INDEX RERVM
OMNIVM, QVAE IN
hoc opere continentur, summa diligentia ordine Alphabetico ita distinctus, vt nec superfluus nec diminutus videatur.
-
-
Acceptio personarum.
- PERSONARVM acceptio sescundùm fidem est peccatum. pag. 281. col. 1. D. mortale ex genere. ibid. col. 2. 1. Iustinæ distributiuæ oppositum. pag. 282. col. 1. B. & solum contingit in bonis communibus. pag. 282. col. 1. D.
- Huius peccati definitio traditur. pagina. 281. col. 2. D.
- Huius vitij quatuor proprietates recensentur. pag. 282. col. 1. B.
- Quare in Deo non possit esse acceptio personarum. pag. 283. col. 1. D. & sequent.
- Materia huius vitij sunt & honores & onera. pag. 286. col. 1. D.
- Vt non committatur hoc vitium tria sunt spectanda circa eos quibus bona spiritualia distribuuntur, vitæ probitas, scientia aut doctrina, industria in peragendis negotijs ad quæ eligitur. pag. 286. col. 2. D. & sequent. Circa primum explicatur an possit eligi quem eligens scit esse in peccato mortali. pag. 287. col. 1. D. Quæ ex his conditionibus præferenda sit explicatur. pagina. 288. col. 1. D.
- Electores & omnes distributores peccant hoc peccato aliquando venialiter non eligendo eum qui parum excedit alium in meritis. pag. 292. col. 2. B. Nisi iuramentum præstiterint de eligendo dignissimo. ibid. D. Imo etiam si alius sit alio multo dignior, poterit minus dignus eligi sine peccato. pag. 293. col. 2. B. Et quanuis eligere minus dignum sit peccatum mortale ex genere. ibid. col. 1. A. Non tamen est intrinsecè malum. ibid. col. 2. D. nisi fiat propter indebitam causam. pag. 295. colum. 1. C. Debita tamen causa recensentur. pag. 293. col. 2. C. & sequent.
- Qualiter circa honoris exhibitionem possit esse acceptio personarum. vide verbo honor. §. honoris distributio. &. §. honor si est. & §. Resalutare.
- In ijs quæ à iure relinquuntur arbitrio iudicis in fauorem alicuius quidquid faciat non peccat hoc peccato, pag. 311. col. 1. D. in ijs tamen quæ relinquuntur arbitrio illius in fauorem causæ litigantium potest. ibid. col. 7. A. Imo si non sequatur opinionem probabilissimam in ferenda sententia peccat hoc peccato. ibid. C.
-
Adulteri.
- Adultera non tenetur cum discrimine vitę vel famæ manifestare crimen. pag. 264. col. 1. B. & pag. 265. col. 2. C. Tenebitur tamen quantum poterit filij adulteri hæreditatem minuere. ibidem.
- Adulter etiam tenebitur ad restitutionem totius damni. pag. 266. col. 1. A.
- Lex permittens marito occisionem adulterorum in fragranti non excusat illum à peccato. pag. 327. col. 1. C.
- Post latam sententiam maritus licitè occidit adulteros. ibid. D.
-
Aduocatus.
- Quibus casibus teneatur aduocatus ferre patrocinium pauperi citra extremam necessitatem. pag. 488. col. 1. B.
- Aduocatus qui ex ignorantia perdit causam clientis tenetur restituere. p. 489. col. 2. C.
- Aduocatus suscipiens causam iniustam quid & quibus teneatur restituere. p. 490. col. 1. A.
- Aduocatus in progressu litis cognoscens iniustitiam causæ quid debeat facere. ibid. columna. 2. A.
- An in causa euidenter iusta vtens fallacijs teneatur restituere. ibid. D.
- An in casu dubio possit patrocinari vtramlibet partem. pag. 491. col. 2. B.
- Quantum pretij possint accipere pro petitionibus ordinarijs. pagina. 492. columna. 2. D.
- Quando pretia non sunt taxata à lege possunt pacisci cum cliente, sex moderationibus obseruatis. pag. 493. col. 1. B.
- Aduocatus an pro lite iniquo possit accipere pretium? pag. 495. col. 1. B.
- An liceat illis accipere dona? pag. 496. colum. 1. C.
-
Assecurationis contractus.
- Quid sit & quotuplex. pagina. 634. columna. 1. D.
- Si contractus sit verus & realis ex vtraque parte validus est. pag. 634. columna. 2. B. Si autem assecurator fingat ad assecurationem bona quæ non habet, inualidus est. ibid. D. Si autem sit fictus ex altera parte, quid faciendum sit explicatur. pag. 635. columna. 1. D.
-
-
B
-
Belli insidiæ.
- NON erit licitum quòd princeps per legatum paret insidias alteri in bello. pag. 328. col. 1. B.
- Quando liceat per insidias occidere aduersarium ducem. ibid. D.
- Insidiosa occisio principis de Orange approbatur & iustificatur. ibidem columna secunda. C.
- Bulla Cruciatæ. vide verbo irregularitas. §. irregularitas tantum.
- An per bullam Cruciatæ habeat confessarius electus tantam potestatem quantam episcopus. pag. 379. col. 2. C.
-
-
C
-
Cambium.
- QVID sit & quotuplex. 640. columna secunda. C. & pagina. 643. columna secunda. C.
- Quamuis sit de genere malè sonantium, potest honestari. pag. 641. col. 1. C.
- Quando liceat pecuniam pro pecunia vel pro rebus venalibus pluris cambiare quàm lege taxetur. pagina. 342. colum. 1. A. & sequent.
- Cambiatio pecuniæ pro pecunia quando sit venditio. pag. 643. col. 1. C.
- Cambium ratione temporis, vel cambium fictitium vsuraria sunt, cambium autem manuale, & ratione loci & officij sunt licita. pagina 644. columna prima. C. & sequentibus.
- Cambium ratione monetæ examinatur an sit licitum. pagina. 645. columna. 1. A. Ratione copiæ vel inopiæ. pagina. 649. columna. 1. C.
- Vtrum licitum sit mensario exigere pretium à mercatore quando ex eius missione numerat pecuniam alicui. pag. 647. columna. 2. D.
- Censura, vide verbo Irregularitas. §. irregularitas tantum.
-
Census.
- Quid sit. pagina. 628. columna secunda. C. & quotuplex. pagina. 629. columna secunda. C.
- Super nudam personam secundùm ius naturæ potest constitui census, pag. 629. columna. 1. A.
- Licitum est vendere censum cum pacto retrouendendi. pagina. 630. columna. 2. B. vsura tamen erit emere cum pacto retroemendi. ibid. D.
- Vnde sit sumendum iustum pretium in venditione censuum. pagina. 631. columna. 1. D.
- Licitum est emere censum temporalem minori pretio quàm sit tota summa annualium pensionum. pag. 632. columna prima. B.
- Nouem conditiones necessariæ vt census sint validi. pag. 632. col. 2. B.
- Emptor census non tenetur ex iustitia admittere redemptionem census per partes, nisi ita antea conuenerit inter illos per scripturam. pag. 633. col. 2. B.
-
Christus.
- Christus Dominus non fuit rex temporalis, specialiter regni Israelitici. pagina. 138. columna. 1. A.
- Quòd Christus inquantùm homo sit rex & dominus vniuersi vel quòd non sit: sine periculo erroris potest saluari, quanuis pars negatiua sit probabilior. ibid. C.
- Christus secundùm quòd homo habuit instrumentalem potestatem dominij vniuersalis. ibid. col. 2. B.
- Christi monarchia qualiter possit dici temporalis. pag. 140. col. 1. B.
- Christus qualiter fuerit voluntarius & inuoluntarius in sua passione. pag. 413. col. 2 C.
-
Clericus.
- Clericis quo iure sit interdicta causa sanguinis pag. 330. col. 1. C. Sub ista lege comprehenduntur acolythi. pag. 331. col. 1 C. Imò & prima tonsura initiati. ibid. Quanuis hi non peccent mortaliter. ibid. D.
- Aliquæ venationes sunt permissæ clericis, & aliæ interdictæ vt agitationes taurorum. pag. 317. col. 1. D.
- Clerici in ciuilibus iure tantum positiuo sunt exempti à potestate seculari pag. 412. col. 1. B. & sequent.
- In quibus casibus poterit potestas secularis comprehendere clericos. pag. 413. col. 1. A. Quid autem ex peculiari priuilegio possit rex Hispaniæ erga causas clericoru. ibid. D.
- Vide verbo venatio.
-
Compositio.
