributio in stirpes, non in capita. Nam si Auus, & Auia materni generis, & Auus paternus velint succedere nepoti intestato, conceditur eis hæreditas eo modo, vt Auus paternus tantum ex ea consequatur, quantum Auus, & Auia materni generis. text. ita communiter intellectus in d. Auth. defuncto, & in Auth. de hære. ab intest. veni. §. 1. & d. Regia l. 4. tit. 13. par. 6. Sed quia quandoque ei, qui intestatus moritur, supersunt fratres vtrinque coniuncti, vel vterini, & prætereà parẽtesparentes, oportet in hac quæstione quid iure statutũstatutum sit explicare: nam id variè veteribus legibus fuit decisum, vt explicat Alcia. libr. 4. dispu. c. 7.

Sexta conclusio. Intestatus

5

^† relinquens fratres, aut sorores vtrinque coniunctos simul & patrem, matrem, Auum, vel Auiam, habet legitimos successores simul fratres sororesúe vtrinque coniunctos, & patrẽpatrem, ita, vt diuisio hæreditatis fiat per capita, non per stirpes, tex. in d. Auth. defuncto. Reg. l. 4. ti. 13. part. 6. sed in hac conclusione plura sunt notanda.

p. 800

Primum enim considerandum est, fratres etiam vtrinque coniunctos non excludere Auum, nec Auiam à fratris successione: imò ipsi admittuntur simul cum Auo, vel Auia, per capita diuisa hæreditate. gloss. in d. Authent. defuncto. & in Nouella, vnde deducitur, quam opinionem sequuntur in dicta Authen. defuncto. Bart. Paul. Salycet. & Corne. post alios communiter. Nicol. de Vbal. de success. ab intesta. 2. par. q. 2. & hanc esse communem opinionem adserit Bald. in consil. 268. volum. 4. Cæterùm Accursi. in dict. Authentic. defuncto. contrariam opinionem retulit, quam probauit Iaco. à Bello visu in Authent. de hære. ab intestato venient. §. si verò. Regia l. 4. titul. 13. parti. 6. quæ Auos ad successionem intestati nepotis admittit, quando descendens obijt non relicto patre nec matre, nec relictis fratribus vtrinque coniunctis. eandem sententiam sequitur Chassa. in consuetudine Burg. Rub. septima. §. 6. columna nona. errat tamen is Author, dum falsò alios citat ad hanc sententiam.

Hinc apparet falsum esse, quod respondet Chas. cons. 9. dicens fratres etiam vtrinq;vtrinque minimè coniunctos admittendos esse ad successionem fratris intestati, simul cum ipsius fratris parentibus, si desint defuncto fratres vtrinque coniuncti. quod probat ex eo, quòd Authentic. defuncto. loquatur eo casu, quo defunctus reliquit fratres vtrinque coniunctos, non tamen ex hoc neget, eis deficientibus successionem deferri fratribus cognatis tantùm, vel agnatis. l. si quis. C. ad Tertul. Auth. post fratres. C. de legi. hæred. quæ quidem constitutiones eam opinionem non probant: & ideò aduersus receptam sententiam non licet Chassanei responsum defendere.

Secundum est animaduertendum, filios fratris vtrinque coniuncti in stirpem succedere simul cum parentibus, ipsius patrui intestati. gloss. communiter recepta in d. Authentic. defuncto. text. in Authen. vt fratrum filij. collat. 9. §. 1. idem notat Nico. de Vbal. de succ. ab intesta. 2. par. quæst. 3.

Tertiò est notandum, filio intestato & si succedant parentes simul cum fratribus vtrinq;vtrinque coniunctis, non tamen succedunt nepotes, pronepotésue horum fratrum: imò excluduntur hi nepotes, & vlteriores ab ipsius intestati parentibus. gloss. communiter recepta in dict. Authen. post fratres. Paulus Castrens. in Authen. post fratres. in 2. C. de legit. hæred. idem in dict. Authentic. defuncto. Guliel. Benedict. in cap. Raynutius. §. & vxorem. numer. 640. Angel. Areti. in tractat. de testament. verbo, nolens intestatus. colum. 4. & Nicola. de Vbald. in dict. tractat. de success. ab intest. 3. part. colum. 3.

