Sed quamvis diver
ſsas i
ſstas
† maris
Oceani appellationes connumeraverîmus, & alias plures alij Auctores
cõminiſcanturcomminiſcantur, præ
ſsertim po
ſstquàm hic
Novus Orbis, & Sinarum & Iaponiorum regiones detectæ
ſsunt, ut con
ſstat
ex Plinio lib. 6. cap. 23. Pompon. Mela
lib. 3. Solino cap. 26. Seneca lib. 3. nat.
quæ
ſst. cap. 8. & 19. Macrob. libro 2. de
ſsomn. Scipion. cap. 9. Martian. Capel.
d. lib. 6. de nupt. Philolog. Theodoret.
q. 12. in Gene
ſs. Pererio, Delrio, Martineng. & alijs ibîdem, Aco
ſsta. d. lib. 3. de
hi
ſst. Ind. cap. 10. Pri
ſscian. & Bergomate apud Maiol. colloq. 10. pag. 262. Gerard. Mercat. in Europa, Paul. Merula
in
ſsua Co
ſsmograph. part. 1. lib. 3. cap. 7.
&
ſseqq. Balle
ſster. in Hierologia. lib. 2.
cap. 9. Pineda de reb. Salom. lib. 4. cap.
9. & in Eccle
ſsia
ſst. cap. 1. ver
ſs. 7. num. 4.
pag. 151. Verius tamen e
ſst, vnum ubique mare e
ſsſse, quod tamen pro regionibus, quas alluit, vel alijs de cau
ſsis, varijs nominibus
nũcupaturnuncupatur;
ſsicut etiam
terra, cùm una
ſsit, pro diver
ſsis locis
varia nomina
ſsumit, ut rectè, ultra aliquos ex
ſsuprà relatis, ob
ſservavit Homerus libro 12. Iliad. dum ait:
Profundi magna potentia Oceani, ex quo
omnes fluvij, & totum mare, & omnes
| fontes & putei alti fluunt, Strabo relatus ab Ortelio. d. verb.
Oceanus, qui uno
in loco Au
ſstrinum Oceanum Atlantici partem facit, & alio in
ſse utrunque coire te
ſstatur, D. I
ſsidor. libro 13.
Etymolog. cap. 15. & 16. D. Ambro
ſs.
lib. 3. Hexam. cap. 3. & Gregor. Ni
ſsſsenus ibídem, apertè concludens, quòd
licèt innumerabilia maria e
ſsſse videantur, &
ſsub numero multitudinis appellentur Gene
ſs. 1. 10. dum dicitur:
Congregationem aquarum appellavit maria, unum tamen, & continuum e
ſst
mare, in
ſse
ſse per univer
ſsum Orbem
commeans, nec ullo pacto à coniunctione
ſsua divul
ſsum. Idem docet ex no
ſstris Peregrinus lib. 8. de iure fi
ſsci, num.
1. & luculentiùs pro
ſsequitur D. Ba
ſsilius in eod. Hexam. homil. 4. ubi ait,
quòd et
ſsi multa
ſsint nomina propria,
variaq́ue marium, ut Ca
ſspium, Hyrcanum, Mediterraneum, Rubrum, Septentrionale, Au
ſstrinum,
OriẽtaleOrientale, Occidentale, Euxinum, Helle
ſsponticum, Ægeum, Ionium, Sardonicum, Germanicum, Britannicum, Siculum,
TyrrhenũTyrrhenum, & infinita alia genera pelagorum, quæ nimirum à regionibus, quas
alluunt, varia nomina
ſsumunt, & ob id
Deus congregationem aquarum Maria nominaverit:
† credendum tamen
e
ſst Geographis a
ſsſserentibus, ea omnia
inter
ſse mutuo perforata e
ſsſse, & permeatus
ſsuos commi
ſsceri, ac
ſsimul ad
Maximum mare, hoc e
ſst Oceanum,
o
ſstijs
ſsuis confluere, quemadmodum
etiam Rubrum mare dicunt, ad id,
quod ultra Gades e
ſst, connecti.
EandẽEandem ſsententiam
ſsequitur D. Theodoret.
& Pineda ubi
ſsup.
docẽtesdocentes, hanc
mariũmarium communicationem, vel deor
ſsum fieri
per occultos &
latẽteslatentes terræ meatus,
veluti per tubulos, & canales, aut
ſsiphones
ſsubterraneos, vel
ſsecundùm
ſsuperficiem terræ, dum ex alijs in alia
proprijs & apertis o
ſstijs in Maximum
mare Atlanticum, vel Oceanum derivantur. Et priore modo communicari
putant mare Hyrcanum & Ca
ſspium, quantumvis Ari
ſstot. Herodot. & Ptolem. tradant, ea per
ſse
ſsuis undique littoribus circum
ſscripta e
ſsſse, & nullam
cum Oceano coitionem habêre: quod
probare etiam videntur Conimbricen
ſses tract. 8. in Meteor. cap. 3. Merula
d. lib. 3. cap. 5. 6. & 7. Bened. Pererius
lib. 1. comment. in Gene
ſs. Ca
ſsaubonus
in not.
ſsup. Strabonem lib. 2. & lib. 11.
in princ. & Scaliger.
cõtracontra Cardanum
exercit. 46. Po
ſsteriore autem Mediterranei, & aliorum pelagorum in illud
de
ſsinentium commixtionem & confluxum ad Oceanum fieri docent, cùm
circa Gades per fretum, quod Herculeum vocant, coniungantur, vulgò
el
Estrecho de Gibraltar. Atque
etiam maris Rubri, quod ab alijs Mediterraneis divul
ſsum per
ſse in Oceanum Indicum influit. Vnde cautè
legẽduslegendus e
ſst D. Ba
ſsil. ubi
ſsup. qui Rubrum
cum Mediterraneo confundit, & ad
Gades connecti te
ſstatur.