- Quilibet princeps secundùm ius naturæ potest facere compositionem. pag. 245. col 1. B. De facto tamen in republica Christiana solus Pontifex potest illam facere. ibid. D. Causæ iustificantes eam quæ rectè fit assignantur. ibid. D.
- Compositio quæ fit cum ecclesiasticis, de bonis beneficiorum malè perceptis si Pontifex sit omninò voluntarius valida est. pag. 246. col. 2. D.
-
Consiliarius iniquitatis.
- Consiliarius vel laudator maleficij si influant in animum iniquè agentis tenentur ad restitutionem. pag. 270. col. 1. A. Si iniquitas fuerit occisio clerici etiam si ante effectum subsecutum vituperet factum incurret obligationem ad restituendum & irregularitatem, quanuis non excommunicationem. ibid. D.
- Contractus quid sit & quotuplex. pag. 534. col. 1. C.
- Cont. actus assecurationis & societatis & alij huiusmodi ad reliquos contractus reducuntur.
-
Contumelia & conuitium.
- Quid differat inter vtrumque. p. 499. col. 2. A.
- Vtrumque excedit detractionem & exceditur ab illa. pag. 500. col. 1. C.
- An de ratione eorum sit quod fiat in præsentia. pag. 501. col. 1. D.
- Peccata sunt mortalia ex genere. pag. 503. col. 2. C.
- An liceat, contumeliam pro contumelia obijcere. pag. 50. col. 1. D.
- Obijcere falsum crimen ad infirmandam fidem contumeliantis, an sit peccatum mortale. ibid. col. 2. D.
-
-
D
-
Detractio.
- Qualiter sit perpendendum an detractio & murmuratio sint peccata mortalia. pag. 95. col. 1. C.
- Detrahere alicui per reuelationem occulti criminis otiam viro graui, peccatum est mort. ex genere. p. 510. col. 1. D. aliquando tamen licebit reuelare tale crimen. ibid. col. 2. A.
- Referre crimina secreta ex auditu quando sit peccatum detractionis. pag. 511. col. 1. B.
- Detractio grauius peccatum est quàm furtum, leuius autem quàm homicidium & adulterium. pag. 516. col. 1. D.
- Qui est con causa vt alius detrahat peccat contra iustitiam. pag. 518. col. 1. A.
-
Diuisio rerum.
- Rerum diuisio non fuisset si status innocentiæ perseuerasset. pag. 129. col. 1. D.
- Iurisdictiones omnes de facto appropriatæ sunt earum dominis. ibid. col. 2. B.
- Licita est rerum appropriatio pro personis cuiusque status, seruata tamen proprij status conditione. ibid. D.
- Quo iure fuerit introducta rerum diuisio. pag. 130. col. 2 A.
-
Dominium.
- Hoc nomen dominium multipliciter accipitur. pag. 115. col. 2. A.
- Definitiones dominij. p. 115. col. 2. D. & seq.
- An dominium rei distinguatur ab vsu illius. pag. 118. per totam & seq.
- Dominium aliud est actuale, aliud habituale. ibid. col. 2. A.
- Fratres minoritæ in communi non habent dominium etiam earum rerum quæ vsu consumuntur. pag. 118. col. 2. D.
- Dominium importat tria. pag. 120. col. 1. B.
- In Deo est perfectissimum dominium. In Angelis etiam & hominibus reperitur. p. 120. col. 1. C.
- Quod sit subiectum inhæsionis dominij & quod denominationis. pag. 121. col. 1. B.
- Dominium est perfectio absoluta, non relatiua. pag. 122. col. 1. D.
- Error est ponere charitatem vel fidem conferre dominium ciuile rerum externarum. pag. 123. col. 1. A.
- Dominij omnes diuisiones traduntur. p. 123. col. 2. B. & sequent.
- Tam res naturales quàm supernaturales sunt materia dominij nostri. pag. 125. col. 2. B.
- Solus Deus est Dominus vitæ hominis respublica autem & ipse homo sunt custodes illius. pag. 127. col. 1. B.
- Homo est dominus propriæ famæ & honoris. ibid. col. 2. D. Nec peccat contra iustitiam se infamando. pag. 512. col. 2. D.
- Homo est dominus bonorum spiritualium. pag. 128. col. 1. C.
- Nullus princeps est dominus bonorum quæ applicata sunt ciuibus. pag. 131. col. 2. B.
- Titulus conferens ius ad acquirendum dominium rei possessæ triplex est. p. 169. col. 1. B.
- Deus non potest abdicare à se dominium alicuius rei. pag. 283. col. 2. D.
-
Dominij translatio.
- Dominij translatio quid sit. p. 150. col. 2. B.
- Per contractus iure irritos quando transferatur dominium. pag. 164. col. 1. A.
- Promissio quando transferat dominium, vide verbo promissio.
- Dos vide vèrbo vsura. §. Fructus pignoris.
- Dispensatio vide verbo irregularitas. §. solus Pontifex.
-
Distributor.
- Quid differat inter dispensatorem & distributorem. pag. 300. col. 1. C.
- Distributor distribuens indignis tenetur ad reparationem omnium damnorum. p. 313. colum. 1. B. Imò aliquando non distribuens dignioribus. ibid. col. 2. B.
- Vide verbo acceptio personarum, & verbo episcopus. §. episcopi. verbo Patronus laicus, & verbo Religiosus. §. inter religiosos.
-
Dubium.
- Dubia esse in meliorem partem interpretanda quotupliciter possit intelligi. pag. 94. columna. 1. B.
- Per se loquendo in casu dubio nemo tenetur dubium in meliorem partem positiuè interpretari. ibid. D.
- Dubium de bonitate proximi quando sit peccatum mortale. pag. 94. col. 2. B. & pag. 95. col. 1. A.
- Suspendens actum in dubio quandoque peccat mortaliter. pag. 94. col. 2. C. & pag. 95. col. 2. C.
- Dubium aliud iuris aliud facti. p. 356. col. 1. A.
-
E
-
Emptio & venditio.
- Emptio & venditio quid sint. p. 535. col. 2. B.
- Regulæ ad dignoscendum iustum pretium in rebus quæ venduntur. ibid. C. & pag. 538. col. 2. D.
- Quando modus vendendi rem augeat vel minuat pretium eius. pag. 537. col. 1. A.
- Ex quibus causis possit res cariùs vendi quàm valeat. pag. 538. col. 1. C.
- Quid sit deceptio vltra medietatem iusti pretij in vendente & emente. p. 541. col. 2. A. Et an talis deceptio vel quælibet alia sit licita illis. pag. 542. col. 1. C.
- Quando deceptio in emptione & venditione facta ex bona fide vel mala inualidet contractum. pag. 543. col. 2. B.
- Vitium rei quando irritet contractum emptionis. pag. 549. col. 1. C.
- Venditore dissimulante occultum vitium rei venditæ, vel emptore non aduertente, an irritetur contractus. pag. 551. col. 1. C.
- Æqualis debet esse conditio ementis & vendentis. pag. 553. col. 2. A.
- Si res venalis habeat aliquam secretam virtutem, emptor non tenetur illam reuelare. ibid. C.
- Emptor & venditor non peccant contra charitatem si non manifestent copiam vel inopiam | mercium futura. pag. 554. col. 2. B. Peccabunt tamen aliquando contra charitatem. pag. 555. col. 2. B.
- Emptionis & venditionis negotiatio relata ad lucrum qualiter sit bona vel mala. pag. 557. col. 2. D.
- Quando venditio rei qua malè vsurus est emens sit illicita. pag. 559. col. 1. A.
- Non licet cariùs vendere propter expectationem solutionis. pag. 562. col. 2. C. Quando autem est periculum acerbæ solutionis, quid possit exigere venditor declaratur. p. 567. col. 1. A. Quando etiam fuisset merces seruaturus in posterum quando darius venderentur explicatur quid possit. ibid. col. 2. C. Quid etiam si non fuisset seruaturus. pag. 568. col. 1. C. Quando autem propter modum vendendi in magna vel parua quantitate expectata solutione possit cariùs vendere. pag. 569. col. 2. B. Vtrùm etiam anticipata solutione possit aliquid viliùs emi. pag. 572. col. 1. C.
- Pagas acerbas aut non acerbas an liceat minori pretio emere. pag. 564. col. 1. A.
-
Epicheia.
- Epicheiæ & iustitiæ legalis strictè dictæ ad Synesim & Gnomin comparatio. pag. 53. col. 1. D.
- Epicheia est pars subiectiua iustitiæ legalis generaliter dictæ. pag. 52. col. 2. D.
- Epicheia dicitur æquitas per antonomasiam. pag. 54. col. 1. B.
- Ad Epicheiam quid spectet. pag. 53. col. 1. A. & col. 2. B.