Quartò his est illud addendum, quod Barthol. Socin. scripsit consil. 25. vol. 3. colum. vlt. statutum, quod matrem intestati filij à fratribus excludi ab eius successione disposuerit, ita intelligendum esse, vt matri præferantur fratres vtrinque coniuncti: alij verò simul cũcum ipsa admittantur: licet Mari. Socin. cons. 1. vol. 1. voluerit, solum fratrem, etiāetiam non coniunctũconiunctum vtrinque exclusa matre admittendum esse.

Postremò constat iure Regio

6

^† à successione intestato decedentis omninò excludi fratres, etiam vtrinq;vtrinque coniunctos, si sit superstes aliquis ex parentibus, vel ascendentibus defuncti. Regia, & Taurina lex 7. quod est prius, moribus receptum erat: sicuti probat l. 1. titu. 6. libr. 3. Fori.

Septima conclusio. Intestato qui

7

^† decessit absq;absque parentibus, fratres vtrinq;vtrinque coniuncti succedunt æqualiter, exclusis fratribus cognatis tantùm, vel agnatis. Auth. Cessante. C. de suis & leg. hær. Reg. l. 5. tit. 13. par. 6.

Octaua conclusio. Intestato decedente, nōnon relictis ascendentibus, nec fratribus vtrinque coniunctis, succedunt fratres agnati tantùm, vel cognati. tex. in Authen. post fratres. in 1. C. de suis & legi. hæred. d. Regia l. 5. Quo fit, vt extante statuto, quo mater à patruo excluditur, ne filio succedat, ipse patruus repellitur à fratre consanguineo tantùm ratione cognationis, aut agnationis, ita vt sit defuncto coniunctus ex altero latere: sicuti respondet Hierony. Gratus cons. 19. & 20. vol. 1. hoc intelligens quando defertur successio matre iam defuncta. Oportet tamen ad perfectam huiusce rei cognitionem septimāseptimam, & octauāoctauam assertiones quibusdam additis apertiores efficere.

Primum quidem absque controuersia receptum est, filios fratris præmortui admittendos esse ad successionem patrui intestato defuncti fratribus quibusdam relictis cum superstitibus patruis in eam partem, ad quam eorum pater admitteretur, & sic in stirpem. Authen. Cessante. C. de suis & leg. hæred. d. Regia l. 5. quod expressim cautum est. l. 8. Tauri. qua in re miror cur eius interpres Ioan. Lupi. dixerit ibidem approbari opinionem Azonis, quam paulò pòst adducam: cùm in ea lege non tractetur Azonis sententia.

Secundò, maxima in hoc

8

^† tractatu contingit disceptatio, an filij fratrum admittantur ad successionem patrui intestati, nullo superstite patruo in stirpem, aut in capita? Accursius frequentius adserit admittendos esse hos filios in stirpem: non in capita. ita ipse in d. Authentic. Cessante. & in l. Lege duodecim tabularum. C. de suis & legi. hæred. Bar. in l. post consanguineos. §. agnati. aliàs §. hæc hæreditas. ff. de suis & legi. lib. Din. Cyn. Paul. Corne. & communiter Doct. in d. Authen. Cessante. Ioan. Faber in §. cæterum. Insti. de legit. agnat. success. quam opinionem esse communem fatetur Nico. de Vbal. de success. ab intest. 3. par. colu. 1. Tiraquel. lib. 1. de retract. §. 11. in glo. 11. |

