*
SVb hoc ipsum, quo hæc scribo, tem
pus, in hac Limana Ciuitate
Peruuij
Metropoli, die scilicet 8.
Octobris Anni 1667.
(sic scribebam, modò excubans die 23.
Februarij An. 1669.) in Sanctæ Inquisitionis Sacro
Prætorio grande portentum insonuit, dum
Caussa lecta est
Nicolai le gras, alias
Don Cæsaris
Vander, Galli, in qua tot stupendi continebantur
errores in Deum, Deiparam, Apostolos, & vniuersam Ecclesiæ œconomiam, obseruantiam, Sacramenta, & quidquid est in illa; immò & in
naturæ ipsius ordinatissima dispositione, adeò exorbitantes iniuriæ, cum præteritione aliarum,
ob vitandam publicam offensionem, & reuerentiam rebus & personis sacratioribus adserendam;
vt stupore grandi sint omnes correpti, qui ad horrendum adeò spectaculum conuenerunt. Et erat
hic professione medicus, Doctoratus gradum in
ea adeptus facultate, vt Valentinæ Academiæ
litteræ, quæ & ipsa inter Gallicanas non ignobilis, attestantur, cùm tamen &
Presbyter, ordinatus in eodem regno fuerit, & aliquarum Ecclesiarum Curio, & in Dataria
Pontificia nescio
quo functus officio, ob peritiam Gallicæ scriptionis. Et maiorem quidem portionem vitæ peregrinationibus obeundis impendit perditissimus Vlysses,
Qui mores hominum multorum vidit, &
vrbes, noua sciendi auidus, eo quidem profectu,
vt perfidissimè concluderet nullum esse Deum
præter naturam ipsam, in qua forma deitas, cùm
tamen hominis animam mortalem diceret; adeò
absurdè philosophatus, vt quod in mundo est nobilissimum, peioris duceret conditionis.
Dixit
ergo
insipiens iste
in corde suo:
Non est Deus: nec
tantùm in corde; sed dementissimum phantasiæ
suæ partum conatus est alijs persuadere, & abundè
impletum in eo, quod apud Regium vatem se
quitur
: Corrupti sunt, & abominabiles facti sunt in
studijs suis. Psal. 13. v. 1. In studijs sanè suis corruptus est, & abominabilis factus insipiens hic,
multorum librorum scriptor, multorum & helluo,
Europæ, Asiæ, Africæ, & Americæ peragrator
indefessus; hauriendarum nouitatum prurigine,
eo fructu, vt antiquam religionem, Catholicam
inquam, aduersus quam inferi portæ præualere
non possunt, abiuraret. Resipuit tamen, dum in
Tribunali fidei illius caussa peragitur, pro quo
non leuia exhibuit argumenta, plenissima confessione, adeoque copiosa, vt si omnia quæ de se
protulit, publica essent relatione promenda, vnus
hic reus, & matutinas, & pomeridianas, ac vespertinas horas occupasset.