Huic igitur argumento reſspondet, quòd procedit de confeſssione ſsacramentali, quæ iudiciũ iudicium ſsacerdotale expectat, & ideo requiritur aliqualis peccatorum manifeſstatio. Hactenus D. Tho. At art. 2. aſs ſserit, confeſsionẽ confessionem generalẽ generalem ſacramentalẽ sacramentalem operari ad remiſssionem pœnæ debitè, propter peccatum oblitum, idq́; idque ex vi clauium. Atq; Atque idem ſsequitur Petrus Palud. d. 21. q. 2. art. 2. vbi etiam docet, materiam abſsolutionis eſs ſse peccata confeſs ſsa, vel in epiſscopali, vel in generali, alias fruſstra adderemus in confeſssione de his & de aliis quorum nõ non ſsum memor, &c. Quòd ſsi peccata oblita: generaliter oſstenſsa ſsacerdoti, vera ſsunt materia abſsolutionis: non eſst cur definiamus, generalem confeſssionem, cùm ſspecialis fieri nequit, ſsacramenti huius idoneam materiam non eſs ſse. Quam ob rem vt antea dixi, quæ ſstio multò obſscurior eſst, quàm vt à me valeat illuſstrari.