p. 801

Alexand. & ibi Carol. cons. 55. numer. 4. lib. 4. cui adstipulatur text. in Auth. de hære. ab intesta. venien. §. si verò. quo in loco lex vocat cognatos post fratres, filosq́ue fratrum, in capita ad successionem ipsam. Eandem sententiāsententiam dicti Docto. pluribus alijs rationibus. & authoritatibus probare nituntur. Idem verò Accursius parum sibi constans in §. hoc etiam. Instit. de legi. agnat. success. expressim asserit filios fratrum, aut sororum admitti ad patrui successionem in capita, & non in stirpem, quæ sanè opinio colligitur ex Authentic. de hæred. ab intesta. veni. §. sed & ipsis. & §. si autem cum fratribus. vbi tunc in locum parentum ad successionem patrui vocat lex filios per stirpem, quando cum aliquo ex patruis superstite admittuntur ad successionem patrui defuncti: non in alio casu. ecce ergo tex. qui hanc opinionem probat apertissimè, & tollit prioris sententiæ probationem. Atque ita huic posteriori opinioni subscribunt Azo in sum. C. de legit. hæred. Iac. Butri. Saly. & Bal. in dict. Auth. Cessante. Hostien. in summa titu. de succes. ab intestat. §. viso. Zasius lib. sing. Respons. 1. ca. 7. Fortu. in l. Gallus. §. idem credendum. ff. de li. & posth. colu. 19. penes quos extat lata huius quæstionis disputatio. Et sanè mihi vtriusque partis rationes consideranti potiùs placet Azo. opinio, quam authoritas Theophili plurimum adiuuat in §. hoc etiam. Inst. de leg. agn. succe. qui in specie eam probat. Reg. item l. 5. tit. 13. par. 6. Quin & Zasius testatur eam Friburgis municipali constitutione sancitāsancitam esse, pluribusq́ue Galliæ locis seruari, ac moribus receptam esse, asserit Guli. Benedict. in capit. Raynutius. de testa. ver. & vxorem. nume. 663. & Rebuffus in proœmio constit. Regiarum gl. 5. num. 81. quo in loco optimè distinxit praxim huius conclusionis ab ea, quam præcedenti ver. ex Taurina constitutione probauimus, probauitq́;probauitque eandẽeandem Azo. sententiam lege sancita inuictissimus Carolus Quintus Romanorum imperator, primus Hispaniarum Rex in Comitijs totius Imperij Germaniæ habitis anno millesimo quingentesimo vicesimonono: sicuti scribit Ferrarius in §. non in capita. Inst. de hære. quæ ab intest. defer. & Zasi. de feu. par. 8. conclus. 5. cui opinioni accessere plures citati per Andre. Tiraq. in d. gl. 11.

Tertiò est animaduertendum, in successione fratris intestati, fratres paterni tantùm sanguinis superstites admittendos esse ad bona, quæ defunctus acquisiuit à patre: fratres verò materni sanguinis admittendos esse ad ea, quæ defunctus à matre, vel matris causa habuerit: alia verò bona æqualiter inter fratres diuiduntur. l. de emancipatis. C. de legi. hære. quam præter alios dicit singul. Guliel. Benedict. in d. verb. & vxorem. nu. 665. gl. communiter recepta idem notauit in Authen. post fratres. in 1. C. de legit. hæred. alia in Auth. itaq;itaque. C. com. de successo. vbi Corne. & idem in d. l. de emancipatis. & in d. Auth. post fratres. & in cons. 266. dicit hanc opinionem communem esse. idem asserunt Ant. Rub. cons. 76. Iason, in l. post dotem. ff. solut. matri. ad finem, & probatur Regia l. 6. tit. 13. part. 6. Licet Corne. in d. Authent. itaq;itaque. post Raphaêlem dixerit contrarium iure verius esse. hæc verò communis opinio est intelligenda in fratribus, eorumq́ue filijs: non autem in fratrum nepotibus: hi enim æqualiter admittuntur. Petrus à Bellapertia in d. Auth. itaq;itaque. cui cæteri Docto. communiter assentiuntur. Verùm extante municipali lege, quæ in successione fratris intestati præferat consanguineum fratrẽfratrem vterino: tunc vterinus frater excluditur à fratris intestati successione, etiam respectu bonorum, quæ defunctus à matre vel matris consanguineis habuerit. Bart. Socin. consil. 89. vol. 4. & si Paul. Castrens. & Corn. in d. Authent. itaque. contrarium notauerint.

Cæterùm septima

9

^† conclusio non procedit in patruis respectu successionis nepotis intestato decedentis: ad hanc etenim successionẽsuccessionem admittuntur patrui ęquis portionibus, & ad bona, quæ defunctus habuit, & reliquit, siue patrui sint fratres consanguinei, siue vterini patris ipsius nepotis, qui modò intestato decessit: ea ratione quod Auth. de cons. & vter. fratri. quæ dictam conclusionem probat in §. hæc igitur lex. expressim statuit, illam constitutionem esse seruandam in illo casu, nempè cùm agitur de successione fratris. Bar. idẽidem probat in l. post cōsanguineosconsanguineos. §. legitim. ff. de suis & legit. lib. cuius opi. dicit esse veriorem Cor. Auth. post fratres. in 2. 2. col. C. de leg. hære. & Rubr. cons. 102. dicens hanc opi. commu. esse: quod etiāetiam fatetur Curt. Iun. cons. 46. col. 2.

Nona conclusio. Pars

10

^† hæreditatis paternæ, ab vno ex filijs repudiata, cæteris filijs debetur ęqualiter, tam vtrinq;vtrinque coniunctis, quàm vel cōsanguineisconsanguineis, vel vterinis. agitur etenim de hæreditate paterna, nōnon fraterna, & ideò locus nōnon est d. Auth. cessante. sic Bar. censet dicendũdicendum esse in l. Lucius. ff. de vulg. pen. q. vbi Ias. nu. 31. dicit eius opinionem communem esse. idem Bart. in l. re coniuncti. ff. de leg. 3. col. pen. vbi Ioan. Crott. eum sequitur, dicens itidem eam opinionem communem fol. 12. col. 4. idem fatentur eam sequuti Imola in capi. Raynutius. de testa. de materia reciprocæ substitutionis. Alexand. cons. 30. lib. 2. col. 2. Ripa in d. l. Lucius. colu. vlti. Aymon consil. 43. Curti. Iunior cons. 125. col. 1. eandem opinionem sequuntur. Deci. cons. 304. post Albe. in Rub. ff. de vulg. q. 16. Bald. q. 5. Angel. Salyc. & Roma. in l. in testamento. C. de testam. milit. Imol. Alexand. & Aretin. in dict. l. Lucius.

Decima conclusio. Hæreditas fraterna ab intestato delata fratri vtrinque coniuncto superstiti, & filijs alterius fratris vtrinque, etiam |

p. 802

coniuncti, iam tamen mortui, sed repudiata à fratre, non defertur filijs repudiantis: imò solùm competit filijs fratris iam defuncti, tanquam proximioribus: siquidem hi iure patris defuncti succedunt, & obtinent æqualem gradum simul cum patruo repudiante: at filij repudiantis non obtinent locum parentis, qui repudiauit, sed adhuc in remotiori gradu existentes non possunt proximioribus æquales esse. Corne. in Authentic. post fratres. in 1. C. de suis & legit. hæredi. Cui tamen ipse non accedo: imò potiùs sequor Salyc. ibi ea ratione, quòd filij fratris præmortui tunc admittuntur loco parentis ad patrui intestati successionem, quando simul ipsis, & patruo superstiti defertur hæreditas: quòd si nullo ex patruis superstite, aut hæreditatem repudiante, ac subinde excluso eo patruo, qui superstes sit, proprio iure filij fratris admittuntur, non iure patris, & ideò cum eis concurrunt filij patrui repudiantis, cùm sint in pari gradu.

Vndecima conclusio. Qui

11

^† intestatus mortem obierit, non relictis fratribus, nec eorum liberis, proximiorem consanguineum hæredem habebit, sublato sexus, & cognationis, atque agnationis discrimine. text. in d. Auth. post fratres. in 2. Regia l. 9. tit. 13. parti. 6. Quæ quidem successio vsque ad decimum gradum tendit, nec vlterius progreditur. glos. in Authentic. de hæredi. ab intesta. veni. §. si verò nec fratres. glo. Barto. & Docto. in Authentic. in successione. C. de suis & legit. liber. Ias. in l. vltim. colum. 2. C. vnde legit. Nam agnati vsq;vsque ad decimum gradum admittendi sunt. gloss. cui omnes subscribunt in dict. l. vltim. cognati verò non debent distingui ab agnatis. §. nulla. in Authentic. de hæred. ab intest. veni. igitur vt nulla constituatur differentia inter cognationem, & agnationem, admittuntur cognati, sicut & agnati, vsque ad decimum gradum ex iure nouellarum, tametsi iure Codicis cognati solùm ad septimum vsque gradum forent admittendi. glos. communiter recepta in dict. l. vlt. probat. l. 1. §. hæc autem. ff. vnde cognat. §. vlti. Institut. de success. cognat. Verùm legitima successione deficiente, vxor admittitur ad successionem viri intestati, & ècontrario vir ad successionem vxoris. l. 1. C. vnde vir & vxor. Regia l. 23. titu. 11. part. 4. alioqui fisco deferuntur bona. l. prima. §. diuus. ff. de iure fisci. l. 1. & 4. C. de bonis vacant. libro 10.

Hîc verò & illud est

12

^† adnotandum, in feudorum successione locum esse septimo gradui, non vlteriori. text. in capitul. 1. §. hoc autem sciendum. qui feud. dare possunt. cap. 1. de feud. success. nisi feudum sit constitutum nomine, & titulo Regni, Ducatus, Comitatus, aut Marchionatus. In his etenim feudis etiam ad centesimum gradũgradum successio progreditur. Bal. in c. 1. de feud. March. §. capitanei. Ias. post alios in d. l. vltim. 2. colum. C. vnde legit. Deci. cons. 85. Catellianus Cott. in vltimis memoria libus dictione, agnati, quod est menti tenendum, propter Authoritatem eorum, qui huic opinioni consensere, quos præter Iaso. & Cot. sequitur Cæpo. caut. 256. quamuis Bald. ipse assertus huius opinionis author, dubius sit in huius quæstionis decisione.

Duodecima conclusio. Filijs,

13

^† aut liberis illegitimis defunctis intestato, tunc parentes succedunt, quando ipsis parentibus intestatis nōnon existentibus legitimis liberis, nec alio, qui eis impedimento foret, filij illegitimi iure succederent: atque eo modo, quo successio parentis intestati, non existente prole legitima, nec alio impedimento, liberis illegitimis defertur, eodem parentibus successio liberorum competit. tex. in Authentic. quibus mod. natu. effici. sui. §. de nepotibus. Azo. in summa. C. de legit. hæred. in fine. Bart. in l. vlti. 2. col. ff. de his qui. vt indig. idem in l. 1. in princ. ff. de bono. poss. contra tab. Bald. in Authent. licet. C. de natu. lib. Nicolaus de Vbald. de successi. ab intest. 2. par. princip. colum. 9. Angel. Aretin. in tract. de test. in verb. nolens intestatus. colu. 5. Alexand. cons. 139. volum. 1. & idem in cons. 150. vol. 2. & Ioan. Baptista in l. si qua illustris. C. ad offi. fol. 39. optim. text. in §. 1. Inst. de seruili cognat. & hæc est frequentissima omnium interpretum sententia, ex qua plura possent deduci, perpensis his, qùæ notauimus in Epitome de sponsal. 2. part. c. 8. §. 4. & 5. quo in loco explicuimus, qua ratione filij illegitimi parentibus succedant: atq;atque ex hoc aperitur intellectus ad gl. in §. vlt. Inst. ad Tertullia.

Decimatertia conclusio. Fratres, cęteriq́ue ex linea transuersa cognati, vel agnati, intestatis fratribus, cognatis, vel agnatis illegitimis eo pacto succedunt, quo ipsi illegitimi eisdem fratribus, cognatis, & agnatis, intestato decedentibus succederent, non existentibus alijs cognatis legitimis, saltem in pari gradu, vel illegitimis, & tamen proximioribus. Est enim hæc reciproca successio. tex. in Auth. quibus mod. natura. effici. sui. §. filium. Ang. Aret. in d. verb. nolens intestatus decedere. col. 9. & Nicol. de Vbal. de success. ab intest. 3. part. col. 3. & 4. Si quis igitur scire velit, quis sit legitimus successor ei, qui cùm illegitimus sit, intestatus mortem obit, quærat diligenter eum, cui ipse intestato moriens, si viueret, succederet iure cognationis, ac modum etiam, & formam successionis inquirat: quibus animaduersis, statim cognoscet legitimum intestati successorem. Ex quibus etiam apparet, an filio presbyteri, diaconi, vel subdiaconi intestato pater, mater, fratres aut cognati succedant, attenta præfatæ conclusionis regula, & visis his, quæ in dicto c. 8. §. 5. nos scripsimus.

FINIS.

Covarrubias ...: Opera Omnia

p. 798
DE SVCCESSIONIBVS AB INTESTATO, BREVIS QVAEDAM RESOLVTIO, A IVRE Cæsareo & Regio collecta.

SVMMARIVM.

Embeddings Experiment

Covarrubias ...: Opera Omnia

p. 798 DE SVCCESSIONIBVS AB INTESTATO, BREVIS QVAEDAM RESOLVTIO, A IVRE Cæsareo & Regio collecta.

SVMMARIVM.

Embeddings Experiment

p. 798
DE SVCCESSIONIBVS AB INTESTATO, BREVIS QVAEDAM RESOLVTIO, A IVRE Cæsareo & Regio collecta.