-
Episcopus.
- Præcipuum munus episcopi est docere & prędicare. pag. 289. col. 1. D.
- Ad episcopale munus, Theologiæ peritos pręferendos esse Iurisperitis. ibid. licet aliquando præferendi sint Iurisperiti. pagina. 290. col. 1. B.
- Promotiones episcoporum ab vno in alium episcopatum vt in plurimum damnandæ sunt. pag. 298. col. 1. D.
- Episcopos in distributione etiam beneficiorum simplicium teneri eligere digniores, probabilius est. pag. 301. col. 1. C.
- Quid possint episcopi in dispensando super irregularitatem. pag. 377. col. 1. C. & pag. 378. col. 1. D.
-
F
-
Filij spurij.
- Filios spurios tenentur parentes ex iure naturali diuino alere. pag. 156. col. 1. C.
- Filij spurij an omnino sint inhabiles ad suscipiendum aliquid à parentibus titulo aliquo. ibid. col. 2. C. & sequent.
- Filijs spurijs si aliquid relinquant parentes peccant mortaliter, & ipse filius ante iudicis sententiam tenetur restituere. pag. 157. col. 2. B. & D.
- Filij spurij possunt legitimari à principe. pag. 158. col. 1. B.
- Hi qui constituuntur hæredes à parentibus filiorum spuriorum ad quid teneantur respectu illorum. pag. 158. col. 2. A.
-
Furtum & rapina.
- Quid sit furtum. pag. 391. col. 1. B. Definitio examinatur. pag. 392. col. 1. B.
- Leges præcipientes fures interfici iustæ sunt. pag. 402. col. 2. A.
- Documenta ad diiudicandum materiam grauem in furto. pag. 403. col. 1. B. Qualis etiam materia requiratur in furto vt concedatur excommunicatio pro illo. 404. col. 2. B.
- In extrema necessitate licitum est accipere rem alienam. pag. 406. col. 2. A.
-
H
-
Hæres.
- HÆRES institutus à parentibus filiorum spuriorum præstita fide de donanda illis hæreditate peccat mortaliter. pag. 158. col. 2. A. Est tamen verus hæres & dominus illorum bonorum. pag. 159. col. 2. B.
- Hæres sic institutus non præstita fide, non tenetur talia bona donare filio spurio. p. 159. col. 1. B. Tenetur tamen ex iustitia alere illos, & ex gratitudine alia multa obsequia illis præstare. ibid. D.
- Hæres institutus per testamentum minus solemne iuste possidet, nec tenetur indicare vitium testamenti. pag. 163. col. 2. A.
- Qui ab intestato succederet defuncto potest iustè agere contra eum qui testamento mi|nus solenni institutus est hæres. pag. 162. col. 2. D.
- Hæres latronis bona fide succedens in bona defuncti, an præscribat rem. vel fructus eius. pag. 169. col. 2. C.
- Hæres vsurarij. vide verbo vsura. eodem. §.
-
Homicidium, & occisio hominis, tyrannus insidiæ belli, adulteri.
- Qui seipsum interficit contra quod præceptum peccet. pag. 74. col. 2. C.
- Homicidium & occisio hominis in quo differant. pag. 322. col. 1. D.
- Quando hominibus præcipitur, non occides quomodo sit intelligendum præceptum. ibid.
- Error est non licere potestati superiori occidere nisi tantùm illos quos Deus speciali reuelatione vel lege iusserit interfici. p. 321. col. 2. C.
- Per se loquendo erit iniusta lex permittens priuatis personis vt occidant malefactorem ante latam sententiam à iudice circa factum. p. 326. col. 1. B. & pag. 422. col. 1. D. Si tamen malefactor iustè sit damnatus, aliquando poterit cuilibet priuatæ personæ permittere illum occidendum. ibid. col. 2. B.
- Clericis non est prohibita occisio malefactorum ex iure naturæ. pag. 330. col. 1. C. Nec iure diuino positiuo. ibid. D. Sed iure ecclesiastico. pag. 331. col. 1. B.
- Prælatis ecclesiæ habentibus dominium temporale non est prohibitum concedere autoritatem in causa sanguinis iudici delegato. pag. 331. col. 2. D. Opposita sententia scrupulosissima probatur. pagina. 332. columna. 1. C.
- Nulli licet occidere se directè, nec indirectè. pag. 336. col. 1. C. Quando autem sit ei licitum permittere se occidi, quando etiam teneatur vel etiam quando sit consilium. explicatur. ibid. col. 2. C.
- Ab homicidio excusantur Samson Eleazarus & Razias, & alij. pag. 337. col. 1. D.
- Qui se occidit, contra se peccat peccato opposito propriæ charitati. pag. 338. col. 2. C. In ordine ad rempub. contra iustitiam commutatiuam, pag. 339. col. 1. A. Similiter per comparationem ad Deum. ibid. col. 2. B.
- Innocentem aliquando per accidens occidere licet. pag. 342. col. 1. D. non tamen ex imperio tyranni. ibid. col. 2. A. nec illum tyranno occidendum tradere. pag. 343. col. 1. A. Nisi vltro exire iussus obedire nolit. ibid.
- Qui sine occisione inuasoris propriam vitam, honorem, siue bona temporalia tueri non potest, non tenetur illum occidere. p. 345. col. 2. D. & pag. 347. col. 2. A. Imò consilium erit non occidere. pag. 345. col. 2. D. aliquando etiam præceptum. pagina. 346. columna. 1. B.
- Quando possit aliquis præuenire inuasorem, vel etiam falsum accusatorem eum occidendo. pag. 349. col. 2. C. & seq.
- Non licet intendere occisionem inuasoris in propria defensione. p. 357. col. 1. B.
-
Honor & fama.
- Quid intersit inter honorem & famam. pag. 201. col. 2. C.
- Honor quid sit & quotuplex. p. 308. col. 2. B.
- Honoris distributio per se pertinet ad rempublicam, sed commissa ciuibus. ibid. D.
- Honor si est merè gratuitus in illius exhibitione non potest esse personarum acceptio. pag. 309. col. 2. A.
- Resalutare salutantem & iuxta morem patriæ vnumquemque honorare ex iustitia debemus. ibid.
- Principibus & dominis deberi honorem certum est secundum fidem. ibid. B.
- An honorandi sint diuites propter diuitias? ibid. D.
- Honor annexus beneficio ecclesiastico etiam respicit bonum personæ. pag. 295. col. 1. A.
- Honoris & famæ restitutio qualiter sit facienda. vide verbo restitutio. §. Qui infamat, & §. Honoris.
- Infamare in vno loco infamem in alio, quando obliget restituere & quod sit peccatum. pag. 513. col. 1. A.
-
-
I
-
Incarcerare & detinere.
- Quando liceat alicui alium detinere ad horam ne perpetret malum. pag. 385. col. 2. B.
- Quando liceat alicui detinere eum qui se afficit iniuria quoad comprehendatur à iudice. pag. 386. col. 1. A.
- Incarceratus potest fugere sine impugnatione custodum. pag. 454. col. 2. B. Religiosis exceptis. pag. 456. col. 1. C. Quod etiam iuuamen possit illi præstari ad fugam. ibid. D.
- Iustè condemnatus ad pœnam carceris, non potest fugere ab illo. pagina. 456. columna. 1. A.
-
I
-
Iniustitia.
- INIVSTITIA specificatur ab iniusto. pag. 501. col. 1. B. Distincti habitus sunt iniustitia legalis & iniustitia particularis. pag. 66. col. 2. D.
- Sola iniustitia quæ est ex intentione & electione facit hominem iniustum. pag. 68. col. 2. D.
- Per se nullus patitur iniustum volens, neque facit nolens, bene autem per accidens. pag. 71. col. 2. B.
- Volitio tamen seu nolitio ex ignorantia aut violentia non tollit rationem iniusti. ibid. C.
- Consensus damni circa bona quorum custodia non dependet ex hominis voluntate non tollit rationem iniusti. p. 72. col. 2. B. & sequentibus.
- Liber consensus patientis non tollit rationem iniusti si non sit respectu eius qui illud infert. pag. 74. col. 2. A.
- Iniustitiæ culpa quatenus contra legem est, reparatur per pœnam à iudice infligendam. pag. 212. col. 1. B. C.
- Iniustitia quam committit se occidens est contra iustitiam commutatiuam in ordine ad rempublicam. pag. 339. col. 1. C. Et etiam in ordine ad Deum. ibid. B.
- De iniustitia accusati vide verbo Reus.
-
Inuentio rei.
