Extenditur priuilegium præ*dictum ad cauſsam communem cum pupillo & vidua, ſseu Eccleſsia, vt poſssint in cauſsa communi alij, qui dicto priuilegio non gaudent, illo vti ex vi communitatis cauſsæ: quod intellige, ſsi indiuidua ſsit, vt in ſseruitute, patronatu, & cæteris rebus incorporalibus, quæ diuiſsionem non recipiunt. Secus verò in diuiduis, & in quantitate debita, in hęreditatis petitione, in qualibet alia reivendicatione, in vſsufructu, & alijs ſsimilibus caſsibus diuiduis, ſsic reſsoluit Gregorius Lopez ita intelligendus, & declarandus in dicta l. quinta, titulo tertio, part. tertia, gloſsſsa 4. & poſst eum Villadiego ſsine diſstinctione prædicta locutus dicto capit. primo ſsuæ Politicæ, numero 90. dum inquit: Y en caſso que el vno ſsolo ſsea priuilegiado, tambien goza el que no lo es del priuilegio del que lo es, por ſser la cauſsa indiuidua: aut enim voluit dicere, ſsiendo la cauſsa indiuidua: aut eſst intelligendus cum dicta diſstinctione Gregorij Lopez, quem in margine citat. Obſstat tamen his quæ diximus non parua difficultas, ex eo quod cum ſsit vnum, idemque ius eorum, qui ex eodem principio, & iuſstitia pendet, quando eſst cauſsa commuis, eſst notabile inconueniens, vt cum vna parte (tametſsi ipſsa cauſsa | diuidua ſsit) determinetur à Dominis de Conſsilio, vel Chancellaria, & cum alia à iudice inferiori, & diuerſsæ ſsententiæ ſsuper vno, eodemque facto, & iure pronuncientur, & vna eademque res diuerſso modo forſsan, vel intelligatur, vel dif*finiatur ſsub diuerſsis iudicibus, & ita continentia cauſsæ diuidatur, & eius contextura. Quare omiſssis prædictis, & reiecta diſstinctione quam facit gloſsſsa quarta in dicta l. quinta, titulo tertio, part. tertia, ſsic eſst reſsoluendum, etiam ſsi cauſsa diuidua ſsit.