EN noſtrorũnoſtrorum temporũtemporum Samaria: vbi Chriſstus habitat cũcum Socot Benot Babylonio, cũcum Nergel Cuthæo, cũcum Aſsima, cũcum Nebahaz, & Thartac, & Adramelech, & Anamelech, & quibuſscunque alijs portentis DeorũDeorum. Vbi non tãtam colitur cũcum alijs, quã iniuria ſuãſuam, & contumeliãcontumeliam ferre quodãmodo cogitur, Dæmonibus conſsociatus, & eorũeorum honores conſsortio ſsuo cumulans. Sed non ſsunt ideo Sa maritani noſstri auerſsandi, non ſstatim deſsperandi. Et Samariæ quoq;quoque recordabitur Dominus: & erit, cum accipiat verbum Dei, & Simone relicto Philippum audiat, Petrum ac Ioannem prædicatores mereatur. Erit cum dicat, Et nos credimus, quia hic eſst vere Saluator mundi. Omnino Samaritanis quoq́ue ſsui ipſsius copiam facit Chriſstus, & oſstendit ſsuis regiones iam albas ad meſsſsem, & laborem fœlicem pronuntiat, & fructum copioſsum pollicetur in vitam | æternam. Cur ergo ſspem abijciemus? cur Iudæorũ ſsupercilio Samaritanos procul abire iubebimus? ac non magis Dominum illiuſsq; Apoſstolos imitantes Euangelium proferemus? & quod in todo mundo fructificat, & creſscit, & hic in terra arida, & inuia aliquando tandem fructificaturũ credemus? Nam quæ erat ſsitiens, erit in fontes aquarum, quia ſsciſsſsæ ſsunt in deſserto rupes, & in flumina eruperunt. Veniet, veniet prorſsus tempus ſsuum Samariæ: & qui prius in mandatis acceperant, In viam gentium ne abieritis, & in ciui tates Samaritanorum ne intraueritis, audient poſstea Dominum præcipientem, Accipietis virtutem Spiritus ſsancti ſsuperuenientis in vos: & eritis mihi teſstes non ſsolum in Iudæa, ſsed in omni etiam Samaria, & vſq;usque ad vltimum terræ. Ac mihi ſsanè perſsuaſsum eſst, neq́;neque inde poſsſsum reuocare ſsententiam, & ſsi aliquanto ſserius, & laborio ſsius, & parcius fortaſsſse pro initijs, tamen aliquando Spiritus ſsancti benignitate, Indorum gentes fore, vt in Euangelij gratia multũmultum locupletentur, & vberes corãcoram Domino Sabaoth fructus ferant. Neq; verô alias ego difficultates perpendo aut ti meo, quãquam operariorũoperariorum fideliũfidelium, & prudẽtiũ in Chriſsto magnãmagnam inopiãinopiam cũcum magna profecto copia mercenariorũ, & eorũeorum qui ſsua quærũtquærunt, non quæ Ieſsu Chriſsti. Igitur ſsi DñsDominus veros operarios miſserit in meſsſsem ſsuam, operarios inquãinquam inconfuſsibiles, re ctè tractantes verbum veritatis, quos hæc natio hominũhominum, nõnon ſsua quęrere, ſsed ſse perſspiciat, qui libẽ ter filijs theſaurizẽttheſaurizent, inſsuper & ſseipſsos impẽdere | pro animarum ſsalute promptiſssimi ſsint, quibus adeo chari ſsint filij ſspirituales, vt non ſsolum Euãgelium Chriſsti, ſsed ipſsa quoque viſscera tradere ament, qui probati à Deo ita loquantur, vt non quærant hominibus placere, ſsed Deo, qui probat corda, quorum ſsermo non ſsit in ſspecie adulationis, neq́;neque in occaſsione auaritiæ, deniq́ue qui non ſsuam ſsed Dei gloriam ſsynceriſssimè quærant: tũc planè manipuli pleni in area Chriſsti colligentur, tunc conſsumpta ſsterilitate, lætiſssimæ ſsegetes ſsurgent, & congregabuntur in vitam æternam. Patientia interim opus eſst, & fideli ad Deum oratione, vt mittat operarios ſsuos. Neq́;Neque leuiter hæc & temerè pronuntiata quiſsquam putet: ipſsa rei experientia locuples teſstis eſst. Sunt homines Dei, rari illi quidem, ſsed ſsunt certè, qui exemplo ſsuo comprobauerunt Indorum perniciem non ex ip ſsis eſsſse, qui nacti fideles, ſstrenuos, ac prudentes ſsacerdotes ac duces, ſsentiunt planè doctrinæ diuinæ vim, & vita ipſsa reſspondent, paulatim quidem vt ſsolent omnia, ſsed tamen accipiunt ſsemẽ, & vltrò fructificant primum quidem herbam, id eſst externum religionis cultum, deinde ſspicam intelligentiæ, & affectus qualiſcumq́;qualiſcumque, poſstremo plenum frumentum in ſspica, hoc eſst Fidem iam plenè per dilectionem operantem dignè Deo. Neq́ue enim ſsumma incrementa exigenda ſsunt vno ſstatim die. Quod ſsi quæ à Catholico Rege, & illius ſsenatu (pro magno Chriſstianæ religionis ardore, & ſstudio ſsalutis Indorum, edicta manarunt, rei fortuniſsque iſstorum bene ac ſsapienter | proſspicientia tam diligenter ac fideliter executioni committantur, quàm ſsunt neceſsſsariò procurata, non ſsolum facilis, & iucunda; verum etiam fru ctuoſsa admodum futura eſsſset breui Indicæ ſsalutis adminiſstratio. Et tamen vtcumq́ue res hactenus ſse habuerit, non tam malè habet, quin multa Indorum millia Chriſsto lucrifiant: atque vbi quidam Heliæ ac nimij zelatores omnes Indorum gentes poſst Baalſsuum abire conqueruntur, omnes, retinere Guacas ſsuas, & ſsuo Zupai ſseruire clamant, ibi reliquit ſsibi Dominus pluſsquam ſseptem millia, qui non curuant genu ante Baal, ibi & Abdias interdum eſst, etiam Prophetiæ dono cumulatus. Nouit Dominus qui ſsunt eius, omnes gentes ſseruient ei. Quę cum ita ſsint, non eſst Chriſstiani pectoris, ſsed à Chriſsti ſspiritu alieniſssimi, homines inde auocare, & à negotio gerendo dehortari: cùm difficultates omnes quãtæ cumq́ue ſsint, Dei præcepto, & gratia ſsuperiores eſsſse non poſssint, fructuſsque animarum, vt par ciſssimè ſsuccedat in tam infinita multitudine non poſssit non eſsſse copioſsus, & merces apud Deum multò maxima.