- Res inuentas quæ non fuerunt alicuius, esse inuentoris quomodo sit intelligendum. pag. 394. col. 2. B.
- Inueniens thesaurum impropriè dictum tenetur restituere. ibid. D. Si tamen thesaurus sit propriè dictus cuius sit secundùm ius naturæ, explicatur. pag. 395. col. 1. D. Qualiter tamen sit distribuendus secundum iura ciuilia declaratur. ibid. col. 2. A. & seq.
- Princeps per legem potest applicare sibi thesauros inuentos. pag. 396. col. 2. C.
- Qui inuenit res quas verosimile est habere dominos, tenetur illos quærere. pag. 398. col. 1. C. Si illi non compareant secundùm ius naturæ potest illas retinere. ibid. col. 2. D. Secundùm ius positiuum quid faciendum sit, explicatur. pag. 399. col. 1. A
-
Irregularitas.
- Quid sit. pag. 355. col. 1. C.
- Omnis irregularitas est ex iure positiuo. ibid. D. Nec potest incurri propter actum purè internum. pag. 356. col. 1. C.
- Bigamiæ irregularitas contrahitur ante baptismum, nec per illum tollitur. pag. 357. col. 1. A.
- Ex homicidio ante baptismum non contrahitur. ibid. D. & pag. 358. col. 1. A.
- Quod homicidium dicatur voluntarium aut casuale in ordine ad irregularitatem. p. 358. col. 1. D. & seq. &. p. 367. col. 1. D.
- Quanuis incurratur irregularitas ex homicidio in defensionem honoris & bonorum temporalium. pag. 361. col. 2. D. Et etiam in defensionem vitæ proximi, aut pro conseruanda republica. pag. 363. col. 1. A. Non tamen propter homicidium in propriæ vitæ defensionem. pag. 360. col. 2. B.
- Denuncians in causa sanguinis quando contra hac irregularitatem. pag. 363. col. 1. D.
- Qui docent, consulunt aut præcipiunt vt malefactores occidantur quando maneant irregulares. pag. 365. col. 1. C.
- Monachi & clerici exhortantes bellatores non manent irregulares. pag. 366. col. 2. D.
- Qui impedit ne innocens defendatur, manet irregularis, pag. 368. col. 2. D. Imo etiam multoties qui non impedit ne occidatur. pag. 367. col. 2. D. & pag. 369. col. 1. B.
- Quando irregularitas sequitur culpam an sufficiat venialis? pag. 370. col. 1. A.
- An ille qui dat operam rei illicitæ, ex qua sequitur occisio hominis, semper incurrat irregularitatem? pag. 3. 73. col. 1. A.
- Quarum partium corporis humani mutilatio causet irregularitatem. pag. 3. 74. col. 1. C.
- Irregularitas tamen quæ est pœna alicuius culpæ, intelligitur nomine censuræ in bullis cruciatæ. pag. 376. col. 1. A.
- Sohis Pontifex potest dispensare in irregularitate ex homicidio voluntario. pag. 377. col. 2. C. Etiam occulto. pag. 378. col. 1. B. Quid autem possit episcopus circa homicidas occultos ante & post Concilium Tridentinum explicatur. ibid. D. & seq.
-
Iudex, vide verbo iudicium.
- Iudicem esse iustitiam animatam qualiter sit intelligendum. pag. 84. col. 2. C.
- Non licet illis accipere munera. pag. 496. col. 1. C.
- Quare animum iudicis comparauerit Aristot. aræ Deorum. pag. 85. col. 1. A.
- Deus in sacris literis appellatur iudex, & iudices Dij. ibid. B.
- Error est asserere iudicem ob peccatum mor|tale ipso facto amittere iurisdictionem. pag. 85. col. 1. D.
- Iudex in peccato mortali proferens sententiam quando peccet, vel non. p. 85. col. 1. D.
- Iudex tenetur sequi opinionem probabilissimam in ferenda sententia. p. 311. col. 2. C. Imo non potest eligere æquè probabilem in gratiam amici. ibid. D.
- Iudex extrahens reum ab Ecclesia vsurpat iudicium. pag. 415. col. 2. B. similiter si excommunicatus iudicet, quanuis si sit toleratus sententia sit valida. pag. 416. col. 1. B.
- Iudex tenetur iudicare iuxta allegata & probata. pag. 419. col. 2. A. Quid autem facere debet quando innocens iuridicè probatur nocens explicatur. p. 421. col. 1. C. & seq.
- Quam pœnam iuris possint relaxare iudices. pag. 425. col. 2. D. quando etiam teneantur ad restitutionem ex relaxatione indeuita. pag. 426. col. 1. B.
- An iudex per iniuriam cognoscens crimen possit procedere vsque ad condemnationem. pag. 467. col. 2. C.
-
Iudicium.
- Huius nominis iudicium variæ significationes. pag. 77. col. 2. C.
- Iudicium formaliter est actus elicitus à prudentia per synesim. pag. 79. col. 2. B.
- Iudicium speciali ratione pertinet ad iustitiam. pag. 39. col. 1. D. & pag. 78. col. 1. C. & pag. 80. col. 1. D. & pag. 81. col. 1. D.
- An iudicium prolatum à iudice & à priuata persona sit eiusdem speciei. pag. 81. col. 2. A.
- Tres conditiones requisitæ ad rectitudinem iudicij. pag. 83. col. 2. D.
- Quòd iudicium debet procedere ex inclinatione iustitiæ qualiter sit intelligendum. p. 84. c. 1. D
- Iudicium non procedens ex inclinatione iustitiæ quando sit peccatum mortale. p. 85. col. 1. C.
- Iudicium secundum legis præscriptum est proferendum etiam à supremo principe. p. 97. col. 1. B.
- In causis criminalibus satisfacta parte potest iudex dispensare in rigore legis: in ciuilibus autem rarissime. ibid. C.
- Iudicium latum à tyranno secundum formam iuris obligat in conscientia. p. 103. colum. 2. A. & pag. 411. col. 1. A.
-
Iudicium temerarium.
- Grauitas seu leuitas iudicij temerarij, & materiæ illius. p. 90. col. 1. C. & col. 2. B.
- Iudicium temerarium, dubium & suspicio in quibus conueniant & differant. pag. 89. col. 1. A.
- Deliberatum iudicium temerarium etiam suspiciosum ex genere suo est peccatum mortale. pag. 90. col. 2. D. & pag. 91. col. 1. D.
- Qui temerariè iudicat, suspicatur aut dubitat vsurpat autoritatem Dei. pag. 102. col. 2. B.
-
Ius seu iustum.
- Huius nominis ius multiplex acceptio. p. 5. col. 1. C.
- Ius esse obiectum iustitiæ. pag. 8. col. 1. B. & pag. 15. col. 1. A.
- Differentia inter ius & iustum. ibidem.
- Iuris omnes diuisiones traduntur. p. 14. col. 1. B.
- Tres conditiones requisitæ ad ius seu iustum simpliciter. p. 25. col. 1. D. & pag. 51. col. 2. C.
- Ius alia ratione est obiectum iudicij & iustitiæ. pag. 81. col. 1. D.
- Potest haberi ius ad aliquid petendum, vel materiale ius iustitię, vel formale. p. 234. col. 1. D
-
Ius gentium.
- Ius gentium esse partem iuris positiui multis probatur. pag. 20. col. 1. B.
- Ius gentium quasi medium est inter ius naturale & positiuum ciuile. pag. 21. col. 1. A.
- Ius gentium possibile est abrogari ex humano beneplacito, pag. 21. col. 1. C.
- Imò aliquando piè abrogatum est quantum ad aliquid. ibid. col. 2. C.
- Ius gentium quod alicui principi commune est cum altero, non potest ab aliquo illorum abrogari sine consensu alterius. p. 22. col. 1. C.
- Qualiter ius gentium dicatur naturale. pag. 19. col. 2. A.
-
Ius naturale & positiuum.
- Ius conuenienter diuiditur in naturale & positiuum. pag. 11. col. 2. C.
- Errat in philosophia qui negat ius naturale. pag. 11. col. 1. A. (ibid. col. 2. D.)
- Iuris naturalis & positiui causæ efficientes.
- Eorundem causæ exemplares. pag. 12. col. 1. D.
- Ius naturale immutabile esse, non verò ius positiuum. pag. 12. col. 2. D.
- In iure naturali nullam vnquàm factam fuisse dispensationem. pag. 13. col. 1. B.
- Ius naturale duplex. pag. 14. col. 1. C.
- Dupliciter potest aliquid pertinere ad ius naturæ. pag. 15. col. 1. B.
- Circa id quod est de iure naturæ negatiuè potest ius positiuum aliquod determinare. ibid. C.
- Ius naturale non propriè sed per quandam similitudinem ponitur in brutis. p. 17. col. 1. A. & B.
- Nihilominùs ius naturale cum aliqua proprietate conuenit brutis. ibid. col. 2. C.
- Ius positiuum diuiditur in ius gentium & ciuile. pag. 19. col. 2. D.
-
Iustitia.
- Hæc nomina iustitia, iustificatio & iustus dupliciter accipiuntur. pag. 5. col. 1. D. & pag. | 31. col. 1. D.
- Actus in quo reperitur ratio formalis iustitiæ necessario est bonus ex omnibus circunstantijs. pag. 6. col. 2. B.
- Qualiter iustitia differat ab alijs virtutibus. pag. 5. col. 2. C. & sequent.
- Rectitudo iustitiæ secundùm rationem genericam sumitur per ordinem ad agens, secundùm verò rationem specificam per ordinem ad alterum. pag. 7. col. 1. C.
- Quæ æqualitas sit sufficiens ad veram rationem iustitiæ. pag. 26. col. 1. B.
- Iustitia conuenienter definitur quod sit perpetua & constans voluntas, &c. pag. 31. col. 1. C.
- Quare sola iustitia inter omnes virtutes in ordine ad voluntatem definiatur. p. 32. col. 1. D.
- Iustitia sola ex omnibus virtutibus est bonum alienum. p. 34. col. 2. C. & pag. 35. col. 1. C.
- Iustitia qualiter requirat diuersitatem suppositorum. pag. 34. col. 2. D.
- Iustitia actualis potest esse ad alterum qui non existat. pag. 35. col. 2. A.
- Iustitia est in voluntate. pag. 39. col. 1. C. & pag. 60. col. 2. D. & pag. 61. col. 1. A.
- Iudicium est actus elicitus à iustitia. pag. 39. col. 1. D. & pag. 78. col. 1. C.
- Iustitię omnes diuisiones traduntur. p. 51. col. 1.
- Tres conditiones necessariæ ad iustitiam. pag. 51. col. 2. C.
- An omnis iustitia versetur tantùm erga operationes. pag. 60. col. 1. C.
- Medium iustitiæ est medium rei, aliarum autem virtutum medium rationis. p. 61. col. 2. D.
- Qualiter iustitia excedat misericordiam & excedatur ab illa. p. 65. col. 1. B. D. & col. 2. A.
-
Iustitia commutatiua & distributiua.
- Iustitiam commutatiuam & distributiuam specie differre. pag. 112. col. 2. B.
- Iustitia commutatiua est species specialissima iustitiæ. pag. 114. col. 2. D.
- Inter Deum & hominem & inter patrem & filium non reperitur propriè iustitia commutatiua sed aliquid altius. pag. 340. col. 1. A. Potest tamen homo peccatum iniustitiæ commutatiuæ committere. p. 339. col. 1. B. &. p. 340. col. 1. A
-
Iustitia legalis & particularis.
- Probabile est iustitiam legalem excedere particularem secundum rationem virtutis, excedi autem ab illa secundum rationem iustitiæ: probabilius tamen est excedere eam secundum omnem rationem. p. 45. col. 2. D. & p. 46. col. 1. A. & p. 47. col. 2. B.
- Quando iustitia legalis obliget ad restitutionem. pag. 47. col. 1. A.
- Iustitia legalis est distincta ab omni virtute. pag. 49. col. 1. C.
- Qualiter intelligendum sit iustitiam legalem esse eandem cum omni virtute. pag. 50. col. 1. A.
- Iustitia legalis dirigit alias virtutes in bonum commune. pag. 50. col. 1. D.
- Iustitia legalis generaliter dicta diuiditur in epicheiam & iustitiam legalem strictè dictam. pag. 52. col. 2. D. Differentia inter iustitiam legalem & epicheiam. ibidem.
- Earundem ad Synesim & Gnomin comparatio. pag. 53. col. 1. C.
- Iustitia legalis eadem est secundum speciem atomam in Principe & subditis. pag. 54. col. 1. C.
- Qua ratione iustitia legalis quæ est in principe dicatur architectonica. pag. 55. col. 1. B.
- An iustitia legalis vendicet sibi materiam determinatam. pag. 58. col. 2. C.
- Vtraque hæc iustitia versatur circa operationes. pag. 60. col. 2. D.
-
-
L
-
Lex.
- EIVSDEM autoritatis esse condere legem & illam interpretari qualiter sit intelligendum. pag. 102. col. 1. B.
- Leges concedentes præscriptionem possessori malæ fidei contra legem naturę sunt. p. 167. col. 1.
- Iniustitiæ culpa quatenus est contra legem non punitur restitutione sed per sententiam iudicis. pag. 212. col. 1. C.
- Leges vt in plurimum tantùm puniunt peccata consummata, ibid. D.
- Lex pœnalis si pœnam infligendam pronuntiet, ante iudicis condemnationem non obligat ad pœnam soluendam. pag. 213. col. 1. D. Imò etiam si contineat pœnam latam nisi sola censuræ ecclesiasticæ pœna. ibid. col. 2. A. B.
- Leges præcipientes ne eligantur nisi qui sunt de gremio ecclesiæ sint iustæ. p. 296. col. 2. C.
- Leges circa deceptionem in contractu emptionis & venditionis sunt tantum permissiuæ. pag. 542. col. 2. B. Istarum ad leges præscriptionem differentia. ibid. D.
-
-
M
-
Martyres.
- Qualiter martyres sint voluntarij & inuoluntarij in consensu proprię mortis. p. 338. col. 2. D
-
Monopolium.
- Monopolium quotupliciter possit fieri. pag. 537. col. 1. D.
- Facientes monopolium, quando teneantur ad restitutionem. ibid. col. 2. D.
- Mons pietatis quid sit. pag. 652. col. 1. B.
- Tres conditiones illius examinantur an sint iustæ. ibid. col. 2. B.
- Mons pietatis pijssimus est. p. 653. col. 1. A.
- Apud quem resideat eius dominium. pag. 654. col. 2. B.
-
Mutilatio.
- Licitum est mutilare hominem de voluntate ipsius propter salutem totius. pag. 382. col. 1. B. Non tamen contra voluntatem eius nisi apud alterum sit cura illius. ibid. C. Nemo tamen tenetur pati abscisionem alicuius membri etiam propter vitam seruandam. ibid. D. Quando autem possit seipsum mutilare homo, explicatur ibid. col. 2. B.
- Vide verbo irregularitas. §. Quarum partium.
-
N
-
O
-
Officia publica secularia.
- Rex habet dominium horum officiorum. pag. 302. col. 1. B. Ex natura sua venalia sunt. pa. 303. col. 1. D. Et de facto vendi possunt debitis conditionibus seruatis. ibid. Illi etiam quibus donata sunt à Rege possunt vendere iustè si seruentur conditiones. col. 2. C. Inter ista, quę habent annexam administrationem iustitiæ vendi non possunt stando in iure communi & in legibus Hispaniæ. ibid. col. 2. D.
- Possessor istorum officiorum habens facultatem solum transferendi si vendat peccat mortaliter & venditio est irrita. pag. 304. col. 1. C.
- Huiusmodi officia ex natura sua distribuenda sunt dignioribus. pag. 305. col. 1. C.
-
P
- PATRONVS Iaicus non est distributor sed dispensator. pag. 300. col. 1. C. Sub mortali debet præsentare in episcopatum digniorem. pag. 298. col. 2. C. Imò probabiliùs est quòd etiam in quodlibet beneficium ecclesiasticum. pag. 299. col. 1. A.
-
Præscriptio & vsucapio.
- Significationes harum vocum explicantur. pag. 165. col. 2. C.
- Qualiter apud Iuristas differat inter præscriptionem & vsucapionem. pag. 166. col. 1. A.
- Possessor malæ fidei nunquam potest præscribere. pag. 167. col. 1. C. Possidens autem sine titulo, aliquando potest. p. 169. col. 2. B.
- Præscriptio cum debitis conditionibus confert verum dominium rei possessæ. ibidem col. 2. B. Quæ autem sint istæ debitæ conditiones explicatur. pag. 168. col. 2. D.
- Hæres latronis qui bona fide succedit in bona defuncti si possit præscribere. pagina. 169. col. 2. D.
- Ex quo temporis spatio incipiat tempus præscriptionis quando aliquis dubitat an res sit sua. pag. 171. col. 2. A. Si tale dubium occurrat in tempore præscriptionis non interrumpit illud. pag. 171. col. 2. D. Litis tamen contestatio interrumpit illud. pag. 172. col. 1. D.
- Vtrùm bona fides necessaria ad prœscribendum admittat secum aliquam hæsitationem. pag. 170. col. 1. C.
- Fructus rei vtilis præscribit spatio triennalis qui bona fide emit eam à latrone. pag. 257. col. 1. A.
-
Promißio.
- Promissio purè interna non transfert dominium. pag. 151. col. 2. C. Nec verbis declarata in absentia eius cui fit obligat ex iustitia. pag. 153. col. 1. C. Nisi subditos legibus Castellæ. ibid. D.
- Promissio etiam per vim extorta si iuramento sit confirmata obligat in conscientia. pag. 152. col. 1. D.
- Obligatio ex promissione alia pertinet ad veracitatem, alia ad iustitiam. ibid. col. 2. D. & pag. 153. col. 1. C.
- Promissio alia est interna, alia signis externis declarata. pag. 153. col. 1. A.
-
Prudentia.
- Prudentia monastica distincta virtus est à politica. pag. 49. col. 2. C.
- Ferè nunquam aliquis peccat contra solam prudentiam. pag. 74. col. 2. C.
- Quomodo comparetur prudentia ad virtutes morales. pag. 81. col. 1. B.
- Prudentia est immediata regula iusti iudicij. ibidem. D.
- An actus iudicij in iudice eliciatur à prudentia gubernatiua vel particulari. p. 82. col. 1. B.
- Pignus, vide verbo vsura. §. Fructus pignoris.
-
R
- RAPINA, vide verbo furtum.
-
Religiosus.
- Nullus religiosus sine licentia prælati potest alienare aliquid sibi ad vsum concessum. pag. 119. col. 2. B.
- Inter religiosos etiam seruandæ sunt leges iustitiæ distributiuæ. pag. 297. col. 2. C.
- Religiosis iure communi interdicta est appellatio. pag. 451. col. 2. D.
- Religiosis non licet fugere de carcere, aliquibus casibus exceptis. pag. 456. col. 1. C.
-
Reus.
- Reus qui deliquit contra legem quæ continet pœnam latam de priuatione bonorum, an expolietur illis ante iudicis sententiam. pag. 213. col. 2. C. An etiam teneatur ad restitutionem si per iniquitatem sententiam euaserit. pag. 215. col. 1. B. & pag. 445. col. 1. D.
- Quæ requirantur vt iudex possit interrogare reum de aliquo delicto. pag. 441. col. 1. B.
- An conuictus de aliquo crimine teneatur manifestare reliqua & complices. ibid. col. 2. C.
- Quando iudex dubius sit, possit interrogare reum vel non, possit interrogare. p. 442. c. 2. B.
- Reus iuridicè interrogatus tenetur respondere veritatem etiam si sit occidendus. pagin. 443. col. 2. B. Si tamen mentiatur, potest solum venialiter peccare. ibid.
- Quando contra ordinem iuris interrogatur qualiter possit respondere. pag. 447. col. 1. B.
- An reus falsò negans crimen teneatur restituere famam accusatori. pag. 449. col. 1. B.
- Quando liceat reo damnato appellare. pag. 451. col. 1. D.
- Innocens probatus reus quando possit se defendere. pag. 453. col. 2. C.
- Non licet damnare reum vt ipse sumat venenum. pag. 456. col. 2. A. Nec tamen tenetur comedere damnatus ad mortem famis. pag. 457. col. 1. B.
- Rei & testis examinatio per tormenta quando sit licita. pag. 475. col. 2. C.
-
Restitutio.
- Huius nominis diuersæ acceptiones. pagina 174. col. 1. C.
- Restitutionis definitio. ibid. col. 2. B.
- Restitutio dupliciter fit. pag. 63. col. 1. B.
- Restituere est de necessitate salutis, necessitate præcepti. pag. 177. col. 1. B. Affirmatiuum | est hoc præceptum includens negationem. pag. 178. col. 1. A. Qualiter illam includat explicatur. pag. 272. col. 2. D.
- Qui infert nocumentum consentienti nihil illi tenetur restituere, aliquando tamen alijs tenebitur. pag. 71. col. 2. D.
- Obligatio restitutionis, vel ex iniqua acceptione, vel ex re accepta oritur. ibid. C. & pag. 251. col. 1. D.
- Non omnis redditio rei alienæ est restitutio. ibidem. D.
- Læsio in bonis spiritualibus per se non obligat ad restitutionem. pag. 179. col. A. De auocante aliter aliquem à religione ad quid teneatur explicatur. pag. 180. col. 2. C.
- Læsio in membris corporis obligat ad restitutionem. pag. 182. col. 1. B. Abundè satisfacit huiusmodi damnis qui per sententiam iudicis punitur. pag. 183. col. 2. C. An huiusmodi læsiones sint necessariò reparandę in alio genere bonorum. pag. 184. col. 1. A Qualiter autem se debeat habere confessarius erga huiusmodi læsores. ibid. D. Damna ex tali læsione consecuta debent restitui. pag. 185. col. 1. D. Nisi ad certamen prouocatus læserit. ibid. col. 2. D. Veletiam nisi læsus libens ad certamen accesserit. ibid. C. Hæredibus autem necessarijs percussi tantum debet fieri restitutio. pag. 186. col. 2. C. Hæredes etiam percussoris tenentur ad restitutionem. pag. 187. col. 2. B.
- Qui ex certa malitia damni creditoris occidit debitorem, tenetur ad restitutionem. pag. 188. col. 2. B.
- Stuprator virginis vltrò consentientis in stuprum, nihil tenetur restituere. pag. 189. colum. 2. B. Per vim autem aut fraudem, aut extraordinarijs diligentijs inducens ad stuprum tenebitur. pag. 190. col. 1. C. Non tamen in integrum dotare. pag. 191. col. 1. C. Si etiam mulierem aliâs corruptam vi oppresserit, tenebitur ad reparationem damni illati. ibid. col. 2. B. Sicut & inficiens illam infirmitate, ipsa inuoluntaria existente circa hoc. ibid. C.
- Infamans tenetur ad restitutionem famæ. pag. 192. colum. 2. C. Duobus casibus exceptis. pag. 195. col. 1. A. & C. Qualiter autem facienda sit talis restitutio explicatur. pag. 193. col. 1. B. Debet etiam infamator reparare famam cum dispendio propriæ famæ. pag. 195. col. 2. B. Verosimiliùs est infamatorem non teneri ad restitutionem famæ in alio genere bonorum, nisi sic conueniat inter partes vel mulctetur à iudice pœna pecuniaria. pagina. 197. columna. 2. D. Nullus condonans iniuriam infamatori peccat nisi ex circunstantijs. pag. 199. col. 2. C. Imò valde meritoria est talis condonatio. pag. 200. col. 2. C. Nisi sit prælatus, qui contra iustitiam peccabit condonans satisfactionem. pag. 199. col. 1. D. Nec valet condonatio semper, & quando valet tenetur renuntiare prælatiæ, nec infamator deobligatur à satisfactione. ibid. col. 2. D. & pagina 201. col. 1. A. Nec respectu personæ priuatæ si non potuit condonare deobligatur. pag. 200. col. 2. A.
- Circa obligationem eius qui iniustè aliquem à beneficij consecutione impediuit explicatur mens D. Tho. pag. 203. col. 2. B. Qui iniquè per medium contra iustitiam commutatiuam tantum impediuit aliquem à consecutione boni ex liberalitate sibi conferendi, tenetur ad restitutionem. p. 204. col. 2. B. Si autem impediuit à consecutione boni conferendi ex iustitia distributiua ad quid teneatur, explicatur. pag. 205. col. 1. B. Qualiter autem perpendendum sit damnum in ista materia explicatur. pag. 208. col. 1. C.
- Omnis offensa in proximum reparanda est restitutione. pag. 212. col. 1. A. Obligatio autem hæc semper prouenit ex læsione iustitiæ commutatiuæ. pag. 47. col. 1. A. & 207. col. 2. C. & 314. col. 1. C.
- Tributa quæ non soluit venditor, vel etiam transferens merces de regno in regnum quando & quamdiu restituere teneatur. pag. 217. col. 2. C. & D.
- Lignorum cæssio, vel fructuum perceptio in syluis communitatis non obligat ad restitutionem. pag. 219. col. 1. A. &. p. 220. col. 1. C. In syluis autem priuatæ personæ, sed ab ea non consitis sola deuastatio, si autem sint ab ea consitæ quodlibet damnum obligat. pag. 219. col. 1. B. & 2. C. Quanta autem debeat esse materia vt horum restitutio obliget sub mortali. pag. 119. col. 2. D.
- Pastus pecorum in syluis circundatis statim obligat ad restitutionem, secus in non circundatis. pag. 220. col. 2. D.
- Qui venantur aut piscantur aut aucupantur in syluis & fluminibus patentibus etiam si priuatæ personæ sint, sola deuastatio obligat ad restitutionem. pag. 222. col. 2. D. In circundatis autem quodlibet damnum. pag. 223. col. 1. C. Quanuis de animalibus liberis vt auibus, oppositum sit probabile. ibid. D. & col. 2. D.
- Aucupantes columbas intra columbarium tenentur ad restitutionem. pag. 224. colum. 2. D. Extra verò citra leucam quanuis peccent: | nisi fecerit stragem illarum non tenentur. pag. 225. col. 1. A.
- Qui inuoluntariè alium damnificauit non tenetur ad restitutionem. pag. 227. col. 2. B. Qui voluntariè interpretatiuè tantum; siue formaliter sed secundariò; siue ex directa intentione, inferunt damnum, tenentur ad restitutionem. Primus minimi pretij rei. ibid. C. Secundus, iustissimi pretij. pagin. 228. col. 1. A. Sed tertius rigurosissimi. ibid. C.
- Restitutio semper fit ei à quo res ablata est, sed cum triplici moderamine. p. 231. col. 2. A.
- Si ex retentione debiti sequitur damnum corporale ei soli cui reddit, non potest reddere etiam si instet petens, si autem fuerit spirituale debet reddere. pag. 233. col. 1. A. Et si ex redditione sequitur damnum contra iustitiam tenebitur ad restitutionem. pagina 235. col. 1. C.
- Ex receptione pecuniæ vt alij damnum inferat, non obligatur recipiens ad restitutionem secundùm ius naturæ. pag. 237. col. 2. B. Iure etiam positiuo hoc ipsum probabilius est. ibid. D. Qui autem recipit illam vt desistat ab iniuria contra dantem obligatur. pag. 239. col. 2. B. Et etiam si iniuria sit contra personam coniunctam danti. pag. 240. col. 1. D. Iudex autem recipiens pecuniam vt proferat sententiam iniquam tenetur ad restitutionem. pag. 241. col. 1. C.
- Fœmina non tenetur restituere id quod recepit pro actu turpitudinis. pa. 241. col. 2. D. & pag. 242. col. 2. A. Vir autem id quod prodigè promisit, etiam si iuramento confirmet non tenetur dare, ibid. C. licèt illa recipiens possit retinere. ibid. D.
- Quando est dubium de dominio rei restituendæ, inter illos pro quantitate dubij diuidenda est. pagin. 242. col. 2. C. Si tamen nullus comparet secundùm ius naturæ diuidenda esset suis conciuibus. pag. 244. col. 1. C. Legibus tamen ecclesiasticis pauperibus sunt applicata. ibid. col. 2. A.
- Mortuo creditore ei qui succedit in ius defuncti necessario est facienda restitutio. pagin. 242. col. 2. C.
- Si autem sit absens debitum transmittendum est illi. pag. 243. col. 2. A. Expensis debitoris si debet ratione rei acceptæ. pagin. 247. col. 1. C. Si autem perit in via cui pereat explicatur. ibid. col. 2. A.
- Debitore vel parentibus eius, vel etiam maximo amico eius existentibus in extrema necessitate rei restituendæ non tenetur illam restituere creditori in eadem. pag. 248. colum. 2. A.
- Qui rem furtiuam paruo pretio emit, domino restituendam potest reseruare pretium datum. pag. 252. col. 1. D. Si autem per ignorantiam emat illam probabile est non posse rescindere contractum, sed debere tradere domino. ibid. col. 2. C. Si talem rem bona fide emens, bona fide vendat, tenetur seruare indemnem emptorem. pagin. 255. colum. 1. A. Dum tamen bona fide possidet tantum tenetur restituere fructus qui apud ipsum manent, vel ex quibus factus est ditior. pag. 256. col. 2. A. Mala fide vel dubia emens à latrone, tenetur restituere domino rem & lucrum cessans, & damnum emergens & fructus etiam consumptos. pag. 257. col. 2. C. Sed bona fide emens à principio, postea dubitat an sit vendentis, quid debeat facere explicatur. pagin. 258. col. 2. C.
- Commodatarius etiam si ex minima negligentia res apud ipsum pereat tenetur ad restitutionem in integrum. pag. 260. col. 1. B. & col. 2. D. Secus si fortuito pereat duobus casibus exceptis. ibid. A. & pagin. 262. col. 2. D. Mutuatarius autem in omni euentu tenetur. pag. 261. col. 1. A.
- Depositarius si depositum apud ipsum pereat, ex sola negligentia graui tenebitur ad restitutionem. pag. 261. col. 2. C. Duobus casibus exceptis. pag. 263. col. 1. A. & B.
- Conductor ex leui tenebitur. pag. 262. columna. 2. C.
- Res inferioris ordinis nemo tenetur restituere cum detrimento rerum superioris ordinis. pag. 264. col. 1. B. & pag. 265. col. 1. B. Tribus casibus exceptis. ibid. col. 2. B.
- Adulteri tenentur ad reparationem damni prouenientis filijs legitimis. p. 266. col. 1. B.
- Qui hospicio fauet iniquitati etiam tenetur ad idem. pag. 269. col. 1. B.
- Qui ex officio & pacto sunt custodes boni cuiuscunque ex leui negligentia tenentur ad restitutionem. pag. 269. col. 1. D.
- Socij damnificantes singuli tenentur ad integram restitutionem. pag. 268. col. 1. D. Si autem aliquis iam restituit, quando teneantur cæteri illi refundere. pag. 270. col. 2. A.
- Quoties aliquis proponit non restituere peccat de nouo. pag. 273. col. 2. B. Et etiam quoties petenti creditori rem vel illa indigenti non restituit. ibid. C. D.
- Res debet restitui cum proprio detrimento creditori qui simile detrimentum patitur. pag. 274. col. 2. C.
- Quando ex iniustè acquisitis melioratur vel conseruatur status acquirentis quid resti|tuere debeat. pag. 272. col. 1. C. & pag. 276. col. 1. B.
- Ordo seruandus in restitutione talis debet seruari. Primò debita certa præferenda sunt incertis. pag. 277. col. 1. C. Secundò, quæ in propria specie extant prius sunt restituenda. ibid. D. Tertiò, creditores omnes hypothecarij præferendi sunt chirographarijs, & inter illos priuilegiati non priuilegiatis. pag. 278. col. 1. A. C. Quartò, inter chirographarios, debitum ex impensa funeris omnibus est præferendum. ibid. D. Quintò, debitoribus non priuilegiatis pro rata restituendum est. ibid. B. Sextò, qui autem contra prædictum ordinem præueniunt socios tenentur illis restituere. ibid. C.
- Præterea vide verbo Adulteri, & verbo Aduocatus & verbo Consiliarius iniquitatis. & verbo Iustitia legalis. §. 2. & verbo Procurator.
-
S
-
Sententia.
- Sententia tripliciter potest esse iniqua. pag. 97 col. 2. B.
- Iniusta autem dupliciter. ibid. D.
- Iniusta sententia quando obliget in foro conscientiæ vel non. ibid. C & sequen.
- Qualiter sententia iusta in foro exteriori, obliget etiam in conscientia. pag. 154. col. 1. D.
- Per sententiam iudicis potest quandoque homo obligari ad id quod antea non obligabatur, etiam si nullus fuerit error iuris vel facti. pag. 254. col. 1. B.
-
Seruus & seruitus.
- Saraceni in bello Granatensi vltimo capti iustè potuissent in seruitutem redigi. pag. 22. col. 1. A.
- Seruitus vnius hominis ad alterum siue naturalis siue legalis potest esse iusta. pagin. 125. col. 2. D.
- Seruitus naturalis vnius hominis ad alterum in rigore non est appellanda seruitus. pag. 126. col. 1. C.
- Seruitus legalis duplici titulo legitimè fuit introducta. ibid. D.
- Inter Christianos seruitus legalis non potest superuenire baptismo. ibid. col. 2. D.
-
Societas.
- Societatis contractus quid sit & quotuplex. pag. 635. col. 2. D.
- An in huiusmodi contractu possit aliquis obligare socium vt seruato capitali integro, rependat lucrum. pag. 636. col. 1. C.
- Qualiter sit diuidendum lucrum inter socios. pag. 268. col. 2. D. De diuisione verò iacturæ. pag 639. col. 2. C.
-
Summus Pontifex.
- Habet ministerialem potestatem vniuersalem circa temporalia in ordine ad finem spiritualem animarum. p. 138. col. 2. D. &. p. 145. col. 2. D
- Directè & per se non habet potestatem temporalem supra totum orbem. pag. 144. col. 1. C.
- Habet dominium rerum quas Imperatores donauerunt Ecclesiæ. pag. 145. col. 1. C.
- Non est dominus officiorum ecclesiæ. pagina 302. col. 1. D.
- Se subijcere potestati seculari in rebus temporalibus. pag. 414. col. 2. A. Non tamen in omnibus. ibid. D.
-
Suspicio.
- Suspicio, dubium & iudicium temerarium in quo conueniant & differant. pag. 89. col. 1. A.
- Quæ sit materia grauis respectu suspicionis, declaratur pag. 90. col. 1. C.
- Suspicio de malo proximi ex genere suo est peccatum mortale. pag. 90. col. 2. D.
- Suspicionis plures gradus condistinguuntur. pag. 88. col. 2. D.
-
T
-
Tabellio.
- TABELLIO & falsus testis infamantes aliquem in iudicio quando & qualiter restituere debeant. p. 265. col. 2. B
- Tabellio faciens scripturam vsurarum quando teneatur ad restitutionem. p. 620. col. 2. B.
- Testamentum, vide verbo hæres §. hæres institutus, & sequenti.
-
Testis.
- In quibus casibus possit interrogari testis & ipse teneatur testificari. pag. 459. col. 2. C.
- An possint examinari testes contra eum de quo nulla præcessit infamia. pag. 461. colum. 2. D.
- Testis qui se abscondit vt non cogatur testificari, an peccet & teneatur restituere damna. pag. 462. col. 2. C.
- Iuridicè interrogatus tacens vel mentiens ad quid teneatur. pag. 464. col. 1. A.
- Testis etiam iuridicè interrogatus potest non respondere, si per correctionem speret emendam. ibid. col. 2. D.
- An teneatur testis deponere si solus sit conscius delicti. pag. 465. col. 1. C.
- Ex consanguineis & affinibus qui admittantur vel non ad testificandum. pag. 465. col. 2. D.
- Quibus casibus possit testificari testis si dubitat, an legitimè interrogetur. pagina. 466. col. 1. D.
- Qualiter respondere possit testis contra ordinem iuris interrogatus. pag. 467. col. 1. D.
- Casus in quibus testis ex charitate tenetur vltrò testificari in causis ciuilibus. pag. 469. col. 2. B. In causis vero criminalibus. pag. 470. col. 1. A.
- Secundùm legem naturæ, secundùm legem diuinam & humanam quis numerus testium requiratur. pag. 473. col. 2. D.
- Quando requirantur testes contestantes circa factum singulare. pag. 476. col. 2. C.
- Quando liceat reo testimonium alicuius repellere per manifestationem criminis. pag. 478. col. 2. D. Et si crimen falsum illi obijciat quòd peccatum committat. pag. 479. col. 2. D.
- An accipiens pretium pro testimonio ferendo teneatur ad restitutionem. pag. 482. col. 1. C.
-
Tributum.
- Tributa quo iure debeantur principibus. pag. 215. col. 2. D.
- Genera tributorum explicantur. p. 216. col. 2. C.
- Quatuor obseruanda in iustificatione tributorum. ibid. col. 1. D.
- Naturali ratione, & secundùm fidem certum est tributa esse soluenda ante iudicis condemnationem. pag. 217. col. 2. A.
- Qui vendit merces suas sine dolo in occultanda venditione, non tenetur requirere Publicanum ad solutionem tributi. ibidem. Quando autem liceat cum cautela occultare venditionem explicatur. pag. 218. col. 1. A. Quando etiam & quandiu aliquis teneatur ad restitutionem ex omissione solutionis tributi. pag. 217. col. 2. D. & 218. col. 1. C.
- Vide verbo restitutio. §. tributa.
-
Tyrannus.
- Tyrannum qui per vim occupat rempublicam, quilibet ciuis potest occidere. pagin. 324. col. 2. D. Imò & quilibet alius extraneus iure defensionis innocentium. p. 325. col. 1. A.
- Eum autem qui est tyrannus quia tyrannicè gubernat, nemini licet occidere. pag. 324. col. 2. D. Quid autem faciendum sit reipublicæ sic laboranti. pag. 325. col. 1. C.
-
-
V
-
Virtus.
- Idem actus potest pertinere ad diuersas virtutes. pag. 33. col. 1. A.
- Qualiter sit verum faciliùs multiplicari virtutes in voluntate quàm in intellectu. pag. 54. col. 2. C.
- Virtus residens in appetitu sensitiuo potest elicere actum in voluntate. pag. 39. col. 1. D. & pag. 61. col. 2. B.
- Nulla virtus imperat alteri nisi vtraque sit in appetitu. pag. 81. col. 1. B.
-
Vsura.
- Definitiones quid nominis & quid rei vsuræ. pag. 578. col. 1. C.
- Vsura alia realis alia mentalis. pagina. 579. col. 1. D.
- Vsuram esse prohibitam est de fide. pag. 580. colum. 2. B. Prohibita autem est iure naturæ. ibidem. D. In veteri etiam testamento. pag. 581. col. 2. C. Nec fuit concessa Iudæis erga alienigenas. pag. 585. colum. 1. A. Iure etiam Canonico & Hispaniensi est prohibita. pag. 583. col. 1. A.
- Intendere lucrum sub obligatione iustitiæ qualibet intentione est vsura. pag. 586. col. 2. A. Secus si ex gratitudine intendatur. ibid. D. & pag. 588. col. 2. D. Intendere etiam signa beneuollentiæ ex pacto vsura est, pag. 592. col. 1. C. & pag. 602. col. 1. B.
- Obligare mutuatarium ad colendum agrum vel aliquid simile aliquando est vsura, & aliquando non. ibid. col. 2. C. Sed obligare illum vt conducat fundum mutuantis est vsura. pag. 593. col. 2. B. Si autem obligetur vt partem mutui accipiat in mercibus, quid sentiendum sit explicatur. pag. 594. col. 1. B. & sequentibus.
- Recompensationem damni emergentis posse deduci in pactum, non autem lucri cessantis qualiter sit intelligendum. p. 595. col. 1. D. Quale autem debeat esse lucrum cessans ratione cuius possit exigere recompensationem explicatur. pag. 596. col. 1. A.
- Mutuator rogatus vt pecuniam remouendo à negotiatione mutuet potest exigere lucrum cessans. pag. 598. col. 2. C. Qualiter autem confessarius debeat inquirere an verè sit lucrum cessans. pag. 599. col. 2. B. Quantitas autem restitutionis ratione lucri cessantis ponderatur. pag. 600. col. 1. C.
- An possit exigi à mutuatario vt remutuet. pag. 602. col. 2 B.
- Fructus pignoris computandi sunt in sortem principalem pag. 603. col. 2. B. Exceptis fructibus pignoris dati pro dote. pag. 605. col. 2. B.
- Mutuatarius soluens vsuras non transfert dominium illarum. pag. 609. col. 2. D.
- Si vsurarius alienet res vsu consumptibiles non habens aliàs vnde restituat, vel res vsu non consumptibiles, alienatio est inualida. pag. 612. col. 2. B.
- Si creuit pretium rei per vsuram extortæ, quælibet illa sit, tenetur vsurarius totum restituere. pag. 613. col. 2. B.
- Quælibet vsurarij bona sunt obligata restitutioni. pag. 615. col. 2. D. Quædam obligatione reali quædam autem personali. pag. 616. col. 1. D. & sequen.
- Hæres vsurarij tenetur ad omnia debita illius persoluenda secundùm vires hæreditatis. pag. 618. col. 2. A. Si tamen sint plures etiam reliquis nolentibus restituere, nullus tenetur ad restitutionem nisi pro rata suæ portionis. pag. 619. col. 2. A.
- Cooperatores fœneratorum tenentur ad restitutionem etiam si nihil lucri illis accrescat. pag. 620. col. 1. B.
- Vsura mentalis ex parte vtriusque, vel ex parte mutuatarij tantum admissa obligat ad restitutionem. pag. 622. col. 1. D.
- Inducere aliquem ad mutuandum cum lucro, duobus casibus licet. pag. 625. col. 1. B.
- Ab vsurario parato an liceat petere vsuras sub quibuslibet verbis. pag. 626. col. 1. C.
- Non est peccatum mortale petere vsuras ab vsurario parato etiam sine propria necessitate. pag. 627. col. 1. C.
- An peccet peccato iniustitię deponens pecunias apud vsurarium qui eis exercebit vsuras. pag. 627. col. 